Στο μαγευτικό Καστρί πρέπει να υπάρχει κάποια ώρα της ημέρας που το φως να πέφτει από μια γωνιά πάνω στην ταπεινή οικία των Παπανδρέου και να δημιουργεί μια ανυπέρβλητη ατμόσφαιρα που θα μελώνει τα μάτια των παρευρισκομένων. Η σκέψη καθαρίζει, ένα ζεστό τσάι με άρωμα περγαμόντο, δυο κύβοι μαύρη ζάχαρη και το αχνό φως ενός ipad στα χέρια. Η εικόνα είναι ειδυλλιακή και αξιοζήλευτη. Πάνω απ’ όλα, μοντέρνα. Κάπως έτσι θα περνάει η αγία σοσιαλιστική οικογένεια τις Κυριακές της. Η απογευματινή ραστώνη θα είναι ακόμα πιο υπέροχη, αν είναι η συνέχεια ενός γεύματος με μοσχαρίσια φιλέτα ψημένα στο αίμα τους. Εκεί, στη σπιτική θαλπωρή και τη χώνεψη, τα αδέρφια θ’ αναρωτιούνται μεταξύ τους: «Τι θα έκανε ο πατέρας;».
Ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε, μετά την ιστορία του Μεσοπρόθεσμου, ότι η χώρα, για να έρθει στα ίσα της, χρειάζεται παπανδρεϊκά ηλεκτροσόκ ή, αλλιώς, τεχνητές κρίσεις. Στο Μεσοπρόθεσμο, οι πασόκοι φοβήθηκαν ότι θα χάσουν την εξουσία και συσπειρώθηκαν γύρω απ’ το κόμμα και τη θεσούλα τους. Στην εξαγγελία για δημοψήφισμα, διαλύθηκαν όλοι μέσα κι έξω απ’ την Ελλάδα, και μέχρι τη στιγμή που γράφεται η στήλη, αντί για δημοψήφισμα, πάμε για εκλογές. Από την εξαγγελία και μετά, δημιουργήθηκαν δυο στρατόπεδα: ο τρελός ή εγκληματίας Παπανδρέου και όλοι οι υπόλοιποι. Από τη μια, ένας παρανοϊκός ηγέτης που θέλει να τορπιλίσει τη χώρα και, από την άλλη, έξαλλες φωνές από την άκρα Αριστερά μέχρι την άκρα Δεξιά, που τον κατηγορούν γι’ αυτό. Στην ουσία, αυτό που έχει συμβεί είναι παρανοϊκό: ο Παπανδρέου δείχνει την έξοδο από το ευρώ σε όσους την επιθυμούσαν και όσοι την επιθυμούσαν (ή ψαχνόντουσαν για επαναδιαπραγμάτευση) δείχνουν την έξοδο στον Παπανδρέου, ώστε να μη φύγει η χώρα από το ευρώ. Ιδιοφυές ή ηλίθιο, αυτό συμβαίνει.
Δεν ξέρω αν θέλει να μείνει στην εξουσία ή θέλει να θυσιαστεί για να περάσει η ευρωπαϊκή σύμβαση για το καλό του τόπου. Στο τέλος-τέλος, φτωχότεροι θα γίνουμε. Και ως οικονομία και ως δημοκρατία.
σχόλια