Νίκος Δήμου: Παπά - Απαπά!

Νίκος Δήμου: Παπά - Απαπά! Facebook Twitter
0
  • Αν ανοίξετε τον τηλεφωνικό κατάλογο, θα διαπιστώσετε πως οι μισοί σχεδόν Έλληνες κατάγονται από παπάδες - και έχουν το πρώτο συνθετικό «παπά» στο όνομά τους. Έτσι είναι φυσικό να μας κυβερνούν Παπαδήμοι και Παπανδρέου, τα οικονομικά μας να τα φροντίζουν Παπαντωνίου και Παπακωνσταντίνου και την σκληρή αντιπολίτευση να την κάνει η Παπαρήγα. Οι παλιοί θυμούνται τον πρώτο μας «σοσιαλιστή» Παπαναστασίου και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο.
  • Αντίδοτο στην οικογένεια των Παπα- (πολύ μικρότερο όμως) είναι οι Καρά-. Με πρώτους, βέβαια, τους Καραμανλήδες (θείο και ανεψιό) και σημερινό εκπρόσωπο τον Καρατζαφέρη. Καρά στα τούρκικα σημαίνει μαύρο - πράγμα που στον σημερινό εκπρόσωπο ταιριάζει τέλεια.
  • Αλλά οι Παπά- κυριαρχούν. Ο εθνικός μας ιστορικός λέγεται Παπαρρηγόπουλος, ο μεγαλύτερος πεζογράφος μας Παπαδιαμάντης, κι ο καλύτερός μας φιλόσοφος Παπανούτσος. Μόνο στην Αθήνα τριακόσιοι δρόμοι είναι αφιερωμένοι σε απογόνους παπάδων.
  • Κι ύστερα υπάρχουν μερικοί «προοδευτικοί» που ζητάνε χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας! Μα, όταν οι μισοί πολίτες του κράτους είναι παπαδοπαίδια, εγγόνια και δισέγγονα, πώς να τα ξεχωρίσεις; Αυτά μπορεί να συμβαίνουν στους Καθολικούς, όπου οι κληρικοί δεν έχουν απογόνους. (Τουλάχιστον επίσημους).
  • Είμεθα έθνος «παπαδερόν». Γι’ αυτό και το Ελληνικό Σύνταγμα δεν αντλεί την ισχύ του από τον λαό (όπως όλα τα άλλα), αλλά από την Αγία, Ομοούσια και Αδιαίρετη Τριάδα. Γι’ αυτό και όλα (Βουλή, Κυβέρνηση, Πρόεδρος Δημοκρατίας) ξεκινάνε με τελετή ορκωμοσίας στο Ευαγγέλιο, πλαισιωμένη από πολλά χρυσοποίκιλτα άμφια.  Ακόμα και τα σχολεία, οι επιχειρήσεις, τα μαγαζιά, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα, με αγιασμό αρχίζουν τη ζωή τους.
  • Και τώρα που όλοι αυτοί οι Παπα-τάδε και Παπα-δείνα μας έφεραν σε αυτό το χάλι, ίσως η μόνη λύση θα είναι, αντί να χωρίσουμε το Κράτος από την Εκκλησία, να τα ενώσουμε εντελώς. Δηλαδή να πάρει το Κράτος την περιουσία της Εκκλησίας (αντί να την πάρει το Κατάρ) και να εξοφλήσει τα χρέη του. Έτσι κι αλλιώς, πληρώνει τους ιερωμένους (ήταν και οι μόνοι που γλίτωσαν τις περικοπές!). Κι ό,τι περισσέψει να το μοιράσει στους φτωχούς. (Έτσι δεν θα έκανε ο Χριστός;). Τι τα θέλουν οι παπάδες τα πλούτη; Ένας σίγουρος μισθός φτάνει και περισσεύει…
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ