Κουραστήκαμε, stop

Κουραστήκαμε, stop Facebook Twitter
Το Zonar’s στα χέρια του Χρύσανθου Πανά.
16



Αν είσαι 20 ή ερωτευμένος ή και τα δύο μαζί, αυτή η χλωμή άνοιξη που μόλις μας έκανε τη χάρη, έχει κάποιο νόημα /

όλοι οι υπόλοιποι που την περιμέναμε, όπως δεν περιμέναμε καμία άλλη άνοιξη όσο θυμόμαστε τον εαυτό μας, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι οι προσδοκίες που φορτώσαμε σε λίγες ηλιόλουστες ημέρες στη σειρά αποδεικνύονται μάλλον υπερβολικές /

προσπαθώ να συγκεντρώσω το κεφάλι μου στο θέμα της στήλης που είναι η Αθήνα και όσα αλλάζουν ή όσα θα ήθελα να αλλάξουν, όμως τους τελευταίους μήνες πασχίζω για να είμαι εντός θέματος και να δικαιολογώ την ύπαρξή μου /

η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να ενδιαφέρομαι για την Αθήνα, να με απασχολεί η καθημερινότητα της Αθήνας, όσο η τύχη της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, όταν όλα μπορούν να αλλάξουν από μέρα σε μέρα ή από εβδομάδα σε εβδομάδα, όταν μπαίνουν ερωτηματικά στα βασικά και στα στοιχειώδη ή σε όσα θεωρούσες «αδιαπραγμάτευτα» /

επίσης, έχω περιορίσει σημαντικά τις καθόδους μου στο κέντρο (και μένω στο Παγκράτι) γιατί θέλω να αποφεύγω να έρχομαι σε επαφή με αυτήν τη δυσάρεστη και κάπως ανησυχητική αίσθηση της «ακίνητης» πόλης, που αντί να παίρνει σιγά-σιγά τα πάνω της, όπως έδειχνε ότι θα συμβεί το 2014, μοιάζει να διολισθαίνει εκ νέου σε μια περίοδο αστάθειας και διχασμού /

το περασμένο Σάββατο, συγκεντρωμένοι του αντιεξουσιαστικού χώρου σταμάτησαν με καδρόνια έξω από το Πολυτεχνείο ένα διώροφο τουριστικό λεωφορείο, υποχρεώνοντας τον οδηγό του σε άτακτη φυγή με δεξιοτεχνική αναστροφή στην Πατησίων /

αυτή είναι μία από τις πολλές πραγματικότητες της Αθήνας που εμείς πια έχουμε συνηθίσει, αλλά σκεφτείτε τους ανυποψίαστους τουρίστες από το Οχάιο και το Ίνσμπουργκ και την τρομάρα που θα πήραν /

όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι θα έχουν να αφηγούνται την αθηναϊκή τους «εμπειρία», επιστρέφοντας στις πατρίδες τους / φυσικά, όλα αυτά είναι λεπτομέρειες, γιατί στη «μεγάλη εικόνα» οι τουρίστες συνεχίζουν να έρχονται και όλοι κάνουν λόγο για ένα εξίσου με πέρσι θεαματικό, τουριστικά, καλοκαίρι /

τι να το κάνεις, όταν το δηλητήριο της αβεβαιότητας ποτίζει τα πάντα / ειδήσεις θα υπάρχουν πάντα, και στον επιχειρηματικό τομέα προκάλεσε αίσθηση το νέο ότι ο Χρύσανθος Πανάς του Island και του Salon de Bricolage ανέλαβε το Zonar's αλλά και δύο καταστήματα στη Στοά Σπυρομήλιου /

το ιστορικό καφενείο έκλεισε για μια ημέρα, αν δεν κάνω λάθος, υπήρξαν μικροαλλαγές, όμως τα σχέδια του Πανά είναι μεγαλύτερα, με την έννοια ότι η πτώση του Κολωνακίου φαίνεται πως δημιουργεί προϋποθέσεις ανασυγκρότησης ενός «ακριβού» τετραγώνου κοντά στα καλά ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος /

σε μια λιγότερο ευχάριστη είδηση, ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς «πάγωσε» τη σύμπραξη Δημοσίου και Ιδρύματος Νιάρχου για την αναβάθμιση δύο από τους ωραιότερους και πιο ατμοσφαιρικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αττικής, του Κεραμεικού και της Βραυρώνας /

οι ιδεοληψίες που καταδιώκουν μέλη της κυβέρνησης στερούν από την αρχαιολογική κληρονομιά της Αττικής τρία εκατομμύρια ευρώ /

το σχέδιο περιλάμβανε ένα ευρύτερο φάσμα δράσεων που υπέδειξαν οι αρμόδιες εφορείες αρχαιοτήτων (αναβάθμιση κτιριακών υποδομών, προσφερόμενες υπηρεσίες) /

το Ίδρυμα Νιάρχου θα χρηματοδοτούσε μελέτες, έργα και την πιλοτική τους εφαρμογή για τρία χρόνια με 3 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο ενός προγράμματός του για τον περιορισμό της ανεργίας των νέων /

λογικό, αφού μας περισσεύουν τρία εκατομμύρια και γιατί η ανεργία των νέων βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα στη χώρα.

Αθήνα
16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
Ειναι τραγικο να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που να υποστηρίζουν τα ιερα και αβατα του Δημόσιου όταν ταυτόχρονα στηρίζουν την παντελής έλλειψη διαφάνειας, την δογματική απόρριψη της αξιολόγησης και αξιοκρατίας και την μονιμότητα των ΔΥ. Είναι καλύτερα να μην γίνει τίποτα απο το Ιδρυμα Νιάρχος σημασία έχει η απόλυτη ακινησία για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος όπως την ερμηνεύουν ιδεοληπτικά και απόλυτα πεισμένοι ότι εκφράζουν την λαϊκή βούληση. Ειλικρινά ένας αγανακτισμένος πολίτης της Αθήνας και συχνός επισκέπτης αυτού που οι αυτόκλητοι προστάτες του μάλλον δεν ξέρουν που βρίσκεται
Εκεί απέναντι από το Zonars μέσα στην Στοα ήταν κάποτε του Απότσου...Πόσο όμορφη είναι η Αθήνα όταν σουρουπώνει και όλα τα φώτα λάμπουν μαζί με τον ουρανό αχνοκόκκινο και μισοφωτισμένο. Πόσα πολλά χάνουν όσοι δεν μπορούν να το καταλάβουν.
Μας εμποδίζουν τα παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια, τα χύμα σκουπίδια παντού, ο εκκωφαντικός θόρυβος απ τα μηχανάκια ή αυτα που πρεπει να καβαλήςουμε στις διαβάςεις κλπ απ το να θαυμάσουμε τον αχνοκόκκινο ουρανό
Εγώ κουράστηκα και απογοητεύτηκα. Είχαμε μια κρίση την οικονομική, τώρα δεν είμαστε στα πρόθυρα αλλά κολυμπάμε στη νευρική κρίση. Τα νεύρα μας τσατάλια αν θα ξανανοίξουν-κλείσουν οι Σκουριές, οι αυτοκινητόδρομοι, η cosco και το λιμάνι, τα αεροδρόμια, τα πανεπιστήμια, τι ώρα θα φύγουν οι αντιεξουσιαστές, τι ώρα θα έλθουν οι επόμενοι, θα είναι ανοικτό το δημαρχείο ή όχι, θα μπουν ή θα βγούν οι μετανάστες, θα αλλάξει δεν θ αλλάξει το σύστημα των εξετάσεων, το ασφαλιστικό με πόσα χρόνια θα επιβαρυνθεί, τι είπε ο ένας, τι είπε ο άλλος, τι διέψευσε ο τρίτος. Πλουραλισμός σαλάτα.
Αυτό που βλέπαμε το 2014 προφανώς ήταν επίπλαστο, όπως επίπλαστο είναι αυτό που βλέπουμε να γίνεται καθημερινές στην πλατεία Ειρήνης - πχ.- λιάζoυμε στον ήλιο τους άνεργους κώλους μας.
Όταν γράφετε με θλίψη για την ακύρωση της σύμπραξης του Ιδρύματος Νιάρχου έχετε περίπου υπόψη σας σε τι αφορά; Ο υπουργός ακύρωσε την επιτροπή που θα μελετούσε τις προϋποθέσεις της σύμπραξης και καλά έκανε. Τι θα πει διαχείριση αρχαιολογικού χώρου από ιδιώτες; Υπάρχει σχετική νομοθεσία για τη χορηγία, γιατί δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα χρήματα που "διέθετε" το Ίδρυμα μέσω της υφιστάμενης νομοθεσίας και έπρεπε να υπάρξει ειδική επιτροπή "διαχείρισης" των συγκεκριμένων αρχαιολογικών χώρων; Μήπως γιατί απλώς κάποιοι ήθελαν να γίνει η αρχή για τη σταδιακή παραχώρηση της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς από ιδιώτες; Και γιατί κάτι μου λέει ότι αυτό θα απέβαινε πολύ περισσότερο σε όφελος των ιδιωτών και όχι των ίδιων των μνημείων;
Αν και ρέκαξες τον φιλελευθερισμό σου, Δον Ιδιώτη, θα επαναλάβω ότι νομοθεσία για τη συνεργασία ιδιωτών-κράτους αναφορικά με την πολιτιστική κληρονομιά υπάρχει και όποιος θέλει, μπορεί να τη χρησιμοποιήσει άμεσα. Οι επιτροπές που συγκροτούν υπουργοί εν κρυπτώ και παραβύστω, με μοναδικό αντικείμενο τη συνεργασία με έναν μόνο φορέα, δεν έχουν καμιά σχέση με την ωφέλεια της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά με την ωφέλεια του ιδιώτη και μόνο.
Η απάντηση του Ιδρύματος Νιάρχου στην Καθημερινή:http://marker.to/DdX0Tn(καλό θα ήταν πάντως, η Καθημερινή στην προσπάθειά της να δημιουργήσει εντυπώσεις, να μην μπλέκει στα παιχνίδια της το Ίδ. Νιάρχου που είναι πολύ σοβαρό και αξιόλογο)
mouse, εσύ καλώς απορείς, ασχέτως από τις αρνητικές που θα πάρεις απο τζημεροφανς, δήθεν "λάτρεις του πολιτισμού" που ειναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν την πολιτισμική κληρονομιά αντί πινακίου φακής, επειδή πρόκειται για ιδιώτες κι όχι για το κακό κράτος κι επειδή ως γνωστόν οι ιδιώτες ειναι πάντα φερέγγυοι, no matter what.Πολιτισμός δεν ειναι το Salon de Bricolage με τις βλαχάρες και τους νεόπλουτους "αποκλειστικούς" επισκέπτες του, ούτε φυσικά το άλλο άκρο της κακογουστιάς και της μαυρίλας που κάλυψε με το έτσι θέλω την πρόσοψη του Πολυτεχνείου. Και όχι, η Αθήνα δεν "έδειχνε να παίρνει τα πάνω της" το 2014, από που κι ως που; Ούτε φυσικά χειροτέρεψε η κατάσταση το 2015. Η τύχη της χώρας δεν κρέμεται τώρα από μια κλωστή, κρέμεται χρόνια και χρόνια, αλλά τσάμπα γράφω πάλι τα αυτονόητα. Παρ'ολα αυτά η απαισιοδοξία δε βοηθάει, όπως φανερώνει και το πολύ όμορφο σχόλιο της Μάχης Μαργαρίτη, όμορφα πράγματα συμβαίνουν και θα συμβαίνουν.
Πράγματι, η άνοιξη ήρθε. Χρειάζεται να είσαι 20 ή ερωτευμένος, ή και τα δύο μαζί για να βρεις κάποιο νόημα; Ωραίο είναι να σου συμβαίνουν αυτά. Μήπως, όμως, μπορείς να βρεις νόημα κι αλλιώς;Μπορείς να βρεις νόημα αν κοιτάξεις γύρω σου ανθρώπους να αγωνίζονται, να μην το βάζουν κάτω, να απογοητεύονται, να μιλούν με άλλους, να παίρνουν θάρρος και να ξανασηκώνονται.Νόημα είναι να ακούς έναν διευθυντή λυκείου στους Αμπελόκηπους να μιλάει στον πρωθυπουργό και να του λέει ποια είναι η πραγματική αξιολόγηση. Να προτιμούσαν οι μαθητές του το σχολείο της γειτονιάς τους, ακόμη κι αν αφήνονταν ελεύθεροι να επιλέξουν όποιο σχολείο θα επιθυμούσαν.Νόημα είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που προχωρούν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ένα Σάββατο πρωί, για άλλη μία φορά, ζητώντας να τερματιστεί μια εξόρυξη που θεωρούν ότι καταστρέφει τις ζωές τους. Νόημα είναι ο περαστικός που αγοράζει τη Σχεδία από ένα άστεγο και κάθεται και δυο λεπτά να ακούσει τους πέντε στίχους που θέλει να του πει και να ανταλλάξουν μια κουβέντα.Νόημα είναι οι απολυμένοι και αλληλέγγυοι στην αυτοδιαχειριζόμενη τηλεόραση και τα ραδιόφωνα της ΕΡΤ που επί 22 μήνες εργάζονται αμισθί, επειδή πιστεύουν στο δίκαιο του αγώνα αυτού.Νόημα είναι να διαβάζεις το κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη.Νόημα είναι να ακούς όλο και πιο πολλούς αντί να μιλούν για τα πρωινάδικα της τηλεόρασης, να συζητούν για την πολιτική, την κοινωνία, και το μέλλον. Και να ακούς όλο και πιο συχνά στις συζητήσεις λέξεις που κάπως είχαν ξεχαστεί. Να, ας πούμε, αλληλεγγύη, αδικία, εκμετάλλευση, ανταγωνισμός, δικαιοσύνη, αγώνας, συμπαράσταση.Νόημα είναι οι «απλοί, καθημερινοί» άνθρωποι σε μια στάση λεωφορείου που υπερασπίζονται τον μετανάστη, πρωταγωνιστώντας ακούσια σε ένα πείραμα. Νόημα είναι και τα δάκρυα στα μάτια βλέποντάς το.Νόημα είναι μη σου προκαλεί αίσθηση το νέο μαγαζί που άνοιξε κάποιος κάπου, αλλά να σου προκαλεί ικανοποίηση η απόφαση για το «πάγωμα» της σύμπραξης δημόσιου και ιδρύματος Νιάρχου για τη διαχείριση δύο αρχαιολογικών χώρων. Επειδή πιστεύεις ότι, πράγματι, η πολιτιστική κληρονομιά είναι «απαραβίαστο δημόσιο αγαθό». Και αυτό δε λέγεται ιδεοληψία. Λέγεται ιδεολογία. Και δεν περιορίζεται στον πολιτισμό.Και, ίσως, το νόημα είναι ακόμη κι εσύ ο ίδιος να μη σταματάς να αμφισβητείς συνεχώς ακόμη κι αυτά που πιστεύεις. Να αναρωτιέσαι, να τα συζητάς και να προχωράς.Νόημα είναι και να βλέπεις τις πασχαλιές να ανθίζουν. Και να τεντώνεσαι στον ήλιο.(Και φυσικά, όταν είσαι ερωτευμένος, όλα έχουν νόημα.:))
"η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να ενδιαφέρομαι για την Αθήνα, να με απασχολεί η καθημερινότητα της Αθήνας, όσο η τύχη της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, όταν όλα μπορούν να αλλάξουν από μέρα σε μέρα ή από εβδομάδα σε εβδομάδα, όταν μπαίνουν ερωτηματικά στα βασικά και στα στοιχειώδη ή σε όσα θεωρούσες «αδιαπραγμάτευτα» / επίσης, έχω περιορίσει σημαντικά τις καθόδους μου στο κέντρο (και μένω στο Παγκράτι) γιατί θέλω να αποφεύγω να έρχομαι σε επαφή με αυτήν τη δυσάρεστη και κάπως ανησυχητική αίσθηση της «ακίνητης» πόλης, που αντί να παίρνει σιγά-σιγά τα πάνω της, όπως έδειχνε ότι θα συμβεί το 2014, μοιάζει να διολισθαίνει εκ νέου σε μια περίοδο αστάθειας και διχασμού" Κύριε Ρηγόπουλε, σε αυτές τις δύο παραγράφους τα είπατε όλα. Να ξεκαθαρίσω ότι δεν συμφωνώ με τις αστικές εμμονές σας περί του ρόλου ιδιωτών και ιδρυμάτων με βαθιές τσέπες. Όμως δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σας ότι διολισθαίνουμε σε μια περίοδο αστάθειας και διχασμού, όταν το πρώτο σχόλιο ξεκινάει με τα γνωστό ποίημα της επιλεκτικής "αλληλεγγύης", εννοώντας βέβαια τις Σκουριές, τους απολυμένους της ΕΡΤ κτλ. Τον Ρωμανό και τον Ξηρό ξεχάσατε μόνο κυρία Μάχη μου - τόσες πορείες "αλληλεγγύης" γίνονται και γι'αυτούς. Τόσο πολύ έχουν εξευτελίσει κάποιοι την ίδια την έννοια της "αλληλεγγύης".
Πάνω από όλα εθνική ενότητα, και ας πεθάνουν οι κάτοικοι των Σκουριών μέσα στο κυάνιο και οι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα.Πάνω από όλα σταθερότητα, και ας πεθάνουν από πείνα οι απολυμένοι της ΕΡΤ (αυτοί που είχαν αξιοπρέπεια και δεν προσκύνησαν το έκτρωμα της ΝΕΡΙΤ παίζοντας με την νοημοσύνη μας και την αισθητική μας)Πάνω από όλα αξιοπρέπεια και όχι ξεφτίλα για την έννοια της "αλληλεγγύης", και ας πεθάνει από πείνα ο Ρωμανός επειδή ζήτησε να σπουδάσει, όπως όλοι οι επιτυχόντες των πανελλαδικών εξετάσεωνΤελικά γίναμε πολύ πολιτισμένοι και ανθρώπινοι μετά από 40 χρόνια στην αγκαλιά της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςΚύριε Χαρμίδη δεν ξέρω αν κινδυνεύουμε από ολίσθηση σε μια περίοδο αστάθειας και διχασμού, πάντως όσο αποκαλούμε την συνομιλήτριά μας με το μικρό της (γιατί; φαντάζομαι επειδή είναι γυναίκα) για να την υποτιμήσουμε την ίδια στιγμή που στον συγγραφέα απευθυνόμαστε με το επίθετό του (ενώ διαφωνούμε και με τους δύο), τότε σίγουρα παραμένουμε σε μια περίοδο απολίτιστη και σεξιστική
Ωραίο και λυρικοτατο το κείμενο σας κύρια Μάχη. Υπάρχει όμως ενα πρόβλημα. Τι γίνεται με το χρήμα. Εγώ ξέρετε έχω ενα μικρο συνοικιακό καταστημα και δε με προστατευει κανένα ισχυρό συνδικάτο όπως πχ, τους απολυμενους της ΕΡΤ. Αν κλείσω απλα πεθαίνω. Και αν δεν παρουμε σαν χώρα ρευστό απο την Ευρωπη, δε θα έρθουν πελάτες στο μαγαζί μου και θα κλείσω. Όπως έκλεισαν και πολλά αλλά(χιλιάδες) λόγω κρίσης, αλλά κανένας αγώνας δεν έγινε γι'αυτα. Η πρωτηφοραριστερα, υποσχέθηκε το τέλος της λιτότητας αλλά προς το παρόν έφερε μονο την αβεβαιότητα για το αύριο. Και μερικές προσλήψεις πελατειακου, απ'οτι φαίνεται, χαρακτήρα.Είμαστε σε κρίση κύρια Μάχη μου. Μια κρίση που διαλύει τους πιο αδύναμους. Ξέρετε ποιοι είναι αυτοι? Εκείνοι που δεν έχουν προστάτες. Γιατί αν είναι δίκαιο να επαναπροσληφθουν πχ οι καθαρίστριες, ελπίζω να θεωρείτε εξίσου δίκαιο να επαναπροσληφθουν και οι εκατοντάδες χιλιαδες απολυμενοι του ιδιωτικού τομέα, έτσι δεν είναι? Μονο που αυτό απλά δε γινεται! Ξέρετε γιατί? Γιατί δεν υπάρχει το χρήμα. Και λυπάμαι που το λέω αλλά το βλέπω ηδη στη ζωή μου, μιας και είμαι ένας νεοφτωχος μικρός έμπορος: όταν η φτώχεια μπαίνει απο την πόρτα, η αξιοπρέπεια(μαζί με πολλές αλλες όμορφες λεξουλες που θυμηθηκαμε πρόσφατα)φεύγει απ'το παράθυρο!