Στο σημερινό «Α μπα»: αντί αποσιωπητικών

Στο σημερινό «Α μπα»: αντί αποσιωπητικών Facebook Twitter
53

__________________
1.


Ειμαι τωρα στα 36 μου ,δουλευω περναω μια χαρα με φιλους κ παρεες ,πιστευω τα καταφερνω και νιωθω χαρουμενη.εχω χωρισει πριν ενα χρονο ομως κ απο τοτε κανω σχεσεις αλλα διαρκειας μηνων που ομως παλι μου αρεσουν..δεν σκεφτομαι καθολου γαμο κ παιδια αν κ μου λειπει η σταθεροτητα..νομιζεις θα πρεπει να αναθεωρησω κ να σοβαρευτω;απτην αλλη μηπως δεν ειμαι φτιαγμενη για κατι τετοιο;- Η Ολβια

H σταθερότητα δεν σημαίνει απαραίτητα γάμο και παιδιά, και ο γάμος και τα παιδιά δεν σου εξασφαλίζουν σταθερότητα. Είσαι 36 χρονών, θα έπρεπε να τα ξέρεις πια αυτά. Βρες τι ακριβώς είναι αυτό που σου λείπει, και διεκδίκησε το.

__________________
2.


Εδώ και λίγους μήνες είμαι ερωτευμένη με μια φίλη με την οποία ήρθαμε πολύ κοντά όταν αρχίσαμε να συγκατοικούμε. Όταν κάναμε μια σχετική συζήτηση, μου είπε πως δε θα ήθελε να ρισκάρει να γίνει κάτι μεταξύ μας για να μη με χάσει από φίλη. Όμως, τον τελευταίο καιρό ενεργούμε πρακτικά σαν ζευγάρι, χωρίς το σεξουαλικό. Περνάμε χρόνο μαζί, γελάμε, υπάρχει πολύ τρυφερότητα, ερωτισμός, υποννοούμενα, ακόμα και λίγη ζήλεια. Λίγες μέρες πριν και ενώ ήμασταν αγκαλιά, ήμουν πολύ κοντά στο να τη φιλήσω. Εκείνη δεν αντέδρασε, αλλά ούτε και με απώθησε. Το μόνο που είπε ήταν 'το ξέρω πως θα κάναμε πολύ ωραίο ζευγάρι'. Is this love ή τσάμπα ελπίζω;- Δήμητρα

Αν τη φιλήσεις, θα μάθεις.

__________________
3.


Αγαπητή Α,μπα! Ζω στη Γερμανία τα τελευταία πέντε χρόνια, φυσικά η απόσταση είχε ως αποτέλεσμα να χαθώ με πολλούς φίλους-γνωστούς, αλλά, οι αληθινές σχέσεις δε χάνονται κι έτσι έχω κρατήσει επαφή με 5-6 φίλους, που όταν βρεθούμε από κοντά, είναι σαν να μην χωριστήκαμε ποτέ! Μια φίλη μου από αυτούς, μου ζήτησε να βαφτίσω την κόρη της! Φυσικά χάρηκα παρά πολύ, συγκινήθηκα και είπα το ναι χωρίς πολλή σκέψη! Δεν το έχω μετανιώσει και ανυπομονώ! Αλλά ανησυχώ μήπως κάποια στιγμή το μετανιώσουν οι γονείς της ή αν το παιδί με νιώθει πάντα ξένη, φυσικά είναι στο χέρι μου να μη συμβεί αυτό, αλλά ως ενός σημείου... Θα είμαι τυπική στα δώρα (μέσω ταχυδρομείου;) και θα τη βλέπω σε κάθε ευκαιρία, αλλά μιλάμε στην καλύτερη περίπτωση για το πολύ 1,5 μήνα το χρόνο (τόση άδεια δικαιούμαι από τη δουλειά). Ίσως δυσκολευτούμε ακόμα και να βρούμε ημερομηνία βάφτισης, άσε που στη γέννηση της δεν μπόρεσα να είμαι, την είδα πρώτη φορά, αφού είχε γίνει 2 μηνών και να επισημάνω, ότι η μητέρα της μου έχει παραπονεθεί γι'αυτό... Ξέρω από τώρα ότι θα είμαι απούσα σε πολλές σημαντικές στιγμές της (γιορτές, γενέθλια, σχολείο, εκδρομές κλπ) και με ανησυχεί ότι αυτό μπορεί να είναι άδικο για το παιδί. Σε σκέψεις μπήκα κυρίως, όταν έψαξα λίγο στο ίντερνετ και σε διάφορα blogs μαμάδων υπήρχαν σχόλια ότι το έχουν μετανιώσει και ότι ήταν λάθος που διάλεξαν για το παιδί τους νονό/νονά που είναι μακρυά... Σκέφτηκα μήπως εσύ έχεις ανάλογη εμπειρία, μιας και έχεις μετακομίσει στο εξωτερικό. Είναι δύσκολο τώρα πια και δε θέλω να το πάρω πίσω, αλλά θα με ενδιέφερε η γνώμη η δική σου και των αναγνωστών σου, σε αυτό το θέμα, από όλες τις πλευρές. *ΝΟΝΑ*

Αν εκατό μανάδες σου πουν ότι δεν έχει σημασία πού μένει η νονά του παιδιού τους, και η δική σου φίλη πει ότι έχει σημασία και μάλιστα μεγάλη, τι θα τις κάνεις τις εκατό γνώμες των άσχετων ανθρώπων; Μη ζητάς γνώμες από δεξιά και αριστερά όταν πρόκειται για προσωπικές σχέσεις. Οι άνθρωποι σχηματίζουν δεσμούς όταν οι όροι λειτουργούν για τους συμμετέχοντες. Οι απόψεις των άλλων επηρεάζουν, αλλά μην τους δίνεις και πάτημα για να διαμορφώνουν.


Συζήτα το με την μητέρα του παιδιού γιατί όπως φαίνεται, αν το εννοούσε το παράπονο που σου έκανε, δεν έχει καταλάβει τι περιθώρια έχεις για ταξίδια. Πες της για την άδεια σου και για τους περιορισμούς σου και αν καταλάβει, προχωράτε. Αν δεν καταλαβαίνει, πρότεινε της να γίνεις αναπληρωματική νονά. Μερικές φορές είναι καλύτερο να κάνουμε πίσω παρά να επιμένουμε σε κάτι που θα δημιουργήσει πενταπλάσια προβλήματα στο μέλλον.

__________________
4.


Εργάζομαι κάθε μέρα 1-9 .Στη δουλειά δεν έχουμε φουρνο μικροκυματων και δε μαρέσει το παγωμένο φαγητο.Με αποτέλεσμα επειδή θέλω κάτι οικονομικό -σχετικά υγιεινό να τρώω εδώ και 3 μήνες σάντουιτς.Η συνάδελφος αγοράζει φαγητό σχεδον σε καθημερινή βάση από διπλανό εστιατόριο κάτι το οπόιο για οικονομικους λόγους δε μπορώ να κάνω.Το αφεντικό έχει αναφέρει ότι σκέφτεται να αγοράσει μετά απο δική μου επισήμανση βέβαια.Αλλά μέχρι τότε;Μήπως να αγοράσω εγώ έναν ;- πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό

Εγώ λέω πρώτα να πεις στο αφεντικό να βρεις εσύ ποιο μοντέλο να πάρετε. Δώσε του δύο-τρεις επιλογές, και μετά ζήτα του τα λεφτά για να πας να το πάρεις. Είναι πιθανό να θέλει να πάρει αλλά να βαριέται να ασχοληθεί. Λύσε το πρόβλημα της βαρεμάρας, και θα δεις. Αν όλα αποτύχουν, ναι, πάρε έναν μόνη σου.


__________________
5.


Γειά σου Α μπα(αν και το Λένα ειναι τόσο αερινο και μυρίζει "μυρτώ" κολώνια-δε ξερω γιατί)..Σε ανακάλυψα πριν λίγες μέρες και από τότε σε διαβαζω κάθε μερα.Μια γυναίκα "μιλάει" για πατριαρχία, για ισότητα(τιι???πάρε το μηδέν),για δικαίωμα στην επιλογή αλλα παράλληλα για καθημερινά ανάλαφρα θεματα άμεσα και ζεστά..Μου αρέσει πολύ αυτο το χαρακτηριστικό σου.Και επίσης θαυμαζω τον συνδιασμο δυναμισμου-προστατευτικότητας και ευαισθησίας ...Keep up the good work.
Λοιπόν εγώ ειμαι 36 χρονών,σχεδιάστρια,παντρεμένη,μαμά 2 κοριτσιών(απλά τέλειες). Τον τελευταίο καιρό νιώθω σαν να είμαι μονίμως θυμωμένη..δεν θέλω να λογκρίνω το εαυτο μου σκεπτόμενη οτι "ειναι όλα καλά", "δεν εχεις λόγο να νιώθεις έτσι"κτλ γιατί προφανώς έχω και θελω να κάνω κάτι γιάυτό.Ψαχνοντας τρόπους διαβασα για την τεχνική Theta Healing..μου φανηκε ενδιαφέρουσα.Μένω σε επαρχία και για να παρακολουθήσω το α βαθμο(βασικη εκπαιδευση)πρέπει να παω αθηνα..3 μέρες 300ευρω..Ξέρεις κατι γι'αυτην την μέθοδο??Θα εκτιμούσα πολυ αν μου έλεγες.. Ευχαριστώ πολύ._

Αχ βρε καινούρια φίλη, είσαι καινούρια και μάλλον δεν έχεις καταλάβει ότι ρωτάς τον πιο ακατάλληλο άνθρωπο. Δεν ξέρω τίποτα για αυτή τη μέθοδο. Αλλά θα σου πω τι πιστεύω για αυτό που σου συμβαίνει.


Αν νιώθεις σα να είσαι μονίμως θυμωμένη, σίγουρα δεν πρέπει να λογοκρίνεις τον εαυτό σου, γιατί υπάρχει κίνδυνος να κάνεις το πρόβλημα μεγαλύτερο αγνοώντας το. Πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Η αντιμετώπιση, μια και πιστεύεις ότι τα λέω ωραία το ατιμούτσικο, για μένα δεν είναι να «θεραπευτείς» από τον θυμό σου με ασκήσεις ηρεμίας και χαλάρωσης, όσο εντυπωσιακές και αρχαίες κι αν φαντάζουν οι θεραπείες. Όταν πονάει το κεφάλι σου και παίρνεις παυσίπονο, ο πόνος περνάει, αλλά αν ο πόνος επιμένει, δεν αρκεί το παυσίπονο. Πρέπει να βρεις γιατί πονάς.


Γιατί νιώθεις μονίμως θυμωμένη; Γιατί; Δεν υπάρχει άσκηση ή σεμινάριο που θα σου δώσει έτοιμη την απάντηση, ούτε υπάρχει μέθοδος που θα σου αφαιρέσει τον θυμό χωρίς να τον αντιμετωπίσεις πρώτα γενναία και άμεσα. Πρέπει να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να παραδεχτείς με ποιον, με τι είσαι θυμωμένη, και να δεις τι μπορείς να κάνεις για αυτό το θέμα. Κάνε μου μια χάρη. Ξόδεψε αυτά τα 300 ευρώ για έναν ψυχολόγο, για όσες συναντήσεις μπορείς να πληρώσεις με αυτά τα λεφτά. Αν δεν καταφέρεις τίποτα, αν δεν σε βοηθήσει σε κάτι, αν δεν έχεις κάνει ούτε μια αποκαλυπτική σκέψη για τον εαυτό σου, στείλε ξανά μήνυμα.

__________________
6.


Ήθελα από μέρες να σου στείλω ερώτηση και τελικά σου στέλνω σήμερα που με έχουν ήδη προλάβει τα γεγονότα. Χωρίσαμε χτες βράδυ μετά από 1,5 χρόνο μιας σχέσης που εξελίχτηκε ανέλπιστα όμορφα. Γίναμε από την αρχή εραστές και φίλοι και περάσαμε στιγμές πραγματικής ευτυχίας. Το πρόβλημα ήταν πως εκείνος έβαλε ένα τεράστιο, ανυπέρβλητο για εκείνον "αλλά". Ότι δεν μπορούμε να έχουμε μέλλον μαζί λόγω των καταστάσεων. Αυτή η συζήτηση έγινε πρώτη φορά πολύ δειλά όμως αρχές φθινοπώρου και πολύ έντονα πριν από ένα μήνα, όπου συνεχίσαμε μεν αλλά εγώ πια ένιωθα να κουβαλάω ένα βάρος. Είμαστε 46 χρονών συνομήλικοι κι εγώ έχω ήδη μεγάλα παιδιά ενώ εκείνος δεν έχει παντρευτεί ποτέ. Εγώ του πρότεινα να κάνουμε μαζί οικογένεια (όσο βέβαια αυτό θα είναι εφικτό) αλλά δεν θέλει να προσπαθήσουμε γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός ότι έχω ήδη παιδιά. Δεν μου το έχει πει έτσι ακριβώς αλλά έχω καταλάβει πως όταν ξεκίνησε τη σχέση μαζί μου δεν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να εμπλακεί συναισθηματικά τόσο που να μην μπορεί να χωρίσει, αυτό το κατάλαβα πρόσφατα όταν μου ανακοίνωσε τα υπόλοιπα. Προσπάθησα να δείξω κατανόηση γιατί πλέον είχα και έχω πολύ έντονα συναισθήματα και δέχτηκα να το αφήσουμε στο άστο και οπως πάει όσο πάει. Μετά όμως και επειδή δενόμαστε όλο και πιο πολύ άρχισε να πανικοβάλλεται ότι περνάει ο καιρός και πότε θα κάνει οικογένεια κλπ. Η συμφωνία ήταν πως για όσο μείνουμε μαζί δεν θα ψάχνουμε παράλληλα για κάτι άλλο. Χτες όμως μου ανέφερε για μια πρόταση που του έγινε να γνωρίσει κάποια και κατάλαβα πως το σκεφτόταν. Εκείνος δεν το θεώρησε αυτό ψάξιμο, αφού δεν το επεδίωξε ο ίδιος, αλλά εγώ ήμουν κάθετη πως αν σκοπεύει να αρχίσει να ενεργεί έτσι θα πρέπει να τελειώσουμε μαζί. Μου είπε πως δεν μπορεί κι έχει συναισθήματα κλπ. κι εγώ το ίδιο αλλά επέμεινα για μαι ξεκάθαρη στάση και μάντεψε τι διάλεξε. Να χωρίσουμε.. Ήθελε βέβαια να μη με χάσει από τη ζωή του τελείως να παραμείνω σαν φίλη αλλά εγώ πιστέυω πως οι συνθήκες που χωρίσουμε δεν ευνοούν κάτι τέτοιο, θα είναι ακόμα πιο οδυνηρό. Πολλές φορές προσπάθησα να του πως πως δεν θα κάνουμε κάτι πρωτότυπο κάνοντας μια δεύτερη οικογένεια μαζί κλπ αλλά νομίζω πως είναι πολύ συντηρητικός σε αυτό το θέμα. Το μόνο που ξεστόμισε μια δυο φορές είναι να εγκαταλείψει τελείως την ιδέα για να είναι μαζί μου κι εγώ είπα πως δεν μπορώ το βάρος μιας τέτοιας απόφασης. Θα έπρεπε στην ηλικία που είμαι να έχω μάθει να χωρίζω αλλά ειλικρινά υποφέρω αφάνταστα. Μου είναι κάπως αδιανόητο να χωρίσουμε όχι επειδή δεν τα βρίσκουμε αλλά επειδή η σχέση μας δεν ταιριάζει με το μοντέλο που έχει στο μυαλό του. Έχεις πει βέβαια σε κάποιες απαντήσεις σου πως η αγάπη δεν φτάνει και τώρα το καταλαβαίνω. Αν όμως δεν κοιτάω την αγάπη και το ταίριασμα στις μελλοντικές μου σχέσεις τι να κάνω να ρωτάω τον καθένα από το καλημέρα αν τον πειράζει που είμαι χωρισμένη με παιδιά? Πράγμα βέβαια που ήταν γνωστό από την αρχή και επιπλέον αυτός ο άνθρωπος ήταν στα κυβικά μου, κοινωνικά, οικονομικά, δεν κυνηγούσα χίμαιρες, απλά κάποιον να ταιριάξουμε να περνάμε όμορφα και όταν ήρθε συνέβη αυτό. Έχω πλέον μπερδευτεί τελείως.

Αν η σχέση σας δεν ταιριάζει με το μοντέλο που έχει στο μυαλό του, ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ. Δεν ταιριάζετε. Δεν πρόκειται περί παραξενιάς, ή περί κάποιας ασήμαντης διαφοράς. Έχει ένα όραμα για τη ζωή του, και η δική σου πραγματικότητα δεν το εκπληρώνει. Διαλέγουμε σύντροφο ζωής σύμφωνα με το όραμα μας, και λιγότερο με το συναίσθημα. Όταν τα δύο αυτά ταυτίζονται, ακόμη καλύτερα, αλλά μην επιμένεις να πιστεύεις ότι η αγάπη έρχεται πρώτη. Ελάχιστοι άνθρωποι εγκαταλείπουν το όραμα τους. Χωρίς αυτό, δεν ξέρουν ποιοι είναι, δεν ξέρουν τι σχέσεις έχουν με τους άλλους, ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν. Αυτά αλλάζουν, βέβαια, αλλά σε έναν 46χρονο πόσο πιθανό είναι να αλλάξει; Είχε την ευκαιρία να αναθεωρήσει, σχηματίζοντας μια στενή σχέση με μια γυναίκα που θεωρητικά δεν ταιριάζει στο ιδανικό που έχει στο κεφάλι του, αλλά δεν την ήθελε την ευκαιρία, όπως φαίνεται. Μπορεί να κάνει λάθος, μπορεί να αλλάξει γνώμη, αλλά μπορεί και όχι. Ναι, η αγάπη δεν αρκεί, και δυστυχώς τώρα το κατάλαβες με πολύ δυσάρεστο τρόπο.


Δεν χρειάζεται να λες με το καλημέρα ότι είσαι χωρισμένη με παιδιά, επειδή είναι κάτι που θα το μάθουν οι άλλοι σύντομα έτσι κι αλλιώς, αν κάνουν λίγη παρέα μαζί σου. Η σχέση που χάλασε τώρα κράτησε μόνο ενάμιση χρόνο. Καταλαβαίνω ότι αυτό το διάστημα μερικές φορές είναι αρκετό για να έχεις προσδοκίες από κάποιον, αλλά ακριβώς επειδή είσαι 46 χρονών πρέπει να βλέπεις τα σημάδια, όπως είναι, από την αρχή, και να μην ελπίζεις σε θαυματουργές μεταστροφές φιλοσοφίας κάποιου επειδή δείχνει να περνάει ωραία.

__________________
7.

 

λόγω της mrs μπερδεμενη 1, γιατί κάποιοι έχουν αντικαταστήσει την τελεία με το θαυμαστικό; το έχω δει και αλλού, αλλά αυτή η ερώτηση ήταν το τέλειο παράδειγμα.

Μακάρι να έκαναν παρέα με αυτούς που έχουν αντικαταστήσει όλα τα σημεία στίξης με αποσιωπητικά, για να μείνουμε επιτέλους εμείς οι βαρετοί με τις τελείες μεταξύ μας.

53

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

15 σχόλια
Αγαπητή #2 δεν προκειτε... Δε σε αποφεύγει, απλά γουστάρει το κόλλημα σου Κ αυτό που βλέπει όταν γίνεσαι καθρέφτης της Κ Την κάνεις να νιώθει θέα, γουστάρει Κ τις αγγαλιτσες, τη βολευεις Κ ως συγκάτοικος Κ δεν το χαλάει. Αλλά δε (σε)γουστάρει. Πιστεύω πως δεν έχει ξαναδοκιμάσει με γυναίκα... έχε υπόψιν σου πως αν τύχει Κ βρεις άλλη μπορεί Κ να το προχωρήσει για να μη σε χάσει.. καθώς επίσης Κ ότι ΘΑ την κάνει με ελαφρά ΑΜΕΣΩΣ μόλις βρει γκόμενο.. θα φάει χοντρό κόλλημα με Ρον Πρώτο τυχοντα Κ ΘΑ την παρηγορείς, εύχομαι να το έχεις ξεπεράσει ως τοτε, για να μην ελπιζεις. Δεν είναι κακια, ποντάρει στη φιλιά σας. Αλλα μόνο σ αυτή.
Καταλαβαινω πως ολοι συντασσομαστε με αυτον που ποναει αλλα νομιζω πως ειμαστε λιγο αδικοι με τον συντροφο (;;;;ποτε δεν βρηκα σωστο χαρακτηρισμο γαμωτο) της 6.Σε γενικες γραμμες οταν γνωριζουμε εναν ανθρωπο δεν σκεφτομαστε τα πλανα μας και με βαση τη λογικη.Για καποιο λογο μας ελκει,περναμε ομορφα,μπαινουμε σε μια διαδικασια και γινομαστε ζευγαρια χωρις να το καταλαβουμε.Μοιραια μια μερα ο ενθουσιασμος περναει και ξυπνανε τα θελω μας και εκει ειναι τελικα το ζητημα.Ταιριαζουν τα θελω μας;;;Προφανως ο ανθρωπος εκανε μια σχεση γιατι ηθελε και περναγε ομορφα και γουσταρε και εβαλε για ενα διαστημα στην ακρη το οτι θελει να κανει οικογενεια μεχρι που το θελω του επανηλθε δυνατοτερο της σχεσης.Το με ποιον θα κανεις οικογενεια και τι προδιαγραφες πρεπει να πληροι ειναι προσωπικο και εντελως υποκειμενικο.Το μονο αντικειμενικο στην προκειμενη ειναι πως αυτος ειναι 46 χρονων και μπορει οργανικα να κανει παιδια ενω η συντροφος του στα 46 μπορει και να μην μπορει.Σκληρο αλλα αληθινο.Καποιος σχολιασε πως αν ηθελε να κανει οικογενεια θα ειχε κανει και δεν θα ειχε φτασει 46,ακυρο σχολιο για χιλιους λογους.Σε νιωθω και ειλικρινα στεναχωριεμαι γιατι καποιοι χωρισμοι ειναι ιδιαιτερα επωδυνοι δεν βρισκω λαθος τραγικο ομως σε κανεναν απο τους δυο σας.Βρεθηκατε,αγαπηθηκατε,περασατε ομορφα και οπως απειρες αλλες σχεσεις ισως και να τελειωσε αδοξα...ισως και οχι νωρις ειναι ακομα.
!!!???!!! Πόσο όμορφο, ήρεμο και αληθινό το σχόλιο σου. Τα περιγράφει όλα. Και πόσο δύσκολο είναι για κάποιους απο εμάς, ειδικά σε αυτές τις ηλικίες, να βρούμε κάποιον να μας έλκει, να τον έλκουμε και να περνάμε όμορφα;Οσο απλό κι αν φαινεται, μοιάζει σχεδόν λαχείο. Κι εγώ πιστεύω ότι ίσως είναι νωρίς ακόμη.
Πες έναν από τους χίλιους λόγους που ένας 46χρονος που δεν έχει συνάψει προηγούμενο γάμο μπορεί με άνεση να προσαρμοστεί εύκολα σε γάμο και δημιουργία οικογένειας και να απαρνηθεί τονβτρόπο ζωής του εργένη.
Επειδη το θελει;Δηλαδη οι γαμοι που βλεπεις σε μικροτερες ηλικιες ειναι πετυχημενοι και αυτο σε προβληματιζει;γιατι εγω βλεπω πολλα διαζυγια και πολλους συμβατικους γαμους σε καθε ηλικια.Η αποφαση να κανεις η οχι οικογενεια ειναι παντα ρισκο,κρινεις την υπολοιπη ζωη σου με βαση την τωρινη διαθεση και κατασταση.Η ζωη του εργενη που ρωτας πως ειναι δυνατον να απαρνηθει ενας ανθρωπος 46 ετων δεν ειναι για παντα ξενυχτια,ποτα και γκομενες,ειναι και μοναξια,δυσκολιες,αρρωστιες που περνας σε ενα κρεβατι μονος χωρις καποιον να σου φερει το θερμομετρο,μοναχικες γιορτες και διαφορα αλλα τα οποια αν καποιος ειναι σε θεση πλεον να τα απαρνηθει ειναι ενας ανθρωπος που εχει ζησει και τα δυο οχι ενας νεαρος.Και τελος θεωρω αδιανοητο να θεωρουμε πως ενας ανθρωπος εχει μεινει ανυπαντρος στα 46 επειδη δεν ηθελε να κανει οικογενεια.την περιπτωση δηλαδη να μην βρηκε καποια οπως ο ιδιος θελει για να κανει οικογενεια δεν την υπολογιζουμε;Θεωρουμε πως ολοι ειναι τοσο τυχεροι στη ζωη τους που βρισκουν τον καταλληλο ανθρωπο και ο ανθρωπος αυτος τους θελει επισης;
Όταν λέω "ζωή του εργένη" δεν εννοώ ξενύχτια, ποτά και γκόμενες. Εννοώ το να είσαι για πάρτη σου και να ορίζεις το πρόγραμμά σου ανάλογα με την διάθεσή σου. Ίσως φαίνεται κυνικό, αλλά τα 40 είναι ηλικία ορόσημο για να αλλάξει κανείς συνήθειες. Αν ο 46χρονος θέλει να δημιουργήσει οικογένεια για πρώτη φορά σ' αυτήν την ηλικία, μάλλον πρέπει να αναζητήσει μια γυναίκα στην ίδια φάση, δηλαδή κάποια που επίσης δεν έχει ξανακάνει γάμο και οικογένεια. Είναι απλός ρεαλισμός και αποδεικνύεται και από την περίπτωση εδώ.
Μα ο ανθρωπος,συμφωνα με αυτα που μας λεει η κοπελα,δεν θελει να ειναι μονο για την παρτη του,θελει να κανει οικογενεια.Χωριζει απο μια σχεση που τον καλυπτει,ποναει και στεναχωριεται γιατι θελει να προχωρησει σε οικογενεια και να μην ειναι πια μονο για την παρτη του.Τωρα γιατι θελει να το κανει με μια γυναικα που δεν εχει παιδια απο προηγουμενο γαμο το ξερει ο ιδιος και δεν θα το κρινω.Ολοι θελουμε κατι,αυτος θελει αυτο.
#7 Αχ δεν μπορώ ούτε με τα θαυμαστικά ούτε με τα αποσιωπητικά παντού.Τα βλέπω σαν λαίλαπα που έρχεται κατά πάνω μου μαινόμενη. Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστοι ξέρουν την σημασία των σημείων στίξης και την ορθή χρήση τους και τα κοπανάνε όπου να 'ναι νομίζοντας ότι θα δώσουν έμφαση στα λεγόμενα τους. Και άντε να τους εξηγήσεις ότι όχι μόνο δεν δίνουν έμφαση αλλά κάνουν το κείμενο ακατανόητο και κουραστικό και για μερικούς γεροπαράξενους σαν και μένα απείρως εκνευριστικό.Υ.Γ. Κάποτε συνομιλούσα με έναν τύπο σε ένα σάιτ που έβαζε παντού καμιά δεκαριά θαυμαστικά ή αποσιωπητικά μετά από κάθε σχεδόν λέξη,λες και το καλημέρα που έλεγε ήταν υπονοούμενο.Δεν άντεξα κι εγώ,προσπάθησα να είμαι αρχικά ευγενική και τον ρώτησα τι εννοεί με όλα αυτά τα αποσιωπητικά που βάζει παντού.Κάπου εκεί έπρεπε να του εξηγήσω ότι αποσιωπητικά είναι οι τρεις τελίτσες (και όχι οι δεκατρείς που έβαζε αυτός) και ότι δεν ομορφαίνουν το κείμενο όπως νόμιζε. Ε μετά απο αυτό έχασα και την υπομονή και την ευγένειά μου(ομολογουμένως λιγοστή έτσι κι αλλιώς,δε φημίζομαι για τους τρόπους μου) και του εστειλα ένα λινκ απο την γραμματική του Τριανταφυλλίδη που εξηγούσε τα σημεία στίξης,την σημασία και τη χρήση τους και δεν του ξαναμίλησα.
#3 Φίλη είσαι πολύ αγχωμένη λες και θα χρειάζεται να κάνεις στο παιδί εμβόλιο και δε θα μπορείς.Εντάξει νονά της θα είσαι οχι ο παιδίατρος της.Σημασία έχει να αναπτύξεις μια όμορφη σχέση με το παιδί, όχι να το βλέπεις κάθε μέρα.Είναι αλήθεια ακόμα και σήμερα τόσο σημαντικός ο ρόλος της νονάς?Ίσως δεν μπορώ να το δω έτσι γιατι η δικιά μου ήταν κοσμάρα, με έβλεπε σπάνια και μου έφερνε πάντα, όμως παντα τα χειρότερα δώρα. Θυμάμαι μικρή, να κοιτάω τις διαφημίσεις το Πάσχα με τις λαμπάδες στην τηλεόραση και τα αυγά με τα δώρα μέσα και η νονά μου να μου φέρνει μια λαμπάδα με στάχυα πάνω (για αυγό με δώρα μέσα ούτε λόγος) ή κάτι Χριστούγεννα που μου έφερε δώρο ένα αγορίστικο χαλάκι με αυτοκίνητα, και εντάξει μπορεί η μαμα μου να με κούρευε με το καρε του playmobil και να έμοιαζα με αγοράκι (μαμα δε θα σε συγχωρήσω ποτέ γι᾽αυτό) αλλά ήμουν κορίτσι!κορίτσι!Στο δια ταύτα λοιπόν και να βλέπεις λίγο το μικρή, δεν πειράζει, μια χαρά θα μεγαλώσει ΑΡΚΕΙ να της παίρνεις ωραία δώρα που να μην περιέχουν στάχυα.
#2 Μόνο σε μένα φάνηκε ότι προσπαθεί να σε αποφύγει ευγενικά; Αν μου επιτρέπεις, την έχεις φέρει πλέον σε δύσκολη θέση (καθώς είστε συγκάτοικοι). Ξέρει για τα αισθήματα σου και δεν έχει ανταποκριθεί, άρα τι ακριβώς περιμένεις; Σε κέρασε την πιο χυλοπιτική φράση έβερ (''μη ρισκάρουμε τη φιλία μας'', ενώ δεν υπάρχει φιλία, τι να λέμε τώρα) και μετά, πάλι ευγενέστατα δεν συμπλήρωσε την μισή σου κίνηση ...
Επειδή συγκατοικούν, εάν ανταποκριθεί, ξαφνικά θα βρεθεί να ΣΥΜΒΙΩΝΕΙ, εάν, δε, η σχέση δεν περπατήσει, κάποια ίσως να πρέπει να ψάξει νέο σπίτι..οπότε, άστο καλύτερα!
#7Κοίτα να δεις τώρα,στην εποχή του ‘’αχ,τέλειο’’και του ‘’πατ κιουτ’’τι περιμένεις να βάλουνε,τελείες και κόμματα;Βάζανε καμιά φορά οι άνθρωποι τελείες και κόμματα,όταν ήταν χαλαροί, είχαν χρόνο να σκεφτούνε και ξέρανε τι θέλανε,βάζανε και παύλα για να κλείσει οριστικά το θέμα.Τώρα,που τα πάντα τελούν υπό εκκρεμότητα,είναι θολά,γκρίζα και υπαινικτικά,τώρα που η βαθμοθηρία,η κάθε βαθμοθηρία,είναι δευτέρα φύση,τώρα τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά ξεσαλώνουν.
Αγαπητή 6, ο τύπος με θύμωσε πολύ. Αν δεν μπορεί να δεχτεί ότι έχεις παιδιά σημαίνει ότι δεν σε δέχεται για αυτό που είσαι. Αρα καλύτερα θα είσαι χωρίς εκείνον. Θα καταλάβαινα αν εσύ, έχοντας ήδη παιδιά, δεν ήθελες να ξαναμπείς στη διαδικασία. Ομως μας λες ότι ήσουν διατεθειμένη να το κάνεις. Οπότε το πρόβλημα είναι στο μυαλό του. Ξέρω ότι σου είναι δύσκολο τώρα, αλλά είμαι σίγουρη οτι θα υπάρξει κάποιος άντρας που θα σε θέλει ολόκληρη, με το παρελθόν σου, τα παιδιά σου και ότι άλλο αυτό σημαίνει.
Νομίζω πώς όπως θα καταλαβαίναμε τη φίλη μας αν δεν ήθελε άλλα παιδιά έτσι θα πρέπει να καταλάβουμε και αυτόν αν δεν θέλει να μπει σε αυτή τη διαδικασία με αυτά τα δεδομένα. Γιατί αυτήν θα την καταλαβαίναμε αλλά αυτόν όχι; Άσχετα με το ότι οι χειρισμοί του δεν είναι σωστοί, νομίζω τα δικά του θέλω δεν είναι λιγότερο σημαντικά.
Θα καταλάβαινα εκείνον αν έφευγε απο τη σχέση αν η φίλη μας δεν ήθελε παιδιά. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω κάποιον που λέει "σε αγαπάω, σε θέλω, περνάω καλά μαζί σου, κι ενώ θέλω παιδί, δεν το κάνω μαζί σου γιατί έχεις ήδη παιδιά". Επιπλέον, τα παιδιά της φίλης είναι μεγάλα, ποια είναι τα δεδομένα που δημιουργούν τα οποία θα ισχύουν μόνο στην περίπτωση που έρθει ένα παιδί, αλλά δεν υπηρχαν στη μέχρι τώρα σχέση;
Το εξηγεί η ίδια η κοπέλα, ότι αυτός μπήκε χαλαρά στη σχέση χωρίς να περιμένει να δεθεί ιδιαίτερα. Άρα δεν περίμενε να εξαυλωθούν τα παιδιά, απλά δεν πίστευε υποθέτω ότι θα φτάσουν μέχρι εκεί τα πράγματα και θα τον επηρρεάσουν. Επίσης λέει η ίδια ότι σε κάποια φάση δέχτηκε να πάει όπως είναι το πράγμα. Άρα μάλλον και αυτός δεν ήξερε εξ αρχής τι ηθελε. Του άρεσε η κοπέλα και σκέφτηκε να δοκιμάσει. Ίσως και να άλλαζε γνώμη. Δεν τον δικαιολογώ, απλά κάπως έτσι φαντάζομαι οτι έγινε. Δεν νομίζω να μπήκε με έτοιμο σχέδιο. Όσο για τα δεδομένα, ναι αλλάζουν. Άλλο όταν έχεις μια απλή σχέση και άλλο όταν κάνεις οικογένεια. Κάποια από αυτά τα εξηγεί και ο / η What About? παραπάνω. Μακάρι να ήταν όλοι σαν τον πατριο της Steeeef.
Αυτόν δεν τον καταλαβαίνουμε γιατί του πήρε ενάμιση χρόνο να συνειδητοποιήσει ότι δεν θέλει γυναίκα με έτοιμα παιδιά. Τι περίμενε ότι θα γινόταν μέσα σε αυτό το διάστημα; Ότι θα εξαϋλώνονταν τα παιδιά της #6;
Ο πατριός μου παντρεύτηκε την μητέρα μου όταν ήμουν έκτη δημοτικού και ο αδερφός μου τρίτη γυμνασίου. Στο χωριό όπου είχε την επιχείρηση του τον ρωτούσαν όταν μας έβλεπαν αυτόν κι εμείς τα παιδιά, απουσία της μαμάς μου,"Αγγελε, ποτέ θα κάνετε παιδιά;".Επειδή ήταν τσατιλας και δεν χάριζε σε κανέναν κάστανα έλεγε δυνατά δυνατά:Δύο έχουμε ,δε σας κάνουν;Τον χάσαμε νωρίς αλλά φράσεις σαν αυτές μας βοήθησαν να πορευτουμε στη ζωή.Υπάρχουν ΚΑΙ αυτοί οι άνθρωποι.
Αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ο τύπος θέλει ΔΙΚΑ ΤΟΥ παιδιά. Τα παιδιά της #6, όπως μας λέει, είναι μεγάλα, οπότε δεν είναι εμπόδιο. Το πρόβλημα με τους 40+, άνδρες και γυναίκες, είναι ότι είναι δύσκολο να προσαρμοστούν σε καταστάσεις δημιουργίας οικογένειας - αυτό είναι μια διαδικασία που συντελείται το πολύ μέχρι τα 40. Ο συγκεκριμένος δεν δίνει βάση στην γυναίκα που του έτυχε, αλλά στις κοινωνικές επιταγές και πιθανότατα στο τι του λέει η μαμά του και το υπόλοιπο σόι για να αποκατασταθεί (επιτέλους).Καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα, αγαπητή #6, γιατί ένας άνδρας που αποφασίζει στα 46 του "να κάνει οικογένεια" δεν το κάνει επειδή το θέλει πραγματικά (αν το ήθελε θα το είχε ήδη κάνει), αλλά επειδή αποφασίζει να υποκύψει στις πιέσεις της μαμάς του, την οποία φαντάζομαι να του λέει, "εγώ αύριο μεθαύριο θα πεθάνω, ποια θα σε φροντίζει, θα σε πλένει, θα σου μαγειρεύει;" Αυτή είναι η έννοια του "κάνω οικογένεια" σε τέτοια ηλικία, επειδή οι υπηρέτριες κοστίζουν.
#5Αγαπητή θυμωμένη φίλη, κάποτε ασχολήθηκα λίγο με αυτή τη μέθοδο. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, πίστεψε με. Ουσιαστικά πληρώνεις ένα σκασμό λεφτά για να πεις τα σώψυχα σου σε μια ομάδα αγνώστων και φυσικά μετά αισθάνεσαι καλύτερα αφού τα βγάζεις από μέσα σου και μάλιστα χωρίς αυτολογοκρισία και χωρίς συνέπειες αφού κανείς δεν είναι άμεσα ενδιαφερόμενος. Στην ουσία του όμως δεν σε βοηθάει αφού δεν πρόκειται για επαγγελματίες ψυχολόγους. Απλώς θα σε καθοδηγήσουν σε κάποιες ασκήσεις διαλογισμού, σίγουρα θα αιθανθείς όμορφα αλλά τα προβλήματα σου θα είναι ακριβώς τα ίδια και μετά. Οπότε ξεκίνα κάποιες συνεδρίες με ψυχολόγο στην πόλη σου, μην περιμένεις θαυματουργές, εντός τριημέρου, λύσεις, αλλά δουλειά με τον εαυτό σου για να ανακαλύψεις τι πάει στραβά και να το λύσεις.
#3 Μπορείς να είσαι καλή νονά και από μακριά. Η αδερφή μου βάφτισε την κόρη της κολλητής της από το σχολείο, η οποία είχε μετακομίσει από τα χρόνια των σπουδών της στην Αγγλία. Η βαφτισιμιά πλέον τελειώνει το σχολείο, αλλά όλα αυτά τα χρόνια στέλνουν ταχυδρομικώς δώρα η μία στην άλλη για τα παιδιά τους. Όταν η οικογένεια της φίλης έρχεται στην Ελλάδα για διακοπές, φροντίζουν να αλληλο-φιλοξενηθούν ή συναντηθούν έστω και για μία μέρα όπου βολεύει (σε πατρικό, εξοχικό, οπουδήποτε). Δεν τα καταφέρνουν κάθε χρόνο να ιδωθούν, αλλά έχουν διατηρήσει την φιλία τους σε βαθμό αξιοζήλευτο, όχι μόνο οι δυο τους, αλλά και σαν οικογένειες. Επομένως το θέμα δεν είναι πόσο συχνά θα σε βλέπει η βαφτισιμιά σου, αλλά το πόσο κοντινές σχέσεις θα διατηρήσετε στο μέλλον με την φίλη σου.
Φιλη μου, καταλαβαινω τη στενοχωρια σου. Φαινεσαι μια ισορροπημενη γυναικα που ξερει τι θελει και δειχνει ετοιμη να τολμα στη ζωη της. Κριμα δεν ειναι να αναλωνεσαι σε σχεση μ' εναν ανθρωπο μπερδεμενο, που στα 46 του και οντας σε σχεση, δεχεται να του κανουν προξενια, για να βρει νυφη; Νομιζω οτι αξιζεις κατι παραπανω.
Μάνα κουράγιο συμφωνώ με το σχόλιό σου για τη φίλη της ερώτησης 6. Φαίνεται όντως ισορροπημένη και να πατάει στη γή..Είναι φυσικό να στενοχωριέται γιατί ενάμισης χρόνος δεν είναι λίγος όταν νιώθεις ερωτευμένη και περνάς καλά μ΄έναν άνθρωπο...Ομως πρέπει αγαπητή φίλη να τον ξεπεράσεις όσο γίνεται πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα και να βρείς έναν άντρα που θα θέλει όλο το πακέτο (και σένα και τα παιδιά σου)..Ακου τον έπιασε το άγχος πότε θα κάνει οικογένεια? τόσα χρόνια δεν το είχε σκεφτεί? στα 45 τον έπιασε η πρεμούρα? Πολύ συγχύστηκα που σου ζήτησε να μείνετε και φίλοι!!!! Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο και τα προξενιά προξενιά!!! Νομίζω πως όταν τον ξεπεράσεις θα χαίρεσαι που γλίτωσες από αυτό το κελεπούρι!!! Καλή ζωή να έχεις..
Συμφωνώ κι επαυξάνω. Και λυπάμαι που το περνάς αδίκως αυτό φίλη του #6.Νομίζω υπάρχει μια πολλυ αρτηριοσκληρωμένη άποψη ελληνικής επαρχίας στην αντίληψη ότι για έναν άντρα είναι κάπως "ντροπή" να "μεγαλώνει" τα παιδιά αλλουνού κι ότι είναι ταμμένος να κάνει τα δικά του κάποια στιγμή. Και η στιγμή αυτή όλο και μετατοπίζεται προς το μέλλον με την -ελλιπώς ενημερωμένη γιατί επιστημονικά δεν ισχύει- πεποίθηση ότι ένας άντρας μπορεί να κάνει υγιέστατα παιδιά και σε μεγαλύτερες ηλικίες, κι επομένως ας παντρευτεί κι ας τεκνοποιήσει και στα 45 και στα 50 και στα 50 κάτι (κάπου εκεί σταματά η ελπίδα και αφόρητη πίεση από πλευράς γονιών του δεδομένου ότι συνήθως όταν ο γιος έχει φτάσει στα 55 κι οι γονείς έχουν γίνει -συνήθως- χούφταλα και δεν έχουν ελπίδες/κουράγια για εγγόνια και σιγά σιγά εγκαταλείπουν το "ονειρο").Γενικά θεωρώ, κι ίσως κάνω λάθος, ότι από πίσω από αυτήν την αντίληψη του φίλου σου βρίσκεται η Αθάνατη και Αγία Ελληνική Οικογένεια που θέλει να διαιωνίσει το DNA της σαν να μην υπάρχει αύριο και επιμένει για επιλογή τεκνοποιητικής μηχανής παρά για συνοδοιπόρο ζωής. Βέβαια κι αυτός 46 χρονών άνθρωπος θα υπέθετε κανείς ότι θα είχε διαμορφώσει δική του άποψη ή εν πάση περιπτώσει θα είχε πιο ελαστική άποψη στο θέμα δεδομένων της σύγχρονης πραγματικότητας. Τι κρίμα. Τι ωραιότερο να μπορείς να χαρείς τις χαρές των παιδιών χωρίς την τεράστια ευθύνη που επιφέρουν μαζί τους. Και να δώσει κανείς από το δικο του περίσσευμα αγάπης σε ψυχούλες που μόνο οφελημένες θα είναι (εφόσον φυσικά μιλάμε για υγιείες ψυχικώς άτομα ως πατριούς) να έχουν άλλη μια πατρική φιγούρα στην ζωή τους.
Υπάρχει και η περίπτωση να μην θελει να συνεχίσει με την κοπέλα λόγω οικονομικών θεμάτων. Δεν αναφέρει η κοπέλα εαν τα παιδια της παιρνουν διατροφή απο τον μπαμπά τους. Ίσως ο 46χρονος σκέφτεται οτι εαν παντρευτούνε και μείνουν και μαζι με τα μεγάλα παιδια , θα επωμίζεται τα έξοδα τους ή και μέρος αυτών και εφόσον ειναι μεγάλα , θα έχουν και πολλα έξοδα για φροντιστήρια, σπουδές, ρουχα, φαγητο κλπ. Ένας άλλος λόγος ίσως ειναι οτι εφόσον τα παιδια ειναι μεγάλα και υποθέτω οτι ίσως ειναι σε εφηβική ή μετεφηβική ηλικια, δεν θα μπορέσει να δεθεί μαζι τους οπως γινεται με μικρά παιδια που ειναι πιο εύπλαστα συναισθηματικά σε σχεση με εφήβους που πιθανον να δεχτούν πιο δύσκολα έναν ανδρα για την μαμά τους. Και μπορει αυτος να μην ειναι διατεθειμένος να προσπαθήσει ή να υποστεί πιέσεις και δυσκολίες.Οπως όμως και να έχει, ο συγκεκριμένος όφειλε να ειναι ειλικρινής με την κοπέλα. Οταν δημιουργείς σχεση οφείλεις να αναφέρεις τις προθέσεις σου εφόσον ο ένας απο τους δυο ειναι σε μια πιο "ευαίσθητη" κατάσταση και οχι να αφήνεις να περνάει ο χρόνος και να αφήνεις τον αλλο να δένεται μαζι σου. Πλεον ακούμε πολυ συχνά για περιστατικά που μετα απο κάποιο μεγάλο διάστημα ο άλλος αλλάζει γνώμη ή αποκαλύπτει τις πραγματικές του προθέσεις για το μέλλον της σχέσης οι οποιες δεν συνάδουν με αυτα που έλεγε στην αρχή. Και για κάποιο περίεργο λόγο , οι ανδρες το κανουν πιο συχνά αυτο.
Haifischnet συμφωνώ απολύτως μαζι σου. Εικασίες έκανα για τον λόγο που αποφάσισε αυτος να την "κανει" με αυτόν τον τροπο. Δυστυχώς ειναι γεγονός οτι καποιοι ανδρες έχουν πολλές φορες διαφορετική άποψη περί γάμου, χωρισμένων γυναικών με παιδια κλπ και παντού βλέπουν φαντάσματα που θέλουν να τους "εκμεταλλευτούνε".
Αυτό είναι εύκολο: γιατί απαιτεί αλλαγή πληκτρολογίου (ελληνικό-αγγλικό-ξανά ελληνικό) για να βάλεις το ελληνικό ερωτηματικό κι είναι πιο γρήγορο έτσι. (Αν είσαι και σε κινητό, όπως είμαι εγώ το περισσότερο διάστημα, καταργείς και τους τόνους πλειστάκις)
Γ45το ελληνικό ερωτηματικό, αν δεν με απατά η μνήμη μου, χρησιμοποιείται στην αγγλική γλώσσα ως άνω τελεία και υπάρχει στο αγγλικό πληκτρολόγιο στο πλήκτρο με το οποίο στο ελληνικό βάζουμε τον τόνο. Εμένα μου φαίνεται ότι το αγγλικό ερωτηματικό, το βάζουν κάποιοι πιο πολύ για φιγούρα κι έχω παρατηρήσει ότι όταν κάποιος π.χ. βάζει στάτους στο φατσοβιβλίο κάτι σαν¨: "η τάδε αισθάνεται λυπημένη στην τοποθεσία Βουλίτσες" όλοι (από διάθεση κουτσομπολιού) σπεύδουν να σχολιάσουν ??????????? αντί για ;;;;;;;;; Το αγγλικό ερωτηματικό είναι πιο χορταστικό, πως να το κάνουμε.
Το ελληνικό ερωτηματικό υπάρχει κανονικότατα στο ελληνικό πληκτρολόγιο, στο γράμμα Q. Δε χρειάζεται να το γυρίσεις. Ισχύει όμως ότι το αγγλικό είναι κάπως πιο χορταστικό (και διακρίνεται ευκολότερα, ενώ το ελληνικό κάποιες φορές διαβάζοντας γρήγορα το περνάω για κόμμα, ή για άνω-κάτω τελεία).
Δεν είναι πιο χορταστικό. Ίσα ίσα χτυπάει στο μάτι ως παράταιρο και ξένο. Εμένα προσωπικά με ξενίχει και η χρήση ξένων όρων μέσα στη γλώσσα τη στιγμή που οι αντίστοιχοι ελληνικοί είναι εύχρηστοι.Σε κάθε περίπτωση-είτε με τα σημεία στίξης, είτε με τη χρήση ξένων λέξεων- αντιλαμβάνομαι μία ανακατωσούρα, κάποιου είδους γλωσσική ένδεια.
Ειρωνικά το είπα το χορταστικό. Όπως υπερβάλουμε με τα θαυμαστικά καιτα αποσιωπητικά, το ίδιο συμβαίνει και με το ερωτηματικό.Έχεις δίκιο για τη χρήση ξένων όρων κι επίσης σιχαμένο είναι να παίρνουμε και ξένες εκφράσεις και να τις προσαρμόζουμε στα ελληνικά. Για παράδειγμα αντί να πούμε έλα στη θέση μου, λέμε μπες στα παπούτσια μου.
Εντάξει, μην είστε αυστηροί... Ένα δίκιο το έχετε, εγώ πάντως προσπαθώ να βάζω ελληνικό γιατί πράγματι δε μου αρέσει να παραποιούμε τη γλώσσα μας, αλλά πρέπει να πω πως το αγγλικό το φχαριστιέμαι λίγο παραπάνω. Ειδικά όταν στην ερώτηση θέλω να δείξω έκπληκτο ύφος.Γ45, όχι καλέ! Το πλήκτρο Q, στα αγγλικά βγάζει Q, στα ελληνικά βγάζει ερωτηματικό. Για το πληκτρολόγιο του υπολογιστή μιλάμε. Στο πληκτρολόγιο αφής του κινητού, γυρνάς στα σύμβολα, και έχει και ελληνικό και αγγλικό. Και στα iphone και στα android. Κοινώς, δικαιολογία δεν έχουμε. :)