H μεγάλη λεσβιακή άνοιξη της Αθήνας

H μεγάλη λεσβιακή άνοιξη της Αθήνας Facebook Twitter
Η Άντα και η Ελεάννα φωτογραφίζονται από τον Στάθη Μαμαλάκη για τη LiFO
15

Οι γυναίκες που αγαπούν γυναίκες, «στη σκιά» παλιότερα πολύ περισσότερο από τους γκέι άνδρες, είναι σήμερα διεθνώς πιο ορατές από ποτέ. Στην πολιτική, στο επιχειρείν, στην τέχνη, στο θέαμα, στη μόδα, στη διασκέδαση, στον αθλητισμό, στην καθημερινότητα, ακόμα και μέσα στην ίδια την LGBTQ κοινότητα, όπου «ανταγωνίζονται» ισότιμα πια τους γκέι άνδρες.

Οι «άλλες» γυναίκες αναλαμβάνουν διαρκώς πρωταγωνιστικούς ρόλους σε φεστιβάλ, εκδηλώσεις, events, οργανώσεις, επιχειρήσεις, η πλειονότητα των queer θεωρητικών και συγγραφέων είναι γένους θηλυκού, αποφασιστική είναι η λεσβιακή συμβολή στη διεκδίκηση δικαιωμάτων, όπως το Σύμφωνο Συμβίωσης και ο γάμος. «I kissed a girl (and I liked it)» στον ποπ «ύμνο» της Κέιτι Πέρι, σε μια ανομολόγητη, παλιότερα, επιθυμία. Πόσο, όμως, αντανακλάται αυτό το κλίμα στην Ελλάδα;

Οι σημερινές λεσβίες είναι πιο χαρούμενες, πιο περήφανες, πιο απελευθερωμένες, προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους, είναι πιο έτοιμες ν' ανοιχτούν και να διεκδικήσουν πράγματα, κάτι που βρίσκω συγκινητικό.  -Μαρία Cyber

Εμβληματική μορφή στα «καθ’ ημάς» είναι, βέβαια, η μεγάλη λυρική ποιήτρια Σαπφώ, που έζησε στην Ερεσό της Λέσβου στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα («προσκύνημα» για λεσβίες απ’ όλο τον κόσμο δεκαετίες τώρα). Στη σύγχρονη εποχή, αν εξαιρέσουμε μια χούφτα ακτιβίστριες και διανοούμενες, καμιά διάσημη Ελληνίδα δεν τόλμησε ν’ ανοίξει την ντουλάπα, έστω κι αν ο κόσμος το ‘χε τούμπανο. Μόνη εξαίρεση η μυστηριώδης Ντόρα Ρωζέττη, που το 1929 εξέδωσε το «λοξό» ρομάντζο Η ερωμένη της. Οι ανώνυμες ζούσαν διπλές ζωές ή δυστυχούσαν, ενώ η λεσβία φωτογραφιζόταν ως μια άσχημη, κακότροπη, τριχωτή αντρογυναίκα –εξού και το «νταλίκα» –, που είναι τέτοια γιατί απλώς αδυνατεί να προσελκύσει άνδρες (στη φαντασία του μέσου αρσενικού, άλλωστε, τα λεσβιακά παιχνίδια προετοιμάζουν απλώς την έλευση του λυτρωτή φαλλού, όπως στις στρέιτ τσόντες).

Τη δεκαετία του ’80 δημιουργήθηκαν, μέσα από το φεμινιστικό, κυρίως, κίνημα, οι πρώτες μαχητικές λεσβιακές ομάδες και τα πρώτα γυναικεία στέκια. Ωστόσο, οι ομοφυλόφιλες γυναίκες παρέμεναν στο περιθώριο της γκέι σκηνής. Αντίθετα, άλλωστε, με την Αμερική και τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι ομοφυλόφιλες γυναίκες έχουν αναπτύξει βαθιές σχέσεις συντροφικότητας και ισχυρά κοινοτικά δίκτυα αλληλεγγύης, έχοντας παράλληλα κερδίσει μια υπολογίσιμη κοινωνική αποδοχή, η Ελληνίδα ζορίζεται αρκετά, ακόμα, να προκαλέσει ανοιχτά το οικογενειακό περιβάλλον και να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως, πόσο μάλλον να «δηλωθεί» δημόσια.

Η εικόνα αυτή, ωστόσο, αλλάζει, όχι ακριβώς εντυπωσιακά, αλλά σίγουρα αισθητά την τελευταία δεκαετία, όπως φανερώνει ένα πέρασμα από τα δεκάδες στέκια των «άλλων» κοριτσιών σε Γκάζι, Μεταξουργείο, Μοναστηράκι, Εξάρχεια.

«Είμαι δυο χρόνια τώρα “out” και δεν το μετανιώνω καθόλου, παρότι μου έχει στοιχίσει. Πέρασα μεγάλο ζόρι με το σπίτι, άγριους καβγάδες, χειροδικίες κ.λπ. Φεύγοντας, είχα και τον πατέρα μου να λέει ότι τα αντικαταθλιπτικά που χρειάστηκε να πάρω ένα διάστημα ύστερα από εκείνη την τραυματική εμπειρία θα με γιάτρευαν... Με τη μεγάλη μου αδερφή μόλις τελευταία αποκαταστάθηκαν κάπως οι σχέσεις μας. Στο φιλικό μου περιβάλλον τα αγόρια το δέχτηκαν ευκολότερα από τα κορίτσια», θα πει η Άντα Κωστοπούλου, φοιτήτρια Ψυχολογίας. Ποιο είναι το δυσκολότερο στοίχημα γι’ αυτήν ως νέα κοπέλα; «Η προσωπική αποδοχή... Είναι ένας πόλεμος που επιβάλλεται να κερδίσεις. Σχέσεις και φίλοι έρχονται και παρέρχονται, το τι κάνεις εσύ μ’ εσένα μένει. Έχει τύχει να είμαι τρυφερά με τη σχέση μου στον δρόμο και ν’ ακούω διάφορα σχόλια, όμως δεν ενοχλούμαι, όλα στο παιχνίδι είναι – κάποτε θα συνηθίσουν! Την κοινωνία τη διαμορφώνουμε, νομίζω, εμείς οι άνθρωποι και μερικές φορές χρειάζεται ένα σοκ για να πάει λίγο παραπέρα. Καθένας μας είναι μοναδικός και όμορφος επειδή είναι διαφορετικός», λέει με σθένος.

Κορίτσια σαν αυτή έχουν πια αξιόλογη παρουσία και στο Διαδίκτυο –μπλογκ, ιστολόγια ενημερωτικά ή γνωριμιών–, και φυσικά στο facebook, όπου συναντάς «out» προφίλ προσώπων και ομάδων από αρκετές ελληνικές πόλεις. «Εκείνο που κυρίως έβγαλε τη λεσβιακή εικόνα από την ντουλάπα είναι η queer θεωρία που κατέρριψε τα κοινωνικά φύλα και τους ρόλους τους. Σήμερα είμαστε πιο ορατές, ενώ αλλάζουν και τα ήθη. Το lesbian.gr έχει πάνω από 15 χρόνια ζωής, με διαρκώς αυξανόμενη επισκεψιμότητα και πάνω από 47.000 αγγελίες γνωριμιών. Πλέον, εμφανίζονται πλήθος αγγελίες στρέιτ ανδρών που δεν ζητάνε το κορεσμένα αναμενόμενο, να κάνουν σεξ με λεσβίες, αλλά να υποταχτούν πλήρως σε αυτές. Σεμνές, υποτακτικές αγγελίες, πλήρης παράδοση σε λεσβιακά strap on! Τ

Το 50% αγγίζει το ποσοστό αγγελιών από άντρες και ζευγάρια που με σεβασμό και ευγένεια αναζητούν ομοφυλόφιλες γυναίκες ώστε να καθοδηγήσουν εκείνες τις ερωτικές τους επιθυμίες. Βέβαια, στην Ελλάδα η απελευθέρωση έχει δρόμο μπροστά της», λέει η Μαρία Cyber, που δραστηριοποιείται πολλά χρόνια στον χώρο – «τρέχει» τον ιστότοπο lesbian.gr, το Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Outview και τα Cyberdyke πάρτι.

Στην Αθήνα είμαι εντελώς out, στην επαρχιακή πόλη απ' όπου κατάγομαι είμαι πιο μαζεμένη, για χάρη των δικών μου. Ξέρουν για μένα, δεν θέλω όμως να τους δυσκολέψω περισσότερο. Η μητέρα μου είναι σχετικά άνετη, ο μεγάλος αδελφός επίσης, με τον πατέρα έχω ακόμα ένα θεματάκι, αλλά πιστεύω ότι θα ξεπεραστεί!

Η εποχή που οι λεσβίες απομονώνονταν, κρύβονταν, συναντιούνταν μόνο νύχτα και υπήρχαν στέκια όπου απαγορευόταν «διά ροπάλου» κάθε αρσενικό μοιάζει πολύ μακρινή κι ας μην έχουν περάσει ούτε τρεις δεκαετίες από τότε. Οι νέες γενιές είναι πιο άνετες, μοντέρνες, δραστήριες, κυκλοφορούν, διασκεδάζουν, δημιουργούν, «παρασύροντας» και τις παλιότερες, που καμαρώνουν. Στήνουν εκδηλώσεις, πάρτι, φεστιβάλ, εκδρομές, κατεβαίνουν στα Prides, όπου φέτος οι εθελόντριες ήταν περισσότερες από ποτέ, κάνουν ακτιβισμό, γράφουν, εκδίδουν, διευθύνουν LGBT επιχειρήσεις.

«Αυτές οι κοπέλες θα φέρουν, πιστεύω, την αλλαγή, γιατί σε μεγάλο ποσοστό είναι απενοχοποιημένες, αποτινάσσουν τα σκουριασμένα πρότυπα, έχουν πολύ ευρύτερη πληροφόρηση κι ερεθίσματα χάρη στο Ίντερνετ και στα κοινωνικά δίκτυα και ζουν το σήμερα ουσιαστικά», μας λέει η DJ Fo. «Οι σημερινές λεσβίες είναι πιο χαρούμενες, πιο περήφανες, πιο απελευθερωμένες, προσέχουν περισσότερο τον εαυτό τους, είναι πιο έτοιμες ν’ ανοιχτούν και να διεκδικήσουν πράγματα, κάτι που βρίσκω συγκινητικό. Επίσης, έχει εξαλειφθεί ο παλιότερος “ανταγωνισμός” και η επιφυλακτικότητα με τους γκέι άντρες – πλέον συνεργάζονται, αλληλοϋποστηρίζονται και συνυπάρχουν πιο άνετα. Έχουμε, άλλωστε, κοινούς, στόχους! Μεγαλύτερο πρόβλημα θεωρώ την “αυτοομοφοβία”. Αν αποδεχόμασταν όλοι εξαρχής τη φύση μας, δεν θα χρειαζόταν ούτε να φτιάχνουμε ταυτότητες ούτε να συζητάμε.

"Ανθρώπους ερωτεύεσαι, όχι φύλα", συμπληρώνει η Μαίρη Ψαρουδάκη, επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται χρόνια στη λεσβιακή σκηνή (Sodade, Noiz, Μυροβόλος). Ένας αστικός μύθος λέει ότι τα καταφέρνουν καλύτερα από τους γκέι άντρες, όντας πιο επίμονες, πιο επιμελείς και με λιγότερο απαιτητική σεξουαλικότητα – άλλος ένας ανάμεσα στους πολλούς που τις περιβάλλουν, όπως απαντούν οι συνομιλήτριές μου. Εξακολουθούν, άλλωστε, να τις περιβάλλουν ταμπού και προκαταλήψεις, ειδικά στην επαρχία, όπου μια λεσβία «απλώς περιμένει να μεγαλώσει για να φύγει», καθώς λέει ένα γνωμικό.

«Στην Αθήνα είμαι εντελώς out, στην επαρχιακή πόλη απ’ όπου κατάγομαι είμαι πιο μαζεμένη, για χάρη των δικών μου. Ξέρουν για μένα, δεν θέλω όμως να τους δυσκολέψω περισσότερο. Η μητέρα μου είναι σχετικά άνετη, ο μεγάλος αδελφός επίσης, με τον πατέρα έχω ακόμα ένα θεματάκι, αλλά πιστεύω ότι θα ξεπεραστεί! Οι περισσότερες παρέες μου είναι συνειδητοποιημένες, ίσως επειδή προέρχονται από τον χώρο του ακτιβισμού. Στο Γκάζι τώρα, ναι, κατεβαίνουν πολλές κοπέλες, λίγες όμως είναι πραγματικά απελευθερωμένες, κάτι που φαίνεται μόλις βρεθούν εκτός στεκιών». Βλέπει να υπάρχει ακόμα πολλή καταπίεση, ομοφοβία, σεξισμός, στερεότυπα. Την ενδιαφέρει η θεσμική κατοχύρωση, το Σύμφωνο, ο γάμος; «Λίγο με νοιάζουν, να σου πω, όμως θα ήθελα κάποια νομική αναγνώριση για τα παιδιά που, ναι, σκοπεύω να αποκτήσω. Περισσότερο με χαλάνε μικροπράγματα της καθημερινής ζωής, όπως π.χ. το να μπορείς να φλερτάρεις δημόσια, κάτι αυτονόητο για μια στρέιτ, όχι όμως για μένα. Το διεκδικώ, βέβαια», λέει η Άννι Παπάζογλου, φοιτήτρια της ΑΣΟΕΕ.

Οι περισσότερες κοπέλες δύσκολα τολμούν, ακόμα, να μιλήσουν επώνυμα ή να φωτογραφηθούν. Το «bi» μπορεί να συγχωρεθεί, να περάσει μέχρι και για στυλ – στο εξωτερικό, πολλές σταρ και μοντέλα εκφράζουν πλέον ανοικτά τις ομοφυλόφιλες επιθυμίες τους, προσβλέποντας, βέβαια, και στη διαφήμιση, εφόσον ερεθίζουν έτσι περισσότερο τη φαντασία του ανδρικού πληθυσμού–, το «λεσβία σκέτο» είναι πιο δυσκολοχώνευτο. Αργά, αλλά σταθερά, ωστόσο, βγαίνουν προς τα έξω, διευρύνουν και ισχυροποιούν την κοινότητά τους, κόντρα στον ανασταλτικό, εν γένει, παράγοντα «κρίση». Με το καλό! Ο δρόμος της απελευθέρωσης ποτέ και πουθενά δεν ήταν στρωμένος με ρόδα, όμως καθένας μας αξίζει να διεκδικήσει την προσωπική του ολοκλήρωση και ευτυχία.

OI AΘΗΝΑΙΕΣ ΛΕΣΒΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Tρεις γυναίκες ειδικοί φέρνουν το φαινόμενο στα ίσα του.

1. Βενετία Καντσά,

Λέκτορας Κοινωνικής Ανθρωπολογίας & Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου

 

«Παρατηρείται, πράγματι, σήμερα μεγαλύτερη λεσβιακή ορατότητα σε χώρους κυρίως καλλιτεχνικούς και ακτιβιστικούς. Υπάρχουν, επίσης, σημεία αναφοράς, κείμενα, ταινίες, εικόνες, δράσεις κ.λπ. απ’ όπου κάποια μπορεί να ξεκινήσει την αναζήτησή της, δίχως να αισθάνεται η μόνη λεσβία στον κόσμο. Ωστόσο, μέσα στα σπίτια, στους χώρους εργασίας, στην εκπαίδευση, στην πολιτική, στη Βουλή κ.λπ., οι έμφυλες και σεξουαλικές διακρίσεις εξακολουθούν. Η βιασύνη μας να πανηγυρίσουμε αυτήν τη διαφαινόμενη λεσβιακή “παρουσία” καθιστά πολλές άλλες σχέσεις αόρατες, συμβάλλοντας στη αποσιώπηση έμφυλων και σεξουαλικών αποκλεισμών. Με άλλα λόγια, η αποκλειστική εστίαση σε “δημόσιες” λεσβιακές εμφανίσεις και η έμφαση στην αναγνώριση και αποδοχή του “lesbian chick” καταλήγει στην περαιτέρω απόκρυψη άλλων στιγμών, όπου η λεσβιακή συνθήκη αποσιωπάται, κατηγορείται και, έμμεσα ή άμεσα, τιμωρείται».

2. Αλεξάνδρα Χαλκιά

Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, Πάντειος

 

«Tα επίπεδα ανεκτικότητας προς τη σεξουαλική ετερότητα έχουν οπωσδήποτε αλλάξει σε αρκετές χώρες. Ώσπου να αναφερθούμε σε κάποιου είδους οικουμενική ισότητα, όμως, υπάρχει απόσταση μεγάλη. Καταρχάς, η αυξημένη ορατότητα και η σύνδεσή της με κάτι καλό αφορά κυρίως ένα υποσύνολο των γυναικών που προτάσσουν τη λεσβιακή ταυτότητα. Υπάρχουν ταξικές, εθνοτικές, ηλικιακές κ.λπ. προϋποθέσεις για την ορατότητα αυτή και τη σύνδεσή της με κάποια “προνόμια”. Αρκεί να σκεφτούμε μια λεσβία που είναι άνεργη, δασκάλα ή μαθήτρια, μια λεσβία παιδίατρο ή γιαγιά για να κατανοήσουμε την περιορισμένη εμβέλεια αυτού του “boom” ή του “chic”. Τώρα, το "μοδάτο" lesbian look, ενώ συνδέεται με τη βελτίωση της ορατότητας, παραμένει στο πεδίο των στερεοτύπων που, ενώ μοιάζουν απελευθερωτικά, συχνά αποδεικνύονται

επιβλαβή, παράγοντας νέα σταθμά για την κοινωνική “αναγνώριση”. Βλέπε και το στερεότυπο της “super mom”, της υποδειγματικής εργαζόμενης και καταναλώτριας που “θυσιάζεται” σε δουλειά και σπίτι, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί νύχι και μαλλί στην εντέλεια».

 

3. Έλενα-Όλγα Χρηστίδου

ψυχολόγος, ομάδα υποστήριξης Colour Youth

 

«Στάθηκα τυχερή. Μεγάλωσα με αποδοχή και υποστήριξη, εφόσον οι γονείς μου, όντας μποέμ και φιλελεύθεροι, με αποδέχτηκαν εύκολα... Αυτή την υποστήριξη προσπαθώ να μεταδώσω στα νεότερα παιδιά μέσα από τη C.Y. Ούτε εγώ, άλλωστε, θα ταίριαζα με μια γυναίκα που “κρύβεται”. Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι η ενοχικότητα και η συγκάλυψη, η “διπλή ζωή” που λέμε. Για τις νέες λεσβίες ειδικότερα, ένα άλλο θέμα είναι πως το στενό τους περιβάλλον αντιμετωπίζει συνήθως την επιλογή τους απλώς ως μια “φάση” που θα περάσει μόλις ανακαλύψουν την πραγματική “φύση” τους, περισσότερο από ό,τι στα γκέι αγόρια».

_______________________

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:  Coming Out, η επιτομή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας

ΧΡΗΣΙΜΑ LINKS:

 

ΟΛΚΕ (Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας) www.olke.org/portal.gr

Η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας συναντιέται κάθεΤρίτη, στις 20:30. Αν ενδιαφέρεσαι να συμμετέχεις στις διαδικασίες, επικοινώνησε πρώτα στο lesbiangroup@ hotmail.com www.loa.gr

COLOR YOUTH (Κoινότητα LGBTQ νέων της Aθήνας)

www.colouryouth.gr

ATHENS PRIDE

www.athenspride.eu

(under construction)

LESBIAN.GR

Site με πολλές πληροφορίες, events και ένα πλήρη οδηγό από μπαρ και κλαμπ. www.lesbian.gr

10%

Το site του γνωστού ομοφυλοφιλικού δωρεάν περιοδικού.

www.10percent.gr

Τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης για γκέι, λεσβίες, αμφί, τρανς νέες και νέους: 1528

ΦΕΣΤΙΒΑΛ/ HAPPENINGS/OUTVIEW FILM FESTIVAL

Gay&Lesbian κινηματογραφικό φεστιβάλ που πραγματοποιείται κάθε άνοιξη στην Αθήνα. Το επόμενο στις 18-28/4 www.outview.gr

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΕΡΕΣΣΟ

Κάθε καλοκαίρι στη Λέσβο, το μεγαλύτερο φεστιβάλ του είδους στην Ελλάδα.

www.womensfestival.eu

CYBERDYKE PARTIES

Πάρτι για γυναίκες μόνο που διοργανώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα σε διάφορα κλαμπ της Αθήνας.

www.lesbian.gr

ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ

(επιλογές από το lesbian.gr)

8TH SIN

Μεγάλου Αλεξάνδρου 141 & Κωνσταντινουπόλεως, Γκάζι

 ALMAZ

Τριπτολέμου 12, Γκάζι

BLUE BIRD

Ηπίτου 4, Σύνταγμα

EL CIELO

Κωνσταντινουπόλεως 84 (2ος όροφος), Γκάζι

FOU

Ιερά Οδός & Κελεού 8, Γκάζι

MY (GARDEN) BAR

Κελεού 1-5, Γκάζι

NOIZ

Κωνσταντινουπόλεως 78 & Ιερά Οδός, Γκάζι

ROOSTER

Πλατεία Αγίας Ειρήνης 4, Μοναστηράκι

S-CAPE INTO ARMY ACADEMY

Μεγάλου Αλεξάνδρου 139 & Ιερά Οδός, Γκάζι

SODADE2

Τριπτολέμου 10, Γκάζι

TAXIDI BAR

Ζαγρέως 23 & Κωνσταντινουπόλεως 46, Γκάζι

VISE VERSA BAR

Κων/πόλεως 84 (1ος όροφος), Γκάζι

Lgbtqi+
15

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

Ελλάδα / Proud Seniors: Η πρώτη φιλοξενία ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμου σε πρόγραμμα Στέγασης και Υποστήριξης

«Με την αναστολή των ενεργειών για τη λειτουργία του πρώτου Ξενώνα Φιλοξενίας ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων από τη νέα δημοτική αρχή της Αθήνας, η κοινότητα μας παραμένει χωρίς κανένα δίκτυ στοιχειώδους προστασίας»
NEWSROOM

σχόλια

8 σχόλια
Είμαι ετεροφυλόφιλος, φοιτητής στην καλών τεχνών. Όπως είναι λογικό, στην καθημερινότητα μου συναναστρέφομαι πολλούς ομοφυλόφιλους άνδρες και πολλές ομοφυλόφιλες γυναίκες (ενδεχομένως λίγο παραπάνω απ' το μέσο όρο λόγω σχολής και ενδιαφερόντων) Τυχαία ίσως, οι δύο από τους τρεις καλύτερους μου φίλους στη σχολή είναι γκέι.Ερχόμενος από ένα περιβάλλον καταπιεστικό και αλλοτροιωτικό όπως αυτό της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, η πρώτη φορά που διαπίστωσα για τα καλά το ότι συνυπάρχω με ομοφυλόφιλα άτομα ήταν με την εισαγωγή μου στη σχολή. Από προσωπική εμπειρία διαπίστωσα πως όντως, οι γκέι άνδρες εκδηλώθηκαν πιο εύκολα, και πολύ νωρίτερα από τις λεσβίες της "φουρνιάς" μας, οι οποίες άρχισαν να εκδηλώνονται μετά το πέρας 2-3 ετών.Αυτό που διαπίστωσα με λύπη είναι ότι από τη στιγμή που οι λεσβίες συμφοιτήτριες μας αποφάσισαν (συγχωρέστε με για τον πιθανώς αδόκιμο όρο :) ) να ανοιχτούν, η συμπεριφορά τους απέναντι στους στρέιτ άνδρες άλλαξε άρδην. Στην καλύτερη περίπτωση σνομπισμός και στη χειρότερη ένας παιδαριώδης ανταγωνισμός για τα μάτια κάθε όμορφης κοπελιάς, πολλές φορές ανταγωνισμός ακόμα και σε επίπεδο καλλιτεχνικής ικανότητας. Σε βαθμό τέτοιον που να καταντάει γραφικότητα η όλη υπόθεση... (π.χ. να μην μπορούμε να πιούμε ούτε ένα καφέ μεταξύ των μαθημάτων!)Νομίζοντας ότι βλέπω φαντάσματα, το συζήτησα με το γκέι κολλητό συμφοιτητή και με λεσβία φίλη εκτός Ελλάδας, και αμφότεροι με διαβεβαίωσαν ότι αυτή η συμπεριφορά έχει να κάνει περισσότερο με τα συντεχνιακά θέματα και τα... κατινιάσματα του χώρου μας, και ότι δεν έχει να κάνει με το με τι κοιμάται ο καθένας.Ως νέος και προοδευτικός (θέλω να πιστεύω) άνθρωπος, αρνούμαι και 'γω να πιστέψω ότι η έμφυλη πραγματικότητα του ετεροφυλόφιλου άνδρα ταυτίζεται de facto με την πατριαρχική κυρίαρχη ιδεολογία ή με το σεξισμό που διέπει κάθε είδους δραστηριότητα στην κοινωνία μας, πόσο μάλλον από ανθρώπους (άνδρες ή γυναίκες) που όχι μόνο έχουν οι ίδιοι στιγματιστεί και στερεοτυποποιηθεί από την ανοησία που μας περιβάλλει, αλλά υποτίθεται αγωνίζονται για να την εξαφανίσουν. Από την άλλη αδυνατώ και να ερμηνεύσω κάποιες συμπεριφορές που τις βιώνω καθημερινά και είναι, αν όχι προσβλητικές, τουλάχιστον δυσάρεστες.Τις πταίει;Είναι στραβός ο γυαλός ή εγώ στραβά αρμενίζω;Merci εκ των προτέρων.
Φίλε silly, νομίζω ότι ούτε εσύ αρμενίζεις πολύ στραβά ούτε ο γιαλός είναι θεόστραβος... Ως φύσει πιο μονογαμικά πλάσματα, οι γυναίκες (ετεροφυλόφιλες και ομοφυλόφιλες) έχουν λιγότερους λόγους να "εκδηλωθούν" από τους άνδρες (γκέι ή στρέιτ) και εν γένει να γνωστοποιούν τις ερωτικές ορέξεις και σχέσεις τους. Ο ερωτισμός των περισσότερων γυναικών είναι σαφώς πιο εσωστρεφής και "μυστικός" (με την αρχετυπική και όχι με την υποτιμητική έννοια της λέξης) από τον ερωτισμό των περισσότερων ανδρών. Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι οι αμιγώς γυναικείοι έρωτες είναι συνήθως βαθύτεροι και διαρκέστεροι από τους αμιγώς ανδρικούς, ακόμα και από τους ετεροφυλοφιλικούς έρωτες.Φοβάμαι ότι αν την ετεροφυλοφιλία σου τη δηλώνεις αφοπλιστικά με το "καλημέρα σας" (ίσως κάτι τέτοιο να υπαινίσσεται και το πώς ξεκινάς το σχόλιό σου) υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μια ομοφυλόφιλη κοπέλα να γίνει "στρείδι" απέναντί σου, κάτι που ίσως να μην έκανε για έναν γκέι άντρα ή για μία άλλη γυναίκα, αδιακρίτως προτιμήσεων της δεύτερης. Μην κρίνεις από τους γκέι φίλους σου: είναι αγόρια και σε μια φιλία ανάμεσα σε δυο άντρες, έναν στρέιτ και έναν γκέι, συνήθως λανθάνει ένας ερωτισμός, έστω και αν δεν είναι αμφίρροπος. Οι ομοφυλόφιλες γυναίκες, πολύ συχνά συνειδητοποιημένες και μαχητικές φεμινίστριες, έχουν έναν λόγο περισσότερο από τις ετεροφυλόφιλες να μην επιτρέπουν πολλά πολλά σε άτομα ενός φύλου που όχι μόνο δεν τις ενδιαφέρει, αλλά -κακά τα ψέματα- καταδυνάστευσε το δικό τους φύλο για ατέλειωτους αιώνες...Ας είμαστε κατανοητικοί προς τις γυναίκες που που δεν μας φαντασιώνονται και δεν "μας πάνε" συλλήβδην ως φύλο κι ας μην συμπεριφερόμαστε εγωιστικά όπως σε περιπτώσεις ετεροφυλόφιλων γυναικών που απλώς απορρίπτουν τον καθέναν από εμάς ως μεμονωμένο αρσενικό.
Σ'ευχαριστώ για την εκτενή σου απάντηση, αλλά πολύ φοβάμαι ότι επιβεβαίωσες απλά την ανησυχία μου... Οφείλω βέβαια να σου πω πως η τελευταία σου παράγραφος με προσβάλλει λίγο, ελπίζω να καταλαβαίνεις το γιατί... Εν πάση περιπτώση, στο ζουμί.Καταρχάς πώς ορίζεται η έκφραση της σεξουαλικότητας ενός ατόμου με το "καλημέρα"; Ποια είναι η δέουσα και μετροεπής συμπεριφορά, ώστε να μην εμπίπτει στους κώδικες του "καλημέρα"; Θα 'πρεπε μήπως και γω σαν στρέιτ να "ενοχλούμαι" ή να πιάνω τοίχο όταν λ.χ. ένας άνδρας γκέι εκφράζει τη σεξουαλικότητα του με το "καλημέρα"; Πόσο λογικός είναι άραγε αυτός ο συλλογισμός; Είναι σαν να αναιρείς τη δική σου ένσταση περί στερεοτύπων ανδροπρεπών λεσβιών και θηλυπρεπών γκέι, εκτός και αν αναγνωρίζεις ότι όντως υφίσταται μια στερεοτυπική αντίληψη του ετεροσεξουαλικού αρσενικού, που να το αντιλαμβάνεται αποκλειστικά και μόνο ως κομπλεξικό, υπερφίαλο, δεσποτικό, γηπεδόβιο, ομοσατυρικό και σεξιστικό ον. Αυτό αλήθεια δεν είναι ισοπεδωτικό; Δεν είναι μια μορφή σεξισμού, έστω και σε λανθάνουσα μορφή;Για μένα είναι το ίδιο επιφανειακό και αφελές με το να "μην πάμε" συνολικά σα λαός τους Τούρκους, συλλήβδην, επειδή ξέρω γω μας πήρανε την πόλη και μας είχαν 400 χρόνια υπόδουλωμένους. Δεν πάει έτσι...Εξάλλου πλάνάται οικτρά όποιος ή όποια πιστεύει ότι δεν υπάρχουν στρέιτ άντρες που όχι απλά δεν ταυτίζονται με τον οριζόμενο από τις φυλλάδες του Κωστόπουλου ανδρισμό, αλλά αισθάνονται ασφυξία μέσα στο περιβάλλον που αυτά τα "πρότυπα" έχουν επιβάλλει.Για μένα, κανένας άνθρωπος δεν πρέπει, δε δικαιούται αν θέλεις, να γίνεται στρείδι απέναντι σε κάποιον άλλο, εκτός βέβαια αν θίγεται ή απειλείται με οποιοδήποτε τρόπο, είτε προσωπικό είτε συλλογικό-κοινωνικό. Με το κλείσιμο μας σε ομάδες, κοινότητες, φυλές, "κανονικότητες", οτιδήποτε, δεν υποθάλπτουμε (άθελα μας ίσως) και την άγνοια, τη δημιουργία στερεοτύπων, το φόβο εν τέλει για το άλλο και το διαφορετικό; Πολλώ δε μάλλον όταν ο πραγματικός στόχος είναι η εξάλειψη τους. Δε μιλάω φυσικά για την αναγκαία για τη διεκδίκηση των αυτονόητων συλλογικοποίηση, αλλά για την περιχαράκωση όπως εσύ την όρισες, και όπως δυστυχώς τη διαπιστώνω βιωματικά.Στην εποχή που ζούμε, σε μια Ελλάδα που βράζει και ειδικότερα σε μια Αθήνα που είναι έτοιμη να εκραγεί, όλοι μας σαν κοινωνικά όντα θα πρέπει να δίνουμε έμφαση σε όσα μπορούν να μας ενώσουν και όχι όσα μας χωρίζουν επιδερμικά κατ' εμέ. Μπροστά στα φαινόμενα που βλέπουμε καθημερινά, το μόνο εύκολο είναι να κλειστούμε στο είναι μας, και να μην το αναδείξουμε σε μέσο επικοινωνίας, διαλόγου, συμπόρευσης και συνύπαρξης. Όχι τίποτε άλλο, και για τη δημιουργία και την εγκαθίδρυση ανθρώπινων σχέσεων, ουσιαστικών και ειλικρινών, τόσο διαπροσωπικών όσο και κοινωνικών, που μπορεί να φαίνεται κάτι το απλό και να θεωρείται δεδομένο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι.
Στα βασικά χρώματα συμφωνούμε οπωσδήποτε. Στις επιμέρους αποχρώσεις διαφοροποιούμαστε κάπως... Υπάρχουν άντρες που, ακόμα και άθελά τους, "γδύνουν" μια κοπέλλα με το βλέμμα τους από την πρώτη στιγμή. Δεν τους ψέγω. (Οι λόγοι μπορεί να είναι ακόμα και αθώοι, ειδικά σε περιπτώσεις εικαστικών όπως εσύ. Νομίζω ότι αν ήμουν ζωγράφος σε φάση που να θέλω έντονα να ζωγραφίσω ένα γυμνό, θα "έγδυνα" με το βλέμμα μου οποιοδήποτε ωραίο πλάσμα -κορίτσι ή αγόρι- για να το φανταστώ χωρίς ρούχα...) Άλλοι πάλι σπάνε τα νεύρα στις στρέιτ γυναίκες μέχρι να υψώσουν το βλέμμα πάνω τους. Αν είσαι πιο κοντά στους πρώτους, οι αντιδράσεις των κοριτσιών που λες είναι εν μέρει κατανοητές για τους λόγους που ανέλυσα. Αν όχι, τότε μάλλον δικαίως αναρωτιέσαι... Κάτι άλλο θα φταίει που δεν μπορώ να το γνωρίζω αφού δεν σας/τις γνωρίζω. Καλά να είμαστε!
Θα είναι ψέμα να ισχυριστούμε πως αρκετές ομοφυλόφιλες γυναίκες δεν έχουν απωθημένα, όπως έγραψα και σε προηγούμενο σχόλιο πιο πάνω. Μια ζωή ακούνε "εσύ δεν μπορείς, είσαι κορίτσι, άσε τον αδερφό σου να το κάνει", μια ζωή το σόι ονειρεύεται τον γάμο τους με τον άντρα που θα τις σώσει, αν τύχει και εμπίπτουν στο πρότυπο της "ανδροπρεπούς" γυναίκας τρώνε αποδοκιμασία από παντού, τα αγόρια τους λένε ότι είναι λεσβίες "γιατί δεν έχουν βρει τον σωστό", στο καπάκι οι γυναίκες που ερωτεύονται θέλουν συχνά αυτά ακριβώς τα αγόρια -άσε που άμα έχουν επιλέξει σχολή καλών τεχνών συχνά τρώνε αποδοκιμασία και γι' αυτό... Τώρα, αν εσύ δεν εμπίπτεις στο ετεροκανονιστικό ομοφοβικό στερεότυπο (προφανώς όχι για να έχεις το θάρρος να σπουδάζεις στην Καλών Τεχνών και για να έχεις φίλους γκέι), λυπάμαι, αλλά φαίνεται πως έχεις πέσει θύμα σεξιστικής διάκρισης. Είναι πολιτικώς ορθό τώρα να υποστηρίζουμε τα μέλη της LGBT κοινότητας, και δεν διαφωνώ μ' αυτό -κι εγώ σ' αυτήν ανήκω- αλλά δεν είναι όλοι οι γκέι κι οι λεσβίες άγγελοι. Επίσης η ετεροφοβία είναι υπαρκτή, έστω κι αν εμφανίζεται σε πολύ μικρότερο ποσοστό από ότι αντίστοιχα η ομοφοβία στους στρέητ. Οι συμφοιτήτριές σου κουβαλάνε τ' απωθημένα τους. 1.μην το παίρνεις προσωπικά, 2.δεν είναι όλες οι λεσβίες έτσι.
Μπράβο Lifo. Δυνατή η πρωτοβουλία. Πανέμορφα και τα πλάσματα που βλέπουμε! Όμως μην κάνετε το σφάλμα των άλλων: νομίζω ότι "ντοπάρετε" το φωτογραφικό υλικό σας με πιο πολλή τεστοστερόνη από όση θα διέθεταν δυο κορίτσια της διπλανής πόρτας που μπορεί να αγαπιούνται τρελά μεταξύ τους. Το ίδιο γίνεται και με τα αγόρια. Αν οι φωτογραφίες δεν αποπνέουν μια κάποια δόση θηλυκότητας, τα media λες και δεν ξέρουν πώς να δώσουν εικόνα στην αντρική ομοφυλοφιλία... Νομίζω ότι μια τέτοια ταύτιση αδικεί την πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων ατόμων που δεν μοστράρουν πάντα την αισθητική και την αντίληψη που κάποιοι θέλουν να επιδείξουν για την ομοφυλοφιλία γυναικών και ανδρών.
Μπράβο lifo για το πολύ θετικό άρθρο, είστε ίσως η μόνη εφημερίδα που ασχολείται τόσο συχνά με τέτοια θέματα και αυτό είναι πολύ θετικό! Απλώς μια παραπάνω έρευνα σχετικά με τα portal δε θα έβλαπτε. Δεν είναι μόνο το lesbian.gr που σπανιώς ανανεώνεται lesbian portal υπάρχουν και πολλά άλλα...
Μπράβο και πάλι μπράβο στα κορίτσια που φωτογραφήθηκαν και σε όσες μίλησαν, μετράει πάρα πολύ μια τέτοια κίνηση. Το θέμα της ορατότητας είναι πολύ σημαντικό και με την παγκόσμια ημέρα coming out αύριο τόσο το καλύτερο. Ειδική μνεία στις τρεις ειδικούς. Δεν σταματούσα να χαμογελώ όταν είδα το εξώφυλλο (you go girls!) κι άρχισα να διαβάζω μέχρι που έφτασα εδώ:«Το «bi» μπορεί να συγχωρεθεί, να περάσει μέχρι και για στυλ – στο εξωτερικό, πολλές σταρ και μοντέλα εκφράζουν πλέον ανοικτά τις ομοφυλόφιλες επιθυμίες τους, προσβλέποντας, βέβαια, και στη διαφήμιση, εφόσον ερεθίζουν έτσι περισσότερο τη φαντασία του ανδρικού πληθυσμού–, το «λεσβία σκέτο» είναι πιο δυσκολοχώνευτο»Απευθύνομαι ως bi (μη μονοσεξουαλικό για την ακρίβεια) άτομο στον κύριο Αντωνόπουλο συγκεκριμένα, τον οποίο δε γνωρίζω, χαίρομαι που έγραψε το άρθρο αλλά παράλληλα μια χαρά κατάφερε να συντηρήσει τα στερεότυπα για τους/τις bi, τα άτομα που έλκονται από άλλα άτομα του ίδιου ή διαφορετικού φύλου.Συγκεκριμένα:Γιατί οι bi είναι το «bi» σε εισαγωγικά; Καμία άλλη σεξουαλική ταυτότητα σε όλο το άρθρο δεν είναι σε εισαγωγικά. Γιατί το «bi» μπορεί να συγχωρεθεί, και μάλιστα σε αντιπαραβολή με τη «λεσβία σκέτο»; Καταλαβαίνω το point ότι σε μια ετεροσεξιστική κι ομοφοβική κοινωνία για πολλούς το να μην είσαι «εντελώς γκέη» (υπάρχει τέτοιο πράγμα;) μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο απειλητικό/ανώμαλο ή ο,τι άλλο λένε διάφοροι/ες που δήθεν νοιάζονται για τα lgbtq δικαιώματα πετώντας «προοδευτικές» ατάκες τύπου « εμένα δε με νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του», αλλά…όχι. Έχω μπουχτίσει, αν είναι να γίνει μια σωστή δουλειά να γίνει πλήρης κι όχι επιλεκτικά κύριε Αντωνόπουλε. Πρέπει δηλαδή κάθε φορά που γίνεται ένα βήμα μπροστά να πηγαίνουμε δύο πίσω; Γιατί να χρησιμοποιείται η ταυτότητά και πολλών άλλων ατόμων ως μέτρο σύγκρισης για το πόσο τρου δεν είμαι/είναι άλλες κοπέλες που αυτοπροσδιορίζονται ως λεσβίες; Στο τέλος της ημέρας, από τη στιγμή που αρχίζεις να είσαι ορατός/ή ως μη στρέητ, γίνεσαι κάτι «άλλο» και θα λουστείς και κακεντρέχεια και προσπάθεια περιορισμού κι ένα σωρό ακόμη.Είμαι στυλ, είμαι το επικοινωνιακό τρικ κάθε in κι «εναλλακτικής» διάσημης, είμαι σταρ και μοντέλο(! Suprise!!), είμαι δόλωμα για τους άντρες (πόσο μισογύνικο και σεξιστικό αυτό), είμαι μόδα, αστείο, είδος τσόντας, φάση, λάητ εκδοχή (της «λεσβίας σκέτο»; Είμαι δηλαδή λεσβία μέτρια ή ντεκαφεινέ;), είμαι υπερβολική, είμαι και χίλια δυο άλλα που θα κουράσουν αν τα αναφέρω κι εγώ θα εξαντληθώ ψυχικά, καθώς τα έχω ακούσει άπειρες φορές και στην τελική δεν θέλω να τα βλέπω KAI στη LiFO, σε ένα γενικά πολύ θετικό άρθρο.Λίγη ενημέρωση δεν βλάπτει όταν κάποιος αναλαμβάνει να γράψει σχετικό άρθρο, γιατί θέλω να πιστεύω πως πρόκειται για αβλεψία. Ατυχές παράδειγμα ίσως.Αυτό ακριβώς το ατυχές παράδειγμα με κάνει αόρατη, γι'ακόμη μια φορά.
"Λεσβία μέτρια ή ντεκαφεϊνέ" -μου άρεσε αυτό. Κατά τ' άλλα νομίζω πως μάλλον υπερβάλλεις. Το bi δεν πιστεύω πως μπήκε σε εισαγωγικά γιατί δεν θεωρείται αρκετά αυθεντική ταυτότητα αλλά γιατί ολόκληρος ο όρος είναι bisexual ή αμφιφυλόφιλη/αμφισεξουαλική και bi είναι μια συντομογραφία που μάλιστα θεωρείται ακόμη από τον λόγιο τύπο σχετικά slang, και αρκετοί συγγραφείς και συντάκτες αυτές τις βάζουν σε εισαγωγικά, για να δείξουν πως γράφουν κάτι όπως λέγεται στην καθομιλουμένη. Εν προκειμένω μάλιστα δεν αναφέρεται ακριβώς στην ίδια την bi αλλά "στο bi", το να είναι κανείς αμφισεξουαλικός δηλαδή -για να μη χρησιμοποιήσει και τις πέντε λέξεις και πει "το να είναι κάποια αμφισεξουαλική συγχωρείται", γράφει απλά "το "bi" συγχωρείται", βάζοντας το "bi" σε εισαγωγικά.Επίσης, αυτό που λέει είναι δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό αλήθεια. Το βλέπω συνέχεια. Όταν μαθαίνουν ότι έχω σχέση με γυναίκα μερικοί αρχίζουν τα "κρίμα κι είναι όμορφη κοπέλα" κτλ, ή σπανιότερα ακόμη και καθαρή εχθρότητα. Αν μάθουν πως είμαι στην πραγματικότητα bi τους τρέχουν τα σάλια κι ονειρεύονται τρίο. Σαφώς το συγχωρούν! Σαφώς τη γυναίκα που δεν ενδιαφέρεται καθόλου ερωτικά γι' αυτούς την εχθρεύονται περισσότερο, γιατί τους ακυρώνει την στρέητ ταυτότητα του υπερεπαρκούς άντρα με την οποία τους γαλουχεί η κοινωνία. Μερικοί βέβαια ακόμη και με την bi μπορεί να έχουν προκατάλειψη ή ακόμη και ανασφάλεια ("σε γλείφει καλύτερα από μένα;" με είχε ρωτήσει κάποτε κάποιος). Αλλά τη γυναίκα που τους απαρνείται 100% σαφώς και την εχθρεύονται περισσότερο. Είναι η γυναίκα που δεν τους έχει ανάγκη, κι άρα είναι αυτάρκης. Το αρσενικό στην πατριαρχική κοινωνία έχει μάθει από αιώνες -και ορθά- ότι η γυναίκα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς αυτόν, τον χρειάζεται -αφού κάποτε προκειμένου να επιβιώσει μια γυναίκα έπρεπε να παντρευτεί, και στην ουσία ακόμη έτσι μας μεγαλώνουν. Πρέπει να είσαι όμορφη και σεξουαλικά ελκυστική για να τραβήξεις τον άντρα που θα σε σώσει και θα σε ζήσει. Πάνω σ' αυτό χτίζει ακόμη ασυνείδητα μέρος της στρέητ ταυτότητάς του το αρσενικό, και χωρίς να φταίει, έτσι τον μεγαλώνουν και δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι οι γονείς συνήθως. Η γυναίκα που δεν θέλει να τον ευχαριστήσει και να τον ελκύσει και δεν τον έχει ανάγκη του αμφισβητεί ένα σημαντικό τμήμα της ετεροκανονικής του ταυτότητας. Αντίθετα η bi στο μυαλό του όχι μόνο δεν τον απορρίπτει εντελώς αλλά είναι πολλές φορές και εκείνη που μπορεί να εμπλουτίσει την σεξουαλική ζωή του. Προφανώς γι' αυτό την συγχωρεί, κι ακόμη κι αν δεν είναι δίκαιο και αν πρόκειται για ένα ακόμη στερεότυπο, δεν παύει να είναι ωστόσο η αλήθεια!Θέλω να πω, το κείμενο δεν είχε πρόθεση να μειώσει τις αμφισεξουαλικές γυναίκες, τζάμπα αρπάχτηκες. Μια δυσάρεστη αλήθεια που έχω παρατηρήσει για την LGBT κοινότητα είναι πως δυστυχώς λόγω του πολέμου που έχουμε δεχθεί θιγόμαστε εύκολα και βλέπουμε προσβολές ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχουν. Επίσης χάνουμε την αίσθηση του χιούμορ μας πολλές φορές. Αναμφίβολα έχουμε τα δίκια μας, αφού το παραμικρό μπορεί να ξύσει πληγές σε τόσο ευαίσθητα θέματα. Αυτό μάλιστα κάνει ειδικά τις γυναίκες (γιατί οι άντρες δικαιούνται να θυμώνουν και να αντιμιλούν ακόμη κι αν είναι γκέη) να φαντάζουν εξοργισμένες πικρόχολες φεμινίστριες που μισούν τους άντρες και γενικά την κοινωνία (υπάρχει ένας χαρακτηρισμός στα σουηδικά, "bitterfitta", "πικρό μουνί") και γενικότερα τον LGBT κόσμο να μοιάζει μυγιάγγιχτος. Παρότι αυτή η εικόνα δυσκολεύει κι άλλο τη θέση μας, εγώ προσωπικά χέστηκα αν θα μας θεωρήσει ο κόσμος μυγιάγγιχτους και πικρά μουνιά, με στενοχωρεί όμως όταν περνάμε τέτοια αναστάτωση χωρίς λόγο, ακόμα κι όταν τα νερά είναι ήρεμα. Γι' αυτό σου λέω, χαλάρωσε λίγο: Κανείς δεν ήθελε να προσβάλλει τις bi στο άρθρο, trust me.
Τα έχω σκεφτεί κι εγώ όλα αυτά. Συμφωνώ με όσα λες για την εχθρική στάση κτλ. και πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί,είναι κάτι που αντιλαμβάνομαι κι εγώ και χαίρομαι που αναφέρθηκες εκτενώς. Δεν είχα διάθεση να καπελώσω κάποια οπτική ούτε το σκοπό του άρθρου για να φανεί μόνο η δική μου ένσταση. Γνώριζα όταν πάτησα "καταχώρηση" ότι μπορεί να φανώ υπερβολική ή ότι αρπάζομαι εύκολα από κάτι που ίσως δεν φαίνεται ξεκάθαρα στο κείμενο, δεν άφησα ένα comment και σταμάτησα να επεξεργάζομαι γιατί αντέδρασα έτσι και ποιες πιθανότατα απαντήσεις να λάβω (ομολογώ πως μια απάντηση σαν τη δική σου είναι ανακουφιστική). Σίγουρα δείχνει πολλά και για μένα αλλά και για το γενικότερο θέμα το γεγονός ότι εξέλαβα την αναφορά με αυτό τον τρόπο. Συνεχίζω να πιστεύω πως η σύγκριση είναι ατυχής με τον τρόπο που γίνεται. Ακόμη και το γεγονός ότι θεωρείται πως γνωρίζει όποιος διαβάζει το άρθρο τι είναι οι bi (με το να μην εξηγεί τίποτα) ενώ όλο το υπόλοιπο είναι εώς και απλουστευτικό σε σημεία κάνει μια διάκριση που ίσως δε γίνεται άμεσα αντιληπτή. Προσωπικά με ενοχλεί που όταν γίνεται κάποια σχετική αναφορά, συνήθως γίνεται με αυτούς τους όρους, ακόμη κι αν υπάρχει καλός σκοπός. Η συγχώρεση υπάρχει, το χωνεύει κάποιος πιο εύκολα, αλλά αυτό ακριβώς, το "χωνεύει", δεν το αποδέχεται, το ανέχεται. Μια σημείωση,σίγουρα δεν ήθελα να στρέψω την προσοχή αλλού και να δημιουργήσω ένα είδος battleground, ασχέτως από το τι πιστεύει ο κάθε αναγνώστης/ρια για το συγκεκριμένο κείμενο αλλά και τη γενικότερη κίνηση. Ένιωσα επίθεση κι αντέδρασα σε κάτι που από την αρχή πιστεύω πως δεν είχε εκφραστεί με τρόπο που θα εμπόδιζε παρερμηνείες. Χαίρομαι για την απάντηση που έλαβα.
Ειναι καποιες στιγμες που αναρωτιεμαι για εσας στη Λαιφο.Ζειτε σε αλλη πολη; Ζειτε στην Αθηνα αλλα καπου αποστειρωμενα; Εισαστε κατω των 25 και δε ζησατε τα 90s;Τωρα ανακαλυψατε τις λεσβιες και το οτι ειναι ορατες;