Ήταν ο καύσωνας, τα σωματίδια από τα αποκαΐδια της Πάρνηθας,ή κάτι άλλο ακόμα πιο απόκοσμα σατανικό στην ατμόσφαιρα; Σαν κακό τριπ ήταν ηόλη φάση που σε ανάγκαζε να μένεις κλεισμένος στο μπούνκερ σου με τονκλιματισμό στο τέρμα. Πολύ κακό πράγμα γενικά, γιατί όσο πιο πολύ μένεις μέσα,τόσο πιο πολύ βλέπεις τηλεόραση και τότε είναι στατιστικά πολύ πιθανό να πέσειςπάνω στον Ψινάκη, που έσκασε ντυμένος Ματθίλδη Μαγγίρα (όσοι πραγματικάδεν βλέπετε ποτέ τηλεόραση και δεν σας λένε τίποτε τα ονόματα αυτά, ξεχάστετο) στα βραβεία του Mad,φορώντας τουαλέτα κι ένα τεράστιο φαλλό (με αρχίδια) στο κεφάλι. Πρόκειται γιαένα από τα ελάχιστα δημόσια πρόσωπα που φέρει τόσο αγέρωχα τη λεοντή της σώουμπιζ (όποιος ξενικός όρος ακουστεί αρκετές φορές στα πρωινάδικα και ταμεσημεράδικα ελληνοποιείται αυτομάτως - αυτός είναι ο νέος γλωσσολογικόςκανόνας). Ο άνθρωπος αυτός (αν μπορούμε ακόμα να τον καταχωρούμε στα ανώτεραθηλαστικά) λειτουργεί εκτός συμβατικών κανόνων παιχνιδιού, ή μάλλον σπρώχνει σεκάθε του εμφάνιση τους κανόνες στα όρια τους, τεστάροντας κάθε φορά τις διεστραμμένεςδιαθέσεις της αγοράς, σαν πειραματόζωοτου σύγχρονου αδηφάγου marketing που θα μας καταβροχθίσει όλους στο τέλος και ούτε θα τοέχουμε πάρει χαμπάρι.
Θα μου πεις, εσύ, τι ζόρι τραβάς; Καθείς εφ' ω ετάχθη κ.λπ.,κ.λπ. Δεν είναι όμως τόσο ανέμελα τα πράγματα. Έχω προσπαθήσει κι εγώ να τη δωέτσι. Και συχνά τα έχω καταφέρει, όπως στην περίπτωση του «je t' aime», για το οποίο ειλικρινά δεν μπορώνα κατανοήσω τον κόκκινο συναγερμό που σημαίνουν κάποιοι - στο φινάλε οΠαρασκευάς και οι υπόλοιποι του διάσημου freak θιάσου είναι πολύ καλύτεροι performers απότους περισσότερους αστέρες του εγχώριου ποπ στερεώματος. Το γυάλινοθηριοτροφείο της Αννίτας είναι trash συνειδητό,ό,τι και να σημαίνει αυτό. Αλλά εμείς εδώ -ελλείψει παράδοσης στην ποπκουλτούρα- έχουμε μεταλλάξει πολύ περίεργα τέτοιους όρους. Έτσι χάθηκεανεπανόρθωτα και οποιαδήποτε τρυφερή και αξιαγάπητη διάσταση είχε το κιτς πρινγίνει άλλοθι για κάθε mainstream κουλαμάρα. Όταν οΤζον Γουότερς εξωράιζε το trash,εκκινούσε από μια καλοπροαίρετη (καλοκάγαθη)αντίληψη για κάθετι ευτελές, περιθωριακό, παραπεταμένο. Εδώ έχει γίνειαναπόσπαστο αξεσουάρ για κάθε φιλόδοξο σελέμπριτυ (έφτασε η στιγμή νομίζω γιατην απελευθέρωση και αυτής της λέξης από τα λατινικά της δεσμά, είναι πια δικήμας, ελληνικιά!). Όπως και το να μιλάς -και να γράφεις- σαν «κακιά αδερφή» (αυστηράτεχνικός όρος - δεν έχει να κάνει με σεξουαλική κατεύθυνση), χωρίς να είσαι κανγκέι: αυτό κι αν είναι νοσηρή μετάλλαξη.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτή η σουργελοκατάσταση πουβιώνουμε μπορεί να έχει και μια ριζοσπαστική διάσταση. Όπως λέει, όμως, και τοποίημα των μαρξιστών, τέτοιες μεταμοντέρνες ακρότητες μπορεί να μοιάζουνεπιφανειακά ριζοσπαστικές, αλλά βρίσκονταιμυστικά σε διαρκές νταραβέρι με μια σύγχρονη δυτική ιδεολογία, για την οποία τομόνο που μετράει είναι το νόημα που σταμπάρουμε κατά βούληση στον κόσμο καιτους άλλους για να εξυπηρετήσουμε τους δικούς μας σκοπούς. Το ήξερα ότι θα γίνομαι λίγο-λίγο σαν τη ΛιάναΚανέλλη μεγαλώνοντας. Είναι κι αυτό μια παράπλευρη απώλεια. Σεβασμός, πάντως,στην πληθωρική Λιάνα που έχει ειδικό deal και καπνίζει live στην τηλεόραση για να τη σπάσειστους Αμερικανούς και το φασισμό της ακραίας πολιτικής ορθότητας. Ειδικά, ωςεκδήλωση διαμαρτυρίας σ΄ αυτή τη φριχτή αντικαπνιστική καμπάνια που προβάλλεταιτελευταία και δείχνει, μεταξύ άλλων, ένα συμπαθέστατο τύπο που καπνίζειχαμογελαστός και χαλαρός ένα τσιγάρο για να πέσει μετά το σλόγκαν-πέλεκυς: «μόλιςέκανε έρωτα - θα περάσει πολύς καιρός για να τα καταφέρει ξανά» (!) Αυτό θα πειτρομοκρατία. Τι κόσμος είναι αυτός, που ένα τσιγάρο μετά το σεξ έγινε τόσοέντονο σύμπτωμα παθολογίας; Ρε, πούπάμε, που έλεγε κι ο Αυλωνίτης...
Σεβασμός και στο κανάλι της Βουλής που αποφάσισε να επαναφέρειτις έννοιες του cult και του trash στις παλιές ρομαντικές τους συντεταγμένες, προβάλλοντας σεδιάστημα μερικών ημερών, πρώτα τη «70's / σοφτ πορνό / Campari με σόδα»εκδοχή του Ντόριαν Γκρέι με τον Χέλμουτ Μπέργκερ, και μετά το cult αριστούργημαCockfighter με τον Warren Oatesσε σκηνοθεσία του Monte Hellman,του σκηνοθέτη που έχει ξεσκίσει πιο πολύ απ' όλους ο Ταραντίνο. Πάντα τέτοια...
σχόλια