Η ευχή και η κατάρα της εθνικής μας σχιζοφρένειας

Η ευχή και η κατάρα της εθνικής μας σχιζοφρένειας Facebook Twitter
Κι αν η Ελλάδα σώζεται «μόνο με θαύμα», καθώς ακούμε, υπόψη ότι στα θαύματα πιστεύουν διπλάσιοι δεξιοί-κεντρώοι (κοντά 60%) απ' ό,τι Συριζαίοι και λοιποί αριστεροί... Φωτο: SOOC
4

Με τόσα θέματα, εντάσεις και μέτωπα ανοιχτά, η πασχαλινή ραστώνη φάνηκε εξαιρετικά σύντομη φέτος. Το ΔΝΤ εξοφλήθηκε έγκαιρα, αλλά τα σενάρια περί χρεοκοπίας-Grexit επανήλθαν, με την... Αποκάλυψη να μετατίθεται τώρα για τη συνεδρία του Eurogroup στις 24/4. Μέχρι σενάρια εκλογών έπαιξαν. Ε, και; Είδατε κάποιον να αγωνιά πραγματικά, χάλασε κανενός η ζαχαρένια; Όσο κι αν μόχθησαν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα των μεγαλοοφειλετών να μας βγάλουν τη μαγειρίτσα από τη... μύτη, επισείοντας άλλοτε τον μπαμπούλα της στάσης πληρωμών κι άλλοτε τη διάλυση του κράτους, είτε με τις στρατιές μεταναστών που δήθεν πλημμυρίζουν την Ομόνοια (μέγα ψέμα, όπως διαπιστώνουμε όσοι κυκλοφορούμε στο κέντρο), είτε με την... υπεραγορά ναρκωτικών στην κατειλημμένη πρυτανεία του ΕΚΠΑ (όπου άντε να 'παιξε το πολύ κάνα τσιγαριλίκι, ενώ το πρεζεμπόριο απέξω είναι χρόνιο καθεστώς), αντιλαμβάνονται, νομίζω, και τα ίδια πως χτυπούν πια στου κουφού την πόρτα – συνεχίζουν όμως λόγω κεκτημένης ταχύτητας και «γραμμής».

Αν, πάντως, υπάρχει τελικά «καλός θεός της Ελλάδος», θα πρέπει να αναζητηθεί στον συνδυασμό του οργιώδους, σχιζοειδούς διονυσιακού στοιχείου με το έλλογο απολλώνιο που γέννησαν, κατά Νίτσε, την αρχαία τραγωδία και, ταυτόχρονα, την υπέρβασή της.


Όσο κι αν η κατάσταση παραμένει σταθερά κρίσιμη, η κινδυνολογία δεν έχει πια πέραση στον απλό κόσμο. Άλλοι αποκτήσαμε ανοσία στον τρόμο –έξι χρόνια τώρα τα λες και μισή γενιά–, άλλοι δεν έχουμε τίποτα πια να χάσουμε ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε, άρα «κλάιν», άλλοι κάπου αγανακτήσαμε με τα συνεχή εκβιαστικά διλήμματα, αληθινά ή ψευδεπίγραφα, άλλοι πάλι παραείμαστε... Έλληνες (ή «Ελληνάρες») ώστε να αγχωθούμε στα σοβαρά. «Δημοσιογράφε, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;» με ρωτάνε καμιά φορά στη γειτονιά. «Ό,τι ξέρεις ξέρω, ζούμε το σήμερα σαν να μην υπάρχει αύριο» είπα προχτές του φούρναρη. «Πες το, ρε άνθρωπε, να μην ανησυχώ!». Γέλια τρανταχτά, το κουλούρι κέρασμα. Άντε εξήγα τώρα την... καταστασιακή αυτή αντίληψη, που φυσικά προϋπήρχε των μνημονίων στον Γερούν και στην Κριστίν. Άντε να συλλάβει ο Βόλφγκανγκ ότι η έλλειψη μακρόπνοων προγραμμάτων και σχεδιασμών, ο φαινομενικός ανορθολογισμός, η περίφημη «δημιουργική ασάφεια», στοιχεία συστατικά της εδώ ψυχοσύνθεσης, μπορεί να αποδειχτούν εξαιρετικά δημιουργικά όταν ξεπερνούν τους σκοπέλους της ατομικιστικής αφασίας. Δεν είναι θέμα κάποιου «αίματος» ή DNA, αλλά, να, κάτι το κλίμα, ο ήλιος, οι αέρηδες, η ευδαίμων Μεσόγειος με ολίγη από Ανατολία στην καλή της έκδοση, όσοι μένουν ή έρχονται να κατοικήσουν σε αυτό τον τόπο, ανεξαρτήτως καταγωγής, αποκτούν λίγο-πολύ τα χαρακτηριστικά του, όπως αντίστοιχα πράττουν οι ξενιτεμένοι σε Γερμανία, Αγγλία ή όπου αλλού συμπατριώτες. Γι' αυτό φαντάζει τόσο δύσκολη –και δυσλειτουργική– η κατά γράμμα προσαρμογή του ευρωπαϊκού, πόσο μάλλον του ελληνικού Νότου στα ήθη και τις ιδεοληψίες του Βορρά.

Υπάρχει έπειτα εκείνη η «εθνική σχιζοφρένεια» που μας κατατρέχει από καταβολής νεοελληνικού κράτους, επειδή καταρχάς διστάζουμε να αποφασίσουμε πόσο Δύση ή Ανατολή, δηλαδή πόσο νεωτεριστές ή αναχρονιστές –συμβατικά εννοούμενοι πάντα οι όροι– επιθυμούμε να είμαστε. Έτσι κάπως ερμηνεύεται το ότι προεκλογικά επιμέναμε, δημοσκοπικά, να θέλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ εξουσία αλλά με τον Σαμαρά πρωθυπουργό, ύστερα εκλέξαμε ακροαριστερή μεν –κατ' όνομα, έστω– κυβέρνηση, αλλά με ακροδεξιίζον «δεκανίκι», ότι βρίζουμε μεν το ευρώ, αλλά εφτά στους δέκα δεν διανοούμαστε να το αποχωριστούμε, ότι ακόμα κι αν παραμένουμε από τα πιο θρησκευόμενα ευρωπαϊκά έθνη (έρευνα Win-Gallup Inc.), το κάνουμε με έναν τρόπο κάπως ιδιαίτερο, τύπου «άντε, τράγο, τέλειωνε με το "Χριστός Ανέστη", θα κρυώσουν τα κοψίδια», όπως έδειξε και πρόσφατη δημοσκόπηση της Κάπα Research στο τελευταίο «Βήμα»: ο ίδιος λαός που δηλώνει χριστιανός ορθόδοξος σε ποσοστό 81,4%, με έναν στους δύο να θεωρεί αρκετά ως πολύ σημαντική τη θρησκεία κι ένα 44,3% να θέλει τα θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία, είναι κατά 82,5% υπέρ του πολιτικού γάμου (κι ας επιλέγουν οι περισσότεροι θρησκευτικό για να «νιώσουν»), ενώ ένα 65,6% βρίσκει την εκκλησιαστικά καταδικαστέα ομοφυλοφιλία «τρόπο ζωής που θα πρέπει να είναι κοινωνικά αποδεκτός». Ένας στους δύο τάσσεται, μάλιστα, υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου – το μεγαλύτερο ως τώρα ποσοστό σε σχετικές δημοσκοπήσεις, δείγμα ότι μάλλον η Πολιτεία είναι τελικά ανέτοιμη, όχι η κοινωνία, ένα 58% της οποίας δηλώνει άλλωστε ευσυνείδητα «μάλλον αμαρτωλό»!


Οι μισοί, εξάλλου, όσων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι παραβλέπουν δόγματα θεμελιώδη –Δευτέρα Παρουσία, ανάσταση νεκρών–, ένα 62,5% πιστεύει στο «μάτι» και σχεδόν ένας στους δέκα στα ζώδια (μόνο;). Μήτε καν σοβαροί θεούσοι δεν καταφέρνουμε να είμαστε, δικαιώνοντας τη βυζαντινή παροιμία «από μπροστά Σαρακοστή και από πίσω Πάσχα». Κι αν η Ελλάδα σώζεται «μόνο με θαύμα», καθώς ακούμε, υπόψη ότι στα θαύματα πιστεύουν διπλάσιοι δεξιοί-κεντρώοι (κοντά 60%) απ' ό,τι Συριζαίοι και λοιποί αριστεροί. Αν, πάντως, υπάρχει τελικά «καλός θεός της Ελλάδος», θα πρέπει να αναζητηθεί στον συνδυασμό του οργιώδους, σχιζοειδούς διονυσιακού στοιχείου με το έλλογο απολλώνιο που γέννησαν, κατά Νίτσε, την αρχαία τραγωδία και, ταυτόχρονα, την υπέρβασή της.

4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Ο ελληνικός ρατσισμός / Ένας Αλβανός «λάθρο» εξομολογείται

Η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα και το αντίκτυπό της σε Έλληνες κι Αλβανούς μέσα από τη συγκινητική αυτοβιογραφία του Φατός Ρόσα «Εγώ, ο Λαθρομετανάστης» (εκδ. Ελεύθερος Τύπος), μια μαρτυρία δυνατή που καθηλώνει με την παραστατικότητα, την αμεσότητα και την ευστοχία της
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Casus Belli / Γιατί η αθώωση των αστυνομικών που συμμετείχαν στην εκκένωση του Συντάγματος το '11 έχει πολλές σημασίες

Η αθωωτική απόφαση των δεκαοκτώ αστυνομικών που κατηγορούνταν για βιαιότητες κατά την επιχείρηση εκκένωσης της κατειλημμένης πλατείας Συντάγματος τον Ιούλιο του ’11 δεν εξέπληξε κανέναν και απογοήτευσε όποιον τυχόν έλπιζε σε ένα νέο ύφος και ήθος από πλευράς εξουσίας
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Casus Belli / Tι πρέπει να διδαχτούμε από την περιπέτεια της Ηριάννας και του Περικλή

Κάθε άνθρωπος που δίκαια διασώζεται από τα νύχια ενός συστήματος εξουσίας βαθιά διεφθαρμένου, αυταρχικού κι ανάλγητου είναι κέρδος για την κοινωνία, αλλά τι θα συμβεί αν στην περίπτωσή της Ηριάννας και του Περικλή βρεθούν κάποιοι λιγότερο νέοι και ωραίοι;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Casus Belli / Τις εξεγέρσεις δεν τις κάνουνε πάντα οι «διαβασμένοι» κύριε Μακρόν

Το παλιομοδίτικο, δασκαλίστικο κήρυγμα του εκνευρισμένου Γάλλου προέδρου σε νεαρό σπουδαστή που τάχα τον ειρωνεύτηκε αντικατοπτρίζουν απόλυτα το ύφος, το ήθος αλλά και τους μύχιους φόβους της εξουσίας σήμερα διεθνώς
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Casus Belli / Η προοπτική αναδοχής παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια και ο συντηρητισμός του πολιτικού συστήματος

Σκέψεις σχετικά με το επίμαχο νομοσχέδιο αναδοχής για τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, με αφορμή την 6η Γιορτή Οικογενειών Ουράνιο Τόξο στην Ακαδημία Πλάτωνος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Casus Belli / Πόσο πιθανό είναι το σενάριο ενός Γ' Παγκοσμίου Πολέμου;

Από την κεντρική Αφρική ως την Αραβική χερσόνησο, από την Άπω ως τη Μέση Ανατολή κι από τον Καύκασο ίσαμε τη «δικιά μας» γειτονιά μυρίζει μπαρούτι. Πόσο πιθανός είναι άραγε ένας μεγάλος, τοπικός ή και παγκόσμιος πόλεμος και τι μορφή θα έχει; Κι αν έχει ήδη ξεκινήσει;
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Αρχείο / Μεροληπτεί η ελληνική δικαιοσύνη υπέρ της ακροδεξιάς;

Κρίνουν άραγε οι δικαστές τους κατηγορούμενους για πολιτική βία και τρομοκρατικές ενέργειες ισότιμα κι αντικειμενικά ή ανάλογα, εν πολλοίς, με την ιδεολογική τους προέλευση; Δύο ευαισθητοποιημένοι στα κοινά δικηγόροι και ο πρώην γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταθέτουν την άποψή τους
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Casus Belli / Μερικές ασυναγώνιστες χοντράδες που έχει πει κατά καιρούς ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο Τσίπρας έχει επίσης βέβαια κάνει μεγάλες γκάφες, όμως ο Κυριάκος που πλασάρεται ως πιο σπουδαγμένος, πιο εκλεπτυσμένος και πιο σοβαρός τερματίζει το «γκαφόμετρο»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Casus Belli / Εξοπλίζοντας εγκληματίες πολέμου: σκέψεις περί «ηθικής» στο εμπόριο όπλων

Το να εξοπλίζεις ένα καθεστώς όπως το (θεωρητικά σύμμαχο) σαουδαραβικό, που εμπλέκεται σε εγκλήματα πολέμου στην Υεμένη, είναι κραυγαλέα ανήθικο, έστω κι αν αποδειχθεί καθ΄όλα νόμιμο
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Casus Belli / Ποιος είναι τελικά ο «ανώμαλος»;

Οι εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες που μήνυσαν τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος καθώς και δημόσια υποκίνηση βίας και μίσους ευελπιστούν σε μια καταδίκη-ανάχωμα στον μισαλλόδοξο λόγο που συχνά διατυπώνουν με περισσή χολή όχι μόνο κάποιοι αφιονισμένοι ρασοφόροι αλλά και η ίδια η επίσημη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Στήλες / Μια «ακτινογραφία» της υπόθεσης του μικρού Αμίρ και μερικά άβολα συμπεράσματα

Η «κλεμμένη» σημαία, το φασιστικό χτύπημα, η προπαγάνδα του ψέματος και μια πρωθυπουργική πρωτοβουλία που θα ήταν θαυμάσια αν είχε την ανάλογη συνέχεια και συνέπεια
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ
Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Στήλες / Περί σεξουαλικής παρενόχλησης, εφηβικού ερωτισμού και άλλων δαιμονίων

Μερικές ενδεχομένως ανόσιες σκέψεις πάνω στην ερωτική επιθυμία -από την αθωότερη ως την απεχθέστερη εκδοχή της- καθώς και τις κοινωνικές νόρμες με αφορμή το πρόσφατο «Χόλιγουντγκεϊτ»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

4 σχόλια
Δεν είναι μόνο η σχιζοειδής προσωπικότητα του Έλληνα. Υπάρχει και ο περίφημος μύθος του Αισώπου όπου "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"! Άλλωστε οι Έλληνες - όπου και να βρίσκονται - είναι μοναδικοί στο να βιώνουν με τρόπο τραγικό της κωμικές καταστάσεις και το ανάποδο. Και όλο αυτό το σκηνικό συμβαίνει ταυτόχρονα σε συνειδητό και ασυνείδητο επίπεδο.
"αλλά, να, κάτι το κλίμα, ο ήλιος, οι αέρηδες" Κι εγω πιστευα τετοιες χαζομαρες αλλα η Ταιβαν και το Μπανγκλαντες ειναι στον ιδιο παραλληλο. Και η νοτια Κεραλα της Ινδιας, ειναι πολυ πιο προχωρημενη απο το βορειο Ρατζασταν. Αλλου ειναι το θεμα μας, οτι κακομαθαμε (απο τυχη και μονον) και νομιζουμε οτι εκεινα τα καλα χρονια τα δικαιουμασταν.
Από βάθους καρδιάς (και χωρίς κανενός είδους υπερβολή ή ειρωνεία) σας ευχαριστώ κύριε Αντωνόπουλε!!!! Τώρα μάλιστα!!!! Τώρα λοιπόν κατάλαβα (και με στοιχεία παρακαλώ) γιατί είμαστε έτσι που είμαστε… και γιατί δεν έχουμε όμοιο μας πουθενά (τουλάχιστον σε αυτό τον γαλαξία που έχω άποψη)Και όλα τριγύρω θα αλλάζουνε αλλά σε εμάς «όλα τα ίδια θα μένουν»!!!! «συνδυασμός του οργιώδους, σχιζοειδούς διονυσιακού στοιχείου με το έλλογο απολλώνιο» Θα προσπαθήσω να το μεταφέρω – εξηγήσω στους ξένους φίλους – συνεργάτες όταν με ρωτάνε σχετικά!!!!!