Νίκος Δήμου: Τα μυαλά μας και μία λίρα…

Νίκος Δήμου: Τα μυαλά μας και μία λίρα… Facebook Twitter
0

Ένα βότσαλο στη λίμνη. Η τηλεόραση μεταδίδει για εκατοστή φορά την κωμωδία του Αλέκου Σακελάριου με τον Βασίλη Λογοθετίδη. Εγώ τη βλέπω για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν πριν από πενήντα εννέα χρόνια. Μαθητής.

Βυθίζομαι στην Ελλάδα του 1952. Το βασικό νόμισμα ήταν η χρυσή λίρα. Παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία. Κάπου αναφέρεται και η ισοτιμία της: 225.000 δραχμές.

Βέβαια η ισοτιμία αυτή μπορεί να είχε αλλάξει από την ώρα που γράφτηκε το σενάριο ως την ημέρα της προβολής. Η δραχμή κυμαινόταν από υποτίμηση σε υποτίμηση. Γι’ αυτό και η αξία όλων των σημαντικών αγαθών αναφερόταν σε λίρες.


Ήταν ένας άλλος κόσμος. Οι άνθρωποι, φοβισμένοι ακόμα από την Κατοχή και τον Εμφύλιο, ζούσαν με τα μέτρα του χρυσού. Ακόμα και μια «κάλπικη λίρα», σαν του Τζαβέλα, μπορούσε να κινητοποιήσει και να πλέξει ιστορίες. (Ποιος θα σκοτιζόταν για ένα κάλπικο ευρώ;).

Αναρωτιέμαι πώς θα βλέπουν εμάς μετά από εξήντα χρόνια. Τι θα είναι τότε το ευρώ για τους απογόνους μας; Ανάμνηση, νοσταλγία ή πραγματικότητα;

Βλέπω τις σκιές στην οθόνη. Όλοι σήμερα νεκροί, μα όχι λησμονημένοι. Η τηλεόραση τους έδωσε μια τεράστια παράταση ζωής - κάτι σαν αιωνιότητα. Πού να το φανταστούν!

Τα σημερινά έργα θα παίζονται το 2071; Ίσως, μερικά, για σινεφίλ – αλλά τα «εμπορικά»; Γιατί από τα παλιά, αυτά επέζησαν. Τι ειρωνεία για τους σοβαρούς δημιουργούς…

Πώς θα βλέπουν τότε τη σημερινή κρίση; Οι αγωνίες που περνάμε, η αβεβαιότητα που μας κατατρέχει, το άγχος που μας πνίγει, θα έχουν καταγραφεί, έστω στα ιστορικά βιβλία; Θα ξέρουν, βέβαια, πώς έληξε το θρίλερ. (Τι δεν θα έδινα για μια μηχανή του χρόνου…).

Πάντως, ορισμένα πράγματα είναι αιώνια. Όχι, δεν αναφέρομαι στην τέχνη. Μιλάω για τον χρυσό. Οι παλιοί, που μας θύμιζαν ότι στην Κατοχή επέζησαν μόνον όσοι είχαν λίρες, κάτι ήξεραν. Τα μυαλά μας και μία λίρα, που δεν τους ακούγαμε.

Βλέποντας τον Λογοθετίδη να σκορπάει τις λίρες στο καμπαρέ, μ’ έπιανε άγχος. Ήθελα να του φωνάξω: «Κράτα τις, φίλε! Μόνο με αυτές θα είσαι σίγουρος. Ούτε το ευρώ δεν σε σώζει».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ