Στο σημερινό «Α μπα»: όλοι οι άλλοι

Στο σημερινό «Α μπα»: όλοι οι άλλοι Facebook Twitter
82

__________________

1.


Αγαπητη αμπα και αναγνώστες,
Με το αγόρι μου μένουμε μακριά από το κέντρο της πόλης και ετσι περνάμε τουλάχιστον μία ωρα στο αμάξι κάθε μερα. Για να περάσει η ωρα ευχάριστα βάζουμε μουσικουλα. Το αγόρι μου πορωνεται με τα περισσότερα τραγούδια και τραγουδάει πολύ δυνατά και άφωνα. (Γενικά έχει ωραία φωνή μπορω να πω αλλά τις ψηλες νότες δε τις πολυπιάνει και ούτως η άλλως το κάνει για πλάκα τις περισσότερες φορές) Από τη μια μου αρέσει να τον βλέπω να εκφράζεται αλλά από την άλλη δεν απολαμβάνω τα κομμάτια και δε ξέρω, μου μένει και ένα βάρος μετά. Πώς μπορώ να του πω ευγενικά να τραγουδάει πιο σιγά για να απολαύσουμε το τραγούδι? Έχετε άλλες ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε εν ώρα οδήγησης για να περνάει η ώρα?
-alalala

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Audiobooks!
 

__________________
2.

Τους μισώ τους μισώ τους μισώ!
Συγνώμη βρε παιδιά για το ξέσπασμα, δεν είμαι συνήθως έτσι, αλλά πόση υπομονή να κάνεις..;
Πριν 5 χρόνια έπιασα δουλειά σε μια εταιρεία με πάρα πολύ καλό μισθό για τα δεδομένα και ακριβώς πάνω στην ειδικότητά μου αμέσως μόλις αποφοίτησα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μόνο που σ'αυτή τη δουλειά είμαι η μόνη γυναίκα ανάμεσα σε 5 άντρες, σε ένα εντελώς ανδροκρατούμενο αντικείμενο (μηχανολόγος μηχανικός σε γραμμή παραγωγής), και μερικά παραδείγματα των όσων ακούω καθημερινά από όλους είναι τα εξής: «να ανάψουμε μια φωτιά, πάλι κρυώνει η γυναίκα», «πες μας τη γνώμη σου τι να παραγγείλουμε εσύ που ξέρεις από μαγείρεμα», «μηηη, μην το σηκώνεις αυτό, οι γυναίκες δε σηκώνουν βάρη!», άσε που για οτιδήποτε θέλουν να μου εξηγήσουν χρησιμοποιούν παραδείγματα με φούρνο, κουζίνα, μαγείρεμα. Η αφορμή για να στείλω αυτό το μήνυμα ήταν η απάντηση του ενός από τους εργοδότες σε έναν υπάλληλο όταν ζήτησε άδεια επειδή είναι άρρωστο το παιδί του: «κι εσύ γιατί θες να φύγεις, να πας να κάνεις τη μανούλα;» Σοβαρά, το είπε! Αυτά, όπως καταλαβαίνετε, είναι το 1% από όσα έχω ακούσει.
Όταν πρωτοήρθα εδώ επειδή συνειδητοποίησα πόσα έχει να μου προσφέρει η δουλειά από πλευρά εμπειρίας και φυσικά χρημάτων, αποφάσισα να το ράψω και να μη λέω τίποτα, γιατί αυτά είναι τεράστια θέματα, ούτε να βάλεις μυαλό σε κανέναν μπορείς, ούτε να συζητήσεις φιλοσοφία με τον εργοδότη και τους συναδέλφους σου. Οπότε κάνω απλά τη δουλειά μου, δε μιλάω ποτέ και εξαφανίζομαι μόλις σχολάω. Άλλωστε δεν υπάρχει ήπιος και πλάγιος τρόπος να απαντήσεις σε ανθρώπους τέτοιας νοοτροπίας, σωστά; Όμως τελευταία αρχίζω και σκέφτομαι, μήπως όλη αυτή η κακοποίηση (γιατί έτσι το νιώθω στον εγκέφαλό μου και στην ψυχική μου ηρεμία) δεν αξίζει να συμβαίνει για οποιαδήποτε καλή δουλειά και για οποιαδήποτε καριέρα; Μήπως προέχει να μην τρελαθείς τελικά;
- καθαρίστρια, μαγείρισσα, χαζή


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τι εννοείς; Να παραιτηθείς για να γλιτώσεις; Και πού θα πας; Πού δεν είναι έτσι;


Όταν αρχίζεις και προσέχεις τέτοια πράγματα στην ακραία τους μορφή, μετά οξύνεται το μάτι σου και αρχίζεις να τα βλέπεις παντού, επειδή είναι παντού. Μπορεί αλλού να είναι πιο ενταγμένα, αλλά μπορεί τα πιο ενταγμένα να αρχίζουν να σε ενοχλούν ακόμη περισσότερο.


Φυσικά υπάρχει ήπιος και πλάγιος τρόπος για να απαντήσεις σε ανθρώπους τέτοιας νοοτροπίας. Αυτοί οι πέντε άντρες εκτός από άντρες είναι και άνθρωποι. Εξαρτάται για ποιο λόγο έχουν αυτή τη νοοτροπία. Το γεγονός ότι βρισκόσαστε σε γραμμή παραγωγής αναγκάζει μερικούς να φέρονται με μάτσο τρόπο αντανακλαστικά, για να δείξουν την ένταξη τους σε ομάδα, χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς τι κάνουν. Άλλοι ίσως να θέλουν να σου δείξουν ότι δεν είσαι ίση γιατί απλούστατα αυτό τους συμφέρει επαγγελματικά. Άλλοι μπορεί να διαφωνούν και να μην μιλάνε, όπως κάνεις κι εσύ. Δεν είναι υποχρεωτικό να ασχοληθείς μαζί τους για να καταλάβεις, μπορείς να μη μιλάς και να εξαφανίζεσαι για πάντα. Αλλά στην ατάκα «τι να φάω, πες μου εσύ που ξέρεις από μαγείρεμα» υπάρχουν πολλές καλές απαντήσεις. Είναι τόσο εξοργιστικά αστείο και προφανές το πατρονάρισμα που πραγματικά δίνει πάσα για σκετς.

 

__________________
3.

Επειδή μέχρι τώρα δεν είχα και πολύ επαφή με τα social media, καθώς βρισκόμουν για 8 χρόνια σε έναν σχεδόν καταπιεστικό γάμο, πλέον δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω αν π.χ. ένα like σημαίνει φλερτ. Δηλαδή, είμαι τον τελευταίο χρόνο σε σχέση με τον αγόρι μου (ηλικίες 36, 37) και τον βλέπω να κρατά επαφή με παλιά του φλερτ κάνοντάς τους like ή μιλώντας με chat μαζί τους (δεν ξέρω τι γράφουν αλλά μου έχει πει μιλούν φιλικά). Είναι γενικά ενεργός στα social, δηλαδή και με φίλους του, αλλά και πάλι αναρωτιέμαι πώς πρέπει να τα αξιολογήσω. Γενικά, είμαι προτεραιότητά του, δηλαδή όλη η υπόλοιπη ζωή μας είναι πως είμαστε ένα νέο ζευγάρι, ώριμο, γονείς και οι δύο, που ακόμα γνωρίζεται και τα καταφέρνει καλά. Δεν έχω καταλάβει αν εγώ σκέφτομαι παιδιάστικα επειδή ήμουν εκτός εποχής, ή το φλερτ έχει αλλάξει πλέον μορφή και άρα τα likes και τα μηνύματα είναι πλέον τα νέα δείγματα φλερτ, και ίσως πρώιμης απιστίας. Σε ευχαριστώ τόσο πολύ που διάβασες την ιστορία μου.
- Ξαναμπαίνω στην εποχή μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα λάικς και τα τσατ δεν είναι καινούριος κώδικας συμπεριφοράς που πρέπει να αποκωδικοποιήσεις. Ο νυν σου κρατάει επαφές με τις πρώην του (υποθέτω ότι αυτό εννοείς όταν λες «φλερτ»). Αυτό είναι το δεδομένο που χρειάζεσαι. Τι μπορεί να σημαίνει; Πάρα πολλά πράγματα θα μπορούσε να σημαίνει, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Θα το αξιολογήσεις σύμφωνα με τον χαρακτήρα του, τη γενικότερη συμπεριφορά του, με την συχνότητα και την ποιότητα των επαφών, με την στάση του απέναντι στις δικές σου παλιές ιστορίες, γενικώς, θα καταλάβεις όταν καταλάβεις και τον ίδιο.

__________________
4.

Αγαπητή Αμπα,
Θα ήθελα τα φώτα και τη γνώμη σου πάνω στο εξής θέμα:
Τελευταία, μια σκέψη τριγυρίζει το μυαλό μου σχετικά με το κίνημα του αντισπισισμού ως πολιτικής τρόπον τινά πεποίθησης που ξεφεύγει από τα πλαίσια της διατροφικής επιλογής.
Προσωπικά, δεν έχω σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να απέχω από την κατανάλωση κρέατος, πόσο μάλλον όλων των ζωικών προϊόντων, για διάφορους λόγους.
Δεν το θεωρώ εφικτό για ανθρώπους όλων των εισοδημάτων και όλων των κοινωνιών. Δεν θεωρώ ότι είναι αυτή η λύση στην παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση - το φρένο στην καπιταλιστική υπερπαραγωγή και υπερκατανάλωση, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν αρκετό για να μικρύνει τις περιβαλλοντικές πληγές και να εξασφαλίσει την καλύτερη αντιμετώπιση των ζώων που προορίζονται για κατανάλωση.
Δεν μπορώ με τίποτα να εξισώσω ή να βάλω στην ίδια μοίρα τα ζώα συντροφιάς με τα ζώα που καταναλώνουμε. Δεν μιλάω καν για την ιδέα ότι κάθε μορφή ζωής αξίζει το ίδιο.
Θεωρώ ότι ο σεβασμός στη ζωή σημαίνει μεταξύ άλλων να μην προβάλεις ανθρώπινες ιδέες πάνω στον υπόλοιπο φυσικό κόσμο, αλλά να σέβεσαι την τάξη του κατά το μέτρο του εφικτού, να μην προκαλείς πόνο όσο μπορείς και να μην καταστρέφεις αλόγιστα, θέτοντας και τη δική σου επιβίωση σε κίνδυνο.
Με λίγα λόγια η θεώρησή μου είναι κυρίως ανθρωποκεντρική και δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να μην είναι. Η δε ερώτηση είναι η εξής: υπάρχει κάποιος τρόπος να ξέρω πως δεν είμαι στη λάθος πλευρά της ιστορίας σε αυτό το ζήτημα;
Σκέφτομαι ότι ενδεχομένως παρόμοιες με εμένα πεποιθήσεις είχαν όλοι όσοι αντιτάχθηκαν σε διάφορα ρεύματα αλλαγής στο παρελθόν. Υπάρχει τρόπος να ξέρω ότι δεν είμαι μια από αυτούς;
Σε φιλώ και θα χαρώ πολύ να μου απαντήσεις.
- Lora


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αυτά τα θέματα τα έχουν σκεφτεί πολλοί άνθρωποι πριν από εμάς. Δεν χρειάζεσαι την δική μου απάντηση, χρειάζεσαι τις απαντήσεις των εκπροσώπων όλων των πλευρών. Εφόσον νιώθεις ότι ταυτίζεσαι με αυτή την πλευρά, διάβασε αυτό και αυτό και θα καταλάβεις πού βρίσκεσαι και γιατί. Η γνώμη μου για το θέμα είναι ότι αυτό που ρωτάς είναι να ξέρεις ποιος έχει δίκιο. Δεν λειτουργεί έτσι η φιλοσοφία. Δεν ξέρουμε τι θα πιστεύουν οι κοινωνίες του μέλλοντος για το θέμα, υπάρχει όμως τρόπος στο μέλλον να πεις «ήμουν με αυτή την πλευρά διότι τότε που τα σκεφτόμουν είχα καταλήξει σε αυτά τα συμπεράσματα για αυτούς τους λόγους» και όχι «έτσι έκαναν όλοι». Ο τρόπος είναι το διάβασμα.

 

Πάντως, η ιστορία λειτουργεί και με παλίρροια και άμπωτη. Σε κάποιο μέλλον μπορεί να ισχύει η μία άποψη, σε κάποιο άλλο μέλλον η άλλη. Δεν βγαίνουν νικητές εις τους αιώνες των αιώνων. Όλες οι απόψεις κάποια στιγμή υπό διωγμό θα είναι (ξανά).

__________________
5.

Περίπου 2 μήνες μετά από σένα, απέκτησα κι εγώ μια μικρούλα. Πριν λίγο καιρό μία πρώην συνάδελφος με παιδιά κοντά στα 30 (όπως εγώ) με ρώτησε αν ένιωσα να ολοκληρώνομαι με τη γέννηση του μωρού όπως μου χε πει κι εκείνη ότι ένιωσε με το γιο της. Αιφνιδιάστηκα γιατί δεν ήξερα τι να απαντήσω. Είπα κάτι γενικά τύπου δεν το χω συνειδητοποιήσει ακόμα για να πάρω πάλι την απάντηση "ίσως παίζει ρόλο που έκανες καισαρική". Όπου θέλω να αρχίσω να αναλύω την άποψή μου αλλά μιλούσαμε στο Viber και δεν είχα όρεξη να γράφω. Δύο στερεότυπα μέσα σ ένα λεπτό συζήτηση. Αργότερα σκεφτόμουν αυτό με την ολοκλήρωση κι έλεγα κάτι δεν πάει καλά με μένα, γιατί δεν ολοκληρώθηκα; Μέχρι που κατάλαβα πως δεν περίμενα το παιδί για να αυτοπροσδιοριστω ή να ολοκληρωθώ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν το λατρεύω. Κι έπειτα η καισαρική, δεν ήταν επιλογή μου αλλά ελάχιστα μ ένοιαζε ο τρόπος που θα γεννούσα, μου αρκούσε να γεννήσω με τον ιδανικότερο τρόπο για το μωρό. Αλλά κι επιλογή μου να ήταν, γιατί τόσος "ρατσισμός" σ εμάς που γεννήσαμε έτσι; Το τι έχω ακούσει δεν περιγράφεται. Κ εξηγώ πάντα ότι αν κάποια γυναίκα δεν έχει γεννήσει κ με τους δύο τρόπους, πώς είναι δυνατόν να έχει άποψη κ για τους δύο; Μου λένε "ε, άλλη αίσθηση ο φυσιολογικός". ΠΟΥ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;; Αφού δεν έχεις γεννήσει με καισαρική, πώς γίνεται να ξέρεις με ποιο τρόπο διαφέρει; Εγώ γιατί δεν ακούω μπράβο που γέννησα με καισαρική; Που υπέμεινα πόνους εβδομάδων λόγω της πληγής; Επίσης έχω δει γυναίκες να κλαίνε για χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού τους γιατί ονειρευονταν φυσιολογικό και κατέληξαν με καισαρική, γιατί πρέπει να ξύνουμε την πληγή αυτών των γυναικών; Στα μαμαδοφορουμ δεν μπαίνω ούτε για πλάκα γιατί μου προκαλούν αναγούλα, γι αυτό και στέλνω σε σένα. Η ερώτησή μου είναι πώς χειρίζομαι όλα αυτά περί καισαρικής και περί ολοκλήρωσης;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ένας τοκετός λέγεται «φυσιολογικός». Αυτός ο όρος πρέπει να αλλάξει (στα αγγλικά ας πούμε είναι περιγραφικός χωρίς την συναισθηματική βαρύτητα του "φυσιολογικού"), και θα αλλάξει όταν αλλάξουν τα μυαλά όλων μας για την θέση της γυναίκας και τον ρόλο της στην κοινωνία, δηλαδή σε καμία πεντακοσαριά χρόνια πάνω κάτω, αν είμαστε αισιόδοξοι.


Φαντάζομαι, ή ελπίζω, ότι δεν ρωτάς στ' αλήθεια γιατί υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός για το ποια είναι η καλύτερη μανούλα που έχει κάνει τις περισσότερες θυσίες με την περισσότερη αυταπάρνηση. Ας μην λέμε τα ίδια και τα ίδια, ας προσθέτουμε μόνο μικρά καινούρια στοιχεία εδώ κι εκεί όταν μπορούμε. Αυτό που λες είναι κλασικό και παλιό, όσο υπάρχουν οι καισαρικές. Η μάχη δεν θα κερδηθεί σε αυτόν αιώνα, οπότε δες όλο αυτό από απόσταση και μην σκας που δεν έχεις πάντα την τέλεια απάντηση που θα αλλάξει την κσομοθεωρία του οποιοδήποτε – δεν υπάρχει αυτή η απάντηση. Να λες ό,τι σε βολεύει κάθε φορά, ανάλογα με το άτομο και την περίσταση και τον χρόνο που έχεις. Το τίποτα είναι απολύτως ενδεδειγμένο στην πρώην συνάδελφο που βασικά βιαζόταν να σου πει πόσο ολοκληρωμένη είναι η ίδια, χωρίς να την ρωτήσεις. Για τον εαυτό της ήθελε να μιλήσει. Δεν είχε σχέση με σένα η κουβέντα.

__________________
6.


Ακούστε τι έπαθα! Γνωρίζω έναν τύπο και αρχίζουμε να κάνουμε παρέα. Έχουμε βγει που λέτε 2 ραντεβού. Δεν έχει γίνει πρακτικά κάποια ερωτική κίνηση, ούτε έχει υποθει κάτι ξεκάθαρο λεκτικά. Απλά περνάμε ωραία, γελάμε αλλά από τη στιγμή που δεν ειμαστε φιλοι από πριν και βγαίνουμε οι δυο μας, εγώ το λέω πιθανό φλερτ. Στο δεύτερο ραντεβού που λέτε, κατά τύχη γνώρισα εναν φίλο του, που ήταν στον χώρο και ήρθε και κάθισε στο τραπέζι μας. Ε λοιπόν απ όσο τους ξέρω και τους 2 που είναι πολύ λίγο θέλω τον φίλο του! Τι να κάνω για να σταματήσω να βγαίνω με αυτόν και να αρχίσω να βγαίνω με το φίλο του χωρίς μπερδέματα; Ποια είναι η πιο ξεκάθαρη στάση από τη μεριά μου;
ΥΓ. Όλα αυτά έγιναν χθες, όποτε δεν έχω ακόμα καμία επικοινωνία και με τους 2!
- Πες μου πως θα ξεγλιστρήσω


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν θέλει η νύφη και ο γαμπρός, τρόπος βρίσκεται. Αλλά, εχμ, ο φίλος του φίλου είναι ενημερωμένος; Σα να λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο μου ακούγεται.


_________________
7.

Αγαπητή Α, μπα,

Μπαίνοντας στον λογαριασμό μου ώστε να κάνω σχόλιο σε σημερινή καταχώριση είδα ότι είχα κάνει μια ερώτηση σε σχόλιο παλιότερα σε σχέση με την ερ.7 από 16/2/2017. Διάβασα το σχόλιο και αναζωπυρώθηκε η περιέργεια που είχα τότε. Στο σχόλιο λοιπόν, ρωτάω τι εννοείς όταν λες "Η σχέση είναι εντελώς άλλο πράγμα, γιατί σε αντίθεση με τον έρωτα, δεν αρκεί να είναι μόνο στο κεφάλι μας. Χρειάζεται και συνεργασία, και αναγνώριση από τους γύρω. " Ποιοι είναι αυτοί οι γύρω; Τον κοινωνικό περίγυρο; Θεωρείς οτι ειναι τοσο σημαντικός για μια σχέση; με εντυπωσιάζει η βαρύτητα που δίνεις σε αυτό. Αν μπορούσες να το αναλύσεις λίγο παραπάνω θα το διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον!

Σε ευχαριστώ!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ναι, οι γύρω είναι ο κοινωνικός περίγυρος. Ναι, είναι πολύ σημαντικός σε μια σχέση. Δεν δίνω εγώ βαρύτητα, η βαρύτητα των γύρω είναι δεδομένη. Δεν γίνεται να μην δίνεις σημασία στους γύρω γιατί δεν ζεις μόνη σου, ούτε ζεις μόνο με τον σύντροφο σου. Έχεις συγγενείς και φίλους. Τους χρειάζεσαι. Τους χρειάζεσαι για πολλούς λόγους, είναι ζήτημα επιβίωσης να κρατάς ένα κοινωνικό δίχτυ γύρω σου. Αν για κάποιο λόγο οι συγγενείς και οι φίλοι δεν εγκρίνουν τη σχέση σου μπορούν να σου κάνουν τη ζωή πάρα πολύ δύσκολη χωρίς να προσπαθήσουν καθόλου. Το πιο εύκολο είναι η κοινωνική απομόνωση, και είναι κάτι πολύ βαρύ, πολύ δύσκολο, και δεν επιβιώνει ζευγάρι έτσι. Δεν είναι απλά δύσκολο να ζεις χωρίς συμμάχους, χωρίς άλλους ανθρώπους γύρω σου. Είναι επικίνδυνο για την ψυχική σου υγεία.


Πολλά ζευγάρια δεν δημιουργήθηκαν καν γιατί κανείς από τους δύο δεν άντεχε τον πόλεμο και την αποδοκιμασία, και πολλά ζευγάρια συνεχίζουν να υπάρχουν παρά την αμοιβαία δυστυχία, επειδή στα χαρτιά και τους εξωτερικούς παρατηρητές φαίνεται να υπάρχει συμβατότητα. Ηλικία, κοινωνική θέση, επάγγελμα, μόρφωση, εμφάνιση, όλα αυτά είναι κουτάκια που πρέπει να τσεκάρουν οι παρατηρητές για να δώσουν έγκριση. Και όσο πιο καθολική η έγκριση, τόσο πιο περιζήτητο και ισχυρό το ζευγάρι. Τόσο περισσότεροι οι σύμμαχοι.


Είναι αφέλεια το «ας πουν ό,τι θέλουν οι άλλοι» όταν οι άλλοι είναι όλοι, μα όλοι οι άλλοι. Αυτή η φράση είναι καλή όταν οι άλλοι είναι κάποιοι άλλοι που είναι μακριά μας και δεν επηρεάζουν τη ζωή μας με άμεσο τρόπο. Όταν οι άλλοι είναι οι γονείς, οι κολλητοί, τα αδέρφια, οι συνάδελφοι, δεν γίνεται να αγνοούμε τι λένε.


ΥΓ. Εξαιρέσεις είναι οι άνθρωποι που θέλουν να είναι μόνοι τους σε σημείο ερημίτη, και οι πάρα πολύ πλούσιοι. Εξαιρέσεις είναι επίσης οι άνθρωποι που έχουν το σθένος να επιβάλουν την διαφορετικότητα τους στους άλλους, τόσο σθένος που οι άλλοι δεν έχουν επιλογή παρά να υποκύψουν. Παίρνει πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια που θέτει σε κίνδυνο την επιβίωση του ζευγαριού.

82

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1.Έχετε άλλες ιδέες για το τι μπορούμε να κάνουμε εν ώρα οδήγησης για να περνάει η ώρα? Oral sex καλή μου. Και περνάει η ώρα και θα σταματήσει να τραγουδάει.Μόνο προσοχή μη τρακάρετε.
#5Ναι καλά. Γέννησα «φυσιολογικά» και εισπράττω τα σχετικά χάι-φαιβ γιατί είχα την καταπληκτική, ονειρεμένη εμπειρία να σπρώχνω σαν μανιασμένο κριάρι 18 ώρες, να μην καταλαβαίνω τι μου γίνεται, να χάσω αρκετό αίμα ώστε να κινδυνέψει η ζωή μου, να χρειαστώ μετάγγιση, να κολλήσει το τεράστιο μωράκι μου στο δρόμο και να κινδυνεύει να πεθάνει, να χώσουν εκεί μέσα κουτάλες-πιρούνια-σκαλωσιές για να το ξεσφηνωσουν, να τραυματιστεί από όλα αυτά τα σίδερα με κίνδυνο να μείνει παράλυτο (ζήσαμε με το ενδεχόμενο τέσσερις μέρες, τελικά όλα οκ), να ζω από τότε με ένα πιπί για το οποίο ο Νταλί θα ήταν περήφανος, γενικώς ναι, μαγεία. Όταν ακούω τέτοιες @%*#$&@ κοροϊδεύω ανελέητα γιατί απλως γέννησα σε μια χώρα που η καισαρική (η οποία θα μας είχε γλιτώσει από όλα τα παραπάνω) εχει δαιμονοποιηθεί. Φυσιολογικό είναι αυτό που χρειάζεται να γίνει ώστε να είναι η μαμά και το παιδί καλά. Τελεία και παύλα. Όταν μπορεί μια υγιέστατη, fit έγκυος με ένα υγιέστατο μωρό να κινδυνεύουν να πεθάνουν, αυτό ΔΕΝ είναι φυσιολογικό, ή μάλλον είναι όσο φυσιολογικό όσο το να πεθαίνει κάποιος από αλλεργικό σοκ. Ε μπορεί και να τη γλιτώσει, οπότε ας μην του δώσουμε αντιισταμινικά και στεναχωρήσουμε τη φύση. Αηδίες. Μην κάθεσαι να στενοχωριέσαι επειδή η κάθε κομπλεξική νομίζει ότι κάτι έκανε για μια απόφαση που δεν πήρε εξολοκλήρου μόνη της και με την οποία στάθηκε τυχερή.
#5Ναι, είναι υπέροχα να πονάς για ώρες ώσπου να γεννήσεις, αυτό θα το έλεγε μόνο κάποιος προβληματικός, θα το απολάμβανε κάποιος προβληματικός, θα είχε μία "υπέροχη αίσθηση"! Ας είναι καλά η επισκληριδιος, είναι σωτήρια! Αλλιώς, δεν παλεύεται! Φυσικά υπάρχουν κι αυτές που δεν κάνουν επισκληριδιο για "να τα νιώσουν όλα"! - που πραγματικά, δεν μπορώ να το καταλάβω! (Υπάρχουν κι αυτές που δεν την χρειάστηκαν, φυσικά..)Το πρόβλημα είναι η στάση που κρατάνε απέναντι σε όλο αυτό. Προσωπικά, η καισαρική θα με δυσκόλευε στην πορεία που δεν θα μπορούσα να σηκωθώ, να πάρω το μωρό, που θα με πονούσαν τα ράμματα κλπ, ό,τι δηλ. ανάρρωση απαιτεί κάθε χειρουργείο. Φυσικά, αν υπήρχε θέμα θα έκανα καισαρική, δεν το συζητώ! Είμαι επαγγελματίας υγείας και πάντα αυτό που μπαίνει σε προτεραιότητα είναι η αντιμετώπιση της επιπλοκής. Γι'αυτό υπάρχει η καισαρική. Επίσης, οι πιο εκνευριστικές μανούλες είναι αυτές που στο 1ο παιδί "την πατησαν", γέννησαν με καισαρική επειδη "τις κορόιδεψαν", δεν θήλασαν επειδή "τους ειπαν ψεμματα" αλλά στο 2ο τα έκαναν όλα σωστά και έκτοτε είναι πιο φανατικές και από τις φανατικές.
Μμμ 19 ώρες πόναγα και ζητούσα καισαρική. Γέννησα μισοπεθαμένη και ενώ είχα γάλα,είχα τυφλό στήθος που το έμαθα πάνω στην προσπάθεια να θηλάσω. Μπορούσα να κάνω κάτι;;Ακόμα κλαίω που δεν θήλασα. Γιαυτό όποιος κρίνει πάνω σε αυτά τα δύο θέματα θέλει μια ανάποδη σφαλιάρα,χωρίς λόγια.
Η γονεϊκότητα είναι τόσο γεμάτη από καθημερινές προκλήσεις, που πραγματικά το πώς γέννησες και αν θήλασες ή δεν θήλασες είναι ασήμαντο μετά από λίγο. Καταλαβαίνω να το συζητάει κανείς σε επίπεδο εμπειρίας που έζησε, αλλά να το χρησιμοποιεί για επίκριση ή για προσωπική επίδειξη είναι απλά γελοίο. Μη μασάτε από τέτοια βρε παιδιά. Οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό είναι για λύπηση.
Κι εγώ νόμιζα ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν έχει επέλθει ακόμα η μαματρομοκρατία του τρόπου γέννησης (μιας και οι περισσότερες γεννήσεις γίνονται με καισαρική). Εδώ στην Αγγλία είχε παραγίνει το κακό, μιας και οι μαίες (που είναι αυτές που παρακολουθούνε κατά τη διάρκεια της κύησης και ξεγεννάνε τις εγκύους εκτός από ειδικές περιπτώσεις) έκαναν καμπάνια προώθησης του φυσιολογικού τοκετού. Μέχρι που συνέβησαν μερικά περιστατικά όπου πέθαναν γυναίκες ή τα μωρά τους ή είχαν φοβερές επιπτώσεις γιατί ήταν τόσο η πίεση να γεννήσουν χωρίς καισαρική και χωρίς επισκληρίδιο ή τους το επιβάλλανε με το έτσι θέλω ακόμα. Για αυτό, τον τελευταίο χρόνο άλλαξε η πολιτική και οι οδηγίες προς τις μαίες α) να σταματήσουν να προωθούν τον φυσιολογικό τοκετό και β) να σταματήσουν να αναφέρονται σε αυτόν ως "normal birth" (γιατί έτσι χαρακτηριζόταν στην Αγγλία) και να αρχίζουν να χρησιμοποιούν τον όρο "physiological".
Αυτό που το 2018 αντί να ευχαριστούμε την τεχνολογία κ τις ιατροβιολογικές επιστήμες για τα χίλια καλά τους, έχουμε γεμίσει ιατροφοβικούς που γουστάρουν να ζουν 200 χρόνια πίσω, με ξεπερνά.Δεν ήξερα ότι το σύστημα στην Αγγλία δουλεύει έτσι, ευχαριστούμε για την πληροφορία. Εντυπωσιακό.
Πολύ καλύτερη περίληψη από τη δική μου, Aphelia. Πάντως ο φυσιολογικός τοκετός πλέον ονομάζεται vaginal delivery (μάλλον το physiological ήταν πολύ δύσκολο να το λένε), δηλαδή κολπικός. Αλλά θα το ακούσεις και πολύ ως natural birth. Δεν άκουσα το normal κάπου, καλό αυτό υποθέτω. Συνεχίζει βέβαια να υπάρχει το νοητό δίπολο natural/unnatural, αλλά τις υπόλοιπες μεθόδους τις ονομάζουν επίσημα assisted birth (C-section, ventouse, forceps) = υποβοηθούμενος τοκετός (με καισαρική, βεντούζα, κουτάλες). Σε κάθε μέθοδο αναφέρουν και τις επιλογές αντιμετώπισης του πόνου, και τις προσφέρουν όλες σε κλίμακα αύξουσας επήρειας μέχρι την επισκληρίδιο, εκτός κι αν έχεις ζητήσει ρητά να μη το κάνουν. Αν σε δουν να ζορίζεσαι και να ουρλιάζεις, στις προσφέρουν ό,τι κι αν έχεις πει νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση ακόμη και το NCT που είναι ξεκάθαρα υπέρ του κολπικού τοκετού μας επανέλαβε πολλές φορές ότι το να πονάς δεν είναι επιλογή που σε βγάζει ηρωίδα, και σίγουρα όχι κάτι που πρέπει να καταπιείς και να "ζήσεις" εφόσον υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης.
#2 Συμφωνώ με την απάντηση της Λένας, έχω όμως μία παρατήρηση. Αυτά τα άτομα , που κάνουν ανενδοίαστα τέτοια σχόλια, είναι ακοινώνητα και κατ επέκταση δεν τους είναι τίποτα να επεκταθούν και σε άλλους τραμπουκισμούς, ακόμη χειρότερους, αν απαντήσεις με ή χωρίς χιούμορ. Δε νομίζω ότι πιάνουν το χιούμορ, γιατί αν το έπιαναν δε θα έλεγαν τέτοιες κακοήθειες μέσα στα μούτρα σου. Οπότε, πρόσεξε μήπως πας για μαλλί (απαντώντας εννοώ) και βγεις χειρότερα κακοποιημένη. Από τη δική μου εμπειρία, γιατί κι εμένα ο χώρος μου θεωρείται ανδροκρατούμενος, λιγότερο βέβαια από το δικό σου (είμαι δικηγόρος και δεν εννοώ μόνο συναδέλφους άντρες αλλά και πελάτες, πελάτισσες καθώς και γενικά κόσμο), κατάλαβα ότι η λύση είναι, η αποστασιοποίηση. Μην ταυτίζεσαι με τη γνώμη αυτών των όντων, για τις γυναίκες. Είναι σα να θέλεις την έγκριση τους ή την αποδοχή τους ή την κατανόηση βασικών παραδοχών του σημερινού πολιτισμού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι προβληματικοί ούτως ή άλλως. Δες τους σαν Α.Μ.Ε.Α....γιατί αυτό είναι οι άνθρωποι που έχουν έλλειμμα αντίληψης. Δε δουλεύει σωστά το κεφάλι τους, δεν βλέπουν γύρω, δεν παρατηρούν τις εξελίξεις, είναι αλλού. Σκέψου το ως ευκαιρία να δυναμώσεις ψυχικά και να ισχυροποιήσεις μέσα σου το θέμα της αξίας σου και της ταυτότητας σου. Σκέψου τι χάνουν αυτοί οι άνθρωποι που το μόνο που κατάφεραν σε αυτή τη ζωή είναι ότι γεννήθηκαν αρσενικού φύλου......μεγάλη επιτυχία.......κουράστηκαν πολύ για να το καταφέρουν#5 Το ίδιο με παραπάνω ισχύει και στην περίπτωση, των γυναικών, που τσουρομαδιούνται από που γεννήσανε........Αδυνατώ να πιστέψω ότι σοβαρός άνθρωπος, που ζει τη ζωή του ωραία, με επίγνωση, ανταγωνίζεται για το αν η γέννα από το γεννητικό του όργανο είναι ανώτερη της γέννας από την κοιλιά. Εγώ παιδιά δεν έχω, αλλά ξέρω τη φάση και εκνευρίζομαι αφάνταστα. Αντί να τα έχουν παίξει από το άγχος, αν θα γίνουν καλοί γονείς, επαίρονται ότι γέννησαν καταπληκτικά. Θα σου πω αυτό που είπα και πιο πάνω.......Α.Μ.Ε.Α.....Ευκαιρία για σένα να αποστασιωποιηθείς από τέτοιες ανόητες σκέψεις. Προσωπικά όταν ακούω τέτοιες βλακείες, απαντώ στη "μανούλα¨, που ζει στη στρατόσφαιρα ¨"κοίτα να γίνεις καλή μάνα κι άσε τους τοκετούς και τα συναφή γιατί, το να μεγαλώνεις παιδί είναι τεράστια ευθύνη και δε μου φαίνεται ότι το έχεις καταλάβει" και στη συνέχεια της λέω και καμιά στατιστική για νέους στα ναρκωτικά , τις φυλακές , τους βιασμούς ή ακόμη καλύτερα της ανεργίας, μήπως και καταλάβει(το ούφο) ότι ο σκοπός του γονιού είναι άλλος. Συνήθως τρομάζουν και πέφτουν από τα σύννεφα...... αλλά νομίζω ότι επιτελώ ενός είδους κοινωνικό έργο
Μόλις έπαθα επιφοίτηση. Είπες "τσουρομαδιούνται από πού γέννησαν" και σκέφτηκα το εξής. Έτσι δεν τσουρομαδιώνται μερικές (και μερικοί που έχουν συμφέρον) κι αν είναι "κολπικές" ή "κλειτοριδικές" (απηρχειωμένοι φροϋδικοί διαχωρισμοί περί ηδονής);Και πού καταλήγουμε; Ότι κάποια σημεία είναι καθαγιασμένα επειδή φέρουν τον συμβολισμό του πέους! Τα άλλα στον Καιάδα. Κι αυτό συνδέεται και με το σημερινό #5 παραδόξως...
@ J Brian, δε με ενόχλησε ο χαρακτηρισμός ΑΜΕΑ, ούτε το κατα πόσον είναι πολιτικά ορθός. Απλά συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις. Οι περισσότεροι ΑΜΕΑ δεν είναι ΑΜΕΑ από επιλογή, και προφανώς τους οφείλουμε τουλάχιστον κατανόηση. Επίσης αν δε συντρέχει άλλος λόγος, ένας/μία ΑΜΕΑ δε θα δημιουργούσε πρόβλημα στη δουλειά της κοπέλας (σαφώς υπάρχουν και ΑΜΕΑ σεξιστές).Στους σεξιστές/ρατσιστές/υπερμαμάδες όμως γιατί να οφείλουμε κατανόηση? Δεν είναι μια κατάσταση που δεν αλλάζει (αν και προφανώς δεν είναι δουλειά της κοπέλας να τους αλλάξει γνώμη). Δεν είναι άμοιροι ευθυνών πάντως και όσο και αν θεωρω προβληματική τη σκέψη τέτοιων ατόμων, δεν έχουν μειμένες δυναντότητες (τουλαχιστον τεχνικα). Οφείλουν και αυτοί όπως και όλοι μας να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους και να τη βελτιώνουν. Λέγοντας οτι είναι σαν ΑΜΕΑ όμως τους θεωρείς άμοιρους ευθυνών που χρειάζονται κατανόηση όπως λες και εσυ απαντώντας στη Σουση. Δε γίνεται να λέμε οτι ο ρατσιστής απλώς δεν είναι καλά και δε θα αλλάξει και να του δίνουμε έτσι άφεση.Γενικώς δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να λες οτι τα άτομα αυτα είναι βασανιστές και δε μπορείς καν διάλογο να κάνεις μαζί τους και να σύνεχίζεις να πιστεύεις πως είναι δόκιμη η σύγκριση με τους ΑΜΕΑ. Εκτός αν θεωρείς τους ΑΜΕΑ βασανιστές και ανάξιους διαλόγου.ΥΓ: Ομολογώ οτι εκεί με τα συνταγματικά συγγράμματα μπερδεύτηκα λίγο καθ'οτι μη νομικός :)
#2Είχα καβγαδίσει, εντόνως, για τέτοιου τύπου σχόλια (παρότι, αυστηρά μιλώντας, δεν ήταν επί του προσωπικού: θίγονταν διάφορα άτομα). Λειτούργησαν προσθετικά αυτά τα σχόλια μαζί με κάποια άλλα (φοβικά) και παρά τις δικές μου τυπικές/ ευγενικές/ φιλικές/ αυστηρές/ να-τον-ρίξω-στο-φιλότιμο-τον-άλλον-επισημάνσεις, υπήρξε επαναλαμβανόμενη αγνόηση ...οπότε κάποια στιγμή έγινε το "μπαμ" και ακούστηκε σ' όλον τον όροφο. Δεν λέω να το κάνεις γιατί την δική σου πίεση θα ανεβάσεις στο 300 και δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να αλλάξει η τόσο βαθιά ριζωμένη έμφυλη οπτική που έχουν κάποιοι άνθρωποι, είτε μιλούν για κάτι που μπορεί να περιέχει, όντως, κάτι το έμφυλο (αλλά να αφορά πραγματικά και να μην λέγεται για ρίξιμο μπάλας στην εξέδρα), είτε για πράγματα 100% άσχετα, όπως ας πούμε ...την κατάσταση του νέφους ή το preservation status των δράκων του Κομόντο.______«να ανάψουμε μια φωτιά, πάλι κρυώνει η γυναίκα»Aχ, αχ γελάσαμε.Χτύπα τους, χτύπα τους ανελέητα με επιστήμη ;-)"Body Temperature and how it Differs for Men and Women"https://www.simplysupplements.co.uk/healthylife/general-health/body-temperature-how-it-differs-for-men-and-women+"Chilly at Work? Office Formula Was Devised for Men"https://www.nytimes.com/2015/08/04/science/chilly-at-work-a-decades-old-formula-may-be-to-blame.html
#1 Η αλήθεια είναι ότι γέλασα όταν το έκανα εικόνα, όλοι έχουμε ένα φίλο που το κάνει αυτό, τραγουδάει πάνω στα τραγούδια και μας σπάει τα νεύρα. Ειδικά αν η διαδρομή σας είναι πρωί, για να πάτε στη δουλειά ας πούμε, και δεν έχεις πιεί και καφέ, πόσο να αντέξεις; Ωραία η ιδέα της αμπά, άλλη ιδέα είναι να ακούτε ραδιόφωνο με σχόλια ανάμεσα στα τραγούδια. Επίσης κάνε κι εσύ το ίδιο κατά καιρούς, τραγούδα δυνατά, παράφωνα, πάρε ένα τραγούδι και κάντο δικό σου βρε αδερφέ! Τέλος, δοκίμασε αυτό που γράφεις και σε μας, δηλαδή πες του ευγενικά να μην το κάνει, έτσι απλά.
Επίσης, μπορούν να ακούσουν podcasts. Από ελληνικά δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες αξιόλογες επιλογές (και αρκετά ορθόδοξα χριστιανικά κανάλια) αλλά από ξένα αγγλόφωνα κανάλια όρεξη να έχεις, ιστορικά, κωμωδίας, επικαιρότητας, κινηματογρράφου, επιστήμης, κριτικής σκέψης κτλ. Προσωπικά μου αρέσουν τα κανάλια κωμωδίας και συστήνω ανεπιφύλακτα το κανάλι Timesuck του κωμικού Dan Cummins που σε κάθε εκπομπή καταπιάνεται με ένα θέμα (π.χ. σε ένα επεισόδιο γλεντάει με όσους νομίζουν ότι η γη είναι επίπεδη, σε άλλο καταπιάνεται με τον Charles Manson, τον thug-life-Tupac Shakur κτλ), γενικώς τα εξηγεί ωραία και προκαλεί πολύ γέλιο.
#5.Μπορείς να μη χαλιέσαι μ'αυτά;Έτσι το βλέπουν,έτσι το αισθάνονται κι έτσι το εκφράζουν.Με γεια τους με χαρά τους.Και μπορεί να το κρατάνε ψηλά σαν ένα βαρύτιμο τρόπαιο,σαν το βραβείο,που πέρασαν με δόξα και τιμή την απόλυτη πίστα.Εσύ γιατί να ψαρώνεις και να μπαίνεις σ'αυτό το παιχνίδι σύγκρισης κι ανταγωνισμού;Γιατί αμφισβητείς τον εαυτό σου,ότι θα έπρεπε να νιώθεις και κάτι ακόμα;Κι αυτή η κουβέντα για την καισαρική είναι μια ανοησία.Άντε να γυρίσουμε και στην εποχή της μαμής,να γεννάνε οι γυναίκες στα σπίτια.Με βοτάνια,προσευχές,αυτοσχέδιες πατέντες κι όχι την ιατρική παρέμβαση για ό,τι και όπου χρειάζεται.Ή ακόμα καλύτερα στα χωράφια εντελώς μόνες.Ή ζεις την εμπειρία σωστά,καλή μου,ή δεν είσαι μάνα.Έχει λογική αυτό το πράγμα;Δεν είμαι μάνα και δεν ξέρω,αν θα με πλήγωναν τέτοιες κουβέντες,ακόμα κι αν πιστεύω,ότι είναι χαζομάρες αυτά.Προς το παρόν δείχνω κατανόηση.Αντιμετωπίζω αυτές περιπτώσεις,όπως όλες τις περιπτώσεις ανθρώπων,που θα σε πρήξουν με το πόσο έχουν υποφέρει,πόσο καλά τα έχουν καταφέρει,πόσο μοναδική είναι η δική τους εμπειρία,πώς τα έχουν κάνει όλα πιο σωστά κτλ.Τους λέω το μπράβο,που θέλουν να ακούσουν και πάω παρακάτω.
Πάντως η ιατρικοποίηση της εγκυμοσύνης και του τοκετού είναι ελαφρώς φαινόμενο ελληνικό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο πχ. η εγκυμοσύνη καθορίζεται από μαίες και επεμβαίνει μαιευτήρας μόνο σε συγκεκριμές στιγμές ακόμα και στη διαδικασία τοκετού. Εννοείται όλα αυτά για εγκυμοσύνες και τοκετούς άνευ επιπλοκών.
Η εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια,αλλά παρακολουθείται ιατρικά και στον τοκετό επίσης προσφέρεται ιατρική φροντίδα.Οι μαίες είναι υψηλά καταρτισμένο προσωπικό υγείας.Και αλλού εκμεταλλεύονται τις γνώσεις τους και τις ικανότητες τους στο έπακρο.Η Ελλάδα σε σχέση με τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης έχει μια σημαντική διαφορά.Εκεί πολλά περιστατικά αντιμετωπίζονται σε χαμηλότερες βαθμίδες περίθαλψης,πριν να φτάσουν στο γιατρό.Εδώ αυτό το κομμάτι είναι υποτιμημένο,ενώ μπορεί να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες υγείας.Είναι ενδεικτικό,ότι έχουμε πολλούς γιατρούς,αλλά πολύ περιορισμένο νοσηλευτικό προσωπικό.Αντιστοιχούν σχεδόν 5γιατροί/1000κατοίκους και μόλις 4 νοσηλευτές/1000 κατοίκους.Στο Η.Β η αντιστοιχία είναι 2-3 γιατροί,αλλά 12 νοσηλευτές.Δεν ξέρω τα στατιστικά συγκεκριμένα στη μαιευτική,αλλά φαντάζομαι,ότι η φιλοσοφία δε θα είναι πολύ διαφορετική και σ'αυτόν τον τομέα.
Η διαφορετική αντιμετώπιση στο ΗΒ και στην Ελλάδα οφείλεται εν μέρει στη φιλοσοφία του συστηματος υγείας κάθε χώρας. Στην Αγγλία υπάρχει έντονο το cost-saving στοιχείο σε κάθε πτυχή του συστήματος υγείας. Αυτό έχει πολλές επιπτώσεις στον ασθενή και στο προσωπικό. Μια από αυτές είναι ότι ο τοκετός "ενθαρρύνεται" να γίνεται με φυσικά μέσα ώστε να αποφεύγονται τα χειρουργεία (άρα λιγότεροι πόροι, μικρότερο κόστος). Στην Ελλάδα από την άλλη μπάτε σκύλοι αλέστε, καμία οργανωμένη πρόνοια εξοικονόμησης.Μεγάλη συζήτηση και μου έχει χαλάσει και το όμικρον στο πληκτρολόγιο....
Είναι ζήτημα διαχείρισης πόρων και αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού.Δεν είμαστε καλοί σε αυτό.Και είναι κρίμα,γιατί δε μας περισσεύουν χρήματα απ'τη μια κι απ'την άλλη χάνεις σε επίπεδο υπηρεσιών,το οποίο θα μπορούσε να είναι πολύ υψηλότερο σύμφωνα με το την κατάρτιση και τη δουλειά,που ρίχνουν οι επαγγελματίες υγείας.Και το ΗΒ βέβαια,το οποίο μέχρι και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου είχε διαφημίσει το εθνικό σύστημα υγείας και καμάρωνε για αυτό,φαίνεται,ότι δεν έχει βρει τις κατάλληλες ισορροπίες.
#5 Ο όρος "φυσιολογικός" δεν έχει καμία συναισθηματική σημασία από μόνος του. Δηλώνει αυτό που είναι. Δεν είναι καισαρική. Η οποιαδήποτε συναισθηματική χροια είναι επίκτητη. Και σαφώς δεν είναι το ίδιο αλλά φαντάζομαι ότι οι επιστήμονες θα έχουν έρευνες που υποστηρίζουν τόσο τη μία όσο και την άλλη άποψη. Οι περισσότεροι γιατροι στην Ελλάδα σαφέστατα γουστάρουν προγραμματισμένη καισαρική και αραλίκι απ΄το να ξεσηκώνονται όποτε έρχεται η ώρα να γεννηθεί κανονικά το μωρό.
Προλογίζω τα όσα πω λέγοντας ότι έχω και τις 2 εμπειρίες. Για σκέψου: Αν σου έλεγαν ότι η ετεροφυλία είναι η "φυσιολογική" θα έλεγες ότι δεν έχει καμμία συναισθηματική σημασία από μόνος του ο ορισμός για κάποιον που είναι ομοφυλόφιλος ή bisexual; ΥΓ. Παρεμπιπτόντως έχω την εντύπωση ότι το πλήθος καισαρικών στην Ελλάδα δεν έχει να κάνει μόνο με τον προγραμματισμό αλλά κυρίως επειδή ΔΕΝ γνωρίζουν πλέον πώς να κάνουν κολπικό τοκετό (κατ'εξοχήν τομέα των μαιών όπως άλλωστε γίνεται στο Η.Β.) κι επειδή δεν θέλουν να ρισκάρουν κολπικό τοκετό (τόσα πράγματα που δεν εξαρτώνται απ'αυτούς μπορούν να πάνε λάθος). Σου λέει "πάμε στα σίγουρα καλύτερα να τελειώνουμε".
#3 Εξαρτάται από την συμπεριφορά του γενικά. Κάνει like ή μιλάει μόνο με μία πρώην; Υποπτο. Το κάνει με όλον το κόσμο; Οχι τόσο ύποπτο. Αναφέρει κάποια συγκεκριμένη πρώην σε άσχετες στιγμές ή σου κρύβει οτι μίλησε μαζί της; Υποπτο. Σου λέει ο ίδιος ότι μιλά που και που με μια πρώην και δεν προσπαθεί να κρύψει τι είπαν; Οχι ύποπτοΥπάρχουν γενικά κάποιες ενδείξεις στην συμπεριφορά κάποιου που σου δείχνουν αν φλερταρει με πρώην ή οχι. Μην βγάζεις συμπεράσματα από μεμονωμένα γεγονότα. Προσωπικά μιλάω με δυο πρώην μου (μια φορά στο τόσο και για γενέθλια γιορτες) και κάνω και like στο facebook όπως κάνω και σε άλλους φίλους. Και ο σύντροφός μου το ξέρει και δεν έχει πρόβλημα, προφανώς γιατί η γενικότερη συμπεριφορά μου δεν είναι ύποπτη και με εμπιστεύεται. Μιλάω μαζί τους γιατί χωρίσαμε φιλικά, δεν υπάρχουν απωθημένα, ούτε εγώ ούτε εκείνοι έχουμε αισθήματα πλέον και είμαστε σαν παλιοί γνωστοί που μια στο τόσο θέλουν να ανταλλάσουν νέα να δουν τι έγινε με τη ζωή του άλλου. Εγώ έτσι το βλέπω. Προφανώς και οι καθημερινές πολύωρες συνομιλίες είναι ύποπτες. Γι αυτό σου λέω οτι εξαρτάται από πολλές συνιστώσες.
Πόσο συμφωνώ κ πάλι μαζί σου BabyDoll!Προφανώς και εξαρτάται από τη γενικότερη αντιμετώπιση του κ όχι μόνο από το γεγονός ότι κρατάει επαφή.Ίσα ίσα, εμένα πιο ύποπτο μου φαίνεται να μου πει ο άλλος ότι δε μιλάει με καμία πρώην του, τις έχει σβήσει από το facebook, δε θέλει να τις βλέπει, άμα βρεθούν τυχαία στο δρόμο δε μιλάνε κτλ...Σκέφτομαι ότι βγάζει ένα κομπλεξισμό όλο αυτό, ότι οκ κάποτε ήταν ζευγάρι, αλλά τώρα είναι εχθροί κ ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτή η νοοτροπία που δε μου ταιριάζει καθόλου...Κ εγώ έχω παρόμοια επικοινωνία κ μάλιστα τη Δευτέρα του Πάσχα έπινα καφέ με κάποιον που είχαμε σχέση το 2012, μου έδειχνε φωτό της 6 μηνών κορούλας του κ με κάλεσε στον γάμο του το καλοκαίρι. Φυσικά χάρηκα, φυσικά θα πάω εάν είμαι εδώ και εννοείται δεν υπάρχει κάτι ερωτικό μεταξύ μας... Είπαμε, το 2012!
#5 Υπάρχουν εκατομμύρια μαμάδες με εκατομμύρια μωρά όμως πολλές νομίζουν οτι αυτό που τους συνέβη είναι μοναδικό, οτι το παιδί τους είναι ξεχωριστό κι οτι το δέσιμο που έχουν με το μωρό τους δεν το χει αλλη καμία. Και θέλουν να το δείξουν με κάθε ευκαιρία. Η συνάδελφος βρήκε πάτημα στο ότι εσύ δεν παραδέχτηκες το μάντρα των μαμαδογκρούπ "το παιδί σε ολοκληρώνει, το παιδί είναι το κέντρο του σύμπαντος" και κόλλησε και την καισαρική που την θεωρεί ατόπημα (άσχετο το πως ζωές παιδιών και γυναικών έχει σώσει). Στη θέση σου θα λυπόμουν την συγκεκριμένη γυναίκα γιατί το να ολοκληρώνεσαι μέσα από κάποιον τρίτο (είτε είναι το παιδί σου, είτε ο άντρας σου είτε κάποιος άλλος) δημιουργεί μια σχέση εξάρτησης και μια πίεση. Το παιδί γίνεται το κέντρο του σύμπαντος και η μητέρα προσκολλάται τόσο που δεν το αφήνει να αναπνεύσει και να γίνει ανεξάρτητο. Κι οταν το παιδί μεγαλώνει και φεύγει απ την εστία η ζωή των γυναικών αυτών χάνει το νόημά τους.Και σε κάνουν να αισθάνεσαι ενοχικά, γι αυτό νομίζω απάντησες με μισόλογα γιατί σε έκαναν να αισθάνεσαι λίγο ένοχη που η ζωή σου ήταν ολοκληρωμένη πριν. Και στην θέση σου αυτό θα έλεγα οτι ολοκληρωμένη ένοιωθες από την ζωή που έκανες και το παιδί αύξησε αυτή την ευτυχία, σε έκανε να δεις τη ζωή με άλλο τρόπο, άλλαξε τη ζωή σου όμως σαν άνθρωπος είχες κι έχεις άλλα ενδιαφέροντα πέραν του παιδιού και ήσουν ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος πριν απ αυτό.Οσο για την καισαρική είναι άλλο κεφάλαιο· το σύνδρομο του στωικού μάρτυρα. Επειδή μια γυναίκα είχε τοκετό 12 ωρών νομίζει οτι αξίζει παραπάνω από σένα που μπήκες, έκανες την τομή και βγήκες. Επειδή αυτή υπέφερε για το παιδί της κι εσύ όχι (άσχετο που η ανάρρωση από την καισαρική μπορεί να είναι πιο επώδυνη, μια γνωστή μου είχε επιπλοκές μετά και για 6 μήνες ήταν κλινήρης και δεν μπορούσε καν να σηκώσει το παιδί της). Αυτό της δίνει μια ηθική υπεροχή και στο χτυπά όταν μπορεί, έτσι για να αισθάνεται καλύτερα και να βεβαιωθεί για το πόσο γαμάτη μαμά είναι. Λες και το δέσιμο με το παιδί σου εξαρτάται αποκλειστικά από τον τρόπο που ήρθε στον κόσμο. Δηλαδή οι μαμάδες που έχουν γεννήσει με καισαρική αγαπάνε λιγότερο τα παιδιά τους; Αξίζουν λιγότερο; Είναι λιγότερο μαμάδες; Την επόμενη φορά κάνε αυτές τις ερωτήσεις να δεις πως θα αρχίσει τα μισόλογα αυτή.
#5: Πρέπει να σταματήσει αυτό το μπούλινγκ στις νέες μαμάδες, κ για να σταματήσει πρέπει να απαντάμε.''Όχι δεν αισθάνομαι ότι ολοκληρώθηκα, ολόκληρος άνθρωπος ήμουν κ πριν.''''Τι εννοείς φταίει η καισαρική; Προφανώς κ με ένοιαζε πολύ περισσότερο να γεννηθεί το παιδί με τον ασφαλέστερο τρόπο, τι μάνα θα ήμουν αν το έβαζα σε κίνδυνο προκειμένου να ικανοποιήσω ένα τέτοιο καπρίτσιο;''Υ.Γ. Να σας ζήσει! :)
#2: Ψάξε στο google αποτελέσματα από την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου της Πορτογαλίας. Απομνημόνευσε το σκορ τουλάχιστον 3 αγώνων, ενδεχομένως και αν κάποιος σκόραρε με πέναλτι. Πήγαινε την άλλη μέρα στη δουλειά και ρώτα τον ''Ρε συ που ξέρεις απο ποδόσφαιρο, πιστεύεις ότι η τάδε φάση ήταν όντως οφσάιντ; Κ είδες στη δείνα φάση το πέναλτι του Παπαρόπουλου;'' Αφού σου απαντήσει ότι δεν το είδε κ δεν ξέρει, μπορείς να κάνεις ελεύθερα την κριτική σου γιατί ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να ξέρει. Γιατί είναι ΑΝΤΡΑΣ.
Franny νομίζω ο σκοπός είναι να της πουν κάποια στιγμη "ε καλά επειδή είμαι άντρας δεν σημαίνει οτι βλεπω όλους τους αγώνες" και να απαντήσει "κι εσύ τότε γιατί θεωρεις οτι επειδή είμαι γυναίκα πρέπει να ξέρω τα πάντα για τη μαγειρική ή οτι δεν έχω δύναμη να σηκώσω κάτι;"-άβολη σιωπή-
Επίσης θα μπορούσε να δει κάποιο άλλο πιο μπρουτάλ και μάτσο άθλημα που ο συνάδελφος δεν βλέπει κάν (πάλι πχ ή μποξ ή κάτι άλλο) και να κάνει το ίδιο. και θα μπορούσε να συνεχίσει με αγωνιστικά αυτοκίνητα, ταινίες του Dolph Lundgren, μοντελάκια στρατιωτών, να τους ρωτά τι ακριβώς σημαίνει ο περίεργος θόρυβος που κάνει το αμάξι της και να τους ζητά να της ανοίγουν πάντα την πόρτα. Ε κάποια στιγμή θα το λάβουν το μήνυμα.Νομίζω το χιούμορ βοηθά στο να στείλεις σοβαρά μηνύματα με πλάγιο τρόπο. Η σιωπή πάλι επιβεβαιώνει αυτό που κάνουνς και τους προτρέπει να συνεχίσουν.
Ναι, όπως έγραψα κ στο σχόλιο για τις μαμάδες, στο "συγκαλυμμένο μπούλινγκ" απαντάμε! Δεν σημασία το φύλο μας ή το φύλο του άλλου, η σιωπή απλά το διαιωνίζει.
Εγω σε αντίστοιχη επίθεση του στυλ 'είσαι λεσβία τότε' είχα απαντήσει: "Ζηλεύεις που εγω πάω με γυναίκες ενώ εσυ όχι;".Γουρλωμα ματιών και παντοτινή τάπα.
7Πράγματι, τα power couples είναι από τους πιο δυνατούς πυρήνες που έχω δει. Σπάνιο θέαμα βέβαια, γιατί σπάνια είναι πραγματικό και όταν είναι, είναι φαντασμαγορικό.
#2, καλώς ήρθες στη βιομηχανική ζώνη! Έχει δίκιο η Αμπα, παντού σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα έτσι είναι. Είναι βαθιά ριζωμένος ο μισογυνισμός, ακόμα και σε θεωρητικά μορφωμένους ανθρώπους. Όλοι αυτοί θεωρούν ότι μπαίνεις στα χωράφια τους, ότι δεν ανήκεις εκεί. Μπορεί να τέλειωσες την ίδια σχολή με αυτούς αλλά δε σε βλέπουν το ίδιο. Φυσικά και οι εργάτες παραγωγής, δεν έχει σημασία που με το ζόρι έβγαλαν το γυμνάσιο, το πουλί τους τους δίνει υπεροχή. Εγώ, χημικός σε χημική βιομηχανία, με άλλους 180 άνδρες εργαζόμενους, γυναίκες υπήρχαν μόνο στο λογιστήριο και στο τηλεφωνικό κέντρο, αντιμετώπισα τον ίδιο μισογυνισμό. Όταν έγινα προϊσταμένη του εργαστηρίου και βοηθός του προϊστάμενου παραγωγής είχα να αντιμετωπίσω τις υποψίες τους και τα μισόλογα για το "ποιος να την πηδάει άραγε;" . Επίσης, παράλογο είσαι εδώ; με θεωρούσαν λεσβία. Πρέπει να καταβάλεις διπλάσια προσπάθεια για να γίνεις δεκτή ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ. Αλλά μην τους κάνεις το χατήρι. Σίγουρα μπορείς να βρεις συμμάχους. Με ήρεμο τρόπο και καυστικό χιούμορ αντιμετώπισε τα μισογυνιστικά σχόλια. Θεωρώ είναι σημαντικό να τους δείξεις ότι καταλαβαίνεις απόλυτα τι εννοούν και ρίξε και λίγο υποτίμηση στην εξίσωση για τις αντιλήψεις τους. Όταν δεις κάποιον να χαμογελά με την απάντησή σου, μόλις βρήκες έναν σύμμαχο.
#1.Έλα,μεταξύ μας είμαστε.Σε νευριάζει.Δεν είναι ντροπή,να το πεις.Σε εκείνον δεν το λες κι αυτός ίσως νομίζει,ότι είναι και χαριτωμένο.Που μάλλον έτσι θα το βλέπεις μερικές φορές,αλλά δεν είναι και πάντα."Μωράκι μου,το ξέρεις,ότι όταν κλείσεις συναυλία στο ΟΑΚΑ,θα είμαι εκεί πρώτη πρώτη.Μέχρι τότε να ακούσουμε και κανένα τραγούδι από τον τραγουδιστή,που το λέει";Έτσι θα το έφερνα.Αν δεν έπιανε,θα άλλαζα ρεπερτόριο.Δε θα ξέρει κι όλη την παγκόσμια δισκογραφία.Και τα ορχηστρικά δεν έχουν λόγια.
#5. Είχες λοιπόν από πολύ νωρίς μια ευκαιρία να διαπιστώσεις ότι αυτές/αυτοί που ρωτούν τέτοια πράγματα το κάνουν μόνο για να βρουν αφορμή να σε κατακρίνουν. Φυσιολογικός vs καισαρική, θηλασμός vs ξένο γάλα (άκου λέξη!), αν έβαζες στο παιδί τραγούδια μόνο από Λιλιπούπολη ή από Ζουζούνια, αν καπνισες μισό τσιγάρο στην εγκυμοσύνη ή αν έτρωγες αποκλειστικά organic. Η λίστα είναι ατέλειωτη κ ο κόσμος εφευρέτικός. Γι αυτό, αυτό ακριβώς που είπες : "δεν περίμενα το παιδί για να αυτοπροσδιοριστω ή να ολοκληρωθώ. " και με μια εσάνς.. υφακίου, είναι η καλύτερη απάντηση!
#5Tην ερώτηση "πώς νιώθεις τώρα που έγινες μάνα; δεν άλλαξε η ζωή σου;" μου την έκαναν* κι εμένα, με πλατυ χαμόγελο κι αναμένοντας ενθουσιώδη ανταπόκριση περί ολοκλήρωσης κλπ. Σκέφτηκα μέσα μου "ναι, προς το πολύ χειρότερο!", αλλά (τότε) δεν το είπα. Σήμερα το λέω και το βροντοφωνάζω. Επειδή μου έχει βγει η Παναγία, η Κάλι κι η Αστάρτη μαζί, από το μεγάλωμα των παιδιών (με όλα τα αναμενόμενα και τα μη αναμενόμενα προβλήματα -οι τακτικοί τα γνωρίζουν) θεωρώ ότι έχω πια το αναφαίρετο δικαίωμα να μην υπολογίζω κα-θό-λου όλες αυτές τις κοινωνικές συμβατικότητες και να τα λέω έξω από τα δόντια: "λατρεύω τα παιδιά μου, αλλά η μητρότητα είναι μια μαλ@κία και μισή, σόρρυ κιόλας ε;". (Τα'χα ξαναπεί εδώ στο Α, Μπα)Πρόκειται ξεκάθαρα για διαγωνισμό ποιά την έχει μακρύτερη! Κι εδώ εντάσσονται κι οι καισαρικές, ο θηλασμός, η διαπαιδαγώγηση, οι δραστηριότητες εκτός σχολείου αύριο-μεθαύριο, κι ένα σωρό άλλα πράγματα...το ποια-την-έχει-μακρύτερη μανουλόμετρο δεν τελειώνει πουθενά! (ας πούμε "σε ποιά σχολή πέρασε το παιδί σου; α, εμένα μπήκε εκεί ο κανακάρης μου!" ή "παντρεύεται η κόρη μου και νιώθω επιτέλους ολοκληρωμένη ως μάνα!")Μην δίνεις σημασία να σκας τώρα, γιατί θα τρελλαθείς μετά. Βάζε τες ΟΛΕΣ στη θέση τους με το να ρωτάς "διαγωνισμό κάνουμε;", με γνήσιο ύφος απορίας. Έτσι ψυχρά, στην καρδιά του ζητήματος. Γιατί αυτό σου λένε: αναμετρήσου μαζί μας. Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. *Καλά εμένα έφτασε να με ρωτήσει φλερτ ενός μηνός, ενός συγγενή, που τότε την γνώριζα για πρώτη φορά, αν αλλάζει η ζωή του ζευγαριού μετά την απόκτηση παιδιού προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο! Λες κι ήμασταν κολλητάρια ας πούμε, και θα ανέλυα τι κάνω με τον άντρα μου σε μια άγνωστη. Μου ήρθε να της το πω ακριβώς έτσι, αλλά για να μην κακοκαρδίσω τον συγγενή, τότε απάντησα "ανάλογα πώς ήταν πριν είναι και μετά". Σήμερα, πάντως, με τα μυαλά του τώρα μάλλον θα απαντούσα αυτό ακριβώς που σκέφτηκα.
Αυτό με τους γνωστούς άγνωστους που σε βλέπουν πρώτη φορά και σου ζητάνε να ανοίξεις τα εσωψυχα ούτε εγώ το καταλαβαίνω. Ίσως το κάνουν καλοπροαίρετα ή ίσως να είναι μην ξέρουν καν να κρατήσουν μια συζήτηση. Εγώ πιστεύω ότι εάν η τέχνη του small talk έμπαινε υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία θα είχαμε γλυτώσει από πολύ καφριλα εκεί έξω
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν γκάλοπ περιέργειας για προσωπικό της ζήτημα: ψαχνόταν να κάνει παιδί και ανησυχούσε μήπως χαλάει η "μαγιά" με το παιδί. Το καταλάβαμε κατόπιν. Πάντως είναι αλήθεια αυτό που λες ότι πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να κρατήσουν μια συζήτηση. Εν τω μεταξύ συχνά είναι ακριβώς οι συγκεκριμένοι που νομίζουν ότι μπορούν "να μιλήσουν για πολλά κοινωνικά θέματα". :D