Μεγάλες μισθολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών - γυναικών στην ΕΕ: Η θέση της Ελλάδας

Μεγάλες μισθολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών - γυναικών στην ΕΕ: Η θέση της Ελλάδας Facebook Twitter
20

Οι γυναίκες εξακολουθούν να πληρώνονται πολύ λιγότερο από τους άνδρες στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με συγκεντρωτικά στοιχεία του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για το 2019.

Το ποσοστό της διαφοράς είναι τεράστιο και, κατά μέσο όρο, το ωρομίσθιο μιας γυναίκας είναι κατά 15% χαμηλότερο από αυτό ενός άνδρα. Στην κορυφή της λίστας των ανισοτήτων βρίσκεται η Εσθονία, όπου οι γυναίκες λαμβάνουν 22,7% λιγότερα χρήματα.

Ακολουθεί η Γερμανία (20,9%), η Τσεχία (20,1%) και η Αυστρία (19,6%). Το μικρότερο μισθολογικό χάσμα καταγράφει η Ρουμανία με 3% και ακολουθούν το Λουξεμβούργο (4,6%) και η Ιταλία (5% - στοιχεία 2017 για την Ιταλία). Τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία για την Ελλάδα είναι από το 2014, όπου καταγραφόταν διαφορά 12,5% στα ωρομίσθια μεταξύ ανδρών και γυναικών. 

Το χάσμα καταδεικνύει πιθανότατα και διαφορές στην απορρόφηση των γυναικών στους διάφορους κλάδους, με διαφορετικές μισθολογικές κλίμακες. Ενδεικτικό είναι πως, σύμφωνα με την αντίστοιχη έκθεση του 2018, στον κλάδο των μηχανικών και των επιστημόνων το 59% ήταν άνδρες και το 41% γυναίκες.

Οι μισθολογικές διαφορές αποδίδονται εν μέρει και στο γεγονός πως μεγάλο ποσοστό των γυναικών δουλεύουν περιστασιακά: εντός ΕΕ, πολύ περισσότερες γυναίκες απασχολούνται περιστασιακά (29,9%) από ότι άνδρες (8,3%) ενώ, σύμφωνα με την έρευνα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από τις Ευρωπαίες σε ηλικία κατάλληλη για εργασία, απασχολείται το 62,3%, ενώ το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται στο 73% μεταξύ των ανδρών, παρά το γεγονός ότι είναι περισσότερες οι γυναίκες που έχουν τίτλους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Στις κορυφαίες διοικητικές θέσεις, παρατηρείται ακόμα μεγαλύτερη ανισότητα καθώς οι άνδρες κατέχουν το 67% αυτών των θέσεων έναντι του 33% όπου στο «τιμόνι» των επιχειρήσεων βρίσκονται γυναίκες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός πως μόλις το 4,2% των ανδρών σταματούν να εργάζονται προκειμένου να ασχοληθούν με τις οικογενειακές υποχρεώσεις ενώ, στον αντίποδα, στις γυναίκες αυτό συμβαίνει σε ποσοστό 31%.

Η μισθολογική ανισότητα μεταφράζεται σε υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού σε μεγαλύτερη ηλικία, καθώς κατά τη διάρκεια των ετών εργασίας έχουν αποταμιεύσει λιγότερα και δεν έχουν τη δυνατότητα να προβούν σε επενδύσεις. Ενδεικτικό είναι πως εν έτει 2018, οι γυναίκες άνω των 65 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση λάμβαναν κατά μέσο όρο 30% μικρότερη σύνταξη από τους άνδρες. Το Λουξεμβούργο ήταν πρώτο στη λίστα με διαφορές της τάξης του 43% ενώ οι μικρότερες διαφορές εντοπίζονταν στην η Εσθονία (1%).

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε στο τέλος του Ιανουαρίου ψήφισμα υπέρ της μισθολογικής ισότητας και η Κομισιόν ασκεί πιέσεις στα κράτη μέλη για τη δημοσίευση των μισθολογικών στοιχείων ώστε να περιοριστεί η διαφορά. Παράλληλα ζητά από τις χώρες σαφείς στόχους για την μείωση του χάσματος εντός πενταετίας. 

Οικονομία
20

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Ασόβαρες πολιτικές.Τι θα πει πιέζει για να γεφυρωθεί το μισθολογικό χάσμα;Θα εξαναγκάσει τις γυναίκες να δουλεύουν περισσότερο, με το ζόρι;Να διαλέγουν άλλο επάγγελμα με το ζόρι;
https://www.youtube.com/watch?v=QcDrE5YvqTshttps://www.youtube.com/watch?v=-pdnkbs4l_gΠαρακαλώ δείτε ιδίως το δεύτερο link. Είναι 8 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα. Αν είναι πολύ για τον χρόνο σας δείτε τα πρώτα 3-4 λεπτά του δεύτερου βίντεο.
Αυτό που προκύπτει από το δεύτερο βίντεο είναι ότι το περιβόητο μισθολογικο χάσμα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνδρες δουλεύουν περισσότερες ώρες. Μα το άρθρο αναφέρεται σε διαφορά ως προς το ωρομίσθιο. Το λέει καθαρά "το ωρομίσθιο μιας γυναίκας είναι κατά 15% χαμηλότερο από αυτό ενός άνδρα". Επομένως όλα όσα λέγονται στο εν λόγω βίντεο δεν έχουν σχέση με όσα αναφέρονται εδώ.
Όμως ακόμα και αν το μισθολογικο χάσμα οφείλεται πράγματι στη διαφορά ως προς τις ώρες εργασίας, καλό είναι τέτοια στοιχεία να δημοσιευονται. Μόνο έτσι έχουμε πιθανότητες να ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και να συνειδητοποιησουμε τι οικονομικό κόστος έχει για εμάς η επιλογή μας να αφιερώσουμε στην ανατροφή των παιδιών περισσότερο χρόνο σε σχέση με τους άνδρες και σε πόσο μειονεκτική θέση μας φέρνει ως προς τα οικονομικά.
Πάντως είσαι τυχερή. 12,5% διαφορά στην Ελλάδα της κρίσης (2014), 20% στη Γερμανία. Είμαστε καλύτερα εδώ. Χώρα ισότητας η Ελλάδα σε σχέση με τη Γερμανία.Το άρθρο τα μπλέκει αναφορικά με τι μιλάει. Και δεν αναφέρει και τη μέθοδο. Πώς καταλήξαμε στα ποσοστά αυτά.Όταν αυτά καταστούν σαφή και αναλύσουμε και τις παραμέτρους που γεννούν αυτή τη διαφορά τότε ίσως κάτι κάνουμε. Αλλιως μιλάμε για εντυπωσιοθηρία. Είναι σα να σου λέω ότι οι άντρες πεθαίνουν πιο νέοι. Και να το αφήνω έτσι. Να μην λέω γιατί.Προφανώς δεν είδες καθόλου το πρώτο βιντεάκι.
Τυχερή θα ήμουν αν στη χώρα μου δεν υπήρχε καθόλου διαφορά (ή αν είχα γεννηθεί άνδρας)!Το παράδειγμα με τους άνδρες που πεθαίνουν πιο νέοι είναι ατυχές. Οι άνδρες έχουν και είχαν πάντα χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής. Οι λόγοι είναι καθαρά βιολογικοί και όχι τόσο κοινωνικοί. Τι σχέση έχει με το μισθολογικο χάσμα; Το τελευταίο οφείλεται κατά κύριο λόγο σε κοινωνικούς παράγοντες
(α) έχω απαντήσει ότι πέραν των οικονομικών είναι και πολιτικά τα οφέλη, ήτοι εξουσία.Το χρήμα πολλοί εμίσησαν. Τη δόξα ουδείς.(β) οι άνδρες πεθαίνουν νωρίτερα λόγω βιολογικών διαφορών αλλά οι γυναίκες επιλέγουν τις δουλειές που επιλέγουν, που πληρώνουν και αντίστοιχα, λόγω κοινωνικών διαφορών; Μόνο;Χα Χα Χα.Αυτά τα (παράλογα) συμπεράσματα γεννούν την αγανάκτηση. Με αυτή την έννοια η αγανάκτηση είναι διδακτή.Αν κι εμένα με πότιζαν με τέτοια και εγώ αγανακτισμένος θα ήμουν.Αν οι γυναίκες πληρώνονταν λιγότερο επειδή είναι γυναίκες οι εργοδότες θα προσλαμβάναν μόνο γυναίκες, καθώς θα ήταν πιο φτηνό εργατικό δυναμικό. Άρα οι άντρες θα είχαν μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας.Πράγμα που δεν συμβαίνει.Ή κάποιος λέει κάτι λάθος ή τα νούμερα είναι λάθος ή και τα δύο.Μήπως οι μισθολογικές διαφορές, για ίδια ποσότητα εργασίας, στον ίδιο χρόνο, είναι μικρότερες των καταγεγραμμένων;Μήπως οι όποιες διαφορές δεν είναι προϊόν διακρίσεων αλλά επιλογών; Ή τουλάχιστον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από αυτό που λέγεται;Υπάρχει σεξισμός; Άνθρωποι που προτίθνεται να εκμεταλλευθούν (και) οικονομικά μια γυναίκα, αναγνωρτίζοντας σε αυτή ένα αδύναμο πλάσμα;Ναι. Η άποψή μου είναι ότι αυτό δεν έχει καμία σχέση σαν ποσοστό με αυτό που διδάσκεται ότι συμβαίνει. Διότι διδάσκεται η αγανάκτηση. Στα ΜΜΕ, στις έδρες Gender Studies, Feminist Studies, από κόμματα, γενικές γραμματείες και πάει λέγοντας.
Δεν είπα ότι το μισθολογικο χάσμα οφείλεται μόνο σε κοινωνικούς παράγοντες αλλά πρωτίστως σε κοινωνικούς παράγοντες.Ας δεχθώ ως αληθή όλα όσα λέγονται στο δεύτερο βίντεο. Το γεγονός ότι πολλές γυναίκες επιλέγουν να δουλέψουν part time (ή και καθόλου) , με αποτέλεσμα να βγάζουν λιγότερα χρήματα σε σχέση για παράδειγμα με τους συζύγους τους που δουλεύουν με πλήρες ωράριο, δεν οφείλεται σε κοινωνικούς παράγοντες (ή ανατροφή των παιδιών είναι ευθύνη πρωτίστως της γυναίκας);Το γεγονός ότι οι άνδρες καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις σε ποσοστό 67% δεν οφείλεται πρωτίστως σε κοινωνικούς παράγοντες;Η πρόσληψη γυναικών, ιδίως αν αυτή είναι νέα, έχει δυστυχώς μειονεκτηματα για τον εργοδότη πχ πιθανότητα εγκυμοσύνης και άδεια μητρότητας κλπ. Ο νόμος, λαμβάνοντας υπόψην βιολογικούς παράγοντες αλλά εμφορουμενος και από την αντίληψη ότι με τη φροντίδα του μωρού ασχολείται κυρίως η μητέρα, αντιμετωπίζει τη μητρότητα διαφορετικά σε σχέση με την πατρότητα. Όσο η κατάσταση είναι αυτή, πάντα οι εργοδότες θα προτιμούν τους άνδρες εργαζομένους.
Λες ότι η αγανάκτηση διδάσκεται από ΜΜΕ, gender studies κλπ. Δεν ζούμε στις ΗΠΑ, στην ψωροκωσταινα την ελλαδιτσα ζούμε. Ποια ΜΜΕ; Προχθές στο δελτίο ειδήσεων ενός από τα μεγαλύτερα κανάλια της χώρας, η δημοσιογράφος παρουσιαζοντας ρεπορτάζ για τον κορονοϊό αναφέρθηκε στην πιθανότητα να κλείσουν τα σχολεία. Είπε μεταξύ άλλων ότι μια τέτοια απόφαση θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα στους γονείς, λέγοντας χαρακτηριστικά "μια εργαζόμενη μητέρα για παράδειγμα θα έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα". Μάλλον η συγκεκριμένη μητέρα το παιδί το έκανε με τον κρίνο. Αλλιώς δεν εξηγείται πως για τη δημοσιογράφο το που θα μείνει το παιδί τώρα που δεν θα είναι στο σχολείο, είναι πρόβλημα μόνο της μαμάς του.Αυτα είναι τα ΜΜΕ που διδάσκουν αγανάκτηση; Ημαρτον!
(α) δηλαδή αν εσυ θες να γινεις CEO σε εμποδίζει η κοινωνία; για να ξέρουμε τι λέμε... αν θες να συστήσεις δική σου εταιρεια θα σε αποτρέψει η θεία στο χωριό ή ο πάπας της ενορίας;Προχθές δημοσιεύθηκε έρευνα εδώ στη lifo που το λέει ευθέως ότι όλοι (96%) υποστηρίζουν ότι άντρες και γυναίκες πρέπει να έχουν τις ίδιες ευθύνες μες στο σπίτι.Ως πότε θα επικαλούμαστε την κοινωνία;Ήμαρτον, όντως.(β) αν στα ΜΜΕ περιμένεις να σου πω το Αννιτα Κοίτα, ναι έχεις δίκιο. Αναφέρομαι σε κάθε ιντερνετική εφημερίδα, ιστότοπο, blog που σέβεται τον εαυτό του και που έχει φεμινιστικές στήλες.Αναφέρομαι σε ό,τι διαμορφώνει το μέλλον και το παρόν. Όχι σε ό,τι αναλύει το παρελθόν.Όλοι μα όλοι κάνουν ότι ξεχνούν ότι ο φεμινισμός είναι πολιτική τοποθέτηση. Όχι δικαιωματική.
Αν θέλω να συστήσω δική μου εταιρεία δεν με εμποδίζει κανένας, γιατί εξαρτάται μόνο από εμένα. Αν θέλω να καταλάβω μια διοικητική θέση σε ήδη υπάρχουσα εταιρεία, τα πράγματα είναι διαφορετικά, καθώς η πορεία μου εξαρτάται και από άλλους. Ας πάρουμε την πορεία προς τη θέση του ceo βήμα- βήμα.Για αρχή θα πρέπει να με προσλάβουν στην εταιρεία. Εννοείται φυσικά πως στη συνέντευξη θα με ρωτήσουν αν σκοπεύω να κάνω παιδιά. Αν την ίδια θέση διεκδικώ εγώ και ένας άνδρας στην ηλικία μου, ο οποίος έχει τα ίδια ακριβώς προσόντα με εμένα, είναι πιθανό η εταιρεία να προτιμήσει εκείνον, με τη σκέψη ότι εκείνος δεν πρόκειται να χρειαστεί ποτέ άδεια μητρότητας; Δεν λέω ότι είναι βέβαιο πως θα συμβεί αυτό. Έχει συμβεί όμως αρκετές φορές; Είναι ένα πιθανό σενάριο; Είναι! Μην μου πεις πως δεν είναι, γιατί θα αρχίσω να πιστεύω ότι ζεις σε άλλο σύμπαν!Στη συνέχεια θα πρέπει, αν αποφασίσω να κάνω όντως παιδιά, να μην με απολύσουν ή να μην με εξαναγκάσουν σε παραίτηση. Μην μου μιλήσεις για την προστασία της μητρότητας σε παρακαλώ. Με το που περάσει το χρονικό διάστημα που διαρκεί η προστασία, ο εργοδότης θα μπορέσει ωραιότατα να με απολύσει, για να μην χρειαστεί να με πληρώνει όσο εγώ θα είμαι σπίτι με το μωρό μου. Δεν χρειάζεται καν να επικαλεστεί κάποιο λόγο για την καταγγελία. Το μόνο που θα μπορώ να κάνω, είναι να επικαλεστώ καταστρηστικη άσκηση του δικαιώματος καταγγελίας και να την προσβάλω, πληρώνοντας δικηγόρους, παράβολα κλπ. Και πάλι δεν είναι βέβαιο ότι θα δικαιωθω. Και αν δικαιωθω, μάντεψε ποιος θα έχει μπει Black list! Υπάρχει πιθανότητα να πάρω προαγωγή με αυτά τα δεδομένα; Για να μην αναφερθώ στις περιπτώσεις εργοδοτών που κάνουν ψυχολογικό πόλεμο στις εργαζόμενες τους, όταν έχουν μείνει έγκυες, ούτως ώστε αυτές να παραιτηθούν. Έχω ακούσει για παράδειγμα περίπτωση εργοδότη που προέτρεπε τους υπόλοιπους εργαζομένους να μην μιλάνε στην έγκυο συνάδελφο τους για να αναγκαστεί να φύγει. Θα μου πεις δεν είναι όλοι οι εργοδότες έτσι. Υπάρχουν και σωστοί που σέβονται τη μητρότητα. Υπάρχουν όμως και τέτοιοι; Υπάρχουν! Είναι πιθανό σενάριο να πέσω σε κάποιον από αυτούς; Νομίζω πως ναι.Ας πάρουμε όμως το καλό σενάριο. Έστω ότι δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσω κανένα από τα προβλήματα στα οποία μόλις αναφέρθηκα. Όταν έρθει η ώρα των προαγωγών, είναι πιθανό ο εργοδότης μου να σκεφτεί πχ ότι δεν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις αυξημένες απαιτήσεις μιας διοικητικής θέσης, λόγω της οικογένειας; Νομίζω πως ναι. Δεν λέω ότι θα συμβεί οπωσδήποτε κάτι από όλα αυτά που περιγράφω. Ολα αυτά όμως τα πιθανά σενάρια θα τα είχα αποφύγει αν ήμουν άνδρας; Ναι ή όχι; Δεν θα περνούσα τα επίπεδα με πολύ λιγότερα εμπόδια, αν ήμουν άνδρας; (Για να μην αναφερθώ στις πιθανότητες να δεχθώ σεξουαλικη παρενόχληση και εκτροχιαστει τελείως η συζήτηση)Όλα αυτά που γράφω συμβαίνουν σε μια κάποια έκταση (μικρή ή μεγάλη είναι άλλο ζήτημα); Είναι κοινωνικοί παράγοντες που ίσως μου δημιουργήσουν εμπόδια; Και αν εγώ σταθώ τυχερή και δεν συναντήσω τέτοιου είδους εμπόδια στην επαγγελματική μου πορεία, υπάρχουν γυναίκες που έχουν έρθει αντιμέτωπες με τέτοιου είδους καταστάσεις;
Δεν υπάρχουν δουλειές που έχουν ως προϋπόθεση οι άρρενες υποψήφιοι να έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις; Αυτό είναι σεξισμός; Όχι βέβαια. Ποιος εργοδότης θα σε πάρει για να φύγεις για έναν χρόνο και να σε πληρώνει;Κάθε εργοδότης θέλει να παρέχει τις λιγότερες δυνατές άδειες στο προσωπικό του. Δεν θέλει ούτε να ψάχνει αντικαταστάτη ούτε να εκπαιδεύει κάποιον και μετά να του φύγει.Σκληρός είναι ο κόσμος της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Όχι για τις γυναίκες. Για όλους.Γι'αυτό μπαίνεις σε δημόσια υπηρεσία (ΔΟΥ, ΙΚΑ, υπουργείο, νοσοκομείο, δήμο, περιφέρεια κτλ) ή τράπεζα (που είναι τα πιο προστατευμένα εργασιακά περιβάλλοντα) και σχεδόν δεν υπάρχουν άντρες.Αυτό δεν είναι σεξισμός;Άκου περιπτωσιολογία (που από ότι καταλαβαίνω σου αρέσει) που δεν έχει ανέβει ποτέ σε blogs, δεν έχει καταγγελθεί ποτέ σε καμιά ΓΓΙΦ.Πρωτοδικείο σε ακριτικό νησί. Όλες οι γυναίκες δικαστές (τρεις συνολικά) μείναν έγκυες. Ο προϊστάμενος ζήτησε απόσπαση από κοντινό νησί. Το υπουργείο έστειλε γυναίκα. Και αυτή η πρωτοδίκης μετά από λίγο έμεινε έγκυος.Αποτέλεσμα ήταν η δουλειά τεσσάρων να βγαίνει από έναν (άντρα) δικαστή, έχοντας όμως τεράστιες καθυστερήσεις και επιβραδύνοντας έτσι τον ρυθμό απονομής δικαιοσύνης.Να βάλουμε ποσοστώσεις στους δικαστές για να βγαίνει η δουλειά; Το διανοείσαι να αρθρωνόταν αυτό σαν αίτημα;Εισαγγελείς. Νομίζεις ότι ίδια ποσοστά πάνε για νυχτερινές εφόδους άντρες και γυναίκες παρά το γεγονός ότι σήμερα είναι περισσότερες οι γυναίκες εισαγγελείς; Όχι βέβαια. Σχεδόν κατ'αποκλειστικότητα άνδρες κάνουν ντου τις νύχτες, σε μαγαζιά και κρησφύγετα κακοποιών.Άλλη μία περίπτωση. Στη μονάδα Τάδε του στρατού στην υπηρεσία Πύλης ο Αξ. Υπηρεσίας κοιμάται στο φυλάκιο της πύλης τη νύχτα. Εκτός αν είναι γυναίκα. Διότι κατά τον διοικητή "γυναίκα είναι. Κι αν συμβεί κάτι;". Άρα κοιμόταν στους κοιτώνες και στην πύλη ήταν μόνος ο φαντάρος (άντρας). Αν συνέβαινε κάτι θα την ξυπνούσε με τον ασύρματο να έρθει στην πύλη!Έχεις ακούσει πουθενά για αυτά; Όχι. Όλα λογίζονται φυσιολογικά και αναμενόμενα.Έχεις ακούσει ποτέ γκρίνια για τη δικηγόρο που είναι έγκυος και μέχρι τον όγδοο μήνα κάνει δικαστήρια γιατί είναι self employed και δεν υπάρχει κανείς να την δώσει άδεια;Και μετά πριν καλά-καλά σαραντίσει ξανανοίγει το γραφείο της γιατί δεν παίρνει κανένα επίδομα από πουθενά;Αυτό είναι σεξισμός; Ή απλά αδυναμία να καταστείς τόσο παρεμβατικός στην ελεύθερη οικονομία; Έχεις ακούσει ότι ΕΣΠΑ για βρεφονηπιακό/νηπιαγωγείο δικαιούται μόνο η μητέρα;Αυτό είναι σεξισμός.Αλλά να σου πω κάτι; Θα μου άρεσε και εμένα να με διδάσκουν ότι χρήζω ειδικής αντιμετώπισης και ότι οι σύμφυτες με το φύλο μου επιλογές δεν πρέπει να έχουν επιπτώσεις. Διότι η τεκνοποιΐα είναι επιλογή. Και εγώ ως φορολογούμενος με χαρά λέω τα λεφτά μου να πάνε στην στήριξη της οικογένειας.Αλλά οδηγούμαστε σε μια πολύ ευρύτερη συζήτηση (για το πως οι μονάδες, άντρες και γυναίκες, αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους μέσα σε μια κοινωνία) που δεν μπορεί να γίνει μέσα από αυτόν τον χώρο τον οποίο ήδη καταχρώμεθα και οι δύο.
Διαφωνώ με την οπτική σου. Ο κόσμος της εργασίας είναι δύσκολος για όλους αλλά για τις γυναίκες είναι ακόμα δυσκολότερος."Έχεις ακούσει ποτέ γκρίνια για τη δικηγόρο που είναι έγκυος και μέχρι τον όγδοο μήνα κάνει δικαστήρια γιατί είναι self employed και δεν υπάρχει κανείς να την δώσει άδεια;Και μετά πριν καλά-καλά σαραντίσει ξανανοίγει το γραφείο της γιατί δεν παίρνει κανένα επίδομα από πουθενά; "Τι ωραία που το έγραψες. Ας το δώσω στη μαμά μου να το διαβάσει, να μην γκρινιάζει κάθε φορά που της λέω πως δεν σκοπεύω να κάνω παιδιά. Τέλος πάντων. Αφού οι συμφυτες με το φύλο προσωπικές επιλογές, στις οποίες ανήκει και η απόκτηση παιδιού, πρέπει να έχουν επιπτώσεις, ας συμφιλιωθουμε και με την ιδέα του δημογραφικού προβλήματος και όλα τα παρεπόμενα του (πχ κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος κλπ). Αν θέλουμε τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά, πρέπει να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει αυτή τους η επιλογή, μεταξύ άλλων και στα επαγγελματικά τους. Η λογική "αφού ήθελες κυρά μου παιδί, λούσου τα τώρα" είναι επικίνδυνη για την ίδια την επιβίωση του ελληνικού έθνους.
Θες να συμφωνήσω μαζί σου ότι η δουλειά έξω από το σπίτι είναι δυσκολότερη για τις γυναίκες;Οκ. Αλλά για αυτό δεν υπάρχει απαραίτητα ένας εξωτερικός εχθρός. Ένας μπαμπούλας. Αυτό εξηγεί γιατί πολλές γυναίκες -που θελουν να γεννήσουν παιδιά- προτιμάνε μια part time δουλειά ή μια λιγότερο επικερδή δουλειά που δηλαδή πληρώνει λιγότερο και δημιουργεί το pay gap.Την ταινία fight club την έχεις δει; Αυτή η σκηνή μου θυμίζει τον φεμινισμό:https://youtu.be/e_lSERfLMecΔεν υπάρχει easy way out, δεν υπάρχει τρόπος να μην πονέσεις στη ζωή.Οι παλιοί το λέγανε "τα καλά κοποις κτώνται". Μετά οι χριστιανοί είχαν σαν σύμβολο ένα όργανο μαρτυρίου, τον σταυρό. Όλοι οι άνθρωποι παλιά δείχνανε να ξέρουν ότι η ζωή, όσο ευχάριστη κι αν είναι, έχει δυσκολίες. Αδικίες. Πόνο. Για άντρες και γυναίκες.Αλλά σήμερα έχουμε ολόκληρα κινήματα που διδάσκουν ότι δεν χρειάζεται να κουραστείς. Να πονάς. Για κανέναν και για τίποτα έξω από τον εαυτό σου.Γιατί νομίζεις ότι υπογεννητικότητα υπάρχει μόνο στη Δύση όπου ο φεμινισμός είναι κυρίαρχος;Διότι κάποιος μας διδάσκει ότι αν η ζωή έχει δυσκολίες κάποιος φταίει γι'αυτό. Αλλιως μπορείς απλα να ζήσεις μια ζωή χωρίς δυσκολίες.Ταπεινή μου συμβουλή, που αν θες την πετάς στη θάλασσα. Ερωτευσου έναν άνθρωπο και κάνε οικογένεια μαζί του.Όχι για το δημογραφικό. Όχι επειδη το λέει η μάνα σου ή η κοινωνία. Αλλά γιατί είναι φοβερό να βλέπεις να έρχεται μια νέα ζωή ως προϊόν ή περίσσευμα αγάπης από δύο ανθρώπους που ξέρουν ότι η ανατροφή παιδιών έχει δυσκολίες.Αυτό λέω εγώ. Η κοινωνία, αν την ακούσεις καλύτερα, σου λέει "μην κουραστείς. Αν βγάζεις 800€ φάτα όλα για σένα, αγορασε υπηρεσίες, προϊόντα". Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει το "αγάπα τον εαυτό σου". Κανείς δεν λέει κουβέντα πλέον για να αγαπάς τον άλλον. Παντού feelgood και selfrighteous συμβουλές.Κάποιοι τα παράγουν και κάποιοι τα πουλάνε αυτά. Καποιοι συστηματικά βάλλουν κατά της σχέσης του άντρα με τη γυναίκα. Που είναι το πρώτο κύτταρο ζωής. Γιατί από τους δυο τους πηγάζει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, η ζωή.Δεν μιλάω για εμένα, δεν λέω κοιτα εμένα. Σε τίποτα. Αλλά θα σου πω "αγάπα". Φτάνει η οργή, ο θυμός.
Η ταπεινή μου συμβουλή αναφορικά με τα επαγγλεματικά σου, χωρίς και πάλι να είσαι υποχρεωμένη ούτε κατέλάχιστον να με ακούσεις, είναι να μην γίνεις μάχιμη δικηγόρος.Ούτε δικηγορική εταιρεία. Το 99% των περιπτώσεων είναι απλή δουλεία.Είτε εσωτερική δικηγόρος σε εταιρεία είτε ΝΣΚ είτε δικαστικό.Και μάχιμη δικηγόρος αν θες, μην γίνεις δικαστηριακή. Το κτηματολόγιο είναι πολύ καλό πράγμα. Τίμιο. Έχει κι ένα σχετικό μεταπτυχιακό στη Θεσσαλονίκη.
Καταρχάς σε ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου. Τις λαμβάνω υπ'όψιν. (Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά)Σε ορισμένα απ' όσα λες θα συμφωνήσω μαζί σου. Οι νεότερες γενιές είμαστε ιδιαίτερα κακομαθημένες. Το παρατηρεί κανείς συνεχώς γύρω του. Ένα μεγάλο ποσοστό των νέων είμαστε βουτυρομπεμπεδες που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την παραμικρή δυσκολία και έχουμε μάθει να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους γονείς μας. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Οι λόγοι πολλοί.Διαφωνώ όμως με το να αποδίδουμε ευθύνες στον φεμινισμο για την υπογεννητικοτητα. Ίσως είναι πράγματι ένας από τους πολλούς παράγοντες που οδηγούν σε αυτήν την κατάσταση αλλά δεν νομίζω πως είναι ο μοναδικός, ούτε καν ο κύριος. Ο βασικός λόγος που οι δυτικοί κάνουν λίγα παιδιά ή και καθόλου είναι το κυνήγι της ευμάρειας, το οποίο εγώ ως ένα βαθμό σέβομαι. Ακόμα και αν δεχθούμε ότι πράγματι ο φεμινισμος έχει επηρεάσει τον οικογενειακό προγραμματισμό πολλών γυναικών, το έχει κάνει με θετικό τρόπο. Η μητρότητα δεν προβάλλεται πια ως ο προορισμός κάθε γυναίκας. Καταβάλλεται προσπάθεια ούτως ώστε να μην θεωρούνται/ αντιμετωπιζονται ως αποτυχημένες οι γυναίκες που είτε δεν θέλησαν, είτε δεν τους βοήθησαν οι συνθήκες να κάνουν παιδιά.Αυτό είναι μια θετική εξέλιξη. Διαφορετικά οι γυναίκες θα προσπαθούν πάση θυσία να κάνουν παιδιά ούτως ώστε να είναι κοινωνικά αποδεκτές, ακόμα και αν δεν είναι έτοιμες ή κατάλληλες για να μεγαλώσουν παιδιά, με κίνδυνο να γίνουν κακές μανάδες (που κατά τη δική μου άποψη οι μαμάδες των προηγούμενων γενιών ήταν πολύ κακές μανάδες). Γιατί ναι, δεν μπορούν να γίνουν όλες οι γυναίκες καλές μανάδες.
Η κοινωνία λέει πολλά. Λέει όμως και στους άνδρες ότι επιτυχημένος είναι αυτός που πάει με πολλές και ότι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί "για να μην γκαστρωσουν καμία και τους τυλίξει". Αυτό δεν επηρεάζει τις επιλογές των ανδρών; Γιατί τόση ώρα συζητάμε για τις επιλογές των γυναικών αλλά απ'όσα έμαθα στο σχολείο οι γυναίκες δεν τα κάνουν με τον κρίνο τα παιδιά. Είναι απαραίτητη και η συμμετοχή των ανδρών στην όλη διαδικασία, οι οποίοι διδάσκονται επί δεκαετίες ότι η οικογενειακή ζωή είναι για αυτούς γεμάτη μειονεκτηματα και ότι πρέπει να ζουν ως ελεύθερα πουλιά.Μιλάμε τόση ώρα για το πως έχουν διαμορφωθεί οι επιλογές των ανθρώπων ως προς την προσωπική τους ζωή τα τελευταία χρόνια. Φαινόμενο των τελευταίων χρόνων είναι και οι περιβόητες "ελεύθερες σχέσεις". Υποθέτω ότι τις έχεις ακουστά. Λαμβάνοντας ως στατιστικό δείγμα το δικό μου περίγυρο και τη στήλη των εξομολογησεων (που μπορεί φυσικά να μην είναι αντιπροσωπευτικο) παρατηρώ ότι κατά 95% οι άνδρες είναι αυτοί που θέλουν την ελεύθερη σχέση και οι γυναίκες απλώς το αποδέχονται, για εμένα κακώς γιατί οι περισσότερες δεν το σηκώνουν. Και σε ερωτώ: αυτή η φοβία δέσμευσης πολλών ανδρών που οφείλεται; Για να φτάσουν δύο άνθρωποι στο σημείο να αποφασίσουν να κάνουν παιδιά, θα πρέπει προηγουμένως να γίνουν ζευγάρι. Όταν ο κόσμος περιορίζεται σε ελεύθερες σχέσεις και όλα τα συναφή, δεν μπορεί το πράγμα να πάει παρακάτω. Γνωρίζω πολλές γυναίκες που θέλουν να κάνουν παιδιά, έχουν φτάσει ωστόσο στη δύση της αναπαραγωγικης τους ηλικίας και δεν έχουν σχέση. Επομένως το όλο θέμα είναι πολύ πιο περίπλοκο και σίγουρα δεν την έχει δημιουργήσει ο φεμινισμος όλη αυτήν την κατάσταση.Τώρα όσον αφορά σε εμένα, το όνειρο μου θα ήταν να γίνω μάχιμη δικηγόρος - σε συγκεκριμένο τομέα που είναι ο αγαπημένος μου- και ταυτόχρονα ακαδημαϊκός. Δεν ξέρω κατά πόσο θα τα καταφέρω και με ποιο κόστος αλλά προς το παρόν αυτό είναι το όνειρο μου. Όλοι φυσικά με αποτρέπουν και φροντίζουν να μου υπενθυμίσουν ότι ο κλάδος του δικαίου που μου αρέσει "είναι δύσκολος για γυναίκα". Εν πάση περιπτώσει, ας τελειώσει η άσκηση και βλέπουμε. "Είτε εσωτερική δικηγόρος σε εταιρεία είτε ΝΣΚ είτε δικαστικό". Και μετά θα λες ότι οι γυναίκες κατευθύνονται σε προστατευμενα εργασιακά περιβάλλοντα.
Κοίτα... Αν κάτι έχει ζωντάνια είναι το ποινικό. Σπαρταράει. Όλα τα άλλα είναι μια μύξα δικονομίας.Αλλα και βέβαια σε προτρέπω να πας σε προστατευμένα περιβάλλοντα. 2007 με 2020 είναι τα χειρότερα χρόνια του κλάδου ever. Μην ξεχνάς ότι στόχος των μνημονίων ήταν (και) η μείωση των δικηγόρων. Τόσο για την πάταξη της φοροδιαφυγής όσο και για την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης. Και δεν προβλεπεται βελτιωση... μεσομακροπρόθεσμα.Αν νιώθεις όμως ότι πατάς γερά στα πόδια σου μην μασάς. Βουρ. Ακαδημαϊκός σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη (ίσως και Κομοτηνή) σημαίνει πρώτα από όλα κομματικές άκρες. Πολύ πιο δύσκολο από το ποινικό αυτό καθεαυτό.Προφανώς ο φεμινισμός δεν είναι ο μόνος λόγος για την υπογεννητικότητα. Αλλά ο φεμινισμός διδάσκει την απομάγευση. Καταργεί τον έρωτα. Διότι ο έρωτας είναι πρώτα από όλα μαγεία.Ευελπιστώ πουθενά να μην έχω ακουστεί πατερναλιστικος ή οτι θελω να σε καπελώσω. Είναι ή γνώμη μου απλά.
Μην ανησυχείς! Δεν εκλαμβάνω τις συμβουλές σου ως πατροναρισμα.Στο ποινικό αναφερόμουν! Αν πατάω γερά στα πόδια μου, δεν ξέρω, μολονότι θα έπρεπε να ξέρω. Ο, τι και αν λένε τα μνημόνια, ο αριθμός των δικηγόρων δεν πρόκειται να μειωθεί αν δεν βρεθεί μια κυβέρνηση που θα αναλάβει το πολιτικό κόστος της μείωσης του αριθμού των εισακτέων. Μαζί με τις ειδικές κατηγορίες και όλα τα συναφή οι εισακτέοι κάθε χρόνο στη νομική ξεπερνούν τους 400. Νομίζω είναι λίγο λιγότεροι από 500. Έτσι δουλειά δεν γίνεται. Θα μου πεις δεν παίρνουν όλοι πτυχίο. Είτε μετά από πολλά χρόνια, είτε οριακά με 5 και κάτι, είτε δίνοντας ένα μάθημα 5-6 φορές μέχρι να τους κάτσει, η συντριπτική πλειοψηφία παίρνει. Και αν θέλεις την άποψή μου έχει πέσει και πολύ το επίπεδο των νομικών αλλά τέλος πάντων. Αν ήταν στο χέρι μου θα περιοριζα τους εισακτέους σε 120, ούτως ώστε να αντιμετωπιστει σε βάθος χρόνου ο κορεσμός του επαγγέλματος. Δεν τα λέω εκ του ασφαλούς. Τα ίδια έλεγα και όταν έδινα πανελλήνιες. Ο φεμινισμος εστιάζει στο εγώ (των γυναικών) . Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Επί αιώνες οι γυναίκες διδάσκονταν να παίρνουν αξία από τη σχέση ή το γάμο τους. Χρειάζεται να αγαπά κανείς το εγώ του και, γιατί όχι, να μην θεωρεί τη σχέση ή το γάμο απαραίτητο. Αλλιώς καταλήγουν να μπαίνουν σε σχέσεις, όχι από έρωτα για το άλλο πρόσωπο, αλλά για να είναι απλώς σε σχέση. Επειδή όμως δεν μπορούν να έχουν σχέση με τον αέρα, βρίσκουν κάποιον που απλώς ενσαρκώνει το ρόλο του άλλου μέλους του ζευγαριού. Εγώ παρατηρώ πολύ κόσμο γύρω μου, ιδίως γυναίκες, που είναι ερωτευμένες περισσότερο με την ιδέα του έρωτα, παρά με τον σύντροφο τους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε πολύ κακής ποιότητας σχέσεις. Αν έχει κάνει ένα κακό ο φεμινισμος είναι ότι έχει κάνει πολλές γυναίκες να βλέπουν τους άνδρες ως αντιπάλους. Αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα πράγματι.