Στο σημερινό «Α μπα»: περί ισότητας

Στο σημερινό «Α μπα»: περί ισότητας Facebook Twitter
24


__________________
1.

Ετοιμάζεται κάποιος να πει κάτι πνευματώδες ή έξυπνο ή φιλοσοφημένο, εσύ το πιάνεις από την αρχή αλλά κάνεις λίγο το χαζό για να μην του το χαλάσεις και μετά κάνεις τον έκπληκτο και ο άλλος ικανοποιείται με τον εαυτό του και την ανατροπή που έφερε και πώς κατάφερε να σε εκπλήξει και να σε κάνει να τον θαυμάσεις. Είναι όπως μερικές φορές, που ενώ ξέρεις το ανέκδοτο κάνεις ότι δεν το ξέρεις και αφήνεις τον άλλον να το πει και μετά γελάς σαν να το ακούς πρώτη φορά. Όλοι δεν το κάνουμε κατά καιρούς; Όμως δεδομένου ότι μάλλον δεν θα θέλαμε να (ξέρουμε ότι) μας το κάνουν οι άλλοι εμάς αναρωτιέμαι αν μια τέτοια τακτική τελικά μας φέρνει πιο κοντά ή μας απομακρύνει. Υποβιβάζει το άλλο άτομο ή δείχνει ότι το εκτιμούμε και θέλουμε να το κάνουμε να νιώσει καλά; Τελικά προάγει ή παρακωλύει την ισοτιμία στη σχέση;- γελάω δυνατά

Η προσπάθεια να κάνουμε τους άλλους να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους, μας απομακρύνει μόνο αν το κάνουμε με στόχο να κερδίσουμε κάτι ως αντάλλαγμα. Η ισότιμη σχέση δεν προκύπτει μαγικά, ή τυχαία. Χτίζεται και συντηρείται με μεγάλη προσπάθεια από τους συμμετέχοντες. Αυτό που σκοτώνει την ισοτιμία είναι η συγκατάβαση και η περιφρόνηση. Η κατανόηση της ατέλειας των άλλων, επειδή κάποιος έχει κατανοήσει και αποδεχτεί και τις δικές του αδυναμίες, είναι το εύφορο χώμα για να ανθίσει μια καλή φιλία, μια καλή σχέση. Ο πειρασμός να ολισθήσουμε προς την έπαρση είναι έντονος και μόνιμος – η τάση μας να θέλουμε να φανούμε καλύτεροι και ανώτεροι είναι συνεχής – αλλά η εγρήγορση και η αυτοκριτική λειτουργούν ως χαλινάρια. Όταν γελάς σα να έχεις ακούσει το ανέκδοτο για πρώτη φορά, γελάς και με τον εαυτό σου, για όλες τις φορές που έκανες το ίδιο και δεν το κατάλαβες.

__________________
2.

Γειά σου Α, μπα,
Και κει που κάθομαι αμέριμνος στον αγγλικό μου καναπέ (από τα ΙΚΕΑ είναι, απλά το λέω για να καταλάβεις που βρίσκομαι) και χαζεύω xfactor, σκάνε μύτη δύο αγόρια να διαγωνιστούν ως ντουέτο και λένε, ναι, είμαστε ζευγάρι. Και ρωτάω λοιπόν, τόσα ριάλιτι στην Ελλάδα, ούτε ένας γκέι δεν έχει πάρει μέρος; Ούτε στο "κάτι ψήνεται", ας πούμε, ούτε ένας οικοδεσπότης δεν ήταν γκέι; Ούτε μια τρανσέξουαλ δεν θέλησε να πάρει μέρος σε κάποιο τηλεπαιχνίδι τόσα χρόνια;
Μήπως τελικά η ελληνική LGBT κοινότητα δεν θέλει την ορατότητά της και της αρέσει να μένει στις σκιές της ντουλάπας της ή στην ανωνυμία μαζικών εκδηλώσεων (βλ. pride);

ΥΓ. Δεν έχω παρακολουθήσει όλα τα επεισόδια όλων των ελληνικών σειρών και ριάλιτι οπότε αν κάνω λάθος διορθώστε με. Εκπομπές τύπου ερωτοδικείο δεν μετράνε.- Καταραμένο ΕΣΡ

Ούτε κι εγώ, οπότε δεν ξέρω αν ισχύει αυτό που λες, αλλά κάτι μου λέει ότι η αντίδραση για το γκέι φιλί σε σήριαλ του Παπακαλιάτη εξακολουθεί να είναι ο κανόνας. Νομίζω ότι βιάζεσαι να ρίξεις το βάρος στην LGBT κοινότητα. Για να γίνει μέινστριμ η ανακοίνωση «ναι, είμαστε ζευγάρι» στην τηλεόραση από δύο ανώνυμα αγόρια πρέπει να προηγηθούν δηλώσεις που αντιμετωπίζουν την ομοφυλοφιλία ως κάτι καθημερινό από ανθρώπους που έχουν ισχύ και ο λόγος τους μετράει. Και όταν λέω «ανθρώπους», εννοώ και τους στρέιτ ανθρώπους. Για να μην πω ότι εννοώ κυρίως τους στρέιτ ανθρώπους, γιατί αυτοί είναι οι ισχυροί. Οι άνθρωποι που έχουν ισχύ κάνουν την πάπια στην καλύτερη, ή ξεσπούν σε ομοφοβικά παραληρήματα στην χειρότερη, και η χειρότερη είναι μέρα παρά μέρα. Γίνονται βήματα, αλλά είναι αργά. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να εκβιάσουμε τις εξελίξεις, και οι περίοδοι οικονομικών κρίσεων είναι φυτώρια για να αναπτυχθούν οι πιο συντηρητικές τάσεις.

__________________
3.

.ειμαι με ενα παιδι 1.5 χρονο περιπου.. μου τα βγαζει ολα οτι τα κανω λαθος..οτι για ολα φταιω εγω..οτι δεν εχω μαθει να σκεφτομαι και οτι γενικα σκεφτομαι πολυ ρηχα..και οτι δεν καταλαβαινω οταν λεω κατι κακο κλπ.. αυτος λεει πως ολα αυτα που μου λεει ειναι για το καλο μου..επισης εχει βγαλει ολους τους φιλους μου χαζους και συμφωνα με αυτον με πανε πισω και αυτοι ευθυνονται που δεν σκεφτομαι και να βρω ατομα να με βοηθανε..εννοειται πως προσπαθει να με απομακρυνει με την προφαση οτι ξενερωνει οταν θα βρεθω μαζι τους..εγω νιωθω οτι τον πειραζουν καποια πραγματα σε υπερβολικο βαθμο..ειναι απαιτητικος στα συναισθηματα του και οτι δινει θελει να παιρνει τιποτα λιγοτερο..εγω εχω μπερδευτει γιατι ενω ειμαι δυναμικη γενικοτερα στην ζωη μου και στην δουλεια μου αυτο δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω..νιωθω μια αδυναμια και μια ανικανοτητα να χειριστω την κατασταση..εαν μπορεις να μου πεις την γνωμη σου και τι πιστευεις σε ευχαριστω πολυ!

Ίσως ο δυναμισμός σου στη ζωή και στη δουλειά σου να σου έχουν δώσει την ψευδαίσθηση ότι μπορείς να ελέγξεις τα πάντα, και ότι αν κάτι δεν πάει καλά, φταίει ότι δεν κατάφερες ακόμα να το χειριστείς κατάλληλα. Χρησιμοποιώ τη λέξη που διάλεξες εσύ, που νομίζω ότι είναι αποκαλυπτική. Μόνο τον εαυτό σου μπορείς να χειριστείς, κι αυτό, όπως βλέπεις, μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο, ακόμα και όταν ξέρεις ότι συντηρείς μια κατάσταση που σου κάνει κακό. Τον άλλον δεν μπορείς να τον αλλάξεις, αυτός είναι, και αυτά θα κάνει. Δεν εξαρτάται από τον δυναμισμό σου ο δικός του χαρακτήρας. Ο δυναμισμός σου θα σου χρειαστεί για να δεχτείς ότι έκανες μια λάθος επιλογή, να συγχωρήσεις τον εαυτό σου που δεν είναι αλάνθαστος, και να απομακρυνθείς όσο πιο γρήγορα γίνεται.


__________________
4.


Λενάκι, βοήθεια!

Είμαι φοιτήτρια και τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω ένα τεράστιο πρόβλημα που δυσκολεύει πραγματικά την καθημερινότητα μου. Θα μπω κατευθείαν στο θέμα! Είναι ένα πρόβλημα που εκτιμώ ότι ταλαιπωρεί πολύ κόσμο...φοβίες! Για να γίνω πιο συγκεκριμένη φοβάμαι τα βράδια όταν μένω μόνη μου σπίτι.
Δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε ξαφνικά. Ανέκαθεν ήμουν "φοβιτσιάρα" (σκοτάδι και όλα αυτά τα κλισέ) αλλά τώρα το κακό έχει παραγίνει! Δεν μπορώ να κοιμηθώ με ηρεμία και να χαλαρώσω στο ίδιο μου το σπίτι!
Σε αυτό το σημείο να σου πω ότι όλα τα υπόλοιπα πράγματα στη ζωή μου πάνε τέλεια, το σπίτι και η περιοχή που μένω είναι ασφαλή και γενικά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ τόσο! Αλλά εγώ συνεχίζω να μένω ξάγρυπνη τα βράδια !!!
Τι κάνουμε λοιπόν τώρα:::- dragonfly


Πηγαίνουμε σε ψυχολόγο. Διάβασε αυτό κι αυτό.

 

__________________
5.

Αγαπητή Α, μπα!
Πριν αρκετούς μήνες η μαμά μου είχε ένα αυτοκινητιστικό όπου παρέσυρε έναν άνθρωπο που υπέκυψε. Όλα (η καλή μου πίστη στην οδήγηση της μαμάς, τα λεγόμενα της, οι δύο μάρτυρες και η πραγματογνωμοσύνη της τροχαίας) δείχνουν ότι έφταιγε το θύμα. Το ποινικό δικαστήριο για την αθωότητα/ενοχή εκκρεμεί. Τώρα οι συγγενείς του μας έκαναν επιπλέον αγωγή όπου ζητάνε το εξωπραγματικό ποσό των 600.000 ευρώ. Γενικά, δεν είμαι καλά. Το άγχος μου είναι μεγάλο. Ζω κανονικά με τις όχι σπάνιες αναλαμπές των ερχόμενων δικαστηρίων. Το σοκ του ατυχήματος το έχω πλέον ξεπεράσει και σε μεγάλο βαθμό νομίζω όλη η οικογένεια, όπως επίσης η μαμά δείχνει από την αρχή ήσυχη με τη συνείδησή της (όχι πως είναι θέμα στο καθημερινό τραπέζι, αν δεν χρειάζεται δεν το συζητάμε) (εγώ με τον αδερφό μου θα πούμε καμιά κουβέντα παραπάνω να ηρεμήσουμε ο ένας τον άλλο όταν). Αλλά πλέον τα δικαστήρια.
Τρέμω την περίπτωση που βγει ένας βαθμός συνυπαιτιότητας (πως έπρεπε να έχει περισσότερο τεταμένη την προσοχή της) και έχουμε να πληρώνουμε. Κανείς μας δε θα βγει στο νυχτοκάματο, υπάρχει πχ ένα τσακισμένο εφάπαξ και από κει και πέρα να ζοριστούμε για να δίνουμε ό,τι τυχόν προκύψει ανά μήνα (με το δεδομένο πως αν η απόφαση είναι καταδικαστική, θα επιδικαστεί πχ το 1/10 του ποσού που ζητάνε). Εγώ μόλις τελείωσα την άσκησή μου ως δικηγόρος και μόλις μου ανατέθηκε να βρω σε ποιον δικηγόρο θα απευθυνθούμε, κάτι που (πολύ καλά έγινε έτσι αλλά) με αγχώνει επιπλέον το βάρος της επιλογής. Με λίγα λόγια, ό,τι και να σκεφτώ, υπάρχει αυτό. δηλ. η αβεβαιότητα για το μέλλον πχ αν θα μπορούν οι γονείς μου να ζουν λίγο άνετα, η αδυναμία προγραμματισμού κάποιων πραγμάτων πχ να βγω να κάνω το μεταπτυχιακό που ήθελα; και βασικά 1. η στεναχώρια για τη μαμά μου που οι κόποι της ίσως κάνουν φτερά (δεν είναι δική μου υπόθεση, ξέρω ότι θα το πάρει βαριά) και 2. με αγχώνει πάρα πολύ αν ο δικηγόρος που εγώ θα διαλέξω είναι πολύ καλός και κάνει ό,τι καλύτερο γίνεται. Η αβεβαιότητα μέχρι να γίνουν τα δικαστήρια είναι ανυπόφορη. πχ εσύ θα μου απαντήσεις δέκα φορές νωρίτερα απ' τα δικαστήρια. Τελοσπάντων, γενικά την παλεύω αλλά συχνά σκάει η σκέψη αυτή που δεν μπορώ πάντα να την ελέγξω. Αχ τι να κάνω; με την ευκαιρία να πω στους φίλους αναγνώστες να τσεκάρουν τα ασφαλιστήριά τους, εμάς είχε σωματικές βλάβες κλπ αλλά ψυχική οδύνη πουθενά.

Κανείς δεν μπορεί να σου πει τίποτα για να σου ελαφρύνει το βάρος της αβεβαιότητας. Μακάρι να μπορούσα, μακάρι να υπήρχε κάποιος που μπορεί, αλλά είσαι δικηγόρος, και καταλαβαίνεις, δεν χρειάζεται να εξηγηθούμε. Αν θέλεις παρηγοριά και δεν πιστεύεις σε θείες δίκες, ζώδια, στο κάρμα, στο τσι και στα λοιπά δεκανίκια που έχει βγάλει ο άνθρωπος από το μυαλό του για να αντέξει την αβεβαιότητα, ψάξε την στα δεδομένα. Οι πιθανότητες είναι υπέρ σας. Ακόμη και αν πρέπει να πληρώσετε, έχετε τρόπο να ανταποκριθείτε. Ελπίζω να καταλαβαίνεις αυτό δεν είναι αυτονόητο. Έχεις κάποιες γνώσεις και μπορείς να καταλάβεις αν ο δικηγόρος κάνει ό,τι μπορεί, δεν τον παντρευτήκατε. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο. Περνάμε ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής μας περιμένοντας. Αυτό που θα ήθελα να σου πω, και είναι κλισέ, και το προσπερνάμε κάθε φορά επειδή η ζωή παρουσιάζει διάφορα εμπόδια και επικεντρωνόμαστε εκεί, είναι ότι δεν περιμένεις αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων. Ό,τι διορθώνεται με λεφτά που μπορείς να βρεις, δεν μπαίνει καν στην κατηγορία «Αληθινά Προβλήματα της Ζωής».

__________________
6.

Είμαι πολύ μεγάλη για να υποβάλω ερώτηση σε μια στήλη στο Ίντερνετ, αλλά θα το δοκιμάσω κι αυτό. Έχω μια σχέση περίπου 10 μήνες, η οποία ξεκίνησε ως επαγγελματική και μετά έγινε ερωτική. Δεν είναι μια σχέση που με πληροί, υπάρχουν κάποια αρκετά σοβαρά θέματα. Ένα από αυτά είναι ότι ο σύντροφος μου είναι προφανώς εθισμένος στο διαδικτυακό σεξ , στις γνωριμίες μέσω κάθε είδους κοινωνικής δικτύωσης με σκοπό να ικανοποιήσει τον ανδρισμό του, να επιβεβαιωθεί. Γενικώς αρέσκεται στη σεξουαλική ικανοποίηση μέσω οθόνης. Απο όσο εχω συζητήσει το θέμα, είναι κάτι το οποίο συνηθίζεται πλέον στον ανδρικό πληθυσμό. Το ερώτημα μου είναι το εξής: να συνεχίσω μαζί του, κάνοντας τα στραβά μάτια, ? να προσπαθήσω μήπως και κόψει αυτήν την συνήθεια? να τα παρατήσω αναζητώντας άλλου την τύχη μου? έχοντας πατήσει τα 35 πλέον εχω απογοητευτεί κ φοβάμαι ότι είναι πολυυυυυ δύσκολο πια να βρω κάποιον που θα ταιριάξουμε.- Μαρία

Άλλο κάτι που «συνηθίζεται» και άλλο ο εθισμός στο διαδικτυακό σεξ. Τι από τα δύο συμβαίνει; Προσπαθείς να το μειώσεις μέσα σου, υποκρινόμενη ότι το «κάνουν όλοι;» Όχι, δεν το κάνουν όλοι. Δεν υπάρχει κάτι που κάνουν όλοι, γιατί ο «αντρικός πληθυσμός» δεν είναι μια φυλή που συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο. Ακόμα και αν η πλειοψηφία κάνει κάτι που δεν σου αρέσει, δεν χρειάζεται να λουστείς τίποτα, ούτε να κάνεις τα στραβά μάτια, γιατί σίγουρα υπάρχει κάποιοι που δεν το κάνουν.


Καταλαβαίνω την πίεση που σε κάνει να πιστεύεις ότι έχοντας πατήσει τα 35 είσαι υπερήλικας. Την καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά. Έχοντας βγει από την άλλη πλευρά, σου λέω ότι αυτή η πίεση είναι μέσο ελέγχου, και τίποτα άλλο. Δεν χρειάζεται να κάνεις τα στραβά μάτια για κανέναν, ποτέ, όσο χρονών και να είσαι. Και αν φοβάσαι ότι είναι πολύυυ δύσκολο να βρεις κάποιον να ταιριάξεις: πάντα δύσκολο ήταν, το «πια» δεν χρειάζεται, απλώς πιο παλιά δεν το καταλάβαινες, και δεν σε ένοιαζε. Ούτε τώρα ταιριάζεις με κάποιον. Έχεις μια σχέση μόλις 10 μήνες και έχεις διάφορα προβλήματα, και ένα από αυτά το χαρακτηρίζεις «εθισμό». Στάσου λίγο. Δέκα μήνες με κάποιον που δεν σου αρέσει καν. Τιμωρείς τον εαυτό σου επειδή «πάτησες» τα 35. Τόση σκληρότητα προς τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι τόσο στενάχωρο.


Αυτόν με τον οποίο θα ταιριάζεις θα τον βρεις ξαφνικά. Δεν θα σε προειδοποιήσει κανείς και τίποτα. Πρέπει όμως να είσαι ελεύθερη, ανέμελη, και διαθέσιμη. Αυτό που κάνεις τώρα σε κουράζει και σου κλέβει χρόνο, αλλά κυρίως σε κουράζει, σε κουράζει πάρα πολύ. Η κούραση σε κάνει να επιβεβαιώνεις αυτό που φοβάσαι.


Το «να προσπαθήσεις μήπως και κόψει αυτή τη συνήθεια» δεν έχω καν το κουράγιο να το σχολιάσω. Εύχομαι να μην το εννοείς, και να μην πιστεύεις ότι υπάρχει πιθανότητα να καταφέρεις να αλλάξεις κάποιον άλλον.

__________________
7.


A mpa, θελω να γινω σκηνοθετης και η μονη συμβουλη που εχουν να μου δωσουν οι γονεις μου και η μονη τους ανησυχια ειναι οτι πρπεει να κανω σεξ με ενα σωρο κοσμο για να δικτυωθω. Δηλαδη λιγο ελεος! Πραγματικα δεν ειναι κατι που θα μπορουσα να το κανω, ειναι εκμεταλλευση και θα το ειχα βαρος μια ζωη και παρολο που το γνωριζουν μου το λενε. Την τελευταια φορασ που ειπωθηκε κατι απαντησα οτι αν κανω κατι τετοιο θα τους το πω. Ειρωνικα! Αλλα το πιστεψαν! Και ειμαι 19(δινω πανελλαδικες 2η φορα) και δυστηχως δε μου δοθηκε ή δεν πηρα την ευκαιρια να κανω σχεση ή να βρεθω κοντα με αγορι και αυτο δεν το ξεορυν αλλα το υποθετουν. Για ολα αυτα η δικαιολογια τους ειναι <<εισαι πολυ ομορφη και αποκλειεται να μην εχεις τετοια περιστατικα>>. Δε λεω οτι δεν ειμαι αλλα ο χαρακτηρας μου μια ζωη τα εμποδιζε αυτα τα περιστατικα και θα το κανει και τοτε πιστευω. Πως να τους χειριστω;; Τι αποστομωτικό να τους απαντησω;- bernadette

Νομίζω ότι πρέπει να βάλεις λίγο φρένο στις συζητήσεις περί σεξ με τους γονείς σου. Τουλάχιστον μέχρι να δώσεις εξετάσεις. Τουλάχιστον για όσο σε αγχώνουν αυτά που σου λένε, για όσο νιώθεις ότι πιέζεσαι. Δεν είμαι σίγουρη για το τι προσπαθούν να πετύχουν, αλλά νομίζω ότι ένα μέρος της προσπάθειας είναι να σε τρομάξουν σχετικά με το σεξ, και πολύ φοβάμαι ότι κάτι έχουν καταφέρει.


Οι απόψεις τους σχετικά με το πώς καταφέρνει μια γυναίκα να προχωρήσει επαγγελματικά, είναι αναχρονιστικές, συντηρητικές, μισογυνίστικες, και με μια λέξη, εντελώς φρικτές. Δεν χρειάζεται να τους απαντήσεις, δεν χρειάζεται – δεν γίνεται – να τους αλλάξεις το βιολί βιολάκι τους. Το μόνο που έχει σημασία είναι τι πιστεύεις εσύ για το θέμα. Ποια πιστεύεις εσύ ότι είσαι, και ποια είναι η θέση σου στον κόσμο. Σου προτείνω να κόβεις αυτές τις συζητήσεις με αποφασιστικότητα. Βάλε τα όρια σου, είσαι πια 19 χρονών.

24

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
#5."Αν θέλεις παρηγοριά και δεν πιστεύεις σε θείες δίκες, ζώδια, στο κάρμα, στο τσι και στα λοιπά δεκανίκια που έχει βγάλει ο άνθρωπος.." Πηγή: www.lifo.grΚαλά τα λες, αλλά λίγα με το τσι..
#3 Μας λες ότι είσαι με ένα παιδί εδώ και 1,5 χρόνο και εγώ απορώ εδώ και 1,5 λεπτό, τι κάνεις με έναν τέτοιο άνθρωπο; Πώς το αντέχεις ένα τέτοιο παιδί; Λίγο αν σέβεσαι τον εαυτό σου, θα έπρεπε να τον έχεις σουτάρει μετά από 1,5 μήνα!
'ειναι απαιτητικος στα συναισθηματα του και οτι δινει θελει να παιρνει τιποτα λιγοτερο..'Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό επιπλέον σημαίνει ότι είναι τσιγκούνης στα αισθήματά του και ότι για ό,τι δίνει περιμένει το ακριβές αντάλλαγμα πίσω? Ανατριχιαστικό μου ακούγεται...Κάνει κάτι που να ισορροπεί όλη αυτή τη συμπεριφορα? Εσύ πως το ζυγιάζεις μέσα σου όλο αυτό?
#5 Πρέπει να πάψεις να ανησυχείς για τα δικαστήρια ΤΩΡΑ. Επειδή όπως ήδη ειπώθηκε, ο χρόνος που θα τελεσιδικήσει η απόφαση είναι άγνωστος και μεγάλος, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να συμβούν μέχρι τότα, πράγματα που εσύ δεν μπορείς να ελέγξεις, πράγματα που ίσως ούτε ο δικηγόρος που θα αναλάβει την υπόθεση μπορεί να ελέγξει. Αλλά οι πιθανότητες είναι υπέρ σου. Ακόμα κι αν αποφασίσει συνυπαιτιότητα, πιθανότατα θα καλυφθεί από την ασφαλιστική. Η ασφάλεια καλύπτει για κάθε αστική αξίωση. Από εκεί και πέρα δεν αποκλείει κανείς ότι αν πάνε στραβά τα πράγματα, δεν μπορεί να στραφεί στην περιουσία της μητέρας σου ΜΟΝΟ. Ότι έχει εκείνη τη στιγμή στο όνομά της. Το ποινικό έχει σημασία μόνο για το αστικό, η όποια ποινή θα είναι με αναστολή, αν και μάλλον θα αθωωθεί (αν είναι έτσι όπως μας τα λες).Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να ασχοληθείς με την υπόθεση επαγγελματικά. Δηλαδή, παράλληλα με τον δικηγόρο που θα την αναλάβει να δεις τα ζητήματα που ανακύπτουν και να μάθεις όσα περισσότερα μπορείς.Καταλαβαίνω ότι είναι προσωπικό το ζήτημα, αλλά σκέψου αυτό: Κάθε δικαστική υπόθεση για κάποιον είναι προσωπική, και είναι δύσκολο, ειδικά στην αρχή, να διαχωρίσεις τη θέση ως επαγγελματίας. Θα είναι μια καλή άσκηση για σένα αν θέλεις να γίνεις δικηγόρος.
Συγχαρητήρια για την απάντηση σου.Κάθε δυσκολία της ζωής κάτι μας διδάσκει. Δεν είναι άμυνα είναι αλήθεια. Και είναι πολύ σημαντικό κάποιος να μας φωτίζει από την αρχή τα σημεία που θα μας δίνουν ανάσες, στους δρόμους που μας φαίνονται αδιάβατοι. Αυτό, και η τελευταία πρόταση της Λένας.
#5 Ένα μικρό σχόλιο ως δικηγόρος της οικογένειάς μου, επειδή νομίζω ότι δεν ειπώθηκε τίποτε στην απάντηση γι' αυτό. Καταλαβαίνω ότι αισθάνεσαι το βάρος της επιλογής (που σου έχουν φορτώσει και έχεις δεχτεί ως λογικό, από ό,τι λες). Να ξέρεις όμως ότι ως η "δικηγόρος" της οικογένειας θα κάνεις μια πρόταση, η επιλογή όμως θα γίνει από τους γονείς/τη μητέρα σου. Νομίζω ότι δεν είναι σωστό να φορτωθείς εσύ όλες τις ευθύνες της επιλογής του δικηγόρου, αν η εξέλιξη δεν είναι αυτή που θέλετε. Μη φοράς το ρόλο αυτό που σου δίνουν οι δικοί σου αβίαστα. Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς, αλλά η ευθύνη δεν είναι όλη δική σου. Νομίζω.
Ούτε μπορείς να ξέρεις ποιος είναι ο καλύτερος και αν θα κάνει κάτι λάθος εκ των προτέρων. Βρες δύο-τρεις (σπβαρούς) δικηγόρους που να ασχολούνται με αυτοκίνητα αποκλειστικά και διάλεξε έναν από αυτούς. Καλύτερα μέσω γνωστών, ακόμα καλύτερα μέσω γνωστών που είναι ψιλοσχετικοί.
Αναρωτήθηκε κάποιος από όλους που της λέτε τι να κάνει για να ξεμπλέξει η μάνα της, τι ακριβώς κάνει η οικογένεια του νεκρού;Συγνώμη παιδιά,αλλά εγώ δεν αντέχω να σκεφτώ ότι θα σκοτώσω κάποιον, όποιος κι αν ευθύνεται!
#7 Κάτσε, οι γονείς δεν είναι και τόσο πίσω. Δεν ξέρω ακριβώς τι συμβαίνει με τους σκηνοθέτες (πιστεύω πως δεν είναι τόσο συχνό όσο για τους ηθοποιούς) όμως ξέρουμε όλοι ότι στο χώρο του θεάματος το σεξ ως ανταλλακτικό μέσο (για να σου γνωρίσουν κάποιον, για να σου δώσουν μια δουλειά) είναι κάτι πάρα πολύ συνηθισμένο. Πρόσεξε, δε λέω πως είναι αυτό που χρειάζονται γενικά οι γυναίκες για να προχωρήσουν επαγγελματικά, λέω όμως ότι ισχύει ένα τέτοιο καθεστώς στον επαγγελματικό χώρο που σε ενδιαφέρει.Με προβληματίζει όταν λες "ο χαρακτήρας μου πάντα εμπόδιζε τέτοια περιστατικά", τι εννοείς; 19 χρονών είσαι και απ'ότι μας λες δεν είχες εμπειρίες με αγόρια. Ίσως ζεις σε ένα ασφαλές προστατευμένο περιβάλλον που πιστεύεις πως οι άλλοι εισβάλλουν μόνο αν τους δώσουμε το ΟΚ με τη συμπεριφορά μας, και δε φαντάζεσαι για παράδειγμα πώς ένας άντρας μπορεί να σε παρενοχλήσει; Ο χαρακτήρας σου δεν καθορίζει τίποτα παρά μόνο τις επιλογές σου. Αν με τη φράση αυτή εννοείς πως δε θα υποκύψεις στο να κάνεις σεξ για να δικτυωθείς, τότε απλά να έχεις υπόψιν πως ο χώρος που διάλεξες (όπως και ο κόσμος) είναι άδικος και αναξιοκρατικός - μην απογοητευτείς εύκολα.Πιστεύω με λίγα λόγια πως οι γονείς σου ανησυχούν και προσπαθούν να σε προετοιμάσουν για τις συνθήκες που πιστεύουν πως επικρατούν στο συγκεκριμένο επάγγελμα, γιατί μάλλον σε θεωρούν "αθώα". Εν πάσει περιπτώσει σου εύχομαι όλα να πάνε καλά και να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου!
Όλο αυτό πρέπει να είναι ένα ειρωνικό σχόλιο, έτσι? Κάνεις πλάκα, όχι? Διαφορετικά μήπως μπορείς να μας πεις αν ξέρεις και τι ταρίφες ισχυουν... ή πως λειτουργεί ακριβώς? Ισχύει ακόμα αυτή η αναχρονιστική μπαρούφα που μας έλεγαν οι παλιοί? Ίσχυε ποτέ?Ή μήπως είναι καλύτερα να κάνεις πράξη την απειλή του ψευδώνυμού σου....?
Τι πνευματώδες σχόλιο. Ναι, ισχύει η 'αναχρονιστικη μπαρούφα', υπαρχουν και στο 2015 νεες κοπελες (και αγορια) που ερχονται αντιμετωποι με παραγωγούς του 'θα μου κατσεις και μετα θα το συζητησουμε'. Μη σοκαριστεις, αλλα αυτο συμβαινει και σε οντισιόν και σε καλλιστεια
Πατησα δημοσιευση πριν ολοκληρωσω το σχόλιο. Εν πασει περιπτωσει, εγω το μόνο που ειπα στην κοπελα ειναι να προσεχει - φυσικα αγνοω την πιθανοτητα οι υπολοιποι να ζείτε σε εναν ροζ αξιοκρατικο κόσμο οπου ολοι πετυχαίνουν τους στοχους τους με δικαια και θεμιτα μέσα. Δε νομίζω πως ειπα κάτι που χρειαζόταν να απαντησεις τόσο σοκαρισμενα.
Δεν σοκαρίστηκα, δεν σοκάρεσαι από κάτι που λέγεται και είναι είτε κλισέ είτε στερεότυπη άποψη. Έτσι χαρακτηρίζω την γνώμη των γονιών. Φαίνεται ότι μιλάς από προσωπική εμπειρία, οπότε να σου πω κι εγώ την δική μου. Κινούμαι σ' ένα χώρο για τον οποίο επίσης λέμε και ακούμε πολλά, όπως ότι είναι μια πολύ κλειστή κλίκα στην οποία μπαίνεις πολύ δύσκολα ή ότι αναγνωριζόμαστε μετά θάνατον και αν.... και ότι πεθαίνουμε στην ψάθα ή ότι για να περάσεις στη σχολή καλών τεχνών χρειάζεσαι μέσο! Για μένα είναι μύθοι και υπερβολές που ακολουθούν κάποια επαγγέλματα. Η αναφορά στο nickname σου ήταν άστοχη, ζητώ συγγνώμη και το μαζεύω πίσω άρον άρον.
6Όταν είπες ότι είσαι πολύ μεγάλη για να ρωτάς πράγματα σε στήλες στο ιντερνετ σκεφτηκα 'Ελα ρε συ έχουμε και 60άρες στην παρέα;" Μετά διάβασα το 35 και μου ρθε ντουβρουντζας.
Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ. Αν στα 35 είσαι πολύ μεγάλη στα 45 θα ανακαλύψεις πόσο μικρή ήσουν και θα βαράς το κεφάλι σου στον τοίχο που άφησες τη ζωή να σε προσπεράσει έτσι...Όταν μπήκα στα 40 η μαμά μου, 65 ετών μου είπε "είσαι σε μια πολύ καλή ηλικία και μικρή ακόμα". Το έχω πάντα στο μυαλό μου ;)
7. Οι γονείς σου είναι σκηνοθέτες και έκαναν σεξ με πολλά άτομα για να δικτυωθούν; Από πού έβγαλαν αυτό το συμπέρασμα;Πλέον είσαι σε ηλικία που για να βρεις λύσεις σε οποιαδήποτε απορία σου, θα πρέπει να τις αναζητάς στα κατάλληλα άτομα και πηγές.Και δυστυχώς, στις περισσότερες δε θα είναι οι γονείς σου.
#6 Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους, εμένα δεν μου έχει τύχει ποτέ και είχα και δύο σχέσεις από απόσταση, όπου θεωρητικά θα ευνοούσαν τέτοιου είδους "πρακτικές". Συνεπώς, όχι, δεν το κάνουν οι περισσότεροι.Έχω μια καλή γνωστη που από τα 30 της μου έλεγε ότι είναι μεγάλη για να χωρίσει με τη σχέση της που δεν της ικανοποιεί, γιατί στα 30 "πού να χωρίζει και να ψάχνει άλλον". Τώρα τέσσερα χρόνια μετά είναι με τον ίδιο, σχεδόν δεν μιλάνε, δεν βρίσκονται, δεν ασχολείται μαζί της καθόλου, η κοπέλα βγάζει ένα σωρό ψυχοσωματικά, αλλά στα 34 της δεν χωρίζει γιατί κατά την άποψή της παραμεγάλωσε...Φίλη, αν είσαι στο ντεμί, αν δεν σε γεμίζει, αν είσαι για να είσαι και μιζεριάζεις, νιώθεις βάρος, μαυρίζεις, άστο να πάει. Δεν θα μετανιώσεις...
#4 και εγω φοβομουν να κοιμηθω μονη μου ως φοιτητρια το βραδυ.Λοιπον ή κοιμομουνα οταν ξημερωνε γιατι με το φως αυτοματα σταματουσα να φοβαμε ή κοιμομουνα με ανοιχτο το φως και τη τηλεοραση.Επισης πολλες μερες εμεναν οι φιλες μου σπιτι,οχι για να μη φοβαμαι αλλα γιατι αραζαμε.Τωρα που εχω γυρισει σπιτι μου οταν μενω μονο μου εγω τα σκυλακια μου και νιωθω τελειως ασφαλεις γιατι με το οτιδηποτε θα σηκωσουν τη γειτονια στο ποδι, δε ξερω αν θα μπορουσες να εχεις σκυλακι αλλα ειναι τελεια παρεα!
#3Καλέ φύγε, τι κάθεσαι; Ο επικριτικός άνθρωπος δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του και κατακρίνει τους άλλους για να νιώσει ο ίδιος ανώτερος. Μην του κάνεις τη χάρη. Ο άνθρωπος μας είναι εκεί για να μας ανεβάζει, να μας κάνει να νιώθουμε ότι στα μάτια του είμαστε μοναδικοί και τέλειοι και να μας αγαπάει με όλα μας τα στραβά. Αλλιώς είσαι καλύτερα μόνη σου. Αρκετά επικρίνουμε τον εαυτό μας όλη μέρα, δεν χρειαζόμαστε και τον σύντροφο μας να το κάνει.
#5 Ασφάλεια δεν έχετε; Ο νόμος προβλέπει ήδη από πέρυσι ότι σε περίπτωση θανάτου από τροχαίο η ασφάλεια καλύπτει μέχρι και 1.000.000 ανά θάνατο που θα προκαλέσεις ακόμα και να είναι 100% δική σου υπαιτιότητα. Ειδικά εφόσον γίνουν τα δικαστήρια και εκδικαστεί το ποσό που χρωστάτε είναι δουλειά της ασφαλιστικής σου να αποζημιώσει την οικογένεια. Γι'αυτό τις πληρώνουμε άλλωστε, ώστε αν χτύπα ξύλο γίνει το κακό να αποζημιώσει αυτή.