«Πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονταν στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει»

«Πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονταν στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει» Facebook Twitter
Εγώ ανήκω σε άλλη γενιά. Η Ελλάδα εκείνη την εποχή, τέλη του '70 και αρχές του '80, ήταν πολύ διαφορετική. Ήταν μια χώρα ήρεμη, αλλά και πολύ απομονωμένη... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
7

Γεννημένος στο Σουδάν, ήρθε στην Ελλάδα για σπουδές στα τέλη της δεκαετίας του '70, ακολουθώντας την τάση της εποχής. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και σε αντίθεση με το 99% των συμπατριωτών του, που μετά τις σπουδές επέστρεψαν στη χώρα τους, αυτός αποφάσισε να παραμείνει στην Ελλάδα. Δούλεψε ως δημοσιογράφος-ανταποκριτής στον αραβικό Τύπο, παντρεύτηκε Ελληνίδα και απέκτησε μαζί της μία κόρη. Αργότερα εξειδικεύτηκε σε θέματα εκπαίδευσης και υποστήριξης μεταναστών και σε ζητήματα εργασιακών σχέσεων και από το 2002 εκπροσωπεί το Ελληνικό Φόρουμ Μεταναστών από τη θέση του προέδρου, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.


Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, αλλά και μια σειρά ζητημάτων που άπτονται του μεταναστευτικού και κυριαρχούν στην ειδησεογραφική επικαιρότητα, του ζήτησα να κάνουμε μια κουβέντα εφ' όλης της ύλης. Με υποδέχτηκε στα γραφεία του Φόρουμ στην Κυψέλη και το πρώτο πράγμα που του ζήτησα ήταν να μου περιγράψει εκείνη την πρώτη του εμπειρία ως μετανάστη στην Ελλάδα: «Εγώ ανήκω σε άλλη γενιά. Η Ελλάδα εκείνη την εποχή, τέλη του '70 και αρχές του '80, ήταν πολύ διαφορετική. Ήταν μια χώρα ήρεμη, αλλά και πολύ απομονωμένη. Ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Οι κομμουνιστικές χώρες του Βορρά, η Αλβανία, η Βουλγαρία, είχαν κλειστά τα σύνορά τους και δεν άφηναν τους δικούς τους να περάσουν εδώ. Δεν είχε η Ελλάδα πρόβλημα με τα σύνορα, ήταν από μόνα τους κλειστά. Οι μετανάστες ήταν ελάχιστοι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπήρχαν, έφταναν συνολικά τους 14.000 σε όλη την επικράτεια. Οι μισοί ήταν Αμερικανοί πολίτες που δούλευαν σε εταιρείες, πρεσβείες κ.λπ., ενώ οι άλλοι μισοί ήταν φοιτητές».

Μετά την κρίση, ο μεταναστευτικός χάρτης στην Ελλάδα έχει αλλάξει. Αυτήν τη στιγμή τα κρατητήρια δεν έχουν νόημα ύπαρξης, δεδομένου ότι πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει και ένας μεγάλος αριθμός περιμένει να κάνει το ίδιο.


Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, όπως μου εξηγεί, στις αρχές της δεκαετίας του '90. Οι μεγάλες ιστορικές και γεωγραφικές ανακατατάξεις εκείνης της εποχής, όπως η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου, προκάλεσαν μαζικά κύματα μεταναστών. Μαζί τους, υποστηρίζει, άλλαξε και η Ελλάδα. «Θυμάμαι, στην Ομόνοια έκανε πολύ κρύο και δεκάδες Αλβανοί κοιμόντουσαν κάτω, στο υπό κατασκευή μετρό, γιατί δεν είχαν πού να μείνουν – μια κατάσταση που μοιάζει πολύ με αυτή των Αφγανών. Τότε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντέδρασε γρήγορα με βάση το σκεπτικό ότι αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να φύγουν. Έτσι, έφτιαξε τον νόμο 1975/91. Θυμάμαι ότι σε ένα άρθρο λέει πως ο μετανάστης μπορεί να πάρει μόνιμη άδεια παραμονής αφού έχει συμπληρώσει 25 χρόνια νόμιμης και σταθερής εργασίας, κάτι που είναι αδύνατον, γι' αυτό και δεν βγήκε ούτε μία άδεια με βάση τον νόμο αυτό».

Από τον πρώτο εκείνο νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη και μέσα σε ένα διάστημα 18 ετών, πότε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και πότε με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ψηφίστηκαν άλλοι τρεις νόμοι και πολλές ακόμη τροποποιήσεις τους, που κατά κύριο λόγο συνέδεαν τη νόμιμη παραμονή με την εργασία. Ώσπου φτάνουμε στο 2009 και τον περίφημο νόμο Ραγκούση. «Με τον νόμο αυτό βλέπουμε για πρώτη φορά μια απόπειρα ενταξιακής πολιτικής. Δεν ήταν, όμως, μόνο ο νόμος Ραγκούση αλλά και ο Καλλικράτης, που προέβλεπε τη δημιουργία των ΣΕΜ (σ.σ. Συμβούλια Ένταξης Μεταναστών) σε όλους τους δήμους. Ήταν τολμηρή ως κίνηση ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, γιατί έδινε τη δυνατότητα στα παιδιά ν' αποκτήσουν την ιθαγένεια από τα πρώτα τους χρόνια. O νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός το 2012 και δεν προλάβαμε να δούμε τα αποτελέσματά του. Ταυτόχρονα, θάφτηκε τελείως το θέμα της ένταξης, αφήνοντας πίσω ένα πράγμα: μια γενική αποδοχή ως προς το ότι, τελικά, η δεύτερη γενιά πρέπει ν' αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Αυτό το δέχονται ακόμα όλα τα κόμματα. Η διαφωνία αφορά το όριο ηλικίας για την απόκτηση ιθαγένειας» λέει ο κ. Μοαβία.

«Πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονταν στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει» Facebook Twitter
Συζητάμε για την ιθαγένεια της δεύτερης γενιάς. Αυτό δεν ήταν εύκολο παλιότερα. Κατακτήθηκε με πολύ σκληρό αγώνα. Υπομνήματα, διαδηλώσεις, έχει γίνει πολλή δουλειά από πάρα πολύ κόσμο. Ο μέσος Έλληνας του 2015 δεν είναι ο μέσος Έλληνας του 1980... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO


Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τωρινό νομοσχέδιο για την ιθαγένεια, που τέθηκε πριν από μερικές μέρες σε δημόσια διαβούλευση. Ποια είναι η άποψή του για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; «Η γραμμή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Τώρα, όμως, που είναι κυβέρνηση και επειδή δεν μπορεί να επαναφέρει τον νόμο Ραγκούση λόγω της απόφασης του ΣτΕ, θέλει να δημιουργήσει κάτι ανάμεσα στον νόμο αυτό και στο νομοσχέδιο που έφερε ο Σαμαράς. Γι' αυτόν το λόγο δημιούργησε μια τρίτη ομάδα που αφορά τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ και στα οποία δίνεται το δικαίωμα να πάρουν την ιθαγένεια από το έκτο έτος και την εγγραφή στην πρώτη δημοτικού. Το νομοσχέδιο του Σαμαρά άλλαξε τελείως τη φιλοσοφία του νόμου. Καταρχάς, δεν αναγνώρισε καθόλου το δικαίωμα αίματος και εδάφους. Εστίασε μόνο στην εκπαίδευση, θεωρώντας ότι είναι το κύριο κριτήριο για να δοθεί η ιθαγένεια και, επομένως, λέει "εμένα δεν με ενδιαφέρει αν το παιδί έχει γεννηθεί εδώ ή όχι". Στην εκπαίδευση βασίστηκε και το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ».


«Γιατί δεν αποδέχονται το δικαίωμα του εδάφους και του αίματος;» ρωτάω. «Είναι κάτι που δημιουργεί μεγάλη διχόνοια. Είναι δύσκολο να συμφωνήσουν μεταξύ τους, αλλά και το Σύνταγμα δεν βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση» μου απαντάει και προσθέτει: «H Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει ότι η τάση στην Ευρώπη είναι στα 18 έτη. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι μόνο η μισή, αφού τα συστήματα που εφαρμόζουν αυτόν το νόμο στην Ευρώπη είναι πολυπολιτισμικά. Για παράδειγμα, σε άλλες χώρες μια κοινότητα δικαιούται να έχει δικό της σχολείο. Αυτό το δικαίωμα στηρίζεται και από το ίδιο το κράτος. Επειδή, λοιπόν, μπορεί το παιδί να απέχει κάπως από την κουλτούρα της χώρας, το αφήνουν να μεγαλώσει μέχρι τα 18 για να μπορέσει να πάρει την ιθαγένεια. Στην Ελλάδα, όμως, το σύστημα εκπαίδευσης είναι ουσιαστικά μια διαδικασία αφομοίωσης των παιδιών. Αυτή είναι η διαφορά. Τα παιδιά, όχι μόνο από το δημοτικό, αλλά και από το νηπιαγωγείο, αρχίζουν να χάνουν τη γλώσσα των γονέων τους».

Η συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων είναι η φυσιολογική κατάσταση, όπου κι αν βρίσκονται. Πιστεύω ότι έχουμε κάνει πολύ καλή δουλειά μέχρι τώρα. Αυτό δεν θα μπορούσαν να το πετύχουν οι ίδιοι οι μετανάστες, αν δεν υπήρχε και μια μερίδα της κοινωνίας που να τους αποδέχεται.


Πριν από λίγο καιρό η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει οριστικά τα κέντρα κράτησης μεταναστών. Από εκείνη την ημέρα παρακολουθούμε στα ΜΜΕ δηλώσεις και ανακοινώσεις εκατέρωθεν για την κατάσταση που επικρατεί στο κέντρο της πόλης. Ποια είναι η πραγματική εικόνα και πώς κρίνει ο ίδιος την απόφαση της υπουργού; «Δεν έχω καμία αμφιβολία, τουλάχιστον όσον αφορά την πρόθεση της κ. Χριστοδουλοπούλου, γιατί ήταν χρόνια σε αυτόν το χώρο και γνωρίζω ότι είναι εναντίον όλων των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τη δεκαετία που μας πέρασε. Η απόφαση της υπουργού για τα κέντρα κράτησης είναι πολύ σωστή, γιατί πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτά. Ήταν πολύ άσχημες, τόσο για τους ανθρώπους αυτούς όσο και για την εικόνα της ίδιας της χώρας. Όμως η υλοποίηση αυτής της απόφασης ήταν πολύ γρήγορη, χωρίς κατάλληλη μελέτη και οργάνωση, οπότε δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί. Εμφανίστηκαν διάφορα νομικά εμπόδια, κι αυτό γιατί το σύστημα μετανάστευσης στην Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό. Στην ουσία, πρόκειται για φερμένες από τις Βρυξέλλες πολιτικές και συνδέεται άμεσα με πολλές οδηγίες και ένα πλέγμα νομοθεσιών και περιορισμών. H "Ευρώπη-φρούριο" είναι πολύ σωστή έκφραση και μετάφραση όλων αυτών των πολιτικών. Τα κέντρα κράτησης δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά ευρωπαϊκό. Και αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τουλάχιστον 180 κρατητήρια σε όλη την Ε.E. Το παράλογο στη δική μας περίπτωση είναι ότι δεν σταθεροποιήθηκε ποτέ ο μεταναστευτικός νόμος. H πολιτική της κράτησης είναι φαύλος κύκλος και αυτό το ξέρουν όλοι. Φυλακίζεις αυτούς τους ανθρώπους, τους ταΐζεις, ξοδεύεις χρήματα και απασχολείς τη μισή Αστυνομία της χώρας. Και μετά, τι; Το ίδιο ερώτημα προκύπτει συνεχώς. Aδυνατείς να τους απελάσεις για διάφορους λόγους, θέλεις να τους αφήσεις ελεύθερους, αλλά δεν μπορείς να τους προωθήσεις πουθενά».

Στο σημείο αυτό ο κ. Μοαβία κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο, επισημαίνοντας τις αλλαγές στον μεταναστευτικό χάρτη της Ελλάδας: «Μετά την κρίση, ο μεταναστευτικός χάρτης στην Ελλάδα έχει αλλάξει. Αυτήν τη στιγμή τα κρατητήρια δεν έχουν νόημα ύπαρξης, δεδομένου ότι πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει και ένας μεγάλος αριθμός περιμένει να κάνει το ίδιο. Από τα 300.000 περίπου άδεια διαμερίσματα που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Αθήνα, τα περισσότερα ήταν σπίτια μεταναστών. Υπάρχουν, επίσης, κοινότητες μεταναστών που έχουν εξαφανιστεί εντελώς, όπως οι Σύροι, που ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα των Αράβων μετά τους Αιγύπτιους. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Για παράδειγμα, στην πρεσβεία του Μαρόκου ήταν εγγεγραμμένοι 2.700 άνθρωποι. Αυτήν τη στιγμή είναι 800. Θα σου πω για τους δικούς μου, που προέρχονται από το Σουδάν. Οι οικογένειες που ζούσαν εδώ ήταν 58. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν μόνο 7. Αυτό το βλέπεις καθαρά και στην Κυψέλη, που είναι η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή μεταναστών. Οι Πακιστανοί ζουν σε 5-6 σπίτια. Είναι πολύ μικρός ο αριθμός. Όλοι αυτοί έφυγαν λόγω της κρίσης και της ανεργίας. Τα κύματα που έρχονται τώρα στην Ελλάδα δεν αποτελούνται από μετανάστες, αλλά κατά 85% είναι πρόσφυγες από τη Συρία, τη Σομαλία και το Αφγανιστάν. Επομένως, είμαστε στην εποχή των προσφύγων. Οπότε, από τη στιγμή που τελειώνει η εποχή των μεταναστών στην Ελλάδα, γιατί να υπάρχουν κρατητήρια; Όλοι αγωνίζονται να φύγουν. Ακόμη και οι ίδιοι οι πρόσφυγες. Η κατάληψη των Σύρων προσφύγων στην πλατεία Συντάγματος δεν ήταν τίποτε άλλο από μια έκκληση που έλεγε "αφήστε μας να φύγουμε". Επομένως, η Ελλάδα έχει μετατραπεί από χώρα προορισμού σε χώρα transit. Πρέπει όλοι, και κυρίως το κράτος, να επανεξετάσουμε το θέμα από την αρχή».

«Πάνω από το 60% των μεταναστών που βρίσκονταν στην Ελλάδα έχουν ήδη φύγει» Facebook Twitter
Είναι ώρα να φτιάξουμε το δικό μας σχέδιο. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε το δικό μας σχέδιο γιατί αυτός που επηρεάζεται από αυτή την κατάσταση δεν είναι ο Ολλανδός, αλλά ο Έλληνας πολίτης... Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Στις 12/5, με ηχηρή πάντως διαφωνία του συγκυβερνώντος κόμματος των ΑΝ.ΕΛ., υπερψηφίστηκε στη Βουλή η τροπολογία που ξεμπλοκάρει τη διαδικασία ανέγερσης του τεμένους. Του ζητάω να μου πει αν αυτή η προσπάθεια είναι και ένα δείγμα ότι η κοινωνία αρχίζει να ωριμάζει. Διαφωνεί κάθετα. «Όχι, γιατί μετά από τόσα χρόνια συζήτησης και μαλώματος ουσιαστικά γι' αυτό το ζήτημα, το τζαμί κατέληξε να είναι μια ιστορία που αφορά το ελληνικό κράτος και όχι τους ίδιους τους μουσουλμάνους, μια προσπάθεια που γίνεται για να σωπάσουν κάποιες φωνές και κάποιοι θεσμοί στην Ευρώπη, ότι να, δείτε, έχουμε τζαμί. Συνεπώς, θα έχουμε ένα τζαμί κάπου στην πόλη, αλλά αυτό δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Οι λατρευτικοί χώροι σε όλο τον κόσμο είναι όπως τα καφενεία. Γι' αυτό έχουμε εκκλησίες σε κάθε συνοικία. Κανείς δεν ταξιδεύει μέχρι έναν ναό για να ασκήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Είναι πάντα δίπλα από το σπίτι του. Μόνο στην Ολλανδία, που είναι μικρότερη σε έκταση από την Ελλάδα, υπάρχουν 400 τζαμιά. Το πρόβλημα δεν λύνεται με ένα τζαμί που θα χτιστεί κάπου στην πόλη. Είναι κάτι που θα χτιστεί για να λύσει το πρόβλημα του ελληνικού κράτους και όχι των μεταναστών. Τα παράνομα τζαμιά που υπάρχουν στην Αθήνα θα συνεχίσουν να υπάρχουν».

 

Aνεξάρτητα από τις όποιες επίσημες πολιτικές, σε ποιον βαθμό έχουμε καταφέρει να επιτύχουμε τη συνύπαρξη μεταξύ μας; «Η συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων είναι η φυσιολογική κατάσταση, όπου κι αν βρίσκονται. Πιστεύω ότι έχουμε κάνει πολύ καλή δουλειά μέχρι τώρα. Αυτό δεν θα μπορούσαν να το πετύχουν οι ίδιοι οι μετανάστες, αν δεν υπήρχε και μια μερίδα της κοινωνίας που να τους αποδέχεται. Μαζί κάναμε έναν πολύ μεγάλο αγώνα και καταφέραμε να αλλάξουμε πάρα πολλά πράγματα, κάτι που φαίνεται αν συγκρίνει κάποιος τις σημερινές νομοθεσίες με τις παλιότερες. Σίγουρα, οι σημερινές έχουν πολλές ελλείψεις, όπως π.χ. ο τελευταίος κώδικας μετανάστευσης, που βγήκε τον περασμένο Απρίλιο, αλλά παλιότερα δεν υπήρχε η παραμικρή ελπίδα να νομιμοποιηθείς ή να έχεις δικαίωμα στη νόμιμη εργασία. Αυτήν τη στιγμή υπάρχει. Συζητάμε για την ιθαγένεια της δεύτερης γενιάς. Αυτό δεν ήταν εύκολο παλιότερα. Κατακτήθηκε με πολύ σκληρό αγώνα. Υπομνήματα, διαδηλώσεις, έχει γίνει πολλή δουλειά από πάρα πολύ κόσμο. Ο μέσος Έλληνας του 2015 δεν είναι ο μέσος Έλληνας του 1980».

Όσο για το πως μπορούν ν' αλλάξουν τα πράγματα, ο κ. Μοαβία είναι ξεκάθαρος: «Γνωρίζω τον κόσμο που είναι στο Υπουργείο Μετανάστευσης, έχουμε βρεθεί στο δρόμο και στους αγώνες πολλά χρόνια, γνωρίζω πως σκέφτονται και αναγνωρίζω πως έχουν αναλάβει να επιλύσουν ένα δύσκολο πρόβλημα. Καλούνται να διαχειριστούν μία δύσκολη κατάσταση δίχως να έχουν εμπειρία στην εξουσία. Είδαμε ότι το θέμα με τα κρατητήρια δεν προχώρησε. Χρειάζεται από τη νέα κυβέρνηση μια πραγματική, μελετημένη και οργανωμένη πρόταση προς την Ευρώπη. Υπάρχουν πολλές κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση. Πρέπει ν' ανοίξει διάλογο μαζί τους και ταυτόχρονα να οργανώσει έναν εθνικό διάλογο πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης. Είναι ώρα να φτιάξουμε το δικό μας σχέδιο. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε το δικό μας σχέδιο γιατί αυτός που επηρεάζεται από αυτή την κατάσταση δεν είναι ο Ολλανδός, αλλά ο Έλληνας πολίτης».

Διάφορα
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

4 σχόλια
Ο κ. Μοαβίας πολεμά για τα δίκαια των μεταναστών, νομίμων και παρανόμων, και καλά κάνει. Αλλά παραθέτοντας διαστρεβλωμένες απόψεις σαν στοιχεία χάνει το δίκιο των αιτημάτων του και αποσυντονίζει τις προσπάθειες των άλλων μεταναστών που δίκαια ζητούν πολιτικό άσυλο στην Ευρώπη.Ο κ. Μοαβίας μετά από τόσα χρόνια στην Ελλάδα έχει αποκτήσει ένα από τα ελαττώματα των γηγενών. Απαίτηση νέων δικαιωμάτων από το κράτος χωρίς καμία υποχρέωση από τον απαιτητή να τηρεί του νόμους αυτού του κράτους. Η μετανάστευση στην Ελλάδα, άρχισε στην δεκαετία του 70 επί χούντας. Πριν ακόμη γίνουν οι διακρατικές συμφωνίες με το Πακιστάν(σε αντάλλαγμα των εργολαβιών εκεί) για εισαγωγή 10000 εργατών υπήρχαν ήδη 20-30 χιλιάδες εργαζόμενοι αλλά χωρίς άδεια εργασίας. Παράνομοι που ήρθαν σαν "τουρίστες".Μεγαλύτερος ήταν ο αριθμός νομίμων και παράνομων μεταναστών που δούλευαν στα Ελληνικά πλοία και από καιρό σε καιρό ξεμπάρκαραν και δούλευαν σε ανειδίκευτες δουλειές ή σε βιοτεχνίες.Υπήρχε μεταναστευτικό πρόβλημα πριν έρθει ο κ. Μοαβίας στην Ελλάδα.«Τίθεται και πάλι το πρόβλημα των ξένων εργατών», Το Βήμα, 14/06/1972.Οι περιοδείες Παττακού στην Αφρική ήταν εκτεταμένες. Επισκέφτηκε και έκανε γνωστή την Ελλάδα ακόμα και στο Σουδάν. Πολλοί από τους προσκαλεσμένους ξένους εργάτες και φοιτητές μετά την λήξη του δικαιώματος παραμονής συνέχισαν παράνομα την διαβίωση στην χώρα και τελικά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο νομιμοποιήθηκαν.Λέγει ο κ. Μοαβίας ότι η Ελλάδα την δεκαετία του 80 ήταν απομονωμένη γατί είχαν κλείσει για χρόνια τα σύνορα οι γείτονες στα Βαλκάνια. Απομονωμένη η Ελλάδα ή απομονωμένοι οι γείτονες που πέρναγαν τα σύνορα να διαφύγουν στην Ελλάδα μέσα από χαλάζι σφαίρες των δικών τους στρατιωτών;Όσο για το αν έφυγαν το 60% των μεταναστών μετά την κρίση αυτό κι αν είναι αμφιλεγούμενο στοιχείο, άτυχη προσπάθεια.Οι στατιστικές τον διαψεύδουν. Μόνο στην Αλβανική κοινότητα των μεταναστών υπάρχει εθελουσία παλιννόστηση και αυτό σαν αποτέλεσμα της πτώσης της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Αλλά όσοι είναι χρόνια και έχουν παιδιά στο σχολείο δεν φεύγουν με τίποτα. Έχουν αποφασίσει ότι η Ελλάδα είναι η χώρα τους.Να ένας καλός λόγος μεταξύ δέκα άλλων γιατί η πολιτεία θεωρεί την Ελληνική εκπαίδευση των παιδιών μιας οικογένειας μεταναστών βασική απαίτηση για την χορήγηση Ελληνικής ιθαγένειας. Αυτά για τα δικαιώματα του εδάφους και του αίματος δεν κάνουν ούτε την προσαρμογή των μεταναστών στην Ελλάδα είτε την αποδοχή των μεταναστών από τους Έλληνες καλύτερη μέσα στην κρίση. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους είναι από τους πιο φιλόξενους λαούς αλλά δεν είμαστε αυτοκτονικοί, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Το δικαίωμα εδάφους και αίματος δίνει το δικαίωμα σε μια έγκυο να έρθει για να γεννήσει στην Ελλάδα και μετά νόμιμα να επιτρέψει σε οποιοδήποτε συγγενή της, σύζυγος, άλλα παιδιά και των δυο, γονείς και των δυο, αδέλφια και αδελφές και των δυο να έχουν από την πρώτη μέρα της γέννησης του μωρού τα ίδια δικαιώματα με όλους τους άλλους Έλληνες.Συγγνώμη αλλά η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους παράνομους/νόμιμους οικονομικούς μετανάστες. Μόνο πολιτικούς πρόσφυγες που κινδυνεύει η ζωή τους στην χώρα τους και αυτοί αν τελικά μοιρασθούν αναλογικά όπως προτείνεται με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Ιδιαίτερα σε αυτές τις χώρες που δεν υποφέρουν ήδη από ανθρωπιστική κρίση που συνεχίζει να χειροτερεύει.
Κατοικώ στην Κυψέλη από το 1991. Την επισκεπτόμουν όμως από τη δεκαετία του 80 επειδή ένας θείος μου έμενε εδώ. Από το 1993 και μετά ο πληθυσμός δεν αυξήθηκε αλλά άλλαξε. Το ίδιο και η ποιότητα ζωής. Εννοείται ότι δεν υφίσταται η Κυψέλη των προηγούμενων δεκαετιών και η λάμψη της. Μολονότι ο κ. Μοαβία λέει πως το 60% των μεταναστών έχει φύγει, εγώ δεν διαπιστώνω κάτι τέτοιο. Το αντίθετο ακριβώς θα έλεγα, όσο αφορά στο κέντρο, ειδικά, της Αθήνας. Έλληνες με δυσκολία συναντώ πλέον. Αφρικάνοι, Βούλγαροι, Αλβανοί είναι η απόλυτη πλειονότητα. Πακιστανούς δεν έχει πολλούς η Κυψέλη, αντιθέτως ζουν από την Πατησίων και κάτω. Δηλαδή από τα Κάτω Πατήσια έως την Ομόνοια. Αυτό που παρατηρώ, όσο κι αν θέλω να αμβλύνω τις εντυπώσεις, είναι η κακή νοοτροπία που άπτεται της καθαριότητας κυρίως αλλά και οι καθημερινές κλοπές, παρανομίες και η πορνεία που δυστυχώς έφτασε μέχρι τις πόρτες μας εδώ στην πολύπαθη Κυψέλη. Δυστυχώς ουδείς, δήμαρχος ή τοπικές αρχές και αυτοδιοίκηση, ενδιαφέρεται για αυτά τα τραγικά προβλήματα. Πραγματικά δεν ξέρω που μπορεί να φτάσει αυτή η κατάσταση. Είναι επικίνδυνα πλέον ό,τι και να πει κανείς. Κρίμα.
Η Κυψέλη και γενικά το 4ο διαμέρισμα, λόγω του ότι πάντα ήταν ένα συνοθύλεμα ταξικό (ξεκίνησε ως εξοχικές κατοικίες, πέρασε σε κατοικίες Αθηναίων και κατάληξε ως παρηκμασμένο προάστειο και όλο αυτό πριν την εισροή των μεταναστών) ήταν και είναι δύσκολο να το φέρεις βόλτα. Ομολογουμένως μεγάλος αριθμός μεταναστών βρέθηκε εκεί λόγω των χαμηλών τιμών των διαμερισμάτων και του ότι βρίσκεται κοντά στο κέντρο. Το πρόβλημα της εγκληματικότητας όμως δεν έχει να κάνει μόνο με τους μετανάστες (που θα ψάξουν να βρουν χρήματα ό,που μπορούν). Οι μέγιστες ευθύνες ανήκουν στην ελληνική πολιτεία. Οι παράνομοι οίκοι ανοχής, η πορνεία εν γένει, οι χαρτοπαικτικές λέσχες (παράνομες), κλπ δεν επιβιώνουν μόνες τους. Δυστυχώς υπάρχει "στήριξη" και "ατιμώρητο" γιατί κάποιοι επωφελούνται. Κάπου διάβαζα ότι τα μαύρα λεφτά από τα ενοίκια και μόνο (προ κρίσης) φτάναν κάποια εκατομμύρια το μήνα. Φαντάσου για τι ποσά μιλάμε αν βάλεις μέσα και το έγκλημα. Κι όλα αυτά δεν στήνονται χωρίς "πλάτες". Ποτέ δεν έγινε από τις Αρχές μια σοβαρή έρευνα για το ποιοί Έλληνες επωφελούνται και που καταλήγουν αυτά τα λεφτά. Χωρίς να θέλω να "αθωώσωσω" κανέναν εγκληματία μετανάστη, πιστεύω ότι αν ξεβρωμίσουμε το δικό μας μαγαζί και αν σπάσουμε τη γκετοποίηση η βελτίωση σ' αυτές τις περιοχές θα είναι αισθητή, άσχετα της εθνικότητας των κατοίκων.
δηλαδη, με αυτη τη λογικη, αν εξαφανιστουν ολοι οι ελληνες απτην αθηνα, θα γινει μια χαρουμενη ανθισμενη ηρεμη ομορφη πολη. Αφου οπως λες εσυ Ουαμ , θα εχουν φυγει ολοι αυτοι που συντηρουν τους παρανομους οικους ανοχης, τα μαυρα λεφτα απτα ενοικια και τις υπολοιπες "πλατες" που αναφερεις. Ωραια θεωρια, θα γινει και πραξη. Μακαρι, η αθηνα αξιζει να ειναι ομορφη.
Γενικά στο σύνολο πολιτών και πολιτικών μας αφορά η συγκίνηση η ευαισθησία η φιλευσπλαχνία και ο συναισθηματισμός γενικότερα, σε ό,τι έχει να κάνει με τους μετανάστες,τα σοβαρότατα προβλήματα που αναφέρεις, ο υποβιβασμός και η βρωμιά της Αθήνας που ξεκίνησε από όλο αυτό δεν υπάρχει στην σκέψη τους.Όποτε ανεβαίνω Αθήνα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι πάντα ότι είναι παραιτημένη στο έλεος,εκτός από κάποιες συγκεκριμένες περιοχές.
Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι υφυπουργός Μεταναστών.Η εκ των έσω γνώση του είναι ανεκτίμητη και σε συνδυασμό με την ισορροπημένη κρίση του που διατρέχει την παραπάνω συνέντευξη, μπορεί να φέρει πολύ αξιοπρεπή αποτελέσματα.