ΣΑΒΒΑΤΟ 19/03
Κατεβαίνω την Κολοκοτρώνη. Η σύνταξη της LifO αποφάσισε να κάνει τραπέζι. Κυρίως καθαροδευτεριάτικo. Βασικά, ο πατέρας του Φ.Β., που είναι από την Κεφαλονιά, έστειλε μια τεράστια ψαριά από το νησί. Όταν λέμε τεράστια, εννοούμε τεράστια. Οι παίδες κάλεσαν κόσμο και ζήτησαν να φτιάξουμε καθαροδευτεριάτικα εδέσματα, κυρίως για να μη νιώθει ο Σ.Δ. που νηστεύει κάπως. Anyway, όταν έφτασα εγώ στο χιπ ρετιρέ, είχε πιάσει βροχή και η Ρινέττα έφτιαχνε αυτοσχέδια τέντα πάνω από τη σχάρα για να μη βραχούν τα ψητά. Στην κουζίνα πανικός. Μια ταραμοσαλάτα ανακατευόταν με το χέρι (το μπλέντερ- προίκα κάηκε στην προσπάθεια), γύρω από τον αναδευτή πρόσωπα ανήσυχα δοκίμαζαν και έδιναν συμβουλές για ένα από τα βασικά εδέσματα της ημέρας, το οποίο οι οικοδεσπότες ζήτησαν να φτιάξουν μόνοι τους, παρόλες τις προσφορές που δέχτηκαν για αφράτες ταραμοσαλάτες που θα ετοιμάζονταν από τις ικανές και πρόθυμες μανάδες διάφορων καλοθελητών. Όποιος έμπαινε άφηνε και ένα τάπερ. Χούμους, κολοκυθοκεφτέδες, παντζάρια μοναστηριακά με σκόρδα και ελιές, μαυρομάτικα σαλάτα με ρόκα και σταμναγκάθια, πατατο- σαλάτες, μια γαριδομακαρονάδα που εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, κάτι σπανακόπιτες, κάτι αφράτες αντζούγιες, κουκκιά, αραβικές πίτες και πολλά ακόμα που δεν θυμάμαι, διότι το μυαλό μου ήταν συνεχώς στην ψαριά. Λοιπόν, σουπιές (ένα ιδανικό μέγεθος, ούτε μεγάλες ούτε μικρές) με μελάνι, χταπόδια (πολλά μικρά που έλιωναν στο στόμα) κι ένα χταπόδι-γίγας (το οποίο φαγώθηκε αργά, όταν είχα φύγει), σκορπίνες και πολλά-πολλά ψάρια που δεν ξέρω τα ονόματά τους, όμως θυμάμαι 100% τη γεύση τους, αφού ήταν ό,τι καλύτερο έχω δοκιμάσει τελευταία. Της Μ. της έφτιαξε η μαμά της δύο χαλβάδες, ένας φίλος έτρωγε από το ταψί με το κουτάλι αποσβολωμένος. Γενικώς, πιο διονυσιακό μπάρμπεκιου από αυτό έχει δεκαετίες να γίνει στο κέντρο της Αθήνας.
Μέχρι να διαβάσετε αυτό το κείμενο, θα έχει ήδη ανέβει το καινούργιο site της LifO, το οποίο είναι πολύ ωραίο κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει πολλά καινούργια features, ανάμεσά τους και ένα δικό μου μπλογκ που θα έχει τίτλο ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα τι θα γράφω εκεί πέρα. Ανέβασα ήδη μια φωτό με τριαντάφυλλα κι ένα παλιό κείμενο που ίσως και να μην έχετε διαβάσει. Ελπίζω να εξελιχθεί σε κάτι πολύ ζωντανό αυτό το νέο μπλογκ. Να λέμε γεια, να ανταλλάσουμε συνταγές, συμβουλές, να μιλάμε για ό,τι είναι ωραίο και όμορφο, ίσως και να γίνουμε μια αληθινή παρέα, να συναντιόμαστε για πικνίκ και μπάρμπεκιου, σαν αυτό που ανέφερα πιο πάνω. Αν έχετε καθόλου ιδέες ως προς το τι να γράφω, πείτε το τώρα. Επίσης, στείλτε μου στο [email protected] τα δικά σας ημερολόγια κουζίνας. Γράψτε ό,τι θέλετε, πώς μαγειρεύετε, τι διαβάσατε, τι φυτέψατε και τι δοκιμάσατε. Θα τα ανεβάζω στην ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ μαζί με όποια φωτογραφία μού στείλετε. Περιμένω! Όσο περνά ο καιρός και η κατάσταση χειροτερεύει, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνω πως πρέπει να πάμε ενάντια σε όλο αυτό. Όχι με show offs και υπερβολές. Απλώς με αγάπη και συμπάθεια σε όσους και σε όσα θέλουμε. Όλα τ’ άλλα απέξω, κι εμείς σε ένα μπαλκόνι να ψήνουμε σουπιές που ήρθαν από ένα νησί. Σας φιλώ, περιμένω κείμενα.
σχόλια