Πάολα

Πάολα Facebook Twitter
0

Γεννήθηκα στα Μανιάτικα του Πειραιά. Έζησα εκεί μέχρι 11 χρονών, μετά πήγαμε στο Κερατσίνι. Είμαι Πειραιώτισσα αλλά αισθάνομαι Αθηναία, παρ’ όλο που κρατάω λίγο το μάγκικο του Πειραιά. Ήμουν το αποτέλεσμα ενός τυχαίου έρωτα της μάνας μου με κάποιον Μανιάτη όμορφο. Την πάντρεψε η γιαγιά μου με το ζόρι και μετά χωρίσανε. Όσο κι αν με αγάπαγε, ήμουν πάντα ο διαφορετικός.

Έφυγα από το σπίτι μου μικρή, δεν μπορεί να μένεις στη γειτονιά και να κάνεις αυτήν τη ζωή. Για πολλά χρόνια δεν είχα επαφή με τους δικούς μου. Τους ξαναείδα μετά τα 23-24, που είχαν μεγαλώσει τα δύο αδέλφια μου - από άλλο πατέρα. Η μάνα μου τους είχε -και ακόμα τους έχει- αδυναμία, τα τακτοποίησε πρώτα κληρονομικά· αυτά που θα έκαναν παιδιά και οικογένεια. «Εσένα θα στα φάει κανένας γκόμενος» ήταν το αιτιολογικό. Έχουν αυτήν τη λογική και σε αφήνουν έτσι, δυστυχώς…

Όταν παίρνεις ένα σπαθί και κόβεις αυτό το σχοινί που σε συνδέει με τα καθωσπρέπει της κοινωνίας και βουτάς στα βαθιά, ξέρεις ότι θα υπάρχει και το τίμημα. Τα πάντα στη ζωή μου τα έκανα μόνη μου. Μετά τα 20 η παρέα του Ταχτσή με βοήθησε να αναπτυχθώ πνευματικά, να μη γίνω ένα αγρίμι της Συγγρού. Αν δεν είχα κάποια παιδεία, μόρφωση και κάποιο επίπεδο, θα είχα καταντήσει σαν τις περισσότερες της γενιάς μου: τρελαμένη, πρεζάκι ή δεν θα υπήρχα. Απλά.

Το «Κράξιμο» το εξέδωσα το ‘82-83 και κράτησε για 16 τεύχη, γραμμένο από μια πολύ σημαντική παρέα: Παπαϊωάννου, Μπίστικας. Το στήναμε με πολύ κόπο και είχαμε συνεντεύξεις από πολύ σπουδαία πρόσωπα - τα κείμενά μας τα αναδημοσίευαν κάθε φορά τα «Νέα» και η «Ελευθεροτυπία». Με τα χρόνια καταλαβαίνω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά το περιοδικό. Όταν με συναντούν σαραντάρηδες και μου λένε ότι το έχουν ακόμα στη βιβλιοθήκη τους, παίρνω μια ικανοποίηση. Σήμερα πήγα να πάρω μια τυρόπιτα στο μαγαζί και ο νεαρός υπάλληλος δεν μου πήρε λεφτά. « Έμαθα να σέβομαι μερικά πράγματα από το “Κράξιμο”» μου είπε και έμεινα κάγκελο. Συγκινήθηκα.

Τη δεκαετία του ’80 ήταν πιο καυλωτικά στην Αθήνα. Υπήρχε καύλα, που λείπει σήμερα. Τώρα μπορεί να είναι πιο ήσυχα, πιο αδιάφορα, υποτίθεται πιο απελευθερωμένα, αλλά λείπει ο ερωτισμός. Δεν υπάρχει ένα σκοτεινό σημείο, μια γωνιά να πας να κάνεις μια πίπα, ρε παιδί μου, τα ’χουν φωτίσει όλα! Η Πλάκα πριν από τριάντα χρόνια είχε 16 γκέι μαγαζιά, τότε που στην Ευρώπη ζούσαν το gay liberation. Σήμερα έχουν ανοίξει ένα κάρο μαγαζιά στο Γκάζι και στα μισά δεν αφήνουν τραβεστί. Στα straight μαγαζιά στο Μπουρνάζι πας και σε κάνουν θεά. Το φαντάζεσαι; Στα γκέι μαγαζιά δεν αφήνουν τρανς. Είναι ρατσιστικό!

Το ρατσισμό στην Αμερική μπορώ να τον δικαιολογήσω γιατί είναι αστοιχείωτοι, είναι αγράμματοι, εδώ δεν τους δικαιολογώ. Ένας που κράζει μια αδελφή ή μια τραβεστί κράζει γιατί κι ο ίδιος θέλει να κρύψει το δικό του κουσούρι. Ο straight δεν έχει διάθεση να σε κακολογήσει. Μόνο αν έχει πρόβλημα. Όποιος τα έχει καλά με τον πούτσο του, δεν ασχολείται.

Η πρώτη βίζιτα έγινε για πλάκα. Δεν τρωγόμουν να γίνω τρανσέξουαλ, πάντα είχε μια γοητεία το να με πλησιάζουν με διάφορους τρόπους. Άλλες τις κλέβανε και τις βάραγαν, εμένα με είχαν θεά. Δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή δεν ήμουν το χυδαίο που περίμεναν. Τη γλίτωνα. Τις χειρότερες εμπειρίες μου δεν τις είχα από straight, ωστόσο, τις είχα από αδελφές.

Μη με ενοχλήσουν, καήκανε. Μερικές φορές αναγκάστηκα να γίνω κι εγώ αγρίμι. Αν δεν γίνεις αγρίμι, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Σε έφαγαν. Όχι από άγνοια ή από ρατσισμό. Αλλά από κακία και φθόνο.

Σαν πουτάνα είμαι αποτυχημένη. Για να ’σαι πετυχημένη ως πουτάνα transexual πρέπει να γαμάς. Ασχέτως εμφάνισης. Όποια δεν γαμάει πια είναι ξοφλημένη. Τέλειωσε. Το πρώτο που ρωτάνε είναι τι «προσόντα» έχεις.

Έζησα δίπλα στον Ταχτσή 10-12 χρόνια. Τον έβλεπα καθημερινά. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ αξιόλογος. Μπορεί να έλεγε πράγματα που ενοχλούσαν μερικούς, αλλά ήταν καλός άνθρωπος. Και δεν δολοφονήθηκε. Μαλακίες είναι αυτά που λένε, πέθανε επειδή δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Η αντίληψη ότι με τη ζωή που έκανε θα είχε κακό τέλος δημιούργησε αυτόν το μύθο. Είχε πιει, θα είχε πάρει και κανένα βαρβιτουρικό, και πάνω στην πράξη δεν μπόρεσε ν’ ανασάνει. Τον βρήκε το επόμενο πρωί η αδελφή του νεκρό. Οι ίδιοι οι μπάτσοι είπαν ότι δεν δολοφονήθηκε. Δεν βρήκαν τραύματα, κλοπές.

Μια λούγκρα δεν γίνεται να μεγαλώσει παιδιά. Τέρμα. Εγώ, μια αδελφή, δεν θα ’θελα να αναθρέψω ένα αγοράκι. Το παιδί που είναι φίλος μου και έχουμε -υποτίθεται- ερωτική σχέση είναι 18 χρονών. Από δω μέσα, του λέω, θα φύγεις άντρας!

Τη φοβάμαι τη μοναξιά. Πάντα μόνη μου ήμουν. Δυστυχώς. Έχω φίλους, αλλά μόνο από τα παλιά. Φίλοι μας είναι μόνο αυτοί που κάνουμε σαν παιδιά, μετά τα 30 κάνεις μόνο γνωριμίες. Μια φορά που κινδύνεψα να πάω φυλακή και ήταν μεγάλο το ποσό, έλπιζα ότι κάποια τραβεστί θα βάλει πενήντα ευρώ για να μείνει έξω η Πάολα. Δεν έχω πολλούς φίλους, αλλά με βοήθησαν… Δεν μπορώ να λέω τι έκανα και να κλαίω τη μοίρα μου. Επιλογές μου ήταν, και όπως στρώνεις θα κοιμηθείς. Έληξε η υπόθεση. Τι έτρεχες, μωρή, στα στρατόπεδα και δεν έβαλες λεφτά στην πάντα; Γιατί δεν κυνήγαγες να πας για δουλειά; Θα κάτσω τώρα να κλάψω; Σιγά… Είναι αχάριστο επάγγελμα. Αυτό που λέει και η Μπλανς Ντιμπουά: Πάντοτε στηριζόμουνα στην καλοσύνη των ξένων…

Τώρα υπάρχει το ίντερνετ. Δεν βγαίνει ο κόσμος. Πάει στα μαγαζιά μόνο για δημόσιες σχέσεις, για να δειχτεί. Είναι πιο συντηρητικά τα νέα παιδιά και πιο πολύ της μαλακίας. Μεγαλώνει μια γενιά με τη μαλακία μέσα απ’ το ίντερνετ. Καυλώνουν εξ αποστάσεως και όχι εξ επαφής, πώς το λέει ο Χριστιανόπουλος; Είναι αποξενωμένοι.

Έγραψα ένα βιβλίο με ποιήματα που το ονόμασα «Σαλτάρισμα». Κυκλοφόρησε πριν από χρόνια από την Οδό Πανός. Είναι πολύ επώδυνο το να γράφεις ποίηση. Είναι το ξεβράκωμα της ψυχής σου, πρέπει να υποφέρεις. Δεν το ξανάκανα. Βιώνεται μόνο με μοναξιά, λύπη και θάνατο. Χαρούμενη ποίηση δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Δεν ξαναγράφω. Μιζέρια. Μου αρέσει ο Καβάφης. Αυτός ο πονεμένος ερωτισμός μόνο από γκέι μπορεί να βγει. Στους straight, όσο πάθος κι αν έχουν μεταξύ τους, λειτουργεί το ένστικτο. Για τη συνέχιση της ζωής, τη γονιμοποίηση, τη διαιώνιση του είδους. Ενώ ανάμεσα σε δυο άντρες ή δυο γυναίκες που αγαπιούνται λειτουργούν το πάθος και η αγάπη του ενός προς τον άλλο. Μερικές φορές είναι πιο δυνατά.

Ερωτεύτηκα και έλεγα «αχ, δεν θα ξαναπάω με κανέναν» - τώρα μουντζώνομαι. Αν δεν την κυνηγήσεις τη ζωή και δεν τη ζήσεις όπως θέλεις, τι ωφελεί; Τσάμπα πούστης;

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Cara Hoffman, συγγραφέας, δημοσιογράφος

Οι Αθηναίοι / Cara Hoffman: Από κράχτης σε ξενοδοχείο του Σταθμού Λαρίσης, συγγραφέας best-seller

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ζει στα Εξάρχεια. Εγκατέλειψε το σχολείο για να γυρίσει τον κόσμο και στα δεκαεννέα έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας απένταρη, πιστεύοντας ότι θα πιάσει δουλειά σε ελαιώνες. Αυτή η πόλη την έκανε «καπάτσα», «της πιάτσας», της έμαθε πώς να γράψει ένα μυθιστόρημα, τους «Κράχτες» που θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Gutenberg.
M. HULOT
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αντώνης Βαβαγιάννης: Ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που δεν είναι καν λέξη

Οι Αθηναίοι / Κουραφέλκυθρος: «Αν δεν σε μισήσουν οι φασίστες, τι κάνεις σε αυτήν τη ζωή;»

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που κάποτε τα είχαν απορρίψει όλα τα έντυπα ενώ τώρα έγιναν ταινία στο Cinobo, λαμβάνει για τα πολιτικά του σκίτσα μηνύματα σύμφωνα με τα οποία κάθε εβδομάδα τα παίρνει από άλλο κόμμα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΕΠΕΞ Δημήτρης Παπαχρήστος

Οι Αθηναίοι / Δημήτρης Παπαχρήστος: «Το μόνο που θέλαμε ήταν να αλλάξουμε τα πράγματα με όπλο τη νεανική μας τρέλα»

Γεννήθηκε στην Εύβοια, ζει στα Εξάρχεια. Δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, υπήρξε εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου κατά την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 και δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τέλης Σαμαντάς

Οι Αθηναίοι / Τέλης Σαμαντάς: «Έχουμε μπουχτίσει από τις αμέτρητες γνώμες»

Από τον «Σύγχρονο Κινηματογράφο» και την «Αυγή» ως τον «Ταχυδρόμο» και το «Αθηνόραμα», ο δημοσιογράφος Τέλης Σαμαντάς υπήρξε αριστερός όταν η λέξη είχε ακόμη κόστος και νόημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Νάντια Αργυροπούλου

Εικαστικά / Νάντια Αργυροπούλου: «Κάντε τους σοφούς να αισθανθούν άβολα, ταρακουνήστε τους!»

Εικαστική επιμελήτρια. Γεννήθηκε στη Λαμία, ζει σε ένα μικρό σπίτι-ζούγκλα στο Χαλάνδρι. Κάποτε έκανε τραμπολίνο σε διαγωνιστικό επίπεδο. Οι φίλοι την φωνάζουν Ενάντια.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ