Στο σημερινό «Α μπα»: όχι απλώς ένα χαρτί

Στο σημερινό «Α μπα»: όχι απλώς ένα χαρτί Facebook Twitter
124

__________________

1.


Λένα Λένα Λένα,
Από που να αρχίσω. Αυτή θα είναι η μάνα των ερωτικών ερωτήσεων, ορκίζομαι ότι περιέχει όλα τα ποταπά γκομενικά και σχετικά ψυχολογικά προβλήματα που έχουμε διαβάσει στη στήλη σου. Πρέπει να είμαι κατεστραμμένη, δεν μπορώ να με εξηγήσω διαφορετικά, το θέμα είναι ότι μου διαφεύγει το πότε συνέβη και δεν το πρόλαβα. Είμαι 28, ξεκίνησα σχέσεις στα 23. Έχω κάνει δύο, η πρώτη χειριστική και χάλια, ακόμα μου κάνει stalking ο πρώην (φρίκη). Στη δεύτερη σχέση είμαι τώρα 2 χρόνια. Πριν λίγες μέρες τον απάτησα. Αυτός με τον οποίο τον απάτησα είναι πολύ μαλάκας, οπότε το έκοψα. Το σεξ ήταν μυθικό, άγριο, τέλειο. Θυμάσαι τη Μάρνι στα πρώτα επεισόδια με τον Τσάρλι, που δείχνει ότι θέλει να σκοτωθεί από τη βαρεμάρα ενώ κάνουν σεξ; Θυμάσαι τη Fleabag που θέλει να κόψει φλέβες από τα νεύρα της, που το αγόρι της ''της κάνει έρωτα'' ενώ αναπολεί ακόμα κι έναν σκατόγερο, που τουλάχιστον της το έκανε δυνατά; Προσπερνάμε το ότι αυτά όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και στεκόμαστε στη απαισιότητα της ηρωίδας. Γιατί δεν χωρίζω λοιπόν; Γιατί είμαι γομάρα που τριανταρίζει, πλην όμως ανίκανη ενήλικης σχέσης. Έχω κρίσεις άγχους, δύσκολη οικογένεια, επισφάλεια οικονομική, βασίζομαι στην ηρεμία που μου προσφέρει ο φίλος μου, νιώθω ότι θα πέσουν να με φάνε άμα χωρίσω το καλύτερο παιδί, πρώτη ο εαυτός μου. Ταυτόχρονα με περιφρονώ για το πώς του έχω φερθεί και η ερωτική επιθυμία μου γι' αυτόν, ναι μεν αναθερμαίνεται καμιά φορά, αλλά γενικά βαλτώνει. Ενώ συνειδητοποιώ ότι έτσι και μάθει πώς του φέρθηκα ή αποσύρει την αγάπη που με τόση σιγουριά μου δίνει, θα κλαίω με μαύρο δάκρυ, μολαταύτα πάω ολοταχώς για την καταστροφή: αυτές τις μέρες σκέφτομαι τελικά να ξανακαλέσω τον τύπο με τον οποίο κάναμε σεξ, να αγνοήσω το negging που κάνει, το πόσο διαφωνώ μαζί του κοινωνικοπολιτικά και πόσο με τρομάζει ο εγωιστικός του χαρακτήρας και να κυλιστώ στο βούρκο. Να μιλάμε με τις ώρες, ναι αυτό που πολύ σωστά είπες πως είναι μια βλακεία και μισή, αλλά είναι ωραία βλακεία. Να τρελαίνομαι που επιτέλους βρήκα κάποιον να τη βρίσκω εγκεφαλικά και μετά να κάνουμε άγριο σεξ. Αλλά μετά ξέρω πως θα φύγω από κει, θυμωμένη και απογοητευμένη με μένα, που και εξαπάτησα και εξαπάτησα για κάποιον που δεν αξίζει. Δεν περιμένω πως θα 'χει σταματήσει να 'ναι σπαστικός άνθρωπος ή πως θα ερωτευτώ, τίποτα δεν περιμένω, αυτό είναι το θλιβερό. Από τη μία συνειδητοποιώ την τάση μου για αυτοκαταστροφή και από την άλλη τι κάνω; Τη σκέφτομαι και την ξανασκέφτομαι και ρέπω προς τα εκεί. Ξέρω ότι δεν θα σηκώσω το τηλέφωνο να καλέσω τον άλλο, αλλά είναι ο άλλος που αποδείχτηκε μαλάκας και με έσωσε, γιατί ξενέρωσα. Και φυσικά σκέφτομαι πάντα έναν που πέρασε, με έκαψε και έφυγε, γιατί είναι πιο εύκολο θα πεις να σκέφτομαι κάτι που δεν είχα και δεν ήξερα τι είναι, για να προβάλω εκεί όλη τη δυστυχία μου και να βολεύομαι. Και ξαναρωτώ, αφού το καταλαβαίνω αυτό, γιατί δεν ξέρω πώς να το αλλάξω; Παντρεύεται φέτος, με εκείνη που απάτησε με μένα, και σκέφτομαι να της στείλω πακέτο όλη τη συνομιλία μας όλα τα χρόνια, για να τον αφήσει στα σκαλιά της εκκλησίας ή έστω απλά να τον βρίσει, να τον φέρει προ των ευθυνών του. Ας καεί κι αυτός μια φορά. Τελικά βέβαια, τίποτα δεν θα κάνω, γιατί ντρέπομαι, γιατί λυπάμαι, την κοπέλα, εμένα, αυτόν. Δεν έχω ούτε το πλήρες θράσος για τις καταστροφικές μου τάσεις. Τι να κάνω για να μην είμαι αυτό το χάλι ανθρώπου;
--Hopeless fleabag case


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητή φίλη, αν διαβάζεις το α μπα καιρό, όχι πολύ καιρό, θα έπρεπε να ξέρεις ποια είναι η απάντηση όταν κάποιος ξέρει ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στον εαυτό του, αλλά δεν ξέρει ούτε πώς, ούτε γιατί έχει φτάσει στο σημείο να πρέπει να αλλάξει τον εαυτό του. Σου διαφεύγει πότε συνέβη όλο αυτό που αντιμετωπίζεις τώρα; Τότε χρειάζεσαι βοήθεια επαγγελματία για να καταλάβεις.


Τα γκομενικά σου είναι μια κουρτίνα πίσω από την οποία κρύβεις τις κρίσεις άγχους, την σχέση σου με την δύσκολη σου οικογένεια, και την οικονομική επισφάλεια, ακριβώς όπως η ηρωίδα του Fleabag. Μα ακριβώς.

__________________
2.

Αγαπημένη μου Λένα,

Είμαι στα 28 και έχω μια δουλειά η οποία μου αποφέρει ένα καλό μηνιαίο εισόδημα. Στην ίδια φάση είναι κ τ' αγόρι μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι έχω μια μανία με τα ταξίδια (μάλλον δεν είναι δικό πρόβλημα, μ' έχουν κάνει να πιστεύω αυτό). Μένω με τους δικούς μου απλά και μόνο για να μπορώ να εξοικονομώ λεφτά για να κλείσω το επόμενο εισιτήριο. Μέσα σε 1.5 χρόνο έχουμε πάει σε 10 διαφορετικές ευρωπαϊκές πόλεις και στη Νέα Υόρκη (έρωτας ❤) . Το θέμα μου είναι ότι έχω τους δικούς μου να μου λένε συνέχεια, μεγάλωσες, ωρίμασε, βάλε και λίγα στην άκρη για όταν κάνεις οικογένεια, επένδυσε σε κάνα διαμέρισμα κτλ κτλ. Σε κάποια φάση θα τα κάνω κ αυτά αλλά όντως μήπως είμαι ανώριμη/υπερβολική που σκορπάω όλα τα λεφτά μου σε ταξίδια? Μήπως θα έπρεπε να σκέφτομαι και λίγο το μέλλον? Δώστε τη γνώμη σας εσείς που είστε στην απέξω
--πολυταξιδευμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν πρόκειται να πω σε μια γυναίκα 28 χρονών τι να κάνει με τα δικά της λεφτά, λεφτά που έβγαλε δουλεύοντας. Ειδικά εφόσον δεν πρόκειται να ζητήσει από εμένα βοήθεια, αν κάτι πάει στραβά στη ζωή της. Οπότε, σε ρωτώ. Αν πάει κάτι στραβά στη ζωή σου, όπως να χάσεις τη δουλειά σου που σου δίνει ένα καλό εισόδημα, θα χρειαζόταν να ζητήσεις βοήθεια από τους γονείς σου; Αν ναι, το ξέρουν, και αυτό σου λένε με τρόπο. Αν όχι, δεν χρειάζεται να απαντάς.

__________________
3.

Καλησπέρα α μπα και πολλές ευχές για την οικογένεια σου. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Είμαι 40χρονών.παντρεμένη οχτώ χρόνια με δύο παιδάκια. Με τον σύζυγο γνωριζόμαστε λίγο, μόλις ένα χρόνο πριν τον γάμο. βιαζόμουν γιατί φοβόμουν μήπως και καταλήξω μόνη μου, όποτε μόλις είδα ότι είχε κάποια βασικά θέλω μου, το κυνήγησα πολύ να παντρευτούμε ελπίζοντας πως οι διαφορές ανάμεσα μας θα ήταν εύκολο να τις διαχειριστώ. Παρεμπιπτόντως είναι 5 χρόνια μικρότερος και ήμουνα η πρώτη του σχέση. Το πρόβλημα τώρα: προφανώς έκανα λάθος. Προσπαθώ να κάνω υπομονή να αντέξω αλλά είναι βουνό. με αγαπάει και σίγουρα τον αγαπάω πολύ αλλά μου φωνάζει διαρκώς και γενικά με πληγώνει με φοβερό εγωισμό και ανωριμότητα κάθε φορά που κάτι τον ενοχλεί. τόσο ώστε να βασανίζομαι καθημερινά. Τον ρωτάω αν θέλει να φύγει και μου ορκίζεται πως όχι, εξάλλου δεν φεύγει. Αλλά νιώθω ράκος πια και όταν του το εξηγώ μου ρίχνει την ευθύνη πάλι με φωνές και μετά αν δεν ζητήσω εγώ συγγνώμη δεν σταματάει τον θυμό με τίποτα. Δεν μπορώ να βρω πότε δίκιο. Οι ημέρες κυλούν αναγκαστικά ανάμεσα στην τυπικότητα και την μοναξιά, αφού δεν τολμάω να τον πλησιάσω για τίποτα. Τελειώνω το σεντόνι με την ερώτηση. Έχω τεράστιο θυμό, έχω πάει σε ψυχολόγο και μου είπε διαζύγιο ή αστον να ωριμάσει. Όμως εγώ θέλω κάτι να κάνω άμεσα να αντιδράσω να ξυπνήσει, να μάθει να με σέβεται, δεν θέλω να τον διώξω.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Έχω πει ότι δεν θα απαντήσω ξανά σε άνθρωπο που πηγαίνει ήδη σε ψυχολόγο γιατί όποιος πάει κάνει ήδη ό,τι μπορεί να κάνει και δεν χρειάζεται να χαθεί μια ερώτηση με την απάντηση «αυτά που λες εδώ πρέπει να τα συζητήσεις στη θεραπεία σου». Εσύ είσαι εξαίρεση. Πήγες σε ψυχολόγο αλλά δεν ήθελες να ακούσεις, δεν ήθελες να μάθεις, δεν ήθελες να αλλάξεις την ζωή σου. Είσαι εκεί που είσαι γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις ότι όλα είναι στο χέρι του, αποφάσισες να παντρευτείς και παντρεύτηκες ας πούμε, και μια λάθος απόφαση που πήρες κάποτε, τελικά δεν ήταν λάθος. Θα χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να αποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις τον άλλον να αλλάξει, για να βγεις εσύ σωστή.


Δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε σέβεται. Δεν διεκδικείται ο σεβασμός. Δεν έχεις καταλάβει τι είναι αυτός ο τεράστιος θυμός, σε ποιον απευθύνεται, και τι προσπαθείς να κάνεις για να τον κουμαντάρεις. Δεν έκανες τη δουλειά που έπρεπε με τον ψυχολόγο. Αν σε ενδιαφέρει να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις τα κίνητρα σου με θάρρος, πρέπει να ξαναπάς σε ψυχολόγο. Αυτό που θέλεις να κάνεις πάντως, δεν γίνεται.

__________________
4.


Αυτοι που μιλάνε λυρικοσυναισθηματικα έχουν και τα λιγότερα αισθήματα τελικά. Όλο δίπλα σου λένε πως στέκονται και στα δύσκολα σ αφηνουν μονο σου να κοιτάς τα παλούκια που πέφτουν απο τον ουρανό. Όχι δεν θέλω μεγάλες κουβέντες και αν τις ακουω, στριβω πια. Ναι, μιλα μου ποιητικά και τρυφερά, απο πίσω βλέπω την κρύα σου καρδιά. Καλά δεν τα λέω;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μην προσπαθείς να αποφύγεις τις κακοτοπιές κάνοντας κάθε φορά το ακριβώς ανάποδο από αυτό που έκανες την προηγούμενη φορά. Θα ξαναβρεθείς σε κακοτοπιά και μετά δεν θα υπάρχει άλλο ανάποδο να δοκιμάσεις. Δεν είναι τόσο απλή η ζωή για να σου δίνει τόσο ξεκάθαρα σημάδια. Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι δεν υπάρχου εγγυήσεις, ότι όσα σημάδια και να δούμε μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά πρέπει να το δεχτούμε και να το έχουμε υπόψη μας κάθε φορά. Μην βλέπεις κάθε αρνητική εμπειρία ως αποτυχία. Γιατί να μην την δεις ως συλλογή δεδομένων; Κάτι έμαθες: τα λυρικοσυναισθηματικά λόγια δεν συνοδεύονται πάντα από ανάλογα αισθήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι μιλούν έτσι δεν έχουν αισθήματα. Δεν είναι σωστή ανάλυση δεδομένων αυτή. Κάποιοι. Αυτή είναι η εμπειρία σου ως τώρα. Αν την επεκτείνεις σε όλους στον εαυτό σου θα κάνεις κακό, και πάλι απροστάτευτη θα είσαι.


Σε γενικές γραμμές όλοι μας μετά από πολλά χρόνια συλλογής δεδομένων τείνουμε να είμαστε επιφυλακτικοί με τα μεγάλα λόγια – ΟΜΩΣ μεγάλος παράγοντας είναι η χρονική στιγμή αυτών των μεγάλων λόγων. Όσο πιο νωρίς, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να υπάρχει αναξιοπιστία. Αλλά για να βγάλεις σωστά συμπεράσματα χρειάζεται παρατήρηση 360 μοιρών με πολλά συνδυαστικά δεδομένα.


Είναι πολύ δύσκολη η ζωή και γεμάτη παγίδες. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις όλες. Μην περιμένεις να τις αποφύγεις. Και μην χρησιμοποιείς τόσο εύκολα τη λέξη «όλοι».

__________________
5.


Αγαπητή Α,μπα
Θα πάω για διδακτορικό Αμερική, συγκεκριμένα Καλιφόρνια. Δεν δίστασα να κάνω αίτηση γνωρίζοντας ότι πάω κάπου πολύ μακριά και ότι αφήνω πολλά αγαπημένα πρόσωπα πίσω μου για μια ολοκληρωτικά καινούρια ζωή που θα κρατήσει τουλάχιστον πέντε χρόνια. Είμαι πολύ ενθουσιασμένη και όλοι γύρω μου είναι ενθουσιασμένοι απλά είναι πολύ σοκαριστικό για εμένα ότι είμαι τόσο διατεθειμμένη να αφήσω τη ζωή μου μέχρι τώρα. Δεν με κρατάει τίποτα εδώ γιατί δεν νιώθω πως ταίριαξα , όχι με την έννοια ότι είμαι πολύ έξυπνη, απλά ώστε να νιώθω πλήρης και να πω βρήκα τους κύκλους μου ,το μέρος που θέλω να βλέπω κάθε μερα κτλ. Είναι παιδικό που ακόμα ψάχνω το μέρος που θα ταιριάξω ? Δεν θέλω να πάω στο νέο μέρος με κολλήματα. Ευχαριστώ πολύ.
- cherryblossom

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν βλέπω κάτι παιδικό στο να κάνεις διδακτορικό στην Καλιφόρνια. Συγχαρητήρια για την επιλογή, είναι από τα πιο ωραία μέρη της γης. Ευλογημένος τόπος, χωρίς να εννοώ ότι δεν έχει άφθονες δυσκολίες.

 

Αυτό που είναι κάπως χαριτωμένα παιδικό είναι ότι νομίζεις ότι αν πας στην άλλη άκρη της γης θα αφήσεις την ζωή που ξέρεις, όλα όσα ξέρεις, πίσω σου. Ό,τι σε έχει δυσκολέψει ποτέ, θα το κουβαλήσεις μέσα σου μαζί με τις βαλίτσες. Η νοοτροπία σου θα έρθει σε σύγκρουση με τη νέα χώρα ακόμα και όταν θέλεις με όλη σου την καρδιά να ενταχτείς. Αυτό θα συμβεί με πολύ αργούς ρυθμούς, εφόσον το θελήσεις μόνο, και όχι αυτόματα. Δεν θα είναι ολοκληρωτικά καινούρια ζωή με το που θα κατέβεις από το αεροπλάνο. Δεν σου το λέω για να σε απογοητεύσω, σου το λέω για να μην περιμένεις να γίνεις άλλος άνθρωπος. Δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που θα σε κάνει άλλο άνθρωπο. Σίγουρα υπάρχει μέρος στο οποίο θα νιώσεις ότι βρήκες τη φυλή σου. Σου εύχομαι ολόψυχα να είναι αυτό το μέρος η Καλιφόρνια. Κρίμα που δεν μας είπες πού. Θα ονειρευτώ ότι εννοείς τη Νότια.

__________________
6.


Αγαπημένη μου να σας ζήσει το μωρό σας!! Έχω κι εγώ ένα μωράκι που πρόκειται να βαφτίσω τέλος του χρόνου. Συνηθίζεται, όπως ξέρουμε όλοι, οι καλεσμένοι να φέρνουν δώρα για το μωρό εκείνη τη μέρα, ωστόσο σκεφτόμαστε σοβαρά στα προσκλητήρια να βάλουμε αριθμό λογαριασμού προκειμένου όποιος θέλει να κάνει μια κατάθεση αφενός γιατί ίσως να επενδύαμε σε μια πιο χρήσιμη αγορά σχετικά με το παιδί σ' εκείνη τη φάση αντί για ρούχα, λευκά είδη ή παιχνίδια κ αφετέρου η βάφτιση δε θα γίνει στη Θεσσαλονίκη όπου μένουμε, αλλά στην Αθήνα, που σημαίνει ότι οι ενδεχόμενες αλλαγές σε ρούχα δε θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι πάρα πολύ νωρίς βέβαια ακόμη αλλά το έχω στο μυαλό μου κ θα ήθελα τη γνώμη σου αλλά κ των αναγνωστών σχετικά με το πώς θα μπορούσα να το διατυπώσω στο προσκλητήριο με έξυπνο κ κομψό τρόπο. Ευχαριστώ!
- Anne


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεται έξυπνος και κομψός τρόπος, αρκεί ο παραδοσιακός τρόπος, όπως γίνεται και στους γάμους εδώ και πολλά χρόνια και κανείς δεν παρεξηγείται. Απλώς βάζεις λογαριασμό τράπεζας, όλοι ξέρουν γιατί το κάνεις. Επίσης υπάρχουν και οι λίστες δώρων στις οποίες επιλέγεις τι θέλεις από πριν και τελειώνει η υπόθεση. Ό,τι και να αποφασίσετε πάντως δεν θα γλιτώσετε αυτούς που θέλουν οπωσδήποτε να κάνουν το δικό τους δώρο. Μιλάω για τους γνωστούς «ανένταχτους», που δεν υπομένουν ζυγό. Πάντως οι μεγαλύτεροι και αναπάντεχοι θησαυροί από τους ανένταχτους έρχονται, και μερικές φορές αξίζει να το ρισκάρεις, ανταμείβεσαι με έναν τρόπο που αν δεν σου βγει σε καλό, θα σε ανεβάσει ψυχολογικά αν έχεις αρκετό χιούμορ. Δεν υπάρχει ζευγάρι που παντρεύτηκε ή που βάφτισε και δεν έχει να πει μια ωραία ιστορία από δώρο ανένταχτου.


_________________
7.

Η εξαπατηση συντροφού δεν έπρεπε να είναι ποινικο αδίκημα;; υπάρχει νόμος για την εξύβριση αλλά το να καταχραστεις τα συναισθήματα του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου και να εκμεταλλεύεσαι τα συναισθήματα του είναι νομιμο;;Δεν θα πρεπε να υπάρχει μια απλή παραδειγματική τιμωρία; όπως ασπουμε καταναγκαστική εργασία όπως στο εξωτερικό είτε σε σχέση είτε παντρεμένος νομίζω θα ήταν μια δικαίωση για τους κερατωμενους συντρόφους και θα έκανε καλό στη ψυχική τους ηρεμία .
- Έισαι εμπνευση


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η μοιχεία υπήρξε αδίκημα στον δυτικό κόσμο μέχρι πολύ πρόσφατα, στην Ελλάδα καταργήθηκε αυτός ο νόμος μόλις το 1982. Υπάρχει λόγος που καταργήθηκε, όσο και αν είναι κατανοητή η ανάγκη για δικαίωση του απατημένου. Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτεί, υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις και γκρίζες ζώνες (είναι απάτη μόνο το σεξ;) και όπως ήταν ο νόμος, απαιτούσε να πιαστούν οι μοιχοί στην πράξη και μάλιστα γυμνοί, και δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.


Ο λόγος που ο δυτικός κόσμος κατάργησε αυτή την ρύθμιση είναι ότι ο νόμος αυτός λειτουργούσε σε συντριπτικό βαθμό κατά των γυναικών. Δες τι γίνεται στις χώρες που η μοιχεία είναι ακόμα παράνομη. Μάντεψε ποιος φταίει περισσότερο. Μην ζητάς να γυρίσουμε πίσω σε μια σημαντική κατάκτηση. Όταν η σεξουαλική ελευθερία εξισωθεί στα δύο φύλα, ας το ξανασυζητήσουμε.


Ακόμη και σήμερα όμως υπάρχει κάποιου είδους ποινή σε περίπτωση απιστίας. Σε ένα διαζύγιο παίζει ρόλο η συστηματική εξαπάτηση για αποφάσεις του δικαστηρίου σχετικά με τη διατροφή, την επιμέλεια των παιδιών. Ως κοινωνία συμφωνούμε ότι η εξαπάτηση είναι κακό πράγμα.


Τώρα, η «εκμετάλλευση συναισθημάτων» και μάλιστα σε περίπτωση σχέσης είναι κάτι που με τίποτα δεν μπορεί να μπει σε νόμο, γιατί δεν μετριέται αντικειμενικά. Γι'αυτό ας πούμε ξανά όλοι μαζί: ο γάμος δεν είναι απλά ένα χαρτί.

 

124

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#6 Θα μπορούσες να ρωτούσες κάποιον διάσημο,μιας και αυτό το κάνουν συνήθως. :ΡΠέρα από την πλάκα,συμφωνώ με την Λένα.Έτσι κι αλλιώς,στην περίοδο της κρίσης,νομίζω ότι είναι κατανοητό πλέον συν το γεγονός ότι είναι και ένας πονοκέφαλος λιγότερος για τους προσκεκλημένους για το τι θα πάρουν. Στο κάτω κάτω της γραφής,εσείς ξέρετε καλύτερα τι χρειάζεται!Να σας ζήσει! :)
#1 Θα κάνω μία παρατήρηση που ίσως δεν είναι πολύ σχετική με την ερώτηση: Το ότι για χρόνια έκανες σεξ με έναν δεσμευμένο άντρα, δηλαδή το ότι για χρόνια συμμετείχες, από κοινού με τον δεσμευμένο αυτόν άντρα, στην εξαπάτηση ενός ανθρώπου, της επίσημης συντρόφου του εννοώ, δεν σου προκαλεί καμία τύψη;
#6Μπορεί να αναγραφεί *προαιρετική* (φυσικά) λίστα βάπτισης ή/και λογαριασμός τραπέζης (με κάποιο χαριτωμένο στιχάκι αν επιθυμείτε, που να το πλασάρει το πράγμα κάπως καλύτερα) σε *ξεχωριστό* καρτάκι, μεγέθους 9 x 5, που να συνοδεύει την πρόσκληση.Νομίζω πως οι λίστες και οι λογαριασμοί (και οι δωροεπιταγές) "λύνουν" ενίοτε τα χέρια και των μεν και των δε. Φυσικά, ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να αγοράσει ή να φτιάξει δώρο και να το προσφέρει. Προσωπικά δεν θα το έβλεπα αρνητικά, αφού δεν υπάρχει δέσμευση. Άλλωστε ο κάθε ένας ξέρει την σχέση του με τα άτομα, αν έχει ξανακάνει δώρο στο παρελθόν και ποιας μορφής και τι πιστεύει ότι θα χρειαζόταν ή όχι το μωρό ή η οικογένεια και επίσης, προσωπικά, δεν θα είχα πρόβλημα να "ξοδέψουν" οι γονείς για τον εαυτό τους τα χρήματα, εφόσον τις περισσότερες ανάγκες του μωρού μπορεί να τις έχουν καλυμμένες και -κακά τα ψέματα- αυτοί μπορεί να έχουν περισσότερη ανάγκη κάτι.Επίσης τα ίδια τα προσκλητήρια μπορούν να γίνουν από το χαμόγελο του παιδιού, την κιβωτό του κόσμου και άλλες οργανώσεις, για καλό σκοπό, αν κάποιος ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο :-)
#3 Απαντάς μόνη σου στην ερώτηση σου. Τον παντρεύτηκες, γιατί θεώρησες ότι σε πήραν τα χρόνια και ήταν διαθέσιμος για οικογένεια. Από την αρχή έβλεπες ότι δεν έχει καλή συμπεριφορά, αλλά επέλεξες να το υποβαθμίσεις, γιατί ήθελες να κάνεις παιδιά. Τώρα τι θέλεις ακριβώς; Δε σε κρίνω καθόλου. Η επιθυμία σου, να κάνεις την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, παιδιά, υπερίσχυσε μπροστά στην αβεβαιότητα , να ψάξεις για κάποιον πιο κατάλληλο, για να κάνεις οικογένεια. Μπορεί και να μην έβρισκες, οπότε ορθώς αποφάσισες τότε, σύμφωνα με τα πιστεύω σου.Η ερώτηση σου έχει σχέση με χθεσινή ερώτηση, για το κατά πόσον πρέπει να πιστεύουμε τον άλλο όταν μας λέει ή δείχνει ξεκάθαρα, ποιος είναι. Προσωπικά , πάντα πιστεύω ότι βλέπω και ότι ακούω. Δεν είμαι της άποψης ¨έτσι τα λέει ή δεν τα εννοεί¨. Η ερώτηση μου είναι, γιατί δε λέει αυτό που εννοεί, δηλαδή πάλι πρόβλημα υπάρχει, όταν κάποιος κρύβεται ή δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που θέλει. Το ίδιο ισχύει και για τη συμπεριφορά. Πως ρισκάρεις ότι κάποιος θα αλλάξει ολόκληρο χαρακτήρα για σένα; Αν όχι ολόκληρο χαρακτήρα, μια σοβαρή δυσλειτουργία, όπως είναι ο συνεχόμενος θυμός ή η ανωριμότητα; Αυτά δεν είναι αστεία. Δεν είναι στη σφαίρα , όλοι έχουμε τα αδύνατα σημεία μας. Ειδικά όταν πρόκειται να κάνουμε παιδιά μαζί του. Η νοοτροπία, που λέει ότι η γυναίκα είναι το παντοδύναμο ον, που με την καπατσοσύνη και την πονηριά της θα διορθώσει τα αδιόρθωτα, οδηγεί στο να σε φτύνουν και να νομίζεις ότι βρέχει. Όλες αυτές που υπερτίμησαν τη φυλετική τους ιδιότητα και νόμισαν, ότι θα αλλάξουν τους άντρες τους μετά το γάμο (γιατί τους το είπαν η μαμά και μια ξαδέλφη πολύ πετυχημένες.....), υπέφεραν και μαζί μ αυτές και τα παιδιά τους. Λοιπόν εν κατακλείδι, την πάτησες με το σύζυγο, αλλά το ήξερες και θα έπρεπε να το περιμένεις. Το λες μόνη σου. Τώρα η μόνη λύση είναι ή αντέχεις ή χωρίζεις, αλλά χωρίς δάκρυα παρακαλώ. Όταν τα κριτήρια σου είναι η κατάσταση χωρίς τον άνθρωπο, αυτά συμβαίνουν. Ρίσκαρες πολύ σοβαρά και δεν σου πέτυχε, όπως ήταν αναμενόμενο. Τουλάχιστον ΄έχεις τα παιδιά σου, αυτό που ήθελες δηλαδή
#3 Απαντάς μόνη σου στην ερώτηση σου. Τον παντρεύτηκες, γιατί θεώρησες ότι σε πήραν τα χρόνια και ήταν διαθέσιμος για οικογένεια. Από την αρχή έβλεπες ότι δεν έχει καλή συμπεριφορά, αλλά επέλεξες να το υποβαθμίσεις, γιατί ήθελες να κάνεις παιδιά. Τώρα τι θέλεις ακριβώς; Δε σε κρίνω καθόλου. Η επιθυμία σου, να κάνεις την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, παιδιά, υπερίσχυσε μπροστά στην αβεβαιότητα , να ψάξεις για κάποιον πιο κατάλληλο, για να κάνεις οικογένεια. Μπορεί και να μην έβρισκες, οπότε ορθώς αποφάσισες τότε, σύμφωνα με τα πιστεύω σου.Η ερώτηση σου έχει σχέση με χθεσινή ερώτηση, για το κατά πόσον πρέπει να πιστεύουμε τον άλλο όταν μας λέει ή δείχνει ξεκάθαρα, ποιος είναι. Προσωπικά , πάντα πιστεύω ότι βλέπω και ότι ακούω. Δεν είμαι της άποψης ¨έτσι τα λέει ή δεν τα εννοεί¨. Η ερώτηση μου είναι, γιατί δε λέει αυτό που εννοεί, δηλαδή πάλι πρόβλημα υπάρχει, όταν κάποιος κρύβεται ή δεν μπορεί να εκφράσει αυτό που θέλει. Το ίδιο ισχύει και για τη συμπεριφορά. Πως ρισκάρεις ότι κάποιος θα αλλάξει ολόκληρο χαρακτήρα για σένα; Αν όχι ολόκληρο χαρακτήρα, μια σοβαρή δυσλειτουργία, όπως είναι ο συνεχόμενος θυμός ή η ανωριμότητα; Αυτά δεν είναι αστεία. Δεν είναι στη σφαίρα , όλοι έχουμε τα αδύνατα σημεία μας. Ειδικά όταν πρόκειται να κάνουμε παιδιά μαζί του. Η νοοτροπία, που λέει ότι η γυναίκα είναι το παντοδύναμο ον, που με την καπατσοσύνη και την πονηριά της θα διορθώσει τα αδιόρθωτα, οδηγεί στο να σε φτύνουν και να νομίζεις ότι βρέχει. Όλες αυτές που υπερτίμησαν τη φυλετική τους ιδιότητα και νόμισαν, ότι θα αλλάξουν τους άντρες τους μετά το γάμο (γιατί τους το είπαν η μαμά και μια ξαδέλφη πολύ πετυχημένες.....), υπέφεραν και μαζί μ αυτές και τα παιδιά τους. Λοιπόν εν κατακλείδι, την πάτησες με το σύζυγο, αλλά το ήξερες και θα έπρεπε να το περιμένεις. Το λες μόνη σου. Τώρα η μόνη λύση είναι ή αντέχεις ή χωρίζεις, αλλά χωρίς δάκρυα παρακαλώ. Όταν τα κριτήρια σου είναι η κατάσταση χωρίς τον άνθρωπο, αυτά συμβαίνουν. Ρίσκαρες πολύ σοβαρά και δεν σου πέτυχε, όπως ήταν αναμενόμενο. Τουλάχιστον ΄έχεις τα παιδιά σου, αυτό που ήθελες δηλαδή
#6, η αλήθεια είναι ότι η λίστα δε συνηθίζεται για βαφτίσια. Αν δεν μπορείς να ενημερώσεις ότι θα ήταν καλύτερο να προτιμηθούν εταιρείες που να δέχονται αλλαγή σε άλλη πόλη, ή/και για άλλους λόγους θες να βάλεις τη λίστα προτίμησε να εξηγήσεις ότι είναι προαιρετική.
Εγώ νομίζω όπως είπαν και παραπάνω ότι ειδικά στα βαφτίσια είθισται πλέον η χρήση λογαριασμού για φιλανθρωπικό σκοπό. Και το βρίσκω πολύ σωστό για τη διάδοση της ιδέας της φιλανθρωπίας και επίσης συνάδει και με το πνεύμα του χριστιανισμού έτσι; για βάφτιση μιλάμε, θρησκευτικό μυστήριο, δεν είναι υποχρεωτικό να βαφτιστεί το παιδί, υποτίθεται το κάνουν οι γονείς με κάποια πνευματικότητα! Δεν είναι κοσμικό γεγονός μόνο!
#3 1."Με τον σύζυγο γνωριζόμαστε λίγο, μόλις ένα χρόνο πριν τον γάμο. βιαζόμουν γιατί φοβόμουν μήπως και καταλήξω μόνη μου, όποτε μόλις είδα ότι είχε κάποια βασικά θέλω μου, το κυνήγησα πολύ να παντρευτούμε ελπίζοντας πως οι διαφορές ανάμεσα μας θα ήταν εύκολο να τις διαχειριστώ. "2"Το πρόβλημα τώρα: προφανώς έκανα λάθος. Προσπαθώ να κάνω υπομονή να αντέξω αλλά είναι βουνό." .3."....δεν σταματάει τον θυμό με τίποτα." "Έχω τεράστιο θυμό...."Αγαπητό 3, λυπάμαι πραγματικά που είσαι μέσα σε αυτήν την κατάσταση. Τα ίδια συναισθήματα, σκέψεις, αμφιβολίες με εσένα έχει μάλλον και ο σύζυγος σου. Μπορεί και εκείνος να νιώθει ότι έχει κάνει λάθος και για αυτό να έχει τόσο θυμό. Οι λέξεις "μοναξιά ", "κυνήγι", "ευκολία" και "διαχείριση" μου φέρνουν για κάποιο λόγο την λέξη "εκπτώσεις" στο νου. Κάνεις υπομονή γιατί θεωρείς ότι είναι εξιλέωση για το "λάθος" που έκανες; Έκανες ένα βήμα και πήγες σε ψυχολόγο, μπράβο σου για αυτό. Δεν ήσουν έτοιμη να ακούσεις αυτό που σου είπε αλλά το κράτησες όμως και αυτό λέει πολλά. Με τον σύζυγο σου είστε στο ίδιο έργο θεατές, αλλά από διαφορετικές πολυθρόνες, δες που θες να πας την δική σου πολυθρόνα ή ακόμα και αν θέλεις να κάθεσαι σε πολυθρόνα.
#2Είναι τέλεια τα ταξίδια. Αλλά μήπως επιβαρύνεις τους δικούς σου? Είσαι ενήλικη και δουλεύεις. Συνεισφέρεις στα έξοδα του σπιτιού? Γενικά δε μου φαίνεται παράλογο να θέλουν οι δικοί σου να μένεις μόνη σου. Είσαι αρκετά μεγάλη για να εισαι "φιλοξενούμενη", πόσο μάλλον αν βγάζεις χρήματα. Μπορείς να κάνεις οικονομία και να πηγαίνεις λιγότερα μεν αλλά πιο ουσιαστικά δε, ταξίδια, που θα έχεις οργανώσει απο πριν και θα τα θυμάσαι ίσως για περισσότερο.
#7: Εσύ ή τρολλάρεις ή το έγραψες εν βρασμώ ψυχής.Όπως και νά'χει, δεν είναι λογικά πράγματα αυτά. Ευχαρίστησέ τον/την για το μάθημα που σου έδωσε, να μην εμπιστεύεσαι και πιστεύεις έτσι τυφλά τον κόσμο, και στειλ'τον στο καλό.Αν είναι έτσι να τιμωρούμαι όποιον εμείς πιστεύουμε οτι πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, θα είμασταν όλοι στην καταναγκαστική. Εσύ είσαι σίγουρή οτι ποτέ των ποτών δεν πρόδωσες την εμπιστοσύνη κάποιου? (Όχι απαραίτητα εραστή, μπορεί να ήταν φίλος, συγγενής, κτλ)Υ.Γ.: Αν θες να ζήσεις σε χώρα που τιμωρείται η μοιχεία, γίνεται. Βλέπεις να είναι εκεί οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι;
#2: Δηλαδή αυτό που μας λες είναι οτι οι γονείς σου ακόμη μετα από 28 χρόνια είναι υποχρεωμένοι να σε συντηρούν για να κάνεις εσύ ζωάρα με τα ταξίδια σου και την καλοπέραση σου, και μετά σου κακοφαίνεται όταν προσπαθούν να σου το φέρουν πλάγια-πλάγια οτι ήρθε η ώρα να ανεξαρτητοποιηθείς. Καταρχήν έχουν πρωτίστως αυτοί ευθύνη, γιατί έτσι σε μεγάλωσαν (κακώς).Όμως εσύ, 28χρονών γαϊδάρα και με καλή δουλειά (άλλο άμα είσαι άνεργη/φοιτήτρια), ούτε σκέψη να αναλάβεις την ευθύνη της συντήρησης του εαυτού σου και να ανεξαρτητοποιηθείς. Γιατί έτσι είναι οι γονείς, αφού αποφάσισαν να σε φέρουν στον κόσμο, ας πληρώνουν μια ζωη, χεστήκαμε. Εσύ να περνας καλά!Αν τα ταξίδια που έκανες όντως σε είχαν κάνει πιο πλούσια, θα συνειδητοποιούσες πόσο λάθος είσαι, και θα μάθαινες από άλλες χώρες όπου οι νεότεροι μαθαίνουν από νωρίς να συντηρούν τον εαυτό τους (ακόμα κι όταν μένουν στο πατρικό τους).Άρα, ξεκίνα πρώτα το ταξίδι της αυτοσυντήρησης, και μετά τα υπόλοιπα. Θα δεις οτι κι αυτό σε κάνει πλουσιότερη και περήφανη που είσαι ένας ανεξάρτητος άνθρωπος. (χώρια του πόσα θα μάθεις κατά την πορεία, ακόμη και για τον εαυτό σου)
Κατάλαβα ότι η #2 μένει με τους γονείς της, για να μη χρειαστεί να βάλει το χέρι στην τσέπη για κάτι άλλο πέραν των ταξιδίων. Τζάμπα φαΐ, τζάμπα ύπνος και πληρωμένοι λογαριασμοί καταλαβαίνω από τα συμφραζόμενα και εξ ού και τα 10 ταξίδια μέσα σε ένα χρόνο. Δεν είναι άσχημα τα ταξίδια, αλλά χρειάζεται κι ένα μέτρο.
#2 Τώρα μπορεί να πέσουν να με φάνε, αλλά τους γονείς σου τους σκέφτεσαι που 28 χρονών γυναίκα μένεις ακόμα μαζί τους και δεν έχουν το χώρο τους; Είναι αναγκασμένοι να μένουν με το παιδί τους, έτσι ώστε το παιδί να κάνει τα καπρίτσια του. Και άμα αυτοί θέλουν να ξαναζήσουν τον έρωτά τους, αλλά δεν μπορούν επειδή εσύ είσαι εκεί μπάστακας; Καλά δε λέω, μπορεί να απολαμβάνουν την παρουσία σου και να μην υπάρχει κανένα θέμα. Μπορεί όμως και να θέλουν κατα βάθος να είναι μόνοι τους, αλλά ελάχιστοι είναι οι γονείς που θα το πουν αυτό ανοιχτά.
Heifischnet, πρότεινέ τους διακριτικά αυτή την ταινία:http://www.imdb.com/title/tt0274155/Δεν είναι κανένα αριστούργημα, μια ανάλαφρη κομεντί είναι. Μπορεί να τους δώσει όμως τροφή για σκέψη.
HaifischnetΑπλό. Ζήτα τους να συνεισφέρουν στα έξοδα του σπιτιού. Φρόντισε να υπάρχει πρόγραμμα για το πότε καθαρίζει και τι ποιος, σαν να πρόκειται για συγκατοίκους. Αν δεν είναι δωρεάν διαμονή και δωρεάν καθαρίστρια included, κάνει την παραμονή στο οικογενειακό σπίτι πολύ λιγότερο επιθυμητή και όχι τόσο συμφέρουσα.Δεν βλέπω το κακό με τους Ευρωπαίους γονείς που το κάνουν αυτό. Επίσης όμως θα πρέπει να απενοχοποιήσεις στα μάτια τους το να μοιράζονται το πρώτο/δεύτερό τους σπίτι με φίλους, γιατί αλλιώς δύσκολο να το κάνουν τόσο νωρίς. Εσύ έχεις συγκατοικήσει με φίλους; Άρχισε τις ιστορίες :)
#1Χρειάζεσαι δύναμη και εμπιστοσύνη στον εαυτό σου για να μην εμπλέκεσαι σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Δεν φτάνει να τις αναγνωρίζεις και να χαράζεις παραλληλισμούς. Οι συνθήκες που αναφέρεις δεν είναι ιδανικές για να ενηλικιωθείς με δύναμη και εμπιστοσύνη, άρα πρέπει να τις συγχωρήσεις, και τον εαυτό σου, για να τα αποκτήσεις τώρα. Μόνο με επαγγελματική βοήθεια θα βγεις από τον φαύλο κύκλο. Μην το αργείς. Όσο περιμένεις και τα κλωθογυρίζεις μέσα σου, θα εξαπατάς το καλό αγόρι που αυτή τη στιγμή περιφρονείς αλλά χρειάζεσαι την εκτίμησή του κι έτσι λες ψέματα για να τον κρατάς, και θα κερδίζει έδαφος στο κεφάλι σου αυτός που όσο μ@λάκας κι αν είναι εκτοξεύει την αδρεναλίνη και την κ@ύλα σου στα ύψη. Στην τελική όμως εσύ χάνεις. Κι από τις δύο καταστάσεις. Χρόνο κι ενέργεια να ασχοληθείς με τα πραγματικά σου προβλήματα. Που τα κρύβεις πίσω από όλο αυτό το προπέτασμα καπνού. Μην το αργείς, πήγαινε.
#2Πήγαινε ταξίδια. Θα σε κάνουν πλουσιότερο άνθρωπο από όλα τα χρήματα και τα ακίνητα του κόσμου. Αν το αγόρι σου είναι στην ίδια φάση, πηγαίνετε ταξίδια μαζί, θεμελιώνει μια σχέση πάρα πολύ γερά να βλέπεις πώς αντιδρά ο άλλος σε καινούριες εμπειρίες, κατά την άποψη κι εμπειρία μου. Οι αναμνήσεις είναι επίσης ανεκτίμητες. Αν η υποθετική απώλεια της θέσης σου θα σε ανάγκαζε να ζητήσεις οικονομική βοήθεια από τους γονείς, βάλε κάποια χρήματα στην άκρη για να υπάρχουν στην περίπτωση που θα συμβεί. Θεωρητικά χρειάζεσαι να καλυφθείς για 3 μήνες τουλάχιστον. Για να μη σου κακοφανεί, συνδύασέ το με ένα διάλειμμα όσο σχεδιάζεις ένα πιο απαιτητικό ταξίδι, ας πούμε το γύρο περισσότερων από μίας χώρας - με την έννοια ότι χρειάζεται να κλείσεις ξεχωριστά καταλύματα πχ. τα οποία μπορείς να πληρώσεις τμηματικά όπως τα κλείνεις, ή χρειάζεσαι εμβόλια πολύ καιρό πριν πας. Κάνε την έρευνά σου για την περιοχή, βρες μια εποχή που είναι χαμηλής κίνησης και τα εισιτήρια είναι φθηνά, κλείστα 6-9 μήνες νωρίτερα και μετά συνέχισε με έρευνα αξιοθέατων, καταλυμάτων κοντά στα αξιοθέατα, κ.ο.κ. Έτσι θα έχεις κάτι να προσμένεις που έχεις σχεδιάσει πολύ καιρό και είναι ένα ταξίδι-επιβράβευση σχεδιασμένο στα δικά σου μέτρα. Να έχεις πάντα ένα ταξίδι μπροστά σου, εύχομαι :)
Ξέχασα να προσθέσω ότι ιδανικά θα έπρεπε να φύγει από τους γονείς και να μείνει με το αγόρι ει δυνατόν ώστε να είναι κυρία των οικονομικών της και να πηγαίνει όσα ταξίδια της επιτρέπει η δικιά της τσέπη...
#6Βρήκα χαριτωμένη μια πρόσφατη πρόσκληση σε βάφτιση όπου αναγραφόταν λογαριασμός τραπέζης κάτω από ένα στιχάκι, κάτι του στυλΜη μου πάρεις ρουχαλάκι...θέλω να πάω με τους γονείς μου ταξιδάκι!Αρ/Λ 121314μπλαμπλα.Επίσης μπορείς να ανοίξεις λίστα σε μεγάλο πολυκατάστημα που λειτουργεί και στη Θεσσαλονίκη όπου σου δίνουν επίσης λογαριασμό, συγκεντρώνουν τα χρήματα και μετά μπορείς να αποφασίσεις εσύ πώς να τα ξοδέψεις έναντι προϊόντων που διαθέτει το πολυκατάστημα. Πάντως χάρηκα ιδιαίτερα τα πρακτικά δώρα που έφεραν φίλοι στην κόρη μου, πριν γεννηθεί, που δεν θα είχα σκεφτεί να αγοράσω εγώ. Κάποια από αυτά θέλησα να κάνω κι εγώ δώρο σε άλλα μικρά και δεν τα ξαναβρήκα οπότε είναι ήδη μοναδικά στο δικό μου κύκλο. Και εννοείται πως o,τιδήποτε χειροποίητο, πλεκτό ή ραμμένο έχει τεράστια συναισθηματική αξία όταν πια το χρησιμοποιήσει το παιδί.
Να προσθεσω στο 7 ότι αν ψαξεις να βρεις πρωτοσελιδα της προ 80 εποχης θα βρεις αρκετους/ες με τα σεντονια στο δρομο για το περιπολικο.Εαν θες να είναι η προσωπικη σου ζωή κοινωνικα αστυνομευσιμη θα υποστεις και την παρεμβαση μας. Κυριολεκτικα ΕΜΕΙΣ θα σου πουμε τι θα κανεις κεκλισμενων των θυρων σου πανω στην καμαρα σου.Θελεις; Γιατί τιποτα δεν εγγυαται ότι δεν θα είσαι εσυ σε μερικα χρονια με σεντόνι στη ΓΑΔΑ. Το κερατην είναι αρχαια Τεχνη, ασχημη αλλα δημοφιλης.Το σχολιο αυτο δεν απευθυνεται σε σενα μιας και είναι φανερο ότι απλα θες να ξεχαρμανιασεις το βιωμα σου, είναι απο τις περιπτώσεις που ναι οι αντρες είναι γουρουνια και οι γυναικες πουτανες, απλα μην καθισεις στον ξορκισμο του θυμου για πολυ και σου γίνει χουι.
#7Η απάτη ή/και το κεράτωμα τιμωρείται κοινωνικά, με την απομάκρυνση και διατυμπανισμό στον κοινό περίγυρο αυτού που εξαπατά, και αφαίρεση δικαιωμάτων σε κοινά αγαθά και παιδιά. Συνήθως όμως ο εξαπατημένος αισθάνεται τόση ντροπή, που ακόμη κι αν απομακρύνει αυτόν που απάτησε, δεν προχωρά στο δημόσιο κομμάτι της τιμωρίας. Τα δικαστήρια όντως λαμβάνουν υπόψιν την απάτη σε πιθανές διαμάχες για επιμέλεια των παιδιών και διαχωρισμό των οικονομικών, αλλά κι αυτά χρειάζονται μια κάποια απόδειξη ότι διεμείφθη απάτη.Για κάποιο λόγο νομίζω ότι εννοείς να τιμωρείται ακόμη κι αν δεν θέλει ο απατημένος να τον απομακρύνει. Κάτι του στιλ να τον στείλεις να σπάει πέτρες στη Σιβηρία. Μάντεψε όμως, όπως λέει και η Λένα, όσο υπήρχαν νόμοι κατά της μοιχείας υπέφεραν οι γυναίκες κυρίως και οι πέτρες ήταν φονικό όπλο της εκτέλεσής τους. Με πολλές από αυτές να είναι αθώες ή και τα αληθινά θύματα απάτης που ο άντρας ήθελε να βγάλει από τη μέση. Και το πετύχαινε. Επειδή ο λόγος μιας γυναίκας ακόμη και σήμερα είναι υποδεέστερος από το λόγο ενός άντρα, και ακόμη περισσότερο από το λόγο μιας ομάδας αντρών που υποστηρίζουν τον πρώτο ακόμη και χωρίς καμία απόδειξη. Διάβασε λίγο ξένο τύπο, δες στη Μέση Ανατολή και βόρεια Αφρική, τις Λατινικές χώρες της Ν. Αμερικής όπου η νομοθεσία ακόμη τιμωρεί τη μοιχεία... αυτές οι υποθέσεις πολύ συχνά δημοσιεύονται. Δες τη γλώσσα και πώς καταρτίζονται οι κατηγορίες. Θα καταλάβεις πολλά πιστεύω.
# Ο σεβασμός κερδίζεται ή εμπνέεται. Επιβάλλεται επίσης αλλά αυτό δεν είναι σεβασμός αλλά φόβος. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι δραστικό για να "ξυπνήσει" ο άντρας σου, να καταλάβει τι γαμάτο άτομο είσαι και να σε σεβαστεί. Το κακό έχει γίνει πριν πολύ καιρό και δεν μπορει να αλλάξει η συμπεριφορά του δια μαγείας. Οπως σου είπε ο ψυχολόγος ή θα χωρίσετε ή θα κάνει υπομονή μπας κι αλλάξει, δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε δια μαγείας την συμπεριφορά κάποιου θα υπήρχαν μόνο ευτυχισμένα ζευγάρια.Κατηγορείς τον εαυτό σου για τον γάμο, οτι βιάστηκες και πήρες μια απόφαση με λάθος κριτήρια. Μην κάνεις κι ένα δεύτερο λάθος λοιπόν. Αν νομίζεις οτι ο γάμος σου έφτασε σε ένα τέλμα μην μένεις σ αυτόν μόνο και μόνο για ν αποδείξεις οτι ο γάμος δεν ήταν ένα λάθος. Μην προσπαθήσεις να διορθώσεις το ένα λάθος με ένα δεύτερο.
Θα έλεγα ότι δεν είναι ο σεβασμός που κερδίζεται ή εμπνέεται. Η εκτίμηση είναι αυτό που κερδίζεται ή εμπνέεται. Ο σεβασμός υποτίθεται ότι είναι αυτονόητος προς όλους όσους σχετιζόμαστε. Οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημες στην καθομιλουμένη παρατηρώ αλλά δεν είναι. Για να το διευκρινίσω και για την ερωτώσα.Δέχομαι ότι μπορεί να σου μιλήσει ενδεχομένως άσχημα πάνω στα νεύρα του (όλοι μπορεί να παρεκτραπούμε με κάποιον τρόπο ενίοτε επειδή είμαστε όλοι άνθρωποι) αλλά θα πρέπει παράλληλα να κάνει πράξεις που να δείχνουν ότι σε σέβεται. Το να σου μιλάει μονίμως άσχημα ή να σε απομονώνει σε μοναξιά κι έλλειψη επικοινωνίας δείχνει έλλειψη σεβασμού εκτός από εκτίμησης. Και σ'αυτό δεν φταίς που "δεν του το ενέπνευσες". Φταίει ότι κι εκείνος δεν είναι ευχαριστημένος με την δική του ζωή και εκδηλώνει θυμό απέναντί σου χρεώνοντάς σου το αυτό (προφανώς γιατί κι εκείνος νιώθει τρόπον τινά εγκλωβισμένος).Θα έλεγα μόνον αν κάτσετε και συμφωνήσετε να δείτε ΜΑΖΙ κάποιον ειδικό έχετε ελπίδα μπας κι αλλάξει κάτι.
Ναι έχεις δίκιο, εκτίμηση ήθελα να πω. Γενικά σαν άνθρωπο εννοείται οτι έπρεπε να την σέβεται και για να την έχει παντρευτεί θα έπρεπε να την εκτιμά κι όλας αλλά απ οτι φαίνεται δεν το κάνει.
Πάντως Babydoll είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα ακριβώς επειδή είναι πολύ συχνό! Πώς να κερδίσει κάποιος *ξανά* την εκτίμηση ενός ανθρώπου του οποίου την εκτίμηση έχει ανάγκη πολύ; Λέει ότι αγαπιούνται. Άραγε πώς ορίζουν την αγάπη και την εκτίμηση οι δυό τους; Αν εκείνος είχε δημιουργήσει άραγε μια άλλη σχέση πιο πριν θα έβγαζε τώρα τόση έλλειψη εκτίμησης και θυμό; Αν δεν είχε πιεστεί να παντρευτεί όταν πιέστηκε; Αν συνειδητοποιούσε ότι -hey!- μπορεί θεωρητικώς ακόμα να έχει αυτό που έχει πλάσει μέσα στο κεφάλι του αλλά εντούτοις δεν το κυνηγάει (άρα μήπως δεν το θέλει τόσο πολύ;)...κι εδώ ερχόμαστε στην ωρίμανση που είπε ο ψυχολόγος. :)Αλλά φυσικά ποιός ξέρει πόσα χρόνια θα χαθούν ακόμα από ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν υπογράψει λευκή επιταγή με τον Βαρκάρη...