Στο σημερινό «Α μπα»: αλλάζει ο άνθρωπος

Στο σημερινό «Α μπα»: αλλάζει ο άνθρωπος Facebook Twitter
63

__________________
1.

 

Τον γνωρισα σε ενα νησι που δουλευα σεζον το καλοκαιρι του 16. Τελη σεζον γύρισα στη πολη μου.Αυτος μόνιμος κατοικος του νησιου τα τελευταία 3 χρονια της ζωης του,7 χρονια μεγαλυτερος μου.μετα απο ενα μήνα αυθόρμητα και ενώ κρατουσαμε μια καθημερινη επαφή μεσω τηλεφώνου εφτιαξα ενα σακιδιο και γυρισα στο νησι.ηταν αρχες οκτωβρη του 16.δεν εκανε κατι για να με πεισει.απλα κατι απο μεσα μου με τραβαγε εκει.ισως η θεληση μου να ζησω σε νησι,ισως η άδεια μου καθημερινοτητα στη πολη και η ρουτίνα της ζωης μου εδω,ισως η απουσία ανθρωπων που με εκαναν να νιωθω ο εαυτος μου,ισως βεβαια και καποια διαισθηση γι αυτον τον ανθρωπο...με περιμενε στο λιμανι και θα εμενα σπιτι του και στην ουσια ακομα δεν ειχαμε τιποτα μεταξυ μας.απλα ενα φλερτ τις τελευταιες μερες ππυ δουλευα σεζον..κι ομως αναπτυχθηκε κατι τρομερα δυνατο μεταξυ μας και ας μειναμε κατευθείαν μαζι και ας μην ηξερα ουτε καν οτι ειχε σκυλο η να μην ηξερε οτι για να με παρεινο υπνος πρεπει να βαλω ωτοασπιδες.χαχα.δεσαμε.βρηκα δουλεια στο νησι..φτιαχναμε το σπιτι του σαν να ηταν πλεον δικος μας.χωρις να τ καταλαβουμε ζούσαμε σαν ζευγάρι μÎ
µ κοινο ταμειο με κοινη τρελα κ ερωτα..ειχαμε ακραιους καυγαδες και υπεροχο σεξ.τα ειχαμε ολα ...ο καιρος περνούσε ομορφα μα εμενα κατο αρχισε να.με φρικαρει.η κλειστη κοινωνια του νησιου? Οι λίγες ευκαιριες που ειχα εκει σαν ατομο με βαση τ ενδιαφεροντα μου? Το σαρακι του να βρω δουλεια πανω σε αυτο π ειχα σπουδασει ? Λιγο πριν τ καλοκαιρι αρχισα να συζηταω μαζι του τη περίπτωση να φευγαμε για καποιο αλλο μερος μαζι, μα αυτος ανέβαλε τη συζητηση διαρκώς μεχρι που μεσα στη καψα του καλοκαιριουυ στο πλημμυρισμένο απο κοσμο νησι του ειπα πως σκεφτομαι να γυρισω στη πολη μου απο τον οκτωβρη για να ψαχτω πανω στο επάγγελμα μου και γενικά για να ψαχτω γιατι ακομα νιωθω μικρη (25) για να πω οτι μενω εδω μια ζωη με λιγα και απλα οσο και να νιωθω ερωτευμενη μαζι σου.μεσα σε ολα του ειπα να ερθει μαζι μου στη πολη για οσο χρειαστει για να ψαχτω και να δουμε ...και εκει καταλαβα οτι αυτος δεν θελει να γυρίσει σε κανενα ειδος πολης, πως θελει να μενει στ νησι με αυτη την απλη δουλειά να χαλαρωνει με βόλτες στην θάλασσα και πως με θελει εκει.μαζι του να μεινουμε γιατι με λατρεύει..μου ειπε πως καταλαβαινει οτι θελω να ψαχτω και δεν μπορει να με κρατήσει αλλα το νανερθει μαζι μου κ να ξεκινήσει απο το 0 σε μια πολη δεν μπορει να τ κανει γιατι δεν θα ναι ευτυχισμενος...και εκει αρχισαν οι κρισεις εγωισμου "και γιατι εγω και γιατι εσυ και αμα φυγω πως θα ζουμε απο αποσταση?" περάσαμε μερες με κλαμματα και τρομερες εκνυστηρευσεις ενω εγω εστελνα πραγματα μου στη πολη μου και εκλεινα εισητηρια επιστροφης....εν τελη εφυγα ,τελικα μαλλον απο εγωισμο κ για να δω αν θα ακολουθησει.γυρισα στη πολη μου αρχες οκτωβρη και τωρα τελη οκτωβρη μου λειπει σπαρακτικα.με περνει τηλεφωνα και μου λεει οτι θα παθει κατι αν δεν γυρισω πισω.πως το νησο ειναι αδειο χωρις εμενα πως τα παντα του θυμιζουν εμενα..μου λεει " ψαξου και ελα πισω να μεινουμε μαζι να περασουμε ακομα 2845783 χειμωνες ο ενας με τον αλλον" ... Και ναι... Νιωθω ηλίθια που έφυγα που τελικα παλι εγω σκεφτομαι να γυρισω που νιωθω ανημπορη να.ψαχτω εδω στη.πολη μου γιατι σκεφτομαι συνεχεια αυτον που δεν θελω να βγω γιατι ολοι μ φαινονται αδιαφοροι..και τελος νιωθω τοσο μα τοσο πληγωμενη που ενω του λείπω που ενω αντιλαμβανεται οτι το να ψαχτω επαγγελματικα δεν ειναι κατι που γίνεται απο.μερα σε μερα αυτος δεν μπορει να ερθει εδω μαζί μου να δοκιμασει για καποιο διάστημα και τη πολη όντας μαζι μου ομως τωρα ... Με πιανει αυτή η θλίψη οτι ενω εγω θα εκανα κ δευτερη φορα το βημα να παω στο νησι για να μαι μαζι του αυτος δεν ξεκουνιεται να ρθει εδω να προσπαθησει κατι.....ειμαι εγωίστρια πληγωμενη και ερωτευμένη.και λενε οτι οσο εισαι ερωτευμενη καλυτερα να μην περνεις αποφασεις , μα σοβαρα τα χω χασει .και τα αυγά κ τα πασχάλια..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ερώτηση δεν είδα όμως. Μάλλον ήθελες να τα πεις κάπου και να σου απαντήσουν ότι έχεις δίκιο, αυτός πρέπει τώρα να παρατήσει το νησί και να έρθει όπου είσαι εσύ για να κάνει κάτι (τι;) Αγαπητή φίλη, ας το συνοψίσουμε, γιατί δεν χρειάζονται τόσες λέξεις. Εσύ θέλεις να ψαχτείς κι αυτός όχι. Εσύ μπορούσες να καθυστερήσεις την διαδικασία του «να ψαχτώ», και αυτό έκανες – δεν είναι μεγάλη η θυσία όμως, ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν έχασες κάτι για να πας να τον βρεις. Αυτός όμως δεν μπορεί να αποφασίσει να θέλει να ψαχτεί – έχει ψαχτεί ήδη, και αυτό που κατάλαβε είναι ότι θέλει να μείνει στο νησί του να κάνει βόλτες στη θάλασσα. Αυτό που του ζητάς είναι να σε ακολουθήσει κάπου με προοπτική να περιμένει να ψαχτείς κάπου αλλού. Και όσο εσύ είσαι στη διαδικασία του ψάχνομαι, αυτός που δεν θέλει να ψαχτεί, τι θα κάνει; Τι να περιμένει; Να ψαχτείς τόσο ώστε να το βαρεθείς και να γυρίσεις στο νησί; Να ψαχτείς τόσο ώστε να γίνεις CEO πολυεθνικής και να αγοράσετε ένα νησί για να μείνετε εκεί; Να ψαχτείς και να καταλήξεις σε κάτι που εσένα σε ενθουσιάζει αλλά αυτός θα είναι μακριά από όλα όσα ξέρει και έχει αποφασίσει ότι θέλει; Τι θέλεις να γίνει;


__________________
2.

 

Αγαπητή α μπα,
μιας και πρόσφατα έγινες μανούλα, οπότε έχεις κάθε δικαιωμα να εκφέρεις άποψη εκ των έσω για την δημιουργία οικογένειας, θα ήθελα να σε ρωτήσω χωρίς να θέλω φυσικά να μου απαντήσεις σε προσωπικό επίπεδο, πόσο σημαντική θεωρείς την ύπαρξη οικονομικής ευχέρειας για την απόκτηση παιδιού? με ΄λιγα λόγια αν τα λεφτά στην οικογένεια είναι λίγα αν και σίγουρα το προσπαθείς ή κυνηγάς πρώτα να βελτιώσεις τα οικονομικά σου? Εχτρα παράμετρος, όταν δεν είσαι και στην πρώτη νιότη
-Σουζάνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για την δημιουργία οικογένειας είναι αυτοί που έχουν ήδη παιδιά – επειδή είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις 'εκ των έσω'- , τότε πώς δημιουργούνται οικογένειες;


__________________
3.

 

Πιστεύεις ότι στην χώρα μας ισχύει ο κανόνας 'η πλειοψηφία έχει δίκιο';
Εγώ δεν το πιστεύω γιατί βρίσκω ότι η πλειοψηφία είναι ρατσιστική, καρασυντηρητική, υποκριτική, κρυψίνους, κοιτάει τον κώλο της, φιλοχρήματη, της βιτρίνας και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα βάλει όλα κάτω από το χαλί προκειμένου να μην χαλάσει η βιτρίνα της.
Στην χώρα μας οι πλειοψηφίες ασκούν bullying σε όσους είναι έξω από αυτές.
Γιατί να ακούει κανείς την γνώμη τέτοιων πλειοψηφιών;
-κανονικά πρέπει να βουλώνει τ' αφτιά του


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν πρόκειται για κανόνα, αλλά για δέσμευση στη δημοκρατία. Ο λαός έχει πάντα δίκιο ακόμα και όταν δεν έχει – όπως έχει πάντα δίκιο ο πελάτης. Δεν έχουμε βρει άλλον, καλύτερο τρόπο για να παίρνουμε αποφάσεις. Η πλειοψηφία είναι συχνά καρασυντηρητική, υποκριτική, και όλα αυτά που λες, αλλά οι εκλογές έχουν το ρόλο να αποκλείουν τα πολύ ακραία στοιχεία και να τα απομονώνουν, όχι ότι κι αυτό πετυχαίνει πάντα. Τελικά, πάντως, δεν αποφασίζει η πλειοψηφία. Λειτουργούμε με εκλεγμένους εκπρόσωπους κατ' αναλογία, αλλά αυτοί ελέγχονται από τους νόμους που είναι μακροβιότεροι και πιο ισχυροί από τις κυβερνήσεις. Υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας γιατί όσο και να εμπιστευόμαστε το πολίτευμα, δεν θα αφήναμε στα χέρια της πλειοψηφίας αποφάσεις που έχουν να κάνουν με θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις, όπως είναι η υγεία, η παιδεία, η οικονομία, όσο και αν ξεγλιστράνε μερικοί όταν ζητάνε δημοψηφίσματα.


__________________
4.

Γεια σου Αμπα,

γιατί μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το "όχι" που τους λες απο την αρχη σε μια πρόταση και ποιος ειναι ο καλυτερος τροπος για να ξεκόβεις κατι χωρίς να μπαινεις σε ένα σωρό εξηγήσεις αλλά και χωρις να παρεξηγείσαι ή να αισθανεται ο άλλος οτι τον απορριπτεις; Παραδειγμα. Μου προτεινει μια φίλη μου να κανουμε κατι π.χ. ενα ταξιδι, μια δραστηριοτητα, μια εξοδο που απαιτει χρόνο και χρημα που δεν διαθετω ειτε δεν ειναι προτεραιότητα μου να διαθεσω τη δεδομενη στιγμη. Λεω μια δικαιολογια γιατι δεν μπορω να καθομαι να εξηγω τους ενα, δυο τρεις δεκα λογους που αρνουμαι. Καταλαβαινει οτι ειναι δικαιολογια ή ότι δεν στεκει αυτο που λεω και επιμενει. Με αποτελεσμα εγω να νιωθω πιεση και να λεω μια ακομα πιο απιθανη δικαιολογια. Αλλο παραδειγμα: μου προτεινει καποιος να βγουμε αλλα εγω βαριεμαι να βγω με το συγκεκριμενο προσωπο τη δεδομενη στιγμη, λεω δεν εχω διαθεση, και η απαντηση: γιατι; τι εγινε; εχεις κατι; οχι δεν εχω κατι μπορει απλως να μη θελω να βγω μια φορα, μπορει να εχω να κανω κατι καλυτερο, πρεπει να εχω καταθλιψη για να μη θελω να βγω απο το σπιτι; Καμια φορα λεω "δεν εχω λεφτα" αλλά επειδη ξερουν οτι εργαζομαι και καποια χρηματα τα παιρνω, δεν ειμαι ανεργη, η απαντηση ειναι: μα ελα δεν θα χαλασουμε πολλα, κανεις δεν εχει λεφτα. Ότι δεν μου τρεχουν από τα μπατζάκια τα χρήματα και μπορω να θελω να βαλω προτεραιότητες και να χαλασω τα λεφτα μου καπου αλλου που εγώ επιλεγω δεν τους περνάει από το μυαλο. Θα μου πεις λεγε απλως "όχι" ή "δεν θελω." και να μην αρχιζω τις δικαιολογιες γιατι τα κανω χειροτερα. Ε οταν το κανω αυτο αρχιζουν τα γιατι και πώς. Και σαν συμβουλη το λεω στη στηλη, οταν σας λεει καποιος οχι, να μενετε σε αυτο, μην επιμενετε, αν ηθελε θα σας ελεγε ναι απο την αρχη.
-Μαρίνα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν αρνείσαι μια πρόσκληση δεν είσαι υποχρεωμένη να εξηγείς τους λόγους. Αν το νομίζεις είναι που μπλέκεις, και το να λες δικαιολογίες είναι ακόμα χειρότερο, όπως βλέπεις και μόνη σου. Η αλήθεια είναι καλύτερη. Αυτό που κάνεις λάθος για μένα είναι ότι προσπαθείς να ευχαριστήσεις τον άλλον επειδή πιστεύεις ότι το 'όχι' τον δυσαρέστησε. Λοιπόν, οι άλλοι επιμένουν γιατί είσαι εκεί μπροστά και φαίνεται ότι θα σε τουμπάρουν, όχι επειδή έχουν πάρει τόσο κατάκαρδα την άρνηση. Δεν είναι δική σου δουλειά πώς θα διαχειριστούν το όχι. Τα λεφτά είναι πολύ καλός λόγος. Όταν σου λένε «κανείς δεν έχει λεφτά» δεν χρειάζεται να συνεχίσεις την κουβέντα. Φυσικά και ξέρουν όλα αυτά που λες, συνεχίζουν επειδή βλέπουν ότι αισθάνεσαι άβολα και συνεχίζεις την κουβέντα. Ή δεν λες τίποτα – που είναι το καλύτερο – ή ξαναλές ότι δεν έχεις λεφτά για έξω σήμερα, καλά να περάσετε, τα λέμε άλλη φορά.


__________________
5.

Γεια σου Α μπα,

Ειμαι 35 χρονών και χωρίς σχέση και χωρις να με απασχολησε ποτε το θεμα οικογενεια και παιδια. Τελευταια, εχω πιασει τον εαυτό μου οταν ακουω για καποια γνωστη μου ή φιλη που περιμενει παιδι να φανταζομαι οτι της πανε όλα τέλεια στη ζωη της για να αποφασίσει να κανει ενα παιδι και αισθανομαι μια ενδομυχη ζηλεια γιατι εμενα δεν μου πάνε όλα τελεια ενω ξερω οτι αυτο πολλες φορες δεν ισχυει καν για τις γυναίκες αυτες. Δηλαδη εγω παντα έλεγα οτι για να κανω ενα παιδι θα επρεπε σίγουρα να ειμαι σε μια ιδανική σχεση, να ειμαι σιγουρη για τον αλλον, να εÎναι τα οικονομικα μας καλα για να το τολμησουμε, να εχω μια σχετικα σιγουρη δουλεια, να αισθανομαι ισορροπημένη και να εχω γενικα ολα τα θεματα μου λυμενα. Επειδη ολα αυτα δεν ισχυουν για μενα αυτη τη στιγμη, ξερω πως και να ήθελα να κανω ενα παιδι, δεν θα το εκανα. Και με πιανει ενα κάτι σαν παράπονο οταν βλεπω οτι αλλες γυναικες δεν τα εχουν αυτα τα θέματα λυμενα αλλα παρ' όλα αυτα φερνουν στον κοσμο ενα παιδι χωρις να νιωθουν τεράστια ανασφαλεια και φόβο. Πως το κανουν; Ζηλευω το κουραγιο τους για κατι που εγω ποτε δεν θα τολμουσα; Θυμωνω με την ανευθυνότητα του να φέρεις στον κοσμο εναν ανθρωπο χωρις να του εχεις εξασφαλισει ενα καλο περιβαλλον; Μηπως κατα βαθος θελω παιδι και δεν το παραδεχομαι; Ειναι κατι που μου περναει αστραπιαία απο το μυαλο, ειναι το πρωτο που θα σκεφτω και δεν μπορω να το αποβάλλω. Δεν σου κρύβω ότι ακομα και οταν εδω στη στήλη διάβασα οτι έκανες παιδάκι, ακομα και για σένα που δεν σε ξερω σκέφτηκα ότι θα σου πανε όλα τέλεια στη ζωη. Για διασημες γυναικες που ακουμε πως περιμενουν παιδι, δεν το συζητω, φανταζομαι οτι ζουν την απόλυτη ευτυχια... Ευχαριστω.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το πρώτο που θέλω να σου πω είναι να μην κάνεις ποτέ υποθέσεις για τις ζωές των άλλων. Ή, αν το κάνεις, να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι η προβολή δικών σου θεμάτων πάνω τους. Τους χρησιμοποιείς για να επεξεργαστείς τα δικά σου προβλήματα. Αυτό που υποθέτεις για τους άλλους είναι η δική σου ανάγκη. Δεν είναι όλοι όπως είσαι εσύ. Άλλοι κάνουν παιδί όταν είναι προετοιμασμένοι, σε άλλους τυχαίνει χωρίς καν να το θέλουν και τα βγάζουν πέρα μετά, άλλοι καλύτερα και άλλοι χειρότερα. Ότι όλοι έχουν ξεπεράσει τις ανασφάλειες τους και δεν φοβούνται είναι τόσο τραβηγμένη υπόθεση που σχεδόν γελάω, αν δεν κλάψω τελικά. Ο φόβος πριν κάνουν παιδί είναι κοινός σε όλους όσους έχουν ένα δράμι μυαλό. Πού να δεις και τον φόβο μετά.


Ζηλεύεις κάτι που δεν υπάρχει, βασικά. Ο μόνος που έχει λυμένα όλα τα προβλήματα και δεν υποφέρει από τεράστιες ανασφάλειες και φόβο είναι ο Γιόντα. Δεν κάνει ο κόσμος παιδιά επειδή έλυσε όλα του τα προβλήματα και ξεπέρασε τον φόβο και τις ανασφάλειες και του έμεινε το κερασάκι. Τα κάνει παρ' όλα αυτά. Δεν ξέρω αν κατά βάθος θέλεις παιδί, αυτό εσύ το ξέρεις, αλλά μου φαίνεται ότι ένα μεγάλο μέρος της ζήλειας είναι η μονιμότητα. Νομίζω ότι αυτό που θέλεις πρώτα για σένα είναι η ασφάλεια, κι έχεις κάνει τη γέννηση ενός παιδιού σύμβολο προϋπάρχουσας ασφάλειας. Για το επαγγελματικό ζήτημα δεν ξέρω τι να σου πω, αλλά αν αισθάνεσαι ότι έχεις εσωτερικά θέματα που σε δυσκολεύουν να νιώσεις ισορροπία, στρέψου το γρηγορότερο σε αυτά και όχι στους ξένους που ποιος ξέρει υπό ποιες συνθήκες κάνουν οτιδήποτε, ακόμα και οι διάσημες. Το κάνεις για να αποφύγεις τις σκέψεις σου.


__________________
6.

Αμπα μου.... ειμαι με ενα καταπληκτικο παιδί! Δεν πιστευα ποτε οτι θα εβρισκα τον ανθρωπο μου σε εναν 5 χρονια μικροτερο. Αυτος τελειωσε τη σχολη κ σε λιγο παει φανταρος και στο λεω για να δεις τη μεταβατικη του φαση. Εγω εργαζομαι αλλα οχι καπου μονιμα. Φοβαμαι οτι θα τον χασω ... ηταν η πρωτη σεξουαλικη εμπειρια και για τους δυο μας και ειμαστε μαζι 3 χρονια... ανησυχω ότι θα ζητησει και αλλες εμπειριες ή οτι αν μεινουμε μαζι θα του μεινει απωθημένο. Για μενα δεν το σκεφτομαι γιατι δε με νοιαζει να αποκτησω εμπειριες ομως η κοινωνια εχει κανει ετσι τους αντρες και δεν ξερω τι σκεφτεται... εχουμε συζητησει καποια πραγματα αλλα κανεις δεν μπορει να ξερει τι θα θελησει στο μελλον, ουτε κ θελω να τον φοβισω λεγοντας οτι τον θελω για πάντα! Κανω ονειρα μαζι του αλλα προσπαθω να παραμεινω προσγειωμενη... ειναι οσα ονειρευτηκα ποτε μου!
-η ρομαντικιά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ σωστά σκέφτηκες η κοινωνία έχει κάνει τους άντρες να σκέφτονται έτσι, αλλά τι κρίμα ότι δεν καταφέρνεις να βγάλεις το συμπέρασμα ότι άρα η κοινωνία έχει κάνει κι εσένα να σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι. Δεν είναι ρομαντικό να είσαι σίγουρη πέρα από κάθε αμφιβολία ότι για όλη σου τη ζωή δεν θα θελήσεις άλλες εμπειρίες. Έτσι νομίσανε πολλές και μετά μπλέξανε πολύ άσχημα σε λάθος γάμους και το κατάλαβαν μετά από πολλά χρόνια. Δεν λέω ότι θα σου συμβεί οπωσδήποτε: λέω ότι έχεις μάθει να σκέφτεσαι έτσι, οπότε η σιγουριά σου μπορεί να προκύπτει από εκεί, και όχι από την βαθιά και στέρεη αυτογνωσία που προϋποθέτει τόση σιγουριά.


Αν το καταπληκτικό παιδί θελήσει να ζήσει νέες εμπειρίες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είναι καλύτερο από το να καθίσει μαζί σου λόγω κοινωνικής πίεσης για να του βγει από τη μύτη αργότερα, όπως συνέβαινε παλιότερα και για τα δύο φύλα. Τον εαυτό σου πρέπει να φοβάσαι με τις δηλώσεις «για πάντα». Δεν καταλαβαίνεις πόσο υπεροπτική είναι αυτή η φράση και είναι επικίνδυνο. Δεν θα σου πω να χαλαρώσεις γιατί κανείς ποτέ δεν χαλάρωσε επειδή του είπαν να χαλαρώσει. Θα σου πω όμως να προσέξεις πάρα πολύ, γιατί αν κολλήσεις τόσο πολύ στο να μην σε αφήσει ο άλλος, θα κολλήσεις και στο πόσο καταπληκτικός είναι – για να δικαιολογήσεις γιατί έχεις κολλήσει να μην σε αφήσει – και θα ξεχάσεις να αναρωτηθείς αν περνάς καλά. Και πριν από όλα αυτά, πραγματικά ελπίζω να μην κόλλησες έτσι επειδή είναι ο πρώτος σου.

_________________
7.

 

Ηθελα να σε ρωτησω, εαν πιστευεις πως συγχωρειτε η διδικτυακη απιστια. Επιασα το φιλο μου με τον οποιο εχουμε μακροχρονια σχεση να φλερταρει με αλλες 2 κοπελες στο φεισμπουκ. Μιλησαμε του εξηγησα πως ενιωσα, οτι με πληγωσε , μου ζητησε συγγνωμη φανηκε οντως να καταλαβε το λαθος του και εχει αλλαξει προς το κσλυτερο εκτοτε. Ομως αμπα μου καποιες φορες ερχονται ολα αυτα στο μυαλο μου και αναρωτιεμαι αν πηρα τη σωστη σποφαση κυριως ομως αν θα το ξανακανει. Κι εδω εχω ακομα μια ερωτηση. Αλλαζει τελικα ο ανθρωπος για καποιον που αγαπαει?
-γεια σου αμπα μου


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα σου απαντήσω στην τελική ερώτηση, γιατί αυτή τελικά έχει σημασία, και πολύ καλά κατάλαβες ότι τα υπόλοιπα που περιγράφεις εκεί καταλήγουν. Η απάντηση είναι 'όχι'. Δεν αλλάζει ο άνθρωπος για κάποιον που αγαπάει -ή που μισεί. Δεν αλλάζει για κάποιον άλλον. Ακόμα και αν αλλάξει για λίγο, θα επανέλθει σύντομα στα γνωστά του, και μάλιστα με περισσότερη φόρα. Ο άνθρωπος αποφασίζει να αλλάξει όταν καταλάβει ότι κάτι που κάνει του δημιουργεί προβλήματα με άλλους, (με πολλούς άλλους, με όλους τους άλλους, και συνέχεια), και όχι με έναν. Αν μια συμπεριφορά του δημιουργήσει ένα πρόβλημα με τον έναν, θα βρει άλλον που θα τον ανεχτεί, και είναι πιθανό θα βρει. Θα αντικαταστήσει αυτόν τον έναν, και θα μείνει όπως είναι, διότι απλούστατα αυτό είναι πολύ πιο εύκολο. Οπότε τελικά ο άνθρωπος αλλάζει μόνο για τον εαυτό του: για να κάνει την ζωή του ευκολότερη σε μόνιμη βάση.


63

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
3. συνέχεια..κι όταν λέω παιδεία, εννοώ να μην έρχονται ερωτήσεις σαν τη δικιά σου. να μην υπάρχει καν τέτοιου είδους συλλογισμός! -δεν σε κατηγορώ, όλους μας μας πιάνει να αποδείξουμε το δίκιο μας- να μην υπάρχει καν η νοοτροπία "εγώ ξέρω, εσύ δεν ξέρεις"
3. μπορεί η πλειοψηφία να μην έχει δίκιο αλλά θα το καταλάβει μόνο εάν υποστεί τις συνέπειες των επιλογών της. αν δηλαδή εγώ, σαν ανώριμος, αποφασίσω οτι ο καλύτερος δρόμος για την χώρα, είναι ο δρόμος Α (που θα είναι αστείο σαν σενάριο αφού για να βρεις τον καλύτερο δρόμο πρέπει να ακούς όλες τις απόψεις. αλλιώς γεννήθηκες θεός και πρέπει να σε εξετάσουν επιστήμονες :p ) και τον επιβάλλω στους πολίτες της, εκείνοι δεν θα τον ακολουθήσουν ΠΟ-ΤΕ με την επιτυχία που έχω ΕΓΩ στο κεφάλι μου εάν δεν δουν ιδίοις όμμασι τα προβλήματα που ήδη ΝΟΜΙΖΩ πως έχουν. οι αλλαγές έρχονται με ξεσπάσματα. ο λαός αλλάζει κάτι όταν ο ίδιος δεν το αντέχει, όχι όταν δεν το αντέχω εγώ. όσο κι αν προσπαθήσω να τον πείσω. γι'αυτό όλες οι δικτατορίες και οι προπαγάνδες κάποτε αποτυγχάνουν. σε 5, σε 10, σε 100 χρόνια. δεν έχει σημασία. σημασία έχει οτι αποτυγχάνουν. και για να αποτύχουν πιο γρήγορα, έστω και να μην υπάρξουν, τι θέλουμε;; ΠΑΙΔΕΙΑ
#7 Θα διαφωνήσω με τη Λένα. Εγώ πιστεύω πως μπορούμε να αλλάξουμε για κάποιον που αγαπάμε. Αυτό το κατάλαβα απο τον άντρα μου, ο οποίος είχε χρόνια πρόβληματα θυμού και όταν είδα οτι δεν πάει άλλο του είπα ή θα πάς κάπου για βοήθεια ή τελειώσαμε, έτρεξε βρήκε βοήθεια και ηρέμησε πάρα πολύ. Πλέον είμαστε πάρα πολύ καλά, χάρι στην θέληση του μην χάσει τηη οικογένεια του. Πέρασαν βέβαια χρόνια μέχρι να καταλάβει πόσο λάθος έκανε, αλλά τα κατάφερε.
#1ειμαι εγωίστρια πληγωμενη και ερωτευμένη Κράτα μόνο το πρώτο. Ούτε πληγωμένη είσαι, ούτε ερωτευμένη. Εγωίστρια είσαι και αν σε ακολουθήσει στην πόλη θα τον ξεφορτωθείς στο πρώτο τρίμηνο για να ψάξεις για το επόμενο θύμα σου. Ο άνθρωπος είναι ώριμος και κατασταλαγμένος και αυτό είναι που σε εξιτάρει για να τον καταστρέψεις.
#7Έχω την άποψη ότι ένας άνθρωπος που έχει κάνει ενδοσκόπηση και συνειδητοποίησε ότι ένα λάθος του (που ίσως πλήγωσε έναν άλλον άνθρωπο) δεν αποτελεί την συμπεριφορά που θα ήθελε και θα προσδοκούσε ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΔΙΟ μπορεί να αλλάξει με συνειδητή προσπάθεια. Περίπου δηλαδή αυτό που απαντήθηκε αλλά με λίγο ελαστικότερη την παράμετρο του "πόσες συνέπειες και από πόσους έχει να αντιμετωπίσει αν δεν αλλάξει".
Ακριβώς αυτό που λες Καραβάν' συνέβει κάποια στιγμή σε μένα με τον σύντροφό μου. Όταν έκανε μια μεγάλη λαλακία, μου είπε ο ίδιος ότι απογοήτευσε τον εαυτό του και το άλλαξε από μόνος του, όχι όμως για εμένα, αλλά για να είναι εκείνος για τον εαυτό του ο άνθρωπος που θέλει να είναι. Πολύ εύστοχη παρατήρηση.
1Να μένεις Φολέγανδρο, να πηγαίνεις ΚΑΘΕ μέρα μετά τη δουλειά για ένα διωράκι ψαροντούφεκο (επειδή μπορείς!), και να θέλει το αμόρε να μετακομίσετε Αθήνα, που για να βρεις παραλία να βουτήξεις πρέπει να αλλάξεις νομό. Μη σου τύχει.
#1 Ακόμα κι αν ο άνθρωπος ήθελε να ζήσει στην πόλη, που δεν ισχύει; το σχέδιό σου ποιο είναι; Αυτό το θέλω να φύγω "να ψαχτώ" μου ηχεί τελείως ψεύτικο, σχεδόν δικαιολογία για να φύγεις. Κανείς πρέπει να εχει ένα σχέδιο, για να συμφωνήσει με τον άλλον να αφήσει τη ζωή του. Θα πάμε εκεί,θα ζήσουμε έτσι, θα κάνω αυτά τα επαγγελματικά βήματα, θα έχω αυτά τα χρονικά περιθώρια, κάτι. Εσύ μοιάζει σαν να λειτουργείς στον αέρα, περιμένοντας από τους γύρω σου να κάνουν το ίδιο. Είχες κάτι στο μυαλό σου πλην του ερωτικού, ότι όταν γυρίσεις στην πόλη σου θα κάνεις αυτό κι αυτό;
#3Για να δούμε πόσο ύποπτο είναι το σύστημα αλλά και πόσες δικλείδες ασφαλείας υπήρχαν (και ελπίζω υπάρχουν ακόμα) να αναφέρω κάτι που άκουσα σήμερα μόλις. Υπάρχει στον ορίζοντα η πρόταση απλής αναλογικής για την διενέργεια των δημοτικών εκλογών (η δήλωση έγινε από υπουργό σε κάποιο συμβούλιο σε επαρχιακή πόλη που βρέχει πολύ). Δεδομένου ότι η τοπική αυτοδιοίκηση λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο ανεξάρτητα (αλλά επικουρικά) προς την κυβέρνηση και αποτελεί το "εφετείο" του πολίτη για θέματα που τον απασχολούν στο πολύ κοντινό του περιβάλλον ας αναλογιστούμε πώς οι δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας μας μπορούν να ταλαντευούν και πόσο η υπεράσπισή τους πρέπει να αποτελεί τον ορίζοντα πλειοψηφιών και μειοψηφιών. Οψόμεθα φυσικά περί του θέματος.
#7 Οι άνθρωποι αλλάζουν, γι αυτό υπάρχουν και οι δεύτερες ευκαιρίες (οι τρίτες δεν θα έπρεπε). Ομως αλλάζουν είτε επειδή τους συνέβει κάτι ριζοσπαστικό που τους έκανε να δουν αλλιώς κάποια πράγματα (μια ασθένεια πχ) είτε επειδή καταλαβαν οτι η συμπεριφορά τους είναι λάθος. Αν ο φίλος σου θεωρεί οτι το να φλερτάρει στο φβ δεν είναι λάθος αλλά επειδή εσένα σε πειράζει το αφήσει τότε δεν άλλαξε, ή μάλλον άλλαξε προσωρινά μέχρι να ξαναρχίσει το φλερτ αλλά αυτή τη φορά προσεκτικότερα μην τον πιάσεις. Αν θεωρεί οτι η συμπεριφορά του σε πλήγωσε και βάζει σε κίνδυνο την σχέση σας την οποία θέλει να συνεχίσει και γι αυτό ήταν λάθος τότε ναι μπορεί να αλλάξει (ακόμα κι αν θεωρεί οτι το να φλερτάρει στο φβ δεν είναι και τόσο μεμπτό). Είναι λίγο λεπτή η γραμμή θεωρώ και φυσικά δεν είναι εφιτκό να βάζουμε τις ανθρώπινες συμπεριφορές σε κουτάκια. Ο χρόνος θα δείξει αν άλλαξε ή οχι.
#1Να πω κάτι απλό αλλά που δεν σκεφτόμαστε αμέσως; Ζούμε στην εποχή της τεχνολογία και του διαδικτύου. Αλίμονο...αν είναι να ψαχτείς με μοναδικό ορίζοντα βεβαιότητας το...ψάξιμο μπορείς να βρεις εργασία εξ αποστάσεως. Μια σύνδεση κι ένα λαπτοπ αρκεί. Κι ας είσαι και στις Κουκουβάουνες ή την Καπερναούμ. Τα επαγγέλματα του μέλλοντος κάπως έτσι θα είναι λένε όσοι υποτίθεται γνωρίζουν. Να πεις ότι είχες κάτι συγκεκριμένο που στρώθηκε να σε περιμένει να πω ΟΚ. Αλλά αφήνεις το δοκιμασμένα καλό για να πας στο ούτως ή άλλο αβέβαιο...και δη εν μέσω κρίσης που πάλι δεν θα έχεις απολαβές όπως παλιότερα και κανείς δεν εγγυάται εργασία στο αντικείμενο των σπουδών σου. Μάλλον το "κλείσιμο" της μικρής κοινωνίας του νησιού είναι που κλώτσησε και όχι κάτι παραπάνω. Όμως την μικρή κοινωνία εμείς την δημιουργούμε εν μέρει. Στις μέρες μας δεν υπάρχουν στεγανά κι αν τα οικονομικά των δυο σας αντέχουν μπορείτε να πάτε εκδρομές σε άλλο νησί ή στην πόλη σε κάποια τακτά διαστήματα κι όλα καλά.
#7Πιστεύω ότι ο άνθρωπος αλλάζει μόνο αν θέλει ο ίδιος να το κάνει επειδή πολύ απλά δεν αντέχει τον εαυτό του ως έχει μέχρι τότε!:) Απλά η απόφαση αυτή επειδή μας ξεβολεύει, δεν είναι τόσο εύκολο να τη πάρουμε!
#1 Είναι αυτό που έχει ειπωθεί άπειρες φορές εδώ στο α-μπα. Η αγάπη δεν είναι αρκετή για να μείνουν μαζί δυο άνθρωποι. Δεν επιθυμείτε τον ίδιο τρόπο ζωής και αυτό είναι μια τεράστια διαφορά σας. Δε θα πρέπει όμως να του το κρατάς. Εσύ μόνη σου πήρες πρωτοβουλία να πας εκεί, δείχνοντας πως αποδέχεσαι τον τρόπο ζωής του και σε αυτό το πλαίσιο ξεκίνησε η σχέση σας. Δεν αντέχεις τελικά αυτή τη ζωή και αυτό είναι σεβαστό. Όπως αυτός πρέπει να δείξει κατανόηση σε αυτό, έτσι πρέπει κι εσύ να σεβαστείς πως εκείνος ποτέ δεν σου έδωσε το δικαίωμα με τη στάση του να περιμένεις πως θα σε ακολουθήσει στην πόλη. Εκτός κι αν θεώρησες πως τώρα που έχει συναισθήματα για σένα θα βάλεις τους δικούς σου όρους πια. Και αυτό από την πλευρά σου, όπως και το ότι έφυγες για να τον εκβιάσεις συναισθηματικά να σε ακολουθήσει , είναι τέρμα χειριστικό. Αν η σχέση που προσπαθείς να χτίσεις είναι σε αυτά τα πλαίσια άσε τον άνθρωπο ήσυχο.
#7Ερώτημα που βασανίζει τους περισσότερους και ειδικά αυτούς που κάνουν τα πάντα για τους αλλους. Δυστυχώς όμως, οι ανθρωποι δεν αλλάζουν για κάποιον που αγαπάνε - εάν αγαπάνε κιόλας αυτόν τον κάποιο πραγματικά.Και μιλάω εκ πείρας γιατί για 6 χρόνια έδινα ευκαιρίες σε έναν άνθρωπο λέγοντας "Δεν μπορεί θα αναγνωρίσει, θα εκτιμήσει, θα περάσουν τα νεύρα, θα δει τι έχω κάνει και πόσα ακόμα κάνω" κλπ. Και μαθαίνεις τελικά με άσχημο τρόπο πως ότι και να κάνεις δυστυχώς ο άλλος δεν αλλάζει. Κι όταν καταλαβαίνει ότι σε χάνει βγάζει για ένα μικρό διάστημα στην επιφάνεια το πρόσωπο που όντως θες να έχεις απέναντί σου, μόνο όμως μέχρι να επιτύχει αυτό που θέλει...μέχρι και το να πας σε άλλη χώρα γι αυτόν.... Και μετά γυρνάμε στις πολύ άσχημες γνώριμες καταστάσεις και μένεις να αναρωτιέσαι "Τελικά πόσο ηλίθια είμαι που αλλάζω τα πάντα στη ζωή μου για κάποιον που δεν αλλάζει ούτε το παραμικρό και δεν κάνει κανένα συμβιβασμό για εμένα;". Το ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ειδικά αν είναι βολεψάκηδες, παρτάκηδες, εγωιστές και κοιτάνε μόνο το πως να είναι εκείνοι καλά, το μαθαίνεις κάποια στιγμή. Παίρνει χρόνο, πόνο, κλάματα, πολλές σοβαρές αποφάσεις για πολύ λάθος λόγους, αλλά το μαθαίνεις. Και είναι όντως μάθημα ζωής αυτό γιατί πλέον ξέρεις ότι αν αυτό που θες δεν το βρεις στον άλλο από την αρχή, δεν θα το βρεις ποτέ και ξέρεις πλέον να κάνεις πέρα....
Tutti-Frutti επειδή είχα κι εγώ αντίστοιχη εμπειρία με τέτοιο παρτάκια άνθρωπο και ακόμα (1,5 χρόνο μετά) προσπάθω να συνέλθω....και κάποια διαστροφή στο κεφάλι μου ακόμα κάποιες στιγμές με κάνει να τον σκέφτομαι...λέω να κορνιζάρω την απάντηση σου στον τοίχο μου, να τη διαβάζω κάθε πρωί που ξυπνάω για να επανέρχομαι στην πραγματικότητα!
Αυτό είναι το κακό... Ακόμα κι αν το συνειδητοποιήσεις, το να επανέλθεις στην πραγματικότητα παίρνει χρόνο! Γίνεται όμως. Για εμένα το απόλυτο σοκ ήταν το ότι για χάρη του ξενιτεύτηκα και έφυγα από την Ελλάδα που δεν το ήθελα και αυτός ο ένας χρόνος που ακολούθησε στο εξωτερικό με έφτασε στα πρόθυρα κατάθλιψης και νευρικού κλονισμού μετά από άπειρες ευκαιρίες και συζητήσεις. Τελικά κατάλαβα ότι έπρεπε να είχα φύγει από τη σχέση πολύ πιο πριν και τελικά παίρνω των ομματιών μου και επιστρέφω πίσω κουβαλώντας πολύ πόνο και πίκρα αλλά και ούσα πιο σοφή. Αυτό ήταν το καλύτερο μάθημα που μπορούσα να πάρω από αυτή την ιστορία και πραγματικά στο εύχομαι να το ενστερνιστείς και εσύ βαθιά μέσα σου όπως μου ριζώθηκε εμένα για να αποφύγεις μελλοντικά δράματα. Και κάποια στιγμή που θα εμφανιστεί αυτός ο ένας που θα είναι όπως κι εσύ και θα ξέρει να εκτιμάει τότε θα τα σκέφτεσαι και θα λες κακώς χαράμισα έστω και λίγο από το χρόνο μου ακόμα και 1,5 χρόνο μετά.
Ξερεις.... Καταλαβαίνω. Εχω βγάλει πολλα συμπεράσματα αυτον τον 1,5 χρονο. Το πρόβλημα δεν ηταν ο εναμισης χρόνος επιπονων συμπερασμάτων... Το πρόβλημα ηταν τα 4 χρόνια ανοχής... ( και οχι μονο) που πέρασα με τον συγκεκριμένο ανθρωπο... Το ξερω πλεον καλα αυτο. Οταν λεω οτι τον σκεφτομαι, δεν εννοω ερωτικα.. Τον σκεφτομαι και θυμώνω.... Για το ποσο ευκολα τα παράτησε, ποσο εύκολα προχώρησε.... Ποσο ευκολα εκανε πράγματα που του ζητούσα και αρνούνταν.... Και τα εκανε μονος του ενω εγω δυσκολευομαι... Για τα όσα υπεμενα οσο αμασταν μαζι... Κατα βάθος ξερω πως ειναι θυμός για τον εαυτο μου ...Που του έδωσα περισσότερη αξια απ' οση επρεπε... ...που εγω δεν μπόρεσα να κάνω αυτα που ηθελα χωρις αυτον και περίμενα να τα κανουμε μαζι...που τον άφησα ( εγω το εκανα!) να αφησω τον εαυτο μου να δει το μελλον μου εξαρτημένα σχεδόν απο καποιον αλλον.... Κάπως ετσι τον άφησα να με μειώσει και να χαρακωσει τη δικη μου αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Εγω φταιω! Εγω τον άφησα να το κάνει.... Ο θυμός που βγάζω απεναντι του, ειναι κατα βάθος θυμός απέναντι στον εαυτό μου που μετά από ολο αυτό δε μπορώ να προχωρήσω τοσο εύκολα! Ομως τα συμπεράσματα τα έβγαλα! ... Ξερω οτι πρεπει να ξαναπιστεψω στον εαυτο μου και να κανω αυτο που θελω/ πρεπει για μενα, άσχετα απο τον οποιονδήποτε... Να παλέψω τους δικούς μου στόχους.... ... Ελπίζω αυριο θα ειμαι αλλιώς.... Θα ειμαι καλύτερη και ποιο συνειδητοποιημενη εκδοχή του εαυτού μου!!!...
Ναι το κατάλαβα ότι εννοούσες μη-ερωτικά. Και καταλαβαίνω ακριβώς αυτόν τον θυμό που λες προς τον εαυτό σου. Κι εγώ το έχω νιώσει και είναι πνιγερό. Αλλά όσο και να θυμώνεις με την υπομονή που έκανες, με τις υποχωρήσεις σου, με το πόσα έδωσες, χαντακώνεις και τον εαυτό σου στο παρόν και ίσως και στο μέλλον. Ήταν μια άσχημη περίοδος και ένα καλό μάθημα, αλλά όσο και να στήνεις τον εαυτό σου στον τοίχο και να τον βαράς και να τον κατηγορείς πέφτεις σε μια άσχημη λούπα που μόνο σε καλό δεν θα βγει! Πιστεύω ήρθε ο καιρός να βγάλεις τον εαυτό σου από την τιμωρία, να του πεις "Κοίτα...έκανες ότι μπορούσες. Έδωσες ότι είχες και πλέον δεν είχες κάτι άλλο να προσφέρεις. Κακώς τα έδωσες όλα αλλά έτσι ένιωθες. Αφού δεν υπήρχε αναγνώριση δεν πειράζει. Πάμε για άλλα. Γεμίζουμε αυτοπεποίθηση ότι μάθαμε από τα λάθη μας και δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια και πάμε κάπου που μας εκτιμούν". Αυτό πιστεύω πρέπει να κορνιζάρεις να το βλέπεις κάθε μέρα! Κι όσο νιώθεις εσύ ότι αξίζεις πολλά θα το δουν κι άλλοι και θα το εκτιμήσουν. (Κι αν βρεθεί κάποιος να μην... τώρα ούτε δεύτερες ευκαιρίες...)
2"Αν οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για την δημιουργία οικογένειας είναι αυτοί που έχουν ήδη παιδιά – επειδή είναι κάτι που πρέπει να ξέρεις 'εκ των έσω'- , τότε πώς δημιουργούνται οικογένειες;"Πες τα ρε Α.μπα, πες τα.
Εδώ εγώ που είμαι καθηγήτρια κι έχω λάβει πανεπιστημιακή εκπαίδευση στα παιδαγωγικά έχω ακούσει το θεϊκό από την εργοδότρια μου: προτιμώ να δώσω την A Junior στην άλλη καθηγήτρια επειδή έχει παιδιά. Wtf? Δηλαδή τι; Αν καποια έχει γεννήσει τότε μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα ένα εφταχρονο; Τότε γιατί τόσοι γονείς δεν έχουν καμία επαφή με τα παιδιά τους και καμία πειθαρχία εδώ που τα λέμε; Σιγά πια που σε κάνει ειδικό το ότι γεννήσεις. Ημαρτον πια!
Υποθέτω ότι γίνεται download της θείας μαμαδοφώτισης τη στιγμή της γέννας. Αν μπει κανείς στις μαμαδο-ομάδες facebook και διαβάσει τί λένε, θα αναγκαστεί να αναρωτηθεί σε κάποιες περιπτώσεις, όχι πώς μεγαλώνει αυτή η γυναίκα παιδιά αλλά πώς δεν την έχουν κλείσει στο Δαφνί.
Σίγουρα γίνεται με αυτό το σκεπτικό; Σε φροντιστήριο που έχω ασχοληθεί το πρόγραμμα όριζε στις μαμάδες καθηγήτριες με μικρά παιδιά να διδάσκουν τις μικρές τάξεις (A junior καλή ώρα) επειδή αυτά τα τμήματα έχουν διδασκαλία κατα τεκμήριο νωρίς το απόγευμα ώστε οι μαμάδες να είναι νωρίτερα πίσω σπίτια τους για να μελετήσουν και να ετοιμάσουν για ύπνο κλπ. τα δικά τους παιδιά.
Rudi αλήθεια τώρα; Με κάθε καλή διάθεση, είναι ποτέ δυνατόν εργοδότης στην Ελλάδα, ουχί τεράστιας πολυεθνικής με ξένες μεθόδους, να σε προσλάβει χωρίς να ξέρει την οικογενειακή σου κατάσταση; Εν τω μεταξύ πόσο ανεδαφικό μου φαίνεται να είσαι σε επιχείρηση που απασχολεί 4 άτομα και να μην ξέρει κανείς τίποτα για σένα. Να προσθέσω δε ότι ζω και σε μικρό μέρος. Είναι καθαρά αυτή η νοοτροπία, ότι αν κάνεις παιδί αποκτάς την υπέρτατη γνώση που είναι φαίνεται κρυφή στους υπόλοιπους. Εν τω μεταξύ η πλάκα είναι ότι είμαι πολύ δημοφιλής στα παιδάκια, ίσως μάλιστα επειδή δεν τους φέρομαι μαμαδιστικα αλλά με τον τρόπο που πρέπει να φέρεται μια παιδαγωγός. Και σε σεμινάρια πάω και ψάχνομαι διαρκώς.
Αγαπητο 4 ξεκινας γιατί οι αλλοι όταν λες όχι δεν το καταλαβαίνουν...και μετα λες ότι δεν λες όχι αλλα δικαιολογίες.Προσεξε να δεις τι κανουν οι ανθρωποι που βαριουνται τα μπλεξιματα.Καποιος προτεινει κατι.Μπορω; Ναι, θελω; ναι, λεω ναιΜπορω; Οχι, θελω; ναι, λεω όχιΜπορω; Ναι;, θελω; όχι, λεω όχιΜπορω; Οχι, θελω; όχι, λεω όχιΟταν όμως ξεκινας να τα μπουρδουκλωνεις με δικαιολογίες μην απορεις που οι αλλοι δεν κατανοουν το "όχι". Τις περισσότερες φορες που εχω δει να συμβαίνει αυτο που λες είναι όταν αυτος που αρνηται δεν αρνηται κατηγορηματικα για να μην φανει κακος και ταλαιπωρει τους παντες, ελπίζω τουλαχιστον να μην είσαι απο αυτους τους" δεν ξερω, θα δω , ισως, μπορει κτλ" που είναι αλλη ξεχωρηστη κατηγορία στην ΚΟΛΑΣΗ!