Η τρίτη συμμετοχή της σπουδαίας Γαλλίδας ηθοποιού Ιζαμπέλ Υππέρ στο Φεστιβάλ Αθηνών (μετά το Κουαρτέτο του Χάινερ Μίλερ και το Ένα λεωφορείο, διασκευή του Λεωφορείου ο Πόθος του Ουίλιαμς) με ένα έργο του Πιερ ντε Μαριβώ, ενός από τους σημαντικότερους Γάλλους συγγραφείς του 18ου αιώνα. Οι Ψευδοεξομολογήσεις (Les fausses confidences) ανέβηκαν για πρώτη φορά στις 16 Μαρτίου του 1737 από ηθοποιούς της Comédie Italienne στο Hotel de Boulogne και δεν σημείωσαν επιτυχία. Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 60 χρόνια για να αναγνωριστεί η αξία του(θριάμβευσε τελικά το 1793), παρόλο που δεν υστερεί ούτε σε πλοκή ούτε σε γλώσσα σε σχέση με διασημότερα έργα του δημιουργού του. Συναφές με τη Διπλή Απιστία, διαπνέεται επίσης από το περίφημο προσωπικό στυλ του συγγραφέα, αυτό που οι δραματουργοί και οι θεατράνθρωποι αποκαλούν «marivaudage». Ένα ακόμα παιχνίδι σαγήνης, μεταμφιέσεων και ελιγμών με λεπτό χιούμορ και φόντο τον κόσμο της αριστοκρατίας. Ένα κυνήγι του έρωτα, όπου η πλούσια χήρα Αραμίντα είναι το αντικείμενο του πόθου του ξεπεσμένου Ντοράντ, ο οποίος πρέπει να αντεπεξέλθει σε διάφορες δυσκολίες έως ότου την κατακτήσει. Οι δυσκολίες έχουν να κάνουν κυρίως με συμφέροντα οικονομικά κι έτσι ο αγώνας αποδεικνύεται σκληρός. Έχει, όμως, σύμμαχό του τον Ντυμπουά, τον πιστό του πρώην υπηρέτη που πλέον βρίσκεται στην υπηρεσία της Αραμίντα.
Ο γνωστός –κυρίως από την όπερα– σκηνοθέτης Λυκ Μποντύ και διευθυντής του Φεστιβάλ της Βιέννης αλλά και του παρισινού Odéon μεταφέρει τη δράση στο σήμερα και εντάσσει την Αραμίντα σε ένα ποπ περίβλημα. Η όμορφη χήρα αγαπάει τα ακριβά παπούτσια, έχει στην κατοχή της μια μεγάλη συλλογή από αυτά, κάνει τάι τσι και είναι ζεν. Μέσα σε όλα αυτά μπορεί να φιλονικήσει λεκτικά με τον περίγυρό της ως μια χειραφετημένη γυναίκα, να φλερτάρει και να αφεθεί στις διεκδικήσεις των αντρών, παίζοντας με ανοιχτά χαρτιά το παιχνίδι του έρωτα και της εξουσίας. Η κορυφαία ηθοποιός Υππέρ μεταπηδάει αριστοτεχνικά από το ένα συναίσθημα στο άλλο, από τη μία κατάσταση στην άλλη, μέχρι να οδηγηθεί στο αίσιο τέλος που κάθε έργο του Μαριβώ έχει, μετά από ουκ ολίγες μεταπτώσεις και διακυμάνσεις.
σχόλια