Ο δήμος Ζωγράφου, από τον Κωστή Μαραβέγια

Ο δήμος Ζωγράφου, από τον Κωστή Μαραβέγια Facebook Twitter
7
  • Κωστής Μαραβέγιας - Μουσικός [Φωτο: Νιλέτα Κοτσίκου]Μένω, χωρίς τη «σιγουριά» της μονιμότητας, στην περιοχή του Ζωγράφου. Ακριβώς δίπλα στην Πολυτεχνειούπολη, στο κτίριο των Τοπογράφων Μηχανικών. Η γειτονιά μου, και κυρίως ο δρόμος μου, έχει μάλλον τα πιο πολλά ενοικιαστήρια της Αθήνας, αφού οι φοιτητές συγκατοικούν πια πολλοί μαζί και μοιράζονται ακόμα και το ίδιο κρεβάτι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
  • Η γειτονιά μου είναι σαν τα λιμάνια. Κόσμος πάει κι έρχεται. Διαμερίσματα μικρά, συνήθως δυάρια, που αλλάζουν χέρια διαρκώς. Μετακινούμενοι φοιτητές, συχνά από επαρχία ή Κύπρο, που αποφοιτούν ή εγκαταλείπουν. Εδώ κυριαρχεί η αίσθηση του προσωρινού. Ακόμα και οι «καφετερίες» και τα ταχυφαγεία ανακαινίζονται και αλλάζουν όνομα σχεδόν κάθε έξι μήνες. Εδώ, ο στόχος του επιχειρείν είναι ένας και μοναδικός: «ο φοιτητής».
  • Μια αγαπημένη βόλτα με τα πόδια ή το ποδήλατο είναι από την Πολυτεχνειούπολη μέχρι την Εθνική Γλυπτοθήκη στου Γουδή. Υπέροχα!
  • Η βίλα Ζωγράφου αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση. Κοινωνικός, ελεύθερος και πολύπαθος χώρος, μήλον της έριδος για εμπόρους, πολιτικούς και κάθε λογής πολίτες. Ελεύθερους και μη.
Ο δήμος Ζωγράφου, από τον Κωστή Μαραβέγια Facebook Twitter
Η βίλα Ζωγράφου
  • Μια ξεχασμένη ταμπέλα στη Μιχαλακοπούλου γράφει: «Δισκοπωλείο Blue Note / Δίσκοι-κασέτες-κόμπακτ ντισκ / Εγγραφές-μετεγγραφές». Εδώ κάποτε έψαχνες, άκουγες και συζητούσες. Τώρα πια είναι κλειστό, αφού μπορούμε πλέον να συλλέγουμε μεγκα-γιγα-τερα-μπάιτ με το τσουβάλι και να τιγκάρουμε τους σκληρότερούς μας δίσκους με μουσική και εξώφυλλα που δεν θα αγγίξουμε ούτε θα ακούσουμε ποτέ. Η αφθονία της μουσικής ως υπερκαταναλωτικός αυνανισμός.
  • Καμιά φορά, μετά το τέλος των αυτοσχέδιων πάρτι που γίνονται κατά καιρούς στην Πολυτεχνειούπολη και σε τσακίρ κέφι, ενώ η ώρα είναι 4-5 το πρωί, πετάγονται κάποιες μολότοφ προς το Α.Τ. Ζωγράφου, που είναι δίπλα στο σπίτι μου. Δυσάρεστο και απαράδεκτο θέαμα, αλλά φαντασμαγορικό συνάμα.
  • Αν θέλετε να έρθετε σε σωματική επαφή -χωρίς να ενοχλείται απολύτως κανείς- με πρωτοετείς/δευτεροετείς φοιτητές-ριες, μπορείτε να πάρετε το 608 για το κέντρο. Είναι -ελλείψει μετρό- το πιο φορτωμένο λεωφορείο του ΟΑΣΑ κατά τις μεσημβρινές ώρες. Δεν γίνεται να μην αγκαλιαστείς ή να μη χουφτωθείς. Στο 608 γεννιούνται οι πρώτοι φοιτητικοί έρωτες. Σε όλες τις στάσεις. Από τη 10η μέχρι Ακαδημίας και βάλε.
  • Η πιο εμβληματική φιγούρα της γειτονιάς μου είναι η διαχειρίστρια κ. Κική. Επειδή λείπω ολημερίς ή μετοικώ κατά περιόδους σε άλλες γειτονιές, χανόμαστε πολλές φορές. Έτσι, μου αφήνει πολύ συχνά post-it σε χαρτοπετσέτες, κολλημένα με σελοτέιπ πάνω στην πόρτα μου. Τα έχω συγκεντρώσει όλα σε έναν τοίχο, κάτι σαν μουσειακό καλλιτεχνικό έκθεμα, χωρίς βέβαια να το γνωρίζει. Ενδεικτικά, σας αναφέρω: «Κώστα, σβήνουμε, λεφτά για πετρέλαιο» ή «Κώστα, μόλις το δεις χτύπα μου να λογαριαστούμε».
  • Έχω συνδέσει τη γειτονιά μου με το «Άσ' τα τα μαλάκια σου» (ανακατεμένα). Κάθε Σάββατο πρωί περνάει ο κ. Ντίνος απ' την Κερατέα -εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει χάσει Σάββατο- και ακορντεονίζει. Συνάδελφος. Ανοίγουμε όλοι τα παράθυρα διάπλατα, συνήθως εν μέσω γενικής εβδομαδιαίας φασίνας, και πετάμε κέρματα. Κατακερματίζουμε την πλήξη μας τη σαββατιάτικη με λίγη μουσική απ' τα παλιά.

Ο Κωστής Μαραβέγιας παρουσιάζει στο Passport το  «Κάτω στον Πειραιά». Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου,  στις 22:00.  Προπώληση από: Public,  www.viva.gr, Flocafé (πλατεία Κοραή).

Η Γειτονιά μου
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Η Γειτονιά μου / Φάνη, τι κάνει τη ζωή ωραία στην Πλατεία Βικτωρίας- παρ' όλα αυτά;

Φάνης Παυλόπουλος, ηθοποιός. Αν μπορούσε θα καθάριζε κάθε μέρα την Πλατεία, θα έβαζε μια τάξη στην πιάτσα των ταξί και θα έφτιαχνε έναν ελεγχόμενο χώρο για τους χρήστες. Ακούει κανείς;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Η Γειτονιά μου / Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης ξέρει την Καλλιθέα του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των στεγαστικών

Ο stand up comedian μιλά γλυκόπικρα για τη γειτονιά της καμίας αρχιτεκτονικής, του γκρίζου και των παραλληλόγραμμων κτιρίων, που, όμως φιλοξένησε τα πρώτα παιδικά του παιχνίδια στους δρόμους της
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Η Γειτονιά μου / O Δημήτρης Γλυφός κάποιον που δεν ξέρει από Πατήσια θα τον πήγαινε στον Ποδονίφτη

Συγγραφέας, αγαπά να περπατά παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, να πίνει τσίπουρο με μεζέ στο «Μανταλάκι», να βλέπει το σούρουπο στις μπασκέτες των Τριών Αστέρων
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

7 σχόλια
" αφού μπορούμε πλέον να συλλέγουμε μεγκα-γιγα-τερα-μπάιτ με το τσουβάλι και να τιγκάρουμε τους σκληρότερούς μας δίσκους με μουσική και εξώφυλλα που δεν θα αγγίξουμε ούτε θα ακούσουμε ποτέ. Η αφθονία της μουσικής ως υπερκαταναλωτικός αυνανισμός"Πόσο δίκιο έχει.
λίγα λόγια και περιεκτικά ! πραγματικά δεν ξέρω για το τι ερεθίσματα μπορεί να μαζέψει ενας άνθρωπος στη ζωή αλλα εγώ μεγαλωμένος Ζωγράφου ( "είμαστε ακόμα εδώ" οπως λέει και το τραγούδι )και 24χρονών θα χρειαζόμουν σελίδες για να δώσω εικόνες τις περιοχής, πόσο μάλλον για πράγματα που έχουν γίνει (ιστορίες και τραγελαφικά περιστατικά ).Πάντως όσο φοιτητούπολη και να είμαστε αν δεν έχεις πάσο οι φοιτητικές πόρτες είναι επιφυλακτικές ;)
Mου άρεσε η περιγραφή του Κωστή.Δεν έχει σχέση με τη γειτονιά αλλά με τον ίδιο και επειδή δεν ξέρω που αλλού να το πω και θέλω να το πω ,θα το γράψω εδώ.Οι τηλεοπτικές εκπομπές που παρουσίασε ο Κωστής Μαραβέγιας με τις μουσικές της Μεσογείου με ξετρέλλανανΔιαμαντάκια!!