Το μίσος και ο Γιώργος Νταλάρας

Το μίσος και ο Γιώργος Νταλάρας Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Stupid Greg/ LIFO
0

Αν θέλει κανείς να πάρει μια ιδέα για το πού βαδίζει η χώρα, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στο βίντεο που κυκλοφόρησε τη Δευτέρα το βράδυ στο διαδίκτυο: μια ομάδα τραμπούκων εκσφενδονίζει αντικείμενα εναντίον του Γ. Νταλάρα, στη διάρκεια μιας συναυλίας στο Ίλιον. Ο τραγουδιστής συνεχίζει παρά τις επιθέσεις, με αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή να πέσουν μέχρι και καρέκλες.

Το βίντεο ανάρτησε με πανηγυρικούς τόνους μια ομάδα που δείχνει να παίρνει την ευθύνη της επίθεσης και ονομάζεται (ΑΝΤΙ)ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. Η ιστοσελίδα της στάζει δηλητήριο για τον «προδότη» Σαμαρά και μέλι για τον Π. Καμμένο, ο οποίος της παραχωρεί μάλιστα και αποκλειστική συνέντευξη. Θα είναι ενδιαφέρον να μάθουμε αν ο πρώην βουλευτής της ΝΔ σχεδιάζει να συμπεριλάβει στους Ανεξάρτητους Έλληνες που μόλις ίδρυσε και τους τραμπούκους της Δευτέρας.

Στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων έχει γίνει αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί επιεικώς «άνανδροι και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια». Οι ακροδεξιές, φασιστοειδείς ομάδες που ανέκαθεν υπηρετούσαν τους ξένους και αποτελούσαν τον πολιορκητικό κριό για το σπάσιμο των απεργιών και των διεκδικήσεων των εργαζομένων εμφανίζονται ξαφνικά, στο όνομα του αντιμνημονιακού αγώνα, υπέρμαχοι της εθνικής ανεξαρτησίας και της εργατικής τάξης.


Mάλιστα, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής επισκέφτηκαν πρόσφατα για συμπαράσταση τους απεργούς της Χαλυβουργίας. Να τους θύμισε, άραγε, το εργοστάσιο της Ελευσίνας με τις καμινάδες του τα κρεματόρια εκείνων των παλιών καλών καιρών; Ίσως έχει την απάντηση ο πρόεδρος του σωματείου των εργατών και μέλος του ΠΑΜΕ που φρόντισε να καλωσορίσει «τα παιδιά» και να τους δώσει τον λόγο να απευθυνθούν στους απεργούς, αποδεικνύοντας, για μια ακόμα φορά, ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται.


Η συναυλία του Γ. Νταλάρα δεν είχε εισιτήριο. Ήταν, σύμφωνα με τους οργανωτές, μια κίνηση αλληλεγγύης προς τους κατοίκους της περιοχής. Οι αυτουργοί της επίθεσης και όσοι έσπευσαν να την υποστηρίξουν στο διαδίκτυο καταλογίζουν στον τραγουδιστή τη βουλευτική ιδιότητα της γυναίκας του ή και μια πρόσφατη δήλωσή του, στην οποία υποστηρίζει το μνημόνιο ως αναγκαίο κακό. Υπάρχουν και άλλοι πολίτες που υποστηρίζουν το ίδιο και πιθανότατα τα «μνημονιακά» κόμματα να κερδίσουν τη σχετική πλειοψηφία στις ερχόμενες εκλογές και να σχηματίσουν κυβέρνηση. Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία αυτοί που υποστηρίζουν το μνημόνιο θα πρέπει να προπηλακίζονται είναι η ιδανική συνταγή για εμφύλιο πόλεμο.


Οι κυβερνώντες, και ιδιαίτερα οι του ΠΑΣΟΚ που χειρίστηκαν την κρίση, έχουν τη βασική ευθύνη για την όλη θλιβερή εικόνα. Στην Ισλανδία ξεκίνησε αυτές τις μέρες η δίκη του πρωθυπουργού, στα χέρια του οποίου έσκασε η χρεοκοπία της χώρας. Στην Ελλάδα, ο κ. Παπανδρέου αρνήθηκε πεισματικά να αναζητήσει τους ενόχους για την κατάσταση που παρέλαβε και φυσικά κάνει την πάπια για τα εγκληματικά λάθη που ο ίδιος διέπραξε στη συνέχεια. Η κάθαρση είναι ο λόγος που στην Ισλανδία εξακολουθούν να γίνονται συναυλίες. Στην Ελλάδα θα έχουμε σε λίγο μόνο κονσέρτα μίσους και αυτοδικίας.


Έχουν περάσει πολλές χώρες, συχνά πολύ πιο φτωχές από την Ελλάδα, από καταστροφικά μνημόνια με συνταγή ΔΝΤ, αλλά πουθενά δεν έγινε κάτι παρόμοιο. Γιατί μπορεί να μη σου αρέσει ο Νταλάρας και οι απόψεις του, αλλά το να πηγαίνεις σε μια συναυλία του μόνο για να του πετάξεις γιαούρτι ή καρέκλες δεν κρύβει παρά μίσος. Πού οδηγείται, αλήθεια, μια χώρα όπου δεν αφήνουν τους τραγουδιστές να τραγουδήσουν;

Στήλες
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ