Και σε αυτές τις εκλογές επιλέξαμε να κάνουμε δυο-τρία πράγματα, τα οποία, ενώ είναι αυτονόητα, κατέληξαν να θεωρούνται περίπου «ηρωικά».
– Δεν δημοσιεύσαμε καμία πληρωμένη ή απλήρωτη συνέντευξη υποψηφίου (αυτά τα εξαμβλώματα πολιτικού λόγου, τα γεμάτα κοινοτοπίες, φανφαρονισμούς και ρητορικά ήξεις-αφήξεις – που ξεπληρώνονται ακριβά).
–Δεν αναπαραγάγαμε κανένα από τα προεκλογικά γκάλοπ σκοπιμότητας.
–Δεν εκθειάσαμε εν κενώ κανέναν – αντίθετα, όλοι έλαβαν το μερίδιο σαρκασμού που τους αναλογούσε.
Το ίδιο θα έκανε οποιοδήποτε μέσο έχει στοιχειώδη δημοσιογραφική λειτουργία.
Υποτίθεται η Βουλή είναι η ευγενής μετεξέλιξη της Αρχαίας Αγοράς – εμένα όμως συχνά μου φαίνεται ένας καφενές μιας υποκριτικής και παρηκμασμένης επαρχίας, όπου στο τέλος ικανοποιείται πάντα (ΠΑΝΤΑ όμως!) το συμφέρον των πλουτοκρατών.
Όμως, εδώ οι εκλογές είναι ένας ψευδώνυμος τζόγος. Όπου όλοι άλλα λένε κι άλλα εννοούν. Και βασικά όλοι επιδιώκουν ένα πράγμα: να διασφαλίσουν εξουσία και προσωπική αποκατάσταση.
Αντί, λοιπόν, να εμπλακούμε σε αυτή την κοκορομαχία σημείων (που έχει κακό χανγκόβερ), τυπώσαμε δύο έρευνες που προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον σύγχρονο μηχανισμό των εκλογών. Και κρατήσαμε χαμηλούς τόνους, αφού αυτοί που κομπορρημονούν, φωνασκούν και επιδεικνύουν την ψήφο τους (πράξη που πάντα βαφτίζεται «έγνοια για τα κοινά»), το κάνουν συνηθέστατα διότι κάτι προσδοκούν ως αντάλλαγμα. Κάτι υλαίον θέλουν. Λίγο λαδάκι να στάξει στο καντήλι τους.
Προσωπικά, για να είμαι ειλικρινής, σέβομαι τη Δημοκρατία, αλλά δεν έχω και σε μεγάλη εκτίμηση τους πλείστους από τους εκπροσώπους της. Υποτίθεται η Βουλή είναι η ευγενής μετεξέλιξη της Αρχαίας Αγοράς – εμένα όμως συχνά μου φαίνεται ένας καφενές μιας υποκριτικής και παρηκμασμένης επαρχίας, όπου στο τέλος ικανοποιείται πάντα (ΠΑΝΤΑ όμως!) το συμφέρον των πλουτοκρατών.
Και οι βουλευτές υποτίθεται είναι η μετεξέλιξη του αρχαίου Αθηναίου πολίτη (οι άριστοι μεταξύ των ελευθέρων), εγώ όμως βλέπω ένα πλήθος από πτωχαλαζόνες χωρίς συγκεκριμένες δεξιότητες, κάτι μεταξύ δημοσιοσχεσίτη και προστάτη, που θρασύτατα θέλουν να κυβερνήσουν αυτόν το νέο, πολύπλοκο και νεοφανή κόσμο μας με όρους χασαποταβέρνας στην Ανάβυσσο. Η μοντέρνα κοινωνία ζητά έναν συνδυασμό μάνατζερ, διπλωμάτη, κοσμοπολίτη, πανεπιστήμονα, καλλιτέχνη, οραματιστή – ενώ την ψήφο μου τη ζητάει το μόγγολο που θα έκαναν, αν παντρευόντουσαν ποτέ, ο Καφίρης κι ο Αγαπούλας.
Μέχρι ποίου σημείου διπλοπενιάς και εμετού πρέπει να σεβαστώ τη Δημοκρατία; Τέλος πάντων, σε αυτή την τσαλαπατημένη πίστα κάναμε ό,τι καλύτερο μπορέσαμε.
Όλους θα μας κρίνει ο θεός. Της πανούκλας.
www.facebook.com/stathis.tsagar
Η/Μ/Ε/Ρ/Ο/Λ/Ο/Γ/Ι/Ο: http://www.lifo.gr/team/diary
σχόλια