Κι όμως, μύρισαν εκλογές

Κι όμως, μύρισαν εκλογές Facebook Twitter
Φως στην οδό Ακαδημίας: το Μέγαρο Δεληγιώργη που στέγασε για χρόνια την Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
2


H ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Γιώργου Καμίνη για τις δημοτικές εκλογές του 2014 επιβεβαίωσε, τουλάχιστον στον παραμορφωτικό καθρέφτη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ότι ο νυν δήμαρχος εξακολουθεί να διαθέτει ερείσματα στους λεγόμενους opinion makers (διαμορφωτές κοινής γνώμης) και κυρίως στην «εκσυγχρονιστική» μερίδα, όπου τα νέα από το κτίριο της οδού Αθηνάς έγιναν δεκτά με σεμνές ζητωκραυγές /

ο Γιώργος Καμίνης, όπως (σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό) ο Γιάννης Μπουτάρης, θεωρείται η «χρυσή εφεδρεία» του εκσυγχρονιστικού μπλοκ και εν γένει της κεντροαριστεράς /

ο Καμίνης υπολείπεται σε επικοινωνιακό χάρισμα, αλλά ο μετρημένος του λόγος και η συνολικά σούπερ πολιτισμένη του προσωπικότητα κάνουν ισχυρό γκελ σε ένα μεσοαστικό κοινό μεσαίου ή υψηλού μορφωτικού επιπέδου και σε ένα γκρουπ γυναικών οι οποίες γοητεύονται σφόδρα από το «πακέτο» Καμίνη: πολιτισμένος, ψύχραιμος, αριστερός όσο πρέπει, συντηρητικός όσο πρέπει /

δυστυχώς για τον δήμαρχο, οι συγκεκριμένες πληθυσμιακές κατηγορίες είναι μάλλον μειονότητα στον δήμο /

και τα επιτεύγματα της θητείας του δύσκολα περνάνε στο hardcore τμήμα των ψηφοφόρων της Α' Αθηνών /

το στοίχημα του 2014 ξεκινάει σε ένα πολύ πιο δυσοίωνο περιβάλλον, ακόμα και αν το συγκρίνουμε με το 2010, όταν ο Καμίνης ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ /

τότε, η υποστήριξη από το ΠΑΣΟΚ σήμαινε κάτι και μπορούσε να μεταφραστεί αυτόματα σε μερικές χιλιάδες πολύτιμες ψήφους /

τώρα; /

δεν γνωρίζουμε καν αν το ΠΑΣΟΚ θα επαναλάβει τη στήριξή του, αλλά ακόμα κι έτσι, μαζί με τη ΔΗΜ.ΑΡ., μιλάμε για μια ισχνή βάση, στην περιοχή του 10-13% /

η Δράση εμφανίζεται διχασμένη, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι η πρόθεση της Νέας Δημοκρατίας και (κυρίως) του ΣΥΡΙΖΑ να υπερπολιτικοποιήσουν τις δημοτικές εκλογές /

στις μυλόπετρες του νέου δικομματισμού η υποψηφιότητα Καμίνη μοιάζει καταδικασμένη, ενώ η ειδική πολιτική γεωγραφία της Α' Αθηνών βάζει γερά μέσα στο παιχνίδι και τη Χρυσή Αυγή /

δεδομένου του πυκνού πολιτικού χρόνου, δεν μπορούμε να ξέρουμε πώς θα έχει διαμορφωθεί το σκηνικό μέχρι το καλοκαίρι, όμως οι δημοσκοπήσεις υπογραμμίζουν τη μεγάλη αντοχή του ακροδεξιού μορφώματος /

υπάρχει, λοιπόν, σοβαρό ενδεχόμενο ο Γιώργος Καμίνης να βρεθεί αντιμέτωπος με ένα εφιαλτικό σενάριο: η υποψηφιότητά του να ακολουθεί τις πολύ πιο «πολιτικές» υποψηφιότητες της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής /

αυτό δεν θα έχει προηγούμενο σε εκλογές στον Δήμο Αθηναίων και δεν ξέρω αν το ήπιο ταμπεραμέντο του νυν δημάρχου θα μπορέσει να αντέξει τον δημοσκοπικό Γολγοθά μέχρι τις εκλογές /

θα μου πείτε ότι και το 2010 ξεκίνησε από πολύ χαμηλά /

σωστά /

όμως δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το 2014 με το 2010 /

μέσα σε τέσσερα χρόνια ήρθε όλος ο κόσμος ανάποδα /

και σίγουρα η Ελλάδα /

επίσης, το 2010 ο Καμίνης είχε μαζί του ένα ρεύμα αγανάκτησης κατά της προηγούμενης δημοτικής Αρχής και του Νικήτα Κακλαμάνη /

ενώ τώρα η σύγκριση γίνεται με τον εαυτό του, και μάλιστα σε κλίμα ακραίας πολιτικής πόλωσης /

αν τα καταφέρει, οι σύμβουλοί του ας ετοιμάζονται για το επόμενο success story πολιτικής επιβίωσης.

Αθήνα
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

2 σχόλια
Αν πρεπει να αναγνωριστει κατι στον Καμινη ειναι η σωστη διαχειριση του προυπολογισμου του δημου. Ανελαβε ενα χαος και καταφερε να το φερει σε φυσιολογικα επιπεδα χωρις σπαταλες. Εγω προσωπικα σαν κατοικος του δημου Αθηναιων δεν εχω κανενα παραπονο και η μεχρι τωρα υποψηφιοι δεν με πειθουν ιδιαιτερα...
Πάντως εχουμε σίγουρη μέχρι στιγμής την υποψηφιότητα Κακλαμάνη τον όποιον μάλλον θα στηρίξει η ΝΔ. Αν δεν το κάνει τοτε θα χουμε δύο υποψηφίους από το ίδιο κόμμα, πράγμα που θα "αδυνατίσει" σοβαρά τις πιθανότητες επιβίωσης και των δύο. Αν στηρίξει τελικά Νικήτα η ΝΔ τοτε ο λεγόμενος "συντηρητικός" πληθυσμός της Αθήνας ελπίζω να προτιμήσει Καμινη. Η αριστερη υποψηφιότητα δε νομίζω να έχει μεγάλες ελπίδες σ'αυτό τον δήμο. Ως προς τους χρυσαυγίτες αυτοί πια-δεν μπορεί-θα περιοριστούν σε ενα μονοψήφιο ποσοστό(μολονότι έχω πια χωνέψει, ότι από τους έλληνες τα πάντα μπορεί να περιμένει κανείς...)