Στο σημερινό «Α μπα»: η κομψή τελεία

Στο σημερινό «Α μπα»: η κομψή τελεία Facebook Twitter
50

__________________

1.


αγαπημένη μου, και εσύ όπως και οι αναγνώστες θα έχετε φαντάζομαι συναντήσει την κατηγορία ανθρώπων που απλά είναι ανίκανοι να κάνουν διάλογο, εκείνοι που και όταν έρχεται η σειρά σου να μιλήσεις δε σε αφήνουν γιατί μιλάνε πάνω σου, και μάλιστα δυναμώνουν και πολύ την ένταση της φωνής τους αν τυχόν επιμείνεις να πάρεις το λόγο; Εσύ πώς αντιδράς όταν συνομιλείς με τέτοιους ανθρώπους; Έχω δοκιμάσει να φωνάξω κι εγώ αλλά πρώτον δεν είναι το στυλ μου, και δεύτερον όσο και να φωνάξεις αυτοί οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν άλλον να μιλήσει. Ευχαριστώ!
- κακός συνομιλητής


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν συναντώ ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα από όλα αυτά όταν προκύψει διαφωνία, εκπλήσσομαι πάρα πολύ. Μπορεί να μου έχει συμβεί και τρεις φορές, ίσως (μάλλον δύο). Και δεν βάζω τον εαυτό μου μέσα, εννοείται. Η ικανότητα για διάλογο είναι σπάνιο χάρισμα που έχει σμιλευτεί από πολλά χρόνια προσπάθειας και ευρείας μόρφωσης. Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που μπορούν να το κάνουν. Αν ήταν πολλοί, δεν θα υπήρχε το φέισμπουκ.

__________________
2.

Αγαπημένη μου Α,μπα, καλημέρα! Σου στέλνω γιατί χρειάζομαι την πολύτιμη, ψύχραιμη και λογική ματιά σου στο θέμα ερωτικής φύσης (φυσικά) που με απασχολεί, παλιό όσο και η ιστορία του ανθρώπου. Το θέμα λοιπόν έχει ως εξής: Πριν δυο χρόνια, μία πολύ καλή μου φίλη μου είχε γνωρίσει έναν φίλο της, το Γιώργο, στα πλαίσια του να μπερδευτούν οι παρέες μας μεταξύ τους. Όλοι μας γύρω στα 30 τότε. Εγώ τότε ήμουν σε σχέση, γνωρίζω το Γιώργο, μιλάμε, γελάμε, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα, ως εκεί. Μετά από λίγο καιρό η φίλη μου μου εκμυστηρεύεται ότι της αρέσει ο Γιώργος, αλλά εκείνος δεν ανταποκρίνεται. Στο μεταξύ ξαναβγαίνουμε όλοι μαζί, παρατηρώ κι εγώ ότι ο Γιώργος πετάει χαρταετό. Να μην τα πολυλογώ, ενάμιση χρόνο μετά ξαναβρισκόμαστε με το Γιώργο, ενώ επικοινωνούσαμε μια φορά το μήνα ή και πιο αραιά στο μεταξύ, και αφού βγαίνουμε και ξαναβγαίνουμε, διαπιστώνουμε πόσο τέλεια περνάμε όποτε συναντιόμαστε και τελικά καταλήγουμε στο κρεβάτι. Πυροτεχνήματα, χαμός. Εγώ ενώ αρχικά λέω ότι εντάξει, ίσως να μη σημαίνει τίποτα, τελικά Α,μπα μου σημαίνει και για εμένα και γι' αυτόν. Και έχουμε σχέση εδώ και μερικούς μήνες, η οποία είναι undercover. Δεν του το έχω πει ξεκάθαρα, αλλά απέξω απέξω του είπα ότι «δε θελω ακόμα να το μαθει η φίλη μας και λογικά καταλαβαίνεις γιατί». Φυσικά καταλαβαίνει. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ ταιριάζουμε με τον Γιώργο, χωρίς να είμαστε ίδιοι. Με πολλούς μπορεί να έχω ταιριάξει στο παρελθόν ή να έχω περάσει ωραία, αλλά με αυτόν είναι το αίσθημα του feels like home. Τόσο άνετη είμαι και τόσο πολύ με κάνει να τον εμπιστεύομαι, παρότι είμαστε μαζί μόνο έξι μήνες. Το θέμα είναι ότι αποκρύπτω ένα μέρος της προσωπικής μου ζωής από τη φίλη μου γιατί δεν θέλω να την πληγώσω και να τη χάσω. Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τη χάσω αν της το αποκαλύψω, αλλά για να είμαι ειλικρινής θέλω να της το πω εγώ γιατί δε θέλω να το μάθει από αλλού ή κατά λάθος. Να τονίσω και πάλι ότι δεν έγινε ποτέ μεταξύ τους τίποτα, απλά της άρεσε πολύ πριν από περίπου δύο χρόνια. Είναι όμως μόνη της όλο αυτό το διάστημα και δεν είναι ευτυχισμένη στην προσωπική της ζωή. Η ψυχολογία της τον τελευταίο καιρό είναι πολύ εύθραυστη λόγω θεμάτων με τα αδέλφια της και δε θέλω να την στενοχωρήσω, και το λέω εντελώς ειλικρινά. Πώς μπορώ να βάλω σε λέξεις που να μην την πληγώσουν το «δεν το περίμενα ποτέ, αλλά ερωτεύτηκα τον Γιώργο, είμαι ευτυχισμένη μαζί του και περνάμε ωραία και δεν είχα πρόθεση να σε πληγώσω ή να σε στενοχωρήσω, αλλά όταν άρχισε να συμβαίνει δε μπορούσα και δεν ήθελα να το ελέγξω»;
-ερωτοχτυπημένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πώς σου φαίνεται να της πεις ακριβώς αυτό που έγραψες εδώ; Μια χαρά είναι.


Νομίζω ότι πρέπει να έχεις περισσότερη εμπιστοσύνη στη φίλη σου. Εντάξει, της άρεσε ο Γιώργος δύο χρόνια πριν. Αυτό σημαίνει ότι της αρέσει ακόμα; Σημαίνει ότι δεν τον έχει ξεπεράσει; Σημαίνει ότι θα τον σκέφτεται για πάντα; Σημαίνει ότι όσο δεν τα φτιάχνει με κάποιον, σκέφτεται τι ωραία που θα ήταν αν τα είχε φτιάξει τότε με το Γιώργο; Τον αναφέρει ποτέ; Καταρχάς, μιλάνε;


Δεν λέω ότι θα χαρεί. Αλλά μου φαίνεται κάπως βιαστική η σιγουριά σου ότι θα το πάρει κατάκαρδα επειδή έχει θέματα με τα αδέλφια της. Μήπως ακριβώς γι'αυτό δεν έχει χρόνο να σκοτίζεται για το Γιώργο;


Επειδή ο Γιώργος τώρα είναι σημαντικός για σένα, δεν σημαίνει ότι είναι σημαντικός σε όλους όσους βρέθηκαν στο δρόμο του.


__________________
3.


Τους ανθρώπους που κοιτάνε τους άλλους στα παπούτσια και γενικά στα ρούχα αξίζει εσύ να τους κοιτάς στα μάτια? η μήπως δεν υπάρχει λόγος συναναστροφής μαζί τους απο την στιγμή που εσύ είσαι από αυτους που δεν τους νοιάζει και τόσο ή ίσως και καθόλου το αν καποιός ντύνεται με την τελευταία λέξη της μόδας και τα πιό ακριβαπράγματα. Μήπως είναι μια μορφή κοινωνικού ρατσισμού παρόμοιο με το αν κάποιος ειναι gay ή straight, αδύνατος ή χοντρός ,πλούσιος ή φτωχός? θα ήθελα να ακούσω την άποψη σου πάνω στον προβληματισμό μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα ρούχα είναι κώδικας επικοινωνίας, είτε θελημένα είτε αθέλητα. Λένε πράγματα για εμάς, και δεν έχει σημασία αν είναι ακριβά ή φτηνά. Δεν λένε τα πάντα, ούτε είναι όσα λένε εύκολο να αποκωδικοποιηθούν, αλλά είναι μια ένδειξη για κάτι· αυτό το κάτι μερικές φορές αποκαλύπτεται αφού γνωρίσεις τον άλλον. Όποιος κρίνει τους ανθρώπους με βάση τις μάρκες ή τη μόδα, ουσιαστικά τους κρίνει με βάση τα λεφτά τους, οπότε κάνει μια επιλογή που τον οδηγεί κάπου καταλλήλως.


__________________
4.

Γεια σου Α,μπα!
Εδώ κι ένα εξάμηνο έχω πιάσει δουλειά σε μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη κι έχω παρατηρήσει κάτι σχετικά μ'εμενα. Ανάμεσα στα καθήκοντα μου είναι να διατηρώ την ησυχία στους διάφορους χώρους όπως είναι φυσικό, πράγμα το οποίο δεν θεωρούν τόσο αυτονόητο πολλοί από τους φοιτητές που επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη. Έτσι, πολύ συχνά κάνω σουτ, σηκώνομαι και πάω να μιλήσω σε κάποιο γκρουπ που κάνει φασαρία και γενικά κάνω παρατήρηση σε όσους ξεφεύγουν. Παρατήρησα ότι στην αρχή πήγαινα να δω ξεχωριστά καθένα από τα άτομα που έκαναν θόρυβο γιατί μου ήταν αδιανόητο να κάνω ένα γενικό σουτ. Γιατί; Έλα μου ντε. Αισθανόμουν μάλλον αυταρχική κάνοντας κάτι τέτοιο, κι επίσης δεν μου άρεσε η ιδέα του να τραβήξω την προσοχή όλων ξαφνικά. Ομως γρηγορα σκάλωσε το πράγμα, γιατί όταν η φασαρία είναι αποτέλεσμα δεκάδων χαμηλοφωνων συνομιλιών, δεν γίνεται να πας να δεις τον καθένα ξεχωριστά. Έξι μήνες μετά, αυτό έχει λυθεί: κατέχω πλήρως το γενικό σουτ, το οποίο χρωματίζω ανάλογα με τα επίπεδα θορύβου ή την επανάληψη της παρατήρησης. Εξακολουθώ όμως να νιώθω περίεργα. Ξέρω ότι έχω δίκιο, ξέρω ότι πολλά άτομα συμπεριφέρονται λες κι είναι σπίτι τους κι ξέρω ότι είναι δουλειά μου να τους βάζω φρένο. Γιατί όμως γίνεται τόσο μεγάλο ζήτημα μέσα στο κεφάλι μου; Ένα σουτ κάνω και περνάω τα επόμενα δέκα λεπτά σκεπτόμενη «Μήπως το έκανα πολύ σπαστικα; Μήπως υπερβάλλω κι εγώ, γιατί όσο να'ναι λίγη φασαρία είναι αναπόφευκτη; Μήπως το παράκανα και τελικά δεν ήταν τόσο ενοχλητικοί;» Κι ακριβως γι'αυτους τους λόγους, έχει τύχει μερικες φορες (ευτυχως πολύ λιγες) να γίνεται λιγος θόρυβος κάπου και να μην παρέμβω γιατί φοβάμαι μην το κάνω πολύ μεγαλύτερο θέμα απ'οτι είναι. Κι έρχομαι λοιπόν και σε ρωτάω: φταίει που είμαι γυναίκα και ξυπνάει μέσα μου η επιβολή του «μην ενοχλείς, μη γίνεσαι δυσάρεστη»; Ή μήπως είναι κάτι βαθύτερο και να το ψάξω; Κι επίσης, άσχετο αλλά σχετικό, πιστεύεις ότι είναι ουτοπικό να επιδιώκω απόλυτη ησυχία σε μια βιβλιοθήκη; Έχω παρατηρήσει ότι οι παλιότεροι υπάλληλοι δεν ιδρώνουν κι τόσο με το θέμα της φασαρίας κι ανέχονται πολύ περισσότερη απ'οτι εγώ. Επειδή όμως είναι αντικειμενικά μια δουλειά εύκολη και χαλαρή την οποία εύκολη κανείς βγάζει πέρα κάνοντας το απόλυτο μίνιμουμ, δεν ξέρω κατά ποσο η στάση τους είναι ενδεικτική τυχόν δίκης μου υπερβολής ή όχι...
- Quiet, please


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ωχ. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να είναι μέσα στα καθήκοντά σου να γίνεσαι δυσάρεστη, όσο δίκιο κι αν έχεις. Δε νομίζω ότι οι συνάδελφοι έχουν άλλα επίπεδα ανοχής επειδή δεν ιδρώνει το αυτί τους, αλλά επειδή τους έχουν εξαντλήσει όλες αυτές οι σκέψεις και η περίεργη αίσθηση που έχεις. Θα έλεγα να ρωτήσεις μερικούς βετεράνους συνάδελφους και ενδεχομένως να συντονιστείς στο γενικότερο κλίμα επιπέδου ανοχής φασαρίας.

__________________
5.


Γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις κάποιον ελεύθερο και ενδιαφέροντα από μία ηλικία κι έπειτα; Αυτοί που χωρίζουν λίγο πριν ή λίγο μετα τα σαράντα δεν έχουν δηλαδή στον ήλιο μοίρα; Όλοι μα όλοι οι άντρες που μου άρεσαν πολύ τα τελευταία 5 χρόνια είτε ήταν σε σχέση είτε παντρεμένοι, μπορεί και να υπήρξε κάτι εφήμερο αλλά φυσικά έληξε εκεί. Δεν το ήξερα από την αρχή πάντα, πολλές φορές καποιος με γοητεύει με το που τον γνωρίζω και μετα μαθαίνω ότι δεν είναι ελεύθερος. Θα μου πεις άλλες γνωριμίες δεν έκανες; Εκανα αλλά κανένας δεν μου άρεσε, δεν μου συμβαίνει και κάθε μερα. Οι περισσότεροι 30 κατι που γνωρίζω έχουν σχέση, οι πάνω από τα 40 ειναι παντρεμένοι και με παιδιά πολλοι, οι πολυ μικρότεροι μου δεν μου αρέσουν και όλοι οι ελεύθεροι που έχω γνωρίσει ή με πλησιάσαν μου ήταν αδιάφοροι. Δυσκολεύει όντως τόσο πολύ το πράγμα από μια ηλικία κι έπειτα;
- Λίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι δύσκολο να γνωρίσεις κάποιον ενδιαφέροντα από μια ηλικία κι έπειτα λόγω αριθμητικής. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία που δεν έχουμε λόγο να αμφισβητήσουμε, ο μέσος όρος ηλικίας γάμου για τους άντρες είναι 33,4 χρόνια και για τις γυναίκες 30,2. Άρα, σωστά συμπέρανες ότι οι 30 και κάτι είναι σε σχέση που πιθανότατα θα οδηγήσει σε γάμο, και στα 40 και κάτι είναι ήδη παντρεμένοι και έχουν παιδιά. Οι ελεύθεροι που σε πλησίασαν δεν σου άρεσαν διότι πάλι με απλά μαθηματικά, είναι έτσι κι αλλιώς περιορισμένοι, οπότε οι πιθανότητες να σου αρέσουν (πολύ σωστά λες ότι δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα) είναι αναλογικά λιγότερες.

 

Δεν γίνεται να χρυσώσουμε το χάπι. Δυσκολεύει το πράγμα από μια ηλικία κι έπειτα. Οι ευκαιρίες αυξάνονται με όσους παντρεύτηκαν αρκετά νωρίς ώστε να προλάβουν να πάρουν διαζύγιο. Σύμφωνα με αυτό τα ποσοστά διαζυγίων έχουν φτάσει στο 37% και έχει αυξητικές τάσεις, οπότε τα πράγματα δεν είναι όσο άσχημα φαντάζεσαι. Πρέπει να ανοίξεις κι άλλο τους ορίζοντες.


__________________
6.


Γεια σας! Εχει συμβεί το εξής σκηνικό. Είμαστε 20 εγω με την Β είμαστε φιλες από το σχολείο, με την Γ γνωριστήκαμε πέρυσι στη σχολή. Ο Δ πριν κάποιον καιρό έδειξε στη Β μια φωτογραφία της Γ σε πολύ προσωπικές στιγμές με άλλον η με τον ίδιο, δεν ξέρω. Η Β μου το είπε αυτό εμπιστευτικά και εγώ δεν ξέρω τι στάση πρέπει να έχω. Εξοργίστηκα με τον τύπο που έδειξε τη φωτογραφία της φίλης μου, πιστεύω ότι η Γ πρέπει να ξέρει ότι δείχνει τέτοιες φωτογραφίες της απο δω κι απο κει. Αλλά θα εκθέσω τη Β αν το πω. Πείτε μου τη γνώμη σας. Στη θέση της Γ θα ήθελα να ξέρω για να κάνω σκουπίδι τον τύπο που την έδειξε και το σύντροφό μου.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

(α+β+γ+δ)² = α² + β² + γ² + δ² + 2αβ + 2αγ + 2αδ + 2βγ + 2βδ + 2γδ


(Πες της το. Δεν θα εκθέσεις την Β, τις έχει δει πολύς κόσμος.)

_________________
7.

Στο λυκειο ειχα ρωτησει τρεις φιλολογους για την ανω τελεια και πηρα διαφορετικες απαντησεις. Σταματησα να χρησιμοποιω. Καθε φορα που βαζεις νομιζω οτι ειναι σκουπιδακι στην οθονη. Ποτε νιωθεις την αναγκη να την βαλεις;
Σε ευχαριστω
- Τέλεια η Ανω τελεία


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν το νιώθω στο ρυθμό της αφήγησης. Η άνω τελεία βρίσκεται μεταξύ του κόμματος και της τελείας. Είναι μεγαλύτερη παύση από το κόμμα, μικρότερη από την τελεία. Είσαι σίγουρη ότι έχεις πάρει διαφορετικές απαντήσεις; Δεν είναι και το τελευταίο θεώρημα του Φερμά.

50

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Κοιτάξτε τώρα τι έχω πάθει σήμερα. Εγώ είμαι σαν αυτούς που περιγράφει η #1, τρομοκράτης στην συζήτηση. Επειδή είμαι και εξυπνάκιας, οταν μου πει ο άλλος να τον αφήσω να τελειώσει, του λέω αργείς να τελειώσεις και βαριέμαι΄ δεν θες να τελειώσουμε μαζί; Αστειάκι. Ομως να δικαιολογηθώ και λίγο, ακούμε πολλές μ@λ@κιες τα τελευταία χρόνια.#2 μου έχει τύχει μια παρόμοια περίπτωση, με την διαφορά ότι δεν το έκρυψα, και τελικά δεν ήταν και ο Ερωτας της ζωής μου. Με την κολλητή μου ψυχρανθήκαμε υποτίθεται για κατι άλλο αλλά πιστεύω ότι ΄έπαιξε ρόλο αυτό. Και να φανταστείς, ντρέπομαι που το λέω, είμαστε και κάποιας ηλικίας. #4 Όταν ακούω φασαρία πάντα κάνω σσσσσσσσσσσσσς. Θυμάμαι παλιά που γέλαγε μια συνάδελφος και έλεγε οτι πιό πολύ ακούγεται το σσσσσσσς της Θεοδώρας παρά η φασαρία. Και το κερασάκι στην τούρτα ταυτίζομαι και με #5.Και για μένα δεν είναι καθόλου εύκολο να βρώ παρέα. Είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες. Δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει πιο εύκολο, νομίζω είναι θέμα τύχης.
#4Δεν θα σου λυσω καποιο προβλημα, θα σου δημιουργησω ενα ακομα.Ξερεις ΠΟΣΟ εκνευριστικο ειναι το "σσσσσσσσσσσσσσστ" σε καποιον που προσπαθει να συγκεντρωθει και να διαβασει;
#2αν ηταν τοσο καλη σου φιλη οσο λες, θα ηξερες αν σκεφτεται ακομα τον γιωργο.αρα δεν ειναι και καμια κολλητη, απλα ειναι μια φιλη/γνωστη σου.το κακο λοιπον δεν ειναι οτι τα εφιαξες με τον γιωργο, αλλα το οτι της το κρυβεις.οντως το πιο πιθανο ειναι να μην τον σκεφτεται καθολου, ασχετως που ειναι μονη.οποια ειναι μονη δλδ, εχει κολλησει για χρονια σε καποιον που δεν ειχε ποτε τπτ και μαλλον δεν συνανταει καν?να της το πεις με τον πιο απλο, ΣΥΝΤΟΜΟ και φυσικο τροπο, αλλα να μην προσθεσεις το οτι εισαι πολυ ερωτευμενη, περνας τελεια και ηταν κατι που δεν μπορεσες και δεν θελησες να ελεγξεις, γιατι αυτο προυποθετει, οτι ειχες υποχρεωση να το ελεγξεις και εκανες λαμογιά. πραγμα που θα ισχυε μονο αν ηταν κολλητη σου φιλη και αν ειχαν καποτε κατι.βεβαια, δεν σου κρυβω οτι το οτι φαντασιωνεσαι να της λες οτι 'δεν μπορεσες και δεν θελησες να το ελεγξεις", προσθετει στην ιστορια ενα δραμα που πιθανοτατα δεν εχει καν και ισως θαθελες να εχει, αλλα που προυποθετει οτι καθε αλλο παρα θα στεναχωρεθεις που ισως την πειραξει....
#4Πόσο λόγο έχετε ως προσωπικό στην οργάνωση και διαρύθμιση της βιβλιοθήκης? Μπορεί ας πούμε να οριστεί χώρος "απόλυτης ησυχίας" ? Αυτό δε σημαίνει οτι θα γίνεται ζούγκλα στην υπόλοιπη βιβλιοθήκη, αλλά αν ας πούμε μια ομάδα θέλει κάπως να συνεργαστεί πάνω σ ένα μάθημα κτλ θα μπορεί να αποφεύγει εκείνο το σημείο. Έτσι θα νιώθεις δικαιολογημένη να είσαι υπέραυστηρη στο κομμάτι "απόλυτης ησυχίας" και λιγάκι πιο χαλαρή στα υπόλοιπα. Μπορείς επίσης να ανακατευθύνεις τους φασαριόζους σε άλλη θέση. Στα γράφω αυτά από πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη (Αγγλία) όπου τηρείται άτυπα αντίστοιχη λογική. όλοι ξέρους οτι κάποια κομμάτια της βιβλιοθήκης απαιτούν μεγαλύτερη ησυχία. Επίσης να πω οτι γενικώς και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, υπάρχουν πιο ήσυχες και πιο φασαριόζικες βιβλιοθήκες και ο καθένας προσαρμόζεται αναλόγως. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης πάντως υπάρχει η λογική των studying places που δεν επιβάλλεται απαραίτητα απόλυτη ησυχία, γιατί θεωρείται οτι ο κόσμος πάει εκεί για να συνεργαστεί κτλ.
#1: Μονο για περιπτωσεις που σε διακοπτουν οταν μιλάς:1) Mπορεις να αφησεις τον συνομιλητη σου να πει οτι εχει να πει και μετα να παρεις έσυ τον λογο ξεκινώντας με ενα "Σε παρακαλω δεν θελω να με διακοψεις" και να συνεχισεις με αυτα που έχεις να πεις.2) Nα τον/την πιάσεις σε ανύποπτο χρόνο και να του/της πεις ευθέως και δυναμικα οτι "Όταν μιλάμε κάνεις αυτό και αυτό και δεν ειναι ωραίο γιατί ..., και δείχνεις έτσι ότι δεν σέβεσαι την αποψή μου και εμένα σαν άτομο".3) Αν δεις οτι τα λόγια σου πάνε στο βρόντο, να αποχωρήσεις από την συζήτηση.
#3 Ειναι αρκετοί αυτοί για να τους αποφεύγεις όλους.Αν λοιπόν τους κοιτάς στα ματια , δεν τους βοηθάς να κάνουν απόσβεση στο δυσανάλογα για τις δυνατοτητες τους μεγάλο τίμημα, που εχουν πληρώσει για το brand name που απόκτησαν, Μπορεί και να σε μισήσουν κάποιοι. Άλλοι μπορεί να χαλαρώσουν λόγω της έλλειψης ανταγωνισμού .Αρα εσύ διαλέγεις που θα εστιάσεις . Pas mal.Αυτοι δε που μπορούν να αποκτήσουν όποια μαρκα θέλουν αυτομάτως , δεν ασχολούνται με το τι φοράνε οι άλλοι.
#5Όπως λένε και οι δικοί μου φίλοι (και βλέπουμε στη στήλη), μετά τα 30 οι αζευγάρωτοι συναντούν τέτοιο κοινωνικό ρατσισμό που είτε αποσύρονται διακριτικά από την κοινωνική σκηνή, είτε ζευγαρώνουν με κάποι@ τυχαί@ για να συνεχίσουν να βγαίνουν με τους υπόλοιπους, είτε αποδέχονται την σφραγίδα Εργένης/ισσα και δεν απαντούν πλέον σε ερωτήσεις και προξενιά. Οι τελευταίοι είναι και οι πιο φιλοσοφημένοι, ήρεμοι και χαλαροί, αλλά πιστεύω οι δυσκολότεροι να ενθουσιαστούν με κάποι@ που θα διαλέξουν για ταίρι. Αναγνωρίζω πως πρόκειται για χοντρή κατηγοριοποίηση, μην πυροβολήσετε. Στο προκείμενο: Χαίρομαι ιδιαίτερα με την ερωτώσα #5 που δηλώνει ορθά κοφτά ότι δεν γίνεται να σου αρέσουν όλ@ όσ@ συναντάς. Πιστεύω ότι εντοπίζει τον προβληματισμό της στο ότι συναντά ενδιαφέρονται άτομα, που όμως είναι ήδη δεσμευμένα και η ίδια το μαθαίνει ετεροχρονισμένα. Δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτούς, αλλά μπορεί να βρει πώς να γνωρίσει ελεύθερους. Θα πρότεινα να αρχίσει να συναναστρέφεται ανθρώπους με κριτήριο τα δικά της ενδιαφέροντα. Πλέον υπάρχουν αμέτρητα γκρουπ σε μέσα δικτύωσης, και ιστοσελίδες που απευθύνονται σε πολύ ειδικό κοινό, που διοργανώνουν και events. Πχ. είσαι λάτρης του καλού καφέ; θα πήγαινες σε κάτι σαν κι αυτό; http://www.athinorama.gr/cityvibe/article/latreis_tou_kafe_parousiasteite!-2521653.html. Αν μάλιστα μπορεί να βρει θιασώτες δύο ειδικών ενδιαφερόντων που συναντώνται κάπου, τι καλύτερο; Η ακόμη καλύτερη μέθοδος, και κοινωνικά υπεύθυνη, είναι η αφιέρωση χρόνου σε ένα κοινωφελή σκοπό. Πέρα από το ωφέλιμο, ο εθελοντισμός ανοίγει φοβερά τους ορίζοντές μας. Μέρος αυτού είναι βεβαίως και οι νέες γνωριμίες, και αν είσαι ειλικρινής ως προς το ενδιαφέρον για το σκοπό που επέλεξες να αφιερώσεις χρόνο, θα κάνεις πολλές γνωριμίες με ομοϊδεάτες! Η λίστα με οργανώσεις που χρειάζονται το χρόνο σου είναι ατέλειωτη, σκέψου τι σε συγκινεί και σε ωθεί να βοηθήσεις περισσότερο... Bonus reading: https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/07/robots-jobs-salaried-work-society-unpaid-george-monbiot
Έχεις δίκιο rosa nera, απλά έχω καιρό να δω αυτή την κατηγορία γιατί κάπως βρέθηκα να ζω σε ένα μεγάλο χωριό όπου κάποιος ξέρει για σένα και θα πει και σε άλλους, θες δεν θες...
Λένα σε διαβάζω χρόνια και σε θαυμάζω πολύ για την οξυδέρκειά σου- κυρίως όμως για τον τρόπο που συνδυάζεις τον ορθολογισμό με το ανθρώπινο ενδιαφέρον σε αυτόν που ρωτάει. Εντελώς καλοπροαίρετα όμως, σήμερα η απάντηση στο 5 με στεναχώρησε. Από το να "χρυσώνουμε το χάπι" μέχρι να το να απαλείφουμε από την απάντηση και ένα μικρό νοιάξιμο στον παραλήπτη της απάντησης υπάρχει μια απόσταση.
Πώς το εννοείς; Δεν σε κατάλαβα. Ίσα ίσα η απάντηση είναι από τις λίγες για το θέμα αυτό που δεν είναι ευχολόγια που τελικά μεταφέρουν το πρόβλημα στην ερωτώσα. Τύπου "έχει τόσους ελεύθερους, όταν είσαι έτοιμη θα τον συναντήσεις, όταν δεν τον περιμένεις θα τον συναντήσεις, δεν κοιτάς σωστά για αυτό δεν βρίσκεις και τέτοια". Τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα και το να ξέρουμε το βαθμό δυσκολίας βοηθάει στο να μη νιώθουμε ότι εμείς φταίμε για όλα, όλοι τα καταφέρνουν εκτός από εμάς κτλ. Μάλλον κάτι άλλο λες και δεν το πιάνω;
Συμφωνώ απόλυτα με την ουσία της απάντησης. Αυτό που μου έλειψε όμως ήταν αυτό το ζεστό "νοιάξιμο" που σχεδόν πάντα στέλνει η Λένα στον παραλήπτη της απάντησης. Ειδικά όταν αυτός το έχει ανάγκη, κάτι που διαφαίνεται από την ερώτηση.
#4 Έχοντας περάσει αρκετό χρόνο στην πανεπιστημιακη βιβλιοθήκη για διάβασμα και έχοντας βρεθεί στη θέση και αυτού που διαβάζει και αυτού που κάνει φασαρία, θα σου πω ένα πράγμα μόνο. Όταν πραγματικά διάβαζα, ήταν πολύ ενοχλητικοί αυτοί που έκαναν φασαρία για αρκετη ωρα. Υπάρχει όντως ενα όριο ανοχής της φασαρίας(διαφορετικό για τον καθένα) και σε κανέναν δεν είναι ευχάριστο να γίνεται δυσαρεστος, αλλά υπάρχει και καφετέρια και εξωτερικός χώρος για να γίνουν συζητησεις. Σκέψου ότι για το 70% (αν όχι παραπάνω) είσαι λυτρωτική, ειδικά σε περιόδους εξεταστικής.
Βασικά,πόσος κόσμος δεν έχει την βιβλιοθήκη ως ύστατη λύση,επειδή έχει θορυβώδεις γείτονες,συγκατοίκους κ.λ.π;Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί αν οι βιβλιοθήκες μετατραπούν σε αμέρικαν μπαρ;
#7Θα έλεγα ότι χρειάζεται να διαβάσεις περισσότερη λογοτεχνία. Του είδους που @ συγγραφέας γνωρίζει πού να βάλει άνω τελεία. Τότε ίσως να την εκτιμήσεις. Εκ μέρους του Συλλόγου Υπέρ των Δύσκολων Σημείων Στίξης.
#5. Δύσκολα τα πράγματα ξαδέλφη. Εγώ βλέπω πολλούς 30+ που είναι μόνοι τους (άντρες - γυναίκες) αλλά όταν ακούγεται η πρόταση "ενώστε τις μοναξιές σας" τότε ο ένας τους ξινίζει ο άλλος τους βρωμάει (άντρες - γυναίκες, διαχωρισμό δεν κάνω). Και μιλάμε για νορμάλ περιπτώσεις όχι ακραίες καταστάσεις!
Γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να ενώσουμε τη μοναξιά μας με κάποιον που δεν μας κάνει κούκου. Και ναι ο ένας μας ξενίζει και ο άλλος μας βρωμάει γιατί τις μαλακίες τις κάναμε με το κουτάλι στα νιάτα μας και πλέον σε αυτή την ηλικία ξέρουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε οπότε και δε θα μπούμε σε σχέσεις που ξέρουμε εξ αρχής ότι δε θα έχουν μέλλον. Μπορεί να δυσκολεύουν τα πράγματα αλλά έτσι είναι.
#6Γέλασα με την ψυχή μου με την απάντηση γιατί κι εγώ τέτοια σκέφτομαι όταν διαβάζω ερωτήσεις με αρχικά. Λες και θα καταλάβουμε ποιοι είναι αν πεις τα ονόματα... αλλά αν σκας τόσο βρε παιδί μου βάφτισέ τους Λίτσα, Τάκη, Κούλα (ναι ξέρω δείχνω την ηλικία μου). Ή όπως το είχε κάνει πετυχημένα μια άλλη αποστολέας, κάτι του στιλ η Αισθησιακό Ροδακινί, ο Αδιάκριτος Μωβ και η Πιτσιλωτή Κότα.
#6 Τη διάβασα την ερώτηση 3 φορές για να καταλάβω ποιος έδειξε τι σε ποιον. Οι ερωτήσεις στην Α,μπα είναι και ευκαιρία να κάνουμε γνωστή στο κοινό τη δική μας μικρή, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, νουβέλα. Οπότε, αντί για Α, Β, Γ γιατί να μην χρησιμοποιούμε τα ονόματα που θα δίναμε στους φανταστικούς ήρωες της ιστορίας που δε θα γράψουμε ποτέ, γιατί συγγραφείς δεν είμαστε; Να καταλαβαίνεται και η ερώτηση δηλαδη.Κατά τα άλλα εννοείται το λες στη φίλη που κυκλοφορεί η φωτό της. Αυτό που προέχει έιναι η ασφάλεια της ιδιωτικότητάς της, και ας παρεξηγηθεί και κάποιος.
#5 Δυσκολεύει, οπότε μην το κάνεις στόχο ζωής, γιατί θα απογοητευτείς. Καλύτερα να εστιάσεις στις πιο μικρές χαρές της ζωής και μέσα από αυτές θα έρθει και ενδιαφέρων και ταιριαστός σύντροφος.
#4 Δυσκολάκι να κάνεις δουλειά που αναγκαστικά πρέπει να χαλάσεις τη ζαχαρένια κάποιων, είτε έισαι γυναίκα είτε όχι. Νομίζω πως και οι άντρες τρώνε την προπαγάνδα του να μην γίνονται δυσάρεστοι στην Ελλάδα. Ίσως και πιο πολύ από τις γυναίκες, που όσο να ΄ναι σαν μάνες θα πρέπει να επιβάλλουν την τάξη στα βλαστάρια τους κάποια στιγμή.Ποιοι είναι οι κανονισμοί της βιβλιοθήκης; Υπάρχουν κάπου γραμμένοι σε κοινή θέα; Αν υπάρχει κανόνας που ζητάει απόλυτη ησυχία και εσύ το κάνεις το σουτ με νορμάλ τρόπο, και όχι σαν στραβωμένη καρακάξα, δε θα σε παρεξηγήσει κανείς. Κατά βάθος οι περισσότεροι την ώρα που κάνουν φασαρία ξέρουν πως είναι λάθος, και ακόμα και αν στραβώσουν εκείνη την ώρα θα νιώσουν την αίσθηση του δικαίου (κατά βάθος, ντάξει, πολύ το βάθος να είναι και μεγάλο). Κάπως όπως όταν σε πιάνουν να αντιγράφεις σε εξετάσεις και εκείνη την ώρα σου τη σπάει ο επιβλέπων που πάει και κάθεται επίτηδες μπάστακας δίπλα σου και σε λοξοκοιτάει, αλλά ξέρεις ότι έχει δίκιο οπότε δεν του κρατάς κακία. Επίσης, σκέψου πόσο κρίμα είναι για τα άτομα που επισκέπτονται τη βιβλιοθήκη και θέλουν να δουλέψουν/διαβάσουν σε ησυχία και δεν μπορούν. Γι' αυτούς η δουλειά σου είναι πολύ σημαντική. Στην τελική μπορεί εσύ να το κάνεις ολόληρο θέμα στο κεφάλι σου, πως γίνεσαι δυσάρεστη και ωχ αμάν μην είσαι υπερβολική και τέτοια, και είναι πολύ καλό που προβληματίζεσαι, αλλά στην τελική τη δουλειά σου κάνεις και το ποιόν προσωπικότητάς σου δεν θα κριθεί από το αν σε συμπαθάνε οι επισκέπτες της βιβλιοθήκης. Νομίζω αν μπορέσεις να διατηρήσεις μια κομψότητα στο σουτ σου δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.
Συμφωνώ και, αχ, σε παρακαλώ, συνέχισε αυτό που κάνεις! Είμαι από αυτούς που χρησιμοποιούν βιβλιοθήκη συχνά και, ναι, ενοχλούμαι πολύ από τη φασαρία. Οι αναγνώστες προσαρμόζονται στα ήθη της κάθε βιβλιοθήκης (υπάρχουν μεγαλες, γεμάτες βιβλιοθήκες με νεκρική σιγή), οπότε αν συνεχίσεις με συνέπεια (και δεν είσαι η μόνη και γραφική υπάλληλος που το κάνει, εννοείται), υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μειωθεί η ανάγκη να γίνεσαι δυσάρεστη στο μέλλον. Σίγουρα βοηθά πολύ και το να υπάρχει αναρτημένος σε αρκετά σημεία ο κανονισμός. Συνέχισε, εγώ κάθε φορά που σ' ακούω σκέφτομαι "επιτέλους!"
Κατ αρχήν Χρόνια Πολλά σε όλους.Ουτοπική η ησυχία σε πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη;Ουτοπική;Ρε παιδιά έχουμε χάσει το μέτρο μάλλον.Η βιβλιοθήκη είναι βιβλιοθήκη.Πάμε εκεί για να με-λε-τή-σου-με.Πάμε και για παρέα και για βοήθεια στο διάβασμα και για καμάκι ίσως,η όρεξη για τσιλιμππυρδίσματα σε κάποιους είναι ευθέως ανάλογη του στρες των εξετάσεων και της μελέτης,λογικό,ΑΛΛΑ,η βιβλιοθήκη είναι βιβλιοθήκη.Οποιος έχει διάθεση για πίτσι πίτσι, παέι για καφέ. Οποιος δεν μπορεί να μην ψιθυρίζει, διαβάζει μόνος του.Σεβόμαστε τους άλλους και τον εαυτό μας.Η μελέτη είναι μελέτη.Θα γεμίσει ο χώρος της βιβλιοθήκης με μικρές επισημάνσεις για ησυχία στην είσοδο,σε κολώνες ,πάνω στους στατήρες,δίπλα στους στατήρες,με λουλουδάκια ,ζωάκια,πουλάκια ,θα τους το λεει ΜΟΛΙΣ μπαίνουν στον χώρο και θα επιμείνει ουδέτερη,ευγενική,αλύγιστη σ αυτό.Αντε με τον καθένα που θα πρέπει να τον κυνηγάμε για τα αυτονόητα.Ακου ουτοπική η ησυχία σε πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη. Στο εξωτερικό τι νομίζουν όλοι αυτοί ότι συμβαίνει;
#2 Επειδή κάποτε άρεσε ο Γιώργος σε μια φίλη σου, και μάλιστα χωρίς την παραμικρή ανταπόκριση από μέρους του, δεν σημαίνει ότι είναι "πιασμένος" για πάντα! Ο έρωτας, και η αγάπη είναι ανεξέλεγκτα συναισθήματα και δεν μπορούν να ζουληχτούν μέσα σε κανόνες. Ιδίως όταν αυτοί οι κανόνες είναι εντελώς παράλογοι. Αν η φίλη σου δεν το γνωρίζει αυτό, κρίμα γι'αυτήν.Όμως νομίζω ότι έχεις δώσει επική διάσταση σε μια απλή σκέψη. Ναι, όντως μπορεί να μην της αρέσει η ιδέα ότι τώρα τα έχεις εσύ με τον Γιώργο που κάποτε της άρεσε εκείνης. Όχι όμως για αυτόν. Φυσικά όχι. Αλλά κυρίως επειδή εκείνη την απέριψε ενώ εσένα όχι. Δηλαδή η "απόφαση" του Γιώργου να γουστάρει εσένα και όχι αυτήν, την έβαλε σε μια αυτόματη σύγκριση μαζί σου την οποία αυτή έχασε. Και ναι. Αυτός είναι ο μικρός εγωϊστικός λόγος για τον οποίο ενδεχομένως να χαλαστεί και όχι επειδή έχασε τον Γιώργο. Το γεγονός ότι δεν της το είπες αμέσως μόλις έγινε βέβαια, προσθέτει πολλούς πόντους σε αυτή την "αόρατη" αναμέτρηση. Ελπίζω να αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό είναι ο μόνος λόγο για τον οποίο δεν της το είπες εξ'αρχης, παρόλο που δεν μας το λες. Αν όχι, πιστεύω, ότι είναι πολύ άκυρο να ψάχνεις για άλλες δικαιολογίες που δεν της το έχεις πει ακόμα. Και μάλιστα δικαιολογίες που εξήγούν στο μυαλό σου ότι φταίει αυτή και όχι εσύ. Αν τη θεωρείς φίλη, δεν θα έπρεπε καν να το κρύψεις. Αν θεωρείς ότι θα στραβώσει τόσο που φοβάσαι να το πεις, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσεις το πόσο φίλη είναι. Πέραν τούτου, chill out. Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω σου. Live and let live.
#6Ωραίος τρόπος απάντησης. Αν μπορούσαμε να απαντάμε περισσότερα ερωτήματα με μαθηματική μορφή θα είχαμε πιο ξεκαθαρισμένα στο κεφάλι μας τα ζητήματα. :)Ωστόσο ως κίνηση το να δείχνεις προσωπικές φωτογραφίες άλλου ανθρώπου χωρίς την άδειά του είναι κίνηση χαμηλού ήθους για τον χαρακτήρα του ατόμου που τις δείχνει. Δεν έχει σημασία αν "όλοι το κάνουν" . Δεν απαλύνεται η αίσθηση της σιχασιάς προς τον ηδονοβλεψία και κουτσομπόλη. Και για τους διάσημους το κάνουν αλλά είναι απανθρωπιστικό για την αξιοπρέπειά τους. Κάποια πράγματα δεν είναι ντροπή αλλά είναι ιδιωτικά. Ομολογώ ότι προσωπικά δεν θα συνέχιζα την παρέα με κάποιον που κάνει τέτοια.
Δεν δικαιολόγησε κανείς την πράξη με το "όλοι το κάνουν". Θα ήταν εντελώς παράλογο, άσε που είναι παράνομο. Η Α,μπα είπε ότι πολλοί έχουν δει την φωτογραφία, οπότε δεν εκτίθεται η Β.
#1 Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι έτσι μόνο όταν διαφωνούν. Αυτός είναι ο τρόπος επικοινωνίας τους γενικότερα. Πιστεύω ότι πηγάζει από μεγάλη αμφιβολία για τον εαυτό τους αλλά και από την απουσία προσπάθειας για βελτίωση του λόγου. Αν μπορείς να τους αποφεύγεις καλώς. Αν όχι, μόλις τελειώνει μπορείς να λες ήρεμα, ότι έτσι που κάνει δεν σε αφήνει να μιλήσεις, άρα τι νόημα έχει; Καλύτερα να μην μιλάτε. Ξεμπρόστιασε τους 2-3 φορες μήπως και βελτιωθούν. Όχι ότι τους ενδιαφέρει η βελτίωση βέβαια. Τώρα τελευταία συγγενικό μου πρόσωπο έχει αποκτήσει το εξής κουσούρι στο διάλογο. Συμπληρώνει την πρόταση του άλλου, πριν τελειώσει, συνεχώς, πέφτοντας εντελώς έξω στο τι θέλει να πει ο άλλος και διαλύοντας την κουβέντα. - Πήγα στο σούπερ μάρκετ και είδα την- Μαρια από απέναντι;- Όχι την- Την Γιώτα του Θανάση;- Όχι άσε με να σου πω- Πωπω όλο νεύρα είσαι δεν μπορεί να σου μιλήσει κανένας. Για αυτό λέω ότι δεν τους ενδιαφέρει να βελτιωθούν. Δεν θέλουν να καταλάβουν το πρόβλημα, ούτε πόσο κουραστικός μπορεί να γίνει ένας τέτοιος διάλογος.
TG ProjectΑκριβώς. Για όλους αυτούς, εσύ είσαι το πρόβλημα που θες να τους επιβάλλεις άλλο τρόπο επικοινωνίας. Αφού αυτόν ξέρουν, αυτόν εμπιστεύονται. Τι εννοείς διάλογο, δηλαδή να ακούω και τον άλλον; Άσε με παιδάκι μου αρκετές σκοτούρες έχω από μόν@ μου...Εκτός κι αν πρόκειται για ανήλικο υπ'ευθύνη μας, ή σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας που ξαφνικά άλλαξε μοτίβο επικοινωνίας, το πώς επικοινωνούν οι υπόλοιποι δεν είναι στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Το πολύ πολύ να υπομείνουμε κάποι@ σημαντικ@ επαγγελματικά, για όσο χρειάζεται να συνεννοηθούμε για επαγγελματικό θέμα. Ας αφιερώσουμε την ενέργειά μας για να αλλάξουμε άλλα πράγματα, που αξίζουν την προσπάθεια...
Λύση πάντως δεν βρήκα,τοσα χρόνια με τη μάνα μου. Και να σχολιάσεις κάτι για το μονόλογο, παλι εσύ δεν ξέρεις να συζητας ή στην καλύτερη "δεν σ'ενδιαφερει να ακουσεις αυτα που λέει προφανώς".
γραφένιοΣτις περιπτώσεις που η μάνα μου επιδίδεται σε μονόλογο πλέον αφήνω το βλέμμα να γυαλίσει, μη σου πω και χασμουρητό, και το πιάνει αμέσως (να ναι καλά οι βιντεοκλήσεις). - Δεν σ'ενδιαφερει να ακουσεις αυτα που λέω προφανώς!- Γάτα είσαι μαμά, με έπιασες στα πράσα πάλι. Θες να περάσεις στο προκείμενο;/έχει κάποιο νόημα αυτή η ιστορία; Άλλες φορές απλά την αφήνω να τα λέει, αλλά της έχω πει ξεκάθαρα πως αν με ρωτήσει σε 3 μήνες αν θυμάμαι που μου είπε για την Πίτσα που βγήκε με τον Βασίλη, ή ποια παντρεύτηκε και τώρα θα κάνει παιδί, δεν θα θυμάμαι. Δεν αφιερώνω νοητική προσπάθεια να αποθηκεύσω λεπτομέρειες που δεν με αφορούν. Τελεία. Αν δεν σ'αρέσει, μη μου τα λες. Ευχαριστώ. Το αυτό και για θείες/θείους και όποιον άλλον θέλει να μιλήσει για να τα πει.
Γραφένιο μάλλον πέφτεις σε αδιέξοδο γιατί όταν σου λέει "δεν σ'ενδιαφέρει να ακούσεις αυτά που λέω προφανώς" πέφτεις να την διαψεύσεις "μα όχι τι λες είσαι πολύ σημαντική για μένα". Αντί να της πεις με άσπαστο πρόσωπο και ήρεμη φωνή "πράγματι δεν θα έλεγα ότι ανατριαχιάζει και το αριστερό μου @ρχίδι με όσα λες". Για μίλα μια φορά έτσι και θα σου πω αν θα ξαναεπιμείνει. ;)Kάποιες ασθένεις απαιτούν shock therapy.
idrilΕγω την ακουω απαθεστατη, αντε που και που κουνάω και το κεφάλι. Γλιτώνω τη γκρίνια τουλάχιστον.Καραβάν'Εντάξει, πέθανα με την απάντηση! :D Στην προκειμένη περίπτωση όμως, τα χρόνια συναναστροφης δείχνουν πώς καμία ελπίδα δεν εχω ο, τι κι αν κάνω.