Το δικαίωμα στη χρεοκοπία

Το δικαίωμα στη χρεοκοπία Facebook Twitter
11

Ίσως η πιο βασική νομοθετική καινοτομία που έδωσε φτερά στον καπιταλισμό ήταν η εισαγωγή, κατά τον
19ο αιώνα, της έννοιας της «περιορισμένης ευθύνης», της ιδέας ότι όταν μια εταιρεία πτωχεύει, οι ιδιοκτήτες και διοικούντες δεν έχουν να χάσουν παρά μόνο τα χρήματα που επένδυσαν σε αυτήν. Έως τότε η χρεοκοπία σήμαινε πλήρη καταστροφή, ακόμα και φυλακή. Ο επιχειρηματίας του οποίου η επιχείρηση αδυνατούσε να πληρώσει τα χρέη της έχανε όλες τις οικονομίες του, το σπίτι του, τη δυνατότητα και το δικαίωμα να εργάζεται. Πολλές φορές κατέληγε στα λεγόμενα χρεο-κάτεργα (debt prisons). Προφανώς, υπό αυτές τις συνθήκες το επιχειρηματικό ρίσκο ήταν τόσο μεγάλο που απέτρεπε πολλούς από το να συστήσουν μια επιχείρηση. Επιπλέον, όταν το έκαναν, ήταν διατεθειμένοι να πατήσουν επί πτωμάτων για να αποφύγουν την πτώχευση – κάτι αντίστοιχο με τις χώρες όπου οι ποινές για ληστεία είναι τόσο μεγάλες που ο ληστής έχει κίνητρο να σκοτώσει όποιον βρεθεί μπροστά του, παρά να συλληφθεί.

Ένας από τους λόγους που η Αμερική θεωρείται φιλικότερη προς την καινοτομία είναι το νομικό καθεστώς περί πτώχευσης. Πράγματι, στις ΗΠΑ το να πτωχεύσει μια και δυο και τρεις φορές κάποιος νέος επιχειρηματίας δεν θεωρείται απόδειξη ούτε ηθικής κατωτερότητας ούτε ανοησίας. Πολλές φορές, μάλιστα, θεωρείται τίτλος τιμής, επένδυση στη μελλοντική επιχειρηματική του επιτυχία, απόδειξη του πόσο πεισματικά πασχίζει να δημιουργήσει κάτι νέο και σημαντικό. «Πέφτει», αλλά πολύ γρήγορα, με τη βοήθεια του νομικού καθεστώτος, «ξαναστέκεται όρθιος», ώστε να ξαναπροσπαθήσει.

Όταν το 2009 η πάλαι ποτέ κραταιά General Motors πτώχευσε, καθώς ήταν αδύνατον να αποπληρώσει τα συσσωρευμένα χρέη της, η νέα της διοίκηση δεν αρνήθηκε την πτώχευση. Δεν προσπάθησε να τη συγκαλύψει. Αντίθετα, την αγκάλιασε ως σωτηρία. Η κυβέρνηση, παράλληλα, δεν έθεσε την αποπληρωμή των χρεών της General Motors ως απαράβατο όρο για να βοηθήσει την επιχείρηση να επιβιώσει. Πριν διοχετεύσει δισεκατομμύρια του Αμερικανού φορολογούμενου στην General Motors, αποδέχτηκε ως δεδομένη την πτώχευση, επέβαλε βίαια (και χωρίς διαπραγματεύσεις) στους δανειστές της κούρεμα των χρεών της εταιρείας σε ποσοστό 90% και ασχολήθηκε αποκλειστικά με το ένα και μοναδικό ερώτημα: «Τι αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε η μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία να ορθοποδήσει και να ξαναμπεί στον δρόμο της ανάπτυξης;». Αποτέλεσμα είναι ότι σήμερα, παρά το δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, η General Motors μεγεθύνεται, αυξάνει τις θέσεις εργασίας και κερδοφορεί. Κάτι που, αν δεν είχε προηγηθεί η πτώχευση, θα ήταν αδύνατο.

Πολλοί θα πουν ότι άλλο η General Motors και άλλο ένας κρατικός, συλλογικός θεσμός. Κι όμως. Στις ΗΠΑ η ιδέα της «περιορισμένης ευθύνης» ισχύει για τους Δήμους και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου το νομοθέτημα που είναι γνωστό ως Chapter 9-Title 11-USC προβλέπει συγκεκριμένη και ιδιαίτερα αποτελεσματική διαδικασία λελογισμένης πτώχευσης των Τοπικών Αρχών. Η βασική αρχή της νομικής αυτής διαδικασίας είναι η προστασία: (α) της δυνατότητας των τοπικών Αρχών να παρέχουν ελάχιστες υπηρεσίες στους δημότες τους, (β) των μακροπρόθεσμων συμφερόντων των δανειστών, (γ) του δικαιώματος των πολιτών να ακούγεται η φωνή τους στη διαδικασία πτώχευσης των Δήμων και κοινοτήτων τους, και (δ) του γενικότερου δημόσιου συμφέροντος. Για την επίτευξη αυτών των πολλαπλών και συχνά αλληλοσυγκρουόμενων στόχων, ο νόμος ορίζει τον διορισμό ανεξάρτητων διαιτητών μεταξύ των δανειστών και των πτωχευμένων τοπικών Αρχών – διαιτητές οι οποίοι έχουν τον τελευταίο λόγο όσον αφορά τον διακανονισμό και το κούρεμα των χρεών.

Μια τέτοια διαδικασία πτώχευσης κρατικών θεσμών που στερούνται Κεντρικής Τράπεζας για να τους χρηματοδοτεί σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους (π.χ. δήμοι και κοινότητες στις ΗΠΑ ή κράτη-μέλη της Ευρωζώνης) εξασφαλίζει όχι μόνο την όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών στους πολίτες αλλά και τη μέγιστη δυνατή αποπληρωμή των δανειστών. Κι αυτό γιατί, όπως στην περίπτωση της General Motors, η πτώχευση δεν αποτελεί ταμπού αλλά, αντίθετα, θεωρείται απαραίτητη διαδικασία στον καπιταλισμό. Ή, όπως λέγαμε κάποτε, «η πτώχευση είναι για τον καπιταλισμό ό,τι η κόλαση για τον χριστιανισμό» (δηλαδή, αποφευκτέα αλλά απαραίτητη).

Σε αντιδιαστολή με αυτή την κατάσταση, στην ευρωζώνη της κρίσης οι δανειστές μετατράπηκαν εν μια νυκτί σε δικαστές-εισαγγελείς-ενόρκους που αποφασίζουν και διατάζουν τους πτωχευμένους κατά το δοκούν, χωρίς κανέναν διαιτητή, άνευ της παραμικρής αίσθησης της έννοιας της «περιορισμένης ευθύνης» που ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις αλλά και για τους πολιτειακούς-τοπικούς θεσμούς στις ΗΠΑ. Θα μου πείτε, οι δανειστές κάνουν αυτό που τους συμφέρει, εντός του νομοθετικού πλαισίου της ευρωζώνης. Ανοησίες! Κάνουν αυτό που νομίζουν ότι τους συμφέρει! Τηρώντας ηλιθιωδώς αμείλικτη στάση απέναντι στους οφειλέτες (λόγου χάριν στη χώρα μας), το αποτέλεσμα είναι η... ελαχιστοποίηση της πιθανότητας να αποπληρωθούν τα δάνειά τους (καθώς οι όροι που επιβάλλουν είναι τόσο επαχθείς, που δολοφονούν την «αγελάδα» από την οποία περιμένουν το «γάλα»). Κι αυτό ισχύει όχι μόνο σε διακρατικό επίπεδο αλλά και εντός κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Γνωρίζετε ότι πολλοί Ιρλανδοί, αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία, αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στη γειτονική Βρετανία με σκοπό να πτωχεύσουν εκεί, επειδή εντός δώδεκα μηνών το αγγλικό Δίκαιο αίρει την κατάσταση χρεοκοπίας (αντί για τα δέκα χρόνια που ισχύουν στην Ιρλανδία) και τους επιτρέπει να κρατούν το 100% του μισθού τους ή ακόμα και να επανα-δραστηριοποιηθούν ως επιχειρηματίες;

Όσο, λοιπόν, η ευρωζώνη αρνείται το δικαίωμα στη χρεοκοπία εντός των τειχών της κι όσο εξισώνει τη χρεοκοπία των ατόμων με την απαξίωση και τη χρεοκοπία των κρατών-μελών με την εκπαραθύρωση από το ευρώ, θα παραμένει πιασμένη στα πλοκάμια μιας γενικευμένης κρίσης που θα την καθιστά καθημερινά όλο και λιγότερο ανταγωνιστική, και περισσότερο μισανθρωπική, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο.

11

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

10 σχόλια
Οκ, να χρεοκοπησουμε και μετα επανεκκινηση. Δεν πρεπει ομως να εξασφαλισουμε οτι σε 5-10 χρονια δεν θα ειμαστε ακριβως στο ιδιο σημειο?Η επανεκκινηση της GM δουλεψε γιατι η εταιρια αυτη χρεοκοπησε, εκανε κουρεμα των χρεων της και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ μειωσε τους υπαλληλους της κατα -25% (το αντιστοιχο ειναι απολυση 200.000 δημοσιων υπαλληλων), εκλεισε 13 εργοστασια και πουλησε περιουσια (τα ασημικα που λεμε?).Τι αντιστοιχο θα μπορουσαμε να κανουμε στο κρατος μας ωστε να εχει νοημα να αναφερουμε και να ακολουθησουμε το παραδειγμα της GM? Ουτοπιες...Το βασικο μας προβλημα ειναι το εκτρωμα που δημιουργησαμε: αισχρο δημοσιο, φοροδιαφυγη, καταναλωση μεσω δανεισμου. Αυτο θα πεθανει και θα παρει μαζι του το επιπεδο ζωης που ειχαμε.
Στις ΗΠΑ υπάρχουν αρκετών ειδών χρεοκοπίες.Chapters(Κεφάλαια) 7(Εκκαθάριση, Ρευστοποίηση), 9( Χρεοκοπία Δήμων και άλλων αυτοδιοικούμενων δημοσίων οργανισμών), 11 (Αναδιοργάνωση), 12 (Αγρότη ή Ψαρά), 13 (Ρύθμιση Χρεών Ατόμου), 15 (Επικουρικές, Άλλες Διακρατικές Περιπτώσεις).Οι τύποι χρεοκοπίας είναι διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά όλοι βασίζονται στην πραγματική και όχι εικονική αδυναμία του δανειστή να εξυπηρετήσει το χρέος του με τα πραγματικά ή προβλεπόμενα εισοδήματα του.Οι πιο συνηθισμένες ατομικές είναι οι χρεοκοπίες τύπου 13, 11, και 7 σε αυξημένο βαθμό αυστηρότητας.τα κεφάλαια των νόμων χρεοκοπίας ρυθμίζουν ποια είναι τα κριτήρια για να επιτραπεί η χρεοκοπία και η κατάταξη της στον σωστό τύπο. Υπάρχουν ειδικά δικαστήρια χρεοκοπίας που παίρνουν τις αποφάσεις και ρυθμίζουν τις λεπτομέρειες όπως την μείωση του κεφαλαίου,μ μείωση επιτοκίου.Οι ατομικές χρεοκοπίες είναι αρκετά συνηθισμένες και μάλιστα σε περιόδους οικονομικής κρίσης συνήθως λόγω πιστωτικών καρτών και βέβαια οι επιχειρηματικές λόγω τραπεζικών δανείων στην επιχείρηση. Οι χρεοκοπίες δήμων ή οργανισμών είναι πάρα πολύ σπάνιες.Ο λόγος είναι ότι στις ΗΠΑ υπάρχουν ιδρύματα αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας για δήμους, επιχειρήσεις αλλά και τρεις εταιρίες που αξιολογούν με ένα σκορ οποιοδήποτε άτομο που έχει ζητήσει κάποιου είδους δάνειο.Σε περίπτωση ατομικής χρεοκοπίας η κηλίδα στο πιστοληπτικό σκορ διαρκεί 5, 7 ή και δέκα χρόνια. Για επιχειρήσεις βέβαια είναι πολύ μικρότερο, μερικές φορές λιγότερο από ένα χρόνο, αλλά βέβαια η παλιά εταιρεία, το μετοχικό της κεφάλαιο, οι κάτοχοι ομολόγων και οι δανειστές της έχουν χάσει ένα μεγάλο μέρος ή όλο από τις επενδύσεις τους.Τι συμβαίνει σε μια χρεοκοπία όταν οι οφειλές είναι κρατικά ιδρύματα και οι δανειστές είναι ντόπιες τράπεζες ή πολίτες;Συνήθως η ζημιά υπολογίζεται από τα δικαστήρια αλλά καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος.Πολύ πιο δύσκολο είναι να υπολογισθούν οι ζημιές των δανειστών όταν είναι τράπεζες ή δανειστές του εξωτερικού και περνούν πολλά χρόνια για να εκδικασθούν οι υποθέσεις ή να συμφωνήσουν τα αντιμαχόμενα μέρη ή να μην συμφωνήσουν ποτέ και να αρχίσουν οι αναγκαστικές καταθέσεις στο εξωτερικό. Όταν δε τα δάνεια είναι από το ένα κράτος σε άλλο όλα μπορούν να συμβούν, νόμιμα μέτρα αλλά όχι και τόσο νόμιμα. Έχουν συμβεί ακόμη και κατασχέσεις στο εξωτερικό περιουσιών πολιτών και επιχειρήσεων της χρεοκοπημένης χώρας, κατασχέσεις καταθέσεων και άλλα υπερβολικά μέτρα μεν αλλά αναγκαία μέτρα σύμφωνα με τον δανειστή και τα δικαστήρια της χώρας του.Υπάρχει μια ανωμαλία στην σημερινή εποχή του αυξημένου διεθνούς εμπορίου αλλά και τεράστιων διεθνών και κρατικών χρεών:Δεν υπάρχει Διεθνές Δικαστήριο Χρεοκοπίας και Νόμοι.Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες γι' αυτό το πρόβλημα.Ακόμα και οι διακρατικές συμφωνίες με τα Ελληνικά μνημόνια να ορίζουν ότι οι διαφορές θα λυθούν βάση του Αγγλικού Νόμου δεν έχουν ισχύ εφαρμογής σε περίπτωση χρεοκοπίας εκτός βέβαια από την στρατιωτική κατάληψη της χώρας.Υπάρχουν δεκάδες διακρατικές συμφωνίες και κρατικά ομόλογα που έχουν καταλήξει στα σκουπίδια χωρίς να υπάρξει μια τελική συμφωνία.Μια από τις πιο διάσημες χρεοκοπίες ήταν αυτή της τσαρικής Ρωσίας με τεράστια χρέη που ποτέ δεν πληρώθηκαν γιατί ήρθε ο Κομουνισμός. Το καπιταλιστικό σύστημα και οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς δίνουν δικαιώματα στους δανειστές αλλά και υποχρεώσεις.Όταν έχει συντελεσθεί και είναι πια γεγονός η καταστροφή του κεφαλαίου που έχει δανείσει κάποιο φυσικό πρόσωπο, τράπεζα ή κράτος σε κάποια άλλη οντότητα η επιμονή της επιστροφής του ποσού, που δεν υπάρχει πια και δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το χρέος πάση θυσία δεν είναι μόνο καταστροφικό για τον χρεοκοπημένο αλλά ζημιογόνο και για τον δανειστή μια που προσπαθεί να "βγάλει από την μύγα ξύγκι" όπως λέγαν οι παλιοί αντί να αναδιοργανώσει και να αλλάξει τους κανόνες ρίσκου των δανείων του.Στην περίπτωση του Ελληνικού χρέους είχαμε κάτι που δεν είναι καινούργιο έχει συμβεί και στην περίπτωση της GM.Μέρος του χρέους έχει εξαλειφθεί σε βάρος των δανειστών, στην περίπτωση του κουρέματος των Ελλήνων δανειστών περισσότερο, το μεγαλύτερο μέρος του χρέους όμως έχει μετατραπεί από ιδιωτικό των ξένων ομολογιούχων σε κρατικό, των χωρών της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Στην περίπτωση της GM τα δανεικά που έδωσε το κράτος τα πήρε σε μετοχές ιδιοκτησία της πλειοψηφίας της νέας εταιρείας.Το Αμερικανικό κράτος μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς σε σπατάλες αλλά έχει δεσμευθεί ότι θα πουλήσει τις μετοχές στο μέλλον.Το κούρεμα του Ελληνικού χρέους επιβαλλόταν σε όλο το χρέος από την αρχή της κρίσης και μεσοβέζικα μέτρα με κούρεμα μέρους του χρέους είναι απλώς πολιτικοί μέθοδοι ανώφελης καθυστέρησης.Σε μια χρεοκοπία ο δανειστής θα προσπαθήσει μέσω των δικαστηρίων να πάρει το μεγαλύτερο δυνατό μέρος του οφειλόμενου ποσού ώστε να έχει την μικρότερη ζημιά.Ορισμένα περιουσιακά στοιχεία όπως η κύρια κατοικία μπορεί να εξασφαλισθούν αλλά η υποχρέωση της συνέχισης των πληρωμών για αρκετά χρόνια συνεχίζεται.Η Ελλάδα αυτή την στιγμή πρέπει να αποδείξει όπως θα ήταν λογικό ότι οι κρατικές λειτουργικές δαπάνες της είναι λιγότερες από τα λειτουργικά έσοδά της.Σαν χώρα αν δεν μπορεί να κάνει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ αυτό σε μια δικαιολογημένη κρίση εμπιστοσύνης από τις άλλες χώρες, δηλαδή να αποδείξει ότι ναι μεν χρεοκόπησε αλλά η σπατάλη που την οδήγησε σε χρεοκοπία έχει σταματήσει, τότε και το χρέος να κουρευτεί ακόμη μια φορά, πάλι δεν θα βρει δανειστές και επενδυτές που θα έχουν την εμπιστοσύνη στην χώρα όχι για κέρδη αλλά απλώς για την ασφάλεια των χρημάτων τους.
Η πρωτοφανής κρίση ανεδειξε οικονομολόγους όπως οι κύριοι Βαρουφάκης και Λαπαβίτσας, εξ' αιτίας των "αιρετικών" και κατ' ουσία ουτοπικών απόψεων τους. Και οι δύο σκόπιμα αποσιωπούν ότι το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό, γι' αυτό και μια πολιτεία των ΗΠΑ μπορεί εύκολα να χρεοκοπήσει, ενώ ένα κράτος των ΗΠΕ δεν μπορεί ακριβώς γιατί απέχουμε πολύ από το να γίνουμε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Στην Ευρώπη 17 χώρες με διαφορετικές γλώσσες, νοοτροπίες, συνήθειες, εθνοτικές προκαταλήψεις και κυρίως διαφορετικές νομοθεσίες και κυβερνήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους και τις αντιπολιτεύσεις τους κάθε φορά που θα πρέπει να θίξουν τα εσωτερικά συμφέροντα υπέρ της Ευρωζώνης και γι' αυτό ακραίες εθνικιστικές τάσεις έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια εντός της.Το δεύτερο σημείο που αποσιωπούν είναι το πως θα γίνουν οι ριζοσπαστικές αλλαγές που και αυτοί θεωρούν απολύτως αναγκαίες, χωρίς την πίεση από τους υπόλοιπους εταίρους μέσω της Τρόικας. Θα την κάνει το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις υπάρχουσες συντεχνίες, δομές, νοοτροπίες, χρόνιες θεσμικές δυσλειτουργίες; Ποιοι και πως θα κάνουν τις αλλαγές στην Ελλάδα αν χρεοκοπήσει; Το τρίτο σημείο είναι τι θα γίνει μετά; Δεν θα χρεοκοπήσει και η Πορτογαλία και η Ισπανία και η Γαλλία; Και μετά; Θα έχουμε την διάλυση της Ευρωζώνης και τον απόλυτο παγκόσμιο οικονομικό τυφώνα;Οι εταίροι μας αν χρεοκοπούσαμε θα μας άφηναν αβοήθητους και θα μας χρησιμοποιούσαν σαν παράδειγμα προς αποφυγή προς τις άλλες υποψήφιες προς χρεοκοπία χώρες. Γιατί γνωρίζουν ότι μπορούν να ατενίζουν το μέλλον αισιόδοξα μόνο σαν ΗΠΕ και αργά και σταθερά ετοιμάζουν τους λαούς και τα κοινοβούλιά τους προς τα εκεί. Η ΕΕ έχει πολύ μικρότερο χρέος από την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ. Στις χώρες αυτές έχει αποδειχτεί ότι το τύπωμα χρήματος ούτε ανάλογη ανάπτυξη έφερε, ούτε ανάλογες θέσεις εργασίας δημιούργησε. Δυστυχώς η Γερμανία έχει αποδείξει ότι με την σκληρή λιτότητα και την απέχθεια στο τύπωμα χρήματος κατάφερε να είναι το απόλυτο παράδειγμα επιτυχίας.Ο κύριος Λαπαβίτσας δημιούργησε παγκόσμιο θόρυβο όταν δήλωσε την περασμένη εβδομάδα στο CNBC ότι περιμένει χρεωκοπία της Ελλάδας το 2013 κάτι που αναίρεσε την Τρίτη στον ΣΚΑΙ. Ο κύριος Βαρουφάκης είναι πιο σταθερός απλά δεν μας λέει το πότε. Ελπίζω να είμαστε όλοι καλά μερικούς μήνες μετά τις Γερμανικές εκλογές για να δούμε τι θα γράφει τότε.
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΟΣΟΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ!!!ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΠΑΓΚ.ΟΙΚΟΝ.ΚΡΙΣΗ ΑΛΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ!ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΕΥΡ.ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ Κ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ...
Οσον αφορά την χρεοκοπία χωρών, πολλές χώρες έχουν χρεωκοπήσει στο παρελθόν, ΚΑΙ μετά έχουν δανειστεί ξανά. Η εμπιστοσύνη των δανειστών, κατόπιν χρεωκοπίας, θα εξαρτηθεί μεταξύ άλλων από τα σημάδια και προοπτικές αυξητικής τάσης της ανάπτυξης.Για την Ελλάδα, αυτή θα ήταν μιά προοπτική - να ξαναρχίσει από την αρχή.Απλά, δεν της το επιτρέπει η Ευρωζώνη.Γι' αυτό, τραβάει τον αργό και βασανιστικό σημερινό δρόμο, ο οποίος όμως δεν οδηγεί πουθενά, λόγω της τεράστιας ύφεσης, ανεργίας , και πολιτικής αστάθειας που δημιουργεί.Και η πολιτική αυτή της Γερμανιας κυρίως, οδηγεί σημερα όλη την Ευρώπη σε ύφεση.
Νομιζω οτι η χρεοκοπια μιας εταιρειας και η χρεοκοπια μιας ολοκληρης χωρας ειναι δυο τελειως διαφορετικα πραγματα. Απλα να σκεφτουμε οτι οταν μια εταιρεια χρεοκοπησει ισως χασουν την δουλεια τους 2000 ή 5000 ατομα ενω οταν μια χωρα χρεοκοπησει "βουλιαζουν" εκατομυρια ανθρωποι αυτο απο μονο του φτανει. Ζω στην Αμερικη εδω και εικοσι χρονια και ποτε μου δεν εχω ακουσει κανενα Αμερικανο να λεει οτι η πτωχευση ειναι κατι το "τιμητικο"! Εχω αγορασει-πουλησει 2-3 σπιτια στην Αμερικη και γνωριζω πολυ καλα οτι η πρωτη ερωτηση που κανουν εδω στον αγοραστη ειναι: "εχετε ποτε κηρυξει πτωχευση;" Εαν η απαντηση ειναι ΝΑΙ τοτε ενα απο τα δυο θα συμβει... α. οτι δεν προκειται να εγκρινουν το δανειο ή β. να δωσουν μεν το δανειο αλλα ο τοκος να ειναι φοβερα υψηλος, πχ αντι 3,75% να ειναι 8,5% ... Θα μπορουσα να ειχα κηρυξει πτωχευση οσες φορες ηθελα, αλλα... στο μεταξυ των πτωχευσεων τι κανω; κολοτουμπες στον αερα; Διοτι ευθυς με το που θα κηρυξω πτωχευση... 1ον. θα μου ακυρωσουν ολες τις πιστωτικες καρτες 2ον. καμια τραπεζα -σχεδον κανενας- δεν προκειται να μου δωσει δανειο για τα επομενα 7 χρονια, και ετσι αν θελω να αγορασω κατι, ενα αυτοκινητο ή ενα διαμερισμα κλπ, θα ειναι αδυνατο να το αγορασω με πιστωτικες καρτες ή με δανειο, παρα μονο με ρευστο-cash! Τωρα... εαν εχω κανει την "παγαποντια" και εχω κρυψει ρευστο χρημα κατω απ το στρωμα, επισης δεν μπορω να το χρησιμοποιησω σε μεγαλα ποσα, πχ αν εχω κηρυξει πτωχευση και ξαφνικα "σκασω μυτη" στο BMW of Los Angeles και αγορασω "ντούκου" - με ρευστο, μια BMW που κοστιζει 60,000 δολαρια, μαυρο φιδι που με εφαγε, γιατι την επομενη κιολας μερα η Εφορια θα με κανει οχι μονο σκονη αλλα μετα θα στειλει ακομα και την σκονη μου στην φυλακη! Οπως καταλαβαινετε τα πραγματα δεν ειναι και τοσο απλα... Φυσικα και καποιος μπορει να πει οτι η χρεοκοπια ενος απλου πολιτη ειναι τελειως διαφορετικη απο την χρεοκοπια ενος επιχειρηματια, συμφωνω αλλα το ιδιο συμβαινει και με την χρεοκοπια μιας χωρας η οποια κι αυτη με την σειρα της ειναι εντελως διαφορετικη απο την χρεοκοπια ενος επιχειρηματια ή μια επιχειρησης... Οπως και να εχει, η βασικη ερωτηση παραμενει... Μετα την κυρηξη πτωχευσης τι γινεται σε μια χωρα, και ειδικα στην Ελλαδα που η παραγωγη ειναι σε πολυ ασχημα επιπεδα; Θα κανει ολη η χωρα "κολοτουμπες στον αερα" μπας και ετσι προσελκυσει επενδυτες;;;
Γιάννη, θα μου επιτρέψεις να υποστηρίξω ότι αρθρογραφείς πάνω σ' ένα ψευδεπίγραφο (για το οποίο δεν έχεις καμία ευθύνη, φυσικά) θέμα.Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό. Έχουμε ήδη πτωχεύσει ηθικά, πολιτιστικά, πολιτικά... ακόμα και σεξουαλικά. Το "οικονομικό αδιέξοδο" αποτελεί απλώς το επιστάγασμα όλων των ανωτέρω. Ταυτοχρόνως είναι ο Δούρειος Ίππος προκειμένου κάποιοι να αποκτήσουν αυτά που θέλουν....
Η σωτηρία της GM προήλθε από εκλογικούς υπολογισμούς (το Ohio ήταν μια από τις πολιτείες κλειδιά για τις πρόσφατες εκλογές).Πάντως έπαψε να είναι ελλειματική και λόγω τον "προσπαθειών" των εργαζομένων (βλ. γενναίες μειώσεις μισθών - λεπτομέρεια).Και μετά το πατατρακ του 2008 το βλέπω δύσκολο να βρεθούν τρελοί να δανείσουν ένα ελλειματικό κράτος με προϊστορία 4 πτωχεύσεων.Το ότι στην Αμερική (του "ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα") η πτώχευση αποτελεί τίτλο τιμής είναι καινούργιο.
Ενδιαφέρουσα η άποψη,αλλά έχω μια απορία,τουλάχιστον στο κομμάτι που αφορά την πτώχευση των επιχειρήσεων.Άμα ουσιαστικά δεν υπάρχουν κάποιες κυρώσεις όταν χρεοκοπείς,αλλά αντίθετα σπεύδει το κράτος να σε στηρίξει με λεφτά των φορολογουμένων,όπως έγινε με την Genral Motors,ποιος ο λόγος να έχεις μια υγιή επιχείρηση και να μην ανοίγεις συνέχεια καινούριες επιχειρήσεις τις οποίες και θα χρεοκοπείς όποτε σε βολεύει;Όσον αφορά τα κράτη τώρα,πιστεύω ότι ο λόγος που δεν έχουμε χρεοκοπήσει ακόμα και τυπικά, είναι ο συνδυασμός του παραπάνω(δεν θα ξεμπλέξεις τόσο εύκολα όσο νομίζεις με λίγα λόγια),όσο και του ότι φοβούνται μην κάνουν και άλλοι το ίδιο, άμα εμείς πέσουμε στα "μαλακά"