Σήμεραπου γράφω είναι χαρά θεού (ποιού θεού;).Ο ήλιος λάμπει, στο Χριστόδουλο κάνανεπαρακέντηση, ο «Ελεύθερος Τύπος»πασχίζει καλαισθητικά στην πρώτη τουσελίδα να μιλήσει για τον μέγα κοπρόλακοτων Αθηνών. Είναι τω όντι θαυμάσιος οτρόπος που γεωμετρεί τη λάσπη. Μάλλονθα είναι οι αλκυονίδες μέρες, σκέφτομαι,αλλά λήγουν σύντομα - συντομότερα απόό,τι θα 'πρεπε. Κανονικά, ο ήλιος θαέπρεπε να φέγγει μαλακός πάνω απ' τοΚολωνάκι μέχρι τις 15 Φλεβάρη - έτσι λέειη εγκυκλοπαίδεια. Όμως πορνικοί άνεμοιθα φυσήξουν σύντομα, δριμείες θερμοκρασίεςθα ερημώσουν τον οντά της Κωνσταντίνας.Τη μέρα που κυκλοφορεί αυτό το τεύχος,ίσως πάχνη έχει σκεπάσει τα πρωτοσέλιδα- κάποιοι θα έχουν πεθάνει.
Τι νασου κάνουν κι οι αλκυονίδες! Μια χούφταήλιος, κι έπειτα πάλι σκοτάδι. Ίσως καιλίγος σεισμός. Το ‘81 από το Πρασοννήσι,τη φριχτή νήσο του συμπλέγματος τωνΑλκυονίδων, έξω από την Κόρινθο, γεννήθηκεένας σεισμός που άνοιξε το σπίτι μουσαν κραμπί. Υπάρχει λόγος να συμπαθώαυτό το όνομα; Αυτή τη μουρλοκακομοίραπου οι θεοί την έκαναν πουλί να πλανιέταιστους πόντους και να κλαίει, ψάχνονταςτο δρόμο του γυρισμού στο σπίτι; Δεναυθαιρετώ - τα λέει ο Πλάτωνας. Πολύπικρές ιστορίες κρύβονται πίσω από αυτότο χρυσό όνομα - μη σας παραπλανούν ταξανθά μαλλιά του. Η Ελλάδα είναι έναπτώμα - τουλάχιστον αυτό διηγούνται οιεφημερίδες κάθε μέρα.
Θασκοτεινιάσουν λοιπόν οι ουρανοί. Κι ηδιάθεσή μας θα σκοτεινιάσει κι αυτή. Θαμας ταλαιπωρήσει αυτό που οι Αμερικάνοιαποκαλούν Seasonal AffectiveSyndrome (SAD) -ένα βούλιαγμα στη διάθεση, κάτι ληθαργικό,θα γίνουμε εριστικοί, θα τρώμε περισσότεροή λιγότερο από το κανονικό, θα ψάχνουμελόγο να σηκωθούμε απ' το κρεβάτι καιδεν θα βρίσκουμε. Το λίγο φως δεν θαφτάνει για να εκκριθεί αρκετή σεροτονίνη,θα κλονιστούν οι κύκλοι του ύπνου, κι ουπνωτικός παφλασμός της διάθεσης θαφέρει λύπη για κάτι που λείπει: το φως.Είδα χθες μια διαφήμιση του ΑιγυπτιακούΟργανισμού Τουρισμού στην «Γκάρντιαν»:έδειχνε τα στραφταλιστά νερά του Λούξορ,διάφανα από τις ακτίνες, έναν βαρκάρηνα κρατάει στη χούφτα του έναν πύρινοδίσκο, το θεό ήλιο. Αποχάζεψα. Θέλω νατελειώσουν οι Sad days.Δεν αξίζουμε τέτοια καθημερινότητα.
Γι'αυτό και δεν έχω να γράψω τίποτα. Είναιόλα γνωστά. Τα έχουμε πει δεκαετίεςπριν. Εδώ οδηγεί ο κυνισμός τηςμεταμοντέρνας Ελλάδας. Δεν σχετίζεταιμε κόμματα αλλά με μια συγκεκριμένηγενιά δίχως πίστη και δίχως ιδεολογία,που έκανε την εικόνα ισχυρότερη από τοπεριεχόμενο και το χρήμα ισχυρότεροαπό τις ανθρώπινες ιδιότητες. Είναι μιαγενιά ελεεινή που στην Τέχνη γέννησεμόνο αντανακλάσεις και τίποτα αληθινάπρωτογενές, στη δε κοινωνία επέβαλε έναείδος πορνογραφικής απενοχοποίησης,βάσει της οποίας όσοι ασελγούν ασελγούνπερήφανα. Την περιφορονώ βαθύτατα - κιαυτήν και τους πρωταγωνιστές της, πουπλούτισαν αδίκως και έκαναν την άρρωστηπόζα τους συλλογικό τικ.
Λέγαμεόμως για τις αλκυονίδες. Που σήμεραέφεραν λίγο φως στη μουδιασμένη πόλη.Στον ποδονίφτη εύθυμες κυράδες παίζανεκαι γελούσαν, καθώς ένα ποταμάκισεροτονίνης κύλαγε ανάμεσα στις λεύκες.
σχόλια