Για τις Ελένες μιας Ελλάδας που τρώει τα παιδιά της

Για τις Ελένες μιας Ελλάδας που τρώει τα παιδιά της Facebook Twitter
0

Γράφτηκαν ήδη τόσα πολλά για τις Ελένες μιας εποχής που μόνο πρόοδο δεν θυμίζει.


Και δεν θέλω να σταθώ στο τι μπορούν οι άλλοι, μια απρόσωπη, μακρινή κι άρα άμεμπτη κοινωνία να πράξει για την κατάσταση που βιώνουμε. Θέλω να θυμίσω τι μπορούμε εμείς να κάνουμε, εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, εγώ που τις γράφω και αμφισβητώ ήδη το νόημα και τη χρησιμότητά τους, οι μανάδες και πατεράδες μας, όχι υποχρεωτικά για να σωθούμε οι ίδιοι, αλλά για να δώσουμε ένα μικρό προβάδισμα σε αυτούς που θα έρθουν μετά από εμάς.

Δεν έχει σημασία αν είμαι άντρας ή γυναίκας γιατί δεν θέτω το ένα φύλο έναντι του άλλου. Υπάρχουν γυναίκες που παίζουν καλύτερο COD και Fortnite από άντρες, που δεν παντρεύονται ποτέ, που δεν γουστάρουν τις σχέσεις, που στο πρώτο ραντεβού θα πληρώσουν αυτές και θα σε γυρίσουν σπίτι, που δουλεύουν σκληρά και καταξιώνονται επαγγελματικά και δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να τις χρησιμοποιήσω σαν εξαίρεση σε κανέναν κανόνα γιατί δεν είναι. Και υπάρχουν άντρες που τους άρεσε από μικρούς ο χορός και το τραγούδι, που η μαγειρική για αυτούς είναι πάθος, που τα δάκρυα προσφέρουν ανακούφιση, που ανήκουν στο χώρο των τεχνών και δεν ξέρουν καλά τι είναι το offside ή πώς να "μαστορέψουν" ότι χάλασε στο σπίτι, που η οικογένεια είναι πιο σημαντική από την καριέρα και μένουν οι ίδιοι να προσέχουν τα παιδιά ώστε να δουλέψει η σύζυγός τους, άντρες που η θηλυκή πλευρά τους δεν είναι θηλυκή αλλά ανθρώπινη και βαρέθηκαν να απολογούνται για αυτή.

Ναι, η Ελλάδα είναι ο Κρόνος, είναι η χώρα που τρώει τα παιδιά της κι όσο τα τρώει βαπτίζει το δείπνο "προστασία". Γιατί λέμε ότι την περίοδο της κρίσης αν αντέξαμε, αντέξαμε χάρη στο θεσμό της ελληνικής οικογένειας. Μα είναι σαθρός ο θεσμός αυτός, όσο κι αν δεν μας αρέσει να το ακούμε. Δεν μας κράτησε η οικογένεια, το αίσθημα αυτοσυντήρησης μας κράτησε που σιγοκραυγάζει: ισχύς εν τη ενώσει!

Δεν μιλάω ούτε για στερεότυπα ούτε για gender-bending.


Τα στερεότυπα άλλωστε είναι ένα side-effect της ελλιπούς και λανθασμένης στατιστικής. Και τα δεδομένα μας και αυτά ελλιπή κι αβάσιμα είναι. Γιατί δεν παραδεχόμαστε όσα πιστεύουμε και θέλουμε, μήπως κι εκτεθούμε. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως θα εκτεθούμε! Η διαφορετικότητα ουδέποτε συγχωρήθηκε σε μια Ελλάδα που είναι Τιτάνας.

Ναι, η Ελλάδα είναι ο Κρόνος, είναι η χώρα που τρώει τα παιδιά της κι όσο τα τρώει βαπτίζει το δείπνο "προστασία". Γιατί λέμε ότι την περίοδο της κρίσης αν αντέξαμε, αντέξαμε χάρη στο θεσμό της ελληνικής οικογένειας. Μα είναι σαθρός ο θεσμός αυτός, όσο κι αν δεν μας αρέσει να το ακούμε. Δεν μας κράτησε η οικογένεια, το αίσθημα αυτοσυντήρησης μας κράτησε που σιγοκραυγάζει: ισχύς εν τη ενώσει!

Και είμαι ένα άτομο ιδιαίτερα τυχερό γιατί προέρχομαι από εξαιρετική οικογένεια που μας έμαθε από παιδιά να μην κάνουμε χειρονομίες και να σεβόμαστε τόσο τον άλλο όσο και τον προσωπικό του χώρο. Κι όμως, είναι σαθρός θεσμός η οικογένεια. Γιατί σαθρά τον χρησιμοποιούμε. Γιατί και η δική μου οικογένεια υπέπεσε στο αμάρτημα της προστασίας, όχι για βιασμούς και ανθρωποκτονίες, αλλά δεν θα κάνω εγώ τη στάθμιση των επιχειρημάτων.

Επικαλούμαστε τον θεσμό αυτό όταν κρύβουμε την αλήθεια επειδή φοβόμαστε τι θα πει ο κόσμος, η ίδια απρόσωπη και μακρινή κοινωνία που ποτέ δεν θα πάρει θέση. Αν ο τάδε ή η τάδε είναι ομοφυλόφιλοι, αν η Μαρία βγαίνει με τον Γιώργο, αν η Μαρία βγήκε με τον Γιώργο και τώρα βγαίνει με τον Τάσο και τον άλλο μήνα θα βγει με τον Κώστα. Για το πώς ντύθηκε η Μαρία και για το αν ο Γιώργος, ο Τάσος και ο Κώστας κάνουν κανένα άθλημα ή είναι τίποτα γυναικούλες. Κι όταν ρωτάνε όλοι μαζί τους δικούς τους τι πρόβλημα έχουν και τους βάζουν να κρύβονται για όσα κάνουν, η οικογένειες με αληθινή αγάπη κι έγνοια θα τους πουν όλο πόνο "εμείς κανένα πρόβλημα δεν έχουμε παιδί μου, εμείς σε ξέρουμε, δεν κακολογούμε αλλά... ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ [η ρημάδα] Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ;" Κι έτσι θα κρύψουν τα πάντα, θα τα βυθίσουν σε ένα πηγάδι δίχως πάτο. Τους βαθμούς που έβγαλαν τα παιδιά τους, τις σχολές που πέρασαν πρώτου πάρουν μετάθεση, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις, τα ενδιαφέροντά τους, τις αδυναμίες τους... Όλα, θα βυθιστούν και θα κρατηθούν κρυφά γιατί η οικογένεια ντρέπεται για τα παιδιά της και η ελληνική οικογένεια τρώει κομμάτι-κομμάτι την ψυχή των παιδιών της... για το καλό τους.

Σιγά σιγά θα μεγαλώσουμε και θα συγχωρήσουμε πρώτα στους εαυτούς μας που υιοθετήσαμε τις ίδιες τακτικές, που πιστέψαμε στις ίδιες αποτεφρωμένες διδαχές κι ύστερα θα συγχωρήσουμε στους γύρω μας την κοινή υποταγή (δική τους και δική μας) σε ιδέες που δεν μας εκφράζουν, αθώες όπως το έξτρα χαρτζιλίκι της γιαγιάς μόνο προς τον εγγονό, όπως τα δάκρυα που δεν είναι για άντρες, όπως τα κορίτσια που αν δεν ξέρουν να πλένουν και να μαγειρεύουν ποιος άντρας θα τις πάρει, όπως την Ελένη που την σκότωσαν και την βίασαν και η οικογένεια του ενός δράστη θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να βυθίσει την κατηγορία στο απύθμενο πηγάδι της, όπως την υπόθεση του Γιακουμάκη που κάποιοι δεν τον θεώρησαν άντρα αρκετά και το πλήρωσε με τη ζωή του.


Και η απορία θα είναι πάντα η ίδια για όσους φέρθηκαν απάνθρωπα, σκληρά και άλογα: γονείς δεν είχαν τούτα τα παιδιά;

Είχαν! Έχουν! Όμως οι γονείς τους τους έμαθαν να κρύβονται, να χλευάζουν, να βιάζουν, να κοροϊδεύουν, να χτυπούν αλλά προπαντός, να σωπαίνουν και να μην μιλούν! Γιατί η κοινωνία έχει μάτια και αυτιά και γλώσσα μεγάλη και η οικογένεια ένα μικρό μόνο πηγάδι τα λάθη της εκεί να θάβει.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ