Για να αποκτήσεις γνώση και κατ' επέκταση άποψη, για το τι έχει αξία και τι όχι, πρέπει να πάρεις από κάπου έναν μπούσουλα. Οικογένεια, φίλους, σχολείο, σύντροφο και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος (όπως αναφέρει η γνωστή λατινική έκφραση tabula rasa) δεν γεννιέται με έμφυτες γνώσεις, αλλά τις αποκτά στην πορεία, μέσω αντίληψης κι εμπειρίας. Όταν το περιβάλλον είναι σάπιο, πολύ δύσκολα θα γλυτώσεις την ίδια κατάληξη. Αν δεν έχεις ερεθίσματα και βάσεις, το τέλος συνήθως είναι προδιαγεγραμμένο.
Σε μια χώρα λοιπόν, όπου το πνευματικό επίπεδο δεν αγγίζει απλά το μηδέν, αλλά έχει αρχίσει να φτάνει στο μείον, δεν μπορείς ν' αναζητάς ευθύνες στους δημιουργούς των σκηνικών σήψης (αυτοί απλά εκμεταλλεύονται τους καιρούς), αλλά στο κοινό που έχει εκπαιδευτεί να τρέφεται με περιττώματα. Ζούμε στην εποχή της πνευματικής κοπρολαγνείας και το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να της γυρίσουμε την πλάτη, ανεβάζοντας τη δική μας πνευματική οξύτητα. Δεν γίνεται να σώσουμε όλο τον κόσμο, όχι γιατί δεν μπορούμε, αλλά γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να σωθεί. Έχουν ποτίσει τόσο πολύ τα περιττώματα τον εγκέφαλο της μάζας, κάνοντάς τον μια τεράστια τουαλέτα που δέχεται αδιαμαρτύρητα και με χαρά τα πάντα.
Όπως είναι λογικό, τίποτα δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αθλητισμός, πολιτική, τέχνη, διατροφή, όλα έχουν την ίδια μοίρα. Ένας συνολικός εμετός. Η μάζα κάνει κουμάντο κι αυτό δεν θ' αλλάξει. Η βουτιά σε νερά με γνώμονα την αμάθεια, ήταν πάντοτε πιο εύκολος δρόμος απ' το ξύσιμο του εγκεφάλου. Γιατί το ξύσιμο του εγκεφάλου απαιτεί χρόνο και κόπο, η μαζική κατανάλωση απλά απαιτεί χαμηλές αξίες και στην χώρα αυτή έχουμε πλεόνασμα.
σχόλια