Το Σμήνος

«We support those companies, who act in interest of their future and in interest of their employees against irresponsible locust swarms and let companies die once they have eaten them away...». Αυτή η αποστροφή του λόγου του Γερμανού πολιτικού Φραντς Μεντεφέρινγκ, μέλους της γερμανικής Βουλής το 2004 για τα χρηματοπιστωτικά σμήνη που ήδη από τότε σκίαζαν την Ευρώπη, πέρασε απαρατήρητη στην Ελλάδα.

Σαν τη χρεοκοπία που μας χτύπησε λίγα χρόνια μετά, έτσι ξαφνικά, χωρίς κανένας να την προβλέψει, ενώ όλα την κραύγαζαν. Εμείς πλέαμε στα φουσκωμένα από τον δανεισμό και τα χαμηλά επιτόκια του ευρώ εθελόδουλα πελάγη ευτυχίας μας, στη διαπλεκόμενη και φαύλη ευφορία των Ολυμπιακών της Γιάννας και του Σημίτη, στο πικ του λουστραρισμένου trash της ιδιωτικής τηλεόρασης και κατακτούσαμε (με μπαγκέτα Γερμανού, χο χο!) πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Ήμασταν οι (δανεικοί) βασιλιάδες της Ευρώπης, χρυσό μου, με χρηματοπιστωτικές ακρίδες θ' ασχολιόμασταν;

Έλα, όμως, που οι συγκεκριμένες ακρίδες γνώριζαν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσουν και περίμεναν υπομονετικά. Το έλεγαν και οι προφητείες, άλλωστε, πως όταν ο Γυμνασμένος Μυστακοφόρος Πράσινος Πρίγκιπας ανακράξει «Πάμε! Λεφτά υπάρχουν», αχός βαρύς θα ακουστεί, τεχνοκρατικές σφραγίδες θ' ανοίξουν κι από εκεί θα εξέλθουν τέρατα με ονόματα ακατανόητα για τον μέσο άνθρωπο, με δείκτες αλληλοσυναρτώμενους κι επιδιώξεις οικονομικά ακατασίγαστες. Μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν.

Στο μεταξύ, οι ακρίδες θα έχουν ορμήσει στον δυστυχή αλλά και ευεπίφορο στην κολακεία λαό και θα τον τσιμπάνε μέχρι τελικής πτώσεως. Παρ' όλα αυτά, αυτός ο συγκεκριμένος λαός θα επιμένει να ανεβάζει τα ποσοστά, μέσα στην παραζάλη του και την απελπισία του, του αρχηγού του αντίπαλου κομματικού σχηματισμού και παλιού συμμαθητή του Γυμνασμένου Μυστακοφόρου Πράσινου Πρίγκιπα, ο οποίος και θα απαιτεί όλο και πιο στεντόρεια να αναβαπτιστεί στη λαϊκή ετυμηγορία.

Οι προφητείες λένε πως θα τα καταφέρει, αν και θα χρειαστεί να ενώσει τις δυνάμεις του με τα απομεινάρια του Πρώην Μεγάλου Πράσινου Κόμματος, στο οποίο πια θα ηγείται ο Βενιζέλειος Διασώστης και Διαπραγματευτής του PSI, καθώς και με το Δημοκρατικά Αριστερό Δοχείο Νυκτός του Πρώην Μεγάλου Πράσινου Κόμματος.

Μικρή σημασία έχει. Θα έχει μπει, επιτέλους, στην πρωθυπουργική πολιτική του άνοιξη για μερικούς μήνες, άνοιξη που ποθούσε σχεδόν είκοσι χρόνια ο καψερός συμμαθητής τού Γυμνασμένου Μυστακοφόρου Πράσινου Πρίγκιπα. Μέχρι να ανοιγοκλείσει τα μάτια του, όμως, νέα σμήνη ακρίδων θα έχουν εισβάλει στην επικράτεια, με ονόματα αλλόκοτα κι επιδιώξεις αλλότριες, ακατανόητες και κανιβαλικές. Κάθιδρος θα καταρρεύσει και θα εξαϋλωθεί.

Και τότε οι ακρίδες θα αναλάβουν, επιτέλους, τη διακυβέρνηση αυτού του τόπου, οριστικά, σαν έτοιμες από καιρό.

Οι ακρίδες αυτές ήταν, τελικά, η λύσις.