Oh Boy!

Oh Boy! Facebook Twitter
0

To άλμπουμ σας δεν έχει σχέση με τα live σας ή με το demo. Γιατί κάνατε ένα τόσο δύσκολο δίσκο;
Κατά πρώτον, αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε διαρκώς σε μια δημιουργική κατάσταση. Το να παίρναμε τρία κομμάτια του demo συν-πλην τρία και να τα ψιλογυαλίζαμε θα ήταν μια βαρετή διαδικασία.

Είχαν παλιώσει τα κομμάτια του demo, θεωρείς ότι είχαν κάνει τον κύκλο τους;
Κάποια από αυτά τα παίζουμε αλλαγμένα, κάποια άλλα βαριόμαστε να τα παίζουμε. Στο δίσκο βάλαμε τα τελευταία κομμάτια που είχαμε γράψει, τα πιο πρόσφατα, οπότε και τα πιο προχωρημένα με μια έννοια - όσον αφορά την πορεία. Ήταν λίγο σαν να διαλέγεις χρώματα για να βάψεις. Βλέπεις 30 γκρι και πας σ' αυτό που σου λέει μέσα σου ότι είναι το καλύτερο. Κάπως έτσι τα επιλέξαμε. Αυτό που είχαμε στο μυαλό μας ήταν να κάνουμε ποπ, αλλά με τη μορφή που είναι ποπ εικόνα η επίθεση στους δίδυμους πύργους, όχι με την έννοια που είναι ποπ η Τάμτα. Θέλαμε κάτι που να μη λειτουργεί τόσο εύκολα «βάλε το τρίτο ή το πέμπτο κομμάτι», βάλτο σε μπαρ, σε πάρτι ή στο ραδιόφωνο. Θέλαμε να επιστρέψει αυτό που γινόταν παλιότερα, όταν μικρός καθόμουν κι άκουγα ένα δίσκο, να τον βάζεις και να τον ακούς και να έχει μια λογική, να τον ακούς ολόκληρο. Να είναι τέτοιος, ώστε αν τον βάλει ένα παιδί να παίξει, να έρθει η μαμά του μέσα και να του πει "τι ακούς, παιδάκι μου!"».

Αυτή η προσδοκία που είχε δημιουργηθεί για την πρώτη κυκλοφορία σάς έκανε καλό ή κακό τελικά;
Όπως λέει κι ο Lou Reed, «επειδή αυτοί που ακούν αυτό που κάνεις θέλουν να μείνουν στάσιμοι, δεν σημαίνει ότι κι εσύ πρέπει να μείνεις πίσω».

Για πες μου μερικά πράγματα για το δίσκο, τι σημαίνει για σένα;
Ο δίσκος ξεκινάει με τη Mary ως Παναγία και ως μαύρη μαμή που γεννάει ένα μωρό. Το πρώτο κομμάτι είναι η διαδικασία της γέννας. Γεννάει ένα κορίτσι-Ιησού και πίσω από το κορίτσι ακούγεται ένας αντρικός δαίμονας - όλος ο ρυθμός στο δίσκο είναι ρυθμός μαστιγώματος. Με το που γεννιέται, υπάρχει ο θάνατος που μιλάει με ακατάληπτα λόγια, ανάποδα. Μετά ακούγονται τα πρώτα λόγια του κοριτσιού-Ιησού, «I am a cock, do you wanna suck me? Είμαι αυτός που θέλετε να ρουφήξετε από μένα, I am Jesus, I Am God, I am blood, do you wanna suck me?». Ακολουθεί το Mama που μιλάει για τον Ιησού, σχολιάζοντας ότι πρώτη φορά τον έβαλαν δίπλα σε έναν κλέφτη. Είναι σαν να δίνω εντολές -σαν φωνή Θεού- που στην ουσία είναι οδηγίες χρήσης. Το necrophilia που ακούγεται αναφέρεται σε όλη αυτήν τη ρετρό κατάσταση, που στην πραγματικότητα είναι ο φόβος για να πάει ο άλλος μπροστά, έχει μια εμμονή με το παλιό που συνεχώς ανακυκλώνεται. Το Black Terror αναφέρεται στη βία, στο φόνο, υπάρχει ένας άντρας που σκοτώνει. Μετά είναι η προσευχή, «κράτα με ασφαλή από τα πάντα γύρω μου» και το Jesus που αφορά τη θρησκεία. Όχι την αίσθηση του πιστεύω, αλλά με τη λογική που όλοι τη βλέπουν σαν το πηγάδι των ευχών, και όπου απλά θα πάνε να πάρουν κάτι, ποτέ να δώσουν. Ειρωνεύεται τα πάντα που αφορούν τη θρησκεία σαν lifestyle παπάδων, με συνοδεία gospel. Ακολουθεί η ρεαλιστική προσέγγιση του καθημερινού, στο fuck me, το κορίτσι-Ιησούς που θέλει απλά να πάει να γαμηθεί ένα βράδυ, «φοράω αυτά τα ρούχα, fuck me, I'm beautiful tonight» και τελειώνει με το κορίτσι να λέει τι βλέπει γύρω του, bloody hell! Μετά, γίνεται μια παύση και εμφανιζόμαστε η Μαίρη κι εγώ, όχι σαν ρόλοι, στο μοναδικό κομμάτι όπως τα παλιά μας, σαν τρόπος αντίληψης, το μοναδικό που τραγουδάμε μαζί: «δεν ξέρετε πού έχουμε βρεθεί μέσα μας»...

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ