Ο εκφασισμός

Ο εκφασισμός Facebook Twitter
6

Άκουγα τελευταία έναν βετεράνο Ιταλό δημοσιογράφο να περιγράφει πως κάποια στιγμή βρήκε τις στοίβες από τις παλιές εφημερίδες που κρατούσαν στο σπίτι οι γονείς του και βάλθηκε να διαβάζει τα σκονισμένα πρωτοσέλιδα του 1922. Και εκεί ανακάλυψε ότι, εβδομάδα την εβδομάδα, μήνα με τον μήνα, οι ειδήσεις έδειχναν την κοινωνία της Ιταλίας να χάνει τα δημοκρατικά της αντανακλαστικά και τους φασίστες να κερδίζουν δύναμη. Για να φτάσει στον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο duce Μουσολίνι να κάνει τη διαβόητη πορεία προς τη Ρώμη, που τον οδήγησε στην εξουσία.

Στην Ελλάδα, η πορεία είναι παρόμοια. Η μία μετά την άλλη, όποια θεωρούνταν τις προηγούμενες δεκαετίες απαραβίαστη δημοκρατική κατάκτηση, βιάζεται σταδιακά, από την είσοδο της ακροδεξιάς στη Βουλή στις εκλογές του 2007 και τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση το 2011 μέχρι την κοινοβουλευτική έκρηξη των ναζί το 2012. Από τον τηλεστάρ Πλεύρη στον υφυπουργό Άδωνι. Από τα μαχαιρώματα των μεταναστών στην εξύμνηση πρώτα της χούντας και αργότερα του ίδιου του Χίτλερ, και μάλιστα μέσα στη Βουλή.

Μια σοκαρισμένη κοινωνία με τους θεσμούς της υπό διάλυση δέχεται καθημερινά τις μικρές δόσεις φασισμού και συνηθίζει το δηλητήριο. Έχει φτάσει πλέον στο στάδιο της εξάρτησης και ζητάει κι άλλες δόσεις. Και όταν για κάποιους λόγους η δόση καθυστερήσει, γίνεται επιθετική. Τη μία ζητάει από τη δασκάλα εξηγήσεις γιατί δίδαξε στα παιδιά τον Κεμάλ, λες και ο Γκάτσος ή ο Χατζιδάκις είναι λιγότερο πατριώτες από τον Κασιδιάρη. Ύστερα τα βάζει με το Athens Pride με μπροστάρη τον τοπικό Μητροπολίτη της κοίτα-ποιοι-μιλάνε ορθόδοξης Εκκλησίας. Ή ζητάει το κεφάλι των ιστορικών που τόλμησαν να αναρωτηθούν αν ο Χορός του Ζαλόγγου ήταν πραγματικότητα ή αποτελεί μέρος των εθνικών μύθων που συνοδεύουν την ιστορία κάθε χώρας. Όταν όμως μια κοινωνία είναι έτοιμη να λυντσάρει τους καθηγητές για μια υπόθεση εργασίας ή μια έρευνα, τι πρόκειται να συμβεί σε λίγο, αν σε κάποιους που ασκούν εξουσία δεν αρέσει μια διαφορετική πολιτική άποψη;

Γιατί, ας μη γελιόμαστε, πίσω από την άνοδο του φασισμού βρίσκονται κάποιοι που θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για πολιτικούς σκοπούς. Την Κυριακή, αίφνης, σε μια εφημερίδα που πρόσκειται στο κυβερνών κόμμα (που είναι ένα, έστω και αν η κυβέρνηση στηρίζεται από τρία), δημοσιεύτηκε άρθρο του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη, το οποίο παραλληλίζει τους παιδεραστές με τους «γενίτσαρους αποδομητές» των εθνικών μύθων, αυτούς τους «φουλαράτους ψευτοπροοδευτικους αεριτζήδες, αλληλοπροωθούμενους, δικτατορίσκους στο βαθύ σκότος του αριστερίστικου πνευματικού ολοκληρωτισμού... που υποδύονται τα τελευταία τριάντα τόσα χρόνια την πνευματική ελίτ της χώρας», ενώ «έχουν περίεργα γούστα, πνευματικά αντίστοιχα και το ίδιο αποκρουστικά με τα σωματικά γούστα των παιδεραστών».

Μάλιστα, για τον αγανακτισμένο αρθρογράφο, οι εθνικοί «γενίτσαροι» είναι πιο επικίνδυνοι, γιατί «όταν βγει στη φόρα ο παιδεραστής ή η παιδεράστρια, η αντίδραση του κοινωνικού σώματος είναι μονομπλόκ... Συνήθως, χρειάζεται ισχυρή αστυνομική δύναμη για να μη λυντσάρουν οι φίλοι, οι συγγενείς και αγανακτισμένοι πολίτες το κτήνος...». Ενώ οι «οι διεστραμμένοι/ες της Παιδείας», αντί να λυντσαριστούν όπως ίσως θα έπρεπε, «τη... βγάζουν ζάχαρη. Με στυλ και χάρη κοπρίζουν την ιδεολογική διαστροφή τους στο κοινωνικό σώμα, και ιδίως στη νεολαία, και κάθε μήνα περνάνε από το ταμείο να πάρουν και τον μισθό τους». Προσοχή, δεν πρόκειται για κανέναν υπαρχηγό του Μιχαλολιάκου αλλά για σύμβουλο του πρωθυπουργού, που υποτίθεται ότι πασχίζει για να παραμείνει η χώρα στην πολιτισμένη Ευρώπη. Όλη η αλήθεια για την αντίδραση της ΝΔ στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο βρίσκεται σε αυτό το άρθρο. Δεν πρόκειται απλώς για ψηφοθηρική πολιτική, ώστε οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής να γυρίσουν στη μητρική νεοδημοκρατική αγκάλη: η ακροδεξιά ομάδα γύρω από τον πρωθυπουργό που κυβερνάει τη χώρα θα έβγαζε τη ΔΗΜ.ΑΡ. εκτός νόμου με τόση μεγάλη χαρά όση θα έβαζε τη Ρεπούση στη φυλακή. Απέναντι στον κίνδυνο, οι υπόλοιποι παράγοντες είναι αλλού. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να κατεβάσει δικό του νομοσχέδιο, αντί να υποστηρίξει αυτό του Ρουπακιώτη, έτσι ώστε να κατατεθούν τρία αντιρατσιστικά και να ξεφτιλιστεί όλη η διαδικασία. Και με την εξαίρεση του Νάνου Βαλαωρίτη και κάνα δυο άλλων, η «πνευματική ηγεσία» της χώρας σιωπά, όταν δεν ασχολείται με τη χωρητικότητα που έχουν τα παγκάκια της Κυψέλης. «Στην Ιταλία της δεκαετίας του '20 όλοι έβλεπαν τα σημάδια», έλεγε ο Ιταλός δημοσιογράφος, «αλλά τους παρηγορούσε το γεγονός ότι "παρ' όλα αυτά, έχουμε δημοκρατία". Μέχρι που ένα πρωί είδαν στην εφημερίδα την είδηση: "ο duce προκηρύσσει την αυτοκρατορία"».

Στήλες
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

5 σχόλια
Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, όπως την περιγράφει το εύστοχο άρθρο του Στέλιου Κούλογλου. Και ακόμα πιο δυστυχώς, αν κρίνω από τα περισσότερα σχόλια (είναι απογοητευτικό ότι πρόκειται για αναγνώστες της LIFO, όχι του Πρώτου Θέματος ή της Δημοκρατίας), η πνευματική αναπηρία συμβάλλει όσο τίποτα άλλο στο εκφασισμό της κοινωνίας.
Μεγάλη υποτίμηση του αληθινού δυσστυχώς φαινομένου του εκφασισμού από τον Στέλιο Κούλογλου. Προκύπτει από πολύ βαθύτερες δυναμικές, που μετά έρχονται να εκμεταλλευτούν καιροσκοπικά άλλοι. Βέβαια, συμφερει τους νεοφιλελεύθερους (δεν αναφέρομαι αναγκαστικά σε Κούλογλου) να υποτιμούν την οργανικότητα του φαινομένου, γιατί έτσι αποφεύγουν να μιλήσουν για τη βαθιά ηθική κρίση που το γέννησε. Δεν πρόκειται μόνο για "θεσμούς υπό διάλυση", αλλά για ένα πολύ βαθύτερο ηθικό, μεταφυσικό πρόβλημα
p.s. να σημειώσω επίσης την ξαφνική αγάπη των Ελλήνων νεοφιλελεύθερων για τον Κεμάλ, που εκείνος όντως πλησίαζε επικίνδυνα τον φασισμό, επειδή έτσι θέλησε ξαφνικά η μάμα αμέρικα
Για τα πρόσφατα σχόλια του Θεοδωράκη (για το ίδιο ακριβώς θέμα που "πραγματεύεται" ο Κραν-idiot) δεν μας είπατε τίποτα. Βλέπετε τελικά, όσοι εναντιώνονται στο να βγει η χα εκτός νόμου (κάτι, βέβαια, που θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει) επιχειρηματολογώντας (άστοχα) πως αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα του εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, έχουν απόλυτο δίκιο. Ο διάολας έχει πολλά ποδάρια.
(εξύμνηση πρώτα της χούντας και αργότερα του ίδιου του Χίτλερ, και μάλιστα μέσα στη Βουλή) Γιατι αυτα και δικαιως σε ενοχλουν και δεν σε ενοχλει η εξυμνηση του Σταλιν μεσα στην βουλη; Εναν δημοκρατη τον ενοχλουν τα δυο.
1. την Αριστερά δεν τη συμφέρει η άνοδος του φασισμού*; δεν έχει να προβάλλει έναν ξεκάθαρο εχθρό και να συσπειρώσει τον κόσμο;2. καλά όλ' αυτά για το Φαήλο, αλλά οι αριστεροί δημοσιογράφοι και τύπος, είναι άμοιροι γκαιμπελισμού και εμετικών τσουβαλιασμάτων; (δε σκούζουν ας πούμε για το πως ο "νεο"φιλελευθερισμός είναι πιό επικίνδυνος από την κλασσική δεξιά γιατί πουλάει προοδευτικότητα -ανεκτικότητα, διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους- αλλά εξυπηρετεί το "Μεγάλο Κεφάλαιο" και όχι το "Σοσιαλιστικό Ιδεώδες";)*στον φασισμό βάζω αστερίσκο διότι αυτό που οι πρεσβύτεροι αποκαλούν 'φασισμός' δεν είναι τίποτα άλλο από τον παλαιοκομμουνιστικό διαχωρισμό ανάμεσα σε 'δικούς μας' και 'τους φασίστες' και δεν εκφράζει σε ικανό ποσοστό τους όρους των ακροδεξιών κινημάτων στην ελλάδα που κινούνται πιό πολύ στα πλαίσια του εθνικοσοσιαλισμού ή της εθνικο-αναρχίας