Ευρωζώνη: Το δράμα του οξυδερκούς νεοφιλελεύθερου

Ευρωζώνη: Το δράμα του οξυδερκούς νεοφιλελεύθερου Facebook Twitter
29

Ο νεοφιλελευθερισμός περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα, μία κεντρική ιδέα: απορρίπτει τις παρεμβάσεις του κράτους που χρηματοδοτούνται από την υποχρεωτική φορολογία, με εξαίρεση τα δικαστήρια και τα σώματα ασφαλείας (που στόχο έχουν τη διασφάλιση, πέραν της ζωής, των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων και της ιερότητας των συμβολαίων που συνήφθησαν εθελοντικά μεταξύ πολιτών). Όπως όλες οι ιδεολογίες, στους κόλπους του νεοφιλελευθερισμού υπάρχει διάσταση απόψεων. Ιδίως όσον αφορά τις εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα. Π.χ. κάποιοι νεοφιλελεύθεροι θεωρούν πως υπάρχει περιθώριο μικρών, έξυπνων κρατικών παρεμβάσεων σε περιπτώσεις που παρουσιάζονται μονοπώλια ή όταν κάποια σημαντικά δημόσια αγαθά δεν μπορούν να παραχθούν διαφορετικά (π.χ. παιδεία ή υγεία). Άλλοι, πάλι, νεοφιλελεύθεροι, οι πιο σκληροπυρηνικοί, κρίνουν πως ούτε και σε αυτές τις περιπτώσεις δικαιολογείται η κρατική παρέμβαση. Επιχειρηματολογούν ότι τα μονοπώλια, όπως έλεγε κι ο Σουμπέτερ, είναι παροδικά φαινόμενα που ενισχύουν την έρευνα και την τεχνολογία (καθώς μόνο ένα μονοπώλιο, π.χ. η Google, μπορεί να χρηματοδοτήσει φιλόδοξα ερευνητικά προγράμματα), ενώ για τα δημόσια αγαθά που έχουμε ανάγκη θεωρούν πως, αν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, η αποκεντρωμένη, φιλελεύθερη κοινωνία θα βρει έναν τρόπο να τα παράσχει, όπως π.χ. στη Βρετανία, όπου η υπηρεσία διάσωσης των ναυαγών είναι μη κρατική και χρηματοδοτείται από συνεχείς εράνους στις πλατείες των πόλεων.

Ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφωνίες, τους νεοφιλελεύθερους ενώνει ο σκεπτικισμός απέναντι στη δημόσια χρηματοδότηση, που βασίζεται στις κρατικές επιδρομές στο εισόδημα των πολιτών – την υποχρεωτική φορολογία. Διατρανώνουν πως, στο πλαίσιο της προσωπικής ευθύνης, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, για το αν και πώς θα βρει δουλειά και, βεβαίως, για τα χρέη του. Όπως το κράτος δεν έχει δικαίωμα να παίρνει χρήματα από την Κατερίνα για να επιδοτεί το μαγαζί του Κώστα ή τη θέση εργασίας της Μαρίας, έτσι και με τα δάνεια. Αν δανειστώ ένα εκατομμύριο ευρώ από τον φίλο μου τον Βασίλη και μετά αποδειχτεί ότι δεν μπορώ να του τα επιστρέψω, τότε κακό τόσο του δικού μου κεφαλιού όσο και του κεφαλιού του Βασίλη (ας μη μου τα είχε δανείσει).

Να γιατί η Ευρωζώνη αποτελεί τη μέγιστη πρόκληση για έναν νεοφιλελεύθερο. Μετά το κραχ του 2008, βουνά χρεών ήταν αδύνατον να αποπληρωθούν πανευρωπαϊκά, καθώς τα εισοδήματα των δανειζόμενων (αλλά και των τραπεζών που χρώσταγαν σε άλλες τράπεζες) απλώς εξανεμίστηκαν. Όμως, η Ευρωζώνη δεν είχε δομηθεί με τρόπο που να αντέχει τη μη αποπληρωμή αυτών των χρεών. Τότε, λοιπόν, αρχής γενομένης από τη δική μας δανειακή σύμβαση (το γνωστό Μνημόνιο), με σκοπό να καθυστερήσει η αποκάλυψη ότι τα βουνά χρεών της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν,ξεκίνησε μια διπλή διαδικασία. Από τη μία δίνονται τεράστια δάνεια στα πτωχευμένα κράτη ώστε να συνεχίσουν να πληρώνουν τους πιστωτές τους (και να κρατάνε τις τράπεζές τους ανοικτές). Από την άλλη, ως όρος γι' αυτά τα δάνεια, τους επιβλήθηκε μια τεράστια εσωτερική υποτίμηση. Αυτή η διπλή διαδικασία είναι που θέτει τους νεοφιλελεύθερους σε κατάσταση απόλυτης σχιζοφρένειας!

Γιατί σχιζοφρένειας; Επειδή, ενώ η εσωτερική υποτίμηση συνάδει πλήρως με τη νεοφιλελεύθερη οπτική, ο υπέρογκος δανεισμός πτωχευμένων κρατών και τραπεζών από τους Ευρωπαίους φορολογούμενους είναι «ανάθεμα» για τον νεοφιλελευθερισμό. Μια ιδεολογία που απορρίπτει εξαρχής τις από τον φορολογούμενο χρηματοδοτούμενες κρατικές παρεμβάσεις δεν μπορεί παρά να απορρίψει μετά βδελυγμίας την ιδέα ότι ποταμοί φόρων δίνονται σε κράτη και τράπεζες με στόχο να αποπληρώσουν μη εξυπηρετούμενα χρέη.

Ένας νεοφιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του θα υποστήριζε τη σκληρότερη εσωτερική υποτίμηση σε χώρες ελλειμματικές και πτωχευμένες (π.χ. μείωση μισθών ακόμα και στα 200 ευρώ τον μήνα), υπό έναν όμως όρο: άμεση διαγραφή των χρεών που δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν από τα μετά-την-εσωτερική-υποτίμηση-καθίζηση εισοδήματα και άμεσο κλείσιμο των πτωχευμένων τραπεζών.

Ευρωζώνη: Το δράμα του οξυδερκούς νεοφιλελεύθερου Facebook Twitter
Εικονογράφηση: David Shrigley

Αντί γι' αυτό, η Ευρωζώνη εμμένει στην πλάνη ότι όλα τα χρέη θα αποπληρωθούν την ώρα που, με την πολιτική γενικευμένης λιτότητας, συνθλίβει τα εισοδήματα από τα οποία θα πρέπει να πληρωθούν τα νέα και τα παλαιά δάνεια. Ο νεοφιλελεύθερος που δεν ψεύδεται στον εαυτό του γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί και πως η εμμονή της Ευρωζώνης σε αυτή την πολιτική την οδηγεί στην κατάρρευση. Βλέπει ότι οι μόνοι κερδισμένοι από αυτή την εμμονή θα είναι η Χρυσή Αυγή, το UKIP στην Βρετανία, το ΚΚΕ, η κ. Λε Πεν και γενικά όλοι όσοι θέλουν να δουν μια ώρα αρχύτερα το τέλος της Ευρωζώνης – ένα τέλος που είναι αδύνατον να αφήσει αλώβητη την Ευρωπαϊκή  Ένωση.

Με αυτά κατά νου, ο συνεπής νεοφιλελεύθερος κατανοεί πως η μόνη εναλλακτική είναι μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Την οποία όμως φοβάται, καθώς θα «γεννήσει» κεντρική κρατική εξουσία, νέους φόρους, νέες γραφειοκρατίες, περισσότερο και πανίσχυρο κράτος. Παράλληλα, γνωρίζει ότι αν μια τέτοια ομοσπονδία αποκτήσει δημοκρατική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, στη βάση τού ένας-πολίτης-μία-ψήφος, η Γερμανία και οι υπόλοιπες πλεονασματικές χώρες δεν θα μπορούν να την ελέγχουν (καθώς οι πλειονότητα των πολιτών της Ευρωζώνης ανήκει σε ελλειμματικές χώρες). Άρα, ο οξυδερκής νεοφιλελεύθερος προβλέπει πως η πανίσχυρη σήμερα Γερμανία θα προσπαθήσει να δημιουργήσει αυτό το υπερ-κράτος, χωρίς όμως να αποδεχτεί τη δημοκρατική αρχή του ένας-πολίτης-μία-ψήφος. Άρα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να σωθεί μεν η Ευρωζώνη, μετατρεπόμενη δε σε μια πανευρωπαϊκή δικτατορία.

Είναι να μην αναγνωρίζει ένας καλός νεοφιλελεύθερος στο πρόσωπο της Ευρωζώνης το Βατερλώ της ιδεολογίας του και της κρυφής του ελπίδας για έναν δημοκρατικό καπιταλισμό στην ευρωπαϊκή ήπειρο;

29

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

13 σχόλια
Το ερώτημα ειναι ενα. Αν εμφανιστεί σύντομα η Γερμανία ως το κράτος απελευθερωτης της ευρωζώνης σωζωντας τα κράτη μέλη απο τα ελλείμματα πιθανότατα με ευρωομολογα με αντάλλαγμα την παραχώρηση της κεντρικής εξουσίας μεσα απο μια οΟμοσπονδη ευρωπη πως μπορει αυτο να ανατραπεί απο τωρα
*Φιλελευθερος:ο φρονων οτι καθε ανθρωπος δικαιουται να απολαμβανει συγκεκριμενα (περιορισμενα αλλά σημαντικα) δικαιωματα και ελευθεριες, υπο τους εξης απαραβατους ορους: να ορκιζεται πιστη στο Θεο-Εμπορευμα και στο Αγιο Πνευμα-Χρημα, να αποδεχεται την ανισοτητα και την εμπορευματοποιηση των ανθρωπων, να υποτασσεται στην ολιγαρχια.Συχνα κανει εκκληση στο μαζοχισμο σου, εμφανιζοντας τον κομφορμισμο και τη μοιρολατρικη αποδοχη της εκμεταλλευσης ως ‘‘υπευθυνοτητα’’, ‘‘δημοκρατικο ηθος’’, ‘‘πολιτικο πολιτισμο’’. Αν γινεις ενοχλητικος για το καθεστως, θα σε ορισει ως ‘‘ακραιο’’, ‘‘μηδενιστη’’, ‘‘αναρχοφασιστα’’, ‘‘σταλινικο’’, ή εγκαθετο διεφθαρμενων κυκλωματων της ‘‘καθυστερησης’’. Οντας ιεροκηρυκας του Εμπορευματος, θα στιγματισει ως αμαρτωλο οποιον λειτουργει ‘‘αντιδημοκρατικα’’ και ‘‘ανορθολογικα’’, δηλαδη οποιον υπονομευει τη φεουδαρχια των εταιρειων και την εκμεταλλευτικη ‘‘νομιμοτητα’’. Σκιζει τα ρουχα του καταγγελοντας τη ‘‘βια’’, αλλα την εκμεταλλευση δεν τη θεωρει βια.―Ευτυχης ο πνευματικος ανθρωπος που οι δημοκρατικες του αρχες και ευαισθησιες, η σωφροσυνη και η μετριοπαθεια του, καταληγουν παντα να ευνοουν το συμφερον των χορηγων του, την αγορα και τους ισχυρους.*Νεοφιλελευθερος:ο αρπαγας και ανθρωποφαγος που υποκρινεται τον φιλελευθερο.*ΤΟ ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ - http://wp.me/PoVML-fShttp://keimena11.wordpress.com*
Νεοφιλελεύθερος είναι αυτός που πιστεύει ότι κανένα συλλογικό/δημοσιο καλό/κέρδος δεν μπορεί να δύναται να σταθεί εμπόδιο και να ανακόψει το ατομικό καλό/κέρδος. Άρα, ότι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι στο να υπερσκελίζει το δεύτερο το πρώτο..
Φυσικά δεν εννοείτε κ. Βαρουφάκη ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με φιλελευθερισμό το μνημονιακό έκτρωμα. Τι φιλελεύθερο υπάρχει στο να αυξάνονται οι φόροι και να μειώνονται οι (προπληρωμένες) συντάξεις;Επίσης η τραπεζοκρατία δεν είναι φιλελευθερισμός.
3 λαλουν και 2 χορευουν.Μας φταεί ο φιλελευθερισμός.Κράσαραν ΟΣΕ/ΔΕΗ/ΕΡΤ οτιδήποτε κρατικό,επειδή αποτύχαμε να κλείσουμε την ΕΡΤ, θα τον φάμε με "ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ" μέτρα , όλοι στον ιδιωτικό τομέα, και η άτυπη σκλαβιά όλων μας να ταίζουμε τα σοβιέτ θα συνεχιστεί.ΝΕΟ-Κομμουνισμό έχουμε, όχι φιλελευθερισμό (που βέβαια η Ελλάδα είναι 120ή στις κατατάξεις για ελευθερία της οικονομίας).
Όπως και να χει, αφού το κεντρικό ζητούμενο είναι το αν θα πρέπει να κλείσουν οι πτωχευμένες τράπεζες και να διαγραφούν τα μη βιώσιμα χρέη με μια παράλληλη συρρίκνωση του ρόλου των κρατικών παρεμβάσεων, τότε γιατί να ενοχλεί έναν νεοφιλελεύθερο από την άλλη το ότι η Γερμανία επιβάλει στην Ευρωζώνη έναν δρόμο που οδηγεί στην ίδια κατεύθυνση κατόπιν μάλιστα και μιας αμετάκλητης εσωτερικής υποτίμησης των εταίρων, αφού η είσπραξη φόρων καί παύουν πλεον να καταλήγουν στα κράτη, αλλά αντιθέτως καί διασώζουν το-σε σχέση με τα μελλούμενα- υπερεθνικό κεφαλαίο, δηλαδή τις ιδιωτικές τράπεζες; Μήπως επομένως το καλύτερο δυνατόν που θα μπορούσε να ελπίζει να πετύχει η νεοφιλελεύθερη πλευρά στο εγχείρημα "διάσωση του Ευρώ" έναντι της διάλυσής του-άν συμφωνήσουμε πως αυτό σημαίνει και διάσωση του ενισχυμένου ρόλου του κεφαλαίου εντός κρίσης- είναι η διάσωση των τραπεζών και ο παραγκωνισμός της Ευρώπης των πολλών αυτοκυρίαρχων κρατών για χάρη μιας Ομόσπονδης Ευρώπης υπό το γερμανικό γράμμα, μιας και η Γερμανία είναι και η κύρια χώρα που συρρικνώνει την περιφέρεια ενώ διασώζει το κεφάλαιο, δηλαδή αναβαθμίζει τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό; Ακόμα δηλαδη και αν αποβούν φαινομενικά άκαρπες οι προσπάθειές της, δηλαδή εν τέλει κλείσουν τράπεζες και διαγραφούν χρέη.Αν ο αντίλογος βρίσκεται στο ότι θα αναβαθμιστεί έτσι και η Γερμανία σε κυρίαρχο μέλος του ομόσπονδου κράτους και ότι αυτό είναι ένα επιθετικό-ιμπεριαλιστικό γερμανικό σχέδιο, τί θα προτιμούσε αντ' αυτού ένας νεοφιλελεύθερος; Την διάσπαση του Ευρώ και την επιστροφή στα πολλα ανταγωνιστικά κράτη με δικό τους νόμισμα και δικαίωμα υποτίμησής τους(δηλαδή επιστροφή στις πολλές εστίες φορολογήσεων του κεφαλαίου και στις κρατιστικές αυτοκυρίαρχες δημοκρατίες);Από την άλλη δεν είναι και λίγο αβάσιμο το δίλημμα αυτό; Διότι, αφού το κλείσιμο τραπεζών και η διαγραφή χρεών είναι ευχητήριο ενός καλού νεοφιλελεύθερου, μιας και δεν διαλύει το ευρώ, πως ακριβως το διαλύει η κυρίαρχη εμμονική πολιτική της Γερμανίας που αποτυχημένα οδηγεί στην ίδια έκβαση;Σάμπως από την άλλη, είμαστε σε ένα στάδιο προ της παγκόσμιας κατάργησης των κρατών και μας διαφεύγει;Οι νεοφιλελεύθεροι, έχουν στα χέρια ένα και μόνο υλικό να διαχειριστούν υπέρ της υλοποίησης της ιδεολογίας τους, εως τώρα.Τα κράτη. Μια ομόσπονδη γερμανική "καλλικρατική" Ευρώπη, είναι το καλύτερο που μπορούν να πετύχουν σήμερα.Γιατί και πώς θα περιμέναμε, ένας νεοφιλελεύθερος να βάπτιζε "δικτατορικοποίηση", το πέρασμα από ένα μοντέλο καπιταλιστικής δημοκρατίας, σε ένα άλλο;Ούτε εντέχνως δεν θα το έλεγε.Ή δεν είστε νεοφιλελεύθερος επομένως, ή νομίζετε ότι είστε:)
Πάντοτε οι ιδεολογίες (κι ο νεοφιλελευθερισμός μέσα) αποτελούσαν για όσο καιρό εξυπηρετούσαν, τους φερετζέδες μεθοδευμένων πρακτικών συγκεκριμένων ομάδων εξουσίας κάποιου είδους.Επόμενο ήταν να εμφανίζονται αντιφάσεις.Πάντα οι ψευδέστατες δικαιολογίες ήταν πως «όλα γίνονται για το ευρύτερο συμφέρον» και πως «δεν υπάρχει αποτελεσματική κι εφαρμόσιμη εναλλακτική».Δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί οξυδερκείς νεοφιλελεύθεροι, τουλάχιστον πολιτικοί· που είναι και το ζητούμενο.Όσο για τους οικονομολόγους… ποιος αλήθεια νοιάζεται; Πάντα θα βρεθεί κάποιος που το σύστημα θα επιβάλλει στα mainstream ΜΜΕ για να δικαιολογήσει όποιες πολιτικές επιβληθούν.
Ο φιλελευθερισμος δεν ειναι ιδεολογια. Ειναι η φυσικη ταξη πραγματων στην οποια ευτυχως καποτε θα φτασουμε παρα τα εμποδια δηλητηριωδων ιδεολογιων οπως ο κομμουνισμος και ο φασιμος.
Προφανώς και είναι ιδεολογία, η οποία βασίζεται σε ιστορικά καθορισμένες απόψεις. Π.χ. η μηχανιστική, άκρως υλιστική άποψη που έχουν οι φιλελεύθεροι για το σύμπαν κατέχει την ισχύ θρησκευτικού δόγματος, το οποίο μάλιστα μοιράζεται ο φιλελευθερισμός με τους κομμουνιστές.. επειδή και τα δύο ιδεολογικά ρεύματα διαμορφώθηκαν την ίδια περίπου εποχή, σαν αντίδραση στην οργανική, ανθρωποκεντρική κοσμοθεωρία του μεσαίωνα. Αυτές είναι πολύ βαθιές διαφορές στον τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, που περισσότερο αφορούν τη θεολογία παρά την επιστήμη.. Δεν μπορεί ένας επιστήμονας (τουλάχιστον σήμερα) να τις επιβεβαιώσει ή να τις καταρρίψει με εμπειρικά δεδομένα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαξιώνω την επιστήμη και την τεχνολογία, που τόσο ανέβασαν τις καθαρά υλικές συνθήκες ζωής. Απλά είναι μία από τις πολλές δυνατές πορείες εξέλιξης που θα μπορούσε να είχε πάρει ο ανθρώπινος πολιτισμός
@Σουβλακι: μην μπλεκεσαι σε συζητησεις ενηλικων@Manic_miner: Εχει τοσα λαθη η θεση σου που δεν ξερω που να ξεκινησω. Θα προσπαθησω.1. Η εικονα του συμπαντος που εχουμε δεν ειναι "αποψη". Ειναι βασισμενη σε επιστημονικες παρατηρησεις οι οποιες φυσικα καθιστουν αχρηστες οποιεσδηποτε ιδεολογικες/θρησκευτικες ερμηνειες.2. Επεσες περιπου 2 αιωνες εξω, αλλα 'νταξει ναουμ...λεπτομερειες. Ο φιλευθερισμος ηρθε σε υπαρξη στο Διαφωτισμο, τον 17ο αιωνα και ειναι στην ουσια η πολιτικη του εκφραση. Ο κομμουνισμος εμφανιστηκε στα μεσα του 19ου.Τελος, να επισημανω την ανησυχια μου για την κατασταση της ελληνικης παιδειας λογω της οποιας οι αναγνωστες ειναι τοσο αγραμματοι που βαζουν λαικ σωρηδον στις ανωτερω ανιστορητες new-age μπαρουφες.
Πσσσσ, και την έβδομη μέρα ξεκουράστηκες... Πέραν του δογματισμού σου και η μύτη σου έχει φτάσει στο ταβάνι! Ο τρόπος που εκφράζεις τις ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ σου απόψεις μάλλον έχει περισσότερο "αριστοκρατικό" χαρακτήρα παρά φιλελεύθερο. Με τέτοιες "επιστημονικές" βεβαιότητες πορεύτηκαν τα πιο απεχθή φασιστικά καθεστώτα στην ιστορία της ανθρωπότητας.Μην ανησυχείς,εσύ ΜΟΝΟ έχεις δίκιο (και όσοι συμφωνούν μαζί σου βεβαίως), όλοι οι άλλοι έχουν άδικο - είναι ανήλικοι, ανάξιοι, αμόρφωτοι και δεν πιάνουν μία μπροστά σου... αντικειμενικά. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα φταίει που δεν συμφωνούν μαζί σου. Αυτοί δε που συμφωνούν έχουν δεχτεί τη θεία φώτιση του scissor_me_timbers μαθητεύοντας στον "κήπο" σου. Μάθε να δέχεσαι τη διαφωνία σαν ενήλικος και επιχειρηματολόγησε, σάρκασε ακόμα αν θες, χωρίς να υποτιμάς τις ικανότητες των συνομιλητών και αναγνωστών σου. Εγώ σαν μικρό παιδί που είμαι, μπορώ να ξεφεύγω λίγο λόγω ανωριμότητας,ε? ;)
Οποιοσδήποτε εχει διαβάσει 5 βιβλία στη ζωή του αναγνωρίζει το γεγονός ότι υπάρχουν ανιδιοτελείς ιδεολόγοι, δημιουργοί και οπαδοί κινημάτων που στοχεύουν στη βελτίωση της ανθρωπότητας ή, έστω, του άμεσου περιβάλλοντός τους. Και εσύ ο ιδιος, αγαπητέ WLGFQ, εκφράζεσαι ιδεολογικά στο παραπάνω ποστ χωρίς να έχεις να ελπίζεις φαντάζομαι σε καποιο υλικό όφελος
Δεν μπορώ να καταλάβω από πού ορμώμενος μου κολλάτε τη ρετσινιά της ιδεολογικής έκφρασης με δήθεν αφορμή το προηγούμενό μου post. Απατάσθε ή δια της επικόλλησης προσπαθείτε να εξαπατήσετε. Δεν υπηρετώ απολύτως καμία ιδεολογία, ούτε με διακατέχομαι από κάποια ιδεοληψία.Όσο για τους πραγματικά ανιδιοτελείς οπαδούς κινημάτων που αναφέρετε είμαι σίγουρος πως έχετε ακούσει κάτι για χρήσιμους ηλίθιους.
Δεν είμαι σίγουρος ότι οι νεοφιλελεύθεροι συμφωνούν με τα πακέτα διάσωσης τύπου Ελλάδας (εννοώ για αποτυχημένες οικονομίες και όχι για τις συστημικές τράπεζες. Άλλωστε για τις τράπεζες δεν υπήρξε κούρεμα άλλα έκδοση μετοχών. Το αμερικανικό δημόσιο π.χ. βγήκε κερδισμένο απ’ αυτή την ιστορία).Και εντάξει όχι στην εσωτερική υποτίμηση αλλά έξοδος από το ευρώ (και υποτίμηση της νέας δραχμής να υποθέσω). Τι αγοραστική δύναμη θα έχουν τότε οι μισθοί μας και πού θα πάει ο πληθωρισμός; Και τι ακριβώς εξάγουμε δηλαδή για να μας ωφελήσει η υποτίμηση; Και με ποιό τρόπο ακριβώς θα περισοριστούν τα πρωτογενή ελλείματα για να βγούμε στις αγορές;
Μάλλον η λέξη οξυδέρκεια δεν είναι η κατάλληλη για να περιγράψει κάποιον που νομίζει ότι ζούμε το βατερλό του φιλελευθερισμού. Ίσως θα έπρεπε να βρούμε μια καταλληλότερη λέξη, γιατί στην τελευταία παράγραφο ζήσαμε κωμωδία και όχι δράμα. Τώρα για το ενδεχόμενο μίας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και κεντρικής γραφειοκρατίας... Θα μας προβλημάτιζε αν ζούσαμε στην Αυστραλία, αλλά μάλλον μοιάζει παράδεισος μπροστά σε Σαμαράδες, Κουβέληδες, Τσίπρες, Βενιζέλους, Καμμένους κτλ.
Τα μπλεκετε κυριε Βαρουφακη, για να βγαλετε το συμπερασμα (;) οτι αυτο που χρειαζεται η Ευρωπη ειναι περισσοτερος κρατισμος, ουσιαστικα κατι κοντα στον υπαρκτο σοσιαλισμο, ο οποιος μεν απετυχε την πρωτη φορα, αλλα που θα παει, την δευτερη θα πετυχει, σωστα; Αυτο προτεινετε;Η Ευρωπη ουδεποτε ειχε φιλελευθερη πολιτικη, ουτε η Γαλλια με τον ακρατο κρατισμο της, ουτε καν η Γερμανια. Αυτες οι χωρες που τουλαχιστον μακροοικονομικα και κοινωνικα ειναι επιτυχημενες, οι βορειες σκανδιναβικες χωρες, εχουν μια κοινωνικα δικαιη φιλελευθερη πολιτικη, και αφου αφησανε τον σοσιαλισμο της δεκαετιας του 80 πισω τους, προκοψανε. Αλλα αυτα την χαλανε λιγο την θεωρια σας..
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρον, αν και λίγο αναχρονιστικό το κείμενο. Αναχρονιστικό με την έννοια πως κρίσεις σαν αυτές συνήθως φέρνουν στην επιφάνεια νέους συνδυασμους θεωριών, σκέψεων, κινημάτων κτλ. Επίσης φέρνουν και μερικές πρακτικές προτάσεις, απενοχοποιημένες από ιδεολογίες και ηθικές. Πάνω από όλα βέβαια προσγειώνουν στην πραγματικότητα τους ιδεολόγους και όσους αντιλαμβάνονταν μέχρι σήμερα τη ζωή ως ένα σύνολο ετερόκλητων ιδεοληψιών. Για αυτό κύριε Βαρουφάκη θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, ως καθηγητής, να μας πείτε πως θα μεταλλάσσονταν ένας αριστερός, ένας δεξιός, ένας κρατικιστής κι ένας νεοφιλελεύθερος και τι θα είχαν να προτείνουν, ή να αναδείξουν ως λύση.Επίσης αυτό το "ένας-πολίτης-μία-ψήφος" στο τέλος μπερδεύει λίγο τα πράγματα, όπως το αναφέρετε. Είναι μεγάλη κουβέντα, αλλά καλό είναι σημειώσουμε πως σε καμία ομοσπονδία δεν ισχύει αυτό. Ούτε βεβαίως στη νεοφιλελευθερη Αμερική. Η σταθμισμένη ψήφος εξάλλου είναι ο λόγος που η Γερμανία των 81.000.000 έχει 99 ευρωβουλευτές, η Ελλάδα των 11.000.000 έχει 22 και η Κύπρος των 800.000 έχει 6.
Δεν υπαρχει κανενα παραδοξο. Η Ευρωπη ποτε δεν ειχε φιλευθερη πολιτικη και γι'αυτο ακριβως εχει αυτα τα χαλια.Οι υπολοιπες μπαρουφομελλοντολογιες περι δικτατοριων κλπ ειναι φυσικα αβασιμες γελοιοτητες οι οποιες απευθυνονται στο φοβικο ενστικτο των αγραμματων αναγνωστων.
Συμφωνώ. Η Ηπειρωτική Ευρώπη και ΕΕ τα τελευταία 60 χρονια λέει "είμαστε καπιταλιστές αλλά..." . Αν θέλουμε να έχουμε ως αναφορά μια γνήσια φιλελευθερη οικονομία αυτή είναι το Hong Kong (όπως ανέφερε και ο Friedman).
scissor_me_timbers :Ποιος είσαι που θα πεις τι νομίζω και τι δε νομίζω;Και μιλάς και για ημιμάθεια...Που ξέρεις και μιλάς ;Σε ποιον απευθύνεσαι νομίζεις; [...[. Και για να απαντήσω, μόνο και μόνο το άρθρο της Wikipedia να διαβάσεις που πραγματεύεται το Hong-Kong στην ΤΕΤΑΡΤΗ μόλις σειρά από την έναρξη του άρθρου αναφέρει ότι είναι από τις πιο ΠΥΚΝΟΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΕΣ περιοχές του κόσμου. Το συλλαμβάνει αυτό το μυαλό σου ;Καταλαβαίνεις ότι αναξαρτήτως εισοδηματικού κλιμακίου στο Hong-Kong είσαι στιβαγμένος ; [...]