1. Ερωτική Επιθυμία και 2046
Ο ατμοσφαιρικός συνδυασμός του Ουμεμπαγιάσι με τον Νατ Κινγκ Κόουλ. Σαν νυχτερινή λούπα που μοιάζει με φετιχιστικό άγγιγμα. Μαγικοί ήχοι.
2. Requiem for a dream
Λυρικό, εφιαλτικό, trippy, από τον Βρετανό Κλιντ Μανσέλ, που ξέρει να συνδυάζει ηλεκτρονική και κλασική, και κυρίως, καταλαβαίνει τι θέλει να (μην) πει ο Αρονόφσκι, αρθρώνοντας πλουσιοπάροχα. Παρεμπιπτόντως, ένα από τα πιο περιζήτητα soundtrack στην Ελλάδα. Απροσδόκητο φαινόμενο.
3. Kill Bill
Με τον φόρο τιμής στο ασιατικό σινεμά δράσης και υπέρβασης, ο Ταραντίνο ξεσκόνισε μια άλλη πλευρά της πλούσιας δισκοθήκης του εκτός από τη νευρώδη σόουλ και γνώρισε στο κοινό συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής, με απίστευτης γκάμας και ομορφιάς θέματα, γνωστά και ξεχασμένα, από γνωστά και ξεχασμένα (κυρίως) b movies. Μπακάλοφ, Τροβαγιόλι, Χέρμαν και Μορικόνε. Συνέχισε το υπέροχο κόλλημα και με τις επόμενες ταινίες του στη δεκαετία που τελειώνει.
4. Αλεξάντρ Ντεπλά
Είναι πολυγραφότατος, έχει βαλθεί να ξεπεράσει τον Λεγκράν σε όγκο και αναγνωρισιμότητα και μέσα στη φιλοδοξία του κάνει παπάδες. Ποια από τις μουσικές του να ξεχωρίσει κανείς; Τη Βασίλισσα; Το Painted Veil, που μου άρεσε πολύ; Η τη ρομαντική Νέα Σελήνη, ένα φοβερό soundtrack, όπως συμφωνήσαμε όταν τα βάλαμε κάτω με τον φίλο μου και αυθεντία στο είδος Σπύρο Κατσιμίγκο; Από τα παλιά, το Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι; Ή μήπως τη Γέννηση; Μόνο το 2009 υπέγραψε 7 soundtrack, το ένα καλύτερο από το άλλο. Με την εργασιομανία του, αν δεν του δώσουν σύντομα Όσκαρ, θα πάρει το βραβείο για τη συνολική προσφορά του σε τρία το πολύ χρόνια - μόνος του!
5. Εξιλέωση
Το τέλειο μουσικό soundtrack για δράμα και ρομάντσο, της δεκαετίας. Από τον Ιταλό Ντάριο Μαριανέλι.
6. Αλμπέρτο Ιγκλέσιας
Συνεχίζει να είναι το αυτί του Αλμοδόβαρ, ο ήχος των χρωμάτων του, η ψυχή των πρωταγωνιστών του. Του ταιριάζει γάντι. Από τα ‘00s, δύσκολο να διαλέξει κάποιος ανάμεσα στις Ραγισμένες Αγκαλιές, το Volver και το Μίλα Της.
7. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών
Με τη σοβαρότητα της μουσικής του Χάουαρντ Σορ, οι τρεις Άρχοντες ψήλωσαν κι άλλο. Υπογραφή σε μια περιπέτεια που βράζει εσωτερικά. (Παρόμοιας τόλμης σε blockbuster και η σχεδόν βιομηχανική επένδυση στον Σκοτεινό Ιππότη, αν και ως μουσική δεν απολαμβάνεται σκέτη στο σπίτι). Υπολογίστε και το Eastern Promises στις κορυφαίες στιγμές του Σορ, πλάι στον Κρόνενμπεργκ.
8. Almost Famous
Ο Κάμερον Κρόου γνωρίζει όσο κανείς την κλασική ροκ και τις δυνατότητες της σε διασκευές. Στο Elisabethtown δεν έτυχε. Στο Almost Famous πέτυχε. Πρέπει να σηκώνουν και οι χαρακτήρες τόσα τραγούδια. Στην ίδια φλέβα και το High Fidelity.
9. Βαβέλ
Ένα νέο στυλ μουσικής επένδυσης, αρμονικά προσαρμοσμένο στη σκηνογραφική και ψυχολογική γεωγραφία του Ινιάριτου και του Αριάγα. Από τον Γκουστάβο Σανταολάγια.
10. Ω Αδελφέ πού είσαι.
Έκανε μόδα το bluegrass. Διασκεδαστικό, φολκ, νοσταλγικό, εκτός σειράς αλλά τόσο επιτυχημένο.
σχόλια