Στο σημερινό «Α μπα»: στοχαστικός κύκλος

Στο σημερινό «Α μπα»: στοχαστικός κύκλος Facebook Twitter
108

__________________

1.


Αυτή ίσως να είναι η πιο χαζή ερώτηση που θα διαβάσεις αλλά θα την κάνω διότι θα σκάσω. Μιλάω με τον Κ., η συζήτηση πάει πολύ καλά με χημεία και γέλιο, όταν καμία φορά αρχίζει τα σεξουαλικά εγώ δεν ανταποκρίνονται ιδιαίτερα(με πιάνει η ντροπή μου και λίγο το γυρνάω στο αστείο), αυτός το βλέπει, ξενερώνει. Αυτή γενικά είναι η "ρουτίνα" μας. Τον ξέρω λίγο(1 μήνα) αλλά μιλάμε πολλές ώρες σχεδόν καθημερινά και ΔΥΣΤΥΧΏΣ έχω δεθεί μαζί του σε φάση που όταν δεν στέλνουμε μηνύματα μου λείπει πολύ. Τέλος πάντων, του στέλνω μήνυμα αρχίζω συζήτηση, τον ρωτάω κάτι, δεν απαντά ενώ είναι ενεργός και ανεβάζει και στο φβ. Του κάνω like και πάλι γραμμένη (φυσικά). Αν και ταξιδεύει πολύ η βάση του είναι η πόλη στην οποία μένω και σχεδόν ένα μήνα που μιλάμε αν και έχει αναφέρει για συνάντηση/ταινία δεν μου έχει πει να βγούμε συγκεκριμένα κάπου μια μέρα. Παρόλα αυτά στις συζητήσεις μας φαίνεται ότι με θέλει πολύ και γενικά ότι δεν του είμαι καθόλου ασήμαντη.
Δεν ζητάω να μπεις στο μυαλό του ή να μου πεις το μέλλον(που μάλλον το ξέρω), θέλω απλά να με συμβουλεύσεις όπως θα συμβούλευες μια φίλη σου αν σε ρωτούσε "Μα γιατί το κάνει αυτό;" Έχω προσπαθήσει να απαντήσω και σκέφτηκα ότι οκαυ προφανώς δεν του είμαι τόσο σημαντική, προφανώς έχει αλλά πράγματα καλύτερα να κάνει. Το ξέρω ότι το πρόβλημα είναι δικό μου που δένομαι τόσο εύκολα, σχεδόν με τρομάζω. Φαίνεται πολύ ότι είμαι μια εντελώς άπειρη εικοσάχρονη; Μάλλον ναι
- Χωρίς λόγο μπερδεμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σέξτινγκ θέλει ο άνθρωπος. Την ώρα που είναι δραστήριος στο φβ και δεν σου απαντάει επιδίδεται σε προσπάθειες σέξτινγκ με άλλες, οπότε δεν σου απαντάει μήπως κάτσει το τυχερό από αλλού (μπορεί και να πιάνει δηλαδή). Ο λόγος που θέλει σέξτινγκ και όχι συνάντηση είναι άγνωστος, αλλά όχι μυστηριώδης. Είτε επειδή έχει μια μόνιμη και θέλει μόνο το εξτραδάκι χωρίς καθόλου ρίσκο, ή είναι από αυτούς που θέλουν μόνο σέξτινγκ, που από μια πλευρά είναι ακόμα χειρότερο.


Υπάρχει το πολύ χειρότερο από όλα αυτά, που είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: ότι βλέπεις αυτή τη συμπεριφορά και αντί να καταλάβεις με τι έχεις να κάνεις, πιστεύεις ότι φταις κι από πάνω.


Αν μια φίλη μου ζητούσε συμβουλή θα της απαντούσα αυτό που σου απάντησα, αλλά θα συμπλήρωνα το κατεπείγον, ότι αυτό που πρέπει να αναρωτιέται είναι γιατί χρησιμοποιεί την ανησυχητική λέξη «δένομαι» με κάποιον που μιλάει στο τσατ για ένα μήνα, και νομίζει ότι είναι και σημαντική για τον άλλον και τη θέλει πολύ. Από το τσατ. Δυστυχώς έχεις δεθεί μαζί του, και ευτυχώς κατάλαβες ότι είναι δυστυχέστατο. Δεν το έκανε αυτός όμως. Μόνη σου το έκανες. Και δεν έχει να κάνει με την απειρία σου. Είναι αρκετά πιο περίπλοκο, και πρέπει να το βρεις.

__________________
2.


Αγαπητη Α Μπα
γειασου κι απο μενα.Εχω το εξης θεμα που με βασανιζει εδω και πολυ καιρο και δεν το δινω σημασια.Αλλα καποια στιγμη πρεπει να το λυσω κι ελπιζω να με βοηθησεις.Πριν απο 8 με 9 χρονια περιπου φοιτητρια εγω φοιτητης αυτος αντιθετοι χαρακτηρες τρομερη χημεια ξεκιναμε μια ιστορια που κρατησε 2 με 3 χρονια ταλαιπωριας (δικης μου).Ημασταν και δεν ημασταν αλλα παντα υπηρχε αυτο το κατι αυτη η φλογα και η ελξη ακομα κι αν ημασταν με αλλους.Ωσπου εφτασε η στιγμη να ξεκαθαρισω την κατασταση.Του ειπα οτι θελω να ειμαστε μαζι.Κι εκει εφαγα την χυλοπιταρα μου.
Ακολουθησε μια βραδια σπιτι του με κλαματα δικα μου και και υπνο στην αγκαλια του οπου με φιλουσε τρυφερα για να κοιμηθω και να ηρεμησω.Αφου ξυπνησαμε και τραβηξε ο καθενας το δρομο του,ειπαμε θα ξαναμιλησουμε κι απο τοτε δεν εχουμε ανταλλαξει κουβεντα.Εγω εδω και 8 χρονια βλεπω το ιδιο ονειρο...οτι τρωω την χυλοπιτα και μια ειμαστε μαζι μια δεν ειμαστε.Μια με θελει μια οχι..Τον αγαπω και τον σκεφτομαι ακομα...Τι προτεινεις?Να ερθω σε επαφη μαζι του να του αραδειασω ολα μου τα εσωψυχα ή συνεχισω και να το ξεγραψω? βασανιζομαι δεν μπορω με αυτους τους εφιαλτες!!!σ ευχαριστω...
- λιλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχεις αραδιάσει τα σώψυχα σου πάνω του τουλάχιστον μια φορά, και κατέληξες να κλαις μια ολόκληρη νύχτα με αυτόν να προσπαθεί να σε ηρεμήσει, και τον κούρασες τόσο πολύ εκείνο το βράδυ, που αποφεύγει να σου μιλήσει εδώ και οχτώ χρόνια. Στο μυαλό σου βιώνεις μια τραγική ερωτική ιστορία, στην πραγματικότητα όμως αυτό που ζεις είναι αποτέλεσμα της επιμονής σου και της αδυναμίας σου να προσαρμοστείς στα δεδομένα της ζωής σου. Η επιμονή είναι χαρακτηριστικό των πετυχημένων ανθρώπων, η αδυναμία προσαρμογής όμως καθόλου, και ο συνδυασμός μπορεί να είναι επικίνδυνος. Δεν μας λες πώς είναι η ζωή σου τώρα, αλλά υποψιάζομαι ότι η επιμονή σου σε έχει φέρει σε δύσκολες θέσεις και σε άλλους τομείς. Πρέπει κάποτε να μάθεις στον εαυτό σου ότι δεν μπορεί να έχει πάντα αυτό που θέλει, για την ακρίβεια, σχεδόν πάντα δεν μπορεί να έχει αυτό που θέλει. Αν δυσκολεύεσαι, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.


__________________
3.

Αγαπημένη Λένα,
τα παρακάτω είναι φιλοσοφική συζήτηση και όχι κάποια πραγματικότητα που έχω να αντιμετωπίσω. Και απλά θα μου άρεσε η γνώμη σου. Έχω καταλήξει να πιστεύω ότι στο αν θα έρθει ή όχι στον κόσμο ένα παιδί θα έπρεπε να έχουν ίσο λόγο και οι δύο γονείς.
Δηλαδή το ότι μια γυναίκα είναι το μέσο με το οποίο αυτό θα γίνει (εγκυμοσύνη) δε θεωρώ ότι της δίνει μεγαλύτερο δικαίωμα στην απόφαση, καθώς ναι μεν η εγκυμοσύνη είναι κάτι που το περνάει 100% η γυναίκα, αλλά αυτό κρατάει 9μήνες και τελειώνει, το παιδί όμως που δημιουργείται θα είναι εν τέλει για μια ζωή.
Σε μια "απρόβλεπτη" λοιπόν εγκυμοσύνη, θεωρείς σωστό μια γυναίκα που θέλει ντε και καλά παιδί, να το κρατήσει ακόμα και κρυφά αν ο άντρας δε θέλει με τίποτα; Ναι οκ έχει κι εκείνος ευθύνες για ότι έγινε, αλλά τώρα πάει έγινε. Ή στην αντίθετη περίπτωση, αν το θέλει ο άντρας και η γυναίκα όχι, δε θα έπρεπε αντίστοιχα να ληθφεί κι αυτός υπόψη; Δε θεωρείς ότι και οι δύο έχουν 50-50 λόγο σην τελική απόφαση;
- (γυναίκα είμαι)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα υπήρχαν προϋποθέσεις να είναι απόφαση 50-50, αν 50-50 και η απόφαση ποιος θα κυοφορήσει, ή αν τα παιδιά γινόταν σε εργαστήρια. Με τα δεδομένα που έχουμε τώρα η γυναίκα ξέρει πρώτη ότι είναι έγκυος, και μόνη της γεννάει. Η κύηση είναι 9 μήνες και τελειώνει, αλλά το χρονικό διάστημα της καθοριστικής απόφασης είναι στην αρχή αυτών των 9 μηνών, άρα, καταλήγουμε ότι το «μέσο» έχει μεγαλύτερο λόγο, διότι στο σώμα του μέσου γίνονται όλα αυτά. Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν σεξ, παίρνουν διαφορετικού επιπέδου ρίσκα. Η εγκυμοσύνη είναι πάντα ένα ενδεχόμενο. Η εγκυμοσύνη δεν είναι απλώς εννιά μήνες που περνάνε σαν διαφήμιση απορρυπαντικού. Είναι εννιά μήνες που μπορεί να φέρουν πολλές επιπλοκές και σοβαρά προβλήματα στην υγεία μιας γυναίκας, που την καθιστούν από αργοκίνητη μέχρι κλινήρη, με αποκορύφωμα τη γέννα, που δεν θα τον έλεγε κανείς περίπατο, και αυτά χωρίς να βάλουμε μέσα τον χρόνο που χρειάζεται για να συνέλθει από όλο αυτό – και είναι εξαρτημένη για μεγάλο διάστημα οικονομικά από άλλους, αν δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό που δεν τελειώνει ποτέ. Πώς να κάνουμε συνυπεύθυνο τον άντρα κατά 50% όταν δεν έχει τις ίδιες επιπτώσεις με τη γυναίκα;


Σε μια απρόβλεπτη εγκυμοσύνη φυσικά θα ήταν πολύ ιδανικά αν μια γυναίκα δεν ανάγκαζε, εκβίαζε και απειλούσε τον άντρα, όπως και το αντίθετο. Ωραία που θα ήταν! Αυτό όμως είναι ζήτημα των χαρακτήρων που εμπλέκονται. Αν θέλαμε να μην γίνονται τέτοια πράγματα, θα έπρεπε να ρυθμίζουμε το ποιος έχει δικαίωμα να κάνει παιδί, και αυτό μας πάει κάπου εντελώς αλλού.


__________________
4.


Α μπα μου η ερώτηση είναι η εξής: Όταν υπάρχει ένας ελέφαντας στο σπίτι κάποιου άλλου και οι κάτοικοι του σπιτιού επί χρόνια αναρωτιούνται γιατί νιώθουν στριμωγμένοι, αναφέρεις αυτό που βλέπεις ή όχι? Ο λόγος για την αδερφή του άντρα μου, τελευταία από τέσσερα παιδιά-αγόρια, φουλ μοσχοαναθρεμμένη και η μοναδική από όλη την οικογένεια, την ευρύυυυτερη οικογένεια που έχει σπουδάσει κάτι. Η εν λόγω κοπέλα έχει τελειώσει ένα περιφερειακό ψιλοάκυρο ΤΕΙ και για τους λόγους που προανέφερα, στην οικογένεια αντιμετωπίστηκε πάρα πολλά χρόνια ως ο Αινστάιν! Αποτέλεσμα, σήμερα, η ίδια 30 χρονών, άνεργη από πάντα, να κατηγορεί την κρίση που δεν της δίνεται η ευκαιρία να δουλέψει σε μια θέση που της αξίζει και είναι άνεργη με τόσο μυαλό και τόσα προσόντα! (αν σου πω τις δουλειές που κοιτά θα κουφαθείς!!)Πρόσφατα μου πέταξε πως στο τέλος θα «αναγκαστεί» να ζητήσει δουλειά σαν καθηγήτρια αγγλικών σε φροντιστήριο! (με λόουερ και μηδέν προϋπηρεσία στα 30) Τι στάση κρατάς σε όλο αυτό το σουρεάλ σκηνικό? Ο άντρας μου ξέρει τι παίζει αλλά είναι ο κλασικός αδερφός παλιάς κοπής «μη με ανακατεύεις». Οι γονείς στενοχωριούνται που-είναι-όλοι-πουλημένοι-και-βύσματα κι εγώ μία Κυριακή το μήνα επί 5 χρόνια ζω τη μέρα της μαρμότας! Εσύ στη θέση μου θα μίλαγες? Μπορεί να μη φαίνεται από τα παραπάνω, αλλά την κοπέλα όντως τη συμπαθώ και στενοχωριέμαι που τόσα χρόνια είναι τόσο απογοητευμένη για τους λάθος λόγους!!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δικό σου πρόβλημα η δυναμική μιας οικογένειας στην οποία ανήκεις εξ αγχιστείας, εκτός αν επηρεάζεται σε σοβαρό βαθμό η δική σου ζωή. Εσύ επηρεάζεσαι περίπου 52 μέρες το χρόνο, και όχι σε σημείο που να ζορίζεσαι προσωπικά, αλλά επειδή είναι βαρετά και αναμενόμενα. Μην συμμετέχεις συναισθηματικά σε δράματα που οι άλλοι έχουν στήσει ώστε να είναι όλοι πρωταγωνιστές, γιατί θα θυμώσουν πολύ αν τους πεις ότι δεν είναι πρωταγωνιστές επειδή δεν υπάρχει κάποιο δράμα. Γίνε θεατής, αυτό σου ζητάνε. Γίνε ταξιθέτρια αν βαριέσαι το ρόλο του θεατή, ή κόβε τα εισιτήρια έξω από το θέατρο αν γίνεται, αλλά να αλλάξει το έργο δεν γίνεται.

__________________
5.

Αγαπημενη μου Α μπα, ειμαι 28, ολο λεω στον εαυτο μου οτι θελω να δουλεψω και να ζησω στο εξωτερικο αλλα δεν καθομαι ποτε να ψαξω, εχω εξαντλητικα ωραρια βεβαια στη δουλεια αλλα σκ ειμαι σχεδον φρι.Εχω μεν σπουδασει κατι το οποιο εξω ειναι δυσκολο να βρω δουλεια (θεωρητικο αντικειμενο και εργασιακα ασχολουμαι με κατι ασχετο) αλλα θα μπορουσα να κανω κατι αλλο εξω. Νιωθω οτι θελω αληθινα να φυγω εξω, δεν την παλευω σ αυτη τη χωρα. Ειμαι συνειδητοποιημενος σ αυτο, δεν εχω στο μυαλο μου την ιδανικη ζωη εξω φυσικα, εχω μεινει εναμιση χρονο εξω λογω μεταπτυχιακων σπουδων, ειχα δηλαδη μια επαφη, οσο ωραιοποιημενη και αν ηταν λογω σπουδων και ελλειψης μεγαλων ευθυνων. Σαν ατομο ειμαι αρκετα της βολεψης και της ευκολιας. Δε λεω οτι δεν εχω περασει ζορια, απλως ξερω οτι δε μου πανε οι μεγαλες ευθυνες, τουλαχιστον στο βαθμο που μπορω να τις αποφυγω. Το βλεπω και στη δουλεια μου αυτο. Πιστευεις οτι δεν το θελω αρκετα ή οτι το θελω απλως το στοιχειο της βολεψης που εχω στο χαρακτηρα μου δυστυχως με κανει νωθρο σ αυτο το θεμα? Καθως ξερω οτι για να καταφερεις να βρεις εξω δουλεια ειναι αρκετα χρονοβορο και επωδυνο.Πώς να παρακινηθω να ξεκινησω να ψαχνω και γω εντατικα οπως ψαχνουν κ αλλοι? Αληθεια δε θελω να καταληξω να μενω ολη μου τη ζωη στην Ελλαδα ή τουλαχιστον δε θελω να μεινω για το μεγαλυτερο μερος της ζωης μου εδω. Σε φιλους υποστηριζω σθεναρα το οτι θελω να φυγω και μου λενε πώς θα φυγεις αν δεν ψαχνεις...Αλλά γιατι δεν πιεζω τον εαυτο μου, παρα το οτι ειμαι ο πρωτος υπερμαχος του εξωτερικου? Τι να κανω? Το αναβαλλω απο βδομαδα σε βδομαδα. Μηπως να παω σε ψυχολογο? Επισης οι φιλοι μου ειναι αλλη φαση τωρα, ουτε καν διανοουνται να πανε εξω, περισσοτερο σκεφτονται ποια κοπελα θα βρουν να παντρευτουν οποτε δε με παρακινει κ κανεις τους να ψαξουμε μαζι μπας και κινητοποιηθω λιγο περισσοτερο...Τι να κανω, εχω φτασει σε τελμα? btw εξαιρετικη στηλη!
-Στέφανος


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε Στέφανε, λες ότι είσαι της βόλεψης και της ευκολίας και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν κάνεις την τεράστια προσπάθεια που απαιτείται για να αλλάξεις όλη σου τη ζωή και να ξεκινήσεις από την αρχή σε καινούριο μέρος, άγνωστος μεταξύ αγνώστων; Σε πιστεύω ότι θέλεις, αλλά θέλεις να φτάσεις στο αποτέλεσμα πριν περάσεις από το λούκι. Ζητάς και συμπαράσταση, λες και χρειάζεται κίνητρο όπως στο γυμναστήριο. Έχοντας σπουδάσει κάτι που δεν μπορείς να εφαρμόσεις η δυσκολία είναι διπλή, αν όχι τριπλή, γιατί για ποιο λόγο να διαλέξουν εσένα από έναν ντόπιο, αν δεν έχεις να προσφέρεις κάτι πολύ συγκεκριμένο; Όχι μόνο χρειάζεται σχέδιο, αλλά και πολλές δοκιμές πριν φτάσεις στο σχέδιο. Το πιο εύκολο ήταν να ψάξεις δουλειά εκεί μετά το μεταπτυχιακό, ποιος ξέρει γιατί δεν το έκανες. Είναι μια καλή αρχή, πάντως, αυτό το μεταπτυχιακό. Μερικά πανεπιστήμια έχουν κάποια σύνδεση με την αγορά. Αυτό μπορώ μόνο να σου πω, γιατί τα υπόλοιπα δεν διορθώνονται με λόγια.


Το «θέλω αλλά δεν ξέρω πώς να παρακινηθώ» σημαίνει «δεν θέλω αρκετά». Όποιος θέλει σε σημείο που να πνίγεται και να μην αντέχει άλλο, φαίνεται. Εσύ έχεις μια δουλειά που όπως φαίνεται σε ζει. Σιγουρέψου πρώτα ότι είναι η χώρα που σου φταίει και όχι κάτι άλλο.

__________________
6.


Γεια σου Λενα. Ο συντροφος μου(1 χρονο μαζι, ετων 35) θελει να κανουμε τριο με αλλον αντρα επειδη φτιαχνεται λεει να με κοιταει να κανω κατι με αλλον. Του αρεσει να βλεπει να ικανοποιω αλλον αντρα. Τον ρωτησα αν ζηλευει και μου ειπε οχι, αφου γινεται με την συγκαταθεση μου και ξερω οτι με θες. Τωρα αυτο ειναι λογικο; Εγω πεθαινω και μονο στην ιδεα οτι κανει κατι με αλλη, αλλα αυτος λεει οτι στο σεξ πρεπει να απενοχοποιεισαι, δεν υπαρχουν ταμπου. Αλλο το κρεβατι, αλλο η σχέση. Βλεπω κατι λαθος;
-??


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ούτε εσύ, ούτε αυτός βλέπετε κάτι λάθος. Οι σχέσεις είναι αυτό που αποφασίζουν οι συμμετέχοντες ότι είναι, κάθε φορά. «Λογικό» δεν υπάρχει σε αυτά τα θέματα, αρκεί να υπάρχει συναίνεση, και δεν υπάρχει. Διαφωνείτε σε κάτι πάρα πολύ βασικό, που είναι οι όροι της σχέσης σας. Όπως βλέπω δεν υπάρχει περίπτωση να τα βρείτε, γιατί είσαστε σε πολύ απομακρυσμένα σημεία. Πρόσεχε μην κάνεις κάτι για να το δοκιμάσεις με το επιχείρημα «αν δεν το δοκιμάσεις, πώς ξέρεις ότι δεν σου αρέσει;» Δεν είναι σαλιγκάρια, άσε που ούτε στα σαλιγκάρια πιστεύω ότι είναι καλό επιχείρημα. Αυτό πάντως σίγουρα μπορεί να ξέρεις πολύ καλά ότι δεν σου αρέσει, και ότι δεν πρόκειται να σου αρέσει.

_________________
7.

Αγαπητη Α, Μπα,

Σε διαβάζω. Θαυμάζω τον τρόπο σου. Σου έχω ξαναγράψει αλλά δεν έτυχε να διαβάσω απαντηση σου. Το καλό και κακό μου είναι ότι στοχάζομαι συνεχώς τα θέματα που με ανησυχούν μέχρι να τα πάω εκεί που θα συμφωνώ μεσα μου και θα είμαι ήρεμη.

Εξαντλώ τα θέματα σε σημείο που συγχεω τη καθαρή, αντικειμενική άποψη (που δεν πιστεύω πως είναι εγγύηση, αλλά έστω ενας καλός δρόμος να πορεύεται κάνεις) με το παραμύθι, που παρηγορεί τα συναισθήματα και θρέφει τα όνειρα μου.

Μετά από έναν χωρισμό είναι καλό να προχωράς προσποιούμενος πως "καθαρισες" ή να στοχάζεσαι συνεχώς πιστεύοντας πως και αυτό το θέμα δεν μπορεί, έχει τη λύση του, θα ηρεμήσω.

Γιατί μετά από ενάμιση χρόνο είμαι στο στάδιο "σκέφτομαι το καλύτερο για μένα, αλλά ναι τον θέλω πίσω".

Είναι εγωισμός (με πρόδωσε); Είναι παρηγοριά; Είναι αυταπάτη οτι ζω παραμύθι με χαρούμενο τέλος (αφού μου μιλάει ξανά); Είναι έρωτας αληθινός; Είναι θέμα συγκυρίας; Είμαι τρελή;...
-Στοχαστική προδομενη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτό που λες δεν είναι στοχασμός, είναι κυκλική σκέψη που έχει στόχο να μην φτάσει ποτέ σε συμπέρασμα. Δεν είναι καλό να προχωρήσεις μετά από έναν χωρισμό προσποιούμενη ότι καθάρισες, είναι καλό να προχωρήσεις επειδή τα στοχάστηκες έτσι ώστε πράγματι να φτάσεις σε σημείο που θα μπορείς να πεις «καθάρισα». Ο στοχασμός θα πρέπει κάποτε να απαντήσει στο αν είναι εγωισμός, παρηγοριά, αυταπάτη, ή ό,τι άλλο βρίσκεις για να δικαιολογήσεις μέσα σου μια απόρριψη. Χωρίς να ξέρω την ιστορία μπορώ να σου πω ότι δεν είναι έρωτας αληθινός, γιατί δεν υπάρχει εξιδανικευμένο, ατόφιο συναίσθημα, και θέμα συγκυρίας είναι γενικώς μια πολύ ασθενής δικαιολογία για τις χυλόπιτες. Πρέπει να συνοδεύεται και από κάτι άλλο, πιο χειροπιαστό.


108

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Συμπασχουσα με τη διαφορά ότι εμείς είχαμε σχέση(5μηνες). Μετά από 8 χρόνια ακόμα αναρωτιέμαι γιατί μπήκε στον κόπο να με παρηγορησει εκείνο το τελευταίο βράδυ και να δώσει υποσχέσεις και μπλα μπλα μπλα. Λόγια του αέρα. Κατέληξα χρόνια μετά και ώριμα στο οτι δεν ταιριαζαμε. Ασε που δεν ήθελε να φαίνεται και μ**ακας. Είχε το πάνω χέρι εκείνη τη στιγμή. Τι να μου έλεγε, να φύγω;;; Κι εγώ το ίδιο θα έκανα στη θέση του. Θα παργηγορουσα απλά με λιγότερη ζάχαρη. Οποιαδήποτε άλλη σχέση μου, πίστευα οτι δεν ήταν σαν αυτόν. Ή μήπως ηταν όλοι οι άλλοι καλυτεροι; Αυτο να ρωτήσεις στον εαυτό σου. Δεν είναι αυτος το πρόβλημα. Το να αποδεχτούμε κι εγώ κι εσύ την απόρριψη είναι το πιο δύσκολο απ'όλα. Αυτό να δουλέψεις μέσα σου και με βοήθεια ακόμα καλύτερα!
#2"Να ερθω σε επαφη μαζι του να του αραδειασω ολα μου τα εσωψυχα "Εσυ δλδ 8 χρονια εχεις μεινει με την εντυπωση οτι εχει εξαφανιστει επειδη δεν εχει καταλαβει οτι τον θελεις;Για ξανασκεψου....
#1"δεν μου έχει πει να βγούμε συγκεκριμένα κάπου μια μέρα. Παρόλα αυτά στις συζητήσεις μας φαίνεται ότι με θέλει πολύ "Αυτο το συμπερασμα σου προεκυψε απο το γεγονος οτι σε αποφευγει;
1. Οπως τα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης κάποιοι άνθρωποι μπορεί να έβαζαν τα καλά τους μπροστά στην τηλεόραση νομίζοντας οτι στις 8 τους μιλάει ο ίδιος ο Χατζηνικολάου live,ετσι και πολλοί ανθρωποι νομίζουν οτι γνώρισαν κάποιον μέσω messenger,tinder,fb κτλ και αυτόματα γνωρίζουν αυτό το άτομο επειδή είδαν μια φώτο.Το μόνο πράγμα που σου δείχνει οταν κάποιος σου μιλάει με τις ώρες στα σοσιαλ,είναι οτι έχει χρόνο να σκοτώσει.Τίποτα άλλο.Είναι πολυ λογικό να νομίζουμε οτι καταλαμβάνουμε σημαντικό μέρος της ζωής καποιου όταν τσατάρουμε ανηλεώς αλλά στην άλλη ακρη της γραμμής κάποιος τηγανίζει πατάτες,σιδερώνει,δουλευει σε δημόσια υπηρεσία ,είναι στο λεωφορείο και γενικώς συνεχίζει τη ζωη του.Χωρίς εμάς.Ειδικά όταν οι αποστάσεις ή οι περιστάσεις προσφέρονται ,αλλά αρκείται σε τεξτιγκ ,το πράμα δεν παει καθόλου καλά.Και εδώ έρχεται η άλλη μαστιγα της εποχής.Δεν προλαβαίνω.Δεν προλαβαίνω λέμε!Εχετε γνωρίσει και εσεις άτομα που υπο αδιευκρίνιστες συνθήκες δεν έχουν ποτέ χρόνο να σας συναντήσουν?Έ λοιπόν έχουν μια χαρά χρόνο ,αλλά γιατι να κάνουν μπάνιο και να φτιάξουν τα μαλλιά τους για να σας συναντήσουν ενω μπορούν να το κάνουν με σας και αλλες 10 ταυτόχρονα ενώ κάθονται με τα σώβρακα και χαζευουν σειρές στο νετφλιξ?Οπότε το ''είμαι σημαντικός'' δεν μπορεις να το πεις για ένα άτομο που απλά τσατάρετε.
Για την απάντηση στο 3, Λένα δεν σου το είχα ένα τέτοιο σεξιστικό σχόλιο, που ανοίγει πολλά μέτωπα.Μπήκες με το σπαθί σου πλέον στο "κλαμπ μανούλες".
Μπήκε στο κλαμπ "μανούλες" επειδή εξηγεί απλά, σύντομα και με σαφήνεια τις πιθανές συνέπειες της εγκυμοσύνης για μια γυναίκα; Μήπως εσύ ανήκεις στο κλαμπ "εγώ περαστικός είμαι, δεν θα κάτσω, πείτα τα εσείς";
Έλεος με τα σεξιστικά και τα πατριαρχικά που εξηγούν τα πάντα, και όλα, μα όλα, μα όλα, μα όλα ανάγονται εκεί.Γιατί σεξιστικό το σχόλιο της Λένας;Στην ίδια λογική, πολύ σεξιστής βρε παιδί μου όποιος αποφάσισε πως η γυναίκα μόνο θα κυοφορεί.Τουλάχιστον μέχρι το έτος 2018 και κάτι.
Σεξισμός είναι η γυναίκα να έχει το πάνω χέρι στη γέννηση ενός παιδιού, στο σώμα της κλπ χωρίς να υπολογίζει το άλλο μισό που συμμετείχε, αλλά μετά να έχει απαιτήσεις να το μεγαλώσουν μαζί και να συνεισφέρει στο μεγάλωμα και την ανατροφή. Δηλαδή παίρνει μια σημαντική απόφαση που κατά τη γνώμη της αφορά αποκλειστικά εκείνη και μετά κάνει το κορόϊδο και ζητά να της λύσει τα προβλήματα εκείνος που η γνώμη του δεν ζητήθηκε. Και αν εκείνος δεν συμφωνήσει τον κατηγορεί για σεξισμό. Τι δεν καταλαβαίνεις?
1. εσυ οπως λες δε θες σεξ μαζι του, αρα οχι ερωτικη σχεση κι εκεινος οπως φαινεται δε θελει παραπανω επικοινωνια μαζι σου, αρα ουτε εκεινος ερωτικη σχεση (αν υποθεσουμε οτι η ερωτικη σχεση εχει και τα δυο αυτα μεσα).αρα θελετε αλλα πραγματα, εντ οφ στορι. εσυ θες να εκφραζεις τις ανησυχιες σου χωρις σεξουαλικες δεσμευσεις κι εκεινος να εκφραζει την σεξουαλικοτητα του χωρις επικοινωνιακες δεσμευσεις. αλληλοεκμεταλευεστε ο ενας τον αλλον με τον ιδιο τροπο. οι τροποι σας ομως διαφωνουν. δεν πειραζει, παμε παρακατω
No 3, ο άντρας, έχει 100% την ευκαιρία να αποφασίσει αν θέλει η δε θέλει, όταν αφήνει η δεν αφήνει "τον εαυτό του ελεύθερο". Από το σημείο εκείνο Κ μετά, οι σοβαροτατες συνέπειες αφορούν ένα άλλο άτομο. Το οποίο άλλο άτομο δεν είναι άμοιρο ευθυνών, σε περίπτωση που έχει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, αλλά Κ πάλι θα επωμιστεί όλες τις ευθύνες (σωματικές, τυψεις, κλπ) σε περίπτωση διακοπής της.Οπότε τι συζητάμε ? Αν στην περίπτωση που κάποιος άντρας θέλει παιδί μπορεί να "υποχρεώσει" κάποια να το κρατήσει ? Δε μου φαίνεται λογικό .. αν πάλι κάποιος δεν το θέλει, αλλά δεν πήρε προφυλάξεις κ άφησε κ τον εαυτό του ελεύθερο, έχει ρίξει τη μπάλα σε άλλο γήπεδο, που είναι θεατής. Είχε όμως τη μπάλα κ την ευκαιρία να παίξει μόνο για να διασκεδάσει...
No 3, ο άντρας, έχει 100% την ευκαιρία να αποφασίσει αν θέλει η δε θέλει, όταν αφήνει η δεν αφήνει "τον εαυτό του ελεύθερο". Από το σημείο εκείνο Κ μετά, οι σοβαροτατες συνέπειες αφορούν ένα άλλο άτομο. Το οποίο άλλο άτομο δεν είναι άμοιρο ευθυνών, σε περίπτωση που έχει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, αλλά Κ πάλι θα επωμιστεί όλες τις ευθύνες (σωματικές, τυψεις, κλπ) σε περίπτωση διακοπής της.Οπότε τι συζητάμε ? Αν στην περίπτωση που κάποιος άντρας θέλει παιδί μπορεί να "υποχρεώσει" κάποια να το κρατήσει ? Δε μου φαίνεται λογικό .. αν πάλι κάποιος δεν το θέλει, αλλά δεν πήρε προφυλάξεις κ άφησε κ τον εαυτό του ελεύθερο, έχει ρίξει τη μπάλα σε άλλο γήπεδο, που είναι θεατής. Είχε όμως τη μπάλα κ την ευκαιρία να παίξει μόνο για να διασκεδάσει...
Θα συμφωνήσω ότι αφορά και τους δύο.Θα επισημάνω ότι και οι πιο ασφαλείς μέθοδοι έχουν ένα ποσοστό αποτυχίας 1-3%.Θέτω την εξής άσκηση:Ας πούμε ότι μια φορά ενέπεσε το ζεύγος στην κατηγορία αποτυχίας, και ο άντρας θεωρεί ότι η αποτυχία της αντισυλληπτικής μεθόδου που χρησιμοποίησε η γυναίκα είναι η απόδειξη ότι το σπέρμα του είναι πανίσχυρο και υπερνικά τα πάντα. Επομένως πρέπει αυτή τώρα να κάνει το παιδί του. Εκείνη αποδίδει την αποτυχία στις ήδη γνωστοποιημένες πιθανότητες αποτυχίας, και δεν θέλει να κάνει παιδί. Η απόκτηση παιδιού δεν είναι στα άμεσα σχέδια του ζευγαριού και υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, που ανατράπηκαν με την είδηση της εγκυμοσύνης. Ποιος από τους δύο έχει το τελικό δικαίωμα να αποφασίσει αν θα τερματιστεί ή θα προχωρήσει η εγκυμοσύνη;
Νομιζα πωςωτο εκανα σαφες γραφοντας πως το αλλο ατομο (η γυναικα) δεν ειναι αμοιρη ευθυνων. Αλλα η γυναικα απο τη φυση της δεν εχει το ιδιο ποσοστο ελεγχου. Διαφωνεις ?
#4 Μην ασχοληθείς. Ούτε και ο άντρας σου ασχολείται και απ' ό,τι φαίνεται τον έχει κουράσει η κατάσταση και για αυτό λέει "μη με ανακατεύεις". Αν ασχοληθείς, θα βγεις η κακιά της υπόθεσης και η ανακατώστρα.
#Πολύ μ'αρέσει η σιγουριά ότι κάνει sexting. Έχει απλά ξενερώσει με την "εντελώς άπειρη εικοσάχρονη" που όποτε αυτός το πάει στο σεξουαλικό αυτή του το γυρίζει στο αστείο. Αυτουνού βράζει το αίμα, δεν έχει χρόνο να ασχολείται με παρθενοπιπίτσες.
#3 Ας υποθέσουμε πως έχεις δίκιο και τα δικαιώματα στην απόφαση είναι 50-50, με ποιο τρόπο νομίζεις πως θα έπρεπε αυτή να παίρνεται; Γιατί πρέπει να υπάρξει μια σαφής απόφαση και η εγκυμοσύνη είναι κάτι που δε σου αφήνει και πολλά περιθώρια αναμονής και ατελείωτων συζητήσεων. Δεν είναι λοιπόν λογικό αυτός που συμμετέχει, ας πούμε, παραπάνω να έχει και μεγαλύτερο ποσοστό στην απόφαση;
Νομίζω αυτό το φιλοσοφικό ερώτημα θα λυθεί αν μείνει έγκυος. Εκεί όλες το σκεφτόμαστε σε μια ρεαλιστική βάση και βλέπουμε αν είναι ανεδαφικός ο συλλογισμός μας ή όχι. Εκεί καταλαβαίνουμε ότι καθόλου δεν είναι 50 -50
αυτος λεει οτι στο σεξ πρεπει να απενοχοποιεισαι, δεν υπαρχουν ταμπου.Εσύ δεν του λες "απαπα δεν κάνει, απαπα είναι αμαρτία". Δεν φαίνεται από αυτά που του λες να το βλέπεις σαν έναν πειρασμό, που πρέπει να συγκρατηθείς και να μην ενδώσεις, οπότε δεν ενδίδεις για να μη νιώθεις ένοχη. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί λέει σ'εσένα να απενοχοποιηθείς. Το θεωρεί δηλαδή κακό να κάνουν σεξ δυο άντρες και μια γυναίκα; Άσε που τριο είναι μια γενική περιγραφή για το σεξ μεταξύ 3 ατόμων.Στο σεξ όντως δεν υπάρχουν ταμπού, στην πραγματικότητα και άσχετα από το τι φαίνεται παράλογο στον καθένα, στο σεξ συμβαίνουν όλα, είτε τα κάνουμε εμείς είτε άλλοι. Είναι στα κατ'εξοχήν "Μα πώς μπορούν να.... μα είναι δυνατόν να...." της ζωής. Και όλοι ξέρουμε ότι μπορούν και είναι δυνατόν διάφορα.Οπότε πες του ότι στο σεξ δεν υπάρχουν ταμπού, υπάρχουν προτιμήσεις. Ας απενοχοποιηθεί για τις δικές του κατ' αρχήν και μετά να τις προτείνει, ανοιχτά, γιατί δεν είναι όλες οι εκπλήξεις το ίδιο ευχάριστες για όλους.
Η ενοχή είναι το σπάσιμο της μονογαμικότητας. Κι είναι μεγάλο τεράστιο ταμπού στο υπάρχον πλαίσιο. (Δεν νομίζω ότι πάει να της το φέρει έκπληξη. Ήμαρτον δηλαδή αν το έκανε αυτό! Ανοιχτά της το προτείνει. Της το ζητάει. Μπορεί πάντα εκείνη να αρνηθεί.)
#5 Στέφανε, το αναφέρεις και μόνος σου ότι είσαι της βόλεψης. Από τη στιγμή που θέλεις να δουλέψεις στο εξωτερικό, θα μπορούσες να το είχες κάνει από την περίοδο του μεταπτυχιακού. Οι φίλοι σου σε τι ακριβώς θέλεις να σε παρακινήσουν; Να σου πουν "φύγε"; Δεν πρόκειται να το κάνουν, γιατί είναι μια απόφαση που πρέπει να την πάρεις εσύ και η οποία θα αλλάξει τη ζωή σου. Αυτό που σου λένε είναι σωστό. Από τη στιγμή που θέλεις κάτι τέτοιο πρέπει να ψάξεις.
Βρε #1, με γνωριμία ενός μήνα μέσω internet πώς γίνεται να δέθηκες μαζί του; Επειδή του αρέσει να σε πειράζει με μηνύματα σεξουαλικού περιεχομένου; Και πάλι δεν δικαιολογείται αυτό που περιγράφεις. Στην ουσία είστε άγνωστοι και εκείνος απλά θέλει να περάσει το χρόνο του στο internet κάνοντας sexting χωρίς να ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω. Μιλάς για δέσιμο και ότι σου λείπει και αν δεν έλεγες το χρονικό διάστημα γνωριμίας θα νομίζαμε ότι πηγαίνατε και για γάμο. Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν έχετε σχέση και απ' ό,τι φαίνεται ούτε πρόκειται να αποκτήσετε, γιατί εκείνος δεν ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω.
#2 Από τα συμφραζόμενα δε βγαίνει "ήμασταν και δεν ήμασταν", αλλά ότι απλά δεν ήσασταν. Αυτός σου άρεσε πολύ και απλά τρέναρες πολύ να του μιλήσεις. Του μίλησες και σου είπε ότι δεν μπορείτε να είστε μαζί. Αυτό θα έπρεπε να σε είχε ξεκολλήσει αν όχι εκείνη τη στιγμή, μετά από κάποιο διάστημα. Προφανώς και δεν είναι εύκολο το να φας άκυρο, αλλά δεν αρέσουν όλοι σε όλους. Με το να πας και να του ξαναμιλήσεις μετά από 8 χρόνια και να του ξαναπείς τα ίδια θα ξαναφάς άκυρο και εκείνου θα του δώσεις την εντύπωση ότι δεν είσαι και πολύ υγιής ψυχικά. Νομίζω ότι χρειάζεται μια επίσκεψη σε ψυχολόγο, μήπως και μπορέσεις να βοηθηθείς και να το ξεπεράσεις.
#3 Πώς το βλέπω εγώ το θέμα: αν και στους δυο μας αρέσει το παστίτσιο, αλλά μόνο ο ένας έχει πρόσβαση σε κουζίνα (για τους χ, ψ λόγους), οπότε μόνο ο ένας θα κουραστεί να μαγειρέψει, θα αφήσει την δουλειά του για να το κάνει, μπορεί να ζημιωθεί και οικονομικά για αυτόν τον λόγο ή να καεί με το ταψί και να αργήσει να ξαναδουλέψει, τότε η απόφαση είναι όντως 50-50 για το αν θα φάνε παστίτσιο;Από την άλλη, αν ο έχων την πρόσβαση στην κουζίνα θέλει και ο άλλος φέρνει ναι μεν τον κιμά αλλά λέει μετά ότι δεν πολυψήνεται για παστίτσιο, αλλά ο κιμάς είναι ήδη στην κουζίνα, είναι πάλι 50-50 η απόφαση;Ο φέρων οργανισμός έχει μεγαλύτερη ευθύνη και υψηλότερο ρίσκο, άρα και μεγαλύτερο μερίδιο στην απόφαση, θεωρώ.Αν αυτό είναι μια αδικία για τους άντρες η για τις γυναίκες, δεν το κρίνω, απ' την στιγμή που η βιολογία αποφασίζει για όλους.
Θα έλεγες το ίδιο για τα εργασιακά?Για τη στρατιωτική θητεία?Για την πρώιμη συνταξιοδότηση?Δηλαδή όπου σας συμφέρει είσαστε διαφορετικές και όπου δεν σας συμφέρει δεν είσαστε?Άσε, καλύτερα μη ξεκινήσουμε κουβέντα για τη βιολογία.
Πρώτα απ' όλα, βρε συ boxer, μόνη μου είπα ότι η εγκυμοσύνη δεν ξέρω αν είναι αδικία και για ποιο φύλο στην τελική. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, πώς να το κάνουμε. Για τα εργασιακά και για την συνταξιοδότηση δεν νομίζω ότι υπάρχουν διαφορές απ'το νομοθέτη εννοώ, άλλο που στην πράξη οι γυναίκες σε κάποια επαγγέλματα ακόμα αμείβονται λιγότερο. Και ναι, ήταν αδικία για τους άντρες όσο ίσχυε το τραγικό "σύνταξη με 15ετια για μητέρες με ανήλικο τέκνο στον δημόσιο τομέα". Για την στρατιωτική θητεία νομίζω τα έχουμε ξανασυζητήσει.Και μην ξεχνάμε ότι σε περίπτωση εγκυμοσύνης έχεις ελάχιστο χρόνο να αποφασίσεις τι θα κάνεις (γιατί διαφορετικά εκτός από το ότι διαπράττεις παράνομη πράξη, ίσως θέτεις σε κίνδυνο και την ζωή σου), άρα εκ των πραγμάτων κάποιος πρέπει να έχει μεγαλύτερο λόγο στην απόφαση. Αυτά που αναφέρεις δεν έχουν να κάνουν με την βιολογία των φύλων, ίσως με μία ευνοϊκότερη αντιμετώπιση (αν υφίσταται και αυτή), που όμως πάλι δεν αποφασίστηκε από γυναίκες.
Πολύ μου άρεσε η παραβολή!Κι έχεις πολύ δίκιο για αυτόν που δεν πολύψήνεται εκ των υστέρων, ενώ αρχικά είχε συμφωνήσει.Είμαι σίγουρη ότι όλοι ξέρουμε περιπτώσεις μανάδων που μεγάλωσαν τα παιδιά μόνες τους χωρίς να πάρουν ποτέ το πόσο της διατροφής που αποφασίστηκε στο δικαστήριο, με το διαζύγιο του ζευγαριού. Σε μια χώρα λοιπόν που οι νόμοι μπορούν τόσο εύκολα να αγνοηθούν και η μητέρα να μείνει απροστάτευτη (ή πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου τα όσα κατοχύρωσε με ψυχολογικό κ οικονομικό κόστος) , δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα στην ευθύνη.
Αυτό που θέλω να πω αγαπητό αμαρεττο είναι ότι η βιολογία χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Αν η μητέρα έχει περισσότερα δικαιώματα στη γνώμη της για το παιδί, τότε δεν θα πρέπει να γκρινιάζει αν ο άνδρας δεν συμμετέχει ενεργά στο μεγάλωμα του. Βλέπω εδώ μέσα πολλές που παραπονιούνται για την τακτική των ανδρών τους. Δηλαδή ισότητα στο μεγάλωμα, αλλά όχι στη γέννηση? Η ένσταση μου είναι περισσότερο φιλοσοφικής σημασίας και όχι πρακτικής. Το πρακτικό μέρος έρχεται όταν στα διαζύγια η γυναίκα χρησιμοποιεί ξεδιάντροπα το χαρτί της βιολογίας για να στερήσει τον πατέρα από τα παιδιά του.
Σοκοφρέτα έχουν πολλή πλάκα αυτά που γράφεις. Στην Ελλάδα οι νόμοι είναι σαφέστατα υπέρ της μητέρας. Μιλάς για διατροφές όταν οι μητέρες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να μη βλέπουν τα παιδια τους πατεράδες τους.
Πολλή πλάκα? Δεν καταλαβαίνω την ειρωνεία αλλά τέλος πάντων.Διαφωνείς για αυτό με τις διατροφές? Γινόταν κατά κόρον, τουλάχιστον μέχρι πριν κάποια χρόνια και εστίασα σε αυτό.Ευτυχώς νομίζω αλλάζουν τα πράγματα και οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε νομικές κινήσεις ευσυνείδητων πατεράδων, που όχι μόνο ήθελαν να συμμετέχουν στην ανατροφή των παιδιών τους, αλλά διεκδίκησαν ισότητα και στο διαζύγιο ,χωρίς να αρκεστούν σε κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και Πάσχα με τα παιδιά τους.Στο ότι ο νόμος εδώ ήταν απίστευτα άδικος συμφωνώ απόλυτα και νομίζω έχει υπάρξει κάποια αλλαγή, δε γνωρίζω σίγουρα.Καλά, το να το χρησιμοποιεί αυτό μια "μητέρα" για να στερήσει από τα παιδιά τον πατέρα τους και από τον πατέρα τα ίδια τα παιδιά του , το θεωρώ αισχρό και ανήθικο, ασυζητητί.
#1.Άκου και δυο λόγια από κάποια,που ήταν 20άρα την εποχή του χαλκού.Δε σας προλαβαίνουμε πια στην τεχνολογία,αλλά κάποτε είχαμε κι εμείς τις δικές σας ανησυχίες.Λίγα τα μέσα τότε,αλλά κι εμείς ψαχνόμασταν και sexting κάναμε,πριν ακόμα αρχίσει να λέγεται έτσι.Ή απλά αγνοούσαμε τον όρο.Αν μια γνωριμία δε γίνει μπαμ-μπαμ,έχει ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί κάτι.Ή έχει κάτι να κρύψει ο άλλος ή δεν τον ενδιαφέρει κάτι παραπάνω από το να σαχλαμαρίζετε διαδικτυακά.Άνθρωποι που θέλουν πραγματικά να σε γνωρίσουν και δε φοβούνται κάτι,το κανονίζουν άμεσα.Μην ασχολείσαι με άτομα,που το αποφεύγουν.Εκτός κι αν βολεύει κι εσένα αυτό.Μέχρι να βρεθείτε,είναι απλά γράμματα στην οθόνη σου.Διασκέδασε το αν θέλεις,έχει κι αυτό το γούστο του,αλλά μην το παίρνεις πιο σοβαρά.Δεν είναι κι αυτονόητο αυτό στα 20.Θα εκπαιδεύσεις όμως τον εαυτό σου να το αντιμετωπίζει έτσι.
Το ότι μοίραζες παστάκια στα εγκαίνια του Παρθενώνα να λες, ήταν τόσο πετυχημένο που πρέπει να καθιερωθεί στα σχόλια σου όταν αναφέρεσαι στην ηλικία σου! Θα το έκλεβα αλλά είναι έργο τέχνης, δεν είναι απλώς χιούμορ.
Είχα γράψει ένα σχόλιο αλλά βλέπω τελικά μάλλον κόπηκε η σύνδεση τότε και χάθηκε.Ελεγα παρόμοια, τα λες καλύτερα οπότε μόνο θα συμπληρώσω ότι αν κάποιος σε αποφεύγει σου δίνει έναν σουπερ λόγο να τον αποφύγεις: Σε αποφεύγει.Μετά, δεν έχεις ιδέα τι γίνεται με τη δική του χημεία όταν μιλάτε, τη δική σου ξέρεις, εσύ νιώθεις χημεία. Το τι νιώθει εκείνος δεν το ξέρεις, άσχετα με το τι φατσούλες βάζει και τι λέξεις γράφει. Μπορεί να κάνει σεξτινγκ τις ώρες που δεν ψάλλει ξέρω 'γω (αυτό είχα πρόχειρο, εξκιούζ μι). Θέλει να μιλάει για σεξ, εσύ δε θες, εσύ θες να μιλάτε γενικά. Αυτό είναι το μόνο που σίγουρα ξέρουμε. Από ανθρώπους βράζει ο τόπος. Βγες και ψάξε, μπορεί το εξ'επαφής σου ταιριάζει καλύτερα από το ιντερνετικό γιατί βλέπεις τι κάνει ο άλλος όταν δε σου μιλάει και δεν ταλαιπωρείς το μυαλό σου μαντεύοντας.
Μα είναι τόσο απλό να πας για έναν καφέ.Πόσα πράγματα πια πρέπει να έχουν πει δυο άνθρωποι προηγουμένως;Δυο-τρία βασικά αρκούν.Όλος ο καιρός μπροστά να μάθει ο ένας τον άλλο καλύτερα.Κι αν δε σου αρέσει ο άλλος,δεν τον ξαναβλέπεις και τελειώνει υπόθεση.Γλιτώνεις χρόνο κι απογοήτευση.Την τελευταία φορά,που γνώρισα κάποιον έτσι,αποφασίστηκε μέσα σε μια ώρα.Ήταν μια μέρα,που είχα φρικάρει τελείως,ήθελα οπωσδήποτε παρέα να βγω και δεν μπορούσε κανείς.Μίλησα με κάποιον τυχαία,μέναμε κοντά,κανονίσαμε για σινεμά.Έτσι στο φτερό.Κι ήταν κινηματογραφικά μοιραίο.Την επόμενη μέρα ξαναβγήκαμε και 6,5 χρόνια ήμασταν μαζί.Δε συμβαίνουν αυτά κάθε μέρα,αλλά με όση εμπειρία έχω από τέτοιες φάσεις,εμπιστεύομαι πολύ περισσότερο τους ανθρώπους,που δεν κρύβονται κι είναι πραγματικά ανοιχτοί σε μια γνωριμία.Οι άλλοι είναι,για να περνάει ώρα. (Δεν είμαι και τόσο μεγάλη πια,αλλά πραγματικά μου φαίνονται αρχαίες αυτές οι εποχές.Και τα παστάκια για κέρασμα ήταν έτσι κι αλλιώς.Πνευματικά δικαιώματα θα ζητήσω; )
acantholimon είπες μια μεγάλη κουβέντα και ελπίζω να την προσέξουν όσοι στέλνουν ερωτήσεις στη στήλη. Ωραία η ιστορία σας btw και εννοείται ότι πατεντάρισες τα (άπαιχτα) παστάκια!!
#6 Διαφωνείτε σε κάτι πολύ βασικό κ εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να μπεις στη διαδικασία αυτή να κάνεις κάτι τέτοιο μόνο και μόνο επειδή το θέλει ο φίλος σου γιατί τότε θα γυρίσει εναντίον σου!
#1Συμφωνώ με την Λένα, αυτές οι επαφές συνήθως έχουν τέτοια κατάληξη και δεν πρέπει να σε κάνουν να θεωρείς ότι εσύ φταις. Κ σε μένα έχει τύχει κάτι αντίστοιχο και το αντιμετώπισα σαν κάτι περαστικό κ δεν ασχολήθηκα περαιτέρω!Ψάξε να δεις τι σε κάνει να σκέφτεσαι έτσι! Είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις και θα βρεις την άκρη!