Στο σημερινό «Α μπα»: google 2WW

Στο σημερινό «Α μπα»: google 2WW Facebook Twitter
35

__________________
1.


Κανόνισα με δύο φίλες να πάμε ένα τετραήμερο ταξίδι σε μια κοντινή πόλη. Όταν λοιπόν έφτασε η ώρα να συζητήσουμε για την ώρα της επιστροφής άρχισαν να λένε να γυρίσουμε νωρίς γιατί έχουνε διάβασμα για την εξεταστική. Όμως βρε Αμπα μου σχεδιάζαμε πάρα πολύ καιρό το ταξίδι αυτό και θεωρητικά η καθεμία έπρεπε να οργανώσει το πρόγραμμα της. Αντίθετα και οι δύο έκανα αλλά πράγματα εκτός από το να διαβάσουν, όπως για παράδειγμα να ξοδέψουν όλη την μέρα με τα αγόρια τους. Βέβαια δεν μπορώ εγώ να κρίνω πως θα περάσουν την ημέρα τους αλλά όταν έχουμε κανονίσει κάτι δεν γίνεται να πηγαίνει πίσω όλο το πρόγραμμα των υπολοίπων επειδή απλά δεν τηρήσαν το δικό τους. Εγώ για παράδειγμα ακύρωσα και εξόδους και ξενύχτησα για να διαβάσω και με το αγόρι μου βρέθηκα αλλά για λίγο για να μπορέσουμε να ευχαριστηθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο το ταξίδι και να μην μείνω πίσω στις υποχρεώσεις μου. Και με ενοχλεί όταν οι άλλοι δεν σκέφτονται έτσι, γιατί δεδομένου ότι το ταξίδι διαρκεί 3,5 ώρες δεν γίνεται να χάσουμε την μισή μέρα αν φύγουμε νωρίς άσε που έχουμε ξοδέψει τόσα χρήματα για στο πήγαινε-έλα. Ενοχλήθηκα πολύ γιατί εγώ αναγκαστικά να πιέσω τον εαυτό μου για να μπορέσω να μην δημιουργήσω πρόβλημα στους άλλους. Γενικά έχουν συμβεί πολλές φορές παρόμοια περιστατικά αλλά λιγότερο σημαντικά από αυτό. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ υπερβολική ή αν με κούρασε το γεγονός αυτό. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, θα περιμένω την απάντηση σου. Σε ευχαριστώ.
-Δανάη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αχ, θα γυρνούσαν νωρίς από το ταξίδι για να διαβάσουν, τα γλυκούλια. Φυσικά ούτε αυτό έκαναν, ούτε την τελευταία μέρα ευχαριστήθηκαν. Δεν φαντάζεσαι πόσος κόσμος κάνει τα αδύνατα δυνατά για να έχει τύψεις όταν διασκεδάζει, πόσοι δεν μπορούν να χαλαρώσουν, πόσοι έχουν ενοχές για την κακή διαχείριση του χρόνου τους, που προσπαθούν να αναπληρώσουν με ακόμα χειρότερη διαχείριση. Αυτό που έκανες εσύ λέγεται πειθαρχία, και είναι από τις πιο σπάνιες αρετές. Δεν είσαι υπερβολική, υπερβολικό είναι να περιμένεις από ανθρώπους να κάνουν κάτι άλλο από αυτό που κάνουν συνήθως.


Αν δεν μπορείς να βρεις ανθρώπους που είναι όπως εσύ σε αυτό το θέμα, στα ταξίδια ειδικά πρέπει να μάθεις να είσαι όσο πιο αυτόνομη γίνεται. Θέλουν οι άλλοι να γυρίσουν νωρίς «για να διαβάσουν;» Εσύ μη γυρνάς. Πάρε άλλο δρομολόγιο. Μην πιέζεσαι, δεν δημιουργείς πρόβλημα αν κάνεις το δικό σου πρόγραμμα – εντός ορίων φυσικά. Για την ώρα επιστροφής δεν χρειαζόταν να ξεβολευτεί κανείς. Και αν η απάντηση είναι ότι θα γυρνούσατε με αυτοκίνητο, η ανταπάντηση ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία (και μερικές φορές, επιπλέον έξοδα. Αλλά είναι απολαυστική).


Θα δεις που κάποιες φορές η λογική (εσύ) θα παρασέρνει τους άλλους με το μέρος σου. Μη νομίζεις ότι ήθελαν να διαβάσουν. Ήθελαν να πιστεύουν ότι είχαν την πρόθεση να διαβάσουν. Αν κάποιος το πάρει πάνω του και αφαιρέσει τη δυνατότητα, ευχαρίστως θα ακολουθήσουν.

 

__________________
2.

Α, μπα μου γεια σου! Δεν ξέρω αν θέλω να ρωτήσω κάτι ή αν απλά θέλω να τα βγάλω από μέσα μου. Νιώθω τόσο μόνη μου. Αυτή την περίοδο μένω μόνη μου στην Αθήνα στο σπίτι της αδερφής μου το οποίο μου έχει παραχωρήσει καθώς ζει πλέον στο εξωτερικό. Κάνω ένα απαιτητικό μεταπτυχιακό που μου καταναλώνει χρόνο και ψυχικά αποθέματα και παραδίδω κάποια ιδιαίτερα από τα οποία προφανώς μπορώ να καλύψω μόνο τα καθημερινά μου έξοδα. Οι καλοί μου φίλοι βρίσκονται εκτός Αθήνας κι όσο περνάνε τα χρόνια οι επαφές μας δεν είναι οι ίδιες λόγω υποχρεώσεων. Σχέση έχω να κάνω εδώ και δύο χρόνια. Έχω κάποια χόμπι κι έτσι συναναστρέφομαι κοινωνικά και κάποιους φίλους που έχω εδώ τους βλέπω που και που. Αλλά νιώθω τόσο μόνη μου! Αυτό το άδειο σπίτι μου πλακώνει την καρδιά. Ώρες-ώρες παραμελώ το διάβασμα που έχω για να βλέπω τηλεόραση καθώς έτσι νιώθω μια συντροφιά. Έχω καταβάλει πολύ κόπο για να ξεπεράσω διάφορα κόμπλεξ και για να μην είμαι απαισιόδοξη αλλά τώρα νιώθω πως κάνω πισωγύρισμα. Τον Σεπτέμβρη είχα ξεκινήσει με θετική διάθεση, χαρούμενη για το μεταπτυχιακό μου, για τα χόμπι που θα ξεκινούσα, ξεκίνησα να μαθαίνω και μια καινούρια γλώσσα επίσης. Αλλά τώρα νιώθω εξαντλημένη κι απογοητευμένη. Το μεταπτυχιακό είναι τόσο δύσκολο και νιώθω πως ίσως δεν είμαι τόσο έξυπνη όπως πολλοί μου λένε. Το ένα χόμπι μου είναι χορός και δεν το έχω καθόλου. Σκεφτόμουν να σταματήσω αλλά κάτι μέσα μου με κρατάει. Είπα να κάνω κάτι διαφορετικό φέτος, για μένα όχι για να γίνω χορεύτρια επαγγελματίας. Τα γράφω αυτά και μου έρχεται να κλάψω. Έχω βαρεθεί αυτή τη πόλη που αλλάζω τόσα μέσα για να πάω κάπου και γυρνάω το βράδυ εξουθενωμένη στο άδειο σπίτι και το μόνο που θέλω είναι να κάτσω στο καναπέ και να βλέπω τηλεόραση. Τι να κάνω για να βρω πάλι την αισιοδοξία και την αποφασιστικότητά μου;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή έχεις καταβάλει πολύ κόπο, ξέρεις ότι είναι κάτι που χρειάζεται δουλειά, γιατί όσο και αν σου φαίνεται τώρα πολύ λογικό να είναι χάλια η διάθεση σου, εξωτερικά η ζωή σου φαίνεται μια χαρά. Δεν είναι οι συνθήκες δύσκολες, κάτι μέσα σου σε εμποδίζει να είσαι καλά. Το «άδειο σπίτι που σε πλακώνει» για κάποιον άλλον θα μπορούσε να είναι το σπιτάκι του που έχει ησυχία και μπορεί να κάνει τα δικά του. Δεν ξέρω αν το έχεις σκεφτεί, ή αν το έχεις κάνει στο παρελθόν, αλλά πρέπει να το σκεφτείς τώρα. Δεν χρειάζεται να ξεπεράσεις αυτά που λες «κόμπλεξ» μόνη σου. Ξεκίνα θεραπεία, αν μη τι άλλο για να διαπιστώσεις αν όντως είναι κόμπλεξ ή κάτι άλλο. Βρες έναν ψυχολόγο και θα δεις πόσο διαφορετικά θα δεις όλα αυτά που ζεις τώρα.


__________________
3.

Αγαπητή Α,μπα! Το πρόβλημά μου είναι σχετικά με την κολλητή μου. Στο παρελθόν ήμουν αρκετά μελοδραματική, καταθλιπτική και πολύ επιρρεπής στο αλκοόλ. Προσπάθησα και ακόμη προσπαθώ να ξεπεράσω τα προβλήματά μου και να είμαι καλά με τον εαυτό μου. Στο παρελθόν έχουμε τσακωθεί αρκετές φορές για την συμπεριφορά μου η οποία παραδέχομαι πως κάποιες φορές ήταν απαράδεκτη. Τώρα θα με ρωτήσεις τι προβλήματα είχες.. Όπως πάντα μου έλεγε τίποτα σοβαρό. Γιατί αυτή έζησε κάτι πολύ σοβαρό, έχασε τον πατέρα της. Και σε κάθε τσακωμό μου έλεγε "πως τολμάς να μου φορτώνεις εμένα τέτοια προβλήματα που ξέρεις τι έχω περάσει". Δεν συγκρίνω τα προβλήματά μου μ' αυτό σε καμία περίπτωση αλλά όταν έχεις μεγαλώσει με έναν πατέρα βίαιο ο οποίος θετικό λόγο δεν είπε ποτέ κι η οικογένειά σου δεν σε βοήθησε να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου δεν είναι κι εύκολο. Γι' αυτό και το είχα ρίξει στο αλκοόλ και σιχαινόμουν τον εαυτό μου κάθε φορά αλλά πάλι από την αρχή. Ώσπου πήγα στο εξωτερικό για ένα μεγάλο διάστημα και προσπάθησα να τα βρω πραγματικά με τον εαυτό μου. Κι όταν γύρισα η συμπεριφορά μου δεν ήταν ανεκτή. Δεν έπινα και δεν ξενυχτούσα πολύ και γκρίνιαζε που χαλούσα τη παρέα. Τσακωθήκαμε για κάτι που δυστυχώς δεν εξέφρασα σωστά κι όταν πήγα να πω τι πραγματικά εννοούσα δεν με άφησε και πέταξε αυτό που ανέφερα παραπάνω. Από τότε τα έχουμε ξαναβρεί αλλά εγώ πλέον δεν μοιράζομαι τα προβλήματά μου μαζί της. Και πλέον έχω ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα οικογενειακό το οποίο ξέρει αλλά δεν το συζητώ ποτέ μου μ' αυτήν. Θέλω να της μιλήσω αλλά φοβάμαι. Νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει. Είδε μια φωτογραφία μου στην οποία γελάω κι επειδή ήταν από νυχτερινή έξοδο όταν την είδε σχολίασε "Πάλι πιώμα". Με πλήγωσε πολύ αυτό το σχόλιο γιατί έκανα εσωτερικό αγώνα για να βγαίνω και να μη πίνω το Βόσπορο κι απλά να πίνω ένα ποτό ή και καθόλου πολλές φορές. Υπάρχουν τελικά προβλήματα που δεν είναι σημαντικά και δεν πρέπει να βαραίνουμε τους άλλους μ' αυτά; Κι η εικόνα που έχεις δώσει στους άλλους δεν αλλάζει, ακόμα κι αν εσύ άλλαξες;
- Ειρήνη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα απαντήσω στο τελευταίο, γιατί αυτή είναι η ουσιαστική ερώτηση. Η απάντηση είναι μέσες άκρες «ναι». Οι άλλοι δεν δέχονται την αλλαγή μας γιατί οι άνθρωποι γενικώς έχουν μεγάλη αντίσταση στην αλλαγή. Αν εσύ άλλαξες, τότε πρέπει και αυτή να αλλάξει απέναντί σου, και αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξει η σχέση σας και τα παγιωμένα που ξέρει για σένα (το ποτό), και η ιεραρχία στο μυαλό της, και δεν θέλει. Δεν θέλει γιατί έτσι η σχέση σας ξεκινάει από την αρχή, και αλλάζει, και όλο αυτό είναι πολύς κόπος. Είναι πολύ πιο εύκολο να εξηγεί ό,τι κάνεις με τις παλιές αναφορές. Αυτό της παίρνει δευτερόλεπτα για να αναλύσει, ενώ ο καινούριος σου εαυτός είναι κάτι που πρέπει να γνωρίσει από την αρχή. Και αν στη νέα αναμέτρηση βγει να έχει άδικο; Αποκλείεται να έχει άδικο. Είσαι αυτή που ξέρει ότι είσαι.


Θα προτιμούσα να επικεντρωθώ σε εσένα και στον εσωτερικό σου αγώνα να μειώσεις το αλκοόλ. Πολλά συγχαρητήρια. Αλλά η μονιμότητα της επιτυχίας αυτής εξαρτάται από το υπόβαθρο. Φαίνεται ότι ξέρεις από πού πηγάζει, αλλά αυτό το έλυσες; Το αλκοόλ ήταν το σύμπτωμα, όχι το πρόβλημα. Έμαθες να αγαπάς τον εαυτό σου; Διαχειρίστηκες την σχέση σου με τον πατέρα σου; Αυτά είναι τα σημαντικά στη ζωή σου, όχι η σχέση σου με μια φίλη. Λες ότι προσπαθείς ακόμα να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου αλλά δεν λες με ποιον τρόπο. Όπως γράφω και παραπάνω, δεν χρειάζεται να ξεπεράσεις τα προβλήματα σου χωρίς βοήθεια. Δεν υπάρχει τίποτα το γενναίο σε αυτό. Είναι ανούσια κοπιαστικό έως ανεύθυνο, γιατί μπορεί να σε οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα και σε ακόμη πιο προβληματικές σκέψεις. Ζήτα βοήθεια. Όχι από τη φίλη σου. Βρες έναν ψυχολόγο αν μη τι άλλο για να συζητήσεις το σοβαρό πρόβλημα που διστάζεις να συζητήσεις μαζί της.

__________________
4.

καμια φορα που σκέφτομαι την πρωην του συζύγου μου μου γυρνάει το μυαλο αναποδα και θελω να ξεσπασω τα νευρα μου σε αυτον...ξερω δεν ειναι και το πιο νορμαλ πραγμα του κοσμου απλα ηθελα να δω απο κυριως απο σχολια αν το παθαινουν και αλλοι αυτο. να σημειωσω οτι ηταν μαζι σε μια on and off κατασταση για 10 περιπου χρονια και λιγα τελευταια συζουσαν προφανως με πολλα αλυτα ζητηματα τα οποια και οδηγησαν σε χωρισμο που ομως εγω πιστευω οτι εχουν αφησει πολλα καταλοιπα στον συζυγο και γι 'αυτο θυμωνω και εκνευριζομαι πιο πολυ οπως προειπα. δεν μου εχει μλησειι ποτε για το πως ηταν στην σχεση τους αλλα καταλαβαινω οτι πρεπει να τον ειρωνευοταν αρκετα και να του εβγαζε επιθετικοτητα γιατι και τωρα ακομα πολλες φορες απο τις αντιδρασεις του οταν μαλωνουμε καταλαβαινω οτι ειναι σαν να μην απευθυνεται σε μενα αλλα σε εκεινη....μακαρι οταν τελειωνε μια σχεση να τελειωναν και ολα τα στραβα που υιοθετησαμε μεσω της σχεσης αλλα αυτο μαλλον θελει πολυ δουλεια και βοηθεια ισως απο ειδικο για να γινει...και πολλοι δεν το κανουν...τελως παντων...ηθελα να το βγαλω απο μεσα μου μιας και το να το συζητησω μαζι του εχει καταληξει πολλες φορες σε καταστροφη
- τσιτα νευρα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν φταίει η πρώην του για τα προβλήματα που έχει τώρα. Δεν τον διαμόρφωσε η πρώην του. Δεν είναι η μαμά του. Ακόμα και μαμά του να ήταν, πάλι δεν θα έφταιγε αυτή. Μιλάμε για ενήλικα. Είχε τα προβλήματα που είχε μαζί της επειδή ήταν (είναι;) αυτός που είναι, και συντηρούσε αυτή την προβληματική ή όχι σχέση επειδή έτσι ήξερε (ξέρει;) να λειτουργεί μέσα σε μια σχέση. Όταν μαλώνετε πράγματι δεν απευθύνεται ακριβώς σε σένα, αλλά ούτε σε εκείνη. Αναπαράγει την συμπεριφορά που ξέρει να αναπαράγει σε κατάσταση θυμού και αντιπαράθεσης. Αυτά έχουν δημιουργηθεί πολύ πριν γνωρίσει την πρώην. Είναι μεγάλος ο πειρασμός να κατηγορήσεις άλλον άνθρωπο για αυτό που είναι ο άντρας σου, αλλά ξέρεις γιατί το κάνεις; Για να μην αναλάβεις την δική σου ευθύνη. Γιατί αν παραδεχτείς ότι «έτσι είναι αυτός», τότε η επόμενη ερώτηση είναι «τότε τι κάνεις εσύ μαζί του». Όσο επιμένεις ότι φταίει κάποιος άλλος, μπορείς να συνεχίζεις το ανάθεμα κατά κάποιου άλλου και να εύχεσαι να μην υπήρχε.


Αν πιστεύεις ότι ο άντρας σου θέλει βοήθεια ειδικού, αυτό είναι το πρόβλημα που έχεις, και όχι η πρώην του. Επικεντρώσου εκεί.


__________________
5.


Δουλεύω σε γραφείο και ασχολούμαι με οικονομικά. Τις προάλλες μας ζητήθηκε να έρθουμε για δουλειά στο γραφείο Κυριακή. Χωρίς φυσικά αμοιβή και χωρίς να μπορούμε να πάρουμε άδεια μέσα στην εβδομάδα. Έγινα έξαλλη και το αρνήθηκα βρίσκοντας δικαιολογία. Την επόμενη φορά σκέφτομαι να το αρνηθώ και πάλι χωρίς να ξέρω τις συνέπειες. Καμία γνώμη/συμβουλή επί του θέματος;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Καλά έκανες. Θα έκανες ακόμα καλύτερα αν ρωτούσες πότε θα πάρετε άδεια για την επιπλέον δουλειά. Όχι επειδή θα σας έδιναν, αλλά επειδή θα καταλάβαιναν ότι καταλαβαίνετε τι γίνεται. Τώρα ισχύει το «δεν γίνεται κάτι περίεργο». Ακόμα καλύτερα θα ήταν αν το συζητούσατε με τους άλλους και αντιδρούσατε από κοινού.


Οι συνέπειες εξαρτώνται από το πόσο απαραίτητη είσαι στο γραφείο. Θα το μάθεις σύντομα.

__________________
6.

Είμαι κοπέλα σε σχέση με άλλη κοπέλα εδώ και 8 χρόνια. Έχουμε την τύχη, για τα ελληνικά δεδομένα, να γνωρίζουν οι γονείς και τα αδέρφια μας για εμάς, και να έχουμε μάλιστα και μία σημαντική ανοχή-αποδοχή. Χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη διότι στα σπίτια τους υποδέχονται αμφότεροι τη σύντροφο της κόρης τους και πλανάται στην ατμόσφαιρα μία αποδοχή π.χ., αλλά εκτός σπιτιού είτε δεν αναφέρουν ποτέ τη σχέση μας, είτε είμαστε «φίλες». Αγαπώ κι εκτιμώ πολύ τη γυναίκα μου, και για τον λόγο αυτό ήθελα ένα τσακ παραπάνω να έχω καλές σχέσεις με τους δικούς της. Βλέπω, ωστόσο, πως οι δικοί της αντιμετωπίζουν τις σχέσεις των αδερφών της -οι οποίες είναι είτε κακοποιητικές, είτε επιπόλαιες, συμφέροντος και λίγων μηνών- με περισσότερο σεβασμό από τη δική μας, μόνο και μόνο γιατί εκείνες τις έχουν συνάψει με άντρες.

Η γυναίκα μου μου λέει να μην τους δίνω σημασία και πως γενικά τα μυαλά τους δεν επιδέχονται και ιδιαίτερη βελτίωση πλέον, και ίσως δεν θα έπρεπε να με επηρεάζει αυτό, αλλά η αλήθεια είναι πως το αντιλαμβάνομαι ως αδικία και με τσούζει, Άμπα μου. Γιατί έχουν από εμένα απαιτήσεις συγγενούς, να τους στηρίξω, να τους ακούσω, να τους συμβουλεύσω, να διεκπεραιώσω υποθέσεις τους, αλλά κατά τα άλλα, είμαι αόρατη και ανάξια σεβασμού. Μόνο και μόνο γιατί είμαι γυναίκα, και προφανώς θα ήθελαν για την κόρη και αδερφή τους, έναν άντρα. Όσο «καλή και μορφωμένη» κι αν λένε πως είμαι, δεν θα είμαι ποτέ αρκετά καλή προφανώς.

Χώρια που ενίοτε πετάνε χοντράδες του τύπου: «Σαν πολλούς γκέι και λεσβίες δεν βάζουν τώρα τελευταία στις ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια; Λες και είναι μόδα» ή «Γεμίσαμε πούστηδες» ή «Χρειάζεται να έχεις έναν άντρα στο σπίτι». Και αναρωτιέμαι, τι περιμένουν από μένα για απάντηση σε αυτά; Να συμφωνήσω με την υποεκπροσώπησή μου; Να υποτιμήσω τους άντρες ομοφυλόφιλους; Να παραδεχτώ πως το σπίτι μας είναι ανεπαρκές γιατί δεν έχει άντρα μέσα; Τα σκέφτονται όντως αυτά που λένε; Και αναρωτιέμαι και πώς θα έπρεπε όντως να απαντώ σε τέτοιες τοξικές χοντράδες. Έχω απογοητευτεί γιατί πλέον το βλέπω καθαρά, χωρίς δικαιολογίες, πως έχει καταρρεύσει η ουτοπία που είχα στο κεφάλι μου πως, ως γκέι άνθρωπος, θα μπορούσα να έχω μία οικογένεια εξ αγχιστείας στην Ελλάδα, και να είμαι «θεία, συγγενής, οικογένεια».


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μήπως λοιπόν είναι η ώρα να σταματήσεις να φέρεσαι ως μέρος της οικογένειας και να σταματήσεις τις εξυπηρετήσεις και τις συμβουλές και τη στήριξη; Γιατί έχουν βολευτεί καλά τώρα, και τους έχεις βολέψει εσύ. Με την καλή σου θέληση και με πίστη, αλλά είναι ώρα να αποσύρεις την υποστήριξη, εφόσον βλέπεις όλα όσα βλέπεις. Ναι, να μην περιμένουμε να αλλάξουν μυαλά, αλλά κι εσύ να μην μπαίνεις σε κόπο να έχεις όλες τις υποχρεώσεις της εξ' αγχιστείας συγγένειας και όχι τα οφέλη.


Τις χοντράδες τις πετάνε για να σου υπενθυμίζουν τη θέση σου. Θεωρούν ότι σου κάνουν χάρη που σε αφήνουν να τους εξυπηρετείς, αλλά δεν θα γίνεις ποτέ ισότιμο μέλος της οικογένειας. Όπως βλέπεις, το πήρες το μήνυμα. Τώρα είναι ώρα να λάβουν το δικό σας. Είναι πολύ αποκαρδιωτικό αλλά η αποδοχή του αυτονόητου μας διαφεύγει ως κοινωνία και δεν βλέπω να έρχεται σύντομα. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην επιβραβεύεις αυτή τη συμπεριφορά με την δική σου ανοχή. Ελπίζω να έχεις την υποστήριξη της γυναίκας σου, γιατί για να τους τσούξει πρέπει να δουν πρώτα πώς είναι κάποια Χριστούγεννα χωρίς εσάς.

_________________
7.

Είμαι 38 και προσπαθώ και εγώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κρατάω το πλασματάκι μας αλλά μου φαίνεται ένα άπιαστο όνειρο. Έχουμε κάνει μια προσπάθεια εξωσωματικής με αρνητικό αποτέλεσμα, μαζέψαμε τα κομμάτια μας και τώρα πάμε σιγά-σιγά να ξαναπροσπαθήσουμε. Ο πόνος ήταν δυσβάσταχτος ειδικά τις πρώτες μέρες που δεν είχα και με ποιον να το μοιραστώ. Δεν έχω ερώτηση, αλλά ήθελα να σου πω ότι πραγματικά χαίρομαι να ακούω για εγκυμοσύνες και για μωράκια. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν χαίρομαι τόσο για τους άλλους που το ζουν όσο το ότι ανεβάζουν τα στατιστικά, στα οποία κατά κάποιον τρόπο θέλω να ανήκω και εγώ. Σου εύχομαι να χαίρεσαι τη μικρή σου και να απολαμβάνεις στο έπακρο αυτή τη μοναδική ευτυχία που βιώνεις. Και τελικά, έχω ερώτηση! Επειδή υπολογίζω ότι (αν δημοσιευτεί η ερώτησή μου) η απάντηση θα έρθει εκεί γύρω στην αναμονή, θέλω να μου δώσεις καμιά ιδέα για το πώς να περάσουν αυτές οι 10-15 μέρες αγωνίας από την εμβρυομεταφορά έως τη χοριακή. Κάτι να ξεχνιέμαι για να μη μου γυρίσει σε εμμονή!
- manawannabe

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μπορεί να σου πει άλλος με τι να χαλαρώσεις, αυτά είναι πολύ προσωπικά θέματα. Άλλος θέλει αφρόλουτρο, άλλος χαλαρώνει τρέχοντας με το αυτοκίνητο στην παραλιακή. Βρες αυτό που σου είναι πιο οικείο, και αφιερώσου σε αυτό, όσο γίνεται. Θα έλεγα να μην προσπαθήσεις καινούρια πράγματα.


Άλλοι θέλουν να το συζητάνε κι άλλοι όχι, κι επειδή λες ότι ήταν δυσβάσταχτος ο πόνος επειδή δεν μπορούσες να το μοιραστείς, φαίνεται ότι εκεί βρίσκεται το κλειδί για σένα. Κάπου αναφέρεις το «μας», άρα υπάρχει και κάποιος άλλος εκτός από σένα. Η προσπάθεια γίνεται μαζί με κάποιον άλλον. Αυτός ο άλλος είναι ο σύμμαχος σου. Ελπίζω να μην νιώθεις ότι επειδή πρόκειται για το δικό σου σώμα είναι και δική σου αποκλειστικότητα η στενοχώρια, είναι άδικο, δεν είναι αλήθεια, και αποξενώνει σε μια φάση που είναι από μόνη της πολύ δύσκολη.


Αν για κάποιο λόγο πιστεύεις ότι αυτός ο άλλος δεν μπορεί να είναι δίπλα σου, υπάρχουν φόρουμ στο ίντερνετ που έχουν βοηθήσει κόσμο, ομάδες υποστήριξης στα περισσότερα κέντρα εξωσωματικής, και αν θέλεις, μπορείς να βρεις τον δικό σου ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις τα συναισθήματα σου.


Καλή επιτυχία και αν είσαι στην διαδικασία τώρα που μας διαβάζεις, αν θέλεις στείλε στο [email protected] ή γράψε μας στα σχόλια, αν το προτιμάς.

35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Εξαιρετικές απαντήσεις σε #1 & #3 (ειδικά οι πρώτες παράγραφοι). Το 'υπερβολικό είναι να περιμένεις από ανθρώπους να κάνουν κάτι άλλο από αυτό που κάνουν συνήθως.', ίσως το κάνω και κορνίζα.
Φίλη μας #7, δεν έχω να σου προτείνω κάτι συγκεκριμένο, αλλά θέλω να σου πω να μην χάνεις το κουράγιο σου... Είσαι πολύ νέα ακόμη και όντως μπορεί να χρειαστούν περισσότερες από μία προσπάθειες, είναι κάτι σύνηθες.Σας εύχομαι να γίνετε σύντομα 3! Ή και 4, ποτέ δεν ξέρεις! Τα φιλιά μας :)
#3. Οι άνθρωποι που δεν βλέπουν και πολύ μακρυά από τον μικρόκοσμο τους δεν μπορούν να σου προσφέρουν πολλά πράγματα γενικά. Τα οικογενειακά σας προβλήματα είναι διαφορετικά αλλά είναι προβλήματα και μάλιστα σοβαρά. Αλλά η φίλη σου δεν θέλει να το καταλάβει και ούτε πρόκειται. Πολύ συχνά τέτοιοι άνθρωποι επικαλούνται κιόλας το τεράστιο πρόβλημα τους για να δικαιολογήσουν την έλλειψη κατανόησης προς τους άλλους ή διάφορες ανεπάρκειες τους. Εν πάση περιπτώσει, καλό είναι να μην ψάχνεις εκεί την επαφή και το στήριγμα όπως πολύ καλά έκανες.Εμένα η ιστορία αυτή μου θύμισε κάποτε που ήμουν δευτέρα λυκείου, ήταν καλοκαιρινή περίοδος εξετάσεων και συμμετείχα παράλληλα σε μια σχολική θεατρική ομάδα και ήμασταν έτοιμοι να ανεβάσουμε παράσταση, για την οποία χρειάζονταν κάποιες επείγουσες πρόβες. Προσπαθούσαμε να κανονίσουμε, ο καθένας για το κοντό του και το μακρύ του (έχω φροντηστήριο, θέλω να πάω βόλτα, έχω προπόνηση μπλα μπλα) δεν μπορούσε την μια δεν μπορούσε την άλλη, τελικά δεν θέλανε τα χρυσά μου να κανονίσουμε σαββατοκύριακο, για να πάνε και μια βόλτα να ξεδόσουν από το διάβασμα. Εκείνη την υπέροχη περίοδο, ο πατέρας μου είχε πάθει πολύ σοβαρό ατύχημα στο πόδι του και τέσσερις μήνες περίπου δεν μπορούσε να δουλέψει στην οικογενειακή επιχείρηση, οπότε για να μην μείνουμε νηστικοί, ναι διάβαζα, έδινα εξετάσεις, δούλευα. Κι όταν πολύ ευγενικά παρακάλεσα να κάνουμε πρόβα το σαββατοκύριακο, γιατί για μένα ήταν αδύνατο να μπορέσω καθημερινή, και πήγα να εξηγήσω το λόγο, πριν καν προλάβω να ολοκληρώσω, πετάγεται σαν υστερικό ένα κοριτσόπουλο και φεύγει από το δωμάτιο φωνάζοντας "εμένα ο πατέρας μου έχει καρκίνο" και κανένας ποτέ δεν έμαθε ότι εγώ δούλευα και δεν μπορούσα. Με βάφτησαν ομαδικώς κακομαθημένη. Όχι, δεν μπαίνω στη θέση του θύματος γιατί καταλαβαίνω πως όταν σου συμβαίνει κάτι σε που σε ταρακουνάει συθέμελα δεν μπορείς να καταλάβεις κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό σου, και ψάχνεις κάθε ευκαιρία να εξωτερικεύσεις τον πόνο σου και αρπάξεις την όποια υποστήριξη, ενώ θεωρείς ότι είσαι ο μόνος άνθρωπος που τα περνάει αυτά και όταν είσαι 16 είναι πολύ λογικό. Αυτό που στην προκειμένη δεν ήταν λογικό και που με στεναχώρησε ήταν η αντιμετώπιση του περιστατικού από την υπεύθυνη καθηγήτρια, στην οποία όταν εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα με αντιμετώπισε λες και της έλεγα ψέμματα.
Αγαπητο 6, με θλιβουν απιστευτα αυτα τα περισατικα. Οντως επιδεικνυουν ανοχη, πολυ σωστα το εθεσες, κι οχι αποδοχη. Ισως στην αρχη περιμεναν οτι η κορη τους περναει απο μια ''φαση'' κι οτι ολο αυτο θα εληγε συντομα. Να λοιπον ομως που οχτω χρονια μετα ειστε ακομα εδω, μαζι κι αγαπημενες. Αρα; ''Ε τι να κανουμε τωρα, κανουμε τα στραβα ματια''. Ειναι απαραδεκτο που ντρεπονται περισσοτερο για το γεγονος οτι η κορη τους δεν εχει σχεση με αντρα, παρα για το οτι παραβλεπουν τελειως οτι ειναι -κατα τα φαινομενα- το μονο απο τα παιδια τους που εχει κανει μια φυσιολογικη και υγιη σχεση. Δυστυχως ξερω πολλες περιπτωσεις που εχουν χωριστει οικογενειες λογω coming out. Παντα θα ποναει κατι τετοιο, εστω και λιγο, ποσο μαλλον αν κι εσυ η ιδια επιθυμεις να εχεις οικογενειακα σκηνικα στη ζωη σου. Φοβαμαι οτι δεν υπαρχει αλλη λυση απο αυτην που προτεινει η Λενα. Η συντροφος σου ομως τι σταση εχει απεναντι σ'αυτο; Αν κοψεις τα πολλα πολλα μαζι τους, πρεπει σ'ενα βαθμο να το κανει κι εκεινη, γιατι αλλιως θα τους δωσεις απλα αυτο που θελουν, δηλαδη να βγεις απο την εικονα, εστω και συμβολικα. Ευχομαι πραγματικα οι γονεις να αντιδρασουν στην αποστασιοποιηση, γιατι δυστυχως υπαρχουν κι οι περιπτωσεις γονιων που προτιμουν να ξεχασουν οτι εχουν παιδι παρα να το αποδεχτουν οπως ειναι.
Αγαπητο 3, πιστευω οτι κανεις δεν εχει δικαιωμα να χρησιμοποιησει το πενθος του σαν μεσο επιβολης προς τους αλλους, ειδικα τους φιλους του. Εχω βιωσει μια τεραστια απωλεια που με αλλαξε (για να μην πω μεταλλαξε) και ζω μ'αυτο καθημερινα. Πολλες φορες, οταν ερχομαι αντιμετωπη με τα παραπονα ή τα προβληματα μερικων ανθρωπων τα οποια θεωρω οτι ειναι λιγοτερο σημαντικα απο αυτο που εζησα, σχεδον παντα μπαινω στον πειρασμο να τους κρινω. Δυο σημαντικες σημειωσεις πανω σ'αυτο: 1) παντα το κανω απο μεσα μου, και 2) ποτε δεν ξεχνω οτι ενας θανατος, αν και ειναι απο τις πιο οδυνηρες εμπειριες μιας ζωης, δεν υπερτερει των υπολοιπων παρα πολυ επωδυνων εμπειριων που μπορει να ζησει κανεις. Η φιλη σου αυτο ακριβως εκανε, χρησιμοποιει τον πονο της για να βγει απο πανω και να σε δασκαλεψει. Για μερικους, αυτο απαλυνει στιγμιαια τον πονο γιατι επικεντρωνονται στο να συμμορφωσουν τον ανθρωπο απεναντι τους, ο οποιος δεν ξερει τι παει να πει αληθινο προβλημα. (εδω γελαμε) Μακρυγορω ασκοπα νομιζω. Δεν αξιζει να εχεις εναν τετοια ανθρωπο στη ζωη σου. Ο εθισμος ειναι παρα πολυ περιπλοκο πραγμα, εσυ καταφερες να το ξεπερασεις και σου αξιζουν πολλα συγχαρητηρια κι ενας περιγυρος που θα αναγνωρισει ποσο δυσκολο ειναι να παραμενεις ''καθαρος'' οταν το αντικειμενο του εθισμου σου βρισκεται παντου γυρω σου (βλ. αλκοολ ή φαγητο), και μερικες φορες διακωμωδειται κιολας (βλ. τις απειρες σειρες και ταινιες που δειχνουν το αλκοολ και το μεθυσι σαν κατι παρα πολυ κουλ και διασκεδαστικο-με αποτελεσμα ενα θλιβερο ποσοστο ανθρωπων να θεωρει οτι μια εξοδος χωρις να γινεις τυφλα δεν ειναι διασκεδαστικη). Αυτη η κοπελα δεν εχει καμια θεση σ'αυτον τον περιγυρο.
(…) έχει καταρρεύσει η ουτοπία που είχα στο κεφάλι μου πως, ως γκέι άνθρωπος, θα μπορούσα να έχω μία οικογένεια εξ αγχιστείας στην Ελλάδα, και να είμαι «θεία, συγγενής, οικογένεια».Αχ, αχ και πάλι αχ. Καταλαβαίνω τι λες, είναι μία τύπου αποδοχή, πράγματι, που κάποιος ανέχεται διότι ξέρει ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα [το να πετάξεις το παιδί σου στο δρόμο, ας πούμε] όμως στο πίσω μέρος του μυαλού σου κι όχι μόνον εκεί (εφόσον τα αδέρφια πετούν σπόντες για τους όποιους lgbt χαρακτήρες στα games (!), σιγά μην ξέρουν οι παππούδες απ’ αυτά] αναρωτιέσαι, ταυτόχρονα, αν θα μπορούσαν ποτέ να σε θεωρήσουν αξιόπιστο και θεμιτό πρότυπο-θεία για τα παιδιά τους, που να μην χρειάζεται να περάσει από τριπλό φίλτρο αντίστροφης ώσμωσης την ύπαρξη και τα λεγόμενά της. Λες για τους γονείς που είναι ok εντός σπιτιού αλλά απ' έξω το κρύβουν ...κατά μία έννοια κι αυτοί πρέπει (;) να περάσουν τα στάδια του coming out ως γονείς λεσβίας (που έχει 8χρονη σχέση με μία άλλη λεσβία) και -όπως είθισται- αυτό δεν γίνεται μονομιάς αφενός και μπορεί να μην γίνει και προς όλους ή τους περισσότερους, καν. Αυτό, αν εσύ είσαι out προς τους περισσότερους (αλλά ακόμη κι αν δεν) σίγουρα είναι ένα θέμα προβληματισμού, αλλά δεν είναι ακριβώς στο χέρι (ή και στην "δικαιοδοσία") σου, περισσότερο θα εστίαζα στα βλαπτικά σχόλια που κάνουν στα οποία είσαι παρούσα και που -φυσικά- αντιπροσωπεύουν συνειδήσεις.Αντιθέτως με τους υπόλοιπους δεν θα σου πω να μην επενδύεις τίποτα σε αυτήν την οικογένεια, όμως ίσως θα ήταν καλό να μπει ένα κάποιο φρένο, με ψυχραιμία, σ’ αυτά τα σχόλια, γιατί τα "σ΄αγαπάμε σε εκτιμούμε, δεν εννοούμε τίποτε κακό για τους παρόντες lgbtq στο δωμάτιο, αλλά για όοοολους τους υπόλοιπους" βασίζεται πάνω σε μία απολύτως στρεβλή και αποδομήσιμη λογική.
#4.Λες,ότι δε σου έχει μιλήσει για τη σχέση τους.Το αντίθετο όμως φαίνεται από όσα γράφεις.Ή σου έχει μιλήσει και μάλιστα πάρα πολύ ή έχεις πιαστεί από μια-δυο λεπτομέρειες και τα υπόλοιπα είναι σάλτσα δικών σου συμπερασμάτων.Δεν ξέρω ποιος από τους δύο έχει την ανάγκη να βάζει στην εξίσωση την πρώην.Μπορεί και οι δύο.Δεν έχει θέση όμως στη σχέση σας και δεν μπορεί,να δικαιολογεί καταστάσεις και συμπεριφορές.Σκέψου,αν ο σύντροφός σου ήταν άψογος.Θα έστελνες μπουκέτο λουλούδια στην πρώην,για να την ευχαριστήσεις;Θα θεωρούσες,ότι εκείνη τον έκανε καλό σύντροφο για σένα;Παρελθόν έχουμε όλοι.Δε φυτρώσαμε από το πουθενά στην αγκαλιά ενός ανθρώπου.Κάτι σέρνουμε πίσω μας.Είναι υποχρέωση μας όμως,δική μας δουλειά,να το διαχειριστούμε έτσι,ώστε να μη μας δημιουργεί προβλήματα.Δεν μπορείς να τον απαλλάξεις από αυτή την ευθύνη ούτε εκείνος τον εαυτό του.Όσο το κάνετε,απλά παραμυθιάζετε τον εαυτό σας και φορτώνετε τα προβλήματα της σχέσης σας ή τα δικά σας προσωπικά θέματα σε έναν άνθρωπο,που δεν υπάρχει στη ζωή σας.
#6 Αν ήθελες να τους τρελάνεις, μπορούσες να τους πεις "πού και πού φέρνουμε κανέναν άντρα ανάμεσά μας και περνάμε καλά". Θα έσπαγες μεγάλη πλάκα με τις αντιδράσεις τους.
#3 Να χαίρεσαι που έφυγε, γιατί δεν είναι φίλη σου. Νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου και ότι όλοι θα πρέπει να ασχολούνται μαζί της και να ασχολούνται μόνο με τα δικά της προβλήματα. Μου έχει τύχει κι εμένα να πηγαίνω να συζητήσω με μια κοπέλα που κάναμε παρέα κάποια δικά μου θέματα μετά από δική της πρόσκληση και να καταλήγουμε να συζητάμε τα δικά της. Όποτε πήγαινα να φέρω τη συζήτηση σε αυτό που ήθελα, ξαναγυρνούσε στα δικά της. Πολύ λυπηρό που έχασε τον πατέρα της, αλλά η συμπεριφορά της ήταν απαράδεκτη σε όλα. Μπλόκαρέ την στα social media και κόψε κάθε επαφή. Ούτε γεια δεν αξίζει να της λες. Όσον αφορά τον αγώνα σου με το αλκοόλ, σου αξίζουν πολλά συγχαρητήρια που κατάφερες να το αντιμετωπίσεις.
#6.Νευρίασα πρωί πρωί.Τα πεθερικά σου είναι μάλλον από εκείνους,που δε βάζουν πρώτο πρώτο να περνάει καλά το παιδί τους.Να έχει δίπλα του ένα σωστό άνθρωπο,που το αγαπάει και μπορεί να του σταθεί.Μετράει παραπάνω να ταιριάζει στην εικόνα,που θέλουν και την οποία μπορούν να επιδεικνύουν με καμάρι.Να μπορούν να την τρίψουν,άμα λάχει,και στη μούρη της κύρα-Κούλας απέναντι.Δεν είσαι αυτό και στο κοπανάνε αλύπητα με οποιαδήποτε ευκαιρία.Χίλια καλά να έχεις,να το καρπώνονται και οι ίδιοι αυτό,δεν μπορούν να το ξεπεράσουν.Τυχαίνει να είσαι γυναίκα κι όχι άντρας.Τα ίδια θα έκαναν,αν ήσουν άντρας,αλλά όχι αρκετά οικονομικά ευκατάστατος πχ,όχι του γούστου τους εμφανισιακά,ταπεινής καταγωγής κατά την κρίση τους,με επάγγελμα ή μόρφωση κατώτερου επιπέδου από αυτό που επιθυμούν κτλ.Με ό,τι μπορεί να έχει κόλλημα ο καθένας.Στη δική σας βέβαια περίπτωση βρίσκεται πιο δύσκολα κι ένας τρίτος,που θα πει μια καλή κουβέντα,να χαϊδέψει τον εγωισμό των πεθερικών και να μαλακώσει λίγο το πράγμα.Στην κοινωνία,που ζούμε,δεν ξέρω πόσοι θα έλεγαν καλοπροαίρετα,χωρίς να θέλουν να πετάξουν καρφί,"πολύ καλή κοπέλα η νύφη σας,μπράβο,να τους χαίρεστε".Πιο ζόρικη κατάσταση.Ωστόσο το σκηνικό είναι το ίδιο,αυτό που περιγράφει η Λένα.Νιώθουν,ότι είσαι και υποχρεωμένη να προσφέρεις και να νιώθεις ευγνωμοσύνη,που προσφέρεις.Μεγάλη παραχώρηση σου κάνουν.Όχι,να έχεις και την απαίτηση,να σου φέρονται με σεβασμό.Ε,μην το χοντραίνουμε.Καλό θα ήταν να δουν,ότι αυτά που κάνεις για εκείνους δεν είναι δεδομένα.Και τα κάνεις,επειδή αγαπάς την κόρη τους και τους σέβεσαι ως γονείς της.Όχι,επειδή τους θεωρείς ανώτερους και πρέπει να παλέψεις,για να σου κάνουν τη χάρη,να αναπνέεις δίπλα τους.Όχι,επειδή το έχουν κερδίσει με τη συμπεριφορά τους.Θα βρείτε σε συνεννόηση με την καλή σου έναν τρόπο,να τους τσούξει κι εκείνους λίγο.Να καταλάβουν,ότι δεν μπορούν να φέρονται έτσι και να περιμένουν από εσάς να δίνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε.
#3 είναι απαράδεκτη η φίλη για το σχόλιο που έκανε , και μάλιστα δημόσια . Ξέρει την προσπάθεια που έκανες και πετάει τέτοια κουβέντα ; τι κάνει , σε εκδικείται ; όσο σοβαρά προβλήματα και να έχει περάσει η συμπεριφορά της είναι αδικαιολόγητη . Ο αγώνας κατά των εξαρτήσεων είναι πολύ σκληρός και δε χώρα ημίμετρα . Μακριά , αν κάποιος δε βοηθά και κοροϊδεύει και από πάνω , μακριά .
#3 Κάνεις μια υπερπροσπάθεια να γινεις κυρία του εαυτού σου . Αξίζεις τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλων μας . Βρες καινούρια ερείσματα , ανθρώπους πιο δοτικούς από την φιλη σου και πιο αλληλέγγυους .Η φίλη σου εχει χάσει επεισόδια . Η εξήγηση ίσως ειναι αυτή που λέει η Λένα . Εγω νομίζω οτι ήταν και είναι ισως ακομη απασχολημένη με τον εαυτό της .Το πένθος κανει κάποιους ανθρώπους να κλείνονται , να γίνονται αναίτια επιθετικοί με τους άλλους και να ηρωοποιούν τον εαυτό τους . Η φίλη σου τότε περιμενε άλλα απο σένα. Ηθελε να την στηρίξεις και όχι να σε νταντεύει . Σου θύμωσε για αυτο. Νομίζω αυτο την εμποδίζει ακόμη και τωρα να δει την εξελιξή σου και να χαρεί με την αλλαγή σου. Φαίνεται θα έλεγα μικρόψυχο εκ μερους της. Εχει και αυτη όμως πολλή δουλειά να κάνει . Ισως όταν γίνετε και οι δυο πιο ισχυρές , να βάλετε νέα θεμέλια στη σχέση σας. Το λέω γιατι την ανέφερες ως κολλητή σου και σε απασχο-λεί η σχέση σας .
#6Αγαπητή φίλη,Μη στεναχωριέσαι. Υπάρχουν γονείς που δεν αποδέχονται την επιλογή συντρόφου του παιδιού τους,ανεξαρτήτως φύλου. Πχ η μαμά μου,ποτέ δεν της άρεσε κανένας γκόμενος μου. Ουδείς είναι καλός για μένα. Εννοείται,ούτε η γυναίκα του αδερφού μου είναι καλή για τον γιοκα της.Η μαμά μου θεωρεί καλό σύντροφο μόνο τον δημόσιο υπάλληλο,η δική σου έναν άντρα γενικώς. Οι περιπτώσεις είναι μεν διαφορετικές,ο κάλος όμως είναι ίδιος και άρα μεθοδολογικά,η αντίδραση είναι ίδια:Όπως εγώ δε θα έπρεπε να ζητάω την αποδοχή της μαμάς μου για τις γκόμενικες μου επιλογές, πόσω μάλλον για επιλογές ζωής,έτσι και εσύ,δε θα έπρεπε να το κάνεις. Είναι λυπηρό, πράγματι,αλλά από τη στιγμή που δημιουργείται τοξικό κλίμα δεν υπάρχει άλλη αντίδραση από το να κόβεις πέρα.
#7: Ηθελα απλώς από καρδιάς να σου ευχηθώ καλή επιτυχία! Μακάρι το όνειρό σας να γίνει σύντομα πραγματικότητα. Οσο προσπαθείτε, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας. Μην απογοητεύεστε ♥
#3 Όχι κοπέλα μου, αυτή δεν είναι φίλη σου με την έννοια "του δικού σου ανθρώπου". Από τις περιγραφές σου φαίνεται εγωκεντρική και ανίκανοι να δει πέρα από τον εαυτό της. Το ότι έχασε τον πατέρα της, πράγμα καθ' όλα, λυπηρό, δεν σημαίνει ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν προβλήματα και δεν χρειάζονται συμπαράσταση. Και το δικό σου πρόβλημα είναι πάρα πολύ σοβαρό και ο καλός φίλος θα σε στήριζε και θα επικροτούσε την προσπάθειά σου. Δεν θα έβαζε πάνω από το καλό σου την παρέα και δε θα έκανε ειρωνικά σχόλια. Θα χαιρόταν με την προσπάθειά σου να απεγκλωβιστείς από τον εθισμό αλλά και μα γίνεις καλύτερος άνθρωπος ως προς την συμπεριφορά και τον τρόπο σκέψης σου.Συνέχισε να κάνεις το καλύτερο για τον εαυτό σου και μην εγκλωβίζεσαι με ανθρώπους που δεν βοηθούν. Υπάρχουν άνθρωποι, που μπορεί, να σε στηρίξουν από το πουθενά. Όχι φυσικά να σου λύσουν το πρόβλημα, το ξέρεις ότι είναι δική σου δουλειά, αλλά να πουν ή να κάνουν κάτι ευεργετικό για την ψυχολογία σου. Μη χάνεις την πίστη σου.
#3 Κατ αρχήν,αυτό που δεν μας γράφει ότι είπε στην φίλη της , είναι ένα κρίσιμο θέμα.Το δεν εκφράστηκε καλά, αμφισβητείται. Τα lapsus,αν πρόκειται για τέτοιο, αποκαλύπτουν τι πραγματικά σκεπτόμαστε.Οπότε,αλλάζει η αφετηρία.Έγινε έξαλλη με κάτι που την αφορούσε;Δεύτερη δική μου απορία,πώς ήταν τα πράγματα σε σχέση με το ποτό,εκτός Επικρατείας. Εννοώ,πώς πραγματικά ήταν.Πόσο συχνά έπινε και γιατί ανατράπηκε αυτό ή όχι, εδώ.Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ την τυχόν αδικαιολόγητη; επιθετικότητα της φίλης της, αλλά, η αφήγηση έχει πολύ αέρα μέσα. Δεν είναι αυτονόητο ότι ένα άτομο το οποίο χρειάζεται βοήθεια από το αλκοόλ για να νιώσει καλά,οθα γίνεται αιωνίως και αδιαμαρτύρητα δεκτό μετά των αδυναμιών του από άλλο, το οποίο αντιμετωπίζει επίσης τα ζητήματά του.Λάθος τοποθέτηση η σύγκριση.Τα προβλήματα που έχει ο καθένας είναι υψίστης σημασίας για τον ίδιο.Το αλκοόλ (λόγω ανύπαρκτης οικογενειακής θαλπωρής) δεν υπερκειται ή υποβιβάζεται ως πρόβλημα σε σχέση με τον θάνατο του γονιού. Είναι μη συγκρισιμα.Τα ζόρια τις έφεραν κοντά τις δύο φίλες,αλλά η μία αποφάσισε ότι δεν θέλει να συμπορευτεί πλέον.Ζήλεψε επειδή η άλλη έφυγε έξω και προχώρησε στην ζωή της και γι αυτό επιμένει να την φιλμαρει οπως πριν,η ίδια δεν κατάφερε να αποκαθηλωθει ψυχικά από τον θάνατο του πατέρα της ,η φίλη της θεωρεί ότι δεν έχει να της δώσει τίποτα πλέον,πάντως διαφαίνεται επιθυμία για παύση συνοδοιπορίας.Το πλέον σημαντικό όμως ,η παραδοχή ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το ποτό, λίγο ή πολύ,στο φόντο, είναι αξιολογητέα και καθόλου δευτερεουσης σημασίας.
#3 Κατ αρχήν,αυτό που δεν μας γράφει ότι είπε στην φίλη της , είναι ένα κρίσιμο θέμα.Το δεν εκφράστηκε καλά, αμφισβητείται. Τα lapsus,αν πρόκειται για τέτοιο, αποκαλύπτουν τι πραγματικά σκεπτόμαστε.Οπότε,αλλάζει η αφετηρία.Έγινε έξαλλη με κάτι που την αφορούσε;Δεύτερη δική μου απορία,πώς ήταν τα πράγματα σε σχέση με το ποτό,εκτός Επικρατείας. Εννοώ,πώς πραγματικά ήταν.Πόσο συχνά έπινε και γιατί ανατράπηκε αυτό ή όχι, εδώ.Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ την τυχόν αδικαιολόγητη; επιθετικότητα της φίλης της, αλλά, η αφήγηση έχει πολύ αέρα μέσα. Δεν είναι αυτονόητο ότι ένα άτομο το οποίο χρειάζεται βοήθεια από το αλκοόλ για να νιώσει καλά,οθα γίνεται αιωνίως και αδιαμαρτύρητα δεκτό μετά των αδυναμιών του από άλλο, το οποίο αντιμετωπίζει επίσης τα ζητήματά του.Λάθος τοποθέτηση η σύγκριση.Τα προβλήματα που έχει ο καθένας είναι υψίστης σημασίας για τον ίδιο.Το αλκοόλ (λόγω ανύπαρκτης οικογενειακής θαλπωρής) δεν υπερκειται ή υποβιβάζεται ως πρόβλημα σε σχέση με τον θάνατο του γονιού. Είναι μη συγκρισιμα.Τα ζόρια τις έφεραν κοντά τις δύο φίλες,αλλά η μία αποφάσισε ότι δεν θέλει να συμπορευτεί πλέον.Ζήλεψε επειδή η άλλη έφυγε έξω και προχώρησε στην ζωή της και γι αυτό επιμένει να την φιλμαρει οπως πριν,η ίδια δεν κατάφερε να αποκαθηλωθει ψυχικά από τον θάνατο του πατέρα της ,η φίλη της θεωρεί ότι δεν έχει να της δώσει τίποτα πλέον,πάντως διαφαίνεται επιθυμία για παύση συνοδοιπορίας.Το πλέον σημαντικό όμως ,η παραδοχή ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το ποτό, λίγο ή πολύ,στο φόντο, είναι αξιολογητέα και καθόλου δευτερεουσης σημασίας.
6. Φαινεται οτι οι γονεις σας δεχτηκαν γιατι δεν ειχαν άλλη επιλογή.Αν ειχαν ,μια χαρά θα τη διάλεγαν .Οποτε αφου δεν μπορεις να το αποφύγεις ,απόλαυσέ το είπαν και σε κουτσοδέχτηκαν .Να σημειώσουμε εδώ οτι αν ησασταν αντρες τα πράγματα θα ήταν χειρότερα.Οι γυναικες λεσβίες απο οτι εχω ψιλοκαταλάβει αντιμετωπίζονται ως οχι κατι το σοβαρο ,καπριτσιο ειναι μωρε και θα περάσει ,θα βρουν τον σωστο και θα νοικοκυρευτουν και τετοια.Με τους αντρες ειναι αλλιως.Δεν θα συνεχίσουν το όνομα της οικογένειας και την περιφανη παραδοση,ασε που τον λαμβάνουν κιόλας (μη με κοψετε διαχειρηστές ,προσπάθησα!) σαν γυναικούλες.Οπότε διάφορα εφιαλτικά σενάρια περνάνε απο το μυαλο και αποτρελαινεται η θεια Τερψιθέα.Πραγματικά σταμάτα να τους κανεις εξυπηρετήσεις ,δεν θα σε συμπαθήσουν ετσι.Και δεν υπαρχει και τρόπος να σε συμπαθήσουν!
#5 H εργασία σε ημέρα Κυριακή ή αργία πληρώνεται εξτρά, με το ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 80%, ή απλά το 80% του ημερομισίου αν προσφέρεται αναπληρωματική ημέρα ανάπαυσης μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Έχει σημασία αν έγινε απλά μία φορά στα χρόνια που δουλεύεις εκεί ή αν γίνεται συχνά ή αν θέλουν να το κάνουν σύστημα και το θεωρούν φυσιολογικό. Αν έτυχε κάτι πράγματι έκτακτο και πραγματικά χρειάζεται η συνεισφορά σας ή αν απλά είναι από τα αφεντικά που θεωρούν ότι και χάρη σας κάνουν που σας δίνουν δουλειά και σας πληρώνουν κιόλας. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να σας πληρώσουν, αλλά στην πρώτη περίπτωση μπορείς να πεις ένα "χαρίζει η ομάδα" αν δεν το κάνουν συχνά και είναι γενικά καλοί εργοδότες. Στην άλλη θα πρέπει να πάρεις τα μέτρα σου. Και στις δύο περιπτώσεις, να κρατήσεις αποδείξεις ότι δούλεψες εκείνη την ημέρα. Π.χ. στείλε μηνύματα από το μέιλ του γραφείου. Μετά από αυτό, ειδικά αν γίνεται επανειλημμένα, να διεκδικήσεις τα δικαιώματά σου, γραπτώς αλλά πολύ ευγενικά, ακόμα και με καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Αν χοντραίνει το πράγγμα μπορείς να κάνεις επίσχεση εργασίας. ΑΝ σε απολύσουν, τους κάνεις μία ωραιότατη αγωγή για άκυρη καταγγελία λόγω καταχρηστικότητας και η πιθανότητα να πληρώσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους είναι μεγάλη.Να ξέρεις γενικά ότι αν διεκδικείς τα δικαιώματά σου, η πιθανότητα να έχεις συνέπειες είναι μεγάλη, αλλά κατ΄αρχήν ο νόμος σε προστατεύει. Να έχεις όμως αποδείξεις και για το ότι εργάστηκες τότε που δηλώνεις και για το ότι διαμαρτυρήθηκες και για το ότι ήσουν καλή στη δουλειά σου. Ο εργοδότης θα ισχυριστεί ότι σε απέλυσε λόγω μειωμένης απόδοσης.
1. Χαχα φόλες με ταξίδια.Θα φας αρκετές μέχρι να μαθεις να προβλέπεις κάποια σκηνικά.Να γυρίσουν νωρις να διαβάσουν για εξεταστική.Να γυρίσουν νωρις να κανουν αποτριχωση πιο πιστευτη δικαιολογία μου κανει! Πραγματικά γύρνα μόνη σου δεν αξιζει να χαλάσει το ταξιδάκι σου για την εξεταστική τους.Εικάζω οτι υιοθετουν ,ουσες μικρες σε ηλικία μοτίβα μέσα στην οικογένεια,δυστυχώς αυτο που βλέπαμε τοσα χρόνια μας ακολουθεί για κάποια.Ας πουμε εγώ αν πήγαινα ταξιδάκι με το αυτοκίνητο θα ξεκινούσα με το πάσο μου οτι ωρα να ναι (σε λιγικά πλαίσια) τυπου 9 ή και 10 το πρωι ή οτι ωρα ξυπνήσω ,άλλοι θα ξεκινουσαν στις 6 μη χασουν τη μέρα.Το θεμα ειναι να ταξιδευεις με ατομα που σου ταιριάζουν.Δυστυχώς καποιες φορες το οτι δεν σου ταιριάζουν το συνειδητοποιείς μεσα στο ταξίδι και μουτζώνεσαι !
Μεγάλη αλήθεια!Ενώ φαινομενικά μπορεί να ταιριαζεις με καποιους σαν παρεα, στα ταξιδια κ τις διακοπές φαίνεται αν δένεις τελικά. Και ειναι κρίμα να μην περάσεις καλά στις διακοπές, το καλοκαίρι που τις περιμένεις όλη τη χρονιά και έχεις ξοδέψει και χρήματα.
Muse μπορει να ταιριαζεις με καποιον και να ειστε καλοι φιλοι,αλλα στα ταξιδιωτικα να μην τα βρισκετε.Δεν σημαινει κατι για τη σχεση σας αλλα μονο για το οτι καλυτερα να μην ταξιδευετε μαζί.Εχω φιλες που ειμαστε καλες φιλες αλλα σε ταξιδι εχουμε περασει εντελως χαλια λογω κακης ταξιδιωτικής χημειας αλλα τον υπολοιπο καιρο ειμαστε μια χαρα.
Ναι, σίγουρα! Δεν ακυρωνω τη φιλία με αυτό που έγραψα, απλώς καλυτερα να μην πηγαινουμε διακοπες με αυτους που δεν ταιριαζουμε. Φυσικά πολλές φορές πρέπει πρώτα να πάθεις για να το μάθεις.
Να μοιραστώ αληθινές ιστορίες τώρα, όταν προ αμνημονεύτων ετών ήμουν Ιταλία Erasmus 20 χρόνων , είχαν έρθει πολλοί φίλοι να με επισκεφτούν. Ζούσα με συγκάτοικο μέσα στο ίδιο δωμάτιο σε εστία (ναι ήταν νορμάλ τότε). Ήρθε λοιπόν φίλη/γνωστή για μια βδομάδα και δεν πλήρωσε ποτέ τιποτα, απαιτούσε να την πηγαίνω όπου της άρεσε ότι ώρα ήθελε και εγώ το βόδι ναι σε όλα και ας ειχα μαθήματα. Αλλά η καλύτερη περίπτωση ήταν φίλος παιδικός που είχε έρθει με πρόγραμμα κανονικό να τον πάω σε συγκεκριμένες πόλεις, να τον ξεναγήσω σε σε μουσεία και να του κάνω μετάφραση σε όλα (δεν υπήρχε google να με σώσει τότε), και φυσικά τίποτα δεν του άρεσε ποτέ. Γενικά μαύρη την ζωή μου είχαν κάνει αυτοί οι δυο, και μάντεψε; Έχω ξεκόψει σχέσεις και με τους δύο πολύ καιρό τώρα. Δυστυχώς σε μερικά πράγματα αν δεν πάθεις δεν μαθαίνεις.
Μάγε όντως ,δεν υπαρχει manual για ταξιδιώτες και επισκεπτες και δεν ξερεις και απο πού θα σου έρθει !Πραγματικά ειναι τοσα αυτα που μπορουν να πάνε στραβά και δεν λεω για εξωτερικους παράγοντες αλλά για πράγματα που μπορει να συμβουν μεταξυ της παρεας.Και σιχτιρίζεις διπλά γιατι αυτες τις μερες υπολογιζες να περασεις ωραια και κλαις τη διαθεση και τα λεφτα σου.Ισως για αυτο σου χτυπάει τοσο ασχημα ,στην καθημερινη μερα μπορει να μην το σκεφτόσουν .Και μετα νιώθεις πολύ ηλίθιος που δεν προέβλεψες το σκόπελο.Πριν 20 μερες γύρισα απο ταξίδι που επειδή περνούσα ΧΑΛΙΑ και εφταιγε ο οικοδεσπότης για αυτό,αναγκάστηκα να φύγω νωρίτερα πληρωνοντας ενα σεβαστό για τα δεδομενα μου ποσο που στο κατω κατω ηταν κονδυλι για άλλο ταξίδι ,γιατι να το ξοδεψω επειδη ο αλλος ειναι εργαλειο φουσκωματος σαμπρελων και ροδων ποδηλάτου? Ναι εκανα ηρωικη εξοδο οπως προτεινει η αμπα αλλα δεν ησυχασα γιατι κουραστηκα απιστευτα στο γυρισμό ,ενιωσα χαζή και ξοδεψα κ λεφτα.Αυτά καλό ειναι να μη γίνονται.
Μίλτο έχεις πολύ δίκιο ότι δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει στα ταξίδια. Αλλά έχω και λίγες καλές περιπτώσεις όπου μερικοί άνθρωποι που τους έχουμε βάλει ταμπέλες αποδεικνύεται ότι είναι μια χαρά. Φίλος που ήταν λίγο σαν τον Κατακουζηνό, με betadin παντού γιατί η μικροβιοφοβια πάει σύννεφο, και περίμενα να υποφέρω πολυ στις διακοπές. Ξαφνικά αφού καθάρισε όλο το δωμάτιο και ησύχασε, περάσαμε πάρα πολύ ωραία στην εξωτική Νάξο. Άβυσσος η ψυχή...
Εγω παλι καθε φορα που παω να κερδισω τη μερα ξεκινωντας αχαραγα καταληγω να τη χανω γιατι σερνομαι απο το πολυ πρωινο ξυπνημα και την κουραση της διαδρομης. Τζαμπα κοπος.
Χαχα δικιο εχεις Πσιτ το εχω παθει κ εγω .Στην αρχη σου φαινεται καλο σεναριο να φτανεις καπου πολυ πρωί οποτε εχεις πολυ χρονο να χαρεις!Στην πραξη σέρνεσαι και εισαο σε ημικωμματωδη κατασταση.Το παθαινα παλιά .Στο προτελευταιο μου ταξιδι το λεωφορειο εκανε 8 ωρες ,φτασαμε 8 το πρωι και πηγα καρφι ξενοδοχειο για υπνο !Μετα ημουν φρεσκαδουρα!Αμ πως?
Αγαπητο 4 θα διαφωνίσω με τις αποψεις τις Α μπα "δεν τον διαμορφωνει η πρωην του", "δεν είναι η μαμα του " κτλ, καθοτι είναι μια ρομαντικοποιημενη αποψη περι αυτεξουσιου ανθρωπου, εχω ακουσει πολλους να ευαγγελιζονται αυτην την αποψει, αρκετους να καμμωνονται ότι την εχουν πλησιάσει κανεναν όμως που να το εχει προσπαθησει να το κανει κτημα του και να μην είναι μονιμα αυτοκαταπιεσμενος ή απλα να ψευδετε στον ιδιο του τον ευατο. Δεν λειτουργει ετσι η Ανθρωπινη υπαρξη και σε αυτον τον κανονα κανεις δεν εξαιρηται.Εμπειρια: το καταλοιπο μιας βιωματικης εμπειρίας.Εσυ εχεις εμπειρια, αυτος εχει εμπειρία, η Α μπα εχει εμπειρία, εγω εχω εμπειρία όλοι εχουν καποιου είδους εμπειρία.Εσυ δεν εχεις καταλοιπα απο τους πρώην σου; Υπάρχει εστω και ενας (που να μην λεει ψεματα στον ιδιο του τον εαυτο) που να μην εχει καταλοιπα απο τα βιώματα του/της;Εσυ γιατι τον ζηλευεις τοσο πολυ; γιατί τον ζηλευεις, αυτο είναι σιγουρο. Και η ζηλια σου είναι ότι η πρωην ακομα και σημερα επιρρεαζει τον δικο σου, κατι μου λεει ότι εαν εσυ εχει επιρρεασει τους πρωην σου δεν σε αγανακτει, το μεγαλυτερο προβλημα που βλέπω δεν είναι τα καταλοιπα που εχει αυτος αλλα ότι εσυ δινεις μια μαχη εξουσίας με μια απων, αυτη είναι μια εξ αρχης χαμενη μαχη γιατί όχι μονο ο "εχθρος" κατοικει στο μερος που τον εχεις δημιουργήσει.... το μυαλο σου αλλα την εχεις ήδη κερδισει αφου εσενα εχει επιλεξει ως συντροφο (και ναι αιτουμε ποιητικη αδεια για το φεφονος ότι ταυτοοχρονα εχει χασει την μαχη που εχει ηδη κερδίσει).Αλλο εχει ευθυνες ο νυν σου για το τι αποκομισε απο το βιωμα του και αλλο ότι τα βιωματα με τρίτους δεν μας διαμορφώνουν, δηλαδη οι τριτοι οντως μας διαμορφώνουν και εμεις τους τρίτους. Ο νυν σου είναι αυτος που είναι επειδη εχει τα βιωματα που εχει, εχετε αλληλοεπιλεχθει και του χρεώνεις ότι εχει βιώματα. Σχετικο/ασχετο αυτο είναι και το μεγαλυτερο προβλημα στις σχεσεις ανω των τριάντα.Ολοι είμαστε αποτελεσματα των βιωμάτων μας, ο συνειδητος ενδοσκοπισμος υπήρετει τον εξορκισμο της ασυνειδητης συμπεριφορα μας. Οι συνειδητες σκεψεις κτλ οχρειουν μπροστα στην παντοδυναμία του ασυνειδητου.
Συμφωνώ και μαζί σου και με την Α, μπά κυρίως ως προς το ποιος έχει ευθύνη, τελικά, για τα βιώματα που μας διαμορφώνουν. Και η απάντηση, σαφώς, γυρνάει στον ίδιο μας τον εαυτό.Ως ενήλικες, οφείλουμε να σκεφτόμαστε γιατί συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένους τρόπους. Αν κάτι δεν μας αρέσει, θα πρέπει να προσδιορίζουμε το γιατί και να προσπαθούμε να το αλλάξουμε.Ιδανικά, τουλάχιστον. Ξέρω ότι στην πράξη χωλαίνουμε ως είδος.