Τσίμμερμαν & Ντε Περρό -Hans was Heiri

H παράσταση Hans was Heiri του περίφημου διδύμου από την Ελβετία Τσίμμερμαν & Ντε Περρό ήταν μια ευχάριστη αποκάλυψη για όσους δεν τους είχαμε ξαναδεί. Πέρα από την απίστευτη δεξιοτεχνία της ομάδας τους, ήταν μια παράσταση μεγάλης συνοχής και σοφίας. Επτά χαρακτήρες για μιάμιση ώρα επί σκηνής, για να ακριβολογούμε επάνω σε ένα σκηνικό που στροβιλιζόταν ακατάπαυστα, επτά σύγχρονοι ακροβάτες-χορευτές- κλόουν, που με τις κινήσεις, τις τοποθετήσεις των σωμάτων και τις καταστάσεις έβγαζαν γέλιο, συχνά πικρό, και δημιουργούσαν κορυφώσεις σχεδόν λυρικές. Το σκηνικό και πρωταγωνιστής της παράστασης ήταν σαν ένα θεόρατο κουκλόσπιτο που χωριζόταν σε τέσσερα δωματιάκια, γύριζε σαν σβούρα, σαν τροχός του λούνα παρκ ή σαν πλυντήριο μέσα στο οποίο οι ακροβάτες-ερμηνευτές άλλοτε τσουβαλιάζονταν κι άλλοτε κρατούσαν ισορροπία, μπαινοβγαίνοντας ατάραχοι μέσα από τις πορτούλες και τις κρυφές καταπακτές. Δεν διέκρινες απαραίτητα κάποια αφηγηματική ροή, αλλά περισσότερο τύπους που οι υπέροχοι μίμοι-χορευτές σατίριζαν με την κίνηση, τη δράση και το τραγούδι, υπό τους ήχους που ο DJ αυτοσχεδίαζε στο deck. Ένα θέαμα που είχε την εξαγνιστική δύναμη να σε απελευθερώνει ως θεατή, καθώς σμπαράλιαζε τη σοβαροφάνεια, διακωμωδώντας μικρές, καθημερινές χειρονομίες, και συγχρόνως εξυμνούσε, κατά κάποιον τρόπο, την θνητότητά μας.

Σου κοβόταν η ανάσα να τους βλέπεις, τέσσερις άντρες και δύο γυναίκες, να περπατούν ακόμα και στα εξωτερικά τοιχώματα του «σπιτιού», στο οποίο μπαινόβγαιναν σαν να ήταν παιχνιδάκι (το πάτωμα γινόταν ταβάνι και αυτοί γλιστρούσαν στο επόμενο δωμάτιο ή εξαφανίζονταν μυστηριωδώς).

Μια χορογραφία με κορυφώσεις, στις οποίες ο υποτονικός φωτισμός δημιουργούσε ανάλογη συγκίνηση και μαγεία. Η σπουδαία αυτή ομάδα καλλιτεχνών, η οποία αποθεώθηκε, μας έκανε να αποδράσουμε στην παιδική ηλικία, όταν, ανυποψίαστοι για τον κόσμο των μεγάλων, ξεκαρδιζόμασταν με την αναίμακτη σκληρότητα του Χοντρού και του Λιγνού.

Χρήστος Παρίδης