Ας ξεκινήσουμε ότι δεν υπάρχει ένας τέλειος κόσμος, ένα ιδανικός , ένας κόσμος γεμάτος ηλιοβασιλέματα και ουράνια τόξα. Και να υπήρχε θα ήταν τόσο ανιαρός, όπως ένα διήγημα του Μπουκόφσκι χωρίς ωμότητα. Πασχίζεις για κάτι που ποτέ σου δεν θα μάθεις αν άξιζε, αν αξίζει, και ακόμα χειρότερα καρτερείς για θετικές αλλαγές και εξελίξεις, παρόλο που δεν είσαι έτοιμος ούτε έτοιμος να αλλάξεις ούτε να δεχτείς την ήττα. Καταλήγουμε στο ότι, γίνε απλά ένα κύμα και «βυθίσου» στον ωκεανό αυτής της κοινωνίας.
Στη πορεία θα ανακαλύψεις πως κανείς δεν θα περιμένει εσένα για να τον ξελασπώσεις, απλώς θα είσαι το μικρότερο λάθος ανάμεσα σε τόσα μεγαλύτερα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, τα χείλη σου θα σχηματίσουν την φράση όμοια με τον τίτλο του άρθρου. Ο καθένας έχει ένα προσωπείο για κάθε κραυγή και για κάθε σιωπή, για κάθε φορά που τόλμησε και για κάθε φορά που έμεινε άπραγος. Το προσωπείο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία υποθετική σκέψη για το πώς θα εξελισσόταν τα πράγματα εάν είχε κάνει κάποια κίνηση. Γι'αυτό δεν θα αλλάξεις, γιατί δεν αψηφείς τον φόβο. Και ο φόβος είναι η απόλυτη μορφή ελευθερίας.
Μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα ανακαλύψεις, πως τα μαλλιά σου έχουν πέσει, τα μάτια σου έχουν μαύρες σακούλες, το πρόσωπο σου είναι γεμάτο ρυτίδες, αν χαμογελάσεις τότε για 'μένα είσαι ο άνθρωπος που γάμησε τον κόσμο κι όχι εκείνος που ο κόσμος τον γάμησε.
Σταμάτα να μιζεριάζεις. Καμιά φορά επιβάλλεται να βάλεις τις φωνές στον ίδιο σου τον εαυτό και αν χρειαστεί να «τσαλακωθείς» κάντο για κάτι που βρίσκεις καυλωτικό και γοητευτικό, όχι για κάτι που η μάζα σε προσηλυτίζει. Κάψε οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο σου, μονάχα όταν σε εμποδίζει κάτι και όχι γιατί σου αρέσουν οι «φλόγες». Μην πληγώνεις γιατί πληγώθηκες και προπάντων μη θαυμάζεις τις πληγές που προξενείς.
Οι φθηνές δικαιολογίες είναι για τους φθηνούς ανθρώπους. Μπορείς να έχεις όλο τον κόσμο στα χέρια σου, αλλά πόσο από αυτόν θέλεις; Μάζεψε τα χαμόγελα σου και φύλαξε τα για 'σένα. Γιατί εάν δεν ξελασπώσεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, τότε ποιος θα το κάνει; Σταμάτα να ανακυκλώνεις «κλισέ» εκφράσεις όπως, «η ζωή είναι μικρή» και αντ' αυτού άκου το «τικ τοκ» και απόλαυσε την κάθε σου στιγμή (γιατί η ζωή είναι μικρή!).
Μία μέρα θα ξυπνήσεις και θα ανακαλύψεις, πως τα μαλλιά σου έχουν πέσει, τα μάτια σου έχουν μαύρες σακούλες, το πρόσωπο σου είναι γεμάτο ρυτίδες, αν χαμογελάσεις τότε για 'μένα είσαι ο άνθρωπος που γάμησε τον κόσμο κι όχι εκείνος που ο κόσμος τον γάμησε.
Προσπάθησες να προσευχηθείς κι βρήκες νόημα μόνο στα όνειρα που έκανες εσύ για εσένα και όχι στην βούληση των άλλων. Πάρε το χρόνο σου και φέρσου με λογική και άσε τα λόγια σου να πέσουν στα κύματα του βυθού που αναφέραμε.
Ποτέ δεν ξέρεις αν το λάθος είναι σωστό, είναι στο χέρι σου να το ανακαλύψεις και να το αντιμετωπίσεις.
