Ο Σουν Τζου και ο κ. Σαμαράς

Ο Σουν Τζου και ο κ. Σαμαράς Facebook Twitter
27

Στην Τέχνη του Πολέμου ο Σουν Τζου προέτρεπε τον στρατηγό επιτιθέμενου στρατού, αφού περάσει τον ποταμό που τον χωρίζει από τα στρατεύματα στα οποία επιτίθεται, να κάψει στο διάβα του τη γέφυρα που μόλις χρησιμοποίησε. Καίγοντάς την, ο επιτιθέμενος στρατηγός δείχνει τόσο στους στρατιώτες του όσο και στον εχθρό ότι επιλέγει να στερήσει από τον στρατό του, και τον εαυτό του, το δικαίωμα της υποχώρησης – της φυγής. Βλέποντας τις φλόγες να καταπίνουν τη γέφυρα, οι στρατιώτες του καταλαβαίνουν με τρόμο ότι έχουν απολέσει τη δυνατότητα οπισθοχώρησης. Ότι η μόνη επιλογή που τους έμεινε είναι η μάχη μέχρι τελικής πτώσεως. Από την άλλη, ο εχθρός βλέπει την ίδια ακριβώς εικόνα και συνειδητοποιεί ότι οι επιτιθέμενοι θα πολεμήσουν λυσσαλέα, καθώς αυτο-στερήθηκαν τη διέξοδο διαφυγής. Έτσι, χάνουν το ηθικό τους και είναι πολύ πιθανόν να τραπούν σε φυγή.

Η πεμπτουσία της συμβουλής του Τζου βασίζεται σε ένα παράδοξο, το οποίο όμως, όσο περισσότερο το αναλύουμε, αποκαλύπτεται πως δεν είναι καθόλου, μα καθόλου παράδοξο: καλεί τον στρατηγό να καταστρέψει κάτι που έχει τεράστια αξία γι' αυτόν και τον στρατό του – μια γέφυρα που μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια στην περίπτωση που η επίθεσή τους απωθηθεί. Γιατί; Επειδή αυτή η καταστροφική πράξη, το κάψιμο της γέφυρας, (α) τρομοκρατεί τον αντίπαλο και (β) δίνει κίνητρο στους δικούς του στρατιώτες να παλέψουν σκληρότερα απ' ό,τι αν γνώριζαν ότι η γέφυρα είναι «εκεί», έτοιμη να τους «φυγαδέψει».

Γυρνώντας στις «δικές» μας μάχες, πολλοί αναρωτιούνται τι μύγα τσίμπησε τον κ. Σαμαρά και προέβη στο αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ. «Δεν γνώριζε ότι θα είχε μεγάλο κόστος;» αναρωτιούνται φίλοι και αντίπαλοι του πρωθυπουργού. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα τα περί λουκέτου στην ΕΡΤ μου ήρθε στον νου η τακτική της «καμένης γέφυρας» του Σουν Τζου. Αρνούμενος να αποδεχτώ την ερμηνεία ότι ο κ. Σαμαράς απλώς δεν φαντάστηκε τις αντιδράσεις που θα έχει η κίνησή του αυτή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι κάποιος στενός του συνεργάτης, επηρεασμένος (έμμεσα ή άμεσα) από τον Σουν Τζου, του πρότεινε να χρησιμοποιήσει την ΕΡΤ ως τη γέφυρα που έπρεπε να καεί. Και εκείνος δέχτηκε τη λογική της συμβουλής.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Σαμαράς γνώριζε πολύ καλά το τεράστιο πολιτικό κόστος του κλεισίματος της ΕΡΤ, τόσο για εκείνον όσο και για το κόμμα του. Όμως, ακριβώς όπως το κάψιμο της γέφυρας, οι μαύρες οθόνες πέτυχαν δύο πράγματα. Πρώτον, έβαλαν τον ίδιο και την περί αυτόν ομάδα νεοδημοκρατών σε θέση τέτοια ώστε να μην μπορούν να κάνουν πίσω – να είναι αδύνατον να υποχωρήσουν χωρίς να ηττηθούν κατά κράτος στον στίβο τόσο της κοινής γνώμης όσο και των εσωκομματικών αντιπαραθέσεων. Δεύτερον, έδωσαν στον κ. Κουβέλη και στον κ. Βενιζέλο να καταλάβουν ότι, με τη γέφυρα καμένη, ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να κάνει πίσω πια – οπότε εκείνοι να πανικοβληθούν (όπως ο αμυνόμενος στρατός που βλέπει να καίγεται η γέφυρα) και, υπό το καθεστώς αυτού του πανικού, να αποφασίσουν, με το πιστόλι στον κρόταφο, είτε να υποκύψουν στο κλείσιμο της ΕΡΤ (καταστρέφοντας όποιο ποσοστό της αξιοπιστίας τους απέναντι στους οπαδούς τους έχει επιβιώσει) είτε να τον ανατρέψουν, δίνοντάς του τη δυνατότητα να κατέβει στις εκλογές ως ο ισχυρός άνδρας που τόλμησε και τον οποίον ανέτρεψαν «άτολμοι» εταίροι.

Ο Σουν Τζου δεν μπορούσε βέβαια να εξασφαλίσει τη νίκη του επιτιθέμενου στρατηγού, καθώς οι αμυνόμενοι κάλλιστα μπορούσαν να επικρατήσουν την ώρα της μάχης, είτε η γέφυρα καιγόταν είτε όχι. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο θεωρητικός της στρατηγικής ήταν να αυξήσει τις πιθανότητες νίκης του επιτιθέμενου στρατηγού, βοηθώντας τον να σπείρει τον πανικό στις γραμμές του εχθρού. Έτσι και στην περίπτωση του κ. Σαμαρά: το κλείσιμο της ΕΡΤ έσπειρε τον πανικό στα επιτελεία ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ., τους έσπασε το ηθικό, αυξάνοντας τις πιθανότητες να υποχωρήσουν άτακτα. Όπερ και εγένετο.

Και μετά; Με τη γέφυρα καμένη, ο κ. Σαμαράς γνώριζε ότι θα αυτο-εγκλωβιζόταν σε μια επιθετική «στάση» που θα κατέληγε είτε σε εκλογές, είτε σε πλήρη σύνθλιψη των κ.κ. Βενιζέλου και Κουβέλη. Αντίθετα με την περίπτωση του στρατηγού, ο κ. Σαμαράς έπρεπε να υπολογίσει και μια σειρά άλλων, αστάθμητων παραγόντων. Ένας εξ αυτών ήταν το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η απόφασή του μπορεί να θεωρηθεί, κατά μία άποψη, ένας από μηχανής θεός που ξαναχτίζει την καμένη γέφυρα. Δεν είναι η δική μου άποψη. Η γέφυρα μπορεί να αναδύθηκε, αλλά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος ενός κ. Σαμαρά που υποχωρεί. Αν το κάνει, και τη χρησιμοποιήσει για να υποχωρήσει, απλώς θα έχει υπογράψει το πολιτικό του τέλος. Οι εταίροι του, ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ, θα βρουν την ευκαιρία να τον κυνηγήσουν, εγκλωβίζοντάς τον στο αδιέξοδο που βίωσε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011.

Κλείνοντας, από τη μεριά όσων εξ ημών ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων (και όχι για τους τακτικισμούς των πολιτικών μας), όλα αυτά αποδεικνύουν ένα: το σκάσιμο της φούσκας του greek success story!Με μία κίνηση, που μπορεί να του «βγει» πολιτικά, ο πρωθυπουργός δήλωσε ευθαρσώς ότι η εδώ και μήνες προβαλλόμενη αισιοδοξία δεν ήταν παρά ένα επικοινωνιακό παίγνιο το οποίο θα διαλυόταν, όπως η φθινοπωρινή ομίχλη στον μεσημεριανό ήλιο. Γι' αυτό, πριν διαλυθεί αυτό το προπέτασμα ομιχλώδους αισιοδοξίας, και με στόχο να επεκτείνει τη θητεία του στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς επέλεξε μια άλλη τακτική, αρχικώς εμπνευσμένη από έναν τετραπέρατο Κινέζο: τις μαύρες οθόνες στη δημόσια τηλεόραση.

27

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

19 σχόλια
ειτε αρεσει ο Βαρουφακης ειτε οχι εχει δικιο.η πεινα εξαπλωνεται στη χωρα και οποιος δεν το βλεπει μαλλον ζει σε αλλη χωρα.οσο για τα περι αναπτυξης να τα πειτε στα 1.500.000 ατομα του ΟΑΕΔ και στις οικογενειες τους.
Ωραία η θεωρία αλλά τελικά μπορεί να είναι πιο απλά τα πράγματα όπως δείχνει και δήλωση του πρωθυπουργού:"Δεν θα την πατήσουμε ξανά, θα συνεννοούμαστε".
Ο Σουν Τζου ως γνήσιος Κινέζος πρέπει να είχε στο μυαλό του την εξουσία εμπεδωμένη στο σχήμα της πυραμίδας με κορυφή φυσικά τον αυτοκράτορα. Οι τεχνικές του ταιριάζουν γάντι στις corporate δομές. Τι γίνεται όμως με την ελληνική αντίληψη της Δημοκρατίας. Το αντίστοιχο σχήμα εδώ είναι σφαίρα όπου όλα τα σημεία της επιφάνειάς της θεωρούνται ισοδύναμα. Μήπως εδώ έχουμε τον αστάθμητο παράγοντα?Ήδη οι μουσικές των σφαιρών κατακλύζουν την εθνική διαδυκτιακή συχνότητα...Λέτε να τους πάρει...η μπάλλα?
Θα μπορουσαμε να υποθεσουμε οτι ο Κουβελης πρωτα διαβασε το αρθρο και μετα αποφασισε τελικως την αποχωρηση του. Ίσως αυτο το αρθρο να τον εφοδιασε και με την καταληλλη στρατηγικη αντιποινων ωστε απο την τρικομματικη μονο αυτος θα επιβιωσει πολιτικα. Πολλοι θα τον πουν καιροσκοπο, ομως ας αναρωτηθουμε: τωρα, δεν υπερασπιστηκε κατι; Τι εννοω: Το "μολων λαβε" των εργαζομενων κατοπιν, εχουμε μαθει τι σημαινει, ποιοι το λενε, ποτε και σε τί στενα εκστομιζεται. Πολυ εξυπνα λοιπον, νομιμοποιησε την αντισταση τους, αυτονομιμοποιοντας ξεκαθαρα και τον εαυτο του στην εγκαιρη θεση ενος αριστερου και δημοκρατη "στρατηγου". Δεν αποσυρθηκε απλως. Πηγε με τους απεναντι. Γιατι ομως;Διοτι φαινεται οτι οπου υπαρχει δημοκρατια, εκει δηλαδη που προβλεπεται μονο μεταφορικα οι πολιτικες διαμαχες να μοιαζουν στον πραγματικο πολεμο, δεν ειναι ποτε καλο να ριχνεις τις γεφυρες. Και δεν μπορεις να βλεπεις τον λαο ως εχθρο σου, ιδιως οταν δεν κυβερνας μονος σου. Και ευτυχως τοτε, εκει που πεφτει μια γεφυρα μπορει καπως να σηκωνεται μια αλλη. Ετσι λοιπον, με γνομωνα παντα οτι "οι αμυνόμενοι κάλλιστα μπορούσαν να επικρατήσουν την ώρα της μάχης, είτε η γέφυρα καιγόταν είτε όχι" τιποτα δεν αποδεικνυει ακομα οτι ο Σαμαρας δεν ειναι απλως- και οντας οχι ο μονος "στρατηγος" αλλα απλως ενας απ τους τρεις- ενας ξεροκεφαλος "στρατηγος" ή και ενας απεγνωσμενος καριεριστας της δεκαρας. Αλλιως, φοβαμαι πολυ ως τι μπορει να χαρακτηριστει. Διοτι τωρα ετσι οπως τα εφερε, απεναντι και απο Τριακοσιους του Λεωνιδα(Κουβελης), εχει μεν απο την μία καποια(;) θεσμικα περιθωρια-ενόσω μαλιστα και η συνθηκες τον αναγκαζουν να προχωρησει παλι σε απολυτες αποφασεις, δεν εχει ομως άλλα περιθωρια δημοκρατικης εκτροπης. Ο Κουβελης λοιπον, παροτι θα του προσαψουν την ανταρσια στο "στρατευμα" ή θα τον κατηγορησουν για λιποταξια, ειδε τι ερχεται αναποφευκτα και επραξε κατα αρχην. Ηγειται ενος κομματος που λεγεται Δημοκρατικη Αριστερα και για να μπορει να υπερασπιζεται το ονομα πρεπει να αποδεικνυει και την χαρη. Οποτε και αποποιηθηκε της ευθυνης. Ποιας ευθυνης; Μηπως, ανθα στειλει η δικομματικη τα ΜΑΤ στο Ραδιομεγαρο; συνεπως, και αν Θα πεσει η κυβερνηση;Απ την αλλη, αν δεν πεσει ετσι,τοτε τι καθεστως εχουμε;Και επειδη ετσι πλεον, πιανω και ενα υφερπον νοημα στη χρηση του παραδειγματος του στρατηγου:Προκειται για συγκυβερνωντες πολιτικους ή για συνταγματαρχες;Δεξια εχουμε.Δημοκρατια, εχουμε;
Η ελληνική μυθολογία και ιστορία διαθέτει στρατηγούς που έκαψαν τα καράβια της απο βάσης, δεν χρειάζεται να πάμε στην Κίνα. Αλλα δεν πειράζει. Τωρα μονο στρατηγός δεν ειναι ο Σαμαρας. Δεν ξεχνάμε πως και γιατι έριξε την κυβέρνηση Μητσοτακη. Μια απο τα ίδια. Εγωιστικα καμώματα, ανάξια του αξιώματος του πρωθυπουργού. Οσο για την επιτυχία, σωστα εκτίμησαν οι Αγγλοι, ότι το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου έχει τον Σαμαρα στο χέρι. ΤΕΡΜΑ τα πανηγύρια. Με την ανεργία, τις πτωχευσεις, την διάλυση αξιοπρέπειας εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών η δραχμή θα ειναι η κατάληξη. Και ο Σαμαρας στο εξωτερικό. Το φυτιλι το άναψε ο ίδιος. Βλακωδως και πάλι ειΣ βάρος της Ελλαδος, όπως τότε, με τον Μητσοτακη.
Η υπεράσπιση του κρατικίστικου συντεχνιακού μικροαστισμού, που εδραιώθηκε από την Ε.Ρ.Ε. , συνεχίσθηκε επί χούντας και πήρε νέες μορφές με την άνοδο στη κρατική εξουσία του ΠΑΣΟΚ, γίνεται κατανοητή όταν υποστηρικτές του είναι λαϊκίστικα μικροαστικά κόμματα συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ . (Να σημειώσω ότι η συντεχνιακή μορφή οργάνωσης της οικονομίας ήταν η κυρίαρχη μορφή οικονομίας των φασιστικών καθεστώτων του μεσοπολέμου), Εκείνο που μου είναι δυσνόητο είναι ή παρουσία των κόκκινων παντιέρων από διαφόρους –ισμούς ,που θέλουν να λέγονται μαρξιστικογενη και η υποστήριξη γραφειοκρατικών επιχειρήσεων σε κοινωνία που οι κυρίαρχες σχέσεις είναι καπιταλιστικές με μία σημαντική διαφορά ότι δεν πρόκειται για βιομηχανική κοινωνία αλλά για μία μεταπρατική χαοτικής μορφής οικονομία.Η μη ύπαρξη βιομηχανικού προλεταριάτου στην Ελλάδα και κατά συνέπεια η έλλειψη εν γένει της κοινωνικής πραγματικότητας ,που δημιουργεί αυτή την έννοια, και η επιθυμία να υπάρχουν κόκκινες παντιέρες από φαντασιακή ανάγκη για ύπαρξη προλεταριακής συνείδησης ,συνήθως από θέσει γραφειοκράτες μικροαστούς, δημιουργούν αντιφάσεις σύμφωνα με τη μαρξιστική ανάλυση για την λειτουργία του κράτους και των κρατικών επιχειρήσεων. σε κοινωνία με καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Η ιστορια και η ζωη εχουν δειξει οτι οποτεδηποτε καποια τζιμανια ειχαν τη φαεινη ιδεα να εφαρμοσουν τις θεωριες του Σουν Τζου και του Κλαουζεβιτζ στην πραγματικη ζωη, ειχαν τραγικα αποτελεσματα, γιατι πολυ απλα οι συγκεκριμενες θεωριες εχουν εφαρμογη σε συνθηκες πολεμου και στο πεδιο της μαχης.Εχει περασει, μια 20αετια τουλαχιστον, η εποχη οπου οι γιαπηδες διαβαζαν Μακιαβελι, Χομπς και Σουν Τζου και μεσα στη θολωτητα της ημιμαθειας τους προσπαθησαν να τους εφαρμοσουν στον 20 αιωνα σε επιχειρησεις.
Η ανάλυση είναι λογική. Θεωρώ όμως ότι η αναλογία είναι αδύναμη. Πρώτον, αν λάβουμε τη συγκυβέρνηση σαν τον εχθρό, ο εχθρός είναι αδύναμος. Ποιο το νόημα μιας τέτοιας τραγικής κίνησης? Ο Σαμαράς άλλωστε δείχνει να πράττει αυθαίρετα και υπό ανώτερες πιέσεις κάτι μάλλον ενθαρρυντικό για τον εχθρό.Η μεγαλύτερη ωστόσο αδυναμία της θεώρησης του άρθρου είναι ότι αγνοεί τον λαό ως εχθρό του Σαμαρά. Εκεί είναι το πεδίο της μάχης αυτή τη στιγμή.
Νομιζα οτι ο Γιαννης ετοιμαζοταν να αφησει την Ελλαδα για μια ακαδημαικη θεση στο εξωτερικο. Τωρα τον βλεπω να ριχνει ματιες σε πολιτικη θεση στην Ελλαδα.
Ο κ. Βαρουφάκης ξεκίνησε από τον Σουν Τζου για να καταλήξει εκεί που μόνιμα επιδιώκει: η χώρα θα καταστραφεί, τρέξτε να σωθείτε. Φυσικά στον συλλογισμό του θεωρεί ότι οι εχθροί του Σαμαρά είναι ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης, γιατί έτσι τον βολεύει να σκέφτεται.Πότε θα σταματήσει πια να στέκεται απέναντι στη Χώρα και τους πολίτες της με εξυπνακίστικους συλλογισμούς και σχόλια;
Μια χαρα τα λεει ο Σουν Τσου, εγω αδυνατο να καταλαβω τι σχεση εχει αυτο με το υποτιθεμενο success story; Δηλαδη κυριε Βαρουφακη με ολη σας την εμπειρια και ολες σας τις γνωσεις πιστευετε οτι μια οικονομια οπως η Ελληνικη με ολες τις διαστρεβλωσεις μπορει με ενα μαγικο ραβδι να γινει sucess story εν μια νυκτι; Προφανως και αυτα θελουν χρονο και προφανως εχουν να κανουν και με ψυχολογια. Γιαυτο και ορθος κατα την γνωμη μου, προσπαθουσε η κυβερνηση να περασει το success story. Βεβαια στην Ελλαδα οπου βαζουμε παντου τρικλοποδιες και τελικα και στον εαυτο μας τον ιδιο, καλυτερα να μεινουν ολα ως εχουν για να μην κουραζομαστε κιολας, σωστα;Απογοητευση. Περιμενα περισσοτερα απο σας κυριε Βαρουφακη.
Το "κάψιμο της γέφυρας" στα μετόπισθεν ενός προελαύνοντος στρατού είναι κατ' αναλογία αυτό που έκανε ο Αλέξανδρος και ο Κορτέζ μόλις αφίχθησαν στις εχθρικές ακτές: Έκαψαν τα καράβια τους για να δείξουν στους άνδρες τους ότι υπάρχει μόνο μία οδός - αυτή της επικράτησης έναντι των αντιπάλων τους.Σε ό,τι αφορά το υποτιθεμενο success story, ο κ. Βαρουφάκης γνωρίζει καλύτερα από όλους μας ότι στην οικονομία το 50% κάθε προσπάθειας είναι θέμα ψυχολογίας. Αυτό σημαίνει ότι εάν δεν περάσει κάποια νότα αισιοδοξίας, προς Θεού, όχι για το ζοφερό παρόν - μιλάμε για το μέλλον και τις προοπτικές ξένων επενδύσεων, τότε οποιαδήποτε προσπάθεια θα πάει χαμένη. Και κυρίως, όχι η προσπάθεια του κάθε Σαμαρά, αλλά οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού. Αυτό βεβαίως, ουδόλως σημαίνει ότι θα πρέπει να χαιρόμαστε με τα καθρεφτάκια που, ελλείψει χειροπιαστών έργων, μας μοιράζει η κυβέρνηση. Από την άλλη, εάν κάθε φορά γελοιοποιούμε την κάθε απόπειρα, δεν κάνουμε τίποτα άλλο, από το να σκάβουμε τον λάκο μας. Η περίπτωση θυμίζει ολίγον την ιστορία με το υποβρύχιο που έγερνε: Αφού κάναμε τα πάντα για να το βγάλουμε δημοσίως άχρηστο, μετά είχαμε και την ηλίθια ελπίδα ότι θα βρεθεί άλλη χώρα-κορόιδο για να το αγοράσει. Όταν εσύ ο ίδιος γελοιοποιείς τις προσπάθειές σου (έστω κι' αν είναι απέλπιδες ή κακά προετοιμασμένες), οι ξένοι που σε ακούνε, ποιά άποψη θα έχουν δηλαδή;;;
Να αναζητούμε στρατηγικό βάθος στο ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι, νομίζω, απερίσκεπτο, αφού ξέρουμε καλά πώς λειτουργεί. Δεν πρόκειται για τη γέφυρα του Σουν Τζου αλλά για το γεφύρι της Άρτας. Μόλις είδαμε τα πράγματα να πηγαίνουν λίγο καλύτερα, του δώσαμε μία και πάλι από την αρχή.
"Κλείνοντας, από τη μεριά όσων εξ ημών ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων (και όχι για τους τακτικισμούς των πολιτικών μας), όλα αυτά αποδεικνύουν ένα: το σκάσιμο της φούσκας του greek success story!Με μία κίνηση, που μπορεί να του «βγει» πολιτικά, ο πρωθυπουργός δήλωσε ευθαρσώς ότι η εδώ και μήνες προβαλλόμενη αισιοδοξία δεν ήταν παρά ένα επικοινωνιακό παίγνιο το οποίο θα διαλυόταν, όπως η φθινοπωρινή ομίχλη στον μεσημεριανό ήλιο. Γι' αυτό, πριν διαλυθεί αυτό το προπέτασμα ομιχλώδους αισιοδοξίας, και με στόχο να επεκτείνει τη θητεία του στο Μαξίμου, ο κ. Σαμαράς επέλεξε μια άλλη τακτική, αρχικώς εμπνευσμένη από έναν τετραπέρατο Κινέζο: τις μαύρες οθόνες στη δημόσια τηλεόραση."Μαζί σου,αλλά τι σχέση έχει αυτό με το κλείσιμο της ΕΡΤ;Που κολλάει το αν η οικονομία πάει καλύτερα (που δεν το νομίζω) με το κλείσιμο (με σκοπό την αναδιάρθρωση) της ΕΡΤ.Δε νομίζω πως όταν μιλούσαν για success story εννοούσαν ότι από εδώ και πέρα τα πράγματα θα έμεναν ως έχουν και θα ευημερούσαμε από τη μια μέρα στην άλλη.
Ειναι επικινδυνο και αστοχο να αναλυουμε την πολιτικη με ορους στρατιωτικους. Ο Σαμαρας δεν ειναι ενας τετραπερατος στρατηγος αλλα ενας ακραιφνης δεξιος που συστηματικα υπονομευει και καταστρατηγει τις δημοκρατικες διαδικασιες.
Δυστυχως για εσένα το 30% του λαού, τουλάχιστον, εγκρίνει την πολιτική του! Και κανένα άλλο κόμμα δεν έχει τέτοιο ποστοστόΘα θυμάσαι ότι κάναμε εκλογές με το δίλημμα Μνημόνιο ή οχι και ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟ ΜΗΝΟΜΟΝΙΟ. Για αυτό σιωπή μεχρι τις επόμενες εκλογες!
Δεν ξέρω αν στην ομάδα της "αλήθειας" διαβάζουν την "Τέχνη του Πολέμου" άλλα είναι βέβαιο ότι διαβάζουν δημοσκοπήσεις... Έτσι απομένει στους ψυχοπαθείς του επιτελείου η εφεδρική γέφυρα: Να επιδιώξουν προσφυγή στις κάλπες, όπου, συνυπολογίζοντας και τις αναφορές των δημο(σ)κόπων για τον καλπασμό των Αυγουλοκέφαλων, να ελπίζουν σε αλλαγή του συσχετισμού κοινοβουλευτικών δυνάμεων υπέρ του φυσικού τους πολιτικού χώρου, της αρτηριοσκληρωτικής δεξιάς.http://my-pillow-book.blogspot.gr/2013/06/jehovah.html