Στο σημερινό «Α μπα»: όλα με τη σειρά τους

Στο σημερινό «Α μπα»: όλα με τη σειρά τους Facebook Twitter
58

__________________
1.


Αγαπητή Αμπα,
Όταν ήμουν 8 χρονών μετακομισαμε με τους γονείς μου στο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας. Στο ακριβώς από πάνω διαμέρισμα ζούσε μια άλλη οικογένεια. Εγώ και ο αδερφός μου παίζαμε με τα παιδιά τους. Οι γονείς μας όμως (οι δικοί μου με τους από πάνω ) άρχισαν να τσακώνονται είτε επειδή έκαναν φασαρία τα μεσημέρια είτε επειδή τιναζαν πάνω από τις μπουγαδες μας κλπ. Ειδικά οι καβγάδες που έριχναν ο πατέρας μου με τη μητέρα της από πάνω οικογένειας έχουν μείνει στην ιστορία για όλη τη γειτονιά και μάλιστα κράτησαν χρόνια. Μετά από χρόνια, αυτή η οικογένεια μετακόμισε και δεν τους ξαναείδαμε. Τώρα, στα 35 μου, αποφασίζουμε με τον άντρα μου να αγοράσουμε ένα σπίτι. Μετά από 2 χρόνια έρευνας βρήκαμε αυτό που θέλαμε. Τα συμβόλαια δεν έχουν γίνει ακόμα. Και περνάω μια μέρα απέξω να το δω και βλέπω την εν λόγω κυρία να βγαίνει από την πολυκατοικία και να πηγαίνει να πετάξει τα σκουπίδια! Έπαθα σοκ. Τι να κάνω? Τι θα έκανες στη θέση μου? Θα αγοραζες ένα σπίτι στο οποίο ξέρεις ότι θα κάνεις γειτόνισσα μια αποδεδειγμενα από το παρελθόν "εκρηκτική" γειτόνισσα? Από την άλλη είναι το μόνο αρνητικό που έχει το σπίτι! Ευχαριστώ για το χρόνο σου! Να είσαι πάντα καλά!- Τραγική ειρωνεία

Μικρός ο κόσμος ε;


Εκείνη η μνημειώδης διαφωνία του πατέρα σου με εκείνη τη γυναίκα ήταν μεταξύ τους. Εσύ δεν είσαι ο πατέρας σου, και εκείνη δεν είναι πια αυτή που ήταν, 27 χρόνια μετά. Επίσης, αν δεν αγοράσεις αυτό το σπίτι γι' αυτό τον λόγο, κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι δεν θα βρεις σπίτι με ακόμη χειρότερη γειτόνισσα. Τουλάχιστον με αυτή ξέρεις τι σε περιμένει. Άσε που μπορεί να μην μένει εκεί η ίδια, αλλά να μένουν τα παιδιά της.

__________________
2.


Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.. Χρόνια πάλευα με την αγχώδη διαταραχή, με ένα σύντροφο που με απατούσε συστηματικά αλλά λόγω των ψυχολογικών τον θεωρούσα δικαιολογημένο, χρειάστηκε να αντιμετωπίσω πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας στην οικογένεια. Έκανα πολλά χρόνια ψυχανάλυση, πήρα πολλά φάρμακα, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια και αγώνα για αν είμαι λειτουργική. Έχει τρία χρόνια που χώρισα και τον τελευταίο χρόνο ειδικά νιώθω πολύ καλά. Σε αυτό το πλαίσιο, πριν πέντε μήνες γνώρισα κάποιον και ερωτηθήκαμε αμοιβαία, εγώ 37 εκείνος 42, χωρίς να το καταλάβουμε αρχίσαμε να μένουμε μαζί και πέρασα τους πέντε πιο ονειρικούς μήνες της ζωής μου. Έφτασα στο σημείο να σκέφτομαι ότι αν έχω περάσει όλα αυτά για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο ευτυχίας, χαλαλ!ι! Ευγνωμονούσαμε και οι δυο την τύχη μας που βρεθήκαμε γιατί κι εκείνος είχε περάσει πολλά. Για πρώτη φορά και με δική του παρότρυνση άρχισα να σκέφτομαι την οικογένεια και να κάνουμε μαζί παιδί.Να παντρευτούμε -ποιος εγώ που άκουγα γάμο και γέμιζα καντήλες!Και αυτή η σκέψη να περάσω τη ζωή μου μαζί του με γεμιζε ανακούφιση. Αυτός ο άνθρωπος με την καλοσύνη του, την ευγένειά του, το χαμόγελό του με ενέπνευσε να γίνω ο καλύτερός μου εαυτός. Κι ο ίδιος σε κάθε ευκαιρία μου τόνιζε ότι ήμουν ο ιδανικότερος σύντροφος που θα μπορούσε να έχει κάποιος!Κι ένιωθα περήφανη για αυτό! εσύ με κάνεις έτσι!Αυτά μέχρι χθες.. με ξύπνησε με λουλούδια, πήγαμε σε μια έκθεση ζωγραφικής και μετά θα βρισκόταν με κάποιους φίλους που εγώ μέχρι τότε δεν είχα γνωρίσει. Το βράδυ γύρισε για να μου πει ότι είδε τη φίλη του με την οποία λίγους μήνες πριν με γνωρίσει είχαν φιληθεί αλλα δεν είχαν προχωρήσει κυρίως λόγω της μπερδεμένης της κατάστασης και τότε έθαψε τα συναισθήματά του. Μόλις την ξαναείδε όμως στην παρέα κι έμαθε για το διαζύγιο της του ξαναήρθαν τα παλιά του συναισθήματα και μπερδεύτηκε! Εμένα αυτό το πρόσωπο μου το είχε αναφέρει κανα δυο φορές σα μια τελειωμένη καμμένη ιστορία. Και ήθελε χρόνο για να καταλάβει τι θελει...μάζεψε τα πράγματα του για να πάει σπίτι του. Εγω του είπα ότι αν φύγει να μην ξαναέρθει γιατί ειναι τελειως προσβλητικο να περιμενω ποια να διαλέξει,! και οι ενήλικες δεν αλλάζουν συναισθηματικη κατάσταση σε λίγες ώρες! πηγε σπιτι του και απο κει που ηταν 5 μηνες πανω μου με συνεχη τηλεφωνηματα και απιστευτες εκδηλωσεις αγαπης, εξαφανιστηκε.μου εστειλε μονο ενα μηνυμα οτι μετραω πολυ γι αυτον,οτι δε θελει να με πληγωσει και μετα οτι βιαστηκα πολυ να το τελειωσω, χωρις να μου λεει οτι με αγαπαει, χωρις κανενός είδους αντισταση απλα μου ελεγε οτι ειναι μπερδεμενος! Εγω δεν εηξερα απο που μου ήρθε. Οι φιλοι που μας εζησαν πολυ αυτον τον καιρο και εβλεπαν ποσο all over me ηταν το θεωρησαν τελειως αψυχολογητο. Εγω επιπλεον το θεωρω ανωριμο, επιπολαιο και δειγμα ενος ανθρωπου ανικανου να αισθανθει βαθια που παει οπου τον φυσα ο ανεμος σε δεκαχρονο που του δινουν νεο παιχνιδι. Απογοητευτηκα,στεναχωρεθηκα, επαθα και μερικες κρισεις. Το συμπνα οντως δε μας χρωστα τιποτα αμπα μου καλα τα λες, ο,τι και να εχει περασει ο καθενας μας μερτικο στη χαρα δε αντιλογιζεται. Η ερωτηση μου ειναι αν -απο τα οσα μπορεσατε να καταλαβετε- θεωρειτε οτι πάνω στην υποτιθεμενη κορυφη του ερωτα που ζουσαμε τους πρωτους αυτους μηνες της σχεσης υπαρχει χωρος για να ζηταει καποιος χωρο και χρόνο και να νιώθει μπερδεμένος. Στη δική μου αντίληψη είναι αδιανόητο, άλλα επένδυσα τόσο πολύ ψυχικά σε αυτό, που ψάχνω μια δικαιολογία να τον καταλάβω. Ευχαριστώ πολύ υ.γ. ακόμη περιμένω το γραμμα που θα μου έγραφε για να αιτιολογήσει τη συμπεριφορά του...

Αψυχολόγητη είναι η συμπεριφορά του μόνο αν θεωρήσουμε ότι όλα αυτά που έλεγε, όλα αυτά που έκανε, τα εννοούσε. Εσύ δεν έχεις (δεν είχες) καμία αμφιβολία γιατί α) σε συνέφερε να τον πιστέψεις και β) δεν τον ήξερες αρκετά καλά για να ξέρεις πώς είναι σε βάθος, πότε εννοεί κάτι και πότε όχι.


Παιδιά, γνωρίζετε κάποιον για μήνες και μετά πέφτετε από τα σύννεφα που ήταν μάπα το καρπούζι. Δεν πρέπει. Τα μεγάλα λόγια, οι μεγάλες χειρονομίες στην αρχή μιας σχέσης είναι πιο πιθανό να είναι κούφιες φανφάρες, παρά η πετυχημένη σχέση του αιώνα. Σε παρέσυρε ο ενθουσιασμός σου επειδή είχες περάσει πολύ δύσκολα πριν. Το σοκ σου είναι «πώς είναι δυνατόν να ήταν όλα αυτά ψεύτικα», αλλά οι άνθρωποι δεν λειτουργούν ή στο μηδέν ή στο εκατό. Δεν ήταν ψεύτικα αυτά που έλεγε και ένιωθε, αλλά δεν ήταν και αληθινά. Πολλές φορές νιώθουμε κάτι επειδή έχουμε πείσει τον εαυτό μας να το νιώσουμε- και δεν είναι πάντα κακό αυτό, μερικές φορές είναι ζήτημα επιβίωσης. Εσύ δεν τον ήξερες για να μπορείς να καταλάβεις αν έχει την ανάγκη να νιώσει αυτό που λέει ότι νιώθει, ή αν το νιώθει στ' αλήθεια.


Δεν υπάρχει καλή δικαιολογία. Δεν υπάρχει δικαιολογία που θα σε ανακουφίσει, είναι η πιο σωστή απάντηση. Δυστυχώς πολλά δυσάρεστα πρέπει να τα καταπιούμε ως έχουν, χωρίς να μπορούμε να τα εξηγήσουμε, να τα ερμηνεύσουμε ή να τα δικαιολογήσουμε, και ακόμη πιο δυστυχώς, όσο πιο δυσάρεστα είναι, τόσο πιο ανεξήγητα.


Μην προσπαθείς να εξηγήσεις τη δική του συμπεριφορά. Ούτε μπορείς, ούτε χρειάζεται. Η δική του συμπεριφορά είναι δικό του πρόβλημα. Προσπάθησε να εξηγήσεις τη δική σου. Γράφεις ότι με αυτόν σκεφτόσουν γάμο και παιδί ενώ πριν «σκεφτόσουν το γάμο και έβγαζες καντήλες». Νομίζεις ότι αυτό αποδεικνύει πόσο καλή ήταν η σχέση, αλλά κάνεις λάθος. Αυτό δεν αποδεικνύει την ποιότητα της σχέσης, δείχνει πόσο καλά ένιωθες ΕΣΥ μέσα στη σχέση, ώστε να σκέφτεσαι γάμο. Και το «πριν που έβγαζες καντήλες» τι ήταν; Μια σχέση με έναν σύντροφο που σε απατούσε συστηματικά ενώ εσύ πάλευες με αγχώδη διαταραχή και τον συγχωρούσες. Πέρασες τεράστιο λούκι. Φυσικό είναι να «έβγαζες καντήλες» με την ιδέα του γάμου. Τότε. Αυτό δεν σημαίνει ότι μετά ήσουν αυτόματα σε θέση να εκτιμήσεις πότε κάποιος είναι καλός για γάμο. Πού ήταν ο πήχης σου;


Και ακόμη πιο σημαντικό: πού είναι τώρα; θα εμπιστευτείς ξανά κάποιον που λέει μεγάλα λόγια από την αρχή; Που σε πνίγει με μηνύματα και εκδηλώσεις λατρείας επειδή είσαι «ο τέλειος σύντροφος;» Μάλλον όχι. Αλλά ευτυχώς. Δεν έπαθες κάτι κακό, έβαλες μόνο τον πήχη πιο ψηλά.

__________________
3.


Αγαπητή α μπα
Ειμαι 27 χρονων και πριν κανενα μηνα ειχα ενα μπλεξιμο με ενα παιδι..εγω τον ηθελα παρα πολυ αλλα αυτος φερθηκε ελεεινά και σταματησαμε εχουμε επαφες.. Η μοιρα τα φερε ετσι που μετα απο τοσο καιρο βρεθηκε στον δρομο της αδερφης μου η οποια ειναι 18 χρονων .. Οταν τον γνωρισε της ειπα οτι απλα τον ξερω χωρις να της πω λεπτομερειες για το ειδος της σχεσης μας.. Το θεμα ειναι οτι βλεπω την μικρη κι αρχίζει να γοητευεται απο εκεινον.. Εκεινος δε την εκανε αντ στο facebook οποτε την δει της κανει πλακιτσα κλπ.. Φοβαμαι μηπως την εκμεταλλευτεί. Και φερθει οπως και σε μενα. Τι να κανω για να την απομακρυνω?- Εβίτα

Να της πεις την αλήθεια πρέπει (δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί δεν της την είπες από την αρχή) και μετά να ελπίζεις ότι τα λόγια σου θα την προβληματίζουν. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο από το να είσαι δίπλα της.


Το ξαναδιάβασα και το ξαναδιάβασα αλλά το «μετά από τόσο καιρό» είναι ο ένας μήνας; Σε χρόνο χάμστερ τα μετράς;

__________________
4.


Αγαπημένη Αμπα, άκου: Βγαιναμε αραιά και που με κάποιον - λίγο πριν τα 40 και οι δύο. Έντονο φλερτ, μνμ φωτιά σε καθημερινή βάση και επίμονη προτροπή από πλευράς του να βρεθούμε πιο κοντά . Εγώ είχα τους ενδοιασμούς μου, γιατί υπάρχει και επαγγελματικη σχέση. Ξεκάθαρο μνμ επίσης κάποια στιγμή ότι μόνο χωρίς προφυλακτικό θα έκανε κάτι. 1.επαφή προκύπτει στο αυτοκίνητο μετά από έξοδο, αυτός δείχνει μια κάποια βιασύνη (δεν με χάλαγε) και ενώ ήμαστε ακόμη στα προκαταρτικα ξαφνικά δεν έχει στύση. Η βραδιά συνεχίζεται απλά με κουβεντούλα. 2. Επαφή -κρεβάτι, άνεση χρόνου αυτή τη φορά, πολύ καλύτερα, αυτός ολοκληρώνει εγώ όχι. Μετά από πολύ καιρό, τα φλογέρα μνμ κτλ έχουν μπει πια στο ψυγείο, πολύ αραιή η τηλφ επικοινωνία – αναγκαστικά μόνο λόγω δουλειάς, βρισκόμαστε τελικ.. Προηγείται τρυφερό μνμ, πως ελπίζει αυτή τη φορά να με ευχαριστήσει., 3.επαφή λοιπόν - ολοκληρώνει σε λίγα λεπτά με σχεδόν ανύπαρκτη επαφή. Δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξη μου στο βλέμμα μου. Θέλει να φύγει αρων αρων, ξαφνικά μιλάει στο κντ, ιδρώνει. Έχω μείνει αναυδη. Πριν φύγω όμως δεν μπορούσα να μην πω, ότι πιστεύω πως γενικά το άγχος του (είχε και κρίσεις πανικού στο παρελθόν, που το ξεπέρασε όπως λέει) επιβαρύνει την ερωτική του ζωή και πρέπει να δουλέψει σε αυτό. Φάνηκε σαν να ανακουφίστηκε με την κουβέντα, χαλάρωσε. Βέβαια για μένα έχει λήξει το ερωτικό. κομμάτι και μόνο ότι η δική μου απόλαυση δεν τον νοιάζει στο τόσο, αρκεί. Η απορία μου και για τους άνδρες φίλους της παρέας, αφού είναι προφανές ότι γνωρίζει το πρόβλημα και φαίνεται ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να το ευχαριστηθεί, γιατί επέμενε να βρεθούμε από κοντά; Με το sexting και μόνο θα συνέχιζε να παραμένει γοητευτικο όλο αυτό. Δεν ξέρω, μου λείπει η φάση πριν. Υπάρχει τρόπος μετά την "αποκαθήλωση" -έτσι το νιώθω μέσα μου - να βρεθούμε στην πρώτη φάση; Ευχαριστώ παιδιά!- A.A

Γιατί ρωτάς τους άντρες της παρέας; Πιστεύεις ότι είναι κάποιος φοβερός γρίφος;


Θα σου πω κι ας μην είμαι άντρας. Αυτό που ρωτάς είναι «γιατί δεν έκανε αυτό που θα προτιμούσα εγώ». Η απάντηση είναι «γιατί ήθελε να κάνει αυτό που προτιμούσε ο ίδιος». Ποιος είπε ότι δεν μπορεί να το ευχαριστηθεί; Εσύ. Ποιος είπε ότι το sexting θα ήταν καλύτερο γι' αυτόν παρά η άμεση επαφή; Εσύ. Μάλλον αυτός έχει διαφορετική άποψη.


Δεν ξέρω ποιο είναι το βαθύτερο θέμα του, ούτε εσύ ξέρεις, ούτε οι άντρες της παρέας ξέρουν, μάλλον ούτε αυτός ξέρει, αλλά δεν μπορείς να το εξαφανίσεις και να πάθεις αμνησία.


__________________
5.


αγαπητή α,μπα
κάποτε ήμουν πιο κτητικός και απαιτητικός με τους ανθρώπους. Ειμαι πολυ καλός μαζι τους αλλα οταν με παραμελούσαν, τους ενοχλουσα για να μάθω τον λογο. Εννοω οτι με έδειχνα οτι ένοιαζε, οχι οτι εισέβαλλα ποτε στον χώρο τους, ούτε προσπαθούσα με το ζορι να κερδίσω προσοχη. Οσο περνάνε τα χρονια ομως και καταλαβαίνω μεσα απο διαβαςμα και αναζήτησή του εαυτού μου, ποσο άσχημο ειναι να ζητας την προσοχη και να μη σέβεσαι τις επιλογές των άλλων, τοσο περισσοτερο μένω μόνος μου. Νόμιζα οτι φτάνοντας, θεωρητικά, σε σημειο να νιωθω καλα με τον εαυτο μου, να τον αγαπάω και να τον θαυμάζω για τις προσπαθειες του να εξελιχθεί, για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του, τοσο περισσοτερο δοτικος και πρόσχαρος θα γινόμουν (και ακομα το πιστευω για κάποιο λογο) αλλα οπως ειπα πριν, μένω ολο και πιο μόνος μου. εξακολουθώ να μην κατηγορώ κανεναν που στρίβει και φεύγει απο τη ζωη μου και
Ξερω οτι φταίνε πολλα πανω στη σκεψη μου, το ξερω γιατι αν δεν έφταιγαν τοτε θα ήμουν χαρούμενος, αλλα πες μου κι εσυ απο οσο καταλαβες, ποιο ειναι το λάθος μου;- Bili

Νομίζω ότι το εμπόδιο που αντιμετωπίζεις αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν καταλαβαίνεις αν απομακρύνονται οι άνθρωποι (ή αν είναι ζήτημα ηλικιακό, χωροταξικό ή άλλο), αν εκτιμάς όσους είναι δίπλα σου ή αν θεωρείς κάποιους ανθρώπους δεδομένους (δεν αναφέρεις καθόλου αυτό το θέμα) και αν πράγματι απομακρύνονται, τι είναι αυτό που κάνεις και τους απομακρύνει.


Χρειάζεται ολικός επαναπροσδιορισμός. Αναφέρεσαι σε μια προσωπική πορεία που περιλαμβάνει αλλαγή συμπεριφοράς – κατά τη γνώμη σου. Καλύτερα είναι να πας σε ειδικό, γιατί αυτό που περιγράφεις είναι δεκαπέντε συνεδρίες κουβέντα για να καταλάβει κανείς έστω και τα βασικά.

__________________
6.


Είμαι 35 χρονών. Έχω 2 παιδιά. Εγώ και ο άντρας μου είμαστε μαζί 13 χρόνια και τον αγαπώ ακόμα. So far so good...
Όμως... Υπάρχουν μέρες που νοιώθω πως ασφυκτιω! Η δουλειά μου με πνίγει εδώ και χρόνια αλλά για βιοποριστικούς λόγους δεν γίνεται να την αφήσω. Η μητέρα μου είναι πολύ σοβαρά άρρωστη και δυσκολεύομαι να διαχειριστω το τέλος που πλησιάζει. Κερασάκι στην τούρτα, τα διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα που τους τελευταίους 6 μήνες έχουν ενταθεί τραγικά (πονοκέφαλοι, αυχενικο, αφωνία κλπ).
Και βέβαια όλα αυτά πρέπει να τα κρατάω για μένα. Στο σπίτι πρέπει να είμαι χαρούμενη για τα παιδιά. Στον άντρα μου μιλάω αναλυτικά γι αυτά που με ζορίζουν σπανίως. Δεν θέλω να τον φορτώνω. Δουλεύει ολη μέρα και νοιώθω πως δεν του αξίζει να ακούει τη γκρίνια μου όταν γυρνάει σπίτι.
Νοιώθω πως θα σκάσω! Τί να κάνω;- Val

Θα τολμήσω να κάνω μια υπόθεση, Βαλ. Νομίζω ότι κατάλαβες ότι πια έχεις κάνει ό,τι ζητάει η κοινωνία από σένα. Παντρεύτηκες, είσαι καλά με τον άντρα σου και στο γάμο σου, έκανες δύο παιδιά, δουλεύεις, προσέχεις τη μητέρα σου. Και αντί να πάρεις κάποια αναγνώριση για τις υπηρεσίες σου, βλέπεις ότι η ζωή σου γίνεται όλο και πιο δύσκολη, και τα προβλήματα ακόμη πιο μεγάλα.


Κάνεις τεράστιο λάθος υποθέτοντας ότι «βέβαια όλα αυτά πρέπει να τα κρατάς για σένα». Έτσι σε έχουν μάθει. Λάθος σου τα έμαθαν. Δεν πρέπει να είσαι χαρούμενη για κανέναν. Κακώς δεν μιλάς στον άντρα σου. Υπομένεις γιατί και πάλι περιμένεις αναγνώριση για την σιωπή σου, και όσο δεν την βλέπεις, τόσο σκας, και τόσο εντείνονται τα ψυχοσωματικά.


Ο άντρας σου δεν σε πήρε για να του φτιάχνεις τη μέρα. Σε πήρε για να είσαστε μαζί απέναντι στις δυσκολίες της ζωής, που ναι, θα γίνονται όλο και πιο μεγάλες. Τα παιδιά σου δεν θέλουν μια μάνα που υποκρίνεται ενώ πονάει και υποφέρει. Δεν είναι χαζά, καταλαβαίνουν τι κάνεις, και όχι, δεν το εκτιμούν, γιατί αυτό που κάνεις είναι λάθος. Θέλουν έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο, δεν θέλουν παλιάτσο. Δεν είναι γκρίνια η στενοχώρια για την υγεία της μητέρας σου, το τέλος της είναι ένα συντριπτικό, κατακλυσμιαίο γεγονός.


Υπάρχουν στιγμές κατάλληλες για όλες τις κουβέντες. Θα γελάσεις με τον άντρα σου, θα πείτε τα καθημερινά, αλλά αν δεν του λες αυτά που νιώθεις, όχι μόνο δεν τον προστατεύεις, αλλά κάνεις κακό στο γάμο σου, στη σχέση σου με τον άντρα σου, και στη σχέση σου με τα παιδιά σου. Ο ρόλος της βασανισμένης γυναίκας που έχουν ανοίξει τα χέρια της πλένοντας στη σκάφη και έχει αρθρίτιδα αλλά είναι πάντα όρθια και χαμογελαστή για όλους είναι ένα φριχτό πρότυπο που πρέπει να αποδομήσεις. Αυτά είναι συντηρητικά και οπισθοδρομικά καλούπια άλλων δεκαετιών. Όλες αυτές οι γυναίκες ψυχοσωματικά είχαν, αλλά ποιος τους έδινε σημασία;

__________________

7.


Αγαπητή Α,μπα,

Είμαι 19 χρονών . Τον τελευταίο καιρό είμαι προβληματισμένη με το γεγονός οτι ενώ είμαι ετεροφυλόφιλη σε ποσοστό 97% κάποιος που θα μου αρέσει θα αποδειχτεί αργότερα πως είναι bisexual ή gay. Το παράξενο είναι πως και εκείνοι δείχνουν να έλκονται αρκετά από μένα, οπότε μου μένει να απορώ. Να αναρωτιέμαι αν φταίει κάτι, ποιοί λόγοι συντελούν και μπλέκω σε τόσες συνεχόμενες, "κωμικοτραγικές" γνωριμίες. Να σου πω ότι οι σπουδές μου σχετίζονται με την τέχνη που είναι σύνηθες φαινόμενο η πλειονότητα των αντρών να μην είναι ετεροφυλόφιλοι και πως δεν έχω μεγάλη εμπειρία από σχέσεις, λόγω του ότι δεν έτυχε να υπάρξει κάποιος αμοιβαίος έρωτας μέχρι στιγμής. Όλα είναι θέμα timing άλλωστε. Οι σκέψεις μου πάνω σ' αυτό το θέμα είναι πως έλκομαι κυρίως απο θηλυπρεπείς άντρες γιατί αισθάνομαι πως είναι πιο ευαίσθητοι, συναισθηματικοί και συνεπώς για κάποιο λόγο νοιώθω οτι θα έχουμε κοινό τρόπο θεώρησης των πραγμάτων και έκφρασης των συναισθημάτων μας. Να ξεκαθαρίσω οτι δεν έχω κανένα απολύτως θέμα με bisexual ή ομοφυλόφιλα άτομα, καθώς και φίλοι μου και άτομο απο το οικογενειακό μου περιβάλλον είναι gay. Όμως γνωρίζω πως λόγω ανασφάλειας ίσως (ή για κάποιον άλλο λόγο που δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω) δε μπορώ να είμαι σε σχέση με κάποιον bisexual. Μου έχει συμβεί και μου ήταν αρκετά δύσκολο να το αντιμετωπίσω, καθώς το έμαθα κατά τη διάρκεια της σχέσης. Η ερώτηση μου είναι λοιπόν, εφόσον έχω ξεκαθαρίσει ποιά είναι τα όριά μου στο συγκεκριμένο θέμα, έχεις κάποια ιδέα για ποιό λόγο υπάρχει αυτή η έντονη έλξη με αυτά τα άτομα και με ποιο τρόπο θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω; Γιατί ακόμα κι αν μου είναι απόλυτα σαφές πως κάποιος είναι gay, ακόμη και τότε δεν παύει να με γοητεύει;- Λητώ

Μια εξήγηση είναι ότι επειδή είσαι 19 χρονών και άπειρη λόγω ηλικίας, νομίζεις ότι οι άντρες είναι κάτι τρομαχτικό και πολύ διαφορετικό από σένα, ένας άλλος αφιλόξενος και επικίνδυνος πλανήτης που πρέπει να εξερευνήσεις, οπότε αν βρεις έναν άντρα με «θηλυκά» χαρακτηριστικά θα είσαι πιο ασφαλής, επειδή θα μοιάζετε περισσότερο.


Αν φοβάσαι, και νομίζεις ότι με «ευαίσθητους και συναισθηματικούς» θα είσαι πιο ασφαλής, θα πέσεις πάνω σε όλους όσους θα καταλάβουν τι θέλεις να ακούσεις, και θα σου το πουν (και θα το πιστέψεις. Και μετά, όταν καταλάβεις πως σου έλεγαν πράγματα που δεν εννοούσαν, θα πέσεις από τα σύννεφα, και θα ζητάς εξηγήσεις). Ο φόβος δεν είναι κακό πράγμα. Αλλά αν ο φόβος αυτός είναι μονοκόμματος και οδηγεί σε μονοκόμματες θεωρήσεις, είναι πολύ επικίνδυνος. Δεν ξέρεις ποιος άντρας, ποια γυναίκα, ποιος άνθρωπος είναι ευαίσθητος και συναισθηματικός. Οι πιο συναισθηματικοί δεν φαίνονται καθόλου, και σίγουρα δεν το διαφημίζουν. Δεν ξέρεις από πριν με ποιον θα ταιριάξεις, και σίγουρα δεν το ξέρεις όταν είσαι 19.

Δεν είναι όλα θέμα timing. Ποιος το είπε αυτό, και γιατί το πίστεψες; Τι εξηγεί από αυτά που γράφεις, και πώς το έχεις επιβεβαιώσει με την εμπειρία σου; Μην αναπαράγεις κλισέ. Μην κάνεις υποθέσεις που βασίζονται σε επιφανειακές συμπεριφορές. Μην βάζεις τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου, και κάνε φίλους. Πρώτα φίλους, και μετά έρωτες.

58

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

17 σχόλια
Επειδη θα σκασω μπορει παρακαλω καποιος να μου εξηγησει τι σημαινει το 97% ετεροφυλοφιλος;;;;;Πως μετριεται ακριβως;μετρας συντοφους και το μετατρεπεις σε ποσοστο;;;Οσον αφορα στο 2 εγω μια απορια εχω.Οταν ενας ανθρωπος ειναι ανωριμος και ενθουσιωδης μαζι μας μας βολευει αλλα οταν ειναι ανωριμος και ενθουσιωδης με την επομενη μας ξινιζει;Δεν σε πειραξε που με εσενα ηταν απο την πρωτη μερα all over you οπως λες χωρις να σε ξερει αλλα σε πειραζει που οπως του βγηκε ετσι του εφυγε.Και κυριως ενω μιλαμε,οπως λες,για εναν ανθρωπο που εχει περασει πολλα!Ενας ανθρωπος που εχει περασει πολλα,αν εχει μαθει απο αυτα,ειναι πιο συγκρατημενος για να μην την ξαναπατησει και το γεγονος πως καθε αλλο παρα συγκρατημενος ηταν μαζι σου δηλωνει πολλα τα οποια απλα δεν ηθελες να δεις γιατι ηθελες να ζησεις το παραμυθι σου.Λυπαμαι που ειμαι τοσο αυστηρη αλλα μετα απο οσα εχεις περασει εσυ και τις διαδικασιες που εχεις μπει θα επρεπε εσυ τουλαχιστον να εισαι λιγοτερο ενθουσιωδης και προσγειωμενη.
Και εγώ γέλαγα με την ακρίβεια του ποσοστού, να υποθέσω ότι μετράει κάτι του στυλ, στα 100 άτομα που θα δει -και που θα είναι εντός του ηλικιακού πλαφόν- της αρέσουν (μόνο) 3 γυναίκες. Πάντως εκτιμάται ότι το 80% του αναγνωστικού κοινού σε yaoi/shounen-ai (boy on boy action δηλαδής) είναι κορίτσια-γυναίκες (διαφόρων σεξουλικοτήτων)
Ντροπή είναι? Ερυθριώ, η σεπτή κορασίς μέχρις τις ρίζες των pulcher μαλλιών μου...Διαβάζω βασικά, οπότε επειδή το συγγραφικό επίπεδο λόγω γλώσσας είναι χαμηλότερο στα nippon συγγράματα (και συχνά είναι υπερβολικά εφηβικό για το γούστο μου, αν και χαριτωμένο στα coming of age) το ρίχνω έξω στo slashy.Πλούτος επιλογής αστείρευτος* και fandoms με τις ευχούλες (εννόησες, δεν ξέρω αν εγκρίνεις, θα με ενδιέφερε η γνώμη σου) του Mark Gatiss τωρινός μας ορίζοντας (επίσης εννόησες). *λινκhttp://archiveofourown.org/tags/M*s*M/worksΤο νταμαράματα δεν το τζινάβω, πες να μαθαίνω!
Πεταρίζουν τα βλέφαρα της εντροπαλιζομένης κορασίδος!Α, είσαι του slash φαν φίκτιω. Πολύ φοβούμαι ότι αφενώς έχω μείνει πολύ "πίσω" σ'όλα αυτά (καμιά δωδεκαετία συγκεκριμένα, τότε που ήταν τσι μοδός οι strokes και το furrydom, χαχά) κι αφετέρου τα manga scanlations ήταν περσοτερο my cup of tea. Κι έχοντας μια μια μικρή συλλογούλα ψηφιακιά, μάλλον τα πολύ graphic και uber βίαια, weren't my cup of tea either ή κατέληξα να έχω ιδεολογικά προβλήματα εξού κ η προτίμηση στο λελογισμένο angst, μαδώ τη margarita, me teli den me teli etc. Εντάξει ποιότις, δεν το συζητώ.Υγ. Για τον κο δεν εκφέρω άποψη, είμαι φύρδην υπέρ του αμερικανικού διδύμου. (Ελεμένταρυ)Υγ2. Το σάιτ έχει απιστεφτάμπλ κατηγορίες ή μάλλον δυνητικό περιεχόμενο δλδ ποιος γράφει χομοερώτικ ιστορίες ορμώμενη από τα 101 σκυλιά της δαλματίας; ουαχαχαχα!:-)
Αχ.....κι εγω αγαπω angst! Τα ανεμοδαρμενα υψη του σλας φικτιω!! ;) (Δωστε δραμα στο λαο)Το CBS δεν το εχω παρακολουθησει (ο τυπας Βρετανος ειναι απο οσο ξερω) οποτε το φικτιω του θα περιμενει μετα το canon, για την ευρυθμη ταξη. Ομως surely, that ain't slashy anymore? (Ορα Liu...)Η βια ειναι οκ as long as it's consesual, αλλωστε γι' αυτο εμμενω στο ενηλικο (ιδεολογικα ορια).Το ηξερα οτι η σελιδα θα κινουσε το ενδιαφερον γι' αυτο και το ανεφερα. Δεν υπαρχουν ορια στην φαντασια I guess.
Υπάρχουν κάτι gaυmeter tests με ερωτήσεις και σου δείχνουν πόσο τα εκατό γκει είσαι. Χαχαχα αλήθεια υπάρχουν, δεν έχω κανένα πρόχειρο να σου στείλω. Αλλά προφανώς είναι αστεία τεστάκια. Ίσως έκανε αυτό το τεστ και ο μετρητής έδειξε 97 % με ακρίβεια. Εντάξει μεγάλη βλακεία. Ούτε ύφασμα να ήταν, 67% μαλλί και το λοιπό, βαμβάκι.
χιλια ευχαριστω!!!!εκανα και ενα για το καλο...παλι καλα δεν ειχαμε τιποτα εκπληξεις βραδιατικα να αρχιζω να ψαχνω τα gay bar της περιοχης μου στα γεραματα!Ρε τι μπορει να σκεφτει το ανθρωπινο μυαλο...και να μπει και στον κοπο καποιος να το δημιουργησει!εντυπωσιαστικα η ασχετη!
#6 Αυτό θα μας φάει εμάς τις γυναίκες, που μας πείθουν (πρώτα απ' όλα μαμάδες και γιαγιάδες και μετά media και τελικά οι άντρες που τους συμφέρει να είναι έτσι) το πόσο πασά πρέπει να τον έχουμε τον άντρα για να μη μας παρατήσει και πάει σε καμιά πιο ''ευχάριστη''... αποτέλεσμα γυναίκες απογοητευμένες, φουλ στα νεύρα, την πικρία και την αυτολύπηση... ε όχι! Προσωπικά, προσπαθώ πολύ και συνειδητά να μην πέσω στην παγίδα του να γίνω η μαμά του άντρα μου: ναι, τον φροντίζω και με φροντίζει, αλλά χαλαρά, πχ απ'το πιο απλό, άμα θέλει ζεστό το φαγητό και δεν μπορώ/θέλω/προλαβαίνω να το ζεστάνω, θα τον αφήσω να κάψει την κατσαρόλα (που ναι, την καίει και την παρατάει) και ούτε που θα το σχολιάσω μετά. Ας την κάψει, ας την κάψει 50 φορές, απ΄το να πάρω εγώ το ρόλο της δουλάρας και της 'Μις Αυτοθυσία', γιατί 'αχου το μωρέ δεν μπορεί' και 'τι θα κάνει χωρίς εμένα, πόσο απαραίτητη του είμαι΄!Ή αντίθετα, αν κάνω δουλειές και δεν έχει όρεξη να βοηθήσει, γιατί παίζει πλέι στέισον, θα του ευχηθώ καλό παιχνίδι και θα κάνω τις δουλειές που μου αναλογούν χωρίς γκρίνια γιατί ''παίζει το γαϊδούρι'', έχει χρόνο να τις κάνει άλλη ώρα, γι'αυτό είναι σπίτι μας, για να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει όποτε του καπνίσει και να γουστάρει να γυρνάει σ'αυτό, όχι να τρέμει την ώρα και τη στιγμή!Γιατί αυτό μας έχουν μάθει, συμβίωση ίσον προβλήματα και θυσίες και γκρίνιες και μαύρα απογεύματα μες στη ρουτίνα, αμ δε! Εμείς τα κάνουμε έτσι!Αντίστοιχα, στα προβλήματα εμείς πρέπει να απιθώνουμε και λίγο βάρος στους ώμους του άλλου, δεν είναι ντροπή, είναι σχέση, ισότιμη σχέση! Κοινώς, αγαπητή φίλη, γιατί πολύ μακρηγόρησα και συγνώμη, αλλά παθιάζομαι μ'αυτό το θέμα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι φαίνεται σαν να έχεις καταλήξει να είσαι η μαμά όλων - και του άντρα σου... δώστου μια ευκαιρία, δωστου χώρο να σε στηρίξει, μπορεί να σε εκπλήξει! Μπορεί στην αρχή να του κακοφανεί γιατί έχει μάθει αλλιώς, αλλά πάντα υπάρχει χώρος για βελτίωση, αν το θέλουν και οι δύο! Εύχομαι να πάνε όλα καλά!
Το κάθε ζευγάρι σπίτι του έχει τους δικούς του κανόνες και κώδικες, και εσείς φαίνεται να λειτουργείτε με έναν τρόπο που σας ταιριάζει και σας ισορροπεί. Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να τα κάνουμε όλα και να είμαστε τέλειες σε όλα, όμως και το να αντιδρούμε στα περισσότερα που αφορούν την περιποίηση του σπιτιού και του άντρα μας, προκειμένου να μην νιώσουμε δουλάρες, μου φαίνεται μερικές φορές χωρίς πραγματικό νόημα. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι διότι και μόνη μου όταν έμενα έπλενα τα ρούχα μου, καθάριζα το σπίτι μου, έστρωνα το κρεβάτι μου, κατέβαζε τα σκουπίδια, όλα σε καθημερινή βάση. Μια η άλλη δεν έμενα σε τρώγλη και με όποιον κι αν έμενα τα ίδια θα έκανα. Τώρα μάλλον τα κάνω λιγότερο γιατί έχω συμπαίκτη και τα μοιράζομαι. Το γεγονός ότι θα με ευχαριστήσει, κι ότι θα τον ευχαριστήσω, με κινητοποιεί περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και στο σεξ. Η οικογένεια, μικρή ή μεγάλη, λειτουργεί και είναι ομάδα. Το να κάνει ο καθένας ότι θέλει όποτε του καπνίσει προκειμένου να γουστάρει να γυρίσει σπίτι του, αν εφαρμόζεται σε όλες τις εκφάνσεις της συμβίωσης, μπορεί να γίνει disrespectful για τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας.
#7,Λητώ, Είσαι πολύ μικρή, κι ίσως δεν έχεις υπόψη σου τη Scarlett που' ταν ερωτευμένη με τον Ashley, την Blanche και τον πρώτο της έρωτα, την Κάντυ με τον Άντονυ κλπ Μεγαλώνοντας κι αρχίζοντας να κάνεις έρωτα, ωριμάζοντας ως γυναίκα, θ' αλλάξουν οι ανάγκες σου κι αναγκαστικά και τα γούστα σου..Πάντως, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι/αμφισεξουαλικοί άντρες δεν είναι θηλυπρεπείς, ενώ τους αμφισεξουαλικούς, ναι, κατά τη γνώμη μου, άφησε τους, για την καλύτερη συναισθηματική σου ισορροπία, σ' αμφισεξουαλικές γυναίκες.
#4, 1. "ξαφνικά δεν έχει στύση", τι εννοείς "ξαφνικά"; Είχε και του' πεσε ή δεν είχε καθόλου; Επίσης, τι εννοείς "προκαταρκτικά"; Η πίπα είναι "προκαταρκτικό"; 3. "σχεδόν ανύπαρκτη επαφή", δηλαδή μπήκε; Πόσο πρόωρη εκσπερμάτιση δηλαδή; Υπάρχουν κάποιοι που τελειώνουν πριν μπουν καν με το που τους αγγίζουν..Η απόλαυσή σου μπορεί να τον νοιάζει, έστω κι από ματαιοδοξία, αλλ' απ' ό,τι φαίνεται δεν μπορεί να την εξυπηρετήσει. Εάν επέμενε να βρεθείτε από κοντά, μην απορείς, ήταν γιατί το ευχαριστιέται, όσο μπορεί να το ευχαριστηθεί.
Πρίγκιπα, πες μου: κατάλαβες τι έγραψες;1. Εννοείται ότι του πέφτει. 2. Ναι, η πίπα θεωρείται προκαταρκτικό αν θέλει να βοηθήσει την στύση.3. Αφού τα είπες μόνος σου, γιατί ρωτάς;4. Μπορεί να εξυπηρετήσει την κοπέλα με άλλον τρόπο, αλλά είναι τόσο απορροφημένος από το πρόβλημά του που δεν τον νοιάζει. Ο τύπος το γνωρίζει το πρόβλημά του και το καλύτερο που είχε να κάνει είναι να πάει σε κάποιον ειδικό, και όχι να χρησιμοποιεί τις κοπέλες ως πειραματόζωα, για την όποια μικρή ευχαρίστηση παίρνει. Είναι κατάπτυστος, κατά την γνώμη μου.
Δεν νομίζω ότι τον δικαιολόγησε ο Πρίγκηπας (δικαιολογώ = δίνω δίκιο). Εξήγησε απλώς γιατί το κάνει, μιας και κάποιες απορούσαν. Ίσως ελπίζει μάλιστα ότι θα βρεί "την σωστή" και θα λειτουργήσει. (Τι, μόνο οι γυναίκες έχουν την πατέντα σ'αυτήν την προσδοκία?)
#2Λυπάμαι αλλά νομίζω ότι ο τύπος δνε είχε ξεπεράσει τα δικά του. ΠΟλύ ανώριμο το πρωί ξυπνάς αγαπώντας την Α και το βράδυ να φλιπάρεις για τη Β.Δε λεω και εσύ βιάστηκεες να παρασυρθείς, αλλά καια υτός ήταν...
#2, Καταρχήν, να υπογραμμίσω ότι έχεις απόλυτο δίκιο να' σαι έξαλλη. Δύο τινά βλέπω εγώ: ή σε χώρισε με το γάντι για χάρη του παλιού αμόρε, οπότε δεν το συζητάμε, ή ήταν, αφελώς κατά τη γνώμη μου, ειλικρινής μαζί σου, ακριβώς επειδή ήσασταν καλά μαζί. Εάν ισχύει το δεύτερο, αξίζει να σκεφθείς μήπως αντέδρασες σπασμωδικά κι απόλυτα. Δηλαδή του έλυσες τον προβληματισμό σε βάρος σου κι υπέρ της άλλης, με την οποία στο παρελθόν δεν είχε περπατήσει, οπότε γιατί να περπατήσει τώρα; Δεν ξέρω, εγώ, αν κι έξαλλος, θα ήθελα να το χειριζόμουν πιο ψύχραιμα(και ψυχρά, φυσικά), αλλά, εάν δηλαδή τον ήθελα, θα τον διεκδικούσα και λίγο, δε θα τον άφηνα έτσι χαλαρά. Εσύ έχεις σοκαρισθεί(λογικό) και θέλεις αυτός να σου δώσει την επιβεβαίωσή σου που κλονίσθηκε, ενώ τώρα ακριβώς, εάν ήταν ειλικρινής επαναλαμβάνω, πρέπει να κινηθείς εντελώς αντίστροφα και να του δείξεις τι έχει να χάσει για ένα απωθημένο.
Γενικά διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως με ό,τι έγραψες, αλλά θέλω να σταθώ στο πολυχρησιμοποιημένο "διεκδίκησέ τον/την". Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς την έννοια της διεκδίκησης, όταν το αντικείμενό της είναι κάποιος άνθρωπος (γιατί δεν είναι αντικείμενο ο άνθρωπος). Δηλαδή τι να κάνεις, στο επίπεδο της διεκδίκησης κάποιου; Θεωρώ ότι αν υπάρχει κάτι αμοιβαίο, θα εξελιχθεί τελείως ομαλά το μεταξύ σας, χωρίς ιδιαίτερη σπατάλη ενέργειας από πλευράς του ενός ή του άλλου. Δεδομένου αυτού, η "διεκδίκηση" έρχεται όταν το ένα μέρος είναι αδιάφορο, και για να είναι αδιάφορο, δεν γουστάρει. Επομένως, δεν μπορείς να το "διεκδικήσεις" χωρίς να έχεις αγνοήσει το τελευταίο, κι αυτό για εμένα είναι απαράδεκτο. Όταν επιμένεις παρά τη θέληση του άλλου, είναι δείγμα πως δεν τον/την σέβεσαι. Όχι άλλη διεκδίκηση!
neverreadthecomments, Ναι, ο άνθρωπος δεν είναι αντικείμενο. Αλλά, ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Να διεκδικήσεις μία κοινή ζωή με κάποιον που θέλεις σου κάνει καλύτερα; Αυτό το κάνεις, καταρχήν, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον σου, κι έπειτα επιβεβαιώνοντας με τη συμπεριφορά σου αδιαλείπτως ότι το ταίριασμά σας είναι το καλύτερο δυνατό. Η διαδικασία αυτή δε σταματά ποτέ, όσο κρατά μια σχέση, αν θες να κρατήσει. "Τελείως ομαλά" και σχέση δεν υπάρχει. Εάν αξίζει να συνεχίσει, είναι κάτι που κρίνεται διαρκώς, οπότε θα χρειαστεί κατά καιρούς να ξαναδιεκδικήσεις. Επίσης, διεκδίκηση δε σημαίνει "καταδίωξη", "εμμονή", δε σημαίνει, όμως, και "τι είχαμε, τι χάσαμε" κι "υπεράνω και θιγμένος". Διεκδικείς, όταν θέλεις κι ελπίζεις, σταματάς να διεκδικείς, όταν ο άλλος δε γουστάρει και δεν ενδιαφέρεται, είναι θέμα στάθμισης, εγώ σχολίασα ότι στο #2 υπάρχουν δύο εντελώς διαφορετικές οπτικές, ανάλογα με την ειλικρίνεια του συντρόφου της και τη διάθεσή της να παραμείνουν τελικά μαζί. Δεν πιστεύω στα τελεσίγραφα, κι αυτή του' δωσε ένα, είτε κάνοντάς το βούτυρο στη φέτα του να φύγει απ ' τη σχέση εν μία νυκτί είτε, ακόμη χειρότερα, αφήνοντάς τον στην άλλη.
Δεν συμφωνώ Prince Charming. Γιατί να πρέπει να διεκδικήσει οποιαδήποτε γυναίκα τον σύντροφο της από μία άλλη; Ποιος είναι, ο πασάς; Αν θέλει άλλη, να πάει στην άλλη, χάρισμα σε όλο τον πλανήτη. Κάθε γυναίκα αξίζει δίπλα της έναν άντρα που θα έχει μάτια μόνο γι'αυτήν (κι αυτή γι'αυτόν φυσικά) και δεν θα φτάνουν όλες οι πρώην του κόσμου για να τον κάνουν να μαζέψει τα πράγματα του και να φύγει από το σπίτι για να σκεφτεί!
εξωγήινη, Γιατί, απ' ό,τι φαίνεται, τον διεκδίκησε η φίλη του απ' τη #2! Κάποια θα τον πάρει! Γιατί να' ναι η άλλη και να μην είναι η #2 που της άρεσε και που' ναι και φίλη της στήλης; Η άλλη τώρα χώρισε και βγήκε στη γύρα ξεκινώντας από πρώην. Εγώ νομίζω ότι αν χώρισαν μια φορά, δεν είναι για να στεριώσουν. Γιατί να χαλάσει τη σχέση της η #2; Εάν είναι αποφασισμένος ο άλλος, εντάξει, αλλά να τον ξαποστείλει χωρίς τίποτε να' ναι βέβαιο; Και σιγά, τι της είπα, να σκεφθεί μήπως να μην της τον αφήσει στο πιάτο! Δεν της είπα να γίνει η Χέλμη στα Κόκκινα Φανάρια! Κάποτε υπερασπιζόμαστε και τις σχέσεις μας!
Εγω θα συμφωνησω μαζι σου πως πρεπει να διεκδικεις τον ανθρωπο σου,οχι ομως μονο οταν υπαρχει λογος αλλα καθε μερα!Οι μακροχρονιες σχεσεις συνηθως χαλανε γιατι θεωρουμε τον ανθρωπο μας δεδομενο,γιατι δεν πειραζει να μην προσεχουμε τον εαυτο μας,δεν πειραζει να μην κανουμε πραγματα πια μαζι,δεν πειραζει να μην διασκεδαζουμε...και καπου εκει ενας απο τους δυο χανεται και χρειαζεται να τον διεκδικησεις και τοτε συνηθως ειναι αργα γιατι και να τον κερδισεις κατι εχει πια αλλαξει...Στην προκειμενη ομως δεν θεωρω πως στους πεντε μηνες πρεπει να διεκδικησεις τον γκομενο σου (γιατι αυτο ειναι ακομα και οχι συντροφος) αν τοσο νωρις κοιταει αλλου και μπερδευεται προβλεπεται δυσκολο το μελλον...
!!!???!!!, Πολύ σωστά επισημαίνεις ότι ήταν γκόμενος κι όχι σύντροφος(αν και συμβίωναν), εγώ επέλεξα να μην τον πω έτσι, για να μη θεωρηθεί ότι δε σέβομαι κλπ Αυτό που νομίζω είναι ότι οι πρώην/απωθημένα είναι μια ειδική κατηγορία μόνοι τους. Δεν κοίταξε "αλλού", έπεσε πάνω της και κοίταξε πίσω και μέσα του. Οι 5 μήνες δεν ήταν αρκετοί, για να' ναι σίγουρος.
σαμσελιζές, Υπάρχουν πολλών ειδών ζύγια, εσύ δεν τα βλέπεις ακόμη, λόγω ηλικίας καταρχήν. Μακάρι να' ταν τα πράγματα τόσο απλά, όσο τα γράφεις, αλλά έλα που δεν..Πάντως, ανάφερα στο αρχικό σχόλιό μου ότι μπορεί απλά να τη χώρισε με το γάντι, συνάντησε την άλλη, το ζύγισε, της το' πε, κι έφυγε.
Prince δεν δηλωνω καμια ελλειψη σεβασμου με το γκομενος,ειναι ενα απο τα πρωτα σταδια στις ερωτικες σχεσεις.Με το περασμα του χρονου μπορει να γινει και συντροφος,στους πεντε μηνες ομως,οι σχεσεις ειναι ακομα "γκομενικες" βγαινεις,μπαινεις,πρωτες εκδρομες,μαθαινεις ακομα τα χουγια και τις ιδιοτροπιες του ανθρωπου διπλα σου,ερωτας,ενθουσιασμος κλπ.Εχω δει σχεσεις οι οποιες δεν εχουν εμβαθυνει ποτε σε κατι παραπανω ακομα και αν κρατησαν μερικα χρονια, αλλες οι οποιες ηταν "συντοφικου" χαρακτηρα απο την αρχη και ξεφουσκωσαν οταν οι ανθρωποι γνωριστηκαν η εφυγε ο ενθουσιασμος και σχεσεις φυσικα που κατεληξαν σε ομορφα ζευγαρια και πραγματικους συντροφους,αυτο ομως μπορεις να το κρινεις πια με το περασμα του χρονου,οχι στο πενταμηνο.Το να μενεις μαζι,να παντρευεσαι,να κανεις παιδια νωρις σε μια σχεση ειναι αποδεκτο και εχει να κανει με τα ρισκα που προτιθεται να παρει ο καθενας.Μην κοροιδευομαστε ομως,αν στο πενταμηνο παρεις αποφαση να κανεις οικογενεια με καποιον δεν σημαινει πως τον εμαθες,τον εζησες,δοκιμαστηκε η σχεση και ειναι συντροφος,αλλοι ειναι οι λογοι.Στους πεντε μηνες οταν γουσταρεις εισαι ακομα σε φαση να παρουσιαζεις τον καλο σου εαυτο και να ευχαριστεις τον ανθρωπο που εισαι!
!!!???!!!, Δε σ' επέκρινα για έλλειψη σεβασμού με τη χρήση του "γκόμενος". Ούτε κανείς θα το' κανε αυτό ΣΕ ΣΕΝΑ. Εγώ, όμως, είμαι πρώτο τραπέζι πίστα στην πατριαρχική "μαύρη λίστα"(ωραία ομοιοκαταληξία), οπότε πρέπει να προσέχω τις εκφράσεις μου, για να μην εκνευρίζονται οι φίλες της στήλης..
Καθόλου με τις λέξεις δεν παίζουμε, δεν με ενοχλεί η λέξη "διεκδίκηση", με ενοχλούν όλα αυτά που εννοεί στο πλαίσιο μιας συνηθισμένης ρητορικής περί σχέσεων και φλερτ. Με ενοχλεί δηλαδή ότι θεωρείται το Α και το Ω μιας σχέσης ("εγώ τουλάχιστον -σε- διεκδικώ!"), με ενοχλεί το ότι αγνοείται η βούληση του Άλλου (με αποτέλεσμα, πολλές φορές και ενώ έχεις απορρίψει κάποιον, αυτός να επιμένει, βαφτίζοντας αυτή την επιμονή "διεκδίκηση") και, ουσιαστικότερα, με ενοχλεί ότι, μιλώντας με όρους διεκδίκησης γι' αυτά τα θέματα, οι σχέσεις κατασκευάζονται και παρουσιάζονται ως μια κατάσταση πολεμική, μια κατάσταση πολιορκίας, στην οποία ο καθένας φέρελπις "πορθητής" ανταγωνίζεται άλλους, στην προσπάθεια να κατακτήσει το κάστρο. Με παρεξήγησες στο "τελείως ομαλά". Δεν εννοώ ότι κάθε σχέση διαρκεί "μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος" απλά και μόνο επειδή υπάρχει αμοιβαία έλξη. Εννοώ ότι το φλερτ θα εξελιχθεί σε κάτι άλλο τελείως ομαλά εάν υπάρχει αμοιβαία έλξη (το αν θα διαρκέσει αυτό είναι άλλο ζήτημα), χωρίς να χρειαστεί το ένα μέρος να κάνει υπερπροσπάθεια. Τουλάχιστον η εμπειρία μου αυτό μου έχει δείξει. Άσε που -σχόλιο δικό μου αυτό τώρα- τέτοια πίεση για διεκδίκηση εντός της σχέσης μόνο οι γυναίκες υφίστανται τόσο πολύ. Δεν νομίζω αν συνέβαινε κάτι αντίστοιχο σε φίλο σου (να τον έχει standby η γκόμενά του μέχρι να αποφασίσει ανάμεσα σ' αυτόν και στο "απωθημένο" της -άλλη μια λέξη που σιχαίνομαι-) να τον συμβούλευες κάτι διαφορετικό από το "παράτα την, την *&%#@α".
Δηλαδή, το ότι επί πέντε μήνες αυτός γέμιζε τον χρόνο του ενώ ήταν στο "περίμενε" για να πετύχει το παλιό αμόρε αδέσμευτο πιστεύεις ότι είναι τίμια συμπεριφορά, στην οποία κάθε αντίδραση θεωρείται σπασμωδική και απόλυτη; Ας πάει να ζήσει το όνειρό του με την άλλη, ο δρόμος είναι ελεύθερος και τα σκυλιά δεμένα. Δεν χάνουμε τον χρόνο μας και φαιά ουσία για να διεκδικούμε άπιαστα όνειρα. Τα μυαλά δεν κατακτώνται.
Αγαπητή 6, αν δεν υπάρχει επικοινωνία μέσα στο γάμο τότε κάτι κάνεις λάθος. Φυσικά και πρέπει να του μιλήσεις. Γάμος σημαίνει μοιράζομαι και τα προβλήματα όχι μόνο τους λογαριασμούς ή το κρεβάτι. Γιατί να πρέπει να μείνει αμέτοχος σ' αυτό που περνάς εσύ? Κι εσύ δουλεύεις όπως κι αυτός. Συν τα παιδιά, συν την μαμά, συν το νοικοκυριό, συν, συν, συν. Δεν είσαι σούπερ ήρωας, ούτε πρέπει να θυματοποιείσαι. Μίλα! Μαζί θα βρείτε τις λύσεις.
Πραγματικά το Νο1 αποδεικνύει πόσο μικρός είναι ο κόσμος τελικά..Πάντως δεν πρέπει αυτό να σε αποτρέψει από το να πάρεις το σπίτι αφού όπως λες είναι το μόνο του κουσούρι. Και πού ξέρεις, μπορεί αυτή τη φορά να είσαι εσύ στον πάνω όροφο!
4.Για την κακη σεξουαλικη του αποδοση θα μπορουσαν να φταινε ενα σωρο πραγματα. Πχ αν ηπιατε πολυ αλκοολ πριν να κανετε σεξ. Ή πραγματι ειναι αγχωμενος. Ή μπορει απλα να ειναι μαπα στο κρεβατι ( και χειροτερος στο αυτοκινητο ). Κατα τα αλλα, για να μην κοροιδευομαστε, δεν φαινεται να σε γουσταρει και τρελά, βρες κανεναν αλλο και μην ασχολεισαι.
Και τι είναι αυτό, που αποκλείουν την χρήση προφυλακτικού από πρίν; Για να κάνεις σεξ έχει σχεδιαστεί το προφυλακτικό - αν δεν μπορείς, αλλού είναι το πρόβλημα (όπως αποδείχθηκε σ' αυτήν την περίπτωση).
Η υπόθεση βρωμούσε εξ αρχής. Άκου συμφωνία για την απουσία προφυλακτικού. Και η κοπέλα δέχτηκε; Γιατί προφανώς αυτός δεν χρησιμοποιεί με καμία προφυλακτικό. Το πρόβλημα τώρα είναι το κακό σεξ ; Γιατί εγώ αλλού το εντοπίζω.
Πραγματι, τιποτε δεν δικαιολογει να αποκλειστει η χρηση του προφυλακτικου στην πρωτη σεξουαλικη επαφη δυο ξενων, εκτος απο την υπαρξη γονιδιου ηλιθιότητας σε καποιο απο τα εμπλεκομενα ατομα. Και η κοπελα της ερωτησης δεν θα επρεπε επ' ουδενι να δεχτει.Που ξερει με ποσους και ποιους εχει παει ο φιλος της πριν απο την επαφη τους; Αν υπεκυψε, προτεινω εξετασεις ιατρικες σε αρμοδια κλινικη σουμπιτο.
#6Ααααα, το πρότυπο της τέλειας γυναίκας. Άμα δεν είσαι η τέλεια νοικοκυρά, εργαζόμενη, μάνα, σύζυγος, ερωμένη, γιατί να σε παντρευτεί; Αυτό μας έχει φάει. Και να τα ψυχοσωματικά μετά και οι κρίσεις πανικού.Αν δεν στραφείς στον άντρα σου για παρηγοριά στις δυσκολίες, σε ποιον θα στραφείς; Αν δεν του εμπιστευθείς τους φόβους σου, τις δυσκολίες σου, τα συναισθήματα σου, τότε ποιο το νόημα να πορεύεστε μαζί σ'αυτή τη ζωή; Θα έπρεπε να είναι το στήριγμα σου, κι εσύ το δικό του (πολύ πιθανό εσύ να είσαι).Κάνε το βήμα και δείξε στην οικογένεια σου ότι είσαι ένας τρωτός άνθρωπος όπως όλοι μας. Θα ωφεληθούν και τα παιδιά σου από αυτό. Αρκετά έχουμε βασανιστεί οι γυναίκες για να πετύχουμε το τέλειο ενώ οι άντρες αράζουν στον καναπέ, ευχαριστημένοι(ή με ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις)από τη δουλάρα με τον σφιχτό κ..ο και το χαμόγελο τατουάζ στο πρόσωπο, που δεν τους χαλάει τη ζαχαρένια με προβλήματα, τα λύνει όλα μόνη της γιατί είναι η σούπερ γυναίκα. Νισάφι!
#2, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω μια τέτοια ιστορία. Αγάπες και λουλούδια από την αρχή της γνωριμίας, μεγάλα λόγια και μετά το απόλυτο ξεφούσκωμα. Καλά λέει ο σοφός λαός: όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Σε πέντε μήνες πότε πρόλαβες να καταλάβεις ότι θα είναι ο ο τέλειος σύζυγος; #4, από αυτά που περιγράφεις θα έλεγα ότι ασφαλώς και γνωρίζει το πρόβλημά του και φυσικά και τον αγχώνει καθώς για πολλούς άντρες η ευχαρίστηση της γυναίκας είναι η απόδειξη του αντρισμού τους και της "τέχνης" τους.Παρόλα αυτά, δεν αγχώνεται και πάρα πολύ. Εύκολα το ξεπερνάει. Θα πάει σε ψυχολόγο-ανδρολόγο-δεν ξέρω ποιος είναι κατάλληλος, μόνο όταν θα του δυσκολεύει τη δική του ζωη και ευχαρίστηση. Είναι ήδη μεγάλο ταμπού ο ψυχολόγος, ακόμα μεγαλύτερο αν αφορά το σεξ και τη στύση του.
για το #2 Σε 5 μήνες γνωριμίας μείνατε μαζί. 5 μήνες. Το θεωρείς φυσιολογικό;για το #6 Τους δικούς μας ανθρώπους δεν τους "φορτώνουμε" με τα προβλήματά μας, ούτε εκείνοι μας "φορτώνουν". Ίσα ίσα που γι'αυτό τους θεωρούμε δικούς μας, μπορούμε να τους μιλήσουμε και να μας καταλάβουν, να μας δώσουν δύναμη, να μας κάνουν να αισθανθούμε καλύτερα. Απορώ τι σχέση έχετε ή πώς βλέπεις εσύ τη σχέση σας και δε θες να του μιλάς γι'αυτά που σε απασχολούν. Το βίωσα πρόσφατα και έχω να σου πω πως όλα όσα προσπαθούμε να κρύψουμε, μας πλακώνουν και παρασέρνουν σαν χιονοστιβάδα όσους είναι δίπλα μας. Πρέπει να λέμε τι νιώθουμε, δε γίνεται αλλιώς. Αν πνίγεσαι πες το. Πρέπει να ξέρει ο άνθρωπος τι περνάς γιατί εσύ, μπουχτισμένη καθώς είσαι, μπορεί να του πεις καμιά μέρα "α γ** και εσύ και ο γρύλος σου" (απ΄το γνωστό ανέκδοτο) και δε θα ξέρει ο άνθρωπος από πού του ήρθε. Επίσης σταμάτα να το παίζεις οσιομάρτυρας στα παιδιά σου. Είναι πολύ ψυχοφθόρο για σένα και πολύ κακό παράδειγμα για εκείνα. Είσαι άνθρωπος, όχι θεός να τα κάνεις όλα άψογα και να τα περνάς αδιαμαρτύρητα. για το #7 Είσαι 19 χρονών. Έχεις δει ερωτικά/έχεις έρθει πιο κοντά πόσους; 10 το πολύ;! Μη βγάζεις συμπεράσματα από αυτό. Επίσης κάποιος που δε φαίνεται ευαίσθητος, δε σημαίνει ότι δεν είναι. Οι άνθρωποι μπορούν να μας εκπλήξουν και ευχάριστα. Μην πέφτεις με τα μούτρα σε κάποιον που κρίνεις μόνο απ΄την εμφάνιση γιατί αν συνεχίσεις έτσι δύσκολα θα το αλλάξεις στο μέλλον. Δίνε χρόνο στον εαυτό σου και στον άλλον όταν κάνεις μια καινούρια γνωριμία.
Ναι μισό λεπτάκι να βάλω τις οδηγίες χρήσης.Εσύ το θεωρείς φυσιολογικό στους 5 μήνες σχέσης να μένεις μαζί με τον άλλον; Θεωρείς ότι τον ξέρεις αρκετά καλά για να μοιραστείτε το ίδιο σπίτι; Αν εσύ απαντάς "ναι", δεκτό και αλίμονο. Για μένα είναι εξωπραγματικό και λίγες φορές καταλήγει όμορφα ακριβώς επειδή δεν ξέρει καλά ο ένας τον άλλον και 2 άγνωστοι καλούνται να μοιραστούν τον ελεύθερο χρόνο τους σε αυτόν τον βαθμό. Δεν μπορώ να το περιγράψω πιο ξεκάθαρα.
Συμφωνώ με την ''Σκιάς.....''.Στους 5 μήνες αναρωτιέσαι αν θα περάσετε καλά στο διημεράκι που κανονίζετε, όχι να συμβιώσεις κιόλας! Φυσικά δεν μιλάμε για εξαιρέσεις. Ο κανόνας είναι όμως ότι όταν βιάζεσαι τόσο πολύ προσπερνάς λόγω κεκτημένης ταχύτητας σημαντικά προειδοποιητικά σημάδια που μπορεί μετά να αποβούν καταστροφικά.
Συμφωνώ με forever. Σε αυτές τις ηλικίες θεωρητικά έχεις αρκετές εμπειρίες για να καταλάβεις αν μπορείς να συγχρωτιστείς με κάποιους ανθρώπους ή όχι ( σε οποιοδήποτε επίπεδο, ερωτικό ή φιλικό). Αν όχι υπάρχει θέμα. Επίσης, αν δεν μπορείς να συμπεριφερθείς σαν ενήλικας πάλι υπάρχει θέμα.
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Εγώ από την αρχή της σχέση μου εμένα μαζί με τον σύντροφο μου- στο σπίτι μου που έμενα μόνη μου και είχε φέρει βασικά πράγματα δικά του. Αργότερα μετακομίσαμε σε μεγαλύτερο σπίτι και μετά ήρθε και ο γάμος. Για να φτάσουμε σ'αυτό το σημειο, τουλάχιστον είδαμε απο την αρχή αν μπορουμε να συμβιώσουμε. Δεν είναι απαραίτητο να μείνεις μαζί εξ αρχής, αλλά δεν είναι και απαγορευτικό.
Μπορείς κι από την πρώτη μέρα γνωριμίας να πας να πιάσεις σπίτι μαζί με κάποιον, δεν σε εμποδίζει κανείς. Πάρε το ρίσκο και δοκίμασέ το. Αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι πέντε μήνες δεν είναι αρκετοί για να γνωρίσεις καλά κάποιον. Μπορείς να τον μάθεις γρηγορότερα μέσα από την συγκατοίκηση, αλλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για ό,τι μπορεί να προκύψει μέσα από αυτήν την συγκατοίκηση. Αν θέλεις να είσαι σίγουρος ότι η συγκατοίκηση θα πάει καλά, τότε φροντίζεις να μάθεις καλύτερα τον άλλον προτού μοιραστείς ένα σπίτι μαζί του.Η ερώτησή σου είναι πολύ ειρωνική - καμία "πηγή" δεν πρόκειται να σου δώσει έτοιμη συνταγή. Το ρίσκο υπάρχει παντού, στο χέρι μας είναι να το ελαχιστοποιήσουμε όσο μπορούμε, γιατί το ρίσκο πάντα εκφράζεται σε κόστος, οικονομικό και ψυχικό.
#6Ίσως αυτό που κάνω να μην είναι πολύ καλό και δεν ανταποκρίνεται στο «μάνα κουράγιο» πρότυπο που επικρατεί αλλά εγώ μοιράζομαι με τα παιδιά μου από πολύ παλιά τους προβληματισμούς μου κάνοντάς τους ευνόητους σε αυτά.Όταν αρρώστησε η μαμά μου από καρκίνο, έβαλα τα κλάματα μπροστά τους και όταν με είδαν και ρώτησαν τι συμβαίνει, τους εξήγησα ότι φοβάμαι ότι ίσως πεθάνει η μαμά μου. Όταν έχω φορτιστεί στη δουλειά τους εξηγώ τι έγινε με απλό τρόπο. Προσπαθώ μάλιστα, να το παραλληλίσω με δικά τους θέματα που έχουν συμβεί.Δεν ξέρω αν θα με λιθοβολήσει ο ψυχαναλυτής τους σε 20 χρόνια, όπως μου έλεγε χαριτολογώντας ένας φίλος, αλλά δεν βλέπω το λόγο να τους παρουσιάζω μια εικόνα της άτρωτης μαμάς που δεν έχει προβλήματα. Απλά προσπαθώ παράλληλα να τους δείχνω ότι παρά τις δυσκολίες θα προσπαθήσω να βρω λύση. Και φυσικά και εγώ είμαι παρούσα να ακούσω τα δικά τους παιδικά προβλήματα, δείχνοντας την ανάλογη προσοχή και μη υποτιμώντας τα.
Στο κάτω κάτω...: Μακάρι να ήταν όλες οι μαμάδες έτσι. Δίνεις τις βάσεις για μια πραγματικά ειλικρινή σχέση και τα προετοιμάζεις για τα ενήλικα προβλήματα. Προσωπικά κουράστικα ως παιδί να προσπαθώ να μαντέψω πότε η μάνα μου είχε πρόβλημα. Ακόμα κουράζομαι. Το χειρότερο είναι όταν ξεσπάει από το πουθενά και λέει ξέρεις ότι περνάω αυτό και αυτό και αυτό; ΟΧΙ δεν ξέρω.
#2 Διαφωνώ με τον όρο “φυσιολογικό” και “μη φυσιολογικό”. Οι σχέσεις είναι μια συνεχής, ρέουσα διαδικασία και η εξέλιξη δεν εξαρτάται από το χρονικό διάστημα προ-συμβίωσης ως διασφάλιση της επιτυχίας. Μια και με ρωτάς, ναι θεωρώ φυσιολογικό δυο άνθρωποι (αυτή 37-εκείνος 42) σε 5 μήνες σχέσης να πάρουν την απόφαση να συγκατοικήσουν.
Haifischnet, ο καθένας κάνει τις επιλογές του, με το ανάλογο κόστος. Αυτό δε χωράει ανάλυση. Είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ λίγη σημασία έχει. Ο διαχωρισμός και η ετικετοποίση φυσιολογικού και μη που κολλάει; Εάν δε συγκατοικούσαν στους 5 μήνες θα πληγωνόταν πιο φυσιολογικά; Ζήτησα έγκυρη πηγή για να ενημερωθώ μήπως πρόκειται για καμιά καινούρια διαταραχή η συμβίωση τους πρώτους μήνες! Ανοιξιάτικη ίωση;
Α, μπα, η απάντηση που έδωσες στην ερώτηση 6 είναι ό,τι πιο ωραίο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Μου φάνηκαν τόσο σωστά και για τη γυναίκα σύζυγο και για τη γυναίκα μητέρα. Συναντώ τόσο συχνά καθημερινά αυτό το πρότυπο, ιδίως ανάμεσα στις γυναίκες. Είναι άδικο για τις γυναίκες, άδικο για τα παιδιά που τα θεωρούμε μικρούς φαταούλες και πολύ άδικο για τους άντρες μας που θεωρούμε ότι είναι άχρηστοι να μας φερθούν σαν ενήλικες καλοί φίλοι.
#2"...απο τα οσα μπορεσατε να καταλαβετε- θεωρειτε οτι πάνω στην υποτιθεμενη κορυφη του ερωτα που ζουσαμε τους πρωτους αυτους μηνες της σχεσης υπαρχει χωρος για να ζηταει καποιος χωρο και χρόνο και να νιώθει μπερδεμένος. Στη δική μου αντίληψη είναι αδιανόητο, άλλα επένδυσα τόσο πολύ ψυχικά σε αυτό, που ψάχνω μια δικαιολογία να τον καταλάβω..."το κλειδι ειναι το "υποτιθεμενη" και το 'επενδυσα τοσα πολλα"..προφανως αν δεν επενδυες τοσα πολλα (με το καλημερα, εδω πουτα λεμε), θα αντιλαμβανοσουν πιο ευκολα οτι ΝΑΙ, η ολη πρεμουρα του ηταν απλα "υποτιθεμενη". κι αυτο τα εξηγει μια χαρα, ολα...
#2Τα λόγια τα μεγάλα τα όμορφα να τα φοβάσαι..Ποσοι τα πιστέψαμε άλλωστε στο πρώτο 6μηνο - 8μηνο. Οι άνθρωποι που είναι να μείνουν, που θα κάνεις οικογένεια...έστω που θα παντρευτείς φαίνονται στην διάρκεια, στα δύσκολα. Συνήθως έχουν κλείσει και το παρελθόν τους. Δεν ξέρω πόσο ανώριμο είναι τότι είδε την πρώην του και φλίπαρε, δεδομένου ότι τα αισθήματα δεν τα ελέγχεις. Είναι όμως απογοητευτικό σίγουρα. Για μένα ξέκοψε και άστον να πάει στην ευχή του θεού και πήγαινε παρακάτω. Δεν έχεις κάνει κάτι λάθος. Πίστεψες σε κάτι που δεν υπήρχε. Όπως σχεδόν όλοι μας κάποια στιγμή..