Πριν από κάποια χρόνια, όταν το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας κρατούσε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, οι αγροτικές κινητοποιήσεις είχαν «κόψει» την Ελλάδα σε τρία και τέσσερα σημεία της, η αγορά είχε τεράστιο πρόβλημα λειτουργίας αλλά και οι ίδιοι οι αγρότες, απελπισμένοι και πολύ κουρασμένοι, είχαν φτάσει στα όριά τους.
Η είδηση ότι θα τους δεχόταν επιτέλους ο ίδιος ο πρωθυπουργός (είδηση που κυκλοφόρησε αστραπιαία μια μέρα που όλοι περιμέναμε ακόμα και σώμα με σώμα συγκρούσεις μεταξύ αγροτών στα μπλόκα και εξοργισμένων νταλικέρηδων, που μερόνυχτα πολλά ήταν ακινητοποιημένοι σε διάφορα σημεία των εθνικών οδών) ανέβασε πλήθος δημοσιογράφων στην περίφημη «ροζ βίλα» της οδού Αγράμπελης στην Εκάλη. Είχαμε όλοι μας, θυμάμαι, τη βεβαιότητα ότι «εντάξει, παιδιά, τελειώνει το πανηγύρι», όχι γιατί ξέραμε τους αγρότες (αντιθέτως, καθόλου δεν τους ξέραμε, ούτε και το μέγεθος των προβλημάτων τους μπορέσαμε ποτέ να εκτιμήσουμε), αλλά γιατί ξέραμε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Και πράγματι! Μόλις 20 λεπτά διήρκησε η συνάντηση μιας επιτροπής αγροτών μαζί του. Και όταν βγήκαν έξω, ήταν ανακουφισμένοι και περιχαρείς. Μας είπαν ότι σταματούν τις κινητοποιήσεις, και ότι δόθηκε κιόλας εντολή να ανοίξουν όλοι οι οδικοί άξονες. «Ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά σας;» τους ρωτήσαμε. «Όχι άμεσα, αλλά ο πρωθυπουργός είπε ότι θα το πάρει το πράγμα επάνω του προσωπικά», απάντησε ένας από τους αγροτο-συνδικαλιστές. «Αυτό;», απορήσαμε. «Αυτό», αποκρίθηκε με ύφος αγέρωχο και σίγουρο. Η ιστορία, βέβαια, απέδειξε ότι για μία ακόμη φορά πήραν «μία από τα ίδια». Δηλαδή, τίποτα ουσιαστικό. Και ήταν ετούτο ένα από τα πολλά... χαρίσματα του αείμνηστου.
«Σε κέρδιζε με τον τρόπο του», μας έλεγε λίγα χρόνια αργότερα ένας συνδικαλιστής αγρότης, όταν συναντηθήκαμε έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, πάλι εν μέσω αγροτικού ξεσηκωμού. Ήλπιζε, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί του, να τους δεχτεί ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Τους είδε, τελικά, συνεργάτης του, και πήραν μάλιστα δυο-τρία «εντάξει» για μερικά από τα αιτήματά τους - όχι για όλα, αλλά ο Παπανδρέου δεν τους είχε δώσει ούτε ψίχουλο. Έφυγαν έξαλλοι. Δυνάμωσαν τα μπλόκα τους, και ακολούθησε η γνωστή κυβερνητική παρωδία με το σκάσιμο των λάστιχων κ.λπ. Θυμήθηκα τις ιστορίες αυτές διαβάζοντας την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών στον Πειραιά, την είδηση για το πώς λύθηκε η απεργία τελικά.
Αντιγράφω από την πρώτη σελίδα της «Ελευθεροτυπίας»: «Τα μεσάνυχτα χθες οι λιμενεργάτες ανέστειλαν την απεργία τους με δεσμεύσεις Ανωμερίτη. Ο διοικητής του ΟΛΠ (ο κ. Ανωμερίτης, δηλαδή) διαβεβαίωσε τους λιμενεργάτες ότι οι Κινέζοι συμφώνησαν οι νεοπροσλαμβανόμενοι στον Οργανισμό να είναι Έλληνες».
Καταλάβατε; Ο κ. Ανωμερίτης, παλιά ΠΑΣΟΚική καραβάνα και αυτός, υποσχέθηκε κάτι το οποίο εν γνώσει του δεν μπορεί να γίνει - και το ξέρει. Το ξέρει ότι είναι παράνομο, το απαγορεύει σαφώς η Ε.Ε. Τι πάει να πει «συμφώνησαν οι Κινέζοι οι νεοπροσλαμβανόμενοι να είναι Έλληνες»; Από πού και ως πού παίρνουμε το δικαίωμα να παρακάμπτουμε και να παραβιάζουμε την κοινοτική νομοθεσία; Το ότι οι εργοδότες είναι Κινέζοι, δηλαδή μη κοινοτικοί , δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση, αφού η επιχείρηση βρίσκεται σε χώρα-μέλος της Ε.Ε, να υπακούει ρητά στους νόμους της. Ο διοικητής του ΟΛΠ γνωρίζει ότι δεν μπορεί να δίνει τέτοιες δεσμεύσεις. Ότι ένας εργάτης από τη Ρουμανία, την Πολωνία, την Ισπανία, την Ουγγαρία κ.λπ. πρέπει να έχει τις ίδιες, ακριβώς, πιθανότητες και συνθήκες πρόσληψης και απασχόλησης με ντόπιους εργάτες, σε όποια χώρα της Ε.Ε κι αν βρεθεί. Το παράξενο είναι το πώς οι λιμενεργάτες το «έφαγαν» το παραμύθι. Εκτός κι αν έκλεισε ο ένας το μάτι στον άλλο και θα διευθετήσουν το πρόβλημα στη ζούλα.
ΥΓ.: Εάν τώρα η διαβεβαίωση ισχύει για να μην προτιμηθούν Κινέζοι ή μη κοινοτικοί εργάτες στη θέση Ελλήνων, νομότυπα είμαστε καλυμμένοι, εφόσον δεν αποκλείονται άλλοι κοινοτικοί, αλλά, πάλι, η κουτοπονηριά μας μάς εκθέτει. Η ουσία είναι ότι για μια ακόμη φορά, αντί να λυθεί καθαρά και ριζικά ένα πρόβλημα, τακτοποιείται προσωρινά με επιφανειακές δεσμεύσεις. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτό, πράγματι, όπως έλεγε παλιά ο αγροτο-συνδικαλιστής, «έχει τον τρόπο του το ΠΑΣΟΚ».
σχόλια