ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αισθάνομαι πως οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων έχουν φθίνει. Όσον αφορά ειδικά τις φιλικές σχέσεις μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση της πλήρους εξαφάνισης τους.

Γιατί έχουμε γίνει έτσι οι άνθρωποι?τόσο σκληροί,χειριστικοί,αλαζόνες!παίζουμε με τα συναισθήματα των άλλων δίχως να σκεφτούμε ούτε για ένα λεπτό τον ψυχικό πόνο που μπορεί να προκαλούμε.Ειρωνευόμαστε,απαξιώνουμε,υποτιμούμε χωρίς ίχνος ντροπής.Πραγματικά αναρωτιέμαι τι κερδίζει όποιος επιλέγει να ενεργεί κατ'αυτόν τον τρόπο, ειδικά απέναντι σε κάποιον που του φέρεται με σεβασμό ,ευγένεια κ είναι ξεκάθαρος κ ευθύς απέναντί του.Θα ήθελα τις απόψεις σας....

Σε δύο ώρες έχουμε εκδήλωση και εγωω είμαι από το πρωί με γαστρεντερίτιδα !πωως θα τα καταφέρω;

Ακολουθούν (ρητορικά;) ερωτήματα.Πόσο φίλη είναι κάποια η οποία δεν είναι ποτέ εδώ για εσένα; Ούτε στα όμορφα ούτε στα άσχημα, ουτε στα εύκολα ούτε στα δύσκολα. Εσυ της στέλνεις να βγείτε και εκείνη λέει πως προτιμά να κοιμηθεί, να της λες να πάτε θέατρο και εκείνη να έχει επισκεφθεί άλλη φίλη-φίδι εδώ τρεις μέρες χωρίς να σου πει τίποτα, να της στέλνεις και να μην απαντά, να της τηλεφωνείς και να μην απαντά, να μην σου μιλάει, να μην σε κοιτάει, να μην σ'αγαπαει. Μήπως είναι μια φιλία που έχει ήδη πεθάνει αλλα αρνούμαι να το αποδεχτώ;

Να ρωτήσω όσοι-ες σας φέρθηκαν ύπουλα,σκάρτα,άδικα πως το ξεπεράσατε αν το ξεπεράσατε?γιατί εγώ αντιμετωπίζω τέτοια κατάσταση κ υποφέρω...

Γινεται να νιωθεις ερωτα και αγαπη για δυο ατομα ταυτοχρονα? Αν χασεις το ενα απο τα δυο να εισαι χαλια? Το γνωριζουν και δεν το αποδεχονται αυτο και ειναι λογικο! Δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος εγω αλλα ειμαι σε αυτη την κατασταση χωρις τελος

όταν πέφτει το χιόνι εκεί...Ήθελα να ήμουν κοντά σου.Να προσέχεις.

ειχα ζητησει να βγουμε, μου ειχε δωσει μια χαλαρη απαντηση αλλα δεν μου ειπε και οχι.ειμαστε ιδια σχολη οποτε βλεπομαστε που και που. το θεμα ειναι μετά απο περιπου 1,5 μηνα και αφου μεσολαβησαν καποια γεγονοτα στη ζωη μου, εγω τη σκεφτομαι ακομα. Θελω να της στειλω συγκεκριμενα να βγουμε τη ταδε μερα και αμα μου πει κατι εκτος του ναι τελος. Πιστευετε οτι ειναι περιεργο να της στειλω σχεδον 2 μηνες μετα; Τωρα τελευταια τη σκεφτομαι και χαλιεμαι, αμα δε στειλω θα σκασω :Pσυγνωμη αμα φαινεται αφελης η ερωτηση, αλλα δεν εχω και μεγαλη εμπειρια σε αυτα.

Νιώθω φόβο για το τι πρόκειται να ακουλουθησει στο μέλλον ... ειναι στιγμές που προβληματίζομαι γιατι δεν θέλω να χάσω τους ανθρώπους που ειμαι δεμένη μαζι τους και που αγαπω όταν φύγω για σπουδές..

Σε δύο μέρες έχει γενέθλια και ξέρω πως δεν θα με καλέσει και αν το κάνει θα το κάνει ελπίζοντας να πω όχι και η αλήθεια είναι πως όχι θα πω. Δεν ειμαι εκκρεμότητα κανενός και ούτε θα γίνω. Ξέρω πως οι ευκαιρίες που μου δίνονται για έξοδο είναι περιορισμένες αλλά προτιμώ τη μοναξιά για μια ακόμη νύχτα παρά την ψεύτικη τους παρέα. Έχει καλέσει όλους τους κοινούς φίλους εδω και δύο με τρεις μέρες και εμένα δεν μου έχει πει τίποτα ακόμα. Μάλλον ελπίζει πως αν αργήσει να με ενημερώσει θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πάρει αρνητική απάντηση στο κάλεσμα. Μακάρι να ήξερε πως η απάντηση είναι ήδη όχι.