Επειδή δενβλέπω τηλεόραση (μόνο επιλεγμένεςεκπομπές σε δορυφορικά κανάλια) πληροφορούμαι τις ειδήσειςαπό τις εφημερίδες. Θα είμαι από τουςλίγους που τις μαθαίνουν με αυτό τοντρόπο: με καθυστέρηση 12 ωρών και χωρίςγαργαλιστικές λεπτομέρειες (όχι, δενδιαβάζω «Εσπρέσο»).
Έτσι ότανσυζητάω με τρίτους, έχωτην αίσθηση ότι ζω σε άλλη χώρα. Άλληπραγματικότητα βιώνουν αυτοί, άλλη εγώ.Η ελληνική τηλεοπτική πραγματικότηταείναι ένα σύνολο λεπτομερειών,κουτσομπολιών, φημών και παρασκηνίου(το οποίο γίνεται σκηνή). Η πραγματικότητατων (σοβαρών - όσο γίνεται) εφημερίδωνείναι διαφορετική. Πιο ζυγισμένη, πιοαναλυτική. Βέβαια έχει άλλο μειονέκτημα:είναι πολιτικά φορτισμένη και μεροληπτική,περισσότερο από εκείνη των ΔελτίωνΕιδήσεων. Γι αυτό και εκεί προσπαθώ νααποφεύγω τις πρώτες σελίδες με τα μεγάλα«ξύλινα» γράμματα. Σπάνια αφορούνείδηση - συνήθως πρόκειται για πολιτικήτοποθέτηση, υπερβολική και τραβηγμένη.
Αν κανείςέβλεπε μόνο τηλεόραση,δεν θα ήξερε πώς ονομάζεται η «35άχρονη»- οι εφημερίδες το γράφουν. Αν κανείςδιάβαζε μόνον εφημερίδες δεν θα είχεκλάψει για τον Χριστόδουλο - ησυναισθηματική φόρτιση, η υπερβολή καιτο μελό ήταν καθαρά τηλεοπτικά.
Υπάρχουνλοιπόν (αυτό δεν είναινέο) πολλές πραγματικότητες. Συνήθωςπροτιμώ εκείνη του World Serviceτου BBC. Είναι αρκετάισορροπημένη και ψύχραιμη. Και επιπλέον,όντας παγκόσμια στα κριτήριά της, δενπάσχει από το επαρχιώτικο σύνδρομο τηςελληνικής ειδησεογραφίας, με τηνκομπλεξική της εσωστρέφεια.
Και για ταντόπια; Για άμεσηπληροφόρηση, ραδιόφωνο. Για κάπως πιοουσιαστική, Διαδίκτυο και εφημερίδες.Δύο τουλάχιστον (όποιος διαβάζει μία,έχει μισή εικόνα...). Μέσω Διαδικτύουόμως - πράγμα επιτακτικό τώρα που οιπερισσότερες ακρίβυναν κατά 30%.
Χρόνιαχωρίς ελληνική TV. Δεν έχω δει ποτέ το«Όλα» (μου είπαν πως συνεχίζει...)και Μάκη-Λάκη μόνο μία-δύο φορές. Γι αυτόκαι συχνά αισθάνομαι μετανάστης στηχώρα μου. Άλλη γλώσσα μιλάνε γύρω μου.
Αλλά ίσως ηαποφυγή της τηλεγενούς Ελληνικήςπραγματικότητας ωφελεί την υγεία. Μέχριστιγμής, ούτε μία ίωσηφέτος.
σχόλια