Στο σημερινό «Α μπα»: ΔΕΝ ΞΕΡΩ

Στο σημερινό «Α μπα»: ΔΕΝ ΞΕΡΩ Facebook Twitter
87

__________________

1.


H Caitlyn Jenner δεν έχει επαφή με τα μέλη της οικογένειάς της πια. Ειδικά με τα τελευταία της δυο παιδιά, μου κάνει εντύπωση. Γιατί ήταν κάπως πιο «κοντά» από τα προηγούμενα. Τι συνέβη; Τι άλλαξε; Δηλ ψιλοχάλια πατέρας νομίζω ήταν και πριν. Τι μπορεί να συνέβη ώστε να διακοπεί παντελώς η επικοινωνία; Νομίζω (;) δεν ήξερε καν ότι το στερνοπούλι του ήταν έγκυος.
-Εάν τηλεοπτικοποίηθηκε το θέμα, εγώ το έχασα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η Κέιτλιν πρόσφατα είπε σε συνέντευξη ότι δεν εμπιστεύεται τις Καρντάσιανς και ενδιαφέρεται μόνο για τα βιολογικά της παιδιά, οπότε για την ώρα υποθέτω ότι τουλάχιστον με το ένα μέρος της οικογένειας θα αργήσει να ξαναμιλήσει. Δεν έγινε ένα πράγμα, έγιναν πολλά, με λίγα λόγια στον χωρισμό του ζευγαριού Μπρους/Κέιτλιν και Κρις η μια πλευρά έλεγε ότι η άλλη πλευρά ήξερε (για τα αίτια της δυσφορίας του Μπρους), ενώ η άλλη πλευρά λέει ότι δεν ήξερε τίποτα και υπήρξε εξαπάτηση, ή έστω εσκεμμένη απόκρυψη. Στο βιβλίο της δε, αλλά και σε διάφορες συνεντεύξεις, δεν είχε ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια να πει για την Κρις ως σύζυγο και ως μητέρα, την παρουσίασε ως αυταρχική που την ενδιαφέρει κυρίως το χρήμα και η επιτυχία, και όχι οι άνθρωποι. Τα παιδιά στη συνέχεια πήραν θέση στα στρατόπεδα και προφανώς οι Καρντάσιανς πήγαν με τη μαμά, και τα δυο βιολογικά παιδιά της Κέιτλιν φαίνεται να προσπαθούν να ισορροπήσουν κάπως κρατώντας κάποια προσχήματα ή κάνοντας ειλικρινείς προσπάθειες. Η Κένταλ δείχνει να προσπαθεί περισσότερο από την Κάιλι, που είχε πάρει αποστάσεις και πριν το μπαμ.


Με αυτή την ευκαιρία έμαθα ότι ο Κάνυε ξεκίνησε να γράφει πάλι στο τουίτερ τον περασμένο Αύγουστο (!), απορώ πώς μου ξέφυγε. Το τουίτερ του με κάνει να γελάω ενώ καταθλίβομαι για την έλλειψη πόρων γνώσης που δεν μπορεί τώρα να αναπληρώσει για διάφορους λόγους, και κάθε μέρα, ανακαλύπτοντας προφανείς συσχετισμούς και βγάζοντας εξαιρετικά κοινότοπα συμπεράσματα, νομίζει ότι ανακαλύπτει τον τροχό και θέλει να μοιραστεί την σοφία του μαζί μας. Όπως:


"Συχνά οι άνθρωποι που δουλεύουν με την υπάρχουσα συνείδηση ζηλεύουν εκείνους που είναι σε μεγαλύτερη επαφή και γίνονται σκληροπυρηνικοί καπιταλιστές με την ελπίδα να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι η αξία του χρήματος αξίζει περισσότερο από την αξία του χρόνου και των φίλων."

 

Με καλύτερη σύνταξη και με φόντο ένα ηλιοβασίλεμα, θα μπορούσε να είναι και Κοέλιο.

 

__________________
2.


Διαβάζω πολύ καιρό τη στήλη και εκτιμώ πολύ τις στοχευμένες και αντικειμενικές απαντήσεις τόσο τις δικές σου όσο και των σχολιαστών! 'Ηρθε η ώρα να ακούσετε και το δικό μου πρόβλημα λοιπόν που αυτή τη στιγμή μου φαίνεται βουνό:
Κατάγομαι από μυστηριώδη επαρχιακή πόλη (εντάξει ονειρεμένο Ναύπλιο) και τα τελευταία 13 χρόνια ζω στην Αθήνα, όπου σπούδασα και σε 1 χρόνο τελειώνω την ειδικότητα μου ως γιατρός. Από τα 18 μου (ειμαι 31 πλέον) είχα ως πλάνο να τελειώσω με τη σχολή και να ανοίξω το δικό μου ιατρείο στην πόλη καταγωγής μου, όπου βρίσκεται και ο ευρύτερος κύκλος μου και ενδεχομένως θα ήταν αρκετά πιο ευοίωνο το ξεκίνημα για έναν ελεύθερο επαγγελματία σε σχέση με μια μεγάλη πόλη. Τα τελευταία 2 χρόνια έχω σχέση με έναν πολύ αξιόλογο συνομήλικο με εμένα άνθρωπο που αγαπώ πολύ με τον οποίο και συγκατοικούμε εδώ και 1 χρόνο, κάνοντας σχέδια για κοινή ζωή και οικογένεια. Κατάγεται από Αθηνα και έχει μια αρκετά καλή για την εποχή θέση σε δημόσια υπηρεσία (στα λέω όλα αυτά για να καταλάβεις περίπου τη φάση που βρίσκομαι).
Εδώ και 1 εξάμηνο γίνονται συζητήσεις για το κοινό μας μέλλον και εγώ έχω εκφράσει την επιθυμία μου να γυρίσουμε μαζί στην πόλη καταγωγής μου και να ξεκινήσουμε εκεί τη ζωή μας, κάτι στο οποίο εκείνος ενώ φαινομενικά δεν απορρίπτει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι λόγω της δουλειάς του δε θα μπορεί να ακολουθήσει (δεν υπάρχει η αντίστοιχη θέση εκεί). Δεν ξέρω τι να κάνω α, μπα. Να μείνω στην Αθήνα και να αφήσω ανολοκλήρωτο το όνειρο της δικής μου δουλειάς (ή να προσπαθήσω να το οργανώσω στην Αθήνα με λιγότερο ευνοϊκές συνθήκες) ή να επιστρέψω στην πόλη μου, με τους φίλους και την οικογένεια μου και επαγγελματικά καλύτερες συνθήκες (ετσι όπως το σκέφτομαι τώρα τουλάχιστον).
Αγαπάω τον άνθρωπό μου αλλά δε θέλω να φτάσει η στιγμή που θα μετανιώσω που έμεινα μαζί του αφήνοντας πίσω τα επαγγελματικά μου όνειρα (για τα οποία έχω παλέψει πολύ σκληρά όλα αυτά τα χρόνια). Πραγματικά ξέρω ότι είναι απόφαση ζωής αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω και την αντικειμενική γνώμη σου (και των σχολιαστών φυσικά)!
-Με το ένα πόδι στην Αθήνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν υπάρχει αντικειμενική γνώμη, και μη ρωτάς για τέτοια θέματα αγνώστους. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι αν δεν είναι έτσι δομημένη η σχέση σας ώστε να είναι εντελώς ξεκάθαρό ότι είναι η απόφαση ΣΑΣ και όχι η απόφαση σου, τότε χρειάζεται να σκεφτείς πολύ καλά πολλά από αυτά που θεωρείς δεδομένα, ξεκινώντας από το «το οποίο φαινομενικά δεν απορρίπτει». Τι θα πει «φαινομενικά;» Θα πει ότι κάνεις υποθέσεις χωρίς να έχουν γίνει οι σοβαρές συζητήσεις, και όταν δεν έχουν γίνει οι σοβαρές συζητήσεις για το μέλλον, όλοι έχουμε την τάση να υποθέτουμε ότι ο άλλος θέλει αυτό που θέλουμε κι εμείς αφού «φαινομενικά» δεν έχει φέρει αντίρρηση. Δεν θέλω να σε τρομάξω αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο δύο άνθρωποι να έχουν το ίδιο όραμα για το μέλλον. Δεν γίνεται αυτόματα, χρειάζεται τριβή, και δεν φαντάζεσαι πόσο καλή θέληση. Δεν αρκεί να εκφράσεις επιθυμία, γιατί οι επιθυμίες αλλάζουν και «φαινομενικά» μπορεί κι αυτός να υποθέτει ότι δεν είσαι και τόσο φανατική με την ιδέα. Πρέπει να πεις αυτό που θέλεις, για τους πολύ σοβαρούς λόγους που το θέλεις, και να διευκρινίσεις ότι είναι τόσο σημαντικό αυτό για σένα που θα μπορούσε να βάλει την σχέση σας σε δεύτερη μοίρα. Αυτή είναι η σοβαρή συζήτηση που πρέπει να γίνει.


__________________
3.

Αγαπητη α μπα, θα μπω κατευθειαν στο θεμα. Εχω τραβηξει το ενδιαφερον ενος αγοριου που μου αρεσει πολυ. Συναντηθηκαμε τελειως ξαφνικα κι εκεινος δειχνει ενθουσιασμενος με τη γνωριμια. Τον γουσταρω και κολακευομαι.Το μονο μου προβλημα ειναι οτι αυτος ειναι πολυ πλουσιος, σε σημειο που νιωθω κομπλεξικα και αγχωνομαι για το πως θα μπορουσαμε να συνεχισουμε.ειναι αρχη οκ,αλλα μεχρι να απαντησεις,ισως ειμαστε μαζι. Πως μπορω να φερομαι οταν πχ.δεν θα χω χρηματα να κανω πολυτελεις διακοπες στη μυκονο; το να μου τα προσφερει ολα αυτος, δεν μου αρεσει καθολου και το θεωρω καπως αναξιοπρεπες. ενω τα πραγματα για την ωρα πανε καλα, κανω τετοιες σκεψεις, στεναχωριεμαι μονη μου, αγχωνομαι,ξενερωνω και αυτοσαμποταρομαι. Εχεις καμια ιδεα για το πως να το χειριστω; μια βοηθητικη σκεψη;
- Πτωχη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σα να βιάζεσαι λίγο. Επειδή αυτός μπορεί να κάνει πολυτελείς διακοπές στη Μύκονο δεν σημαίνει ότι θα σου τις προσφέρει κι όλας. Δεν ζούμε μέσα στο πρίτι γούμαν. Μέχρι τότε συγκεντρώσου στον άνθρωπο, και πρότεινε διασκεδάσεις που μπορείς να πληρώσεις. Θα ήθελα πολύ να σου πω ότι με το κόμπλεξ που σου έχουν δημιουργήσει τα λεφτά του θα δυσκολευτείς πολύ να καταλάβεις τι είναι αυτό που σε κολακεύει ακριβώς στην προσοχή που σου δείχνει, αλλά φοβάμαι ότι θα σου πάρει πολύ καιρό να το καταλάβεις.


__________________
4.


Αγαπητη α μπα μου, το να σου βγαινει ακουσια κατι αρνητικο οταν ακους για μεγαλυτερη ηλικια απο τη δικη σου απλα και μονο επειδη ειναι μεγαλυτερη ηλικια σημαινει οτι εχεις ηδη γερασει ψυχικα; το να σε πιανει τρελος φοβος για το να πατησεις τα τριαντα και οταν ακους τριαντα πλας ηλικιες να σ πιανει συγκρυο τι σημαινει ; οχι λογω παντρειων παιδιων κλπ απλως και μονο επειδη γουσταρεις τη νεοτητα. ειμαι 26 να διευκρινισω και νιωθω πονο που δεν ειμαι πια 19 και ζηλευω τοσο πολυ τους μικροτερους ανθρωπους καθαρα επειδη εχουν περισσοτερες θεωρητικα δυνατοτητες απο μενα -τυπου οτι οταν εισαι νεοτερος εχεις την ψευδαισθηση οτι μπορεις να κανεις λαθη, επαγγελματικα κλπ και να σκεφτεις δεν πειραζει εχω χρονια μπροστα μου να αλλαξω δουλεια, να βρω συντροφο να 'κατακτησω τον κοσμο' κλπ...εννοειται πως υποκρυπτεται και μια ελλειψη ικανοποιησης με το παρον οταν καποιος εμμενει στο παρελθον, στα νεοτερα χρονια, αλλα οταν φοβασαι τοσο πολυ που μεγαλωνεις τι να κανεις; με εκνευριζει πολυ πλεον που οπου παω βλεπω νεοτερους απο μενα και οταν ακουω γ μεγαλυτερους παντα νιωθω μια αυτοπεποιθηση που ειμαι μικροτερη. Ειμαι τοσο επιφανειακη αραγε; Δε θελω να μεγαλωσω!!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μόνο τα παιδιά θέλουν να μεγαλώσουν. Δεν είναι επιφανειακό να φοβάσαι τα γηρατειά. Αλλά είναι επιφανειακό να νομίζεις ότι παθαίνεις σύγκρυο επειδή γουστάρεις τη νεότητα. Νομίζω ότι αυτό που σου συμβαίνει είναι ότι κάπου τώρα κατάλαβες ότι ο χρόνος κυλάει προς τα μπροστά εις το διηνεκές, γενικώς, αλλά κυλάει αντίστροφα για σένα, και κάποια στιγμή σου τελειώνει. Έχεις σκεφτεί πολλά σχετικά με το θέμα του χρόνου, αλλά αποφεύγεις να σκεφτείς το προφανές, που είναι η συνειδητοποίηση της θνητότητας σου. Εξ' ου και το σύγκρυο.


Ο φόβος αυτός δεν ξεπερνιέται, είναι ουσιαστικός για την διαμόρφωση μας. Μπορεί να γίνει εμπόδιο, όπως είναι τώρα για σένα, αλλά μπορεί και να τιθασευτεί ώστε κάποτε να είσαι σε θέση να αδιαφορείς κάπως για τις ηλικίες των άλλων. Χρειάζεται να το φιλοσοφήσεις περισσότερο, ή τουλάχιστον, αυτή είναι η δική μου λύση σε όλα τα υπαρξιακά θέματα. Εσύ μπορεί να βρεις διέξοδο στο ράψιμο, ή στον εθελοντισμό, ή στις ανθρώπινες σχέσεις. Βρες αυτό που σου ταιριάζει. Αλλά αν αυτός ο φόβος συνεχίζει να σε παραλύει σε σημείο που να μην μπορείς να ησυχάσεις, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

__________________
5.

Άκου τώρα να δεις τι σκέφτηκα! Ο άντρας μου έχει αρκετούς φίλους-γνωστούς. Με 5-6 από αυτούς έχει αγαπημένη, καρδιακή, μακροχρόνια σχέση. Μιλάνε συχνά στο τηλέφωνο, βρίσκονται για καφέδες και ποτά, κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί. Επίσης αυτοί που μένουν σε άλλες πόλεις μας έχουν φιλοξενήσει και τους έχουμε φιλοξενήσει πολλές φορές. Δείχνουν ότι έχουν πολύ γεμάτη σχέση, απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου και πραγματικά τους χαίρεσαι. Παρατήρησα λοιπόν πρόσφατα ότι όταν είμαι και εγώ στις παρέες δεν με ρωτάνε ποτέ τι κάνω. Ποτέ και κανείς τους. Μιλάνε πολύ άνετα για τον εαυτό τους, για προσωπικά τους θέματα, ρωτάνε τον άντρα μου για προσωπικά του θέματα. Εγώ συμμετέχω στις συζητήσεις για τα δικά τους, τους ρωτάω, ενδιαφέρομαι ειλικρινά και αυτοί απαντάνε επίσης ζεστά και τους ενδιαφέρει η άποψή μου. Χθες το βράδυ ο άντρας μου βγήκε μετά τη δουλειά με έναν καρδιακό του φίλο. Όταν γύρισε τον ρώτησα τι κάνει ο Γ και μου είπε χαρτί και καλαμάρι για τα προβλήματα στη δουλειά του, για ένα περίεργο περιστατικό που του συνέβη, για μια διαφωνία που είχαν σε ένα πολιτικό ζήτημα κλπ. Πολυ ενδιαφέροντα όλα. Και μετά ρωτάω, η Χ (η έγκυος γυναίκα του Γ) πώς είναι; Μπήκε στο μήνα της; Έχουν κάνει τις ετοιμασίες για το μωρό; Αγχώνεται καθόλου; Και τι μου απάντησε ρε παιδιά ο άντρας μου; «Α, ναι, η Χ είναι έγκυος, ξέχασα να τον ρωτήσω!». Και εκεί είναι που έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Καλά βρε αγάπη μου, ήσαστε 3 ώρες μαζί, αναλύσατε όλα τα επαγγελματικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, αυτοκινητιστικά, λογιστικά και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και δεν σου είπε τίποτα για το μεγάλο γεγονός που περιμένουν; Το ξεπερνάω και λέω, ΟΚ, μπορεί απλά να είχαν ανάγκη να ξεφύγουν μιλώντας για άλλα θέματα. Αλλά έκανα αυτομάτως μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμήθηκα όλες τις φορές που ήμουν και εγώ παρούσα με τον Γ και με όλους τους άλλους φίλους. Όχι απλά δεν είπαμε τίποτα για μένα, αλλά ούτε καν τα τυπικά που απαιτούν οι απλοί κανόνες κοινωνικών συναναστροφών. Και γύρισα πίσω στο παρελθόν, στην εφηβεία μας που μπορεί να πηγαίναμε στο σπίτι ενός φίλου μας και ήταν οι γονείς του εκεί. Θυμάμαι ότι συχνά μας ρωτούσαν «πώς πάει το σχολείο, τι κάνουν οι γονείς σου, σουβλίσατε το Πάσχα;» και εμείς απαντούσαμε ευγενικά αλλά ποτέ δεν ρωτούσαμε «εσείς τι κάνετε κυρία Ελένη; Πώς πάει η δουλειά; Με τον άντρα σας όλα καλά;» απλά περιμέναμε με σεβασμό να αποχωρήσουμε στα ενδότερα με το φίλο μας και να πούμε τα δικά μας και να κάνουμε τις χαζομάρες μας. Κάπως έτσι ένιωσα, σαν μαμά εφήβου που με σέβονται αλλά δεν ενδιαφέρονται. Είναι άραγε συχνό αυτό ή απλά τυχαίνει σε εμένα; Υπάρχει κάποιος όρος ή έκφραση να γκουγκλάρω; Πχ ignoring your friend's wife, discussion limits when with friend's relatives κλπ; Γιατί δεν βρίσκω τίποτα. Ή πιστεύεις ότι έχει να κάνει με τον τρόπο που σχετίζεται ο άντρας μου; Ή ακόμα το ότι μπορεί απλά να μην τους ενδιαφέρει μια συσχέτιση μαζί μου; Εντάξει, θα ήθελα να ενδιαφέρονται για μένα, αλλά δεν με ενοχλεί όπως και να είναι. Έχω όμως γνήσια περιέργεια για το πώς λειτουργούν οι κοινωνικοί κανόνες από χθες που συνειδητοποίησα αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Μεγάλο βγήκε τελικά το κείμενο. Εσύ τι νέα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι με τον άντρα σου πρέπει να το συζητήσεις αυτό, γιατί όπως τα λες, δεν είναι ότι όλοι μαζί αγνοούν συγκεκριμένα εσένα, αλλά όλοι τους αγνοούν τις γυναίκες των άλλων, ή έστω την οικογενειακή ζωή των άλλων, γιατί η εγκυμοσύνη δεν είναι μόνο θέμα της γυναίκας, είναι κάπως περίεργο που δεν συζήτησαν καθόλου αυτό το θέμα μεταξύ τους. Μπορεί όμως και να είναι τυχαίο ή να εξηγείται αλλιώς, κι εσύ να έχεις εντοπίσει δύο περιστατικά και να έχεις αγνοήσει άλλα. Όταν είσαι εσύ παρούσα και είναι όλοι οι φίλοι μαζί, τότε μου φαίνεται λογικό να μην ρωτάνε όλοι μαζί για εσένα. Περισσότερη σημασία έχει τι γίνεται όταν είναι περιορισμένη η παρέα και είσαι μόνη σου με τον καθένα από αυτούς, πχ στην κουζίνα όταν τους φιλοξενείτε.

__________________
6.


Συζητάς μέσα σε μια παρέα για τον Θεό και για τις θρησκείες και κατά την συζήτηση και στο ερώτημα
εσύ σε τι πιστεύεις παίρνεις την απάντηση είμαι άθρησκος και λέγοντας ναι οκ άθρησκος όμως εξήγησε μου τον δικό σου Θεό αφού είσαι άθρησκος και όχι άθεος,πως τον ονομάζεις,πως νομίζεις ότι είναι,σου απαντούν
ότι τον ονομάζουν μεν θεό ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με τις θρησκείες που επινόησαν κάποιοι άνθρωποι γράφοντας τα σε βιβλία με σκοπό να ελέγξουν τους ανθρώπους και ξαναρωτάς δηλαδή τι είναι για σένα ο θεός και παίρνεις την απάντηση ότι είναι μια ανώτερη οντότητα και για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό και πάλι ρωτάς τι εννοείς με αυτό και σου απαντούν πως για κάποιον μπορεί να είναι το μπινγκ μπανγκ,για κάποιον μπορεί να είναι απλά η όλη φύση και όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας και όπως ήδη σου είπα πως είναι κάτι τελείως διαφορετικό από εμάς τα απλά ανθρωπάκια και για εμένα προσωπικά αν ρωτάς είναι μια οντότητα πολύ ανώτερη από τον κοινό άνθρωπο.

Αλλά ρε Λένα εμένα δεν με καλύπτουν όλα αυτά και ναι εντάξει,είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη βαφτισμένη και πιστεύω στον Θεό της θρησκείας μου και στα κείμενα της Θρησκείας μου όμως δεν είχα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με Αλλόθρησκους όμως οι Άθεοι και οι Άθρησκοι είναι κάπως ακατανόητοι σε εμένα.Δηλαδή τι θέλουν να πουν οι Άθρησκοι λέγοντας ανώτερη οντότητα;Ο Θεός του Χριστιανισμού ξέρουμε ποιος είναι μέσα από τις γραφές,οι Ισλαμιστές ξέρουν τον δικό τους μέσα από τις δικές τους γραφές,οι Βουδιστές από τις δικές τους και πάει λέγοντας για την κάθε θρησκεία ξεχωριστά,όμως τι πάει να πει ανώτερη οντότητα ρε Λένα;Η όλη φύση,το μπινγκ μπανγκ,απλά ένα ανώτερο ον,δηλαδή τι ακριβώς;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν σου λέγανε «τι ακριβώς» θα ήταν μια ακόμη θρησκεία. Γιατί τόση δυσκολία με το αόριστο; Πιστεύουν σε έναν Θεό χωρίς να χρειάζονται ονόματα και διευθύνσεις. Τελικά όμως δεν χρειάζεται και να καταλάβεις. Δόγματα είναι αυτά. Για τους άθεους είναι ακατανόητο το πώς άλλοι πιστεύουν σε έναν συγκεκριμένο Θεό που περιγράφεται με λόγια από άλλους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να το καταλάβεις για να το δεχτείς. Αν το καταλάβαινες με τον τρόπο που θέλεις να το καταλάβεις, τότε θα ήσουν κι εσύ άθρησκη.

_________________
7.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΟΤΑΝ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΤΡΕΛΑ;
-ΕΛΙΣΑΒΕΤ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ


87

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#3 Φρονώ πως η μεγάλη οικονομική διαφορά εύκολα μπορεί να κάνει κάποιον να στεναχωρηθεί και να αισθάνεται άβολα, αν έχει στοιχειώδη συναίσθηση κ δεν θεωρεί πως διακαιωματικά του ανήκουν όλα -ακόμα και των άλλων. Ομως και ο "πλούσιος" μπορεί να πιεστεί όταν δε θα μπορεί να κάνει πια τη ζωάρα που έκανε και θα πρέπει να μαζευτεί και σε κανένα τσιπουράδικο. Ομως κάπως μπορεί να λυθεί αυτό αν δεν είστε κολλημένοι. Οταν αυτός θα θέλει να γυρνάει στα εξωτερικά τις Γαιες του Πυρός και τις Ισλανδίες, ας πάει με τους φίλους του κι όχι με σένα. Στη Σπονδή και στο Φάνκυ, θα πάτε σε μια σουπερ περίπτωση πχ γενέθλια, δε θα πηγαίνετε όλη την ώρα. Ας κερνάει και καμμιά φορά, άφηνέ τον. Δεν είναι κακό άμα το θέλει και το προτείνει, μην το παρνεις σαν μύγα στο σπαθί σου.
5. Αυτό για την έγκυο γυναίκα του είναι πάρα πολύ πιθανό να ήταν τυχαίο. Αλλά για την υπόλοιπη συμπεριφορά η παρατήρηση μου είναι ότι σε αντιμετωπιζουν σαν την γυναίκα του φίλου τους, η οποία απλά μάλλον δεν τους ενδιαφέρει πολύ σαν οντότητα και μάλλον αυτή είναι η κοσμοθεωρία τους. Είναι εντυπωσιακό πάντως, που ενώ εσύ ασχολείσαι με τα θέματα τους στη κουβέντα, αυτοί δεν ρωτάνε τίποτα ποτέ για σένα. Αλλά ακόμα και αυτό επιβεβαιώνει την θεωρία "η γυναίκα του φίλου μου" και όχι "η Μαρία".
Eίμαι κ εγώ από αυτές-ους που έχω φίλους-ες πολύ αγαπητούς και όταν τους δω δεν θα ρωτήσω για συντρόφους και συζύγους ή και παιδιά. Όχι επειδή αδιαφορώ ή τους αντιπαθώ, απλά έχουμε τόσα άλλα να πούμε (ομολογουμένως σε έναν 3ο ακούγονται απόλυτες μπούρδες) που αν δεν μου πει ο φίλος μου ότι εχω το εξής θέμα με την γυναίκα μου, ή ο άντρας μου έκανε αυτό ή έγινε διάσημος πχ, απλά δεν ανοίγει σαν θεματολογία. Είναι πλέον περιορισμένος ο χρόνος που έχουμε μεταξύ μας και οι μπουρδολογίες μας παίρνουν απόλυτη προτεραιότητα. Οταν δω τους συντρόφους θα χαρώ, θα ρωτήσω τι κάνεις -καλά-πως πάει η δουλεία κλπ, θα πιάσω συζήτηση, αλλά σε One-to-one με τους φίλους δεν θα ασχοληθούμε.
Επειδή είμαι άθρησκη (έχω περάσει από όλα τα στάδιο «ψαξίματος») αλλά δεν δηλώνω άθεη γιατί είναι παρα πολύ δυσκολο να αποτινάξεις τις ενοχές 20+ ετών της κοινωνίας/οικογενειας μέσω της θρησκείας, θα προσπαθήσω να σου περιγράψω τον δικό μου θεό που ίσως πιστεύουν και άλλοι. Αρχικά να σου πω ότι πιστεύω στην εξέλιξη και στο Big bang σχετικα με τη δημιουργια του κοσμου και του ανθρώπου. Όμως σε δύσκολες περιπτώσεις που θέλω να πιστέψω ότι κάποιος μπορεί να με βοηθήσει (στη ζωή και όχι μεταθάνατον) πιστεύω στο δικό μου Θεο. Τον/την φαντάζομαι σαν μια οντοτητα όπως στις ταινίες που έχει μέσα του μόνο Αγάπη. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι δεν έχει θυσιαστει για πάρτη μου, ούτε ζητάει να τον ευχαριστώ κάθε μέρα, ούτε να τον λατρεύω κάποια μέρα της εβδομάδας, ούτε να νηστευω συγκεκριμένες μέρες το χρόνο, ούτε να «κοινωνώ» το σώμα και το αίμα του (θα έλεγα να τρώω αλλά μου θύμισε το mother :P). Φυσικά δεν με τιμωρεί όταν κάνω λάθη και αποδέχεται όλα μου τα συναισθήματα. Η «τιμωρία» έρχεται πάντα μέσω της Αγάπης. Δεν ξέρω αν τωρα καταλαβαινεις καλυτερα αλλα και εγω ήμουν στη φάση τη δικη σου που δεν μπορουσα να καταλαβω τι εννοούν οι άλλοι. Θα μπορέσεις μόνο να τους καταλάβεις όταν σταματήσεις να πιστεύεις ότι ο Χριστιανικός Θεός είναι ο καλύτερος και όταν κάνεις ταξίδια σε άλλες χώρες σε περιόδους νηστείας. Για παραδειγμα αν είσαι στο εξωτερικο Μεγάλη Βδομάδα, θα ξεχάσεις πραγματικα όλες τις ιεροτελεστίες της χριστιανικής θρησκείας και μόλις ανακαλύψεις ότι ακόμα και αμα φας κρέας την Μεγάλη Παρασκευή (guess what) τίποτα δεν πρόκειται να σου συμβεί θα αλλάξεις θεωρία. Βέβαια για αυτό το τελευταίο θέλει να είσαι και ανοιχτόμυαλη.
#3 Εν μέρει σε καταλαβαίνω, γιατί είχα κι εγώ το ίδιο άγχος παλιότερα που για κάποιους μήνες έβγαινα με κάποιον με αρκετά καλύτερη οικονομική κατάσταση από την δική μου. Και το θεωρούσε αυτονόητο πχ να ανοίγουμε μπουκάλι κρασί σε οποιοδήποτε μαγαζί πηγαίναμε ή να αλλάζουμε τρία μαγαζιά σε κάθε μας έξοδο (αλλού για καφέ, μετά αλλού για να τσιμπήσουμε κάτι και μετά αλλού για ποτό). Ενώ εγώ μπορεί να διέθετα μόνο το 10ευρω για έναν καφέ και μία μπύρα πχ. Σε μια διήμερη εκδρομή μάλιστα, όπου είχα κλείσει ένα ξενοδοχείο με 50€ την βραδιά, όταν φτάσαμε, δεν του άρεσε και έψαξε να βρει ένα πανάκριβο boutique hotel που του είχαν πει. Χάσαμε έτσι και την προκαταβολή της μίας διανυκτέρευσης (που είχα βάλει ήδη στην τράπεζα του πρώτου ξενοδοχείου και ντράπηκα να του το αναφέρω / να του τα ζητήσω), μου στοίχισε και στο σύνολό το υπερδιπλάσιο από ό,τι υπολόγιζα.Όταν μιλάς για μεγάλες οικονομικές διαφορές, δυστυχώς νομίζω ότι πρέπει να γίνεσαι κάπως δυσάρεστος από την αρχή, να επισημαίνεις δηλαδή ότι θέλεις να ακολουθήσεις αλλά δεν μπορείς. Κι αυτό γιατί ο άλλος μπορεί απλώς να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι υπολογίζεις με άλλα δεδομένα. Ίσως είναι και απλή άγνοια και όχι έλλειψη ενσυναίσθησης. Ο πρώην μου αυτός δηλαδή έτσι είχε μάθει, όσο δεν μιλούσα, δεν καταλάβαινε ότι ερχόμουν σε δύσκολη θέση.Ευτυχώς εμένα με χώρισε στους 3-4 μήνες, προτού τινάξω την μπάνκα στον αέρα! :-) Σε εσένα εύχομαι καλύτερα αποτελέσματα!
Αυτό με το ξενοδοχείο μου θύμισε φάση με έναν πολύ καλό φίλο, ο οποίος είναι πολύ ευκατάστατος, αλλά παρ'ολα αυτά έχει μπλέξει με εμάς τα "φτωχαδάκια". Στη δική μας περίπτωση τον είχαμε πάει για camping - οκ, το τερματίσαμε κι εμείς- και τη δεύτερη μέρα δεν άντεξε ο άνθρωπος και πήγε και έκλεισε λουξ ξενοδοχείο. Στην παρέα από την αρχή έχουμε θέσει όλοι μας τα όριά μας, οπότε αυτό που πιστεύω είναι ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Να ρωτήσω κάτι αγαπητό πορτοκάλι? Όταν πχ είπε να πάτε σε ακριβό ξενοδοχείο:1) Δε σε ρώτησε καν εάν είσαι εντάξει με αυτό;2) Γιατί δεν του το είπες ότι δεν έχεις (διαθέσιμα για εκεί) χρήματα; Ή προσφέρθηκε να "κεράσει" κ αρνήθηκες;Ρωτάω απο καθαρή περιέργεια για την περίπτωση. Διότι η #3 πχ είναι εντελώς αρνητική στο να καλύψει ο άλλος κάποια δικά της έξοδα κ εμένα η άποψή μου διχάζεται για κάτι τέτοιο κ εξαρτάται καθαρά από την περίπτωση...
Από ό,τι θυμάμαι, είχε πει κατευθείαν ότι δεν του άρεσε το δωμάτιο και ότι δεν άξιζε τα λεφτά του (όντως έτσι ήταν αλλά ήταν στην διάρκεια της ΔΕΘ και ήταν το μόνο που είχα βρει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης). Και να ψάξουμε να βρούμε το άλλο που του είχαν πει. Δεν θα το αρνιόμουν, γιατί ήμαστε και στα πρώτα μέλια και δεν ήθελα να χαλάσω την καλή μας διάθεση. Δηλαδή, συμφώνησα κι εγώ, έστω και με κρύα καρδιά. Δεν θυμάμαι καν αν είχε προσφερθεί να πληρώσει ολόκληρο τον λογαριασμό, γιατί πάντα επιμένω να πληρώσω το μερίδιό μου και δεν θα επέτρεπα να το κάνει.Αλλά όπως έγραψα και πιο πάνω, ο συγκεκριμένος μάλλον το έκανε από πραγματική άγνοια. Δηλαδή, τα 100 ευρώ παραπάνω δεν νομίζω ότι θα φανταζόταν ότι για κάποιον άλλον ήταν σοβαρό ποσό (όταν συνήθιζε πχ να ανοίγει για το δείπνο του κρασί των 50€).Για αυτό λέω τώρα εκ των υστέρων ότι καλύτερα να ξεκαθαρίζονται αυτά τα πράγματα εξ αρχής. Στην προκειμένη περίπτωση, έπρεπε να έχω μιλήσει, αλλά ντράπηκα. Εγώ φταίω. Σήμερα δεν θα αντιδρούσα έτσι. Ευτυχώς ο συγκεκριμένος με χώρισε νωρίς! :-)
Ευχαριστώ για την απάντηση :)Μάλλον από άγνοια το έκανε, όντως.Δεν έχω παγιωμένη άποψη για τον εξής λόγο:Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ υποχρέωση του άντρα να πληρώνει εξόδους, διακοπές κτλ κ πάντα κάνω κίνηση να δώσω αυτό που μου αντιστοιχεί.Όμως, έχει διαφορά αν κάποιος θέλει να κεράσει για να "φανεί" ή ως ευγενική κίνηση, νομίζω φαίνεται η πρόθεση. Επίσης έχει σημασία κ το μέγεθος του εισοδήματος. Δηλαδή σε ένα ακριβό γεύμα 100€ για δυο άτομα για κάποιον μπορεί το 1/2 να είναι τα κοινόχρηστά του κ σε κάποιον άλλον να μην του λείψουν καν. Ε, προφανώς δε θα μου ήταν το ίδιο εύκολο να το αποδεχθώ, δε θα ήθελα σε καμία περίπτωση να δυσκολευτεί κάποιος οικονομικά για να μου πληρώσει το δικό μου φαγητό.Γι' αυτό λέω εξαρτάται απο την περίπτωση.
#3 Θεωρώ λίγο επιθετική την απάντηση της Α, μπα, χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο. Γιατί είναι παράλογο να έχει τέτοιες απορίες η κοπέλα; Εντάξει δεν έχει προχωρήσει η σχέση ακόμα, αλλά γύρω μας υπάρχουν και ζευγάρια με διαφορετικά πορτοφόλια ο καθένας, και ναι, σε κάποια από αυτά το πλουσιότερο μέρος προσφέρει ενίοτε πολυτελείς διακοπές στο άλλο, στη λογική του ότι ο καθένας συνεισφέρει στη σχέση ανάλογα με το εισόδημά του. Ούτε και μπορούμε αυθαίρετα να συμπεράνουμε ότι όποιος γοητεύεται από κάποιον ευκατάστατο έχει θαμπωθεί από το χρήμα. Είναι άδικο και προσβλητικό και για τα δύο μέρη. Εγώ θα έλεγα στην κοπέλα να προσπαθήσει να γνωρίσει καλά το άτομο και να δει αν όντως της αρέσει. Πολλές φορές οι σχέσεις με διαφορά πορτοφολιού έχουν περίεργες ισορροπίες. Επίσης, όποιος φαίνεται πλούσιος, δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι κιόλας ... (μέχρι να αρχίσουν οι κατασχέσεις και τα ειδοποιητήρια, στην Ελλάδα ζούμε). Τέλος, αν πάνε όλα καλά και ανθηρά και θέλει να σε πηγαίνει διακοπές στη Μύκονο (ναι δεν είναι απίθανο) θα το συζητήσεις μαζί του και θα αποφασίσετε από κοινού τι θα συνεισφέρει ο καθένας στη σχέση. Με την ευχή μου!
Αχ...Δεν είναι αυστηρή η Λένα. Λέει κάτι άλλο απ'αυτό που λες ότι μοιάζει να της λέει ότι "θαμπώθηκε από το χρήμα". Την διδάσκει. Δεν την προσβάλλει. Τις προάλλες μόλις έλεγα στη στήλη ότι "Το κοινωνικό conditioning σε όλο στον Δυτικό πολιτισμό τείνει να δίνει αξία στην γυναίκα μέσω της σκέτης "ύπαρξής" της. Αυτό ανάγεται ήδη στον Αυλικό Ερωτα (amour de cour) των τροβαδούρων του Μεσαίωνα. Η γυναίκα δεν οφείλει να "κάνει" κάτι για να είναι πολύτιμη στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Θεωρείται νομοτελειακά πολύτιμη κι επιθυμητή επειδή είναι γυναίκα. (Σημειολογικά αυτό αντανακλά την βιολογική πολυτιμότητά της ως καρποφορία ζωής που πλέον επειδή ο πολιτισμός ξέφυγε από το πρωτόγονο στάδιο απέκτησε πατίνα σοφιστικέ). Η εξιδανίκευση αυτή θεωρητικά και σε πρώτη ανάγνωση είναι ρομαντική και την εξυψώνει. Στην πραγματικότητα και πρακτικά όμως την καταβαραθρώνει. Ας δούμε πώς. Έχετε παρατηρήσει ότι πάμπολλες φορές μια γυναίκα "χαλιέται" που δεν κερνάει ένας άντρας που έχει εκδηλώσει το ενδιαφέρον του ή κάποιος με τον οποίο σχετίζεται δεν της κάνει δώρα έστω συμβολικά μικρής αξίας;" κλπ κλπ. {εδω:http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/189008/sto-simerino-a-mpa-aytonoites-filies?comment=2020707#2020707}Αν αυτό το προεκτείνουμε στην περίπτωση της ερωτώσας #3 σημαίνει ότι όσο μεγαλύτερο το πορτοφόλι του κατόχου που την προσέχει τόσο μεγαλύτερη η αντιλαμβανόμενη (από κείνην) αξία της ιδίας. Η αξία όμως ως έννοια έχει διττή έννοια: ισχύ ποιότητας ενός πράγματος αλλά και ανταλλακτική ισχύ του ιδίου πράγματος. Κι επειδή η αξία είθισται στην δεύτερη έννοια να ορίζεται με χρηματική οριοθέτηση σε αναλογικότητα με την πρώτη έννοια (=το καλό είναι κι ακριβό ως αξίωμα) τείνει να δημιουργεί εγκεφαλικούς συσχετισμούς πουτανιάς στο μυαλό της γυναίκας που αντιλαμβάνεται τον εαυτό της με τέτοιους όρους: με πρόσεξε ο λεφτάς κι επομένως αξίζω (ενώ αν με πρόσεχε ο μπατίρης δεν αξίζω). Αυτό είναι κακό για την ίδια και την αυτοεκτίμησή της. Γι'αυτό το ανέφερε η Λένα για να την προβληματίσει. Σίγουρα πάντως ο πλούτος αφ'εαυτού του δεν φταίει για να δαιμονοποιείται. Κι όλοι οι πλούσιοι δεν σκέφτονται το ίδιο. Άνθρωποι είναι κι αυτοί άλλωστε με τις ιδιαιτερότητές τους.
Ναι, υποψιάστηκα ότι κάτι τέτοιο εννοούσε κατά βάθος η Λένα, γιατί έχω μάθει τον τρόπο που σκέφτεται και αναλύει. Εσύ το έβαλες, πολύ εύστοχα, σε λέξεις.Όμως βρε παιδάκι μου, λίγο προωθημένη και αυθαίρετη δεν είναι αυτή η θεωρία - προς θεού όχι γενικά που εννοείται την επικροτώ - αλλά για τη συγκεκριμένη περίπτωση; Από που προκύπτει ότι πίσω από την ανασφάλεια της κοπέλας βρίσκεται όλος αυτός ο μηχανισμός; Ή υπάρχει by default σε όλες τις γυναίκες; Δεν ξέρω, προσωπικά επειδή έχω βρεθεί στη θέση της, ξέρω ότι και λίγο ανασφαλής να είσαι, όλη η αυτή η ανισορροπία χρημάτων μπορεί να σε προβληματίσει πολύ. Ουδέποτε όμως σκέφτηκα ότι επειδή με πρόσεξε κάποια στιγμή ένας ευκατάστατος αξίζω παραπάνω.
ank1986νομίζω αυτοί οι μηχανισμοί λειτουργούν υπόγεια και υποσυνείδητα ακριβώς επειδή είναι τόσο ενσωματωμένοι στην κουλτούρα μας. Ποιοί προσφέρουν λουλούδια σε γιορτές/γενέθλια/συγγνώμες/κουτσουκέλες/και έτσι ξαφνικά επειδή τον άγγιξε το Impulse; Οι άντρες.Ποιοί γράφουν ποίηση υποτίθεται για την καλή τους και κάνουν καντάδες κάτω από τα μπαλκόνια; Οι άντρες. Ποιοί κερνάνε by feault κι ανοίγουν πόρτες και μπουκάλια κρασί; (τι δεν πρέπει ποτέ να πιάνει μια κυρία σύμφωνα με το savoir vivrea; ψάξτε το έχει πλάκα) Οι άντρες. Ποιοί κάνουν την καρδιά τους παξιμάδι και ζητάνε συγγνώμη πρώτοι σε όλες τις rom com που σέβονται τον εαυτό τους και σε όλες τις διασκευές Jane Austen; Οι άντρες. Ποιοί υποτίθεται πρέπει να κάνουν τις κυρίες να "τελειώνουν" πρώτες και μετά να ευχαριστιούνται εκείνοι; (καλά εδώ γελάμε). Οι άντρες. Γιατί να τα κάνουν όλα αυτά; Για να τους πούνε ΙΠΠΟΤΕΣ. Ιππότες. Θυμίζει κάτι; Μεσαιωνικές ιστορίες τροβαδούρων που λέγαμε και amour de cour; A γειά σου!Επειδή η γυναίκα τους παραχωρεί την υπέρτατη αξία: τον εαυτό της. Για τον λόγο αυτό είναι τόσο ενσφηνωμένο μέσα μας ότι είναι τσίπικο να μην κεράσει ο άλλος στο πρώτο ραντεβού. Ή όταν δεν προσφέρει ποτέ ένα δώρο. Because we're worth it damn it! που λέει κι η L'Oreal! (Τυχαία δεν βγαίνουν τα σλόγκαν να το ξέρεις.)Kαλά θα μου πεις και τι σχέση έχει το ύψος της χρηματικής αξίας σε αυτό. Μπορεί να μην είναι διακοπές σε πεντάστερο αλλά σουβλάκι κάτω απ'τα αστέρια στην παραλία. Και θα σου απαντήσω. Θυμάσαι μια ταινία με τη Demi Moore και τον Robert Redford τότε στα 90s; Δες την πάλι και παρακολούθησε το πάρα πάρα ΠΑΡΑ πολύ πονηρό και υπόγειο μήνυμά της. Παρακολούθησέ το καλά. Και μετά δες καπάκι και το American Gigolo και κάνε τις συγκρίσεις. Ποιό το επιμύθιό τους;Η γυναίκα που παραχωρεί τον εαυτό της στον πλούσιο είναι μια κυρία που ερωτεύεται τον πλούσιο (ώστε να επέλθει η κάθαρση) άλλα όχι τόσο πολύ όσο τον φτωχό (ώστε να επέλθει και η ταύτιση με το θεατή). Δεν θα πάει με 10 δολλάρια. Θα πάει όμως για 1 εκατομμύριο δολλάρια! Αλλά μετά όλα καλά στο βάθος τον γούσταρε τον τύπο οπότε είναι clean. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω την ρήση που αποδίδεται στον Mπέρναρντ Σο. https://quoteinvestigator.com/2012/03/07/haggling/Ο άντρας που παραχωρεί τον εαυτό του στις πλούσιες από την άλλη είναι ένα χαμένο παρτάλι που κινδυνεύει να την πληρώσει για όλες τις αμαρτίες όλου του κόσμου! Γιατί του άρρενος ο τράχηλος δεν υπομένει χρηματικές υποδουλώσεις (και καλά).Όπως είπα "όλο το conditioning του Δυτικού πολιτισμού..."Σίγουρα η κοπέλα που έστειλε την ερώτηση δεν κάθησε να το αναλύσει τόσο πολύ αλλά την απασχολεί παράλληλα ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι αν δεν μπορεί να ακολουθήσει στα έξοδα κινδυνεύει να βασίσει την εικόνα της ΜΕΣΑ στη σχέση σε τέτοια πρότυπα. Κι αυτό αν γίνει θα την κατατρύχει. Ενώ μπορεί να το γλυτώσει. Νομίζω είναι ωραίο που η Λένα βάζει τους αναγνώστες να αναρωτηθούν και να προβληματιστούν και δεν τους τα κάνει πνευματικά νιανιά. Αναβαθμίζει το κοινό αντί να το υποτιμά. Εγώ αυτό το θαυμάζω και το επικροτώ.
@ank1986 Συμφωνω με αυτά που λες αλλά νομίζω ότι η Λένα ήταν λίγο αυστηρή γιατί με το αγόρι η κοπέλα δεν ειναι καν μαζί και έχει οργανώσει ήδη το ταξίδι της στη Μύκονο. Μπορεί να μην της προτείνει να πάνε πολυήμερες διακοπές αλλά να πηγαίνουν ένα μονοήμερο και να ταξιδευει τον κόσμο με τους φίλου του (είχε στείλει ερώτηση πιο παλια μια κοπελα) ή μπορεί να είναι πολυ τσιγγούνης..
#6"Ο Θεός του Χριστιανισμού ξέρουμε ποιος είναι μέσα από τις γραφές,οι Ισλαμιστές ξέρουν τον δικό τους μέσα από τις δικές τους γραφές,οι Βουδιστές από τις δικές τους και πάει λέγοντας για την κάθε θρησκεία "ενω αυτο, δεν σου κανει καμια εντυπωση και το καταλαβαινεις απολυτως, οτι καθε θρησκεια εχει τις δικες της γραφες που τους διαβεβαιωνει με λεπτομερειες τι ειναι ο θεος, κι ολες επιμενουν οτι ειναι η μοναδικη αληθεια....οπως ισχυριζονται οι θρησκειες οτι κατεχουν την αληθεια, ετσι ισχυριζονται και οι αθρησκειες οτι κατεχουν την αληθεια. ποια η διαφορα?
#5"μου απάντησε ρε παιδιά ο άντρας μου; «Α, ναι, η Χ είναι έγκυος, ξέχασα να τον ρωτήσω!». Και εκεί είναι που έμεινα με το στόμα ανοιχτό! "εγω παντως, δεν εχω πετυχει ποτε ανδρες, φιλους να ρωταει ο ενας τον αλλον πως παει η εγκυμοσυνη της γυναικας τους...ενω ειναι το πρωτο που ρωταει μια γυναικα, καποια αλλη γυναικα, δεν νομιζω οτι ενας ανδρας ασχολειται με αυτο, συχνα..γενικοτερα, πιστευω οτι η αναλογια που σκεφτηκες με τις εφηβικες επισκεψεις και τα τυπικα που λεγαμε με τους γονεις των φιλων, ειναι σωστη.φαινεται οτι δεν ειστε κι εσεις φιλοι μεταξυ σας. εισαι η γυναικα του φιλου τους.πιθανολογω, οτι δεν τους πολυενδιαφερεις ξεχωριστα και δεν βρισκουν κοινα με σενα ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ , ωστε να κανουν μια συζητηση που να σε αφορα προσωπικα.συμβαινει σε πολλα ζευγαρια να κανουν χωριστη παρεα οι γυναικες μεταξυ τους, και χωριστη παρεα οι ανδρες μεταξυ τους, να ειναι φιλικοι ολοι μαζι, αλλα χωρις ιδιαιτερες προσωπικες σχεσεις και κουβεντες, χιαστί...
Υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στο "Τι κάνεις, Εσύ-τι-νέα;" και στην συζήτηση περί εγκυμοσύνης της γυναίκας του φίλου.Κι εγώ όχι μόνο δεν θα είχα την απαίτηση αλλά θα μου κακοφαινόταν κιόλας να σχολιάζεται μέσα σε μια παρέα ανδρών η εγκυμοσύνη της συζύγου ενός εξ αυτών, όσο κολλητοί και να είναι. Αρκετή φιλολογία υπάρχει για τα έμμηνά μας, να μας κουτσομπολεύουν και στην εγκυμοσύνη;Όμως, ένα "γεια σου, τι γίνεται, πώς τα πας" είναι στοιχειώδης ευγένεια, πες το κι ας πέσει χάμω.
Δεν είναι κουτσομπολιό η εγκυμοσύνη της συζύγου του φίλου μου, ούτε αφορά μόνο εκείνη το παιδί. Τι είναι πάλι αυτό; Και οι δύο δε θα γίνουν γονείς; Εμένα μου φαίνεται απίστευτη γαϊδουριά να γίνεται ο φίλος σου πατέρας κι εσύ να τον ρωτάς μόνο για τα επαγγελματικά του και τη μπάλα.
Mην το λες. Εμένα ο άντρας μου ας πούμε ρωτάει κάποιους από τους φίλους του "και πότε γεννΑΤΕ;" με απόλυτη φυσικότητα. Επειδή το θέμα πατρότητα τον απασχολεί προσωπικά πάρα πολύ. (Έπαθε την μεταστροφή του Σαούλ ο άνθρωπος) Αρκετοί άντρες είναι στα παπ@ρια τους φυσικά (γιατί δεν "ολοκληρώνονται" μέσα από την πατρότητα κατά το κοινωνικό μήνυμα που περνάει στις γυναίκες για τ'αντίστοιχα). Επομένως δεν έχουν και λόγο πρεμούρας κι ιδιαίτερης σκορδοκαϊλας για ψιλοκουβέντα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τους καίει και δεν τους αγχώνει (για ευνόητους λόγους). Όμως και πάλι κοινωνικά υποχρεούνται σε σιωπηλή διαχείρηση του συναισθήματός τους. Και αν ανοιχθούν θα ανοιχθούν -όπως ακριβώς το έθεσε ο Ποκοπίκος- σε αρσενικούς τους φίλους γι'αυτές τις ανησυχίες κι όχι σε μιξτ παρέα.
Haif, γιατί θα σου κακοφαινόταν αντρες φίλοι να συζητανε την εγκυμοσυνη της συζυγου ενος εξ αυτων; Πατερας θα γίνει μεσω αυτης της διαδικασίας ενας απο την παρεα, αλλο αυτο και αλλο να λεει ο καθεις στην δικη του συζυγο "ααα ο ταδε φιλος μου εχει το ταδε και δεινα συναισθημα περι πατροτητας κτλ".Καραβαν' να προσθεσω ότι η φειδω στην διαδωση προσωπικων αληθειων τριτων είναι μια πρακτικη που την θεωρω σωστη ανεξαρτητου φυλων. Πριν κανα χρόνο μια ξαδερφη μου ηθελε να μου δειξει κατι κοσμηματα που είχε φτιαξει και τα είχε σε φωτο με γυναίκα μοντελο....μαντεξε ποια ήταν η πρωτη πληροφορία που μου εδωσε; "σ΄αρεσει αυτη η κοπελα;", "ομορφη ειναι", "ειναι η κοπελα μιας φιλης", μου είπε απο το πουθενα ότι ηταν λεσβία, και μεσα μου μου δημιουργηθηκε η εξης απορία, θελει η γυναίκα να γνωρίζω την σεξουαλικότητα της(προσωπικη αληθεια); δεν ρωτάω σε φιλοσοφικο επιπεδο γιατί να ντρεπεται και τα λοιπα αλλα αν είχε το δικαιωμα η ξαδερφη μου να μου γνωστοποιει την προσωπικη αληθεια μιας τριτης με την μορφη του "κουτσομπολιου"; Και 'νταξει εγω, αν ήταν καποιος αλλος που να μετεφερε την γνωση με επισης κουτσομπολιστικη διαθεση σε τριτους, οι τριτοι σε τεταρτους κτλ και της εβγαινε το ονομα με ολα τα παρελκομενα; Και στην τελικξη φφου η σεξουαλικότητα είναι δικη της εκεινη δεν είναι και ο μονος αρμοδιος για το αν θα τεθει στην δημοσιότητα ή όχι; σε ποιους ναι και σε ποιους όχι; Μπορει να μην εχει προβλημα αλλα αυτο δεν το γνωρίζω γιατι περαν απο μια φωτογραφία δεν την γνωρίζω. Δεν ξερω, ολη μου την ζωη στα "κοινωνικα" είμουν παντα ο τελευταιος που τα μαθαινα αλλα μου κακοφαινεται. Η προσωπικη αληθεια είναι προσωπικη.Δεν ξερω αυτη η αυστηρότητα οι προσωπικες αληθειες να μην γινονται "κους-κους" χωρις την αδειοδοτηση του πρωταγωνιστη την θεωρω βασικο στοιχειο για στοιχειωδη σεβασμο.
Συμφωνώ απολύτως σε αυτό που λες. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος ούτε να κουτσομπολεύεται και ακόμα ούτε και να προσδιορίζεται ένας άνθρωπος από την σεξουαλική του κατεύθυνση. Και το έλεγα μάλιστα προχθες σε άλλο σχόλιο. Επομένως καλώς σου κακοφάνηκε η άχρηστη πληροφορία που είχε άλλου είδους λόγους για να διαμοιραστεί από πίσω της (κουβέντα περί προτύπων ομορφιάς στο lesb περιβάλλον; διάθεση ψαρέματος αν φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού; κομπασμός "έχω προχώ ιδέες"; Κύριος οίδε...)Πάντως απ'αυτό μέχρι μια εγκυμοσύνη (που είναι ορατότατη από την κοιλούμπα και που επικοινωνείται συνήθως μετά το 1ο τρίμηνο σε φίλους και γνωστούς) υπάρχει όσο να πεις μια απόσταση.
Haif, γιατί θα σου κακοφαινόταν αντρες φίλοι να συζητανε την εγκυμοσυνη της συζυγου ενος εξ αυτων; Πατερας θα γίνει μεσω αυτης της διαδικασίας ενας απο την παρεα, αλλο αυτο και αλλο να λεει ο καθεις στην δικη του συζυγο "ααα ο ταδε φιλος μου εχει το ταδε και δεινα συναισθημα περι πατροτητας κτλ".Καραβαν' να προσθεσω ότι η φειδω στην διαδωση προσωπικων αληθειων τριτων είναι μια πρακτικη που την θεωρω σωστη ανεξαρτητου φυλων. Πριν κανα χρόνο μια ξαδερφη μου ηθελε να μου δειξει κατι κοσμηματα που είχε φτιαξει και τα είχε σε φωτο με γυναίκα μοντελο....μαντεξε ποια ήταν η πρωτη πληροφορία που μου εδωσε; "σ΄αρεσει αυτη η κοπελα;", "ομορφη ειναι", "ειναι η κοπελα μιας φιλης", μου είπε απο το πουθενα ότι ηταν λεσβία, και μεσα μου μου δημιουργηθηκε η εξης απορία, θελει η γυναίκα να γνωρίζω την σεξουαλικότητα της(προσωπικη αληθεια); δεν ρωτάω σε φιλοσοφικο επιπεδο γιατί να ντρεπεται και τα λοιπα αλλα αν είχε το δικαιωμα η ξαδερφη μου να μου γνωστοποιει την προσωπικη αληθεια μιας τριτης με την μορφη του "κουτσομπολιου"; Και 'νταξει εγω, αν ήταν καποιος αλλος που να μετεφερε την γνωση με επισης κουτσομπολιστικη διαθεση σε τριτους, οι τριτοι σε τεταρτους κτλ και της εβγαινε το ονομα με ολα τα παρελκομενα; Και στην τελικξη φφου η σεξουαλικότητα είναι δικη της εκεινη δεν είναι και ο μονος αρμοδιος για το αν θα τεθει στην δημοσιότητα ή όχι; σε ποιους ναι και σε ποιους όχι; Μπορει να μην εχει προβλημα αλλα αυτο δεν το γνωρίζω γιατι περαν απο μια φωτογραφία δεν την γνωρίζω. Δεν ξερω, ολη μου την ζωη στα "κοινωνικα" είμουν παντα ο τελευταιος που τα μαθαινα αλλα μου κακοφαινεται. Η προσωπικη αληθεια είναι προσωπικη.Δεν ξερω αυτη η αυστηρότητα οι προσωπικες αληθειες να μην γινονται "κους-κους" χωρις την αδειοδοτηση του πρωταγωνιστη την θεωρω βασικο στοιχειο για στοιχειωδη σεβασμο.
#4 Θα συμφωνήσω με τη Lisa_Simpson πιο πάνω. Βγάζει μια άρνηση ενηλικίωσης. Με τη γράφουσα έχουμε την ίδια ηλικία. Βλέποντας νεαρά παιδιά 19 ετών μου βγάζουν τις γλυκές αναμνήσεις που έχω από αυτήν την ηλικία. Ήμουν σε πιο ζεν φάση στο 1ο έτος σπουδών και του είχα δώσει να καταλάβει στα πάρτι και στις εξόδους. Στα 26 έχω εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες από ό,τι στα 19. Χαλάρωσε και απόλαυσε το τώρα.
Αγαπητο 6, είσαι θρησκα απλα δεν εχεις συναντησει ακομα την θρησκεία σου. Απο το σχολιο σου καταλαβα ότι προσπαθεις να βρεις που ανηκεις θρησκευτικα, προφανως οι υπάρχουσες θρησκειες δεν σε καλυπτουν, χρησιμοποίησε τις ερωτησεις που σου κανουν και δεν μπορεις να απαντησεις μεχρι τωρα ως πλοηγο για να εχεις και εσυ τον Θεο σου, οποια μορφη και αν εχει αυτος.Επειδη ομως σε βλεπω αρχάρια στις θεολογικες συζητησεις:1. Ποτε μην λες αμεσα ή εμμεσα οι θρησκειες σας είναι μεθοδοι για χειραγωγηση, είναι προσβολη και θετει τους αλλους σε αμυνα, αυτο επαθες και εσυ, μπηκες σε αμυνα, για να μην μπαινεις σε αμυνα παντα να λες "δεν συζηταμε την πολιτικη διασταση αλλα την θεολογικη".2. Απο "εναλλακτικες" προκατ φιλοσοφιες, πρακτικες και θεωρίες παντα να προτιμας τις mainstream, οι επικρατουσες θρησκειες δεν είναι τυχαία επικρατουσες και δεν εχει να κανει με την χειραγωγηση, απο τον μιμιτικο συγχρονο μη φιλοσοφιμενο τρεντυ αθεισμο προτιμω την θρησκοληψία.3. Μην νοιωθεις ασχημα που δεν μπορεις να σχηματοποιησεις και να εξηγησεις τον δικο σου Θεο.4. Μην ντρεπεσαι να χρησιμοποιησεις συμβολισμους απο αλλες θρησκειες για να επικοινωνησεις την Πιστη σου., ακομα και σε τελετουργικο επιπεδο. Παραδειγμα μπορεις να κανεις τον σταυρο σου όποτε το νοιωσεις και να μην είσαι καν χριστιανη.5. Και ποτε μα ποτε μην αφοριζεις την Πιστη των αλλων επειδη δεν την συμμερίζεσαι, αυτη την μαστιγα μας την κληρονόμησαν οι Εβραιοι, Χριστιανοι και Μουσουλμανοι. Το " ααα η θρησκεια σου είναι επινοημενη για να χειραγωγει τις μαζες ενω η δικη μου πιστη, ελλειψη πιστης κτλ όχι" είναι κατι που γίνεται θελκτικο ως επιχειρημα οσο σχηματοποιηται μια αποψη.Μην ξεχνας ότι η Πιστη, Θρησκευτικη, Αξιακη, Φιλοσοφικη εχουν αναγκη απο τελετουργικα, ακομα και το "αραζω στην παραλία μονος μου και στοχαζομαι" είναι τελετουργικο.Το να μην μπορεις να εξηγησεις τα Πιστευω σου σε "ακαδημαικο" επιπεδο είναι πιο υγιες απο το να μπορεις και ο λογος είναι απλος, η Πιστη δεν είναι αντικειμενο της Λογικης αλλα του Αισθηματος, αντιστοιχη εννοια είναι ο Ερως, οι ποιητες, οι λογοτεχνες κτλ τον ερμηνευουν όχι οι διατριβες. Σε αυτα εμενα με βοηθησε αρκετα ο Αλιοσα.
#6...Ακόμη υπάρχουν και θρησκείες (φιλοσοφικά συστήματα) που θεωρούνται "α-θεϊστικά", ή -τουλάχιστον- δεν φαίνονται να είναι theistic με την αυστηρή έννοια (βλ. http://www.bbc.co.uk/religion/religions/jainism/beliefs/god.shtml και https://en.wikipedia.org/wiki/Nontheistic_religion).Υπάρχει και ο χριστιανικός αθεϊσμός, βέβαια, μία μορφή του "πολιτισμικού χριστιανισμού" https://en.wikipedia.org/wiki/Christian_atheismΔεν αντιλαμβάνομαι γιατί επιμένεις να σου εξηγήσει με πάσα λεπτομέρεια, κάποιος, (ά-θρησκος, εν προκειμένω) μία ενδεχομένως αφηρημένη αίσθηση που έχει επί του θέματος. Νομίζω πως ακόμη και δογματικοί της ορθοδόξου εκκλησίας της Ελλάδος μπορούν να βρεθούν που να έχουν διαφορετική, ας πούμε, "συγκεκριμενοποίηση" την έννοιας του "Θεού".
Αγαπητο 5, ο αντρας σου και οι φιλοι του δεν εχουν κανενα προβλημα. Οπως οι "φιλεναδες γυναίκες" ετσι και οι "φιλεναδοι αντρες" οταν είναι μονοι τους συζητάνε και για τα προσωπικα, εσυ λες στον αντρα σου τι παραπονα εκανε μια φιλη σου για τον αντρα της; αν ναι σταματα! και δεν τον νοιαζει και θα αλλαξει η συμπεριφορα του απεναντι τους και εχεις προδωσει βασικους κανονες εμπιστοσυνης. Θα ήθελες οι γυναίκες των φιλων του αντρα σου να ξερουν τι παραπονα εχει ο αντρας σου απο εσενα; Οι φιλοι του προφανως και θα ξερουν, αλλα για αυτο υπάρχουν οι φίλοι.Αν θες ενας λογος που οι αντρες φιλοι τρωγωνται λιγοτερο απο τις γυναίκες είναι ο σεβασμος στην "προσωπικη αληθεια", τα φιλοσοφικα, πολιτικα κτλ δεν ανοικουν σε αυτες.Οι εμφυλες διαπαιδαγωγήσεις φερουν και εμφυλους κανονες: π.χ. δεν γίνεσαι αδιακριτος με την συζυγο/σχεση κτλ ενος φίλου. Προσωπικα εγω προτιμαω τον σεβασμο στην προσωπικη αληθεια του καθενος παρα να αφηγουμε καθετι που ξερω ότι θα αλλαξει ασυναισθητα συμπεριφορες και αντιδρασεις.Κοινως μην είσαι σιγουρη ότι σου λεει τα παντα που συζητανε χαρτι και καλαμαρι και μην διανοηθεις να του το ζητήσεις.
#2 Χμμ. Θα πω τη γνώμη μου, όχι τη συμβουλή μου, διότι όντως είναι κάτι πολύ προσωπικό.Θεωρώ ότι η επαγγελματική αποκατάσταση κ ολοκλήρωση (ειδικά όταν έχεις κοπιάσει) είναι βασική για την ποιότητα ζωής ενός ανθρώπου. Επίσης θεωρώ ότι αν αισθανόσουν ότι έχεις πραγματικά βρει τον Έναν, δε θα σου περνούσε από το μυαλό η σκέψη ότι θα αφήσεις το όνειρό σου για χάρη του, γιατί θα είχε αντικατασταθεί από ένα νέο όνειρο.Κάνε μια σοβαρή κουβέντα μαζί του. Το ότι συγκατοικείτε επίσης δε θεωρώ ότι αυτόματα σημαίνει "έχω σχέδια για οικογένεια μαζί σου", οπότε πρέπει να δείτε αν το μελλοντικό πλάνο του καθενός είναι συμβατό με του άλλου.
# 7 χαχαχαχαχα βρε Λένα!#6 το να μην πιστεύεις πια, είναι μία μετάβαση που άπαξ έγινε συνειδητά και εις βάθος είναι αμετάκλητη. Άλλος πιστεύει στη δύναμη του ανθρώπου. Άλλος στο μεγαλείο της φύσης. Άλλος πουθενά. Κι ο καθένας βρίσκει το δικό του τρόπο να σταθεί απέναντι στον τρόμο του θανάτου. Για μένα η διαφοροποίηση η ουσιαστική έγκειται στο πόσο ώριμος είναι ο καθένας να δεχτεί πως ο απέναντί του έχει βρει έναν άλλον τρόπο να αποδεχτεί τη ζωή και το θάνατο. Εγώ έχω μάθει πως η πίστη δεν έχει λογική. Και καθόλου δε θέλω να περιγελώ την πίστη του άλλου. Εκτός κι αν έρθει και μου την τρίψει στη μούρη. Όσο με σέβεται τον σέβομαι. Ο σύζυγός μου από την άλλη νιώθει επιθετικότητα απέναντι σε κάθε είδους θρησκεία και τους πιστούς της. Και ποτέ δε θα υποχωρήσει σε μία συζήτηση πάνω σ'αυτό το θέμα. Θεωρώ πως έχει να κάνει με τους θρησκόληπτους γονείς του οπότε είναι η στάση του αναμενόμενη θα έλεγα. Και τέλος πάντων δε χρειάζεται να καταλάβεις που και τι πιστεύουν. Ούτε αυτοί σε καταλαβαίνουν. Αν θες να αρχίσεις να αναρωτιέσαι ξεκίνησε αν θέλεις από σένα και γιατί εστ πιστεύεις εκέι που πιστεύεις. Ο καθένας στον αγώνα του.
#6 Εσένα μπορεί να μη σε "καλύπτουν όλα αυτά" αλλά δεν είναι και το ζητούμενο. Εσένα σε καλύπτει κάτι άλλο που δεν καλύπτει αυτούς και πάει λέγοντας. Οι προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός σε θέματα θρησκείας δεν έχουν ως αυτοσκοπό τη δικαιολόγηση τους στους υπόλοιπους, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι η πραγματική ανεξιθρησκεία. Εδώ που τα λέμε συνήθως οι επίσημες θρησκείες πασχίζουν εναγωνίως να πείσουν ότι κατέχουν τη μία και μοναδική αλήθεια. Αν όλοι δεχόντουσαν πως αυτή είναι απλά η δική τους αλήθεια ο κόσμος θα ήταν ίσως ένα καλύτερο μέρος.Αλλά πάλι δε θα είχαν κι ένα λόγο να νιώθουν ανώτεροι από τους υπόλοιπους.
Για το 6 με κουφανε λίγο. Όχι γιατί της φάνηκε περίεργο ότι υπάρχουν άθρησκοι, αλλα ότι αυτό που της εξηγούν δεν το καταλαβαίνει και δεν της φτάνει. Ότι πρώτη φορά της συμβαίνει στη ζωή να μην καταλαβαίνει κάτι νέο ως έννοια (νέο για αυτήν πάντα); Ότι αμά της εξηγήσουν τις αρχές της κβαντικής φυσικής (ακραίο παράδειγμα), και δεν της καταλάβει, θα τις απορρίψει; Γενικά όλοι ζούμε μέσα στη φούσκα μας, αλλά βρε κορίτσι μου άνοιξε και κάνα βιβλίο, για να καταλάβεις το ποσό περιορισμένη είναι η ανθρώπινη εμπειρία.
Θέλει λεπτομέρειες.Ας πούμε εγώ (που δηλώνω ακριβώς αυτό, άθρησκη) θα αναγκαζόμουν στο τέλος για να λήξει η κουβέντα να της πω ότι τη δική μου ανώτερη οντότητα την έχω ονομάσει Μπάμπη κ ετοιμάζω αντίστοιχες γραφές που θα εκδωθούν σύντομα, για όποιον ενδιαφέρεται.
Δεν το χωράει ο νους της, που λέμε. Δεν το συλλαμβάνει γιατί έχει ταυτίσει την ύπαρξη του ανώτερου Όντος με κάτι που περιγράφεται, προσδιορίζεται, που μπορείς να πεις πράγματα γι'αυτό. Σου λέει, πώς μπορείς να πιστεύεις σε κάτι που δεν μπορείς να μου πεις τι είναι;Μα αυτό είναι ο Θεός, καλή μου #6, αυτό το ασύλληπτο. Οι θρησκείες ανέλαβαν να το κάνουν εύληπτο και να απαντήσουν στο μεγαλύτερο ερώτημα της ανθρωπότητας, με το αζημίωτο εννοείται. Και η Ορθοδοξία έχει τον Θεό, που μέσω του Αγ. Πνεύματος μετενσαρκώθηκε σε άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο, τον Χριστό. Και η φυσική (τέλειο παράδειγμα Μάγε) έχει το σωματίδιο Χιγκς, το οποίο για να γίνει κατανοητό ΚΑΠΩΣ στους "κοινούς θνητούς", εμένα κι εσένα #6, λέγεται και "σωματίδιο του Θεού", επειδή ακριβώς δεν μπόρεσαν-ακόμα-να το περιγράψουν πλήρως, να το βάλουν σε λέξεις. Έχω εφοδιαστεί με τόνους ποπ κορν, ευτυχώς έχουν μακρινή λήξη, για την ώρα που θα το ταυτοποιήσουν και θα μας πουν πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν. Ελπίζω οι θρησκευτικοί ηγέτες να έχουν εφοδιαστεί με διαστημόπλοια.Καλό διάβασμα! :D
Πόντια, το σωματίδιο Higgs λέγεται god particle για έναν απλό λόγο: Tο βιβλίο του νομπελίστα φυσικού Leon Lederman που αναφερόταν σε αυτό το 1993, είχε αρχικά τον τίτλο "The Goddamn Particle", θέλοντας έτσι ο συγγραφέας να τονίσει πόσο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, ήταν να εντοπιστεί το σωματίδιο. Ο εκδότης του όμως θεώρησε ότι η έκφραση αυτή ήταν υπερβολική για τίτλος και τον έπεισε να το αλλάξει σε "The God Particle".
Αχα! Φαντάζομαι τα μουτρα του Λεντερμαν οταν θα το εμαθε. Κρίμα, ο πρωτοτυπος τιτλος θα εφερνε πιστεύω πιο κοντά στη Φυσική, ανθρώπους που μπορουν κι εχει καποιο νοημα να την καταλαβουν. Αλλα θα μου πεις, αυτοι θα τη βρουν, στους υπόλοιπους πρεπει να τη συστησουμε. Οποτε κομματια να γινει, το χιουμορ θυσιαστηκε για το καλό της επιστημης!Θενκς Αστροναυτ, πολυ μ αρεσουν αυτα τα ινφο!
Lisa_Simpson, νομίζω και εγώ ότι στον Μπάμπη θα είχε σταματήσει να ρωτάει πια. Και κάτι που ήθελα να το πω αλλά μαζεύω την γλώσσα μου σε δημόσιο διάλογο γιατί φαντάζομαι δεν θα είναι ευπρόσδεκτη άποψη. Ο καθένας πιστεύει σε ότι θέλει (Χριστός, Αλλάχ, Βούδας κλπ), αλλά αυτό δεν παύει να είναι μόνο μια πίστη εσωτερική, που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα (φυσικά μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο). Κοινώς το βάρος της απόδειξης πέφτει σε αυτόν που πιστεύει κάτι (πχ. Δωδεκάθεο) και όχι το αντίστροφο.