Στο σημερινό «Α μπα»: απάτη

Στο σημερινό «Α μπα»: απάτη Facebook Twitter
103
Το 'α μπα' θα επιστρέψει την Τρίτη. Καλό Πάσχα σε όλους!

 

__________________
1.

Αγαπητή Α μπα,

τώρα που σου γράφω η διπλανή συνάδελφος τρώει (μασουλάει θα το έλεγα καλύτερα) χαζεύοντας την οθόνη του υπολογιστή. Το πρόβλημά μου είναι ότι πάντα τρώει με ανοικτό το στόμα, χτυπώντας χείλη και δόντια και αυτό χειροτερεύει γιατί σχεδόν καθημερινά θα φάει και κάτι τραγανό (φρυγανιά, παξιμάδι, πατατάκια κλπ). Ένα 20λεπτο χριτσι-χριτσι που μου τεντώνει τα νεύρα.
Το ξέρω ότι είναι τραβηγμένο αλλά ο τρόπος της και αυτή η αδιαφορία που εκπέμπει με ενοχλούν. Και δεν είμαι η μόνη. Όλοι τη θεωρούν αφόρητη, ειδικά την ώρα του φαγητού. Τον τελευταίο καιρό έγιναν χωρικές ανακατατάξεις στη μικρή μας εταιρία και βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο οι δυο μας. Όλοι οι άλλοι σε άλλο όροφο. Η αναισθησία που τη διακατέχει νομίζω πως θα φανεί από τα δυο γεγονότα που θα σου πω παρακάτω. 1. Όταν της ζήτησα ευγενικά "μπορείς σε παρακαλώ να τρως με κλειστό το στόμα γιατί ο θόρυβος από τα παξιμάδια με αποσυντονίζει;", έλαβα την απάντηση "Ωωω, τι να κάνω; Αφού εγώ έτσι τρώω!". Συζητώντας το με παλαιότερους συναδέλφους μου ανέφεραν ότι σε παρόμοιες παρατηρήσεις έδινε την ίδια απάντηση, αν και ίσως μαζευόταν για λίγο καιρό. 2. Εκτός από το φαγητό, ακούγονται και όλοι μα όλοι οι ήχοι όταν πηγαίνει τουαλέτα! Επειδή ο χώρος έχει ησυχία, ακούω τα πάντα! Δεν είναι βέβαια ότι προσέχει κιόλας. Δηλ. όταν πάμε τουαλέτα εγώ και όλες οι άλλες συνάδελφοι δεν ακούγεται τίποτα γιατί προσέχουμε πχ τα ούρα να μην πέσουν όσο είναι δυνατόν απευθείας στο νερό της λεκάνης (για να μην κάνουν θόρυβο αφού γνωρίζουμε το πρόβλημα ηχομόνωσης) ή προσέχουμε με τα αέρια κλπ. Δυστυχώς στην προκειμένη περίπτωση πάει μέσα και τα αμολάει όλα λες κι είναι σπίτι της. Ή βγαίνει μετά την αφόδευση και αφήνει ανοιχτή την πόρτα ή δε βάζει ανεμιστηράκι γιατί την ενοχλεί ο θόρυβος.
Αυτά για να καταλάβετε ότι αναφέρομαι σε άνθρωπο χωρίς τακτ, για να το θέσω ευγενικά.
Καταλαβαίνω ότι για τους ήχους στην τουαλέτα δε μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά για το μάσημα τι θα μπορούσα να της πω;; Σαν άνθρωπος ενοχλούμαι από το μάσημα με ανοικτό το στόμα - δεν ξέρω αν πάσχω από αυτό που είναι της μόδας τελευταία, η μισοφωνία. Όμως εδώ πιστεύω ότι ο συνδυασμός όλων των συμπεριφορών με αποκορύφωμα αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου. Έχετε καμιά συμβουλή για το πώς να αντιμετωπίσω την κατά γενική ομολογία ενοχλητική συνάδελφο; Ίσως να μην της ξαναδώσω σημασία και να ακούω μουσική όσο τρώει..; Ευχαριστώ!
-Bugs bunny


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Της έχεις πει να μην το κάνει. Της έχουν πει κι άλλοι να μην το κάνει. Της έχουν πει και άλλοι που δεν ξέρεις να μην το κάνει. Συνεχίζει να το κάνει. Λες να υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις για να μην το κάνει;


Δυο πράγματα μπορείς να κάνεις εσύ. Ένα, να δεις πώς θα γίνει να μην είσαι στον ίδιο χώρο μαζί της. Μπορεί να μην γίνεται τώρα, αλλά πρέπει να το έχεις πάντα στον ορίζοντα και να είσαι σε εγρήγορση. Κάποτε θα γίνει. Δύο, να μην την ακούς. Πάρε ακουστικά, ωτοασπίδες, γύρνα την πλάτη σου, και ταξίδεψε σε μέρη μακρινά μέχρι να τελειώσει το μαρτύριο.

__________________
2.


Βρε Α,μπα μου, τόσο δύσκολο είναι να μου στείλει ένα λουλουδάκι/γλυκάκι/κάρτα/ό,τι άλλο συμβολικό του έρθει, του Αγίου Βαλεντίνου; ή όταν έχουμε τσακωθεί; Ή όταν έχω γενέθλια;
Είμαστε μαζί δυο χρόνια, το χουμε συζητήσει τόσες φορές, έχει πει ότι ποτέ δεν τα γιόρταζε αυτά με την οικογένειά του και δεν καταλαβαίνει το νόημα. Και του έχω πει ότι για μένα είναι σημαντική η χειρονομία και συμφωνούμε ότι θα προσπαθήσει να είναι πιο ρομαντικός αλλά πάλι τα ίδια. Έχω φτάσει στο σημείο να εκνευρίζομαι εκ των προτέρων όταν πλησιάζει ανάλογη περίσταση. Είμαι στο γραφείο (14.02) και έχουν στείλει τα αγόρια τους μπουκέτα σε τόσα κορίτσια και εγώ τίποτα. ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΩ ΕΓΩ?
-Δεν αρκεί να είσαι ερωτευμένος, πρέπει και να το δείχνεις (;)


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το να ζητάς από αυτόν να είναι «πιο ρομαντικός» είναι σα να σου ζητάει αυτός να είσαι εσύ «λιγότερο ρομαντική» για να βολεύεται περισσότερο, γιατί αυτό ξέρει και αυτό περιμένει, και να εκνευρίζεται που δεν το κάνεις. Μπορείς; Γίνεται; Είναι σωστό να σου ζητάει να αλλάξεις τον τρόπο που εκφράζεται για να ταιριάζει με τον δικό του;


Γιατί έχεις εσύ δίκιο που περιμένεις λουλούδια στο γραφείο και δεν έχει αυτός δίκιο που δεν σταματάς να περιμένεις λουλούδια στο γραφείο, εφόσον σου έχει πει και ξαναπεί ότι δεν καταλαβαίνει το νόημα;


Δεν σου δείχνει ότι είναι ερωτευμένος με κάποιον τρόπο; Αν όχι, αυτό είναι το πρόβλημα. Αν σταματήσεις να τον πιέζεις να το δείξει με τον τρόπο που φαντάζεσαι, θα δεις πόσο ρομαντικός μπορεί να γίνει και με ποιον τρόπο. Αν εσένα σου αρέσουν τα λουλούδια, στείλε του εσύ. Μπορεί να του ανοίξει η όρεξη αν καταλάβει πώς είναι να σου στέλνουν λουλούδια.

__________________
3.


Γεια σου Α,μπα!
Μου συμβαίνει κατά καιρούς να γνωρίζω άτομα στο φιλικό είτε επαγγελματικό περιβάλλον, τα οποία κατά τη διάρκεια της γνωριμίας μας βλέπω ότι προσπαθούν να τεστάρουν τα όριά μου. Διαφορετικοί άνθρωποι μου λένε παρόμοιες ατάκες του τύπου ¨Εγώ έτσι είμαι και δεν αλλάζω¨ (άρα ότι είμαι υποχρεωμένη να τους δεχτώ), ¨Δε θα έρχομαι κάθε χρόνο στην Ελλάδα για διακοπές¨(άρα τη φορά που θα έρθει, θα είναι μια μοναδική ευκαιρία (!) για μένα για να προγραμματίσω κι εγώ τις διακοπές μου τότε για να είμαστε μαζί), μου μιλάνε με υποτιμητικό τρόπο, μου κάνουν κακόβουλα σχόλια...Τι φάση; Όταν τους λέω όχι ή τους απομακρύνω, αυτοί πέφτουν από τα σύννεφα. Μα καλά, είναι τόσο κουτοπόνηροι που δεν καταλαβαίνουν ότι η συμπεριφορά τους με διώχνει μακριά; Κι εγώ έχω σκοτεινές πτυχές στο χαρακτήρα μου, μπορεί να σκεφτώ κάτι αρνητικό για κάποιον, αλλά νιώθω ότι δε με συμφέρει καθόλου να το πω. Αντίθετα, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο θα βγάλουν τον κακό τους εαυτό, αλλά θεωρούν μάλιστα δεδομένο ότι θα τους δεχτώ και εξακολουθούν να προσπαθούν να με προσεγγίσουν κοινωνικά, να κάνουμε πράγματα μαζί κλπ. Δεν είναι παράλογο όλο αυτό;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι ιδιαίτερα παράλογο που συναντάς ανθρώπους με τους οποίους δεν ταιριάζεις ή αντιπαθείς για οποιονδήποτε λόγο, ούτε είναι παράλογο που οι άνθρωποι φέρονται όπως φέρονται περιμένοντας ότι οι άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί τους, ότι θα τους αποδεχτούν. Είμαστε όπως είμαστε όσο καταφέρνουμε να έχουμε κάποια κοινωνική ζωή. Αλλάζουμε μόνο όταν φτάνουμε σε σημείο να έχουμε μόνιμο πρόβλημα με τους άλλους, με όλους τους άλλους, συνέχεια, σε σημείο που να δυσκολευόμαστε να ζήσουμε. Δεν είναι κουτοπόνηροι όλοι αυτοί. Ο εαυτός τους είναι.


__________________
4.

Αγαπητή Α μπα,

Νομίζω ότι απλά είμαι λίγο κακομαθημένη και τα περιμένω όλα εύκολα και σωστά. Μπορεί απλά να σκέφτομαι υπερβολικά το τι μου συμβαίνει. Γεγονός είναι ότι κάθε μέρα είμαι σε μια κατάσταση άγχους. Μόλις λυθεί το θέμα για το οποίο είμαι αγχωμενη τσουφ εμφανίζεται το επόμενο μέσα σε λίγες ώρες. Μπορεί να αγχωθω για τον τόνο του αφεντικού μου, για το ύφος με το οποίο μου μίλησε ο τάδε συνάδελφος, με την κατάσταση της υγείας μου αν δω κάτι λίγο έξω από τα συνηθισμένα, αγχωνομαι όταν τηλεφωνώ στους δικούς μου και δεν το σήκωνουν- και ο νους μου πάει πάντα στο χειρότερο. Αγχωνομαι για τα οικονομικά των γονιών μου (όχι τόσο για τα δικά μου για την ώρα) και για το εάν είμαι εντάξει με τις υποχρεώσεις μου με το Δήμο και το Κρατος. Εαν θα εχω σπιτι σε λιγο καιρο ή αν αποφασισει ο ιδιοκτητης πως το θελει για εκεινον. Αν συμβεί καμία βλάβη στο σπιτι- πανικός!! Επίσης σκεφτομαι υπερβολικα την εντυπωση που δίνω στους ανθρώπους γύρω μου, κυρίως στη δουλειά-αν θα με αναγνωρίσουν για την αξία μου (εάν όντως έχω αξία γιατί αγχώνομαι και ότι δεν κάνω αρκετά τη δουλειά μου). Φοβαμαι μήπως όλο αυτό το άγχος μου εκνευρίζει το σύντροφό μου. Οι ανησυχίες μου με κάνουν νευρική, συχνά μιλάω και λέω πράγματα που δεν "βγαίνουν" όπως θα ήθελα να βγουν με αποτέλεσμα να νομίζω ότι με παρεξήγησαν ή με πιάνει φλυαρία προσπαθώντας να εξηγήσω όλη μου τη σκέψη και ή δεν βγάζει νόημα ο λόγος μου ή πετάω και πληροφορίες που δεν χρειάζονται. Επίσης έχω παρατηρήσει πως δεν μου αρέσει καθόλου να παιρνω ευθύνες πάνω μου- όσο πιο μεγάλες τόσο χειρότερα. Δεν αντέχω το βάρος της ευθύνης- ακόμα και για κάτι φαινομενικά ασήμαντο και μικρο. Σπάνια παιρνω πρωτοβουλίες. Θέλω πάντα κάποιον να με καθοδηγεί η απλά να με επιτηρεί εάν αυτό που κάνω το κάνω σωστά. Έχω προβλημα; Μου βγαίνει επίσης σωματικα όταν είμαι στα φόρτε μου... Πρέπει να δω ψυχολόγο ή είμαι υπερβολική και για άλλη μια φορά υπεραγχωδης και υπεραναλυτικη;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν είσαι υπερβολική, υπεραγχώδης και υπεραναλυτική δεν χρειάζεται να δεις ψυχολόγο; Θα παραμείνεις έτσι;


Σε γενικές γραμμές ο ψυχολόγος χρειάζεται σε αυτή την περίπτωση.
 

__________________
5.


Α. Μπα,
Ειμαι 30 ετών και μόλις τον έστειλα στη μαμά του! Και να φανταστείς ΕΓΩ ήμουν η τρελά ερωτευμένη! Η αιτια ήταν 3 χαστούκια (σε διαφορετική φάση το καθένα) και το γεγονός ότι δεν έχανε ευκαιρία να μιλάει με τις περισσότερες πρώην του. Υπεμεινα πολλά και κατάντησα ζηλιάρα και κτητική. Αυτός έκανε τις ατασθαλίες, εγω όμως έβγαινα η υπολογη. Με γέμιζε με τύψεις κι ενοχές, με χειριζόταν... Ήμουν το παιχνίδι του. Όταν στο κινητό του είδα φωτογραφίες και μηνύματα με μια με τα μισά του χρόνια επιβεβαιώθηκα κι απογοητεύτηκα. Τον παράτησα φυσικα(και πολύ άργησα), όμως τώρα, μετά από 6 μήνες επέστρεψε. Μου τηλεφώνησε να ενημερώσει πως με θέλει πίσω και πως ήμουν ότι καλύτερο του είχε συμβεί και αναγνώρισε τα λάθη του. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να γυρίσω. Άραγε όμως θα μπορούσε πράγματι να το έχει σκεφτεί και να το έχει μετανιώσει ώστε να μην τα ξανακάνει και τα δυο (χαστούκια, κέρατο); θα άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία ή θα ειμαι αξια της τύχης μου; Αλλάζει ο άνθρωπος; Να σημειώσω πως σαφώς κι έκανε πολλά πράγματα για μένα και όταν ήθελε ήταν πολύ καλός. Είχαμε και πολύ ωραίες στιγμές. Όπως καταλαβαίνεις ειμαι ακόμα ερωτευμένη μαζί του, όσο κι αν προσπαθώ να το καταπνιξω και να το ξεπεράσω. Ειμαι χαζή!! Αλλά το συναίσθημα μου μου θολώνει τη λογική... Μήπως αξίζουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία;;;
-Μ. Αναποφασιστη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όχι, δεν αξίζουμε όλοι μια δεύτερη ευκαιρία.


Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις αν όντως έχει αλλάξει, και δεν είναι ανάγκη να τα φτιάξετε για να το διαπιστώσεις. Δοκίμασε να του προτείνεις να κάνετε πρώτα παρέα για να γνωρίσεις τον καινούριο του εαυτό και θα δεις.


__________________
6.


Γεια σε όλους,
Θέλω να θέσω έναν προβληματισμό που έχω εδώ και πολύ καιρό. Με ενοχλεί παρά πολύ όταν απευθυνόμαι σε κάποιον στον πληθυντικό και μου απαντάει στον ενικό. Δεν το κάνω λόγω διαφοράς ηλικίας, αλλά επειδή το βρίσκω ευγενικό και σωστό. Το βλέπω παντού, στις τράπεζες στις υπηρεσίες, στα καταστηματα...Και άντε, εγώ ίσως λόγω του νεαρού της ηλικίας μου δεν το εμπνεω στον ταμία της τράπεζας, η μαμα μου ομως; Μου ακούγεται πολύ αγενές. Να τους το επισημαίνω ή ειναι μια δική μου παραξενιά και πρέπει να συμβιβαστω?
-- Πίτα γύρο απ'ολα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι δική σου παραξενιά. Μπορεί πράγματι να υπάρχει προσπάθεια πατροναρίσματος από πίσω. Πώς προσπαθεί ο Τραμπ να επιβληθεί τραβώντας τα χέρια του κόσμου στις χειραψίες; Κάτι ανάλογα κομψό είναι. Όταν αντιλαμβάνεσαι κάτι τέτοιο να το επισημαίνεις. Το κάνουν συχνά διάφοροι – σε υπηρεσίες, καταστήματα – σε ανθρώπους μεγάλης ηλικίας για να τους αφοπλίσουν.

_________________
7.


Δεν το αντεχω αυτο. Τον γνωρισα στα 20 μου, αυτος ηταν 33. Μια σχεση καλη σε γενικες γραμμες, με πολυ παθος και χημεια στο σεξ. Μετα απο 6 χρονια παντρευτηκαμε και τωρα εχουμε και ενα παιδακι 2 χρονων. Η σχεση μας με τα πανω της και τα κατω της, οπως συνηθιζεται σε μακροχρονιες σχεσεις. Που ειναι το θεμα... Τον επιασα με αλλη. Με αυτη δουλευαν μαζι. Οταν γνωριστηκαν, ειχαμε σχεση περιπου 2 χρονια. Ειχαμε βγει καποιες φορες, εγω, αυτος, αυτη και αλλα ατομα απο τη δουλεια τους. Ειχα αντιληφθει καποιο φλερτ απο την πλευρα του προς εκεινη, ειχαμε τσακωθει για αυτο, με διαβεβαιωσε οτι δεν τον ενδιαφερει εκεινη και οτι με θελει και με αγαπαει. Του ειπα οτι δεν θελω να ξαναβγουμε μαζι της. Το δεχτηκε. Και ναι, 7 χρονια μετα, τον επιασα μαζι της. Γκρεμιστηκαν ολα. Δεν το γνωριζω, αλλα αναρωτιεμαι αν με απατουσε απο τοτε, και πιστευω πως ναι αφου υπηρχε κατι στην ατμοσφαιρα. Γιατι ομως; Γιατι τοση κοροιδια τοσα χρονια; Γιατι αποφασισε να με παντρευτει αφου ειχε αλλη και ηθελε και εκεινη; Και εκεινη, τι θα σκεφτοταν για μενα; Βεβαια, μπορει και να ξεκινησε προσφατα αυτο, αλλα και παλι, δεν με παρηγορει ακομα και αν μου ηταν πιστος ολα τα προηγουμενα χρονια. Αυτος ειπε οτι πρωτη φορα εγινε, οτι ειχαν χαθει για χρονια, συναντηθηκαν τυχαια και σε μια στιγμη αδυναμιας εγινε οτι εγινε. Νιωθω απογοητευση και προδοσια απο εναν ανθρωπο που αγαπουσα και εμπιστευομουν. Νομιζω οτι για μενα τελειωσε η σχεση μας. Αυτος κανει οτι μπορει για να με κρατησει και οι γονεις μου λενε οτι συμβαινουν αυτα σε ολα τα σπιτια, να μην χαλασω το σπιτι μας για μια ξεπετα και να σκεφτω και το παιδι. Το θεωρεις τοσο απλο; Πως αντεχε τοσα χρονια να με κοροιδευει; Πως μπορουσε να μου λεει οτι με αγαπαει; Και το ενιωθα οτι με αγαπουσε; Διχασμενη προσωπικοτητα; Νομιζα οτι τον ηξερα. Γιατι να με παντρευτει; Για να μου καταστρεψει τη ζωη;
- απατημένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολυαγαπημένη φίλη, δεν σου κατέστρεψε τη ζωή. Αυτό το έγραψες σε συνθήκες δύσκολες, αλλά ό,τι και να έκανε, δεν αφαιρεί ούτε από εσένα, ούτε από τις εμπειρίες σου, ούτε από τις κατακτήσεις σου. Όταν αγαπάς, κερδίζεις, γεμίζεις, ολοκληρώνεσαι, το τι κάνει ο άλλος δεν είναι δικό σου θέμα. Η αγάπη δεν ακυρώνεται με τη συμπεριφορά του άλλου. Η σχέση σας, η χημεία σας, το πάθος σας, ο γάμος σας και το παιδί σας είναι εδώ, είναι δεδομένα, και δεν αλλάζουν ό,τι και να κάνει αυτός. Δεν τα έβγαλες από το μυαλό σου. Είναι γεγονότα.


Επειδή ξεκίνησα από το τέλος, ας συνεχίσω ανάποδα. Οι γονείς μπορεί να είναι καλοί και χρυσοί, αλλά μερικές φορές όταν συμβαίνουν άσχημα πράγματα στα παιδιά τους, δεν σκέφτονται τι είναι καλύτερο για τα παιδιά, αλλά πώς θα γίνει να μην αλλάξει κάτι στη δική τους ζωή, αν το παιδί ξαφνικά βρεθεί απροστάτευτο. Αν χωρίσεις, θα χρειαστεί να κάνουν πολλά πράγματα που τώρα δεν κάνουν. Θα χρειαστεί να δώσουν πολλές εξηγήσεις σε πάρα πολλούς, και δεν θέλουν. Θα ξεβολευτούν με διάφορους τρόπους. Όλα αυτά, συνειδητά ή όχι, περιλαμβάνονται πακέτο στη φράση «να μη χαλάσεις το σπίτι σου». Το δικό τους σπίτι εννοούν. Και όχι, δεν συμβαίνουν αυτά σε όλα τα σπίτια. Αν είναι έτσι, για ρώτα τους πότε απάτησε ο πατέρας σου τη μητέρα σου.


Και τώρα στην ουσία. Έχει διαφορά αν ήταν μια φορά ή αν γινόταν επί εφτά χρόνια. Μεγάλη διαφορά. Ως ένα σημείο οι γονείς έχουν δίκιο – αυτά συμβαίνουν. Συνέχεια. Από σένα μέχρι τη Χίλαρι Κλίντον. Και δεν χωρίζουν όλοι. Δεν είναι όλες οι απάτες ίδιες. Δεν είναι όλες οι σχέσεις ίδιες. Είναι απαραίτητο να διερευνήσεις τι έγινε, πριν αποφασίσεις. Για ποιο λόγο έγινε; Έχει σημασία. Σημασία έχει επίσης το τι κάνει για να σε κρατήσει. Σημασία έχει αν αναγνωρίζει, παραδέχεται, ή προσπαθεί να σε βγάλει τρελή. Όλα έχουν σημασία.


Δεν ισχυρίζομαι ότι ξέρω τι πρέπει να γίνει. Ξέρω ότι την ιστορία σας θα την γράψετε μαζί. Οι άνθρωποι απατούν για πολλούς λόγους. Όμως αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ότι ο γάμος είναι κάτι αρκετά πιο περίπλοκο από το «ποια μου αρέσει καλύτερα». Ο γάμος είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό από το φλερτ, και πιο μόνιμο από την αγάπη. Παντρευόμαστε με άλλα κριτήρια από το ποιον επιθυμούμε για σεξ, περιστασιακό, μόνιμο ή δεσμευτικό, έστω. Μην χάνεις χρόνο να αναρωτιέσαι κάτι τέτοιο.

103

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αχ Α, μπα μου τι να πω για την απάντηση σου στο 3. Αποδομείς την αγενή κοινωνική συμπεριφορά με μερικές λεξεις, τόσο ανακουφιστικές που σκέφτομαι να τις εκτυπώσω και να τις βάλω σε κάδρο για να μην τις ξεχάσω. <3 Καλή Ανάσταση σε όλους!
Στις 14 φεβρουαρίου φέτος ήμουν στο αυτοκίνητο. Καθώς στεκόμουν στο φανάρι χαζεύω έξω και βλέπω έναν κύριο πολύ μεγάλης ηλικίας, καθως έκρινα από το περπάτημά του, να περπατά στον ανηφορικό δρόμο προς το σπίτι του κρατώντας κάτι στα χέρια που στην αρχή υπέθεσα πως ήταν σακούλα με ψώνια. Έχοντας κι εγώ τα θέματά μου, άρχισα να συλλογίζομαι τα άτιμα τα γεράματα και πόσο κόπο θες να ανεβάσεις μία σακούλα ψώνια στο σπίτι σου και άλλα τέτοια μαύρα και λασπερά πράγματα μέχρι που είδα πως ο κύριος κρατούσε στα χέρια του μία μεγάλη ανθοδέσμη με σκούρα κόκκινα τριαντάφυλλα. Ε άει στο διάλο και τα γεράματα και όλα. Φώτισε ο κόσμος μέσα σε δευτερόλεπτα
#2.Δε μου αρέσουν τα πολλά σάλια-μύξες,δεν είμαι κι εγώ άνθρωπος της καρδούλας,του ζουζουνίσματος κτλ,αλλά το κάτι τις χρειάζεται.Η ουσία μετράει,αλλά έχει και το τυπικό τη σημασία του και την αξία του.Κάθε μέρα μας αγαπάνε όσοι μας αγαπάνε και μπορεί να το δείχνουν με 1000 τρόπους.Έχουμε διαλέξει όμως και κάποιες μέρες να είναι ιδιαίτερες και ξεχωριστές.Μπορεί να είναι μόδα,μπορεί να είναι για κατανάλωση,αλλά είναι και μια υπενθύμιση.Είναι ένα καμπανάκι,που σου λέει,έι μην επαναπαύεσαι.Ο άνθρωπος,που έχεις απέναντι σου,θέλει να του θυμίσεις,ότι τον αγαπάς.Ότι αυτά που προσφέρεις δεν είναι από συνήθεια.Ότι αναγνωρίζεις κι εσύ εκείνα,που σου δίνει.Και κάποιες στιγμές μέσα στο χρόνο θα κάνεις το κάτι παραπάνω,το διαφορετικό.Κι είναι εύκολο,γιατί εκείνες οι μέρες,έτσι είναι η άτυπη συμφωνία στην κοινωνία μας,είναι κοινές.Γενέθλια,γιορτές.Δίνει άλλοθι και σε εκείνον που ντρέπεται να εκδηλωθεί,που είναι λίγο ανοικονόμητος με τα συναισθήματα του,να το κάνει στο πλαίσιο μιας νόρμας.Έτσι συνηθίζεται,έτσι κάνουν όλοι,οι περισσότεροι ή έστω πολλοί,άρα δε χρειάζεται να αγχωθεί και πολύ,που είναι έξω απ'τα νερά του αυτά τα πράγματα.Κι εκείνο που είναι υπενθύμιση για τον έναν,γίνεται και για τον άλλο αναμονή και προσδοκία.Θα το θυμηθεί;Θα κάνει κάτι;Ό,τι και να λέμε,νομίζω,ότι σε ελάχιστους είναι αδιάφορο,αν δε γίνει κάποια κίνηση.Ακόμα κι αν δεν το περιμένεις,ακόμα κι αν δεν το θεωρείς ανάγκη,χαίρεσαι.Τώρα αν θα είναι λουλούδια ή κάτι άλλο,όπως βγαίνει στον καθένα.Σε καταλαβαίνω λοιπόν,που δυσανασχετείς.Και δε νομίζω,ότι χρειάζεται κάποιος να είναι και τόσο ρομαντικός,να στάζουν σιρόπια απ'τα μπατζάκια του,για να κάνει με τον τρόπο του μια μέρα λίγο διαφορετική.Εκτός αν θέλεις σώνει και ντε πολύ συγκεκριμένα πράγματα.Αυτό δε γίνεται να το ζητάμε.Σε εκείνο που διαφωνώ είναι το λουλουδικό μετά από καυγά.Αν χρειάζεται δωράκι,για να είμαστε πάλι μέλι γάλα,μάλλον δε λύσαμε το θέμα μας.
#3Να σου πω την αλήθεια, κι εγώ το θεωρώ οξύμωρο να μη συμπαθείς ή να μη σέβεσαι κάποιον,αλλά ταυτόχρονα να προτείνεις να κάνετε πράγματα μαζί εκτός δουλειάς. Εγώ ας πούμε, ποτέ δε θα πρότεινα να πάμε για καφέ σε κάποιον που μου τη σπάει. Για ποιο λόγο, για να βγάλω ας πούμε τα απωθημένα μου πάνω του; Κάποιοι όμως, βλέπουν τους άλλους σαν σουπρμάρκετ. Παίρνουν αυτά που θέλουν και φεύγουν. Αυτό που πιστεύω για αυτούς τους ανθρώπους είναι ότι μπορεί να μη συνειδητοποιούν καν ότι γίνονται ενοχλητικοί. Τόσο εγωκεντρικοί. Αυτό που θα πρότεινα λοιπόν, είναι να να τους κάνεις ξεκάθαρο ότι δε θέλεις παρέες μαζί τους και ο λόγος είναι ότι δε σου δείχνουν τον απαραίτητο σεβασμό. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους ανέχονται, δε θα κάνουν την αυτοκριτική τους. Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς!
Δεν καταλαβαινω τον απολυτο τροπο με τον οποιο βλεπεις τις κοινωνικες συναναστροφες.Δηλαδή, δεν υπαρχουν ανθρωποι που σεβομαστε και εκτιμαμε και χαιρόμαστε να συνανταμε μια στο τοσο, αλλα ουτε μπορουμε ουτε θελουμε να ειμαστε συνεχεια/ πολυ συχνα, μαζι τους; Οποιος σε τιμαει με την προτιμηση του και την παρεα του, αλλα οχι σε καθημερινή βαση, ειναι για σενα ο "άρπαγας" ; καποιος που θελει να παρει απο σενα και να φυγει; δεν δίνει κι εκεινος το ιδιο που παιρνει (και οχι λεφτα); την παρεα του, την εκτιμηση του;Οποιος συνανταμε πρεπει να μας παντρευτει για να εχουνε σχεσεις; μεση οδος δεν υπαρχει; αλλοι ανθρωποι στην ζωη μας που θελουμε να δωσουμε τον χρονο μας, δεν υπαρχουν;Ο τροπος να μην σε περνανε για μπακαλικο, δεν ειναι η σφιχταγκαλιασμενη συναναστροφή, αγαπητη, αλλα οι ΙΣΟΤΙΜΕΣ σχεσεις, τα υγιη ΟΡΙΑ, η μη εκμεταλλευση, κλπ...
#3 Χωρις τα συμφραζομενα, οι απαντησεις των συνομιλητων σου πραγματικα δεν μου φαινονται ουτε επιθετικες, ουτε στραμμενες εναντιον σου. Παιζει πολυ κι ο τονος της φωνης. Μπορει ομως και να παγιδευεσαι στους υπερβολικα καλους τροπους που σου εχουν μαθει να εχεις οταν γνωριζεις καποιον -δηλαδη ευγενεια, διακριτικοτητα, ουδετερες συζητησεις, ανωδυνα θεματα. Κι εμενα καποτε που χτυπουσε ασχημα που μερικοι ανθρωποι δεν τηρουσαν αυτο το ''απολυτο'' στην αρχη, ομως τελικα εχει δικιο η Λενα: ειναι απλα ο εαυτος τους κι αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι ειναι αγενεις, γιατι υπαρχει ενα αρκετα ευρυ φασμα ευγενικων συμπεριφορων οι οποιες ομως διαφερουν αρκετα στις εκφανσεις τους.
#2 Ερωτηση: αν στις 14 Φεβρουαριου γυριζες απο το γραφειο κι εβλεπες οτι ο συντροφος σου ειχε μαγειρεψει το αγαπημενο σου φαγητο και ειχε σερβιρει ενα ωραιο κρασι, θα το θεωρουσες αρκετα ρομαντικο ή θα εχανε λιγη λαμψη στα ματια σου αυτη η κινηση επειδη δεν θα γινοταν μπροστα σε τριτους; Μπορει οντως να μην κανει ουτε κατι τετοιο. Μπορει οντως να μην ειναι ρομαντικος -τουλαχιστον οπως εσυ το εννοεις- σε καμια, μα καμια στιγμη της ζωης του. Το δεχομαι. Ομως απο την ερωτηση σου φανηκε να σε καιει λιιιιγο περισσοτερο η κινηση να ειναι φαντασμαγορικη και δημοσια, παρα τρυφερη και προσωπικη. Αν βεβαια ειναι κατι θεμελιωδες αυτο για σενα σε μια σχεση, δεν ταιριαζετε. Υπαρχουν αντρες που συμπεριφερονται οπως θες, ψαξε και θα τους βρεις.
#2https://www.youtube.com/watch?v=H633HCAnG7cΔηλαδή πόσες πια στο γραφείο παίρνουν λουλούδια 14/02? Δεν είναι κάπως αστείο? Στείλε κ εσύ στον εαυτό σου αν ζηλεύεις, αλλά εμένα θα μου φαινόταν απλά αφορμή για γέλια η κατάσταση. Δεν είναι ρομαντισμός αυτός είναι επιδειξη. Ο ρομαντισμός και ο έρωτας δε φαίνεται επετειακά μια φορά το χρόνο. Ούτε κρίνεται από το μέγεθος της ανθοδέσμης (ευτυχώς).Δεν εννοώ οτι δε μπορεί κάποιος να είναι ερωτευμένος και να στέλνει λουλούδια, αλλά δεν είναι ο μόνος τρόπος αυτός. Γιατί δεν ψάχνεις να δεις τι τον συγκινεί αυτόν?
7. Οσον αφορά τα παιδιά, ένα έχω να πω ότι γνώρισα κόσμο που όταν μεγάλωσε αναρωτιόταν γιατί οι γονείς τους δεν έχουν πάρει ακόμη διαζύγιο. Γιατί ζούσαν σε ένα μη ισορροπημένο περιβάλλον και αντί να τα προστατεύουν έτσι όπως νόμιζαν ότι γονείς κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο (η θεωρία καταρρέει).Τώρα όσον αφορά τους γονείς σου, δηλαδή τι θέλουν όταν ο δικός με την άλλη κλείσουν 10ετια να γιορτάσεται και επέτειο; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
#2 Πόσο χρονών είσαι; Συγγνώμη, αλλά δε νομίζω πως τα λουλούδια είναι απόδειξη αγάπης! Καταλαβαίνω, πως εμείς ως γυναίκες είμαστε πιο ρομαντικές, αλλά κι εσένα τόσο πολύ σε ενοχλεί, που βάζεις και κεφαλαία;! Κοίτα, κι εμένα δεν είναι ρομαντικός έτσι όπως το ορίζεις εσύ, αλλά θα με προσφωνήσει με πολύ πιο πρωτότυπο τρόπο απ'ότι εγώ, θα σκεφτεί να μου κάνει έκπληξη μία επίσκεψη σε σπα πχ (δε συμβαίνει συχνά λόγω οικονομικών), θα μου αφιερώσει τραγούδια και προβληματίζομαι μήπως τελικά εγώ είμαι η λιγότερο ρομαντική.... οπότε μήπως τελικά στο αποδεικνύει με κάποιον τρόπο και δεν το αντιλαμβάνεσαι; Πάντως, αντίστοιχα κι εγώ στην αρχή έκανα αυτό που λέει η Λένα: του έκανα εγώ δώρο καρδούλες κτλ (όχι υποχρεωτικά του Αγίου Βαλεντίνου), αλλά είδα στην πορεία ότι έχει τον δικό του τρόπο. Συνεπώς, μην τον κατηγορείς. Η αγάπη βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα :)
Eιρήσθω εν παρόδω:MΕΓΑΣ μύθος ότι οι γυναίκες είναι πιο ρομαντικές!Πολύ καλό (από μια πραγματικά συγκλονιστική ταινία) δείτε το: https://www.youtube.com/watch?v=dFTVvNWwzjs
#4 Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο και αγχώνομαι με το παραμικρό. Αυτό που προσπαθώ να κάνβ εγώ (και μπορεί να σε βοηθήσει) είναι όταν μπαίνω σε τέτοιες αγχωτικές σκέψεις αναγνωρίζω αμέσως ότι γίνονται χωρίς να υπάρχει κάποια λογική αιτία και ότι απλά είναι το μυαλό που αρχίζει και προτρέχει και φτάνει σε καταστάσεις που δεν έχουν γίνει ακόμα. Με άλλα λόγια προσπάθησε να ηρεμείς τον εαυτό σου. Όταν πάλι το άγχος σου εκδηλώνεται σωματικά ψάξε για τεχνικές mindfulness θα σε βοηθήσουν πολύ πιστεύω
#1 Μήπως είσαι / είστε υπερβολικοί. Δε νομίζω πως η γυναίκα το κάνει για να ενοχλήσει. Δεν ελέγχουμε απόλυτα τον τρόπο που λειτουργεί το σώμα μας ούτε μπορούμε να του βάλουμε σιγαστήρα. ΟΚ, σε ενοχλεί, αλλά από ότι ξέρω δεν υπάρχει κάποιος νόμος που να μας υποχρεώνει να τρώμε ή να αφοδεύουμε με συγκεκριμένο τρόπο. Κάποιους μπορεί να τους ενοχλεί η φωνή σου, το μακιγιαζ σου, ή ο τρόπος που περπατάς, πως θα σου φαινόταν εάν σου ασκούσανε παρόμοια κριτική;
Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα το μασούλημα και οι ήχοι της τουαλέτας. Το δεύτερο πρέπει να το φροντίσει ο εργοδότης. Το πρώτο όμως οφείλει να το ελέγξει η μασουλίστρα.
#1 Σκάλιζε τη μύτη σου και εκτόξευε τα ευρήματα προς το γραφείο της. Αν σου πει κάτι, πες της ότι εσύ έτσι καθαρίζεις τη μύτη σου.Η ακόμα καλύτερα, όποτε περνάς από μπροστά της να αφήνεις δυνατές - και βρωμερές ει δυνατόν - πορδές. Το έκανε η Σαπφώ Νοταρά στην Έλλη Λαμπέτη, εσύ γιατί να μη μπορείς?
Haifischnet, θα σου πω τι εκανα μια φορά με μια ανόητη που καθόταν μπροστά μου στο αεροπλάνο. Συνέχεια τίναζε τα μαλλιά της και οι τρίχες - και η σκόνη - έφευγαν περιμετρικά της πλάτης του καθίσματος της. Ασε που ξάπλωσε και τη θέση και την είχα φορα-παρτίδα στα μούτρα μου. Οπότε άρχισα επίτηδες να βήχω και να εκτοξεύω σταγονίδια, στοχεύοντας στο κενό ανάμεσα στην ίδια και το παράθυρο. Για πότε μαζεύτηκε, σήκωσε τη θέση και κόλλησε στην πλάτη του μπροστινού της, ούτε που και η ιδια το καταλαβε.
#6"Με ενοχλεί παρά πολύ όταν απευθυνόμαι σε κάποιον στον πληθυντικό και μου απαντάει στον ενικό. "υπαρχει ενα αλανθαστο τεστ για να εξακριβωσεις αν το κανουν για πατροναρισμα η για φιλικοτητα.οταν σου ξανασυμβει, μολις σου απαντησει στον ενικο, ενω εσυ του απευθυνθηκες στον πληθυντικο, συνεχισε την συζητηση σας με ανεση μιλωντας του κι εσυ στον ΕΝΙΚΟ.αν το κανει επιτηδες, θα δεις οτι θα τσιτωθει και θα ξαφνιαστει.αν απλα του ειχε ξεφυγει, θα ντραπει και θα σου μιλησει στον πληθυντικο.αν οντως το κανει απο φιλικη διαθεση και ανεση, θα ειναι χαλαρος και χαμογελαστος και θα συνεχισετε μια χαρα την συζητηση σας στον ενικο.δεν χρειαζεται να κανεις καμια σκηνη, εκτος να δεν μιλαει απλα στον ενικο, αλλα και προσβλητικα. τοτε ναι, καντου παρατηρηση και για τα δυο. αν ομως παριστανει τον 'ανετο", μην γινεις εσυ η περιεργη. κανε το παραπανω τεστ...
2.Δεν τα γιόρταζε αυτά με την οικογενεια του .Τα ποιά?Τη γιορτή του αγίου βαλεντίνου?Μα δεν είναι οικογενειακή γιορτη.Εσύ γιατι δεν του στέλνεις κάρτες και δώρα στη γιορτή του Αγ.Βαλεντινου και πρέπει να το κανει μόνο αυτός?Ξερεις,ειναι γιορτή που τη γιορτάζεις μαζί με τον άλλον.
Εννοεί δεν έβλεπε τους γονείς του να ανταλλάσουν λουλούδια και κάρτες του Αγ.Βαλεντίνου ή τον μεγάλο του αδερφό λχ. να δωρίζει αρκούδια στην κοπέλα του κλπ. Το "εσύ γιατί δεν στέλνεις" που της φαίνεται τόσο εξωπραγματικό είναι άμεσα συνυφασμένο με το γιατί ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ (μα 1000% των περιπτώσεων!) είναι οι άντρες που πρέπει να καταπιούν τον εγωϊσμό τους στις rom com και να στείλουν/ζητήσουν συγγνώμη/φτιάξουν την μακαρονάδα/διαγράψουν την υπεργκόμενα από το καρνέ τους κλπ κλπ. Eπείδή μόνον γυναίκες τις παρακολουθούν!! (άντε και κάποιοι άντρες που τους τράβηξαν με το ζόρι "τι ρομαντικά" και κάνουν υπομονή οι χριστιανοί μπας και ζμπρώξουν στο τέλος της βραδιάς...). Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;:D
#3"Αντίθετα, αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο θα βγάλουν τον κακό τους εαυτό, αλλά θεωρούν μάλιστα δεδομένο ότι θα τους δεχτώ και εξακολουθούν να προσπαθούν να με προσεγγίσουν κοινωνικά..."απο τα παραδειγματα που αναφερεις, ειμαι βεβαιη οτι ΕΣΥ κατι μπερδευεις.δεν ειναι κουτοπονηρια να σου εκθετει ο αλλος το προγραμμα του και τις επιθυμιες/ δυνατοτητες του.γιατι ειναι κακο να σου πει οτι τοτε μονο θα ερθει και τοτε μονο υπαρχει χρονος να βρεθειτε?? δεν την καταλαβαινω καθολου την λογικη σου.μπορεις η να το δεχτεις η να το απορριψεις, ειτε γιατι εσυ δεν εχεις χρονο "τοτε", ειτε γιατι ετσι γουσταρεις.ειναι υποχρεωμενος δλδ ο αλλος να μπορει οποτε θελεις εσυ, για να μην χαρακτηριστει "κουτοπονηρος?ετσι ειναι οι κοινωνικες σχεσεις. βαζει ο καθενας τα θελω του και τις επιθυμιες του κι αν συμπεσουν, εχει καλως, αν οχι, καποια αλλη φορα...
#2Ρομαντικός γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Δηλαδή γίνεσαι, αλλά μόνο αν αναγεννηθείς και το πάρεις αλλιώς.Εμένα ο καψερός μου έστελνε μηνυματάκια ρομαντικά για καλημέρα, όχι γλυκανάλατα, πολύ ωραία, αλλά τότε τον γείωνα, δεν ήξερα να το διαχειριστώ και κορόιδευα. Ε, και τα σταμάτησε αλλά δεν πήρα χαμπάρι. Όταν αναγεννήθηκα έκανα καβγά σχεδόν, γιατί τα σταμάτησε. Που δηλαδή άλλος θα με χώριζε, δε θα σταματούσε απλώς τους ρομαντισμούς, μιλάμε για ισοπέδωση. Στα γενέθλια μου ήμασταν μαζί διακοπές και μου έφερε τούρτα. Είχα σοκαριστεί, επίσης αδιαχείριστο, το ισοπέδωσα και καλά κάνοντας χιούμορ, ωμό, άγουρο, κομπλεξικό χιούμορ. Σαφώς και δεν έχασε τον ρομαντισμό του επειδή εγώ ήμουν κακός αποδέκτης αγάπης εκδηλωμένης με ρομαντικές χειρονομίες. Και ο λόγος που δεν έδινε σημασία στις ηλίθιες αντιδράσεις μου είναι επειδή δεν τα έκανε για να δείξει τον έρωτα του, ώστε να πληγωθεί που δεν τον βλέπω. Δεν τα έκανε για να δείξει τίποτα, γενικώς, σε κανέναν. Όταν γνώρισα και τη μαμά του, κατάλαβα ότι είναι κληρονομικό κάπως, μας είχε πάντα τριαντάφυλλα στο δωμάτιο, χαιρόταν πάρα πολύ με οποιοδήποτε δωράκι της έκανα κλπ.Κυριακή, Αγ. Βαλεντίνου, πεζόδρομος στην μικρή μου πόλη: Τα καφέ γεμάτα, έχει γαμάτη μέρα, όλη η πόλη έξω. Ανθοδέσμες πάνε κι έρχονται, ένας τύπος είναι που χρόνια τώρα κάνει διανομές λουλουδιών για λογαριασμό όλων των ανθοπωλείων της πόλης έχει τρελαθεί, πάνω-κάτω πάνω-κάτω, πρέπει να τις δίνει και μια-μια γιατί είναι και παραγγελίες, δεν είναι "πάρε κύριος στο όμορφο κυρία λελούδια". ΟΛΕΣ οι κυρίες, τουλάχιστον στο οπτικό πεδίο, το δικό μου και της φίλης μου, που παρακολουθούμε τρώγοντας σπόρια, παραλαμβάνουν με το ίδιο α_να_χαθείς_τρελόπαιδο_μας _βλέπουν_σίγουρα_όλοι; ύφος, η παρέα και καλά κοροϊδεύει τον σύζυγο που είναι αξιοζήλευτος, οικογενειάρχης, ερωτευμένος (όχι με τη γυναίκα του αλλά έχουμε τακτ στις μικρές κοινωνίες, δεν ανακατευόμαστε στα οικογενειακά του καθενός) και τη γλεντάει τη ζωή. Τη γλεντάει ΠΟΛΥ. Μόνο μια ήταν ΘΕΑ και είπε, σχετικά δυνατά, "στη μάνα σου να τη στείλεις αγάπη μου, τι να την κάνω εγώ;" Κι εμένα μου έχουν στείλει λουλούδια, δλδ μια ανθοδέσμη και μια γλάστρα ρε φίλε, αν είναι δυνατόν. Η ανθοδέσμη από αρραβωνιασμένο η γλάστρα από παντρεμένο, αλήθεια. Σπαθίφυλλο κιόλας για να έχει βαθύτερο νόημα, ότι είναι σπαθί, σαν εμένα. Επαγγελματίας, όχι αστεία.
Βρε Πόντια, σαν να μιλάς για μένα και τον φίλο μου! Αυτός ρομαντικός μέχρι αηδίας, αγκαλίτσες, φιλάκια, δωράκια, πρωινό στο κρεβάτι, εγώ γαϊδούρα ολκής.Μου παιρνε ο καημένος δωράκια κι εγώ τον έκραζα πόσο κακόγουστος είναι και καλύτερα να μην μου ξαναπάρει γιατί πάνε τσάμπα τα λεφτά. Αφού δεν με έχει χωρίσει ακόμη, έχω βεβαιωθεί ότι με αγαπάει κι εγώ με τον καιρό μαλάκωσα και έγινα πιο "αγαπησιάρα" (που λέει ο λόγος).
Τι θα 'χουν δει όμως κι εσένα τα μάτια σου βρε βαριόμοιρη.Χοντρό κορδόνι μπορντώ, με πορτοκολόχρυσα τελειώματα και κρεμαστό σαν λίρα, για το λαιμό, και το χέρι βρέφους 2 μηνών, αγορασμένο από μπαζάρ με χειροποίητα είδη πρώην συμμαθητών. Ένας ο συμμαθητής που χάρηκε ότι αναπαρήγαγε βυζαντινό κόσμημα κι ένας ο αγαπημένος μου που χάρηκε που το ανακάλυψε. Το καλύτερο που κατάφερα να κάνω ήταν να πω αχ αγάπη μου σ'αγαπώ είναι απαίσιο σ'αγαπώ σ'αγαπώ, με δάκρυα αληθινά. Τώρα απ'τη χαρά ήταν, το σοκ, τη θλίψη, τις ενοχές, θα σε γελάσω.
Συμπάσχω, Πόντια!Θυμάμαι ο καλός μου, στην αρχή της σχέσης μας, μου είχε χαρίσει ένα ανεκδιήγητο χαϊμαλί(από αυτά τα "χειροποίητα" που η κάθε πικραμένη αγοράζει 2 χάντρες απ' το Μοναστηράκι, κοτσάρει από κάτω μια πορτοκαλιά φούντα και τα ονομάζει "χειροποίητες δημιουργίες").Γενικά, εγω ως άνθρωπος στις κοινωνικές δεξιότητες το χάνω λίγο (τα συναισθήματά μου φαίνονται έντονα στις εκφράσεις μου και δεν μπορώ να το κρύψω). Ε, είδε ο καημένος την ξινίλα στη μούρη μου και μου λέει αν δεν σου αρέσει δεν χρειάζεται να το φορέσεις. Κι εγώ λέω με ανακούφιση, χωρίς να το φιλτράρω. "Ουφ! Ευτυχώς! Νόμιζα ότι θα αναγκαζόμουν να το φορέσω!" Το τι γέλιο έριξε δεν λέγεται.