Στο σημερινό «Α μπα»: σουρεαλισμός

Στο σημερινό «Α μπα»: σουρεαλισμός Facebook Twitter
24


__________________
1.

Αγαπητή Άμπα,

Θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι 19 χρονών και έχω πολύ θυμό μέσα μου. Πολύ όμως. Θυμό που πολλές φορές με πνίγει. Θυμό για όλα. Για τον κόσμο, τη γη, τους ανθρώπους, την οικογένειά μου. Φυσικά ο θυμός συνοδεύεται και από άλλα αρνητικά συναισθήματα, απελπισία, μοναξιά απογοήτευση προς εμένα και προς το περιβάλλον μου. Όλα αυτά προκαλούνται από κάτι συγκεκριμένο ή απλά γεννιέσαι έτσι; Ή είναι λόγω ηλικίας; (19 χρονών) Θυμάμαι τη μαμά μου και τους φίλους μου από μικρή να μου λένε ότι είμαι πολύ σοβαρή για την ηλικία μου, ότι δεν μπορώ να σηκώνω τα βάρη του κόσμου μόνη μου. Θυμάμαι επίσης ότι εδώ και κάποια χρόνια γνωρίζω (δεν υποθέτω, ξέρω) πως η μητέρα μου απατάει τον πατέρα μου και όταν προσπάθησα να της κάνω κουβέντα αρνήθηκε τα πάντα. Θυμάμαι και ότι όταν ήμουν 12 υπέστην σεξουαλική παρενόχληση. Πράγματα που δεν έχω πει πουθενά μέχρι τώρα. Είναι αυτά αρκετά για να δημιουργήσουν τόσο αρνητισμό ή απλά είμαι έτσι; Όντως από πολύ μικρή ήμουν σοβαρή, πιο ώριμη από την ηλικία μου, πιο απόμακρη και ένιωθα υπεύθυνη για τον κόσμο. Άρα δεν φταίνε τα μεμονωμένα περιστατικά, έτσι δεν είναι; Ή φταίνε;- Θυμωμένη, μόνη

Ούτε μόνο γεννιέσαι, ούτε μόνο γίνεσαι. Γεννιέσαι με ορισμένα χαρακτηριστικά, και μετά συμβαίνουν μερικά πράγματα και επηρεάζεσαι, ή δεν σου συμβαίνουν κάποια άλλα και επηρεάζεσαι επίσης. Νομίζω ότι αυτό που θέλεις να ρωτήσεις περισσότερο είναι «είμαι καταδικασμένη να νιώθω έτσι», και αυτή είναι μια πολύ σημαντική ερώτηση, η πιο σημαντική από όλες. Η απάντηση είναι «όχι, κατηγορηματικά όχι». Δεν έχει σε αυτή τη φάση σημασία σε ποιο ποσοστό γεννήθηκες κάπως και σε ποιο διάφορα γεγονότα της ζωής σου διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα σου. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχεις πολύ θυμό μέσα σου και δεν γίνεται να συνεχίσεις να νιώθεις έτσι. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχεις κρατήσει μέσα σου πράγματα που δεν έχεις επεξεργαστεί, κι έχουν γίνει πληγές που έχουν κακοφορμίσει και σου κάνουν κακό. Αυτό που έχει σημασία είναι να βοηθήσεις τον εαυτό σου για να διαχειριστείς τα γεγονότα και το θυμό σου και να τα μετατρέψεις σε κάτι χρήσιμο που θα σε πηγαίνει μπροστά και δεν θα σε κρατάει στάσιμη.


Είναι μεγάλη υπόθεση, δύσκολη και επίπονη, αλλά πρέπει να την κάνεις γιατί είσαι μικρή, και η ζωή που απλώνεται μπροστά σου μεγάλη, και έχεις μόνο μία. Μόνο μία! Μην την σπαταλάς, μην αφήνεις άλλο χρόνο να περάσει. Πρέπει να βρεις έναν ψυχολόγο για να ξεκινήσεις δουλειά, όσο πιο γρήγορα μπορείς.

__________________
2.

πως ξέρεις αν αξίζει να επιμένεις σε ένα κόλλημα; Για παράδειγμα, έχει δυο μήνες τώρα που γνώρισα ένα παιδί με το οποίο κάνουμε κάποια δουλειά μαζί οπότε τα λέμε αρκετά συχνά. Απλά αυτός παιδεύεται με μια δική του επιχείρηση σε άλλη πόλη έτσι δεν βλεπόμαστε τόσο συχνά όσο θα ήθελα. Μου αρέσει πάρα πολύ, ταιριάζουμε και γελάμε πολύ. όταν βρισκόμαστε το νιώθω ότι με φλερτάρει και ξέρω ότι του αρέσω. Είχε παιχτεί μια φάση μεταξύ μας αλλά μου είπε πως είναι με άλλη καιρό και το σταματήσαμε. Εγώ τί να κάνω που έχω κολλήσει; είναι κακό το ότι ελπίζω να χωρίσει και να έρθει μαζί μου; Και πώς το διαχειρίζομαι όλο αυτό;- Απελπισμένη

Δεν είναι κακό ότι ελπίζεις να χωρίσει για να έρθει μαζί σου, κακό θα ήταν αν έκανες κάτι για να βλάψεις κάποιον άλλον για να καταφέρεις να έρθει μαζί σου. Η ελπίδα δεν απαγορεύεται, τι θα κάναμε χωρίς αυτήν άλλωστε. Από την άλλη, η ελπίδα είναι το μεγαλύτερο, το τελευταίο βαρίδιο στις ζωές μας. Πόσο πιο ελεύθεροι θα ήμασταν χωρίς αυτή! Δυστυχώς, πεθαίνει τελευταία. Αλλά πεθαίνει, αφού μας εξαντλήσει, ταλαιπωρήσει, κοροϊδέψει κατάμουτρα και γελάσει με την κακομοιριά μας, όταν ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ έρθουν μαζί με τις σάλπιγγες και το ιππικό.


Οπότε προσπάθησε να μην είσαι κουφή και νομίζεις ότι οι σάλπιγγες είναι μήνυμα στο κινητό.

__________________
3.

Ο φίλος μου με έχει πληγώσει. Τον αγαπώ. Με αγαπάει. Νιώθω το παλμό της αγάπης μας, την αύρα τη σχέση μας. Είναι το μοναδικό αίσθημα για το οποίο δεν έχω αμφιβολίες. Αλλά του έχω θυμό για τα πράγματα που έκανε και με πλήγωσε. Αυτός ο θυμός βγαίνει ανά ώρες, μέρες δεν είναι συνεχόμενο. Δε μπορούμε να διανοηθούμε να ζούμε χώρια. Αλλά εγώ θέλω να τον εκδικηθώ με κάποιον τρόπο έτσι ώστε να νιώσει όπως ένιωσα εγώ αλλά την ίδια στιγμή μετανιώνω για την σκέψη μου αυτή πόσο μάλλον να το κάνω πράξη. Σπάει η καρδιά μου στην ιδέα και μόνο να τον πληγώσω. Παρολ'αυτά έχουμε πολύ ωραία σχέση μεταξύ μας. Τελικά οι γυναίκες συγχωρούμε ή μας πιάνει η τρέλα μας και κάνουμε σταδιακό μπαμ;- whattodo

Αχ, τι καλά που το πήγαινες με την προσωπική σου ιστορία και την εξειδικευμένη αντιμετώπιση. Το «εμείς οι γυναίκες» στο τέλος τι το ήθελες; Δεν θέλω να μιλάς εξ'ονόματος μου για στοιχεία του χαρακτήρα μου, όπως φαντάζομαι δεν θέλεις κι εσύ να σε καλουπώνω χωρίς να σε ξέρω.


Το ότι δεν μας λες ποια είναι «τα πράγματα» που έκανε και σε πλήγωσε από τη μία είναι εκνευριστικό για εμάς, γιατί πράγματα με πράγματα έχουν μεγάλη διαφορά, και να κάνουμε υποθέσεις είναι μάταιο. Από την άλλη, δείχνει κάτι για σένα. Δεν μπορείς ούτε να τα ξεστομίσεις; Υπάρχουν πράγματα που δεν συγχωρούνται. Υπάρχουν πράγματα που συγχωρούνται υπό προϋποθέσεις, και άλλα που άλλοι τα συγχωρούν και άλλοι όχι. Νομίζω ότι είσαι σε ασταθή συναισθηματική κατάσταση και τη μία το ξεχνάς και την άλλη θέλεις να υποφέρει γιατί δεν έχεις αποφασίσει σε ποια κατηγορία μπαίνουν «τα πράγματα» που σε πλήγωσαν, και ο λόγος που δεν έχεις αποφασίσει είναι ότι δεν ξέρεις ποια είναι τα προσωπικά σου όρια. Γι' αυτό και η ερώτηση «εμείς οι γυναίκες». Επειδή δεν έχεις κάνει την προσωπική εργασία για να ανακαλύψεις ποια είσαι, τι μπορείς να δεχτείς και υπό ποιες προϋποθέσεις, είσαι έτοιμη να αρκεστείς στα στερεότυπα. Να σου πουν άλλοι τι πρέπει να αισθάνεσαι.


Δεν θα ξεμπερδέψεις έτσι. Πρέπει να αποφασίσεις αν συγχωρούνται τα «πράγματα» ή όχι. Και αν συγχωρούνται, έκανε κάτι μετά – σχετικά με αυτά τα «πράγματα» για να αξίζει τη συγχώρεση; Δηλαδή, ζήτησε συγνώμη, επανόρθωσε, άλλαξε κάτι; Κατάλαβε τι έγινε, ή όχι; Ξεκίνα από κει, και άσε για λίγο στην άκρη τις δηλώσεις για την αγάπη. Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη για να δικαιολογήσεις την απραξία σου. Να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα, αλλιώς δεν αγαπάς κανέναν.

__________________
4.

Αγαπητή Α μπα,

Συζώ με την κοπέλα μου. Πώς είναι δικαιότερο να μοιραζόμαστε τα μηνιαία έξοδα; (ενοίκιο, κοινόχρηστα, ψώνια σουπερ-μαρκετ κλπ)

About us: εγώ 35, ελεύθερος επαγγελματίας (πριν, μισθωτός για 12 χρόνια). Αυτή 22, φοιτήτρια. Αγαπιόμαστε πολύ κ ταιριάζουμε πολύ γενικώς (κ ειδικώς όσον αφορά την αντιμετώπιση κ διαχείριση του χρήματος. Παρεμπιπτόντως, κ οι δυο είμαστε της λιτής ζωής κ λίγων εξόδων, χωρίς να νιώθουμε ότι μας λείπει κάτι). Είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο περίπου, κ στην ουσία συζούμε ήδη εδώ και μήνες. Δεν είμαστε ακόμα (;) στην φάση του ζευγαριού που έχει κοινό πορτοφόλι (αν υπάρχει τέτοια φάση).

Εναλλακτική Α: να πληρώνουμε τα πάντα μισά-μισά.

Εναλλακτική Β: να πληρώνει η καθεμιά μας ανάλογα με το μισθό της. Πχ αν εγώ βγάζω χίλια ευρώ το μήνα κ αυτή 500, εγώ να πληρώνω το διπλάσιο από αυτήν για κάθε έξοδο. Πχ αν το ενοίκιο είναι 300, εγώ να πληρώνω τα 200ευρώ και αυτή τα 100.

Εναλλακτική Γ: να πληρώνει η καθεμιά μας ανάλογα με το πόσα θα 'έπρεπε' να βγάζει στην ηλικία της / φάση ζωής της. Πχ εγώ επέλεξα να παραιτηθώ από μια δουλειά που έβγαζα 1300 το μήνα κ να κάνω κάτι που (προς το παρόν;) βγάζω 600. Αυτά τα 600 είναι λιγότερα σε σχέση με άτομα της δικής μου ηλικίας / φάσης ζωής (οι περισσότερες παλιές συμφοιτήτριες μου βγάζουν σήμερα 1000-1800 το μήνα). Η κοπέλα μου βγάζει 300ευρώ το μήνα, αλλά οι περισσότερες της ηλικίας / φάσης ζωής της βγάζουν 0. Είναι άδικο για αυτήν να πληρώνουμε με βάση το πόσα παίρνω εγώ τώρα, αφού ήταν δική μου επιλογή να αφήσω μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά (πριν καν την γνωρίσω έγινε αυτό). Δεν θα έπρεπε να λουστεί αυτή τις συνέπειες της δικής μου πράξης. Οπότε, δεν θα έπρεπε να πληρώνουμε το κάθε έξοδο με βάση το ότι εγώ βγάζω 600 κ αυτή 300 (δηλαδή, εγώ να πληρώνω το διπλάσιο από αυτήν σε κάθε έξοδο), αλλά με βάση το ότι εγώ 'βγάζω' πχ 1200 ευρώ κ αυτή 200. Δηλαδή, σε κάθε έξοδο, εγώ να πληρώνω το 6πλάσιο από αυτήν.

Μετά από εκατέρωθεν αντεγκλήσεις (εγώ επέμενα ότι πρέπει να πληρώνω το 6πλασιο, κ αυτή ότι πρέπει να τα πληρώνουμε μισά-μισά), συμβιβαστήκαμε στο να πληρώνω εγώ το 3πλάσιο από αυτήν.

Η άποψη σου; Τι πιο δίκαιο; Κάποια άλλη επιλογή εκτός των παραπάνω; Τίποτα σχετικά αναγνώσματα περί δίκαιης μοιρασιάς;

Τα οικονομικά ενός ζευγαριού είναι αυτόνομα σύμπαντα που λειτουργούν με αυστηρά εσωτερικές διατάξεις. Δίκαιο είναι ό,τι έχετε συμφωνήσει εσείς μεταξύ σας ότι είναι δίκαιο. Κανενός άλλου η γνώμη δεν έχει θέση.

__________________
5.

λέω βλακείες, χαζομάρες δηλαδή, από ψυχολογική κούραση. ήμουν ψυχαναγκαστική και αλλοπαρμένη. λόγω ανατροφής αλλά και θανάτου μέσα στην οικογένεια, αδερφού σε τροχαίο. όταν είμαι ψύχραιμη και ήρεμη τα λέω μια χαρά. εννοώ ότι είμαι ο εαυτός μου και είμαι εντάξει με αυτό. όμως αποσταθεροποιούμαι εύκολα. θέλω να κάνω και τον κόσμο να περνάει καλά - πολύ βαθιά ριζωμένο μέσα μου- σχεδόν δεύτερη φύση, και είναι πολύ κουραστικό. Ζηλεύω άλλους ανθρώπους που δεν σπαταλούνται στους άλλους, για τους άλλους κτλ. Θα θελα πολύ να είμαι πάντα (κατά το δυνατό) ψύχραιμη και συνεπής με τον εαυτό μου. Με αυτό που είμαι με αυτό που σκέφτομαι με αυτό που θέλω. Να μη χάνω την εσωτερική μου πυξίδα για κανένα λόγο, που λες και εσύ. Γίνεται; Πώς;- έχωκάνεικόποκαιάλματα

Στην περίπτωση που παρακολουθείς το 'α μπα', αναρωτιέμαι αν έχεις διαβάσει τόσες άλλες ερωτήσεις που λένε το ίδιο πράγμα και τις αγνόησες, ή αν τις διάβασες και δεν κατάλαβες ότι μιλούν για το ίδιο πράγμα. Κάθε φορά που κάποιος λέει ότι κάτι δεν του αρέσει πάνω του, το έχει εντοπίσει, και μετά ρωτάει αν γίνεται να το αλλάξει, η απάντηση είναι η ίδια. Γίνεται. Αλλά δεν θα είναι εύκολο.


Ο άνθρωπος που θέλει να αλλάξει κάποιο χαρακτηριστικό του, πρέπει να καταλάβει με ποιο τρόπο έχει δημιουργηθεί αυτό το αντανακλαστικό που ενεργοποιείται υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Πώς έχει προκύψει, γιατί, και όταν δημιουργήθηκε, τι στόχο είχε; Να αποτρέψει, ή να επιτρέψει τι; Για ποιο λόγο δεν λειτουργεί πια, ή δεν λειτούργησε ποτέ; Ποια είναι σύμφωνα με την τώρα λογική, η ενδεδειγμένη αντίδραση στο ίδιο ερέθισμα; Πώς θα γίνει να αντικαταστήσει την προηγούμενη, αυθόρμητη αντίδραση;


Αν δεν καταλαβαίνεις τι λέω, ή, αν καταλαβαίνεις τι λέω, αλλά δεν ξέρεις τις απαντήσεις, ή δεν ξέρεις πώς θα μπορούσες να τις βρεις, πρέπει να πας σε ειδικό για να σε καθοδηγήσει.


__________________
6.


Γεια σου Λενα.θα ηθελα τη γνωμη σου.Μετα απο τρια χρονια αρμονικης κ τρυφερης σχεσης πιανω τον εαυτο μου να φοβαται το επομενο πιο δεσμευτικο βημα,το οποιο αν και δεν εχει γινει ξεκαθαρο πλαναται στον αερα...μπορει πισω απο ολο αυτο το δισταγμο να υποβοσκει ενα χασμα διαφορετικων προσωπικοτητων?τρεμω στην ιδεα να επαναλαβω το σεναριο των χωρισμενων μου γονιων..αισθανομαι οτι ειναι αποφαση ζωης κ δε συγχωρουνται επιπολαιοτητες στο θεμα! .το ερωτημα ειναι το εξης,ειναι αυτος ο φοβος που με τραβαει πισω?η ενδομυχα χτυπαει το καμπανακι να επανεξετασω τον ανθρωπο που εχω διπλα μου γιατι δεν με καλυπτει?Νιωθω οτι προσπαθω να ισορροπησω αναμεσα σε μια αισθηση ανικανοποιητου κ σε ενα συναισθημα ευγνωμοσυνης για τον ιδιο αποδεκτη,- αναποφασιστη τριανταρα

Όλοι φοβούνται τα δεσμευτικά βήματα. Όποιος δεν το φοβάται είναι επιπόλαιος. Ο φόβος είναι καλό πράγμα. Αν δεν καταλαβαίνεις αν φοβάσαι το ρίσκο ή αν φοβάσαι ότι δεν σε καλύπτει ο υποψήφιος, περίμενε μέχρι να καταλάβεις. Αν περνάει ο καιρός και δεν καταλαβαίνεις, τότε δεν σε καλύπτει ο υποψήφιος. Το πόσος καιρός πρέπει να περάσει δεν είναι στάνταρ γιατί δεν εξαρτάται μόνο από σένα.


Δεν είναι ξεκάθαρη απάντηση αλλά έτσι είναι η ζωή. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες.

__________________
7.


Γιατί όταν φτιάχνει κανείς μια φανταστική γλώσσα (είτε σε εμβριθές επίπεδο, είτε απλώς σε επίπεδο κάποιων φράσεων) εάν ο πληθυσμός που την μιλά είναι ειρηνικοί ψαράδες και αγρότες μιλούν κάπως έτσι: "λορι κελε αλουπου τοκιροκι αουετα", ενώ εάν είναι άγριοι πολεμιστές κάπως έτσι "ιντγκαχ ιτσκγιεχε γκμπαντκο ογκχα γκμπχντκε" ;- Ο/η


Για να φτιάξεις μια φανταστική γλώσσα πρέπει καταρχάς να την έχουν ψαρέψει την ίδια μέρα.

24

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
No4Θα έλεγα ότι υπάρχουν πολλές παραλλαγές, ό,τι θέλει το κάθε ζευγάρι θα κάνει. Βρείτε τι σας κάνει πιο ευχαριστημένους. Mιας και λέμε εδώ και τα προσωπικά μας, για παράδειγμα, εμείς(παντρεμένοι κι οι δυο, μεταξύ μας εννοείται) έχουμε κοινό λογαριασμό γιατί τι σημασία έχει ποιος φέρνει τα πιο πολλά στο σπίτι; Σήμερα θα είμαι εγώ, αύριο θα είναι αυτός. Σήμερα μπορεί να δουλεύω εγώ κι αυτός να είναι άνεργος, αύριο θα είμαι εγώ άνεργη και θα δουλεύει αυτός. Θα κάνουμε λογαριασμούς; "Ε, κοίτα να δεις, εγώ το 2009 έδωσα πιο πολλά άρα τώρα δώσε εσύ!" Είμαστε ομάδα. Δεν παντρευτήκαμε έχοντας κατά να βγάλουμε κέρδος ή πώς δε θα ζημιωθούμε, αλλά για να τα αντιμετωπίζουμε όλα μαζί. Αντιμετωπίζω το σύζυγο όπως το παιδί, δηλ δεν έχω παιδί για να το βάζω από μωρό να κάνει π.χ. διαφημίσεις για να συνδράμει κι αυτό στα έξοδα, είμαστε μια ομάδα.
#1 Ναι, είναι αρκετά για τόσο αρνητισμό και ακόμα περισσότερο. Και λιγότερα ακόμα, αρκετά θα ήταν πάλι. Πόσο μάλλον που τέτοια γεγονότα δεν πάνε ποτέ μόνα τους αλλά συνδυάζονται με άλλα γεγονότα, γενικότερες καταστάσεις, αιτίες, συνέπειες, αποτελέσματα, κλπ. Κανένας δε γεννιέται "απλά έτσι". Συμφωνώ με τη Λένα ότι δεν είναι εύκολο αλλά να την κάνεις τη δουλειά, είσαι μικρή και είναι κρίμα, όλα μπροστά σου είναι.
4 Εγώ παλι, θαύμασα όσους στείλανε κ είπαν με ποιον τροπο μοιράζονται τα έξοδα τους με τον σύντροφο τους. Εγώ είμαι παντρεμένη και εκτός από κοινό λογαριασμό που δεν ακουμπάμε, έχει ο καθένας τον λογαριασμό μισθοδοσίας του και τα πληρώνουμε όλα όπως τύχει. Κοινό πορτοφόλι δεν υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί. Αυτό, αν εξαιρέσουμε τις δικές μου απληρωσιες από την δουλειά τους τελευταίους μήνες..
4. Μένω με το φιλο μου εχω και δυόμιση χρόνια. Ειμαι μεγαλύτερη του. Βγάζω 1300€ και εκείνος 700€. Εγω πληρώνω ενοίκιο, ΔΕΗ και σουπερμάρκετ και εκείνος κοινόχρηστα, ιντερνετ - δορυφορική και τροφή σκυλου. Τα δικα κου έξοδα ειναι περιπου 450€ και τα δικα του το καλοκαιρι 150€ το χειμώνα 250€ λόγω θερμανσης. Ειμαστε πολυ ικανοποιημένοι και αισθανόμαστε οτι κανουμε το δίκαιο! Επίσης καθε εβδομαδα βάζουμε σε ενα κοινό κουμπαρά απο 7€ και στο τελος του μηνα εχουμε περιπου 70€ για έκτακτα - γιατρό σκυλου, υδραυλικό, κάηκε η κατσαρόλα (ασχολίαστο), χάλασε το πλυντήριο κλπ.
νο 2Προσυπογράφω, δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η ελπίδα βγήκε τελευταία από το κουτί της Πανδώρας.Κοπέλα της 2 πρόσεξε καλά: σκέψου μόνο πως μερικοί την κάνανε (την ελπίδα που ερχεται) κοτζάμ προεκλογικό σύνθημα και μετά που ήρθε (όταν εκλέχθηκαν) ειπαμε αμάν Παναγιά μου, καλύτερα πριν που ήμασταν απελπισμένοι
#7 Ας ξεκινήσουμε από τις πραγματικές γλώσσες. Όσο πιο βόρεια πάμε τόσο πιο πολλά σύμφωνα εμπεριέχει η γλώσσα των εκάστοτε κατοίκων για καθαρά κλιματικούς/πρακτικούς λόγους. Κρυολογούμε όταν αναπνέουμε από το στόμα σαν άνθρωποι γιαυτό στα μικρά παιδιά εδώ λένε το χειμώνα (έξω) να αναπνέουν από την μύτη. Διότι στην μύτη έχουμε έναν μηχανισμό (πολλά αγγεία) που ζεσταίνουν τον αέρα πριν πάει στα πνευμόνια.Οπότε όσο πιο βόρεια τόσο πιο σύντομα πρέπει να ανοίγω-κλείνουμε το στόμα αποφεύγοντας να εισπνέουμε κρύο αέρα και αυτό πετυχαίνετε με τα σύμφωνα. Τώρα σε ότι αφορά τις φανταστικές γλώσσες μπορώ να φανταστώ μόνο το εξής ότι οι άγριοι πολεμιστές πρέπει να είναι σύντομοι και σχεδόν αθόρυβοι γιαυτό τους εξυπηρετεί καλύτερα μια γλώσσα με περισσότερα σύμφωνα. Μου άρεσε όρο ποιητικός, για τις γλώσσες με πολλά φωνήεντα που έγραψε η Iris Prismatica, που δεν ταιριάζει σε έναν πολεμοχαρή Κλίνγον.
#4 Κουράστηκε ο εγκέφαλός μου να διαβάζει τις αναλογίες των μισθών και των ποσοστών! Αυτό δε το ανεκδιήγητο, να συμμετέχεις στα έξοδα ανάλογα με το "πόσα θα έπρεπε να βγάζεις σύμφωνα με την ηλικία σου" είναι το πιο καμένο πράγμα που έχω ακούσει!! Δηλαδή εσύ που είσαι 35, αν χάσεις τη δουλειά σου και μείνεις άνεργη θα πρέπει σώνει και ντε να συνεισφέρεις το equivalent των 1800 ευρώ??? Που να τα βρεις?Εφόσον είστε μαζί, ζείτε μαζί και μοιράζεστε τη ζωή σας, θα πρέπει να μοιράζεστε και τα καλά και τα άσχημα οικονομικά η μία της άλλης. Θα έπρεπε να βρείτε έναν τρόπο μαζί για να διαχειρίζεστε τα οικονομικά σας. Αφού δεν είστε ακόμα έτοιμες να ενώσετε τα πορτοφόλια σας, το δίκαιο για όλους είναι να τα βάλετε κάτω διά δύο. Μισό νοίκι ο ένας, μισό ο άλλος. Μισό σούπερ ο ένας, μισό ο άλλος. Μισή ΔΕΗ ο ένας, μισή ο άλλος κ.ο.κ. Ένας άλλος τρόπος είναι να της προτείνεις να κρατάει ένα ποσό για τα βασικά προσωπικά της έξοδα και τα υπόλοιπα να τα συνεισφέρει στα κοινά έξοδα. Και αν μέσα στον μήνα της τελειώσουν, να της προσφέρεις εσύ κάποιο ποσό.Προφανώς αισθάνεσαι τη δυσκολία της συντρόφου σου και δεν θέλεις επιβαρυνθεί το ήδη πενιχρό εισόδημά της, και αυτό είναι προς τιμήν σου. Γιαυτό ίσως θα ήταν καλύτερο να σταματήσεις τις σπαζοκεφαλιές, να το πάρεις απόφαση και να ενώσετε τα πορτοφόλια σας. Αργότερα η κατάσταση θα βελτιωθεί. Σίγουρα κάποια στιγμή θα της προκύψει μια δουλειά που θα της αποφέρει περισσότερα από 300 ευρώ.
#2 Όταν νιώθουμε ότι κάποιος μας φλερτάρει, το νιώθουμε επειδή αυτός ο κάποιος το κάνει (εκτός αν είμαστε ψυχοπαθείς και νομίζουμε ότι όσοι μας κοιτάνε μας φλερτάρουν). Σε φλερτάρει γιατί του αρέσεις, και η ανταπόκρισή σου του τονώνει την αυτοπεποίθηση. Όμως, δεν του αρέσεις τόσο ώστε να χωρίσει και να κάνει σχέση μαζί σου. Αυτό στο είπε ήδη. Αλλά συνεχίζει να σε φλερτάρει γιατί του αρέσει η προσοχή σου και αν δεν πεις κάτι θα συνεχίσει.Κι επειδή εσένα δεν σου αρκεί το φλερτ αλλά θέλεις κι άλλα η λύση που βλέπω είναι να αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο αυτό που φοβάσαι. Να του μιλήσεις και να του ζητήσεις ξεκάθαρα να χωρίσει για να είστε μαζί. Κατά πάσα πιθανότητα θα σου πει (πάλι) ότι δεν θέλει να χωρίσει. Αλλά θα τον έχεις φέρει στο σημείο που θα αναγκαστεί να κάνει κι αυτός μια τελική επιλογή. Αν η επιλογή είναι η αναμενόμενη (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια), τουλάχιστον θα σταματήσει να σε "τσιγκλάει"! Κι έτσι κι εσύ θα το πάρεις απόφαση και θα πας παρακάτω.
#7 γιατί ο Tolkien έφτιαξε αιθέρια λεπτεπίλεπτα πλάσματα (Elves) που μιλούν μια αιθέρια εύηχη τραγουδιστή γλώσσα (πχ.Sindarin), και κοντόχοντρα επιθετικά τριχωτά πλάσματα (Dwarves) που μιλούν μια δυσνόητη σκληρή γλώσσα γεμάτη σύμφωνα (Khuzdul)???????Γιατί έτσι του κάπνισε!!!
#2Δεν είναι κακό το κόλλημα κ εμείς κ άλλοι έχουμε περάσει το ίδιο, το κλειδί είναι αυτό που λέει η Λένα ότι δηλαδή αρκεί να μη θες να κάνεις κακό στον άλλον, να θελήσεις εσύ να μπεις ανάμεσα τους. Έχω γνωστή που από κόλλημα κ λόγω κακής σχέσης με το φίλο της, μπήκε ανάμεσα σε ζευγάρι κ έφτασε στο σημείο να κακολογεί την άλλη κοπέλα με την οποία κάναν παρέα!! Να χεις πίστη σε σένα κ ελπίδα αλλά όχι ψευδαισθήσεις!
#4Το θέμα των οικονομικών της συγκατοίκησης γίνεται αγκάθι κάποια στιγμή γιατί μπορεί ο ένας να νομίζει ότι δίνει πολλά ή ο άλλος να πιστεύει ότι δίνει λιγότερα, κλπ και απο εκεί ξεκινάνε και παρεξηγήσεις εαν το ζευγάρι δεν είναι πιο cool με αυτά τα θέματα.Σίγουρα δεν μπορεί να δίνουν και οι δυο το ίδιο - εάν υπάρχει τόσο μέγαλο gap μισθού και μάλιστα όταν και οι δυο είναι χαμηλόμισθοι. Η φίλη σου στην συγκεκριμένη περίπτωση παίρνει "χαρτζηλίκι" και όχι μισθό. Αναγκαστικά το βάρος πέφτει σε αυτόν που βγάζει τα "πολλά".Σίγουρα η εναλλακτική Γ, δεν έχει λογική γιατί κινείται σε πολύ υποθετικό πλαίσιο. "Τι να πληρώνει η καθεμιά μας ανάλογα με το πόσα θα 'έπρεπε' να βγάζει στην ηλικία της / φάση ζωής της". Το τι θα "έπρεπε" να πληρώνεται ο κάθε ένας απο εμάς απέχει δυστυχώς πολύ από την πραγματικότητα και την νέα τάξη πραγμάτων στην οποία έχουμε αναγκαστεί να ζούμε, άρα δεν έχει και πολύ νόημα αυτή η εναλλακτική. Εφόσον δεν βγάζεις πλέον 1300, τότε το τι συζητάς; Και εφόσον η φίλη σου βγάζει έστω και αυτά τα 300, τότε σίγουρα μπορεί να συνεισφέρει κατά κάποιο τρόπο.
Στην κοπέλα της ερ. 1 στελνω την αγαπη μου και της ευχομαι να νικήσει τον θυμό της. Θελω να συμπληρώσω στην απάντηση της Λένας, οτι στην περιπτωση που νιώθει εστω και ενα μικρό είδος ευθύνης, να συγχωρήσει τον εαυτο της. Θελει κόπο και προσπάθεια, αλλα μπορει να τα καταφέρει.
#7 Χαχα, ωραία ερώτηση, η απάντηση επίσης είχε πολλή πλάκα (μου πήρε 20" να την πιάσω, μάλλον γιατί σιχαίνομαι τη γλώσσα).Όσον αφορά την ερώτηση, νομίζω κι εσύ που ρωτάς συνειδητοποιείς γιατί, από τον τρόπο ακριβώς που το διατυπώνεις. Πρώτ' απ' όλα, όλες τις φανταστικές γλώσσες που γνωρίζω (και είναι γενικώς οι πιο διάσημες παγκοσμίως) έχουν δημιουργηθεί από δυτικούς, συνήθως από αγγλόφωνους.Στα αυτιά του μέσου δυτικού ακούγεται πολύ πιο μελίρρυτη μια φράση με πολλά φωνήεντα και πιο "σκληρή" μια γλώσσα με πολλά σύμφωνα, ειδικά με φθόγγους όπους "γκ", "κχ", "γκχ", "γκντ", "γκτζ" κλπ.Επίσης, οι γλώσσες φιλειρηνικών φυλών που είναι σε επαφή με τη φύση (από τα ξωτικά του Τόλκιν μέχρι τους Ναβί στο Avatar) συνήθως παραπέμπουν σε "ποιητικές" γλώσσες όπως οι κέλτικες διάλεκτοι, ή σε ινδιάνικες γλώσσες της βορείου αμερικής που σε κάνουν να σκέφτεσαι σοφούς γέροντες να ψυθιρίζουν το μυστικό της ζωής.Αντίθετα οι πολεμοχαρείς φυλές συνήθως μιλούν μια γλώσσα επηρεασμένη από διαλέκτους πολεμικών φυλών της Αφρικής ή από ασιατικές ή προκολομβιανές γλώσσες και διαλέκτους με πολλά σύμφωνα.
#4Για μένα είναι πολύ απλό. Από τη στιγμή που συζείς με τον σύντροφο σου έχετε κοινό πορτοφόλι. Βάζετε κάτω το σύνολο των χρημάτων που βγάζετε και λέτε αυτά είναι (π.χ. 1200 το μήνα): για νοίκι τόσα, για ΔΕΗ τόσα, για φαγητό τόσα κτλ, τα υπόλοιπα τα μοιράζεστε ανάλογα με τα έξοδα κίνησης του καθένα και τις ανάγκες του. Φυσικά αυτός που βγάζει περισσότερα πληρώνει αναλογικά και περισσότερα.
#7 Ποιος στην ευχή ειρηνικός αγρότης/ψαράς ή άγριος πολεμιστής ασχολείται με το να φτιάξει μια φανταστική γλώσσα;Όποιος κι αν την φτιάξει, προσφέρομαι να δοκιμάσω.