Η αναμορφωμένη πλατεία στο Μοναστηράκι

Δέκα χρόνια μετά τον ευρωπαϊκό διαγωνισμό για τη διαμόρφωση της πλατείας στο Μοναστηράκι -ένα από τα πιο αναμενόμενα έργα στον πυρήνα της πόλης, εκεί όπου συναντώνται όλες οι διαφορετικότητες που ζουν στην Αθήνα- ο χώρος παραδίδεται στο κοινό. Μέχρι το τέλος του μήνα θα μπορέσουμε να αναγνώσουμε τα διακριτά πεδία αφήγησης κάπως έτσι: «Η πλατεία επιδιώκει να εξασφαλίσει ένα δημόσιο, φιλόξενο χώρο. Η πολυμορφία της περιοχής μαζί με ένα τοπίο ετεροτήτων στο οποίο συνυπάρχουν οι διαφορετικότητες της Αθήνας είναι βασικά στοιχεία της πλατείας, τα οποία και δημιούργησαν την ιδέα για το πολύχρωμο μωσαϊκό και τις ροές.Το μωσαϊκό, κατασκευασμένο από πέτρες και μάρμαρα με σαφή αναφορά στη μεσογειακότητα, σαν ένα χαλί σκεπάζει την πλατεία. Μαντεμένιοι κυβόλιθοι με σχέδια και μικροί υαλόκυβοι δημιουργούν ένα επιπλέον παιχνίδι και ίχνη. Η πλατεία ορίζεται καθώς απλώνεται χαμηλότερα και απομονώνεται με σκαλιά από την οδό Ερμού, ώστε να αποτελέσει ένα ευδιάκριτο δημόσιο χώρο καθώς και να αναδειχτεί η ιστορική εκκλησία της Παντάνασσας. Οι μεταλλικές κατασκευές που δημιουργούνται στις απολήξεις του μετρό, αν και τώρα περισσότερες -δεν χαμήλωσε μια απόληξη, όπως προβλεπόταν- δηλώνουν τους κατακόρυφους υπόγειους άξονες του μετρό και χρησιμοποιούνται ως καθιστικά ή φωτιστικά σώματα, όπως είχαν περιγραφεί και στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Ο νέος αρχαιολογικός χώρος στον οποίο φαίνεται τμήμα του ποταμού Ηριδανού προέκυψε κατά τη διάρκεια των εργασιών. Θα παραμείνει ανοιχτός, αλλά δεν είναι προσβάσιμος και έτσι δεν παύει να αποτελεί ένα έκθεμα. Αλλά και ορισμένα στοιχεία της μελέτης δεν έχουν υλοποιηθεί, όπως η δημόσια βρύση, τα καθιστικά στις δενδροστοιχίες κ.λπ.» Προτείνεται έτσι ένας «κενός» χώρος, ένας «αρνητικός» χώρος που μετατρέπεται σε πλήρη από τους επισκέπτες, τους περαστικούς, τους χρήστες. Αποτελεί έναν ανοιχτό, δημόσιο χώρο, φιλόξενο στους χωρικούς ανταγωνισμούς και στις αντιπαραθέσεις.