ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μαμα μου λεει συνεχως οτι ντρεπεται για μενα και τον αδερφο μου. Τις μιλανε συνεχως ''ασχημα'' φιλοι και συγγενεις..οτι μας εχει καλομαθει και εμεις δεν κανουμε τιποτα. Θα μιλησω για εμενα. Εγω ειμαι εγγεγραμμενη σε μια σχολη την οποια πριν λιγους μηνες σταματησα και για οικονομικους λογους και για αλλους για τους οποιους η μητερα μου συμφωνησε 100%. Ως εκ τουτου κατεληξα να χρωσταω αρκετα μαθηματα. Απο σεπτεμβρη θα ξεκινησω να τα δινω γιατι θελω να την τελειωσω τη σχολη. Παραλληλα ξεκινησα πριν λιγο καιρο να ψαχνω για δουλεια γιατι δεν αντεχω αλλο αυτην τη μιζερια. Πηγα για παραγωγη,αγχωθηκα πολυ,για 5λεπτα αρχισα να τρεμω και με εδιωξαν. Δεν ειναι κ ευκολο θεωρω,καθωσ ειμαι 20 και δεν εχω και προυπηρεσια. Δεν εχω παει ποτε διακοπεσ με φιλουσ/εσ παρολο που δεν ειμαστε και χαλια οικονομικα...φετοσ ηθελα πολυ να παω,γι αυτο εψαχνα και για δουλεια. δε νομιζω οτι θα τολμησω να ζητησω απο τη μητερα μου λεφτα...και να μου δωσει θα μου το χτυπαει για αλλα 5χρονια..ζηλευω πολυ αλλα δε νομιζω οτι μπορω να κανω κατι. πολλη γκρινια,με εχει γεμισει ψυχολογικα. συνεχεια σκεφτομαι τη φραση "ντρεπομαι για τα παιδια μου" . δεν ξερω....

Μια απο τις κολλητες μου μπηκε στην παρεα μας περσυ.Στην αρχη εκανετης περισσοτερο παρεα μαζι μου και μετα σιγα σιγα αρχισε να ενσωματωνεται περισσοτερο στην παρεα με αποτελεσμα να αρχιζω να νιωθω πως με αντικατεστησε.Εχει δεθει παρα πολυ με ολες και γω νιωθω καπως στην απεξω ενω προσπαθω να μαι παντα μεσα στην παρεα παντα αυτην επαινουν και μενα με γραφουν και θα μου απευθυνθουν μονο αμα εχει συμβει κατι σοβαρο για να τους δωσω συμβουλες και τετοια.Δεν εχω τοσο χιουμορ οσο αυτες και ειμαι πιο ντροπαλη αλλα παλια τα ξεπερασει αυτα και ολες ηθελαν να μαι παρουσα παντου.Τωρα παω δεν παω σε καποια βολτα πιστευω οτι.καλα θα περασουν και χωρις εμενα.Με ριχνει πολυ ψυχολογικα ολο αυτο...τι να κανω για να ενταχθω ξανα;

Που διαβάζω εξομολόγηση με πολλά ορθογραφικά λάθη σταματάω την αναγνωση και σκέφτομαι πως γράφονται σωστά οι λέξεις, γιατί φοβάμαι μην ξεχάσω και αυτά που ξέρω.

Μπαίνω 3η λυκείου φέτος και δεν ξέρω πως ακριβώς να το χειριστώ. Για να είμαι ειλικρινής, το έχω δει αρκετά θετικά το όλο πράγμα, και ιδιαίτερα τα καλοκαιρινά μαθήματα. Όμως δεν ξέρω τι προσδοκίες να έχω.. Κάποια συμβουλή όσον αφορά το πρόγραμμα που θα πρέπει να τηρώ, ή τον ελεύθερο χρόνο που θα έχω;;

επανερχομαι διότι τα πράγματα ειναι αρκετα περιπλοκα, συνεχίζουμε να μιλαμε αρκετα συχνά, αλλά εχω κωλήσει λόγο του κολλητού, σκεφτομαι να του μιλήσω και ίσως να ξέρει εαν η ξαδέρφη του έχει σχεσή η κάτι τετοιο, ποια η αποψη σας? γινεται να έχει σχέση και να μιλάμε αρκετά συχνά, έχω μπερδευτει αρκετα, πως νομιζεται θα αντιδρασει εαν της πως οτι μ'αρέσει?

Ειμαι 16 χρόνων, δηλαδή θα πάω 1η λυκείου. Οι γονείς μου νομίζουν ότι ειμαι το τελειο παιδιά και έχουν πάντα μεγάλες προσδοκίες για μένα. Ομως εγώ ξέρω ότι ειδικά στα μαθήματα εχω και αδύναμα σημεία όπως η ιστορία. Στο Γυμνάσιο στις αρχές έβγαζα βαθμούς που του ικανοποιούσαν,(19), αλλα το 19 βγήκε με πολύ άγχος και πίεση ( όχι ομως πίεση που σε βοηθάει να προχωρήσεις). Έτσι στα τέλη του γυμνασίου έπεσα λιγάκι (18,4) και εκεί άρχισαν οι «απειλές» τύπου ‘θα σου πάρουμε το κινητό’, ‘δεν θα βγαίνεις’. Εγώ πίστευα ότι το 18,4 ήταν μια χαρά βαθμός ομως από ότι φάνηκε δεν ήταν αρκετά ικανοποιητικός. Στο λύκειο λοιπόν δηλαδή φέτος ήταν δύσκολα. Λόγω της μετάβασης από γυμνάσιο σε λυκείο είναι φυσιολογικό να πέσουν λιγο οι βαθμοί. Πολύ Εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι είναι τελείως φυσιολογικό ένα παιδι στις αρχές της 1η λυκείου να πέσει . Έτσι λοιπόν και εγώ στο πρώτο τετράμηνο επεσα. Είχα εξηγήσει στους γονείς μου ότι ειμαι φυσιολογικό και αυτοί απλά με αγνόησαν αλλα δεν ασχολήθηκαν. Εκείνη την στιγμη καταλαβα πως μάλλον κατάλαβαν την κατάσταση. Στο δεύτερο τετράμηνο βάζω τα δυνατά μου και ανεβάζω πολύ τον βαθμό μου. Οι γονείς μου φαίνονταν αρκετά χαρούμενη εξίσου και εγώ. Ήρθε ομως η στιγμή των εξετάσεων. Όπως ανέφερα παραπάνω, δεν ειμαι καλή στην ιστορία και δεν μπορώ να την μάθω. Τέλος πάντων, κάθισα και διάβασα αρκετά γιατί ήθελα να γράψω καλά. Σημερα βγήκαν δα αποτέλεσματα. Σε όλα τα μαθήματα τα πήγα καλά εκτός από την ιστορία. Δεν με ένοιαζε και πολύ διότι θα παω θετική κατεύθυνση αλλα από ότι φαίνεται πείραξε τους γονείς μου. Ο πατέρας μου άρχισε να μου λέει ότι δεν διαβάζω και νοιάζομαι για αλλα θέματα και η μητέρα μου λέει πως ειμαι απαράδεκτη και πως δεν διαβάζω καθόλου. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο έχουν αρχίσει να μου πέφτουν τα μαλλιά από το άγχος. Εν κατακλείδι θεωρώ πως οι βαθμοί δεν λένε τίποτα για ένα παιδι. Η προσωπικότητα που έχει διαμορφώσει είναι το μέσο που θα το βοηθήσει στην κοινωνία και όχι το αν πήρε 17 αντί για 18.

Απο μκρη λατρευα την ιστορια με την λιμνη των κυκνων και την Μουσικη του Τσαϊκοφσκι. Θυμομουν οτι ημουν μικρη και πηγαινα μπαλετο και ξυπνησα με νοσταλγια και ετσι μου ηρθε να ζωγραφισω εναν κυκνο με κορωνα , οπως στο παραμυθι εκεινο... Οταν βγηκα εξω την επομενη μερα για βολτα βρηκα μια αδειο τσαντακι με εναν κυκνο που φορουσε κορωνα! Απιστευτο! Λες και καποιος μου εκανε πλακα ή κατι ηθελε να μου δειξει ενα σημαδι ... Τιποτα δεν ειναι τυχαιο ή η δυναμη της σκεψης ειναι τοσο ισχυρη ;;;

Έχασα ένα κομμάτι της ζωής μου που δεν μπόρεσα να αναπληρωσωΗ θλίψη και η απώλεια συνεχίζεται...

Πώς να ηταν αραγε η αισθηση του να ξέρεις ότι αυτο που ζεις ειναι το τελευταιο καλοκαίρι; η τελευταια άνοιξη ή ο τελευταίος σου χειμωνας;Οτι αυτη τη φορα θα δεις για Τελευταία φορά τον άνθρωπο σου, θα παρεις μια βαθιά ανασα και θα σταματήσει η καρδιά σου;Οτι τα δάκρυα δεν θα κάλυπταν την αδικία της ζωής. Πώς αληθεια;Να λες οτι πεινας αλλα να μην σου εχει μεινει στομάχι να χωνέψεις;Κοντεύει χρόνος. Μοιαζει σαν χθες. Δεν έζησες τοσο οσο σου άξιζε και λειπεις.

Έχω ερωτευτεί έναν τον οποίο έχω δει ελάχιστα φορές μέσω κοινής παρέας και ενώ ξέρω ότι μου αρέσει,δεν χει κάνει κίνηση. Μήπως να του μιλήσω ξεκάθαρα;