Aφιέρωμα Ψόφος στις Κατσαρίδες

Aφιέρωμα Ψόφος στις Κατσαρίδες Facebook Twitter
57

Ο ψυχολόγος μού λέει πως πρέπει ν' αντιμετωπίζουμε τις φοβίες μας κι όχι να τις αφήνουμε να μας τρώνε την ψυχή γι' αυτό κι εγώ αποφάσισα ν´ αντιμετωπίσω την κατσαριδοφοβία μου γράφοντας για τις κατσαρίδες κι έτσι και δεν πιάσει θα του πω απ' την επόμενη συνεδρία να μου κόβει απόδειξη.

Για αρχή να πω ότι οι κατσαρίδες είναι ο νούμερο ένα λόγος αυτή τη στιγμή να θέλω να εγκαταλείψω τη Γη γιατί απ' όλους τους πλανήτες απ' όλα τα πλανητικά συστήματα που έχουν σχηματιστεί σ' αυτό το ρημαδοσύμπαν εμείς εγκατασταθήκαμε σ´ αυτόν με τις κατσαρίδες γαμώ την τύχη μου την κορδελιάστρα. Δεν ξέρω αν ακούγομαι κάπως υπερβολικός, μάλλον θα φταίει το μικρόφωνο.

Δυσκολεύομαι να προσδιορίσω τι με τρομάζει τόσο σε μια κατσαρίδα κι όταν λέω κατσαρίδα δεν αναφέρομαι στα μικρά κατσαριδάκια που φαίνονται μόνο με μεγεθυντικό, εδώ μιλάμε για νταρντανοκατσαρίδες σε μέγεθος νταβραντισμένου τυραννόσαυρου Rex που όχι μόνο υπάρχουν στο χώρο αλλά πετάνε κιόλας. Μπροστά τους το μωρό της Ρόζμαρι φαντάζει αγγελούδι.

Τρομερά ύπουλες, περπατάνε αηδιαστικά ίδια με τη Σαμάρα απ´ το The Ring όταν ανέβαινε το πηγάδι, είναι πάντα ένα βήμα μπροστά από σένα και κάνουν ό,τι περνάει απ' τα εκατοντάδες χέρια τους δεν ξέρω πόσα έχουν, για να σου κόψουν το αίμα που να τους κοπεί το κεφάλι απ' τη ρίζα. Που μπαίνεις στο μπάνιο, ανάβεις φως, δεν υπάρχει τίποτα, νέκρα παντού, αρχίζεις, πλένεις δόντια ενώ κοιτάζεσαι σαν χαζό στον καθρέφτη κάνοντας εκφράσεις πιθήκου, σκύβεις μια στιγμή να φτύσεις την οδοντόκρεμα κι εκεί που σηκώνεις το κεφάλι τελείως ανυποψίαστος για τη συνέχεια, τσουπ να σου πάνω στον καθρέφτη η μάνα κατσαρίδα να σε κοιτάει κουνώντας τις κεραίες. Το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα.

Νομίζω μεγαλύτερος εφιάλτης απ'το να κοιμάσαι σαν βόδι και να κόβει βόλτες κατσαρίδα με τσαντάκι και 12ποντο πάνω στην πλάτη σου είναι να περπατάς ξυπόλυτος 5 τα χαράματα για να πιεις νερό και κρατς να πατήσεις την Τερέζα. Ντάξει, μετά απ' αυτό παίρνεις χαρτί και μολύβι, κάθεσαι ψύχραιμος στο τραπέζι, εξηγείς τι σου συνέβη μόλις και πας κι αυτοκτονείς με το Baygon. Απόλυτα δικαιολογημένη κι αναμενόμενη αντίδραση γιατί πώς να ζήσει κανείς μετά απ' αυτό, πώς να το κουβαλάει μέσα του;

Φυσικά ο μύθος που τις θέλει να επιβιώνουν σε πυρηνικό πόλεμο είναι πραγματικότητα οπότε αν σκοπεύατε να μετακομίσετε σε κανά Τσερνόμπιλ ως το τελευταίο οχυρό από δαύτες, λυπάμαι αλλά αρχίστε να αδειάζετε βαλίτσες γιατί έχουν τον αθάνατο. Δε θα ξεχάσω ποτέ που κοπανούσα μία με τη σαγιονάρα με μανία τύπου επεισόδιο κόκκινου κύκλου, είχα ιδρώσει, έτρεμα ολόκληρος και πάω για μια στιγμή να φέρω χαρτί να μαζέψω το πτώμα κι αυτό είχε εξαφανιστεί λες και παίζαμε σε low budget θρίλερ και θα μου ορμούσε από πίσω όταν θα έκανε η κάμερα κοντινό στη μούρη μου. Περιττό ν' αναφέρω πως ακόμα ψάχνω.

Γι' αυτό όταν γνωρίζετε έναν άνθρωπο, σας αρέσει, φλερτάρετε, κάνετε παιχνίδι τέλος πάντων, κάποια στιγμή ρωτήστε έτσι με λίγη διακριτικότητα αν φοβάται τις κατσαρίδες. Αν πει όχι τότε συγχαρητήρια, τον βρήκατε, δεν κυκλοφορούν πολύ τέτοιοι γι' αυτό βγάλτε βεντούζες και κολλήστε πάνω του, αν πει ναι ενώ τις σιχαίνεστε κι εσείς τότε it´s not meant to be, το συνοικέσιο τελειώνει αμέσως κι ο καθένας σπίτι του, γιατί αν δεν το διαλύσετε όσο είναι νωρίς μετά θα ερωτευτείτε, θα παντρευτείτε και την πρώτη νύχτα του γάμου θα πετύχετε κατσαρίδα στην κρεβατοκάμαρα και θα καταλήξετε όλο το βράδυ να ουρλιάζετε κι οι δυο αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους απ' αυτούς που φανταζόσασταν. Εγώ προειδοποίησα.

57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
χαχαχαχα φοβερος! και οντως εχουν τον αθανατο! και οι εξελιγμενες τεραστιες με τα διαολοφτερα τους ειναι λογω των teza,baygon κτλ! δεν υπαρχει σωτηρια!
περιέγραψες ωραιότατα την καθημερινότητά μου για τρια χρόνια που συγκατοικούσα μαζί τους....φανταστικά χρόνια....σασπένς ...μυστήριο...όλα τα στοιχεία ενός καλού θρίλερ!!! Σας βρίσκω λίγο υπερβολικούς όμως....δε λέω είναι λίγο αηδιαστικές...λίγο σιχαμερές...αλλά δεν βαριέσαι ποτέ μαζί τους!!! δεν ξέρεις πότε θα σου κάνουν την εκπληξούλα και θα εμφανιστούν...τι μου θύμησες τώρα!!!!
Φανταστικοτρομερή και ακριβής περιγραφή των βασανιστηρίων που βιώνουμε όλοι εμείς που συγκατοικούμε με τις καταραμένες κατσαρίδες... Χωρίς να μας ρωτήσουν κιόλας... Οι δικές μου, είναι μεγάλα μούτρα... Είναι αυτές οι Ολλανδέζες που λέτε(στην πραγματικότητα νομίζω ότι ανήκουν στο αμερικάνικο είδος κατσαρίδας- τυχαίο/δε νομίζω!) σκάει πρώτα η μαμά να πάρει φαγητό ή να γεννήσει τα μικρά της κάπου στο χώρο ΜΟΥ, πεθαίνει από παντόφλα/βιβλίο/λακ κοκ, μετά έρχεται ο τροφαντός μπαμπάς να ψάξει τη γυναίκα του, την τρώει κι αυτός και ξάφνου Ω του θαύματος, εμφανίζονται τα μικρά που θεωρητικά δεν είχαν γεννηθεί αφού η κατσαριδομαμά είχε κοιλιά "τούρλα"! Τις φορές που είναι ψηλά στον τοίχο και ξεφεύγουν από παντόφλα ή σκούπα τότε οι δαιμονισμένες θυμούνται ότι η φυσική εξέλιξη της προίκισε με φτερά και δίνουν μία... ΜΠΛΙΑΧ!!! ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!!!
Παρόλο που ταυτίζομαι με το κείμενο 100% θα πρέπει να διαφωνήσω και να πω οτι το χειρότερο δεν είναι οι κατσαρίδες αλλα τα κατσαριδάκια που είναι τόσο μικροσκοπικά και δεν φαίνονται εύκολα. Τουλάχιστον τις κατσαρίδες τις βλέπεις σχετικά ευκολα βρε αδερφέ. Στο σπίτι που μένω τώρα εδω και 5-6 χρόνια περίπου εχω συναντήσει μόνο μια φορά κατσαρίδα μέχρι τωρα. Φέτος το καλοκαίρι γέμισε το σπίτι κατσαριδάκια (βεβαια βλέπουμε αρκετα συχνά και αλλα ζωύφια οπως σκουλήκια κλπ) Ε έκανα ενα μήνα να κοιμηθώ, να γυρνάω όλο το δωμάτιο σπιθαμή προς σπιθαμή με τον φακό στο ένα χέρι και το baygon στο άλλο να μην βρίσκω τίποτα και μετα απο ένα πεντάλεπτο να ανακαλύπτω 2-3 κατσαριδάκια κάθε φορά. Άδειασα 2-3 baygon (το περισσότερο εγω το εισέπνευσα βέβαια) να σηκώνομαι μες τον ύπνο να κοιτάω για κατσαρίδακια, με κλειστές τις μπαλκονόπορτες και να έχω σκάσει απ'την ζέστη μην τυχόν και μπει κανένα μέσα. Ακόμα δεν έχω ανακαλύψει απο που στο διάολο έμπαιναν..Ευτυχώς τώρα πρόσφατα δεν εχω δει κανένα και εχω ησυχάσει κάπως..Αηδία..Συμπάσχω με όλους σας.
Και με αφορμη αυτο το αφιερωμα θα ηθελα να καταγγείλω πως δυστυχως και στη φιλοζωια υπαρχει εντονος ρατσισμός..... μας νοιαζει για τα σκυλακια, τα γατακια, τα φαλαινακια, τα χελωνακια και λοιπα ειδη που πεφτουν θυματα βιας και κινδυνεύουν (ΚΑΙ ΟΡΘΑ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ), αλλοι πάλι το πανε πιο μακρια και μιλουν για βασανιστικες συνθηκες ζωων που εκτρεφονται προς καταναλωση (βλεπε πουλερικα, βοοειδη, αρνακια κλπ κλπ) και δεν ακουσα ποτε κανενα φιλοζωο να νοιαζεται για τις ερμες τις κατσαριδες που πεθαινουν βασανιστικα απο χημικα η συνθλιβονται απο σολες παπουτσιων.... ουτε για τα ερμα τα εντομακια που οταν ταξιδευουμε συνθλιβονται στο τζαμι του αυτοκινητου μας, ουτε για τα ερμα τα ποντικακια που συνανταμε πατημενα στο δρομο.... (αν ηταν ομως σκυλακι, η γατακι, θα μιλουσαμε για ανθρωπους κτηνη...!!!) και ξαναρωταω, εχουν η δεν εχουν ολα τα ζωα ψυχη κ δικαιωμα στη ζωη???? γιατι να εξοργιζομαστε μονο για σκυλακια κ γατακια η γενικοτερα ζωακια που θεωρουμε συμπαθη???? μηπως τελικα υποκρινομαστε με τη φιλοζωία?? Είμαι σαφώς κατά του βασάνισμού των ζώων αλλά (για να μην παρεξηγηθώ) αλλά ας μην κατακρίνουμε λοιπόν κανενα νεπειδή επιλέγει να καταναλώνει κρέας, φοράει γούνες κλπ κλπ....
Φίλε μου γέλασα πολύ μ αυτα που έγραψες κ ταυτίζομαι απόλυτα μαζί σου. Ευτυχώς ο φίλος μου δε φοβάται κ τις σκοτώνει. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να κλαίω βρίζοντας κ δημιουργώ κ νέες βρισιές.. Δυστυχώς δε μπορω να ξεπεράσω τη φοβία μου κ δε θέλω! Όταν αρχίζω το παραλήρημα,βλέπω στα μάτια του φίλου μου τη κατανόηση κ τα χέρια του πληκτρολογουν κρυφά τον αριθμό της ψυχολόγου μου. Μετακομισαμε σε νέο σπίτι εδώ κ 2βδομ. Κ πριν 3μέρες είδα το πρώτο κατσαριδακι,από τότε έφερε κ τη παρέα του. Κάλεσα ήδη τους ειδικούς για απολύμανση αλλιώς θα μετακομίσω πάλι με κίνδυνο να με χωρίσει! Δε γουστάρω να σηκώνομαι το πρωί,να πηγαίνω να φτιάξω καφέ κ να τις βλέπω στο πάγκο λες κ μου λένε: εμείς καφέ? Θυμάμαι στο σπίτι μιας φίλης,είχανε αραξει στη σητα της μπαλκονόπορτας,τις ψεκαζε κ δε φεύγανε! Οπότε γυρίζει κ λέει: φαντάζεσαι να κάνουμε ζουμ κ να τις δούμε με λεύκα μπλουζάκια βρεγμενα,να το διασκεδάζουν?! Δε παλευεται το θέμα τους,πραγματικά αναρωτιέμαι προς τι η ύπαρξη τους? Που χρησιμεύουν εκτός από το να μας τσακίζουν τα νεύρα?
Παρότι γνησια βουνισια(παππους-γιαγια κι εγω ενα μηνα καθε καλοκαιρι σ'ένα ξεχασμενο χωριο του Καρπενησιου)-μιλαμε για πολυ εκπαιδευση στη φυση,(διαγωνισμος για το ποιος θα μαζεψει βατραχια σε ολες τους τις φασεις κ.ο.κ.-αργοτερα εγινα φιλοζωη),ποτε δεν τις συμπαθησα αυτες τις ατιμες σιχαμενες καφε γλιτσες.Δεν μπορει να τις εχει δημιουργησει η φυση ρε παιδι μου,πως να το κανουμε?Τι κοινο εχουν με τα συμπαθεστατα μυρμηγκια,τις εργατικες μελισσες,ακομα και τους περηφανους σκορπιους(που ειναι η δευτερη ζουζουνοφοβια μου)?Μεχρι και οι σαρανταποδαρουσες ειναι χαριτωμενες μπροστα τους!Κι επειδη η απεχθεια μου τραβαει εις μακρος μπαινω στο ψητο..Καλοκαιρι,δωμα στον 6ο,Πλατεια Αττικης.Καταθλιψη απο χωρισμο και μαραθωνιος ταινιων στην ΤιΒι.Ξεκιναει με Μεν Ιν Μπλακ και μια τεραστια κατσαριδα απο το διαστημα.Συνεχιζει με Εργενη(ποσο αταλαντος αυτος ο Τζωρτζογλου,ποσο!!).Και καπου στη μεση της αυπνιας αποφασιζω να πλυνω ποδια για να κοιμηθω.Καθομαι στη λεκανη(ΒεΣε 1x1,ντουζιερα λεκανη και νεροχυτης σχεδον ολα σε ενα)και αντικρυζω στο μισο μετρο απο τη μυτη μου τερας απο αυτα τα μικρα που φευγουν πιο γρηγορα και απο τον Σουμαχερ.Και δεν φευγει η ατιμη,καθεται, με κοιταζει στα ματια και με μετραει.Αφου βρισκω το θρασσος να την κοιταξω πισω εξαφανιζεται στο ντουλαπι της κουζινας(ειπαμε δωμα,μικροοο σπιτι).Και κανω το λαθος να ανοιξω τα ντουλαπια.Ξανακοιμηθηκα δυο μερες μετα που μου τις εξολοθρευσε η μαμα(εστειλε απο τον Βόλο ενα τζελ που το τρωνε και μετα λεει τρελαινονται και κανιβαλιζουν η μια την αλλη-το υπερτατο ριβεντζ..)
Απ' το ίντερνετ με αγάπη:Cockroaches hate Tea tree oil, mint, bay leaves and cucumbers1. Add 25 drops of mint essential oil in 1 cup of water. Put the solution in a spray bottle.Spray under kitchen cabinets, cracks hard to reach areas and doors. Repeat once a week.2. Place bay leaves in your pantry, kitchen, cabinets and closets.3. Rub tea tree essential oil on shelves, baseboards and infested areas. Add end of cucumbers at corners of room and shelves until cucumbers are shriveled.4. Sprinkle Diatomaceous dirt in cracks and and holes.5. Cockroach trap: Fill about a quarter of an old bottle with beer and add 1 tablespoon of oil. Leave in infested area. Replace when full of cockroaches (. . . ). Brrrrrrr . . . . - Mop floors with 1 part white distilled vinegar and 5 parts warm water.
Είναι από τα πιο συγκινητικά κείμενα που έχω διαβάσει εδώ μεσα...τόση...ταύτιση.... Μεγάλωσα σε ένα σπίτι ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ.... Δεν ήμουν τυχερή...όχι ..όχι... Μεγάλωσα απροστάτευτη και με παντελή ΑΓΝΟΙΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ! Σαν παιδί στο σπίτι του παππού στο χωριό δεν αντιλαμβανόμουν ότι αυτά τα καφε-κόκκινα που περπατούσαν στο πάτωμα...δεν ήταν γιγάντια μυρμήγκια....Όταν πάτησα το πρώτο από δαύτα και συνειδητοποίησα ότι σηκώνοντας το πόδι μου...ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΓΙΟΝΑΡΑ (ναι...τόση άγνοια... με εκτεθειμένα τα δάχτυλα μου στις κεραίες)... άρχισα να πιστεύω στη μεταφυσική. Μετά συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να είμαι απλά πιο γρήγορη και πιο αποφασιστική. Ο μόνος τρόπος να καταφέρω να πατήσω μια κατσαρίδα είναι κλείνοντας τα αυτιά μου ερμητικά με τα χέρια μου για να μην ακούσω το αηδιαστικό "ΚΡΑΤΣ", η κίνηση δε, πρέπει να είναι γρήγορη, απότομη και αποφασιστική έτσι ώστε αφενός να μην ξεφύγει, αφετέρου να μην προλάβει η σόλα να πάρει το σχήμα του σώματος του "κατηραμένου θύματος", να μην κουρμπιάσει πριν συνθλίψει το σκληρό κέλυφος και συναιστανθείς ότι σπέρνεις τον ανελέητο θάνατο....(φοβόμουν μην αρχίσω να το απολαμβάνω...)Δυστυχώς στο γραφείο που δουλεύω είναι τίγκα......μου πήρε ένα χρόνο να το διαπιστώσω... γιατί εδώ.... οι δολοφόνοι είναι μικροι.... μικροσκοπικοί και δεκάδες....Μετά από ένα χρόνο παραμονής στο γραφείο... αποφάσισα να καθαρίσω το τηλέφωνό μου, θες τα πατατακια που έτρωγα μιλώντας σε πελάτες, η σαλτσα στα χέρια από τα χαμπουργκερ, το μελάνι του εκτυπωτη που είχε βάψει τα πλήκτρα....αποφάσισα να κλείσω τη σαιζόν για τις καλοκαιρινές διακοπές καθαρίζοντας τα πάντα με απολυμαντικό (ντετολ για να κάνω και τη διαφημισή μου...).Τι το'θελα.... ξεβίδωσα τη συσκευή του τηλεφώνου..... και ξεκοίλιασα το ακουστικό...ναι ναι... εκείνο που ακουμπάει στο αυτί..... Το θέαμα ήταν αποκρουστικό...δεκάδες μικρά κόκκινα πτώματα, σε μέγεθος μισής φακής, είχαν κολλήσει αναμετάξυ τους και πάνω στο μαγνήτη του ακουστικού...τα πόδια τους σχεδόν έβγαιναν από τις τρύπες του ακουστικού... ΧΡΙΣΤΕΕΕΕ ΜΟΥΟΟΥΥΥ (ενδυναμώνουν την πίστη αυτές οι καταστάσεις...) ...ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΚΟΝΗ!!!!!!Μου πήρε δύο ώρες να ξε-πτωμιάσω το τηλέφωνο και να το καθαρίσω με απολυμαντικό και οινόπνευμα... για μέρες πίστευα ότι έχω μια αποικία κατσαρίδων το αυτί μου, που μάλλον μου σιγοτρώει τον εγκέφαλο και κάπου ...σήμερα..αύριο...θα ξεπηδήξει μία από αυτές από τον δακρυικό πορο του ματιού ενώ παράλληλα θα αρχίσει να τρέχει αίμα από τη μύτη μου (με έχουν καταστρέψει τα γαμω-θρίλερ...)Τελικά, προσέφερα οικειοθελώς την καθαρή μου τηλεφωνική συσκευή σε συνάδελφο (όχι της αρεσκείας μου)..."πού θα πάει" σκέφτηκα, "αργά ή γρήγορα θα ξαναγεμίσει η αποικία...ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ"
Ένας απ' τους λόγους που δεν γουστάρω το καλοκαίρι είναι οι κατσαρίδες. Τις μισώ και τις σιχαίνομαι απίστευτα. Δεν τις πλησιάζω καν, ούτε για να τις σκοτώσω. Τα τελευταία 2 χρόνια "τόλμησα" με το ΤΕΖΑ. Φλιτάρω και τρέχω σε άλλο δωμάτιο λες και θα με φάνε. Για παντόφλα, βιβλίο κλπ δεν παίζει με τίποτα. Έχει τύχει να μπω σπίτι 1 το βράδυ, και με το που ανοίγω βλέπω ένα τέρας ακριβώς μπροστά μου. Βήμα πίσω, κλείνω πόρτα και παίρνω απ΄το κινητό τον πατέρα μου που μένει απέναντι (τον ξύπνησα τον έρμο) με έντρομο ύφος και λέω "έλα γρήγορα να με σώσεις" και κλείνω. Σκάει μύτη στο λεπτό ο πατέρας μου με πυτζάμα, παντόφλα, μαλλί αναχιτωμένο κ στυλάκι "τι έγινε?". "Σκότωσε το τέρας που είναι από πίσω γιατί εγώ δεν κοιμάμαι εδώ σήμερα..". Νευρίασε, μου 'ριξε και κάτι χριστοπαναγίες αλλά έκανα την πάπια και τα προσπέρασα γιατί είχα πέσει στην ανάγκη του μέχρι να τη σκοτώσει τη σκρόφα. Αξιοπρέπεια μηδέν ρε φίλε!Άσε που όταν σκοτώνω καμία, πάω μετά πάνω απ΄το πτώμα και τη βρίζω. "Βρώμα.. Το 'φαγες το κεφάλι σου.. Ήθελες να τα βάλεις μαζί μου" κ τέτοια. Ψυχασθένεια λέγεται αυτό?
Θα σας πώ ένα μυστικό που με έσωσε και μένα την κατσαριδοφοβικιά! Να έχετε μαζί σας οινόπνευμα! Εγω έχω ένα στο δωμάτιο μου, ένα στο μπάνιο και τελοσπαντων βάλτε όπου κάθεστε και μπορείτε να δείτε! Μόλις τη δείς την περιλούζεις (είναι καλο γιατι μπορείς να το κάνεις και απο σχετικά μακρια)και σε μισο λεπτό έχει πέσει τ'ανάσκελα κα σπαρταράει! Φαρασάκι, σκουπιτσα και πέταμα! Και πάει!!!!!
Προς απάντηση στον απο κάτω που γνωρίζει τον τρόπο αντιμετώπισης με οινόπνευμα έχω να προσθέσω οτι προτιμώ το άσπρό οινόπνευμα και να σας πώ γιατι.. Μια φορά που είχε τυχει στο μπανιο κατσαρίδα είχα μόνο μπλέ. Επειδή μου ξέφυγε και καναδυο φορές κατέληξα να έχω γεμίσει το μπάνιο οινόπνευμα. Το κακο λοιπόν με το μπλέ είναι πως επειδή έχει έντονη μυρωδιά αγανάχτισα να την ξεφορτωθω.. Για τις επόμενες μέρες δεν μπορούσα να μπώ στο μπάνιο με κλειστη την πόρτα απο την βρώμα του μπλέ οινοπνέυματος.. Οπότε Δαγκωτό στο λευκο παιδια!
Παιδί μου, πας καλα? Εχεις δει την τιμη του καθαρού ονοπνευματος? Απαπα, πιο φτηνη ειναι η βοτκα! Παρε μια "-οβα" νο νέιμ και θα με θυμιθεις. Ακου εκει καθαρο οινοπνευμα! Στην Αγγλια το πινουν!
Ήμουν σίγουρη ότι δεν είμαι η μόνη που σιχαίνεται αυτά τα τέρατα! Έκανα εγγραφή μόλις διάβασα το θέμα, γιατί αυτό που έχω να πω είναι μεγίστης σημασίας για όσους τις μισούμε! Ανακάλυψα τι τις εξοντώνει από μακριά, χωρίς να πλησιάσεις στο οπτικό της πεδίο (!) κι πάνω απ' όλα χωρίς κρρραααατς! Το μπλε οινόπνευμα! Σημαδεύεις, ρίχνεις και αυτό ήταν! Γυρνάει ανάποδα νεκρή σε δευτερόλεπτα! Δεν έχω ανακαλύψει ακόμα τον τρόπο που θα πετάγεται μόνο του το πτώμα στη λεκάνη της τουαλέτας, για να μη χρειάζεται να το πιάνω με χαρτιά, αλλά πού θα μου πάει, κάτι θα σκεφτώ! :) Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε! :)
Προχτές και ενώ ανέβαινα τις σκάλες της πολυκατοικίας μου, βλέπω μια έξω από την πόρτα μου, ήταν στον τοίχο που έχει το κουδούνι.Κάνω στα γρήγορα ένα ακροβατικό, ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Έλα όμως που με "έτρωγε"! Κι αν μπει κάτω από την πόρτα; Κι αν το πρωί που φύγω αμέριμνος για την δουλειά μου την σκάσει από ψηλά; Λέω: "Χρήστο, δεν παίζει. Πρέπει να κάνεις το καθήκον σου!"Παίρνω το εντομοκτόνο (για πατήματα και τέτοια ούτε λόγος, είμαι του χημικού πολέμου), ένα γαμάτο που είναι αφρός με ένα μακρύ σωλήνα μπροστά και ξεκινάω για την αποστολή μου.Ανοίγω την εξώπορτα και στα γρήγορα το φως του διαδρόμου και ήταν (ευτυχώς) στο ίδιο σημείο. Οπλίζω το όπλο μαζικής καταστροφής και επιτίθεμαι. Την ψέκαζα 5 λεπτά και η κ@ριόλα ακόμα κουνιόταν!!! Σε μια φάση γυρνάει ανάποδα και λέω: "Εδώ είμαστε! Πέθανε!" Και εκεί που πάω να χαρώ την νίκη μου, τσουπ! γυρνάει πάλι με τα πόδια και πήγαινε προς την κάσα της πόρτας. Λέω: "Ώρα για φουλ επίθεση!" και της ρίχνω τόσο χημικό που τύφλα να έχουν οι ματατζήδες στις διαδηλώσεις. Από τον πολύ αφρό δεν την έβλεπα καν! Τελικά, αφού τελικά σκότωσα το τέρας, την άφησα εκεί έξω για παραδειγματισμό για τις υπόλοιπες!
παιδια παρτε εναν εξολοθρευτη.Σε οσα σπιτια εχω ζησει που ειχαν στην αρχη κατσαριδες,μετα τον εξολοθρευτη δεν εβλεπα ουτε για δειγμα για τουλαχιστον 3-4 και παραπανω χρονια.Οσο και να κοστιζει-που δεν κοστιζει πολλα- ΑΞΙΖΕΙ!
Φιλε συμπασχω μαζι σου.Εμενα ο ψυχολογος δεν με βοηθησε.Ειναι τοσο κολλημενο το μυαλο μου που δεν μπορει να κανει ουτε αυτος επιστημον ανθρωπος.Πριν ενα χρονο δεν ειχα θεμα γιατι ειχε τυχει ενα ολοκληρο καλοκαιρι να εχουμε φωλια στη κουζινα απο ξανθες και να μη μπορουμε να τη βρουμε(αυγα απο κονσερβα που δεν πλυναμε ειπε αυτος που κανει απολυμανσεις).Επισης το σπιτι της κολλητης μου ειχε φωλια στη κουζινα.Περσυ ομως...Μια μαυρη μπηκε κατω απτο κρεβατι μου(την οποια δεν βρηκα ποτε) απο τοτε δεν κοιμαμαι τα βραδυα καλα πεταγομαι και ψαχνω κατσαριδες....Ποτε θα βρουμε τροπο να παμε στον Αρη?!??!
Μάλλον μόνο σε εμένα φαίνονται συμπαθητικές..Φανταστείτε ο φίλος μου (2 μέτρα άνθρωπος) με φώναζε σα τρομαγμένη θείτσα να τις βγάλω από το σπίτι μας..Γιατί φυσικά δεν τις σκοτώνω..Απλά τις απομακρύνω..Τί σας έχουν κάνει οι κακόμοιρες;;;
Αμα μπορούσα θα το έκανα, αγαπητη μου tsatsa, αλλα το θέμα ειναι ότι δεν τις προλαβαινεις τις άτιμες! Πες μου πως θα τις πιασεις (ιιιικ) και πως θα τις μεταφέρεις (διπλό ιιιιικ) κια ειδικά αυτες τις ατιμες ιπταμενες-καμικαζι; Εχω δει άνθρωπο να κυνηγάει 2 ιπταμενες και εκεινες να του την πέφτουν στεγνα, πεφτοντας πανω του και γυρνώντας πανω απο το κεφαλι του (δεκαπλο ιιιικ)! Συγνώμη αγαπητη αλλα δεν θα παρω! Εκτος και αν μου στειλεις το τηλέφωνό σου για ώρα ανάνγκης (πλακα κανω παντα,ετσι;)! ΚΑλη κατσαρίδα ειναι η νεκρή κατσαριδα!
Πρωτη φορα ακουω κατι παρομοιο! Μηπως ειστε βουδιστρια; (ξερετε οι πιο πιστοι απο αυτους, απομακρυνουν με ενα σκουπακι τα ζωυφια απο το δρομο τους, μη τυχον τα πατησουν κατα λαθος!