Στο σημερινό «Α μπα»: για το καλό του άλλου

Στο σημερινό «Α μπα»: για το καλό του άλλου Facebook Twitter
80

__________________

1.


Α μπα αγαπημένη είμαι 36 χρονών γαϊδούρα και ντρέπομαι που σου στέλνω το συγκεκριμένο πρόβλημα το οποίο συνοψίζεται στο «δε με παίζουν τα παιδιά» Είμαι καθηγήτρια μουσικής και μετά από 2 απανωτές εγκυμοσύνες ξαναέπιασα δουλειά σε ένα ωδείο. Οι συνάδελφοί μου εκεί έχουν ένα εντελώς alternative στυλ, συζητούν μεταξύ τους με ένα συγκεκριμένο ύφος που δυσκολεύομαι να περιγράψω και καπνίζουν μανιωδώς. Εγώ έχω ένα στυλ κλασικό έως και συντηρητικό (ναι είμαι η ντροπή του κλάδου) και είμαι η μόνη παντρεμένη με παιδιά. 4 μήνες που είμαι εκεί όταν μπαίνω στο γραφείο μας, σταματούν ξαφνικά την όποια συζήτηση και με ένα ψεύτικο χαμόγελο και γλυκανάλατο ύφος με ρωτούν κάτι του στυλ «Α γεια βρε, καλά είσαι? ,τα παιδάκια σου καλά? Μπράβο ωραία» και τέλος. Με έχουν κατατάξει στις-συμβιβασμένες-παντρεμένες και ούτε να με φτύσουν. Έχω καταλήξει στα διαλείμματα να κάθομαι μόνη μου στην αίθουσα. Δε σου λέω πως κι εγώ έχω μαγευτεί με τις προσωπικότητές τους αλλά ρε γμτ... Συνάδελφοι!! Ξέρω γω... Τόσα κοινά θέματα έχουμε, επαγγελματικά, καλλιτεχνικά... νομίζω πως έχουν βγάλει ένα σωρό συμπεράσματα για εμένα πριν καν με γνωρίσουν. Τι να κάνω??
-ντο-ρε-μι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε έχουν κατατάξει κάπου και διαμαρτύρεσαι γι' αυτό, αλλά σου φαίνεται πολύ φυσιολογική η δική σου κατάταξη «εντελώς αλτέρνατιβ στυλ» και το «ένα συγκεκριμένο ύφος που δυσκολεύομαι να περιγράψω». Αν σου φαίνεται η δική σου κατάταξη περιοριστική, μήπως περιορίζεις κι αυτούς σε ένα καλούπι, όπως φαίνεται πρόχειρα απ' έξω, και χάνεις την ιδιαιτερότητα του καθενός; Μου φαίνεται απίθανο να είναι ένα μπουλούκι με τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες.


Έτσι κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Κατατάσσουμε τους άλλους κάπου μέσα σε δευτερόλεπτα γιατί η πραγματικότητα είναι πολύ σύνθετη και δεν υπάρχει χρόνος. Επειδή όμως ακριβώς είναι συνάδελφοι, επειδή είσαστε εκεί πολλές ώρες, κι επειδή εσύ έστειλες την ερώτηση, αγνόησε την ταμπέλα σου, την ταμπέλα τους, και μίλα τους όπως κάνουν τα παιδιά· χωρίς να πιστεύεις ότι ξέρεις ποιοι είναι, χωρίς να σε ενδιαφέρει πώς σε βλέπουν, με αγνή περιέργεια και ενδιαφέρον.


__________________
2.

Αγαπητή Α μπα,
Ζω όλη μου τη ζωή στην Αθήνα (δυστυχώς) , με εξαίρεση δύο χρόνια που έζησα στην Αγγλία για μεταπτυχιακό. Λόγω φύσης της δουλειάς μου (είμαι ασκούμενος δικηγόρος) πρέπει να βγαίνω αρκετές ώρες τη μέρα και να χρησιμοποιώ τα μέσα. Έχω παρατηρήσει στις περιοχές που κυκλοφορώ-κυρίως το υποβαθμισμένο κέντρο: Εξάρχεια, Γκύζη, Αμπελόκηπους, Ομόνοια κλπ- πολλούς ανθρώπους με εμφανείς ψυχικές παθήσεις και φυσικά δε μιλάω για κατάθλιψη. Μιλάω για άτομα που μιλάνε μόνα τους στο δρόμο φωναχτά ή και μη, που στο λεωφορείο λένε λόγια ασυνάρτητα (δεν εννοώ απλά τους νταήδες, μιλάω για τους τρελούς που όλοι ξέρουμε) και που γενικώς πολλές φορές γυρίζει το μάτι τους. Για να μη μιλήσω για τους νταήδες στα λεωφορεία... Στην περιοχή που μένω, αντιθέτως, η οποία είναι αρκετά καλή γενικά, δεν παρατηρώ τέτοιο κόσμο (και κυκλοφορώ πολύ στην περιοχή μου). Συνεπώς αναρωτιέμαι αν η τρέλα επιδεινώνεται με τη φτώχεια...Όλο αυτό με θλίβει πάρα πολύ καθώς αισθάνομαι μια απίστευτη παρακμή διάχυτη παντού (προφανώς η φτώχεια δεν επιτρέπει σε συγγενείς των ψυχικά ασθενών να τους παρέχουν ειδική φαρμακευτική αγωγή). Θυμήθηκα τις προάλλες που συζητούσα με μια φίλη μου (btw μου έλεγε ότι το έχει προσέξει κ αυτή) ότι στη σχολή αποκαλούσαμε τους Αμπελόκηπους τρελοκομείο και συνειδητοποιώ ότι το παρατηρούσα ήδη από τότε. Και πέρα από την τρέλα όμως, δεν έχω τίποτα καλό να πω για το κέντρο. Είναι γεμάτο παμπάλαια και πολύ άσχημα κτίρια (πράσινη τέντα αλέρτ) , οι δρόμοι βρωμάνε και ζέχνουν, είναι βρώμικοι απο σκυλιά σχεδόν σε κάθε τετράγωνο, πλέον δε θέλω να πατάω κάτω ειλικρινά κοιτάω κάθε μου βήμα...Επίσης τα δικαστήρια, και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι συνάδελφοι, αλλά και οποιοσδήποτε έχει πάει εκεί, είναι χειρότερα απο δημόσια τουαλέτα...Δεν είμαι σνομπ ειλικρινά, απλώς αηδιασμένος και απογοητευμένος, πιστεύω έχουμε την ασχημότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης με κόσμο με ψυχικές νόσους που λόγω έλλειψης χρημάτων αδυνατούν να κατασταλούν, με ελεεινή βρωμιά σε πολλούς δρόμους, με δημόσιες υπηρεσίες που θυμίζουν τουαλέτα...Ειλικρινά, λυπήθηκα και το δικαστή που πρέπει να πηγαίνει σε τέτοια κτίρια να δικάζει, να διαβάζει ατελείωτα χρόνια για να δουλεύει σε συνθήκες βενζινά...Και γενικώς λυπάμαι όλους και τον εαυτό μου μαζί. Είμαι υπερβολικός? Πώς γίνεται να μη σε επηρεάζει η γύρω σου παρακμή, μιζέρια, βρωμιά, τρέλα? Πώς εν ολίγοις καταφέρνεις να επιβιώσεις σε μια τέτοια παρηκμασμένη πόλη , όταν πρέπει καθημερινά σχεδόν να τριγυρνάς σε τόσο άσχημες περιοχές? Να σημειώσω ότι προσπαθώ εδώ και καιρό να βρω δουλειά έξω , αλλά πρέπει πρώτα να δώσω για την άδεια μου για να έχω ρεαλιστικές πιθανότητες. Ευχαριστώ πολύ αν είτε το αναρτήσεις είτε όχι. Φιλιά!
-Norman bates

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Από όσα γράφεις, γιατί φτάνουν για να γεμίσει το ίντερνετ, μένω στο «αν η τρέλα επιδεινώνεται με τη φτώχεια». Η «τρέλα», δηλαδή η ψυχική υγεία, ανήκει στην κατηγορία της υγείας, και η υγεία φυσικά σχετίζεται με την οικονομική κατάσταση του ασθενούς όσο και της χώρας στην οποία ζει.


Δαιμονοποιείς την ψυχική υγεία και αναρωτιέσαι μόνο γι'αυτή επειδή είναι κάτι που φαίνεται, αλλά και για άλλους λόγους, κοινωνικούς, που κρατάνε στα βάθη των αιώνων. Στις «φτωχές γειτονίες» που λες, υπάρχουν επίσης πολλοί με αδιάγνωστες παθήσεις όλων των ειδών, αλλά για αυτές δεν αναρωτιέσαι. Βέβαια την παραίτηση την βλέπεις, και αυτή είναι αδιαμφισβήτητη, δυστυχώς.


Αυτό που δεν αναρωτιέσαι (το αναρωτιέσαι στο περίπου) το έχουν αναρωτηθεί άλλοι, πολλοί άλλοι, από πολλές σκοπιές, και υπάρχουν αμέτρητα paper σχετικά. Βρήκα ένα στα ελληνικά
 

Η οικονομική κατάσταση των ατόμων επιδρά στους δείκτες υγείας, όπως το προσδόκιμο επιβίωσης, τη νοσηρότητα, τη θνησιμότητα αλλά και τη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Ειδικότερα Τα συστήματα υγείας από την άλλη στην οικονομική κρίση αντιμετωπίζουν προβλήματα χρηματοδότησης λόγω μείωσης των κρατικών δαπανών για την υγεία λόγω της οικονομικής στενότητας και λόγω της διακοπής της εξωτερικής οικονομικής βοήθειας από τις πλουσιότερες χώρες, οι οποίες καλύπτουν ένα μεγάλο τμήμα της χρηματοδότησης για την υγεία.


Αναφέρεται ότι η υγεία είναι σε κίνδυνο σε περιόδους ταχείας οικονομικής αλλαγής, Ωστόσο, ο αντίκτυπος για τη θνησιμότητα επιδεινώνεται όπου οι άνθρωποι έχουν εύκολη πρόσβαση σε μέσα για να βλάψουν τον εαυτό τους και βελτιώνεται από την παρουσία ισχυρής κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής προστασίας. Φαίνεται ότι η έκταση των επιπτώσεων της οικονομικής μεταβολής στην υγεία εξαρτώνται από το βαθμό στον οποίο οι άνθρωποι προστατεύονται. Τρία ζητήματα πρέπει να διερευνηθούν: ποια η έκθεση σε παράγοντες κινδύνου; Υπάρχει κοινωνική συνοχή (υπό μορφή άτυπης πρόνοιας) και κοινωνική προστασία (επίσημη πρόνοια).


Επίσης, από εδώ

Η οικονοµική κρίση και η µακρόχρονη ανεργία οδηγεί πολλά άτοµα στον κοινωνικό αποκλεισµό και στη φτώχεια, µε αποτέλεσµα αυξηµένο κίνδυνο για πρόωρη θνησιµότητα και υψηλή νοσηρότητα κυρίως σε άτοµα τα οποία ανήκουν σε µειονότητες, στους µετανάστες και τους χρονίως πάσχοντες από ψυχικά ή σωµατικά νοσήµατα (Κυριόπουλος, Τσιάντου, 2009).


__________________
3.

Εχω φίλη. Μένει απέναντι από το σύνδεσμο ομάδας. Πριν μπει στο σπίτι της τύποι που κάθονται έξω από το στέκι της μιλάνε. Αυτή πάντα τους αγνοεί. Μια μέρα μου διηγείται περιστατικό: -Εεε κοπελιά έλα να καθίσεις μαζί μας.
-(σιωπή. Ψάχνει τα κλειδιά της για να μπει γρήγορα σπίτι της)
-'Αμα σε γ@μ*&σα να δεις πως θα ερχόσουνα.
Μπαίνει σπίτι και ξεσπάει σε κλάματα. Με παίρνει τηλέφωνο αγανακτισμένη και μου λέει ότι μια μέρα θέλει να τους απαντήσει.
Αρχίζω και εγώ ρε αμπα να το σκέφτομαι και το συζητάω με φίλο.
-Ρε συ στη Μ. μιλάνε από το στέκι.
-αχαχαχαχα. Και της αρέσει ε?
-είσαι σοβαρός? έβαλε τα κλάματα εξαιτίας τους.
-καλά πες της να μην ανησυχεί. Δεν είναι επικίνδυνοι
-Σκέφτομαι να της πω να απαντήσει την επόμενη φορά.
-Είσαι τρελή? Αυτοί πίνουν ότι να ναι. Δεν ξέρες τι μπορεί να της κάνουν.
Άντρες έχετε ιδέα πόσο άσχημο είναι το cat calling ?
-έλα στη θέση μου

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αναρωτιέμαι αν μπορεί να κινηθεί νομικά. Μπορεί να μας διαφωτίσει κανείς; Είναι μια πληροφορία που όλοι χρειαζόμαστε.


Αυτός ο φίλος, είναι πολύ φίλος σου; Αν ναι, οι ιδέες του χρειάζονται αρκετό μασάζ.

__________________
4.

Πως λιωνει η κουβερτουρα ρε παιδια;Καμια καλονοικοκυρα ακουει;;
Την βαζω σε μπεν μαρι(αλουμινενια μπασινα,μικρο κατσαρολακι με λιιιγο νερακι ωστε να μην ακουμπαει τη μπασινα κ καψει τη σοκολατα) κ τπτ.Συνεχεια χαλια μου βγαινει.Πηχτη κ κομπιασμενη.
Μικροκυματων δεν εχω.
Τι κανω λαθος;
Ποσο πρεπει να την αφησω πανω στο μπεν μαρι ωστε να γινει ρευστη;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνεις λάθος, πάντως, σε γενικές γραμμές, χρειάζεται κάποια αρκετή ποσότητα σοκολάτας, είναι πολύ δύσκολο να λιώσεις λίγη, και η αλουμινένια μπασίνα καλύτερα να είναι γυάλινη, να καλύπτει πλήρως το κατσαρολάκι ώστε να μην ξεφεύγει ο ατμός, και εσύ πρέπει να ανακατεύεις με σπάτουλα. Το νερό από κάτω δεν πρέπει να βράζει με ορμή, να σιγοβράζει όσο για να παράγει ατμό, δεν θέλεις να κοχλάζει. Μην περιμένεις να λιώσει όλη. Όταν έχει κάποια λίγα κομματάκια βγάλε την από την φωτιά, θα λιώσουν τα υπόλοιπα μόνα τους.

__________________
5.

Γεια σου Α, μπα! είσαι φοβερή! έχω κόψει το τσιγάρο 5 μήνες! Τέλειο? Τέλειο. Άκου να δεις κάτι περίεργο τώρα. Όταν βλέπω φίλους καπνιστές να καπνίζουν δε ζηλεύω πια νιώθω πως το έχω ξεπεράσει. Άλλα όταν βλέπω τους άλλους τους φίλους, εκείνους που δεν καπνίζουν, αλλά κάνουν ένα τσιγαράκι έτσι μωρέ γιατί είναι Σάββατο βράδυ ή γιατί ταιριάζει με το κρασάκι μου... ε με αυτούς τρελαίνομαι. Θέλω ή να σβήσουν το τσιγάρο τους (ιδανικό αν γινόταν) ή να ανάψω κι εγώ ένα (όχι τόσο ιδανικό)! Μάλλον επειδή μπορούν και κάνουν αυτό που εγώ δε μπόρεσα ποτέ! Τσιγάρο υπό έλεγχο? Τσιγάρο μια φορά την εβδομάδα? Και το πρωί ξυπνάνε πίνουν καφέ και δε το σκέφτονται καν! Και μιλάμε γι ανθρώπους που το κάνουν πολλά χρόνια αυτό.. Πως γίνεται? Φιλάκια πολλά
-σε απεξάρτηση


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η εξάρτηση είναι μυστήριο πράγμα και δεν εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους. Άπειρες μελέτες ερευνούν το θέμα, αν σε ενδιαφέρει, μπορείς να διαβάσεις. Εγώ από αυτούς που αναφέρεις ξέρω μόνο έναν, νομίζω ότι είναι αρκετά πιο σπάνιοι. Τέλος πάντων, δεν έχει σημασία αυτό, σημασία έχει ότι εσύ ξέρεις πώς είσαι, και ότι δεν μπορείς να κάνεις το ένα τσιγαράκι την εβδομάδα, πάρτο απόφαση, και μην ξανακαπνίσεις ποτέ στη ζωή σου. Επίσης, μην πιστεύεις όλα όσα σου λένε.

 

__________________
6.

Ααααχ..θελω να ταξιδεψω σε ολο τον κοσμο,να δουλεψω ,να δημιουργησω,να γυμναστω,να κατσω να διαβασω κανενα βιβλιο με την ησυχια μου,να δω μια φιλη μου κ να μιλησουμε για φιλοσοφικα θεματα οπως παλια..
Αν αυτου ειμαι κλεισμενη σ ενα σπιτι κ πλενω,ξεσκατιζω ,απολυμαινω.Κ οταν τυχει να μπορω να μιλησω στο τηλ με καμια φιλη,θα ειναι σιγουρα για μπροκολα,κακακια,εμβολια...
Τι σχιζοφρενεια ειναι αυτη; Τα θελω αλλα δεν τα θελω κιολας.
Νοιωθω οτι αν ειχα λεφτα για μια νταντα κ εγω να τα βλεπω 3-4 ωρες την ημερα θα ηταν το ιδανικο.Αλλα no money no honey.
Τα λατρευω ,αλλα τα μισω που μου εκλεψαν την ελευθερια μου.Εγω ποτε θα ξαναειμαι εγω; Τελειωσε η παλια ζωη μου;
Μηπως δεν επρεπε να τα ειχα κανει; Μα τα κοιταζω κ λιωνω ωρες ωρες!
Θελω να τα γεμισω αγαπη κ εφοδια.
Αλλα εγω; που ειμαι εγω;εχω χαθει καπου αναμεσα στις πανες κ τα ταισματα.
Τι θα ελεγα σε αλλες γυναικες αν μου ζητουσαν τη γνωμη μου;Να κανουν παιδια; να μην κανουν; Δεν ξερω.Αλλοτε ειναι ο παραδεισος κ αλλοτε η κολαση..
Εγω που δεν ηθελα καμια δεσμευση,βρεθηκα με δυο θηλιες στο λαιμο.Δεν μπορω να τα αφησω πουθενα.Πρεπει να τα φροντισω.Εξαρτωνται απο μενα.θελω να τα φροντισω,αλλα εχω κ τον εαυτο μου.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι φάση που θα περάσει, και μετά θα αναρωτιέσαι πού είναι αυτά τα γλυκά μωράκια που σε κοιτούσαν με πλήρη εμπιστοσύνη και αφοσίωση στα μάτια και γελούσαν με την καρδιά τους, χωρίς φίλτρο, χωρίς αυτοσυγκράτηση, με κάθε τι καινούριο και παράξενο.


Δεν μπορείς να πεις σε κανέναν αν πρέπει να κάνει παιδιά ή όχι, ούτε θα σε ρωτήσει κανείς ποτέ λαμβάνοντας πραγματικά την απάντηση σου υπ' όψη.


Δεν έχεις χαθεί ανάμεσα στις πάνες και στα ταΐσματα, όχι, αν δεν θέλεις. Τα μωρά δεν μένουν μωρά για πάντα. Βάλε στόχους και κάνε πλάνο για το μετά. Σύντομα θα πάνε σε παιδικό σταθμό. Έστω νηπιαγωγείο. Τι θα κάνεις τότε;


Είναι πολύ εύκολο και ίσως μεγάλος πειρασμός να κατηγορήσεις τα παιδιά σου για ό,τι δεν έκανες. Σου έχω εμπιστοσύνη ότι δεν θα το κάνεις αυτό (σε σένα, και κυρίως, στα παιδιά σου).


_________________
7.


Λένα μου γεια σου,να σου ζήσει το μωράκι.Είμαι 39χρονών,αρραβωνιασμένη και έχω ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με τον άντρα μου.Έχει ένα παιδί 8 χρονών,ποτέ δεν παντρεύτηκε την πρώην του(την οποία στο παρελθόν είχε αποκαλέσει πολλές φορές παράλογη) και ξέρω πολύ καλά ότι δεν υπάρχει κάτι μεταξύ τους.Περυσι επειδή τον τάγκαρε στο φεισμπουκ συχνά,(τα ποστ αφορούσαν αγγελίες εργασίας στη χώρα του,είναι Αγγλος)του ζήτησα ευγενικά να της πει εκ μέρους μου να μην το κάνει γιατί με πιάνει νευρικότητα ότι θα φύγει και ταράζομαι.Αυτή του είπε να μου πει να παω να γ...ω και θα κάνει ό,τι γουστάρει.Το θέμα μου είναι ότι περίμενα από τον δικό μου να της απαντήσει,όχι να τσακωθεί αλλά να της πει ότι είμαι η μέλλουσα γυναίκα του,ποτέ δεν την έχω ενοχλήσει και δεν επιτρέπει να κανέναν να με προσβάλει έτσι.Μόνο αυτό.Ήρεμα και χωρίς καυγάδες.Αυτός όμως είναι ήπιων τόνων,μου πε να το ξεχάσω,ότι η πρών του έκανε μια χαζομάρα ότι για το καλό του παιδιού δεν θέλει να τσακωθεί μαζί της και εγώ πάλι τη στάση του τη βλέπω σαν τεράστια προδοσία και ότι με το να μην πάρει θέση είναι σα να συμφωνεί με τα λεγόμενα της.Σου
μιλαώ ειλικρινά οτι αν αυτό γινόταν και από φίλο του το ίδιο θα έκανα,όπως και έχει συμβεί στον παρελθόν.Όλοι (μαμά ,στενοί φίλοι)μου λένε ότι απλά είναι άβουλος,εγώ γιατι νιώθω τόσο προδωμένη που δεν μπορώ να το ξεπεράσω σε βαθμό που σκέφτομαι να ακυρώσω το γάμο?Παρ όλο που δεν έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα.Εγω έτσι θα έκανα για να υπερασπιστω το σωστό.Τι λες?
-στενοχωρημενη

AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ότι αυτά που λες εδώ πρέπει να τα πεις σε αυτόν. Μόνο αυτό, ήρεμα και χωρίς καυγάδες. Αυτό που λέει «για το καλό του παιδιού» χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. Ό,τι και να κάνει δηλαδή αυτή, αυτός θα υποχωρεί για το καλό του παιδιού; Είναι για το καλό του παιδιού, ή για το δικό του καλό, επειδή τον βολεύει περισσότερο να μην μαλώνει; Δηλαδή, το «είναι απλά άβουλος» δεν είναι καθόλου απλό· είναι κάτι πολύ σοβαρό καθοριστικό για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράει σε διάφορα που του συμβαίνουν, όχι μόνο σε αυτό. Αυτό που λες «ήπιων τόνων» είναι αυτό που λένε οι άλλοι «άβουλος;» Το ένα είναι προσόν, το άλλο, όχι. Πριν παντρευτείς είναι απαραίτητο να ξέρεις τι είναι και να ξέρεις τι να περιμένεις, και να μην ελπίζεις σε αντιδράσεις που θα ταίριαζαν σε έναν άλλον άνθρωπο, αυτόν δηλαδή που θα ήθελες να είναι. Είναι κάπως ανησυχητικό το πόσο συγκεκριμένο είναι αυτό που θα ήθελες να είχε κάνει. Είναι άσχετο το τι θα έκανες εσύ στη θέση του. Θα παντρευτείς έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, όχι τον εαυτό σου σε αρσενική εκδοχή, ούτε έναν ιδεατό.


80

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Κι εγώ είμαι περιστασιακή καπνίστρια εδώ και 12 χρόνια. Καπνίζω 1-2 τσιγάρα περίπου την εβδομάδα, σχεδόν πάντα με παρέα καπνιστών, με καφέ ή αλκοόλ. Νιώθω την επιθυμία για μία τζούρα και μετά δεν θέλω άλλο. Το ίδιο κάνω και με το αλκοόλ. Στο τσιγάρο ο πατέρας μου που είναι καπνιστής αδυνατεί να το καταλάβει, θεωρεί ότι τσιγάρο=1-2 πακέτα τη μέρα. Όμως έχω πρόβλημα με τη ζάχαρη και τη σοκολάτα. Τα θέλω σε καθημερινή βάση, κι αν δεν τα έχω σε μια δυσκολη ώρα, εκνευρίζομαι. Φαντάσου πώς βλέπω εγώ αυτούς που τρώνε ένα τετραγωνάκι σοκολάτας την εβδομάδα. Είναι δικό σου θέμα, δική σου οπτική, δική σου προβολή.
#2 Λες ότι δεν είσαι σνομπ αλλά μιλάς για "άτομα με ψυχικές νόσους που δεν μπορούν να κατασταλούν λόγω έλλειψης χρημάτων" και "για συνθήκες βενζινά" στις οποίες κακοπέφτει ένας δικαστής... Μιας κι είσαι νέο παιδί, καλό είναι να ευαισθητοποιηθείς λίγο.. οι ψυχικά πάσχοντες δεν χρειάζονται καταστολή, αλλά φροντίδα και υποστήριξη για ομαλή κοινωνική επανένταξη και ενσωμάτωση. Καταλαβαίνω ότι η ψυχική νόσος μπορεί να τρομάζει, αλλά μου γύρισε το μάτι με την τοποθέτησση σου περί καταστολής. Αυτπες είναι απαρχαιωμένες και επικίνδυνες αντιλήψεις.
#2Μήπως και εκεί στην Αγγλία που ζούσες ζούσες σε κάποια μικρή πόλη, ή σε κάποιο όμορφο/πλούσιο προάστιο που και αγνοούσες επειδικτικά το τι γίνεται στο κέντρο? Μου φαίνεται σχεδόν απίστευτο (ως κάτοικος Αγγλίας και πρώην κάτοικος Αθήνας) να θεωρείς οτι η κατάσταση στην Αθήνα είναι (πολύ) χειρότερη. Δε σου είχαν τύχει τρελοί να παραμιλάνε στα αγγλικά λεωφορεία? Εχω να σου πω εγώ ιστορίες σε πρωινές κ βραδυνές διαδρομές για γέλια και για κλάμματα... Μεθυσμένοι, λιώμα στο δρόμο? Ούτε αυτό? Τι στο καλό στο Μπακιγχαμ έμενες? Και σου φαίνεται καθαρό το Λονδίνο (και όλες οι πολυπληθείς πρωτεύουσες )??Και τέλος πάντων μόνο αυτός είναι ο προβληματισμός σου για το κέντρο της Αθήνας? Εσύ που είσαι σε όλο αυτό? Έχεις κάνει τη συνδεση μεταξύ φτώχειας και ψυχικής ασθένειας, δε σου αρέσει η κατάσταση στο κέντρο, τι κάνεις για να βοηθήσεις? Η' θεωρείς οτι δεν έχεις μερίδιο ευθύνης γιατί γεννήθηκες στα προάστια?
Αγαπητό #2, είμαι σε μια παρόμοια καθημερινότητα με σένα. Ζω σε μια πολύ καλή περιοχή και εργάζομαι στα όρια των Εξαρχείων σε νεοκλασικό κτίριο. Αφήνω το αυτοκίνητο σε σταθμό μετρό, χρησιμοποιώ το μετρό και μετά τρόλεϊ. Το μεσημέρι περπατάω ως την Ομόνοια. Επομένως, καταλαβαίνεις τι βλέπουν καθημερινά τα μάτια μου. Μόνο ένα θα σου πω. Το πεζοδρόμιο έξω από την πόρτα του γραφείου μου έχει μονίμως ακαθαρσίες… και το γραφείο μου είναι στο ισόγειο… Το τρόλεϊ το πρωί το προτιμάω επειδή θεωρώ πως είναι επικίνδυνο να περπατάω 10΄-12΄στην Πατησίων… Όμως, να σου πω κάτι; Πιστεύω πως όλο αυτό είναι πανέμορφο. Πάντα διαλέγω να κοιτάζω τα όμορφα στη διαδρομή μου. Τα καφενεδάκια με τους φρέσκους χυμούς και τα ωραία χρώματα στις βιτρίνες τους, τον πράσινο χώρο του Αρχαιολογικού Μουσείου με το πανέμορφο κτίριο (κατεβαίνω κάθε μέρα σε προηγούμενη στάση για να το χαζέψω), τα πουλάκια που βρίσκονται κάθε πρωί στον προαύλιο χώρο του και τιτιβίζουν, την Ακρόπολη που φαίνεται στο βάθος, τον ήλιο που καθημερινά με στραβώνει και χρειάζομαι γυαλιά ηλίου στις 9 το πρωί. Τα σύννεφα, τη βροχή, όλα…Σίγουρα μέσα στα τρόλεϊ, κυρίως τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν πολλοί βρώμικοι και διάφοροι περίεργοι τύποι. Όμως, υπάρχει κι εκείνη η γιαγιά που πηγαίνει στην Κυψέλη. Η γιαγιούλα που είναι περιποιημένη, καθαρή, με τα όμορφα μεταξωτά μαλλάκια και το απαλό κραγιονάκι στα χείλη. Μου αρέσει τόσο πολύ να την καμαρώνω… Κάποια περίοδο της ζωής μου που δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, σταμάτησα να τα βλέπω όλα αυτά. Ξαφνικά ζούσα σε μια κόλαση και ήθελα να φύγω. Χάλια η Ελλάδα, έλεγα. Πρέπει να βρω τρόπο να φύγω. Έπειτα, διάβασα Wayn Dyer, που έλεγε ακριβώς αυτό. Αυτό που έκανα τόσα χρόνια ασυναίσθητα. Επειδή ήμουν ευτυχισμένη. Να βλέπω επιλεκτικά μόνο τα όμορφα σε κάαααθε διαδρομή που ακολουθώ καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Και το έκανα. Κάθε Παρασκευή περπατούσα ως το σταθμό Ακρόπολη και ανέβαινα την Διον. Αρεοπαγίτου. Ένιωθα την ενέργεια της Ακρόπολης. Πόσο μα πόσο τυχεροί είμαστε όσοι έχουμε αυτή τη δυνατότητα. Και αυτό βοήθησε τόσο πολύ για να γίνω καλά. Μετά δεν το χρειαζόμουν αυτό. Εγκαίρως είχα καταλάβει πως όπου κι αν πήγαινα θα ήταν χάλια επειδή μέσα μου ήμουν χάλια. Δεν ξέρω αν το ίδιο συμβαίνει και με σένα. Μοιράστηκα αυτή την προσωπική εμπειρία μαζί σου γιατί ίιιιιισως κάτι να δεις και σε σένα. Ψάξε το. Παράλληλα, κάνε κι αυτό που θες για να φύγεις. Όμως, κοίτα όταν φύγεις να είσαι καλά μέσα σου, γιατί αν δεν είσαι καλά μέσα σου, δε θα είσαι καλά ακόμη κι αν ζεις μόνιμα μέσα στην Βερσαλλίες…
@Parousa Συμφωνώ απόλυτα! Τα τελευταία 4 χρόνια μένω στην Ολλανδία. Εδώ δύσκολα βλέπεις αστέγους. Όχι γιατί δεν υπάρχουν! Απλά όπως μου είπαν όταν ρώτησα, γιατί το κράτος τους παρέχει διαμονή σε ειδικούς χώρους με πολύ χαμηλό κόστος. Καμία χώρα στο εξωτερικό δεν είναι παράδεισος. Εγώ προσωπικά είμαι πολύ ευχυτισμένη εδώ. Αλλά κάθε φορά που θα κατέβω στην Αθήνα να δω την οικογένειά μου, πάντα θα περπατήσω στο κέντρο. Θα κάνω τη βόλτα μου στην Ακρόπολη, στην Πλάκα, στο Μοναστηράκι, στο Θησείο. Η Διονυσίου Αεροπαγίτου κάνει το μυαλό μου να καθαρίζει και η θέα της Ακρόπολης μου λείπει. Στο Μουσείο δεν κυκλοφορώ συχνά. Δεν τυχαίνει και σφίγγεται λίγο η καρδιά μου όταν πηγαίνω. Σφίγγεται γιατί βλέπω την περιοχή που γνώρισα ως φοιτήτρια πριν 15 χρόνια να έχει αλλάξει και να υπάρχει μια εγκατάλειψη. Οι άνθρωποι δεν έχουν να κάνουν με αυτό. Τοξικομανείς πάντα υπήρχαν απλά τώρα που δεν υπάρχει μέριμνα, το πρόβλημα έχει μεγαλώσει, δυστυχώς για όλους εκείνους που έχουν ανάγκη ένα κράτος μέριμνας και πρόνοιας. Ας μην κρίνουμε τους συνανθρώπους μας αλλά ας προσπαθήσουμε να τους κατανοήσουμε και ει δυνατόν να τους βοηθήσουμε..
#2 Δεν αντιλέγω πως υπάρχουν περιοχές υποβαθμισμένες στο κέντρο, όπως σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις, αλλά ειλικρινά στεναχωριέμαι όταν κάποιος δεν μπορεί καθόλου να δει και τις όμορφες πλευρές της Αθήνας, που προσωπικά αγαπώ πολύ.
#2 Ζω στην Αθήνα όλη μου τη ζωή και δυστυχώς ζεις και εσύ εδώ.Όλη η μιζέρια και η ξιπασιά,από που σου προέκυψε; Όλη η Αθήνα γεμάτη τρελούς που μιλάνε μόνοι στους δρόμους,εκτός τα βόρεια προάστια που κατοικείς εσύ. Πολύ λυπάμαι.Και θα χαρώ αν μας ανακοινώσεις πότε θα φύγεις από εδώ,να χαρώ με τη χαρά σου.
#2 Αυτό που αισθάνεσαι είναι πιο κοινό απ' όσο νομίζεις. Η κατάσταση που περιγράφεις δεν εμφανίστηκε ξαφνικά στην Ελλάδα από το 2008 και έπειτα, ούτε είναι ένα φαινόμενο αποκλειστικά ελληνικό. Νομίζω ότι διανύεις την συναισθηματική φάση από το προστατευμένο οικογενειακό και φοιτητικό περιβάλλον στην πράξη και στην καθημερινότητα ενός έλληνα δικηγόρου. Τώρα τα βλέπεις, υπήρχαν και πριν. Δυστυχώς οι οικονομική κρίση έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση πολλούς συμπολίτες μας. Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι αυτό?Ευτυχώς εκ πείρας μιλάω υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί που προσπαθούν και βάζουν κάποια λιθαράκια. Τι έχουν οι βενζινάδες?Πράγματι τα δικαστικά κτήρια είναι χάλια. Μην θεοποιείς του Δικαστές και σίγουρα δεν είναι να τους λυπάσαι ...
#7 Ο τρόπος που του είπες να της πει εκ μέρους σου κτλ δείχνει ότι του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι άβουλος. όταν του το είπες εκείνος τι είπε? ναι εντάξει? έχεις δίκιο? καταλαβαίνω πως νοιώθεις?
#1. Έχεις ακούσει ποτέ σου για την επιβεβαιωτική προκατάληψη; Επιβεβαιωτική προκατάληψη είναι η τάση να βλέπεις τα πράγματα στο περιβάλλον σου έτσι ώστε να επιβεβαιώνεις τους προϊδεασμούς σου, αντί να βλέπεις τα πράγματα που συγκρούονται με όσα ήδη πιστεύεις.Είναι πιθανόν όλα αυτά που νομίζεις ότι σκέφτονται οι άλλοι για εσένα να είναι αυτά που φοβάσαι εσύ ότι είσαι;Με αυτόν τον τρόπο, όλα όσα γίνονται γύρω σου τα ερμηνεύεις προς αυτήν τη κατεύθυνση και αυτόματα κρατάς αμυντική στάση, πράγμα που πιθανόν να κάνει τους άλλους να διστάζουν να σε πλησιάσουν.
#2Αν είσαι φτωχός, είσαι τρελός.Αν είσαι πλούσιος, είσαι εκκεντρικός. (βλ. dpg)Να ξέρεις ότι πολλοί που μένουν στο εξωτερικό, ζηλεύουν το κλίμα (κυρίως) αλλά και την πιο χαλαρή ατμόσφαιρα της Ελλάδας. Ανάμέσα στη χαλαρότητα και τους περιορισμένους πόρους προφανώς υπάρχουν προβλήματα. Επίσης, οι δικαστές μια χαρά είναι στην έδρα, οι δικηγόροι έχουν το πρόβλημα. Και δεν είναι οι αίθουσες το πρόβλημα, αυτές συνηθίζονται. Οι συνθήκες γενικά είναι προβληματικές. Προφανώς, σου ταιριάζει καλύτερα το εξωτερικό, όπου θα είσαι καλύτερα και μισθολογικά. Whatever works. Αλλά μην έχεις ψευδαισθήσεις ότι εκεί όλα είναι ιδανικά.
Τι ειναι το dpg?Θυμαμαι πριν πολλα χρονια σε ενα τευχος του MAD,ειχε διαφορες καταστασεις και πως χαρακτηριζονταν στους φτωχους και στους πλουσιους.Ενα παραδειγμα ηταν ακριβως αυτο, [Αν είσαι φτωχός, είσαι τρελός. Αν είσαι πλούσιος, είσαι εκκεντρικός.]
#2 Το κείμενό σου βγάζει μεγάλο σνομπισμό και ολίγον ρατσισμό απέναντι στους ψυχικά ασθενείς. Η φτώχεια από μόνη της δεν είναι παράγοντας που εντείνει την ψυχική ασθένεια. Λόγω της έλλειψης πόρων δεν μπορούν οι άνθρωποι να αγοράσουν τα φάρμακα που χρειάζονται και έτσι χειροτερεύει η ψυχική ασθένεια. Επίσης, μην ξεχνάς σε ποια χώρα ζεις. Ζεις στην Ελλάδα όπου ο ψυχίατρος θεωρείται ακόμα ταμπού για μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Πολλοί από αυτούς που περιγράφεις είναι κυρίως άνθρωποι μεγάλης ηλικίας και ειδικά πριν από 40 ή 50 χρόνια που η ελληνική κοινωνία ήταν ακόμα πιο συντηρητική από ό,τι τώρα οι ψυχικά ασθενείς αντιμετωπίζονταν ως περιθωριακοί. Είναι κρίμα εσύ ως νέος άνθρωπος να διαιωνίζεις το στιγματισμό ψυχικά ασθενών. Και χαλάρωσε λίγο, που μιλάς λες και μεγάλωσες στην Εκάλη.
Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Εκάλη, ρε παιδιά. Για βόλτα καλά είναι, αλλά πολλή μοναξιά εκεί πάνω. Και στο φινάλε, αυτοί που κατοικούν στην Εκάλη σίγουρα έχουν περάσει από το κέντρο της Αθήνας, από εργασιακής απόψεως. Και δεν είναι απροσάρμοστοι (όσον αφορά το Κέντρο).
#5 Αγαπητή φίλη στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Δεν γίνεται εύκολα από όλους να καπνίζεις ένα την εβδομαδά. Αλλά και ένα την εβδομάδα να καπνίζεις, πάλι ζημιά κάνεις στον οργανισμό σου, ο οποίος θα καθαρίσει σε 10 χρόνια. Αγνόησέ τους, είναι κάτι που δεν θα τους βοηθήσει, κακώς το κάνουν και ίσως, δυστυχώς, το βρουν μπροστά τους. Βασικά, δεν σε ενοχλεί πλέον; Εμένα με ενοχλεί, θέλω να το σβήσουν αν γίνεται, να τους το πει κάποιος ότι απαγορεύεται, χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συμβαίνει αυτό (πλέον) και το υποστηρίζω. Να πάνε έξω να καπνίσουν σαν άνθρωποι.
Μπορεί να κάνει πράγματα, αλλά αφενός, στο συγκεκριμένο ιστορικό δεν έχει μάρτυρες και, αφ'ετέρου, δεν ξέρω αν θα βοηθήσει τα πράγματα από πλευράς σκοπιμότητας. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τους βρίσκει και τους μηνύει ή κάνει ασφαλιστικά, πρώτον θα βρεθούν κι άλλοι καλοθελητές και δεύτερον υπάρχει ο κίνδυνος αντεκδίκησης. Θεωρώ ότι τα άτομα αυτά είναι σαν τα σκυλιά, πρέπει να τα αγνοείς αλλιώς μπορεί να δαγκώσουν. Μια απάντηση του τύπου "θα σου άρεσε να το έλεγαν αυτό στην κοπέλα σου;" χωρίς να περιμένεις απάντηση, νομίζω είναι η καλύτερη. Το σημαντικό είναι η ασφάλειά σου. Αν τα πράγματα ξεφύγουν πάλι ή ξεφεύγουν συχνά, να καλέσεις την αστυνομία. Δεν θέλουν οι μάγκες πολλά-πολλά με την αστυνομία και ίσως μαζευτούν.
Βρε #1, δεν νομίζω να ξεκίνησε έτσι ξαφνικά αυτή η αντίδραση απέναντί σου. Μήπως την προκάλεσες κάπως κι εσύ; Μήπως αυτό το συντηρητικό στυλάκι συνοδεύεται και από ένα δασκαλίστικο υφάκι ανωτερότητας; Ωστόσο, από αυτό που λες ότι σε έχουν κατατάξει στις συμβιβασμένες-παντρεμένες μου δημιουργεί άλλη μία εντύπωση. Μήπως απέναντι στους συναδέλφους σου ήσουν λίγο φάση μανούλες του facebook, δηλαδή χέσαμε, κατουρήσαμε, φάγαμε, ρευτήκαμε σε συνδυασμό με μια αίσθηση ανωτερότητας απέναντι στους άτεκνους συναδέλφους;
#2."με ψυχικές νόσους που λόγω έλλειψης χρημάτων αδυνατούν να κατασταλούν" Πηγή: www.lifo.gr.Με πλήγωσε αυτή η φράση,αλλά θα προσπαθήσω,να μην απαντήσω με θυμό.Είναι βία η νόσος,για να την καταστείλουμε;Είναι παραβατικότητα;Εγκληματικότητα;Είναι δουλειά της αστυνομίας πχ,να την ελέγξει;Χρησιμοποιείται και στην ιατρική αυτή η λέξη,αλλά μέσα στο κείμενο σου μου χτύπησε άσχημα.Το προσπερνάω.Ας πούμε,ότι είμαι περίεργη,ιδιότροπη.Δε νομίζω,ότι χρειάζεται τεράστια αντίληψη,για να καταλάβει κάποιος,ότι όσο λιγότερα χρήματα διαθέτουμε,τόσο περιορίζεται η πρόσβαση μας σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.Δεν περισσεύουν για πρόληψη.Μη σου πω,ότι φοβάται ο κόσμος,να πάει στο γιατρό και του γράψει τίποτα εξετάσεις,αναλύσεις,φάρμακα,θεραπείες και προσπαθεί να τα κουτσοπαλέψει όπως όπως,μέχρι να φτάσει στο αμήν.Και στο αμήν πια έχεις να αντιμετωπίσεις μια μεγάλη ουρά αναμονής,αν οι ιδιωτικές υπηρεσίες είναι απαγορευτικές για την τσέπη σου.Ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης με ανασφάλιστους,άνεργους,εργαζόμενους στα όρια της δουλείας από άποψη αμοιβών και δικαιωμάτων,με περικοπές στη δημόσια υγεία και τις κοινωνικές υπηρεσίες,μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού βρίσκεται στο έλεος της τύχης του.Αν μιλήσουμε συγκεκριμένα και για την ψυχική υγεία,που πάντα φέρει το ταμπού της τρέλας,την ντροπή,το φόβο με αρνητικές συνέπειες για την αποτελεσματική αντιμετώπιση προβλημάτων,τα οποία σχετίζονται με αυτή,άστα να πάνε.Ένας από τους ανθρώπους,που βλέπεις και είναι παραμελημένοι,σου βρωμάνε,τους φοβάσαι λόγω της συμπεριφοράς τους-δε σε αδικώ,γιατί αυτή είναι εικόνα τους και δεν υπάρχει λόγος να την ωραιοποιούμε-θα μπορούσε να είναι ο αδερφός μου.Δεν είναι,γιατί πέρα από την αγάπη μας για εκείνον,πέρα από τη θέληση μας να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση χωρίς προκαταλείψεις,υπήρχε η δυνατότητα να στηρίξουμε την προσπάθεια του και οικονομικά.Ο πατέρας μου άφησε τη δουλειά του για αρκετό διάστημα πριν και μετά τη νοσηλεία του,ώστε να να είναι αποκλειστικά δίπλα του.Αν η μητέρα μου δεν είχε ένα σταθερό εισόδημα ικανό να καλύψει τις ανάγκες και μάλιστα αυξημένες λόγω των συνθηκών,δε θα μπορούσε να το κάνει.Αν τώρα,που είναι σε μια πολύ καλή φάση,έπρεπε να ζήσει μόνο με τα χρήματα της σύνταξης του,πάλι δε θα τα κατάφερνε.Ένας άνθρωπος,που είναι ασθενής,δεν μπορεί να ζοριστεί όσο οι υπόλοιποι.Δε γίνεται να κάνει σκόντο στη σωστή διατροφή,δεν μπορεί να στρεσάρεται επιπλέον λόγω έλλειψης θέρμανσης πχ,δεν μπορεί να του λείψει ακόμα κι η διασκέδαση.Είναι φάρμακο για εκείνον.Όσο και να κουμπώνεσαι χάπια,να πηγαίνεις σε ψυχολόγο,σε ψυχίατρο,το περιβάλλον,οι συνθήκες ζωής έχουν σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία.Και πρέπει να είναι καλές οι συνθήκες και για εκείνους,που φροντίζουν τον ασθενή.Αλλιώς δεν έχεις τη δύναμη να αντέξεις,να σταθείς.Ένας απ'τους μεγαλύτερους φόβους στη ζωή μου είναι,αν θα καταφέρω στο μέλλον να τον υποστηρίξω,όπως πρέπει.Ξέρω,ότι χρειάζονται χρήματα για αυτό και ίσως να μην τα έχω.Αυτή είναι η πραγματικότητα.Ακόμα κι αν πας κάπου,που δε θα βλέπεις αυτή την όψη της,ακόμα εκεί θα βρίσκεται.
Δεν είχα ιδέα για το τι περάσατε και περνάτε και μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι πάντοτε να έχετε την δυνατότητα και την ίδια διάθεση να τον στηρίζετε. Καλή σας δύναμη ολονών!
Σας ευχαριστώ.Σκοπός μου ήταν να δείξω λίγο τα πράγματα από μέσα κι όσο πιο ψύχραιμα γίνεται.Έτσι έχει η κατάσταση.Οι άνθρωποι με κλονισμένη ψυχική υγεία χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα.Αυτό απαιτεί και κάποια χρήματα.Όταν ζορίζεσαι να πληρώσεις το νοίκι σου,το ρεύμα,πώς να προσφέρεις το κάτι παραπάνω;Και πού να βρεις κι ο ίδιος τις ψυχικές αντοχές,όταν πνίγεσαι απ'τα γύρω γύρω,να δείξεις υπομονή απέναντι σ'αυτόν τον άνθρωπο;Γιατί σίγουρα θα έρθουν στιγμές,που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις τον εκνευρισμό του,κάποιες ανασφάλειες,που θα θέλει παραπάνω συντροφιά,την προσοχή σου.Κάποιοι βέβαια είναι εντελώς μόνοι,δεν έχουν κανέναν.Το πρόσωπο της ερώτησης αισθάνεται να καταπιέζεται από τη φτώχεια των άλλων.Αυτή την εντύπωση μου δίνει.Εκείνος,οι γείτονες του σε καλύτερες περιοχές δεν "ενοχλούν".Απλά μπορούν.Μπορούν ακόμα και να κρύψουν την αδιαφορία τους πίσω από τα λεφτά τους.Να ξεφορτωθούν το πρόβλημα "αξιοπρεπώς" και να συνεχίσουν την ήρεμη ζωή τους στην ήρεμη γειτονιά τους.
Εξαιρετικό σχόλιο acantholimon. Η οικογένειά σου μακάρι να στέκεται λαμπρό παράδειγμα για τον καθένα μας, γιατί όλοι θα βρούμε μπροστά μας συνανθρώπους μας, φίλους, μέλη της οικογένειάς μας που αντιμετωπίζουν θέμα ψυχικής υγείας. Σ'ευχαριστώ που μοιράζεσαι την πραγματικότητά σας για να ευαισθητοποιήσεις τους αναγνώστες αυτής της στήλης.
Αγαπητο 7, είσαι ανασφαλης και φαίνεται, εκανε η πρωη ταγκ τον μελλοντικο σου συζυγο και του ζητησες να στρατοπεδευσει....εχει ενα παιδι, εγω λογικο τον βρησκω για τον πολυ απλο λόγο: εξ αρχης ήταν υπερβολικη η απαιτηση σου να ζητησει εξ ονοματος σου να τροποποιήσει την συμπεριφορά της η πρώην του.Δεν λειτουργουν ετσι οι ανθρωποι. Προφανως και είπε "οτι θελω θα κανω δεν με ορίζεις εσυ", στον δεικτισμο όλοι τσινανε, το ότι του είπε να σου πει να πας να γ...θεις δεν εχει σημασία. Θελησες να δωσεις μαχη δια αντιπροσώπου και ο επιστρατευμενος φανταρος θελει την ειρηνη ως αλλος Δικαιοπολης...φταίει και αυτος που δεχτηκε να επιστρατευτει βεβαίως.Ξερω ότι θα ακουστω σεξιστης αλλα όλο αυτο μου θυμησε εξουσιαστικες κοντρες γυναικων για τον "αντρα" (νυφες/πεθερες, νυν/πρωην κτλ). Με τα μυαλα που κουβαλάτε και οι τρείς σας δεν σας βλέπω να ηρεμήσετε ποτε.Εισαι ανασφαλης και ζηλευεις...αυτη είναι η αιτία και το ταγκ απλα η αφορμη, αμα δεν ήταν αυτο θα ήταν κατι αλλο.Κανενας πατερας που δεν εχει το παιδι του δεν μπορει να ρισκαρει για λογους ζηλειας της συντρόφου....αυτο είναι απαραδεκτο απο μερος σου. Είναι δυσκολο να γίνει κατανοητος ο φοβος απο το αντιθετο φύλο για τον πολυ απλο λογο ότι στο 99% των περιπτώσεων το παιδι το εχετε εσεις αρα δεν κινδυνευετε να σας το "απομακρυνουν" συμπεριφορικα. Εδω τα παιδια είναι ιεραρχικα πιο πανω και απο τους μη χωρισμενους γονεις ποσο μαλλον απο την μελλοντικη θετη μανα τους που δεν θα την βιωσουν.Εγω θα αρνιόμουνα εξ αρχης να "υπηρετησω" την κοντρα σου (και όχι σας), απο αυτη την ανοησία του τωρα εγινε το μπάχαλο. Δεν σε προδωσε, φοβάτε τις συνεπειες για τις σχεσεις του με το παιδί του, εσυ ως συντροφος δεν κατανοησες τον φοβο του και επελεξες τις συγκρουσιακες ζηλοτυπίες.Για να δουμε σε σε ζύγι:Αγνώηση/υποβαθμιση του φοβου του vs προδοσία για λογο ζηλειας, ποιος συντροφος εκ των δύο δείχνει την λιγότερη κατανόηση.Συμπάθαμε αλλα περνω το μερος του πατερα κι ας φταίει που ενεδωσε στην αρχη.Μουτι τα κανατε και καποιος/α θα πρεπει δυστυχως να καταπιει το αχτι.
Η #7 έχει την ανασφάλειά της αλλά και ο κύριος έκανε μεγάλη βλακεία που ενέδωσε στις προτροπές της.Βέβαια παίζει κι άλλο σενάριο, επειδή ο μίστερ είναι Άγγλος. Να προσποιήθηκε ότι μετέφερε το μήνυμα της νυν στην πρώην και να επέστρεψε με ψεύτικη απάντηση (το antegamisu) μόνο και μόνο για να διασκεδάσει.
Ποκοπίκε, δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να παρακολουθήσω "απογευματινές σειρές" ούτε θυμάμαι τι παίζει τα απογεύματα.Πριν από κάτι αιώνες παρακολουθούσα κωμικές σειρές του BBC, αυτές εννοείς;Ρίξε καμία ιδέα, πάντως, μπας και βρω τίποτε στο γιουτούμπι.
#7 Εμ κάνατε τον άντρα σου μπαλάκι του πινγκ πονγκ με την πρώην, εμ τσατίζεσαι κι από πάνω γιατί δε θέλει να μπλέξει. Άμα δε θες να σου λένε να πας να ...ς, να μην κάνεις τον δερβέναγα σε τι θα ποστάρει ο καθένας.
Έτσι! Δεν θα μπορούσες να είσαι πιο περιγραφική. Σουρεάλ η κατάσταση, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Αφενός έχει τόσες ρυθμίσεις το ρημαδοφέις, από την άλλη δεν χρειάζονται επαφές μεταξύ νυν και πρώην, έστω και με ενδιάμεσους.
#3 :Σε κάθε περίπτωση, ψυχραιμία. Οι θαμώνες αυτοί είναι συνήθως μαστουρωμένοι. Γι' αυτό θα συμβούλευα τη φίλη σου να μην τους απαντήσει ποτέ και για κανένα λόγο. Είναι συνετό να ξέρεις πότε να αντιδράς σαν λιοντάρι και πότε σαν αλεπού. Καλύτερα να έχει κάποιον μαζί της ως μάρτυρα σε περίπτωση που το ίδιο σκηνικό επαναληφθεί και στη συνέχεια να το καταγγείλει στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Στην καταγγελία της να ζητήσει να ελεγχθεί αρμοδίως εάν το συγκεκριμένο στέκι έχει άδεια λειτουργίας. Εξ όσων γνωρίζω, ο νόμος 4326/2015 (νόμος Κοντονή) αυστηροποίησε το πλαίσιο λειτουργίας των συνδέσμων φιλάθλων, επιφυλάσσοντας μεγάλα πρόστιμα στους ιδιοκτήτες των ακινήτων που εκμισθώνουν χώρους για αυτή τη χρήση χωρίς την προβλεπόμενη άδεια, καθώς και ποινικές ευθύνες στους μισθωτές για την τέλεση εγκληματικών πράξεων στους χώρους εντός κι εκτός των εν λόγω συνδέσμων. Έχει παρατηρηθεί πως η ύπαρξη συνδέσμου ομάδας υποβαθμίζει γενικότερα το προφίλ της γύρω περιοχής, οπότε οι καταγγελίες των κατοίκων λύνουν, όσο να'ναι, τα χέρια της αστυνομίας. Και πάλι, ξανατονίζω, ψυχραιμία.