Στο σημερινό «Α μπα»: ένα άκακο Τέρας

Στο σημερινό «Α μπα»: ένα άκακο Τέρας Facebook Twitter
88


__________________
1.

Πολυαγαπημένη μου Αμπα,
Διαβάζω κ στηρίζω την στήλη πολυυυυ καιρό! Φαίνεται τελικα πως όταν αφαιρέσουμε το "δραμα" από αυτό που ζούμε τότε οι ιστορίες μας αλλάζουν ύφος κ οι απαντήσεις έρχονται ευκολότερα. Η δική μου ιστορία έχει ως εξής: Ειμαι σχεδόν 2 χρόνια με το αγόρι μου. Με αρκετα σκαμπανεβάσματα γενικα. Αυτός, Είναι πολύ τρυφερός, έξυπνος και βαθιά καλός ανθρωπος ενώ στα αρνητικά του θα αναφερω ότι εθελοτυφλεί για πράγματα που δεν θέλει να αντιμετωπίσει, είναι οξύθυμος, χειριστικος κ περνάει μια κακή φάση όπως λέει η οποία όμως κρατάει κάποια χρόνια αφου δεν κάνει κάτι γι αυτήν. Πέσε πίτα να σε φάω δλδ. Τον πρόβλημα, που εγώ έχω μαζί του, είναι το σεξ. Ελάχιστο (μια φορά τον μήνα κ αν), χωρίς φαντασία κ πάθος κ ουσιαστικά χωρίς δίκη του πρωτοβουλία ποτέ. Εννοείται το συζήτησα μαζί του. Του είπα πολυ ευγενικά την δίκη μου πλευρά κ πως με επηρεάζει αυτό. Του ζήτησα να μου πει που μπορεί να φταίω κ πως να το αντιμετωπίσουμε. Αρνείται την διάσταση που του έθεσα, ενώ είναι πραγματική αλλά μου είπε ότι έχω δίκιο, ότι γενικά δεν έχει διάθεση, ότι θέλει να το δουλέψει κ αλλά τέτοια. Μήνες μετά τα πράγματα ξανά είναι ίδια. Το ανέφερα ξανά, με τις ίδιες απαντήσεις. Τι κάνω; Το σεξ για μένα είναι πολύ σημαντικό. Μου λείπει κ ίσως με πληγώνει γιατί το βλέπω ως έλλειψη ενδιαφέροντος. Έχω συναισθήματα για εκείνον κ θα ήθελα να συνεχίσω να είμαι μαζί του αλλά δεν ξέρω αν μπορώ. Είμαι 30 κ εκείνος 32. Τι να κάνω;
-Εύα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δε νομίζω βρε παιδί μου ότι το μοναδικό σου πρόβλημα που έχεις εσύ μαζί του είναι το σεξ. Μάλλον αποτέλεσμα είναι. Αν περνάει μια κακή φάση εδώ και χρόνια, ενώ δεν κάνει τίποτα για αυτή, λες να είναι το θέμα του σεξ ξεχωριστό; Σου είπε, άλλωστε, ξεκάθαρα, ότι δεν έχει γενικά διάθεση. Δεν βλέπω να συνδυάζεις όλες τις πληροφορίες μεταξύ τους, και το συμπέρασμα που βγάζεις είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος; Προσπάθησε να ακούσεις αυτά που σου λέει. Βάλε μέσα στον υπολογισμό και τα «αρκετά σκαμπανεβάσματα», που δεν μας αναλύεις. Και πες μου πώς εξηγείς εσύ μέσα σου ότι είναι βαθιά καλός άνθρωπος και πολύ τρυφερός, αλλά ταυτόχρονα χειριστικός και οξύθυμος. Ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος που είναι οξύθυμος; Πάλι μοιάζει σα να μην βλέπεις καθαρά, σα να μην ακούς με προσοχή, σα να μην έχεις συνδυάσει τις πληροφορίες που έχεις σε ένα ενιαίο σύνολο.


Αναρωτιέμαι αν είναι επειδή δεν μπορείς, ή επειδή κι εσύ εθελοτυφλείς με τον δικό σου τρόπο. Σκέψου το.


__________________
2.

Α μπα μου, με τους συναδέλφους ποσό κοντά ερχόμαστε;
θα κλείσω ένα χρόνο που άρχισα να εργάζομαι μετά τις σπουδές, στην Αγγλία λοιπόν. Εδώ βλέπω δε βγαίνουν συχνά οι συνάδελφοι όλοι μαζί κ δεν αποκτούν πολύ στενές φιλικές σχέσεις, βέβαια ίσως φταίει η κουλτούρα της εταιρία μου. Από την άλλη δικτυώνονται φμπου ισως και γουατσ Απ.
Η ερώτηση μου λοιπόν είναι ότι αν κ οι περισσότεροι είναι φιλικοί ταυτόχρονα υπάρχει ανταγωνισμός και νιώθω ότι δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν αφού ξέρω ότι κουτσομπολεύουν πολύ - με το που βγει κάποιος απ το γραφείο. Άρα πως το διαχειρίζομαι, με έκανε add στο Facebook ο ένας και δε το δέχτηκα σίγουρα το είπε αυτός στους άλλους. Αλλά γιατί να δικτυωθω όταν ξέρω φίλοι δε θα γίνουνε και απλά από περιέργεια θες να δεις τη ζωή μου (που σιγά τις φωτό που έχω αλλά και πάλι). Το σκέφτομαι καλά; από την άλλη να έχεις συμμάχους, φίλους στη δουλειά είναι το ιδανικό όμως εγώ είμαι ένα απο τα λίγα κορίτσια και τα νεότερα και όταν μου κάνουν ερωτήσεις τύπου πχ αν βγαίνω με κάποιον (γίνονται και κάφροι) μου σηκώνονται τα μαλλιά και ούτε θέλω παρτίδες.
Τι κανείς λοιπόν δίνεις φμπου η κινητό σε κάποιους που δήθεν το παίζουν πιο φιλικοί αλλά και αυτοί σε κάνουν να νιωθεισ άβολα κάποιες φορές η σε κανένα με το φόβο να θεωρηθεις απόμακρη.
-Business woman


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Οι φίλοι στη δουλειά είναι το ιδανικό, αλλά βλέπεις ότι σε αυτό το γραφείο το κλίμα είναι πολύ μακριά από το ιδανικό. Αφού όπως λες κουτσομπολεύουν ό,τι και να κάνεις, διάλεξε για ποιον λόγο προτιμάς να σε κουτσομπολεύουν: για πράγματα που ξέρουν για σένα, ή επειδή δεν ξέρουν τίποτα για σένα. Το «απόμακρη» δεν είναι και το χειρότερο που μπορείς να ακούσεις. Δεν έχεις υποχρέωση να είσαι φιλική μαζί τους πέρα από τα τυπικά στη δουλειά. Όπως και στα ριάλιτι σόου, δεν πήγες εκεί για να κάνεις φίλους. Είναι και η πρώτη σου δουλειά. Στο μέλλον ίσως βρεθείς σε καταλληλότερο περιβάλλον για σένα.

 

__________________
3.

Μαγείρεμα έχω μάθει από μόνη μου, πρώτα με βιβλία μαγειρικής κι έπειτα, όταν έφτασε το ίντερνετ και στη χώρα μας και στο σπίτι μου κάπου στο 1998 ή 2000, από εκεί. Χρόνια ολόκληρα και σπάνια βρίσκω εντελώς υγιεινές συνταγές. Δηλ οι περισσότερες έχουν τουλάχιστον τσιγάρισμα, το οποίο, ως μικρής διαρκείας τηγάνισμα, είναι ανθιυγιεινό. Οπότε πάντα προσαρμόζω τις συνταγές. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Γιατί να μην είναι το πιο σύνηθες οι υγιεινές συνταγές κι όχι το αντίθετο;
- Ερασιτέχνης μαγείρισσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι στόχο το σούπερ υγιεινό φαγητό, οι περισσότεροι έχουν για στόχο το νόστιμο, που δεν είναι απαραίτητα ανθυγιεινό, βέβαια. Τρώμε επειδή χρειαζόμαστε την ενέργεια, αλλά βασικά τρώμε επειδή το φαγητό είναι από τις σπουδαίες απολαύσεις της ζωής. Δεν είμαστε ρομπότ για να γεμίζουμε μπαταρίες με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο. Στα τραπέζια το επιθυμητό είναι να σου πουν «αχ τι ωραίο που το έκανες» και όχι «αχ τι υγιεινό που το έκανες».


Νομίζω ότι έχεις βάλει τον πήχη του «υγιεινού» σε εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια. Tο τσιγάρισμα, ή σωτάρισμα, όταν γίνεται σωστά, δεν είναι ίδιο με το τηγάνισμα. Αν βάζεις πολύ λάδι και αφήνεις το φαγητό να μείνει εκεί ακίνητο για ώρα μέχρι να μαυρίσει, δεν τσιγαρίζεις, τηγανίζεις. Το τσιγάρισμα είναι άλλη μέθοδος και σε άλλη θερμοκρασία, και δεν θα έλεγα ότι όλοι συμφωνούν ότι είναι ανθυγιεινό, αντιθέτως θεωρείται υγιεινό από πολλούς επίσημους φορείς. Επίσης το τι βρίσκεις, ειδικά στο ίντερνετ, εξαρτάται από το πού ψάχνεις. Δεν θα έλεγα ότι είναι δύσκολο να βρεις υγιεινές συνταγές, ειδικά σήμερα. Μου κάνει εντύπωση που λες ότι είσαι στο ίντερνετ δεκαεφτά χρόνια και βρίσκεις υγιεινές συνταγές «σπάνια». Μπορείς να στραφείς στην γιαπωνέζικη κουζίνα όμως, και θα βρεις αυτό που ψάχνεις, πιστεύω.

__________________
4.

Για αλλη μια φορα τσακωθηκα με τον πατερα μου. Δυστυχως ενω μικρη ειχα την τελεια εικονα γι αυτον, σιγα σιγα αυτο καταργειται. Πλεον πιστευω οτι ειναι ενας φωνακλας, νευρικος που δεν μπορεις να συζητησεις κατι μαζι του γιατι παντα τσαντιζεται και στην λεει. Δυστυχως αρχισα να δουλευω μαζι του και απο τοτε εχουμε επικους καβγαδες ασυμφωνιας. Οτι και να πω η προτεινω νευριαζει και το παιρνει οτι τον αμφσβητω. Μια παρατηρηση να κανω ξαφνικα ειμαι η πιο ηλιθια του κοσμου. Σημερα μου φωναξε μπροστα σε κοσμο και του ειπα μετα να μην το ξανακανει γιατι με προσβαλλει και αντι να μου ζητησει συγνωμη η κατι, μου ειπε μου φαινεται α σταματησουμε να συνεργαζομαστε γιατι ολο προσβαλλεσαι. Αυτο συμβαινει αρκετα συχνα και δυστυχως το ιδιο εκανε και στην μαμα μου επι χρονια (την υποτιμουσε, της φωναζε) με αποτελεσμα η μαμα μου να εχει γινει απολυτα νευρικη, θυμωμενη, ισως και καταθλιπτικη. Νιωθω οτι εχω παθει το ιδιο. Νιωθω οτι μερικες φορες πνιγομαι, οτι δεν τον αντεχω και στεναχωριεμαι γιατι πριν συνεργαστουμε ημασταν καλα και τωρα ολο πλακωνομαστε. Δεν ξερω πως να το χιεριστω πλεον. Να μην του δινω σημασια και να κανω τη δουλεια μου? Να σηκωθω να φυγω και να τον παρατησω? Ειλικρινα δεν ξερω πλεον αν μπορουμε να εχουμε καλες σχεσεις με τους γονεις μας. Ειμαι τοσο στεναχωρημενη, νευριασμενη, απελπισμενη. Ειναι αυτη η συμεριφορα του κακοποιητικη? Καταλαβαινεις οτι κι εγω εχω περιεργες αντιδρασεις και νευριαζω ευκολα αλλα δεν μπορω να μην μπορω να εκφρασω γνωμη συνεχεια. Θα χαρω να μου πεις μια αποψη,
- Στεναχωρημενη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πότε κατάλαβες ότι υποτιμάει την μητέρα σου εδώ και χρόνια και την έχει κάνει νευρική και θυμωμένη; Γιατί αν το ήξερες, και τώρα στενοχωριέσαι που χάσατε την τέλεια σχέση σας, δεν γίνεται να μην εντοπίσω το πόσο περιορισμένα τον έβλεπες για όλη σου τη ζωή.


Για τα άλλα δεν μπορώ να έχω άποψη, γιατί δεν μιλάς για τον εαυτό σου, μιλάς για κάποιον τρίτο, και είναι αδύνατον να εκτιμήσει κανείς έναν τρίτο μέσα από τα λόγια σου. Το φίλτρο σου είναι πολύ παραμορφωτικό, θέλεις δεν θέλεις, όσο αντικειμενικά και να νομίζεις ότι περιγράφεις την κατάσταση. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι ότι δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις, αλλά αν θεωρείς ότι η δουλειά μαζί με τον πατέρα σου δεν σου βγάζει τον καλό σου εαυτό, αν φύγεις δεν θα τον «παρατήσεις», θα κάνεις ό,τι είναι καλύτερο και για τους δύο σας, όπως και για την δουλειά. Ίσως σε κάποια χρόνια να είσαι σε θέση να το χειριστείς καλύτερα, όταν ξεκαθαρίσει περισσότερο το τοπίο, γιατί τώρα μου φαίνεται ότι δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς σχέση έχετε, τι σχέση είχατε, και ποια είναι η δυναμική σας ως οικογένεια.


__________________
5.

Νιωθω περιεργα. Δεν ξερω αν ειναι καταθλιψη η κατι αλλο αλλα δεν εχω ορεξη για τιποτα κι εχω πολλα νευρα που τσακωνομαι με ολους. Ψαχνω τροπους να συνελθω και δεν ξερω αν ολο αυτο πηγαζει απο μεσα μου η αν οφειλεται σε κακοποιητικες συναισθηματικα σχεσεις που εχω ειτε με την οικογενεια μου ειτε με τον συντροφο μου. Δεν ξερω δηλαδη αν αυτοι με κανουν να νιωθω σκατα η αν απλα εγω ειμαι ετσι κι αλλιως χαλια. Πως καταλαβαινεις οτι καποιος ειναι κακοποιητικος συναισθηματικα μαζι σου? Αν ας πουμε σου λεει εισαι χαζη η τουβλο? Αν φωναζει με μια αντιπροταση που θα κανεις? Αν σου λεει μη μιλας οποτε πας να πεις τη γνωμη σου? Αν σου επιβαλλει μονο αυτο που θελει αυτος? Ποτε εν τελει καταλαβαινεις οτι καποιος ανθρωπος σου προκαλει αυτα τα συναισθηματα φοβου και ανασφαλειας και δεν τα εχεις απο μονος σου? ΜΗπως απλα καποιος ειναι ανασφαλης και απλα μεταφραζει οποιδηποτε συμπεριφορα αλλων ανθρωπων σαν επιθεση? Εχω μπερδευτει
- μαλλον κακοποιημενη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ξέρεις πάρα πολύ καλά πότε κακοποιείσαι, αλλά επειδή δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αμφιβάλλεις. Είσαι μπερδεμένη γιατί όσο περισσότερο μένεις σε κακοποιητική σχέση, τόσο περισσότερο αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου, οπότε μπαίνεις σε έναν φαύλο κύκλο που ο «σύντροφος» εντείνει, γιατί ακριβώς αυτό θέλει, να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου ώστε να σε ελέγχει. Αν σταματήσεις να αμφιβάλλεις για την οφθαλμοφανέστατα επιθετική και κακοποιητική συμπεριφορά, θα τον εγκαταλείψεις το επόμενο δευτερόλεπτο, οπότε συνεχίζει την καταπίεση για να μην τα καταφέρεις ποτέ.


Όταν φοβάσαι μαζί με έναν άνθρωπο, είναι πάρα πολύ σοβαρό μήνυμα που πρέπει να λάβεις. Ποτέ μην το αμφισβητείς. Πρώτα φύγε, και μετά δες ποια είναι τα δικά σου τραύματα. Φύγε, και μετά πήγαινε σε έναν ψυχολόγο για να αντιμετωπίσεις τον μηχανισμό που σε κάνει να μην εμπιστεύεσαι τα συναισθήματα σου, σε επικίνδυνο σημείο μάλιστα.


__________________
6.


Την Αργυρώ τη γνώρισα πέρυσι τέτοιο καιρό.. Ήταν μια κοπέλα που έκλαιγε καπνίζοντας, ή κάπνιζε κλαίγοντας, ότι θες έξω από ένα νοσοκομείο. χωρίς καμιά ερωτική πρόθεση αρχικά (είχε και τα ζόρια της η κοπέλα με την υγεία του αδερφού της) γνωριστήκαμε.

Η τουλάχιστον νομιζα ότι γνωριστήκαμε. Νόμιζα μοιάζαμε πάρα πολύ. «υποτίθεται» έκανε μεταπτυχιακό αλλά δεν ασχολιόταν, τα προσωπικά της ήταν χάλια, έπνιγε τον πόνο της στα τσιγάρα και στους καφέδες. Νόμιζα ότι είναι ένας κουλτουρέ πουθενάς όπως και γω. έπιασα τον εαυτό μου να υπερβάλλει για να την εντυπωσιάσει. Για το τι θα κάνω στο μέλλον για το ότι ασχολουμαι με το πιανο και το τενις κλπ κλπ.. ενώ εγω ουσιαστικα δεν εχω πατησει ποτε στο τει που εχω περασει και πιανο επαιξα τελευταια φορα πριν 2 χρονια γιατι μου λείπει η πειθαρχία που χρειάζεται ένα όργανο και βασικά οποιαδήποτε άλλη πειθαρχία ασε που στο τενις δεν ειχα λεφτα να συνεχισω. Α και για τα λεφτά προσπάθησα να μην με περασει για φουλ φτωχαδάκι. Δεν ειπα ψέμματα απλά ήθελα την αποδοχή της no matter what .

Περνάει μήνας, κάνω κίνηση, ξεκινάμε μονο με σεξ λέει (εκεινη το λέει εγω είμαι ερωτευμένος) και αρχιζω να περνάω πολύ χρόνο μαζί της. Και τελικα.... Δεν ήταν η εναλλακτική αναρχογκόμενα που νόμιζα. Έβγαλε και τα μαθηματα του μεταπτυχιακου που και καλά τα πήγαινε χάλια (τι να πω ίσως για τους δικηγόρους χάλια σημαίνει όχι τέλεια, είναι δικηγόρος), τελικά δεν ήταν μέσα στην οικονομική κακομοιριά που ήμουν εγώ, τελικά δεν ήταν καμμένο χαρτί όπως εγώ. Βγαίνει για κοκτεηλ και δεν αραζει σε παγκάκια με περιπτερομπυρες όπως εγω. Έκανα λάθος εκτίμηση. Και αντί να ξενερώνω σιγά σιγά να μαζεύω κουβαδάκια ερωτευόμουν όλο και παραπάνω. Μια ζωη (από 15 μεχρι τώρα που είμαι 21 βασικά) τα έφτιαχνα με τις πιο αλτερνατιβ τυπισες που κυκλοφορούσαν, όσο πιο αντεργκράουντ τόσο καλύτερα γιατι και γω τέτοιου στυλ είμαι. Και που λες έτσι νομιζα ότι είναι και η Αργυρώ αλλά μου βγήκε 26 χρονών δικηγόρος και γω 21.. τι?

Τελικά γινόμαστε ζευγάρι και είμαστε μαζί 8 μήνες τώρα. δεν με μειώνει ποτέ για τον τρόπο ζωής μου. Που βασικά δε ζω, υπάρχω, δεν κάνω με τη ζωή μου τίποτα απλά τρώω τα ελάχιστα λεφτά των γονιων μου και πλέον και της αργυρως που με έχει λίγο στην ευθυνη της γιατι αν δεν ενδιαφερθει καποιος η αληθεια είναι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μόνος μου. Και γυρνάει στο κεφάλι μου συνέχεια αυτό που μου ειχε πει παλιά ότι της αρεσει που εχω πολλα ενδιαφέροντα και στοχους ενώ εκεινη ειχε χασει το motivation. Τα οποια είναι σκετες μπούρδες αλλά ετσι νόμιζε.. ότι ξερω πολύ καλά τι μου γίνεται ενώ εκείνη ήταν χαμένη. εδώ και ένα ολόκληρο κείμενο προσπαθώ να πω ότι ήταν ανάποδα. Αυτή ξέρει τι της γινεται και είναι φουλ ανεξάρτητη ενώ εγω δεν ξέρω τι μέρα είναι και αν δε μου μαγειρεψει καποιος θα πεθάνω από πείνα.
Έχει αρχίσει να μου λέει να γίνομαι ανεξάρτητος και να προσεχω τον εαυτο μου και να μη στηριζομαι σε κείνη θυμώνω γαμώτο γιατί δεν ξέρω τι να κάνω δεν έχω ιδεα πώς να ζω ανεξάρτητα. Μου είπε να πιάσω και δουλεια αλλά όπου πάω με διώχνουν γιατι πάντα αργω ακομα και στη συνέντευξη. στρατο δε θέλω να πάω και ούτε με τη σχολή θέλω να ασχοληθώ γιατι δε μου αρεσει το αντικειμενο και δεν ξέρω καν τι μου αρέσει. Προς στιγμή το μόνο που μου αρέσει είναι να είμαι με την αργυρώ πραγματικά την αγαπάω πάρα πολύ και είναι το μόνο μου ενδιαφέρον μεσα στη μερα. Αλλά δε θα αρχίζει να τσινάει και αυτή? Που μενουμε μεσα γιατι δεν έχω λεφτά και δε θέλω να μου πληρώνει συνέχεια ή που δουλεύει και επιστρέφοντας εγώ θα είμαι σπίτι της και αν και κουρασμένη θα πρέπει να μου μαγειρεψει και να ασχοληθει μαζί μου. Τι να κάνω να μην της είμαι ένα παράσιτο? Εκείνη μου φέρεται τέλεια με αγαπάει αλλά νομίζω ότι κάποια στιγμη θα γυρίσει να μου πει ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΜΕ ΠΙΕΖΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΠΙΤΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ αλλά εννοείται δεν το χει πει ποτε αλλα κάτι μου λέει ότι το σκέφτεται. Και θα της έκανα χώρο, αλλά όποτε το κάνω χάνομαι πάλι γίνομαι χάλια κάνω βλακείες στεναχωριέμαι νιώθω άρρωστος. Έχετε καμια προτασουλα τι να κάνω να μη με χωρίσει? Δεν έχει πει κάτι σχετικό απλά εγώ στη θέση της θα χώριζα φαντάζομαι. Δε θέλω να τη χάσω μακάρι να μπορούσα να τη φροντίσω όπως μπορώ και ας είμαι 5 χρόνια πιο μικρός. Επειδη λένε όλοι η αγάπη δε φτάνει και η αγάπη δε φτάνει και με αγχώνουν.. ότι μια μέρα θα μου δώσει τα παπούτσια στο χέρι και θα μου πει ότι η αγάπη δε φτάνει..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα ήθελα πολύ να καταλάβω ποιο θεωρείς ότι είναι το πρόβλημα σου. Ότι επειδή είσαι όπως είσαι, θα χάσεις την Αργυρώ, και ρωτάς πώς θα γίνει να μην τη χάσεις, αλλά χωρίς να αλλάξεις;


Αν ρωτάς αυτό, δεν έχω να σου πω κάτι. Όποιος ξέρει τα εκατό του πολύ σοβαρά προβλήματα και αυτό που ελπίζει είναι να πάρει λίγη παρατασούλα στην άνετη ζωή που κατάφερε να κουτσοφτιάξει, δεν εμπνέει για λήψη βοήθειας.


Αν πίσω από όλα αυτά κρύβεται κάπου η ερώτηση «πώς μπορώ να αλλάξω, γιατί αυτό που είμαι τώρα μου δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα, ενώ δημιουργεί προβλήματα και στους ανθρώπους που αγαπώ», τότε η απάντηση είναι ότι αν αυτό που είσαι σε ταλαιπωρεί και πιστεύεις ότι έχεις φτάσει σε σημείο να θέλεις να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου, τότε η λύση που έχεις είναι ο ψυχολόγος. Με θεραπεία μόνο θα μάθεις να γίνεις ανεξάρτητος. Δεν ξέρω πώς έφτασες σε αυτό το σημείο, ούτε εσύ ξέρεις, όπως φαίνεται, γι' αυτό ο ψυχολόγος είναι η μόνη σου λύση. Τα ελάχιστα λεφτά που τρως από τους γονείς σου δεν θα γίνουν μπύρες στο παγκάκι, ή ό,τι άλλο τα κάνεις, θα τα επενδύσεις στον εαυτό σου για να τον σώσεις. Θα πετύχεις αν η Αργυρώ σε όλα αυτά είναι αφορμή για να δραστηριοποιηθείς, και όχι ο κύριος λόγος.

_________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,
Θα ήθελα να μοιραστω μαζι σου ενα πρόβλημα οικογενειακής φύσεως. Ειμαι 25 χρόνων κι εχω δυο ανιψιές 11 και 7 ετών, στα ματια των οποίων ειμαι η καλύτερη θεία του κόσμου (τα λογια τους μεταφέρω, μην παρεξηγηθούμε!). Δεν βλεπόμαστε πολυ συχνά γιατι η αδελφή μου μένει στο εξωτερικό, ομως κάθε φορα που επιστρέφουν κανουν σαν τρελές για να με δουν. Επειδη έγινα θεία αρκετα νεα, νομιζω οτι για εκείνες ήμουν περισσότερο μια Μπάρμπι φυσικού μεγέθους παρα μια απλή συγγενής. Ωστόσο το θέμα μου ειναι το εξής: νιωθω τρομερά άβολα με τα παιδιά γενικα, ακομα και με τις ανιψιές μου. Δεν ξερω πως να φερθώ, τι να πω, δεν ξερω καν πως να παίξω μαζι τους· καθε φορα που βρίσκομαι με παιδιά, με διακατέχει ενας ψιλό-πανικός μαζι με τρομερή αμηχανία. Ποτε δεν θεώρησα τα μωρά χαριτωμένα, ποτε δεν έπαιξα τη "μαμα" ουσα εγω μικρη κι επισης δεν σκοπεύω ν'αποκτησω δικα μου παιδιά. Οσες φορές τα εχω παει καλα με ανήλικα άτομα ηταν συνήθως εφηβικής ηλικίας και πολυ συγκεκριμένου χαρακτήρα, σε φάση δηλαδη οπου μπορούσαν να κανουν μια σχετικά ώριμη κουβέντα. Κατα συνέπεια, ομολογώ οτι δεν ειμαι τοσο "καλη θεία" όσο με βλέπουν οι ανιψιές μου. Όσο δεν βλεπόμαστε δεν τις παίρνω τηλέφωνο γιατι δεν νιωθω την ανάγκη να το κανω, κι επισης δεν εχω τι να τους πω. Οταν παλι βρισκόμαστε, αποφεύγω παση θυσία να βρεθώ μονη μαζι τους γιατι παλι αισθάνομαι αμηχανα και βαριεμαι. Να, και μόνο που το γράφω αισθάνομαι τρομερές ενοχές, ομως ειναι η αλήθεια! Αισθάνομαι ενοχές ακριβως γιατι οι ίδιες δείχνουν να θελουν να περνούν χρόνο μαζι μου, αλλα και επειδη νιωθω πίεση απο όλη μου την οικογένεια να το κανω. Επειδη ειμαι νεα κι ειμαι γυναίκα, ολοι περιμένουν απο μενα να γουστάρω τρελα να περνάω χρόνο μαζι τους, ομως η αλήθεια ειναι οτι απο την πρώτη στιγμη που τις κράτησα στην αγκαλιά μου στο μαιευτήριο, ποτε δεν ένιωσα κατι το συγκλονιστικό. Τις αγαπάω, ομως απο μακρια.
Ειναι τελικα τοσο κακο να θελω να ζω αποκλειστικά σ'εναν κοσμο ενηλίκων; Πιστεύεις οτι εχω κανει κάπου λαθος ή οτι παραείμαι παράξενη; Οτι υπονομεύω τη σχέση μας και στο μέλλον μπορει να χτυπάω το κεφαλι μου στον τοίχο; Ή τελικα το οτι την οικογένεια μας δεν τη διαλέγουμε ισχύει και ως προς τα ανήλικα μέλη της;
Σ'ευχαριστω για τα φώτα σου!
- Κακιά θεια

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όσο και αν δεν το καταλαβαίνεις, κάτι κάνεις σωστά, για να θέλουν τόσο πολύ να είναι κοντά σου. Ίσως το γεγονός ότι δεν υποκρίνεσαι, δεν προσπαθείς να τις κερδίσεις, ούτε να τις νουθετήσεις, δεν ανταγωνίζεσαι, και είσαι απολύτως ο εαυτός σου, να είναι πολύ αναζωογονητικό για τα κορίτσια αυτά.


Δεν είσαι τέρας πάντως, μην ανησυχείς. Είναι πολλοί που δεν μπορούν να βρουν κανάλι επικοινωνίας με τα παιδιά (ή με τα ζώα), αλλά είναι τεράστιο το ταμπού και ελάχιστοι τολμούν να το ξεστομίσουν. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι, ειδικά αφού ζείτε μακριά και βλεπόσαστε σπάνια. Οι ανιψιές σου θα μπουν σύντομα στην εφηβεία και θα αποκτήσετε μια σχέση που όπως φαίνεται μπορείς να στηρίξεις, πριν το καταλάβεις καλά καλά θα είναι ώριμες κοπέλες και η βάση που έχετε τώρα μπορεί να εξελιχθεί σε μια πολύ ωραία και κοντινή σχέση. Ελπίζω να μην παρεξηγηθείς όμως αν τελικά μπουν στην εφηβεία και αποφασίσουν ότι είσαι ο πιο βαρετός άνθρωπος του κόσμου. Πρόσεχε τι εύχεσαι ?

88

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 ρωτας τι κανεις? Χωριζεις τι αλλο να κανεις?? Αμα στα 2 χρονια που εισαστε μαζι κανετε σεξ μια φορα το μηνα στα 5 χρονια ποσο θα κανετε μια φορα το χρονο? Για μενα κ κανενα αλλο θεμα να μην ειχες αυτο θα ηταν αρκετο.. τα περι αλλαγης τα ακουω βερεσε.. αμα θες να περναει καλα ο ανθρωπος σου τον κανεις να περνσει καλα. τελος. Το "θα" το σπειρανε και δε φυτρωσε που ελεγε και η γιαγια μου. Να παει να βρει μια ξενερωτη που θα της ειναι αρκετο το μια φορα το μηνα κ να ειστε ολοι ευτυχισμενοι. Αντε γιατι νευριαζω.
#6 Καλο μου.. πολυ σε συμπαθησα, που παρολο το νεαρο της ηλικιας σου, και ενα αλφα επθπεδο αυτογνωσιας εχεις και πολυ θαρρος για να παραδεχτεις ολα αυτα. Μπραβο σου. Θα ηθελα να μπορεσω να σου πω μπραβο και για τα επιτευγματα σου αλλα θα γινει κ αυτο. Δεν ειναι ακομα η ωρα γιατι εισαι λιγο στα χαμενα. Καποιος λογος θα υπαρχει. Κ εγω ετσι ημουν αλλα οταν αρχισα τον ανηφορο τα πηγα μια χαρα. Κ εσυ θα τα πας αν θελεις. Το οτι θαυμαζεις την αργυρω ειναι καλο. Σημαινει οτι θες να της μοιασεις. Μην επαναπαυεσαι ομως γιατι περνανε τα χρονια. Κ εμενα δε μ αρεσε η σχολη αλλα την εβγαλα. Βαλε στοχο ποσα μαθηματα το μηνα θες να περνας και στρωσου. Οσο στρωνεσαι τοσο θα βρισκεις κ την αυτοπειθαρχια.. θα τη χανεις κ θα την ξαναβρισκεις. Αλλα θα κοιτας μακρια, το στοχο. Κ ας μη φαινεται ξεκαθαρος. Η αργυρω δεν ξερω γιατι ειναι μαζι σου (δεν εχουν ολοι οι ανθρωποι την αναγκη να θαυμαζουν τον συντροφο τους μαλλον), ουτε αν θα σε χωρισει ξερω.. αλλα εσυ θα μεγαλωσεις κ τα 21 σου χρονια δε θα ειναι παντα η δικαιολογια. Γιαυτο μη σκεφτεσαι τι θα κανει η αργυρω αλλα τι θα κανεις εσυ. Εσυ λες θα σε χωριζες αν ησουν στη θεση της.. τοτε γινε αυτος, τον οποιο δε θα χωριζες. Μονο ετσι μπορει να γινει κατι. Καλη τυχη! Και δε χρειαζεται απαραιτητα ψυχολογος κ λεφτα. Και τα βιβλια κανουν τη δουλεια τους ορεξη να εχεις. Μαζι με τις μπυρες στο παγκακι παρε κ κανα δανεικο βιβλιο κ θα σου ανοιξουν τα ματακια σιγα σιγα... αντε γιατι θα μετανιωνεις μετα για αυτα που δεν εκανες οταν ησουν νεος κ ειχες απειρο χρονο. Συγγνωμη για την πολυλογια αλλα ταυτιστηκα.. κ εγω καπως ετσι τα περασα τα φοιτητικα χρονια.
#6 Έχεις πολύ πλάκα και φαίνεσαι ωραίος τύπος. Αυτό που είπες ότι για τους δικηγόρους, το χάλια είναι όχι πολύ τέλεια είναι πολύ καλό (είμαι και εγώ δικηγόρος και όντως ισχύει). Νομίζω αυτό είναι και το δυνατό χαρτί σου στη σχέση σου με τη συνάδελφο. Ίσως της δίνεις την ανεμελιά ή το χιούμορ, που λείπει από τη ζωή της, αφού ως νέα δικηγόρος, σίγουρα πιέζεται πολύ από τη σοβαροφάνεια του χώρου μας.Ειδικά αν είναι όπως λες κάπως εναλλακτική και της αρέσουν οι τέχνες και οι πιο χαλαρές καταστάσεις, θα έχει τρομοκρατηθεί στα γραφεία.Κατά τη γνώμη μου, αν δεν θέλεις να είσαι η προσωρινή ανάπαυλα μέχρι η Αργυρώ να συνηθίσει τον καινούριο της ρόλο, ως ενήλικη εργαζόμενη, σε πολύ απαιτητικό και βίαιο χώρο, άρχισε να κάνεις αλλαγές.Έχεις πράγματα να κάνεις. Τελείωσε το ΤΕΙ σου ας πούμε. Το ότι δε σου αρέσει κάντο γαργάρα. Πιστεύεις ότι οι σχολές, που τελειώσαμε οι περισσότεροι, μας τρέλαιναν; Απλά και ρεαλιστικά, κάτι πρέπει να σπουδάσεις. Αν υποφέρεις στη σχολή σου, ξανάδώσε ή βρες κάτι να μάθεις να κάνεις.Αν και δεν έχετε σοβαρή διαφορά ηλικίας, είστε σε εντελώς άλλη φάση. Στα 21 είσαι ακόμα ο χαμένος φοιτητής. Έχεις κάθε λόγο να χαζεύεις απεριόριστα, να κάθεσαι με τις ώρες σε παγκάκια και να πίνεις περιπτερομπύρες (πολύ αστείο το βρήκα), να κάνεις ταβανοθεραπείες, να τσακώνεσαι στα κυλικεία για το ποια είναι η πιο δύσκολη σχολή και γενικά η κύρια απασχόληση σου να είναι το περιπατητικό σκέψιμο.....Η άλλη πάλι, είναι σε φάση, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.Σκέψου μήπως και εσύ δεν καλύπτεσαι τελικά. Πάντως η σχέση με άτομα που είναι δραστήρια, είναι καλή ευκαιρία να κινητοποιηθείς προς τα πάνω. Βέβαια το προς τα πάνω είναι σχετικό.Αλλά επειδή βλέπω ότι έχεις επαφή με τον εαυτό σου και δεν τα ωραιοποιείς, θα σου έλεγα ότι αυτό είναι ένα καλό και σοβαρό στοιχείο μιας προσωπικότητας και εκτιμάται. Μην ακυρώνεις τον εαυτό σου έτσι. Είσαι μόλις 21
Άσχετο λίγο αυτό που θα πω αλλά μιας και βρήκα συνάδελφο ας το μοιραστώ. Αυτή η σοβαροφάνεια του χώρου μας, η υπεροψία μας χτυπάει απίστευτα επίπεδα. Λες και το κοστούμι είναι που σε κάνει επαγγελματία και όχι ο επαγγελματισμός. Στην ηλικία της κοπέλας νόμιζα ήμουν έτοιμη να ανοίξω τα φτερά μου χωρίς να λαμβάνω υπόψη οπως είπες πολύ εύστοχα τη βιαιότητα του χώρου. Ήξερα την σοβαρότητα του χώρου, μου άρεσε γιαυτό και τον επέλεξα. Αυτή η σοβαροφάνεια όμως ήταν μια πίεση που δεν είχα υπολογίσει και ως μικρή και ως κοπέλα ανάμεσα σε μεγαλύτερους άνδρες έπρεπε να πνίξω τον όποιο φόβο μου γιατί ήταν εύκολο σε αυτό το στρεσογόνο περιβάλλον να κλατάρεις. Στο εξωτερικό ήμουν αλλά και στην Ελλάδα δεν νομίζω να διαφέρουν τα πράγματα. Περασμένα ξεχασμένα συνάδελφε, πάει και μια δεκαετία από τότε. Όποτε βλέπω μικρά δικηγοράκια τόσο πρόθυμα ένα μέρος μου χαίρεται και ένα φοβάται. Έχεις δίκιο ότι η κοπέλα μπορεί να βιώνει κάτι αντίστοιχο και να θέλει να ξεφύγει στην προσωπική της ζωή.
#3"..τσιγάρισμα, το οποίο, ως μικρής διαρκείας τηγάνισμα, είναι ανθυγιεινό."πέρα απο το ότι το τσιγάρισμα δεν είναι ανθυγιεινό, αλλά ισούται με το να βάζεις λάδι και στο μαγείρεμα κι όχι μόνο ωμό στο τέλος, και ΟΧΙ με τηγάνισμα, βλέπεις με απόλυτο τρόπο το "υγιεινό", ενώ η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα ισοζύγιο όχι μόνο τροφών αλλά και συνηθειών που και αλληλοεπιδρούν αλλά και λειτουργούν αθροιστικά.σε απλά ελληνικά, τι να το κάνεις αν δεν βάζεις τηγανητό στο στόμα σου, αλλά καπνίζεις,ή, απόδειξε μου εσύ ότι αν στην διατροφή σου υπάρχει ένα 10% τηγάνισμα (ούτε καν τσιγάρισμα) και κάνεις σωστούς συνδυασμούς και επιλογές ειδών και ποσοτήτων, ότι μπορεί να υπάρχει κάποια βλαπτική επίδραση του 10%.όλα αυτά στα λέω γιατί ο τρόπος που το αντιμετωπίζεις ίσως και να έχει όνομα και είναι orthorexia και δεν είναι ότι πιο υγιές για την ζωή σου συνολικά, αν ισχύει.google it..google και τα "υγιεινά" αν σου αρέσουν τόσο. έχει βουνά πληροφορίας στο ιντερνετ.
Συμφωνω κ θελω να προσθεσω οτι αν μαγειρευεις στο σπιτι, και το τηγανητο σου να τρως καμια φορα δεν θα πας απο αυτο πιστεψε με... η πληθωρα των ανθυγιεινων τροφιμων προερχεται απο τη βιομηχανια. Και ο λογος οτι εχουμε τοσες πολλες επιλογες κ αρα τρωμε τοσο συχνα απεξω η ετοιμα απο το σουπερ μαρκετ η πολλα επεξεγρασμενα τροφιμα (οπως μπισκοτα, σοκολατες, πατατακια κλπ) ειναι που βαζει σε κινδυνο την υγεια μας. Εαν ολα αυτα τα εχεις αποκλισει/περιορισει κατα πολυ, τοτε δεν κινδυνευεις απο τη δικη σου μαγειρικη. Αρκει φυσικα να προσεχεις κ τις πρωτες υλες που βαζεις στην κουζινα σου. Δηλαδη αμα παιρνεις το ψαει που εχει προσφορα το σουπερ μσρκετ, πιστεψε με δε θα την παθεις απο το τηγανολαδο.. ιφ γιου νοου γουατ αι μιν...
#3.Υπάρχουν άπειρες συνταγές και τεχνικές για νόστιμο,αλλά πιο ελαφρύ φαγητό.Για το τσιγάρισμα πχ,δε χρειάζεται το κρεμμύδι να ψηθεί τελείως.Λίγο να γυαλίσει αρκεί.Εναλλακτικά μπορείς να το βάλεις με ελάχιστο νερό στο σκεύος να πάρει μια βράση και συνεχίζεις με τα υπόλοιπα.Αν πρόκειται για κρεατικό,χρησιμοποιείς αντικολλητικό σκεύος,που το αφήνεις να ζεσταθεί καλά,και δε χρειάζεται λιπαρή ουσία,για να πάρει χρώμα.Δε βάζεις απ'την αρχή όλο το λάδι και το προσθέτεις προς το τέλος,ώστε να το καταναλώσεις σχεδόν ωμό.Τη βρίσκεις περισσότερο με ψητά ή βραστά.Φροντίζεις η ένταση στη γεύση,να προέρχεται περισσότερο από βότανα,μπαχαρικά,εσπεριδοειδή κ.α. κι όχι τόσο από αλάτι και λιπαρά.Προσέχεις να είναι καλής ποιότητας οι πρώτες ύλες.Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια και δεν είναι μυστικά σε επτασφράγιστο κιτάπι.Από κει και πέρα,εκείνοι που προτείνουν συνταγές έχουν πρώτο μέλημα να είναι νόστιμες και παρουσιάζουν μέσα από αυτές τις τεχνικές τους,τη φαντασία τους στους συνδυασμούς,πουλάνε τον εαυτό τους ως μάγειρα και το προϊόν τους.Ενδεχομένως το νόστιμο κάποιοι να το συνδυάζουν και με το όσο γίνεται πιο υγιεινό.Δεν είναι όμως στις προτεραιότητες τους συνήθως,να σου προτείνουν συνταγές,ώστε να πας τον επόμενο μήνα για εξετάσεις και να βγουν τζάμι.Επίσης οι παραδοσιακές,κλασσικές συνταγές,που μετράνε δεκαετίες και αποτελούν μεγάλο ποσοστό στο σύνολο των συνταγών,εξυπηρετούσαν άλλες ανάγκες κι ήταν προσαρμοσμένες σε άλλο διαιτολόγιο.Για τους ανθρώπους,που έτρωγαν κρέας μια στις δεκαπέντε,μια χαρά ήταν το παραπάνω λάδι στα φασολάκια.
#6Καιρό είχε να μου κάνει τόση εντύπωση μια ερώτηση. Βασικά μοιάζεις γλυκούλης και μέσα στην ανασφάλεια και στο αυτομαστίγωμα και επειδή νιώθω ότι θα φας πολύ τραμπουκισμα στα σχόλια είπα να γράψω και γω που σε συμπάθησα. Η α,μπα τα λέει πολύ ωραία όπως πάντα. Σκέψου τι θες για τον εαυτό σου. Αν σου αρέσει η ζωή σου ως έχει καμιά Αργυρώ και κανένας έρωτας δεν θα είναι αρκετός για να αλλάξεις. Πρέπει να το σκεφτείς πολύ σοβαρά αυτό. Ο φόβος ότι μπορεί να την χάσεις είναι πολύ ισχυρό κίνητρο για αλλαγή, ειδικά αφού δηλώνεις ερωτευμένος, αλλά σκέψου πόσο σαθρό είναι. Σκέψου που θα βασίζεται μια σχέση που ο ένας έχει πιεστεί για να ταιριάζει στα στάνταρ του άλλου. Βέβαια όλο αυτό που γράφεις, βγάζει πολύ έντονα ότι νιώθεις άσχημα με τον τρόπο που έχεις επιλέξει να ζεις. Αν αυτό ισχύει τότε η Αργυρώ δεν είναι η αιτία για την όποια αλλαγή αλλά ένα καμπανάκι το οποίο κάποια στιγμή θα χτυπούσε ούτως η άλλως. Είναι σημαντικό αν όντως αποφασίσεις τελικά να αλλάξεις κάποια πράγματα στη ζωή και στον εαυτό σου, να θυμάσαι οτι αυτό ξεκινάει και τελειώνει σε σένα. Και τέλος να θυμάσαι ότι δεν υπάρχουν μόνο τα άκρα, δηλαδή ή είσαι παράσιτο ή είσαι δικηγόρος που δουλέυει και κάνει και μεταπτυχιακό. Εμένα μου αρέσουν οι άνθρωποι πού είναι πιο χαλαροί και απολαμβάνουν τη ζωή, αρκεί βέβαια να μην γίνεται αυτό σε βάρος των άλλων.
#2"Τι κανείς λοιπόν δίνεις φμπου η κινητό σε κάποιους που δήθεν το παίζουν πιο φιλικοί αλλά και αυτοί σε κάνουν να νιωθεισ άβολα κάποιες φορές η σε κανένα με το φόβο να θεωρηθεις απόμακρη. "εφόσον είανι έτσι η κατάσταση, απλά δεν κάνεις ΕΣΥ προτάσεις για φμ και όταν σου κάνουν εκείνοι ή σου κάνουν αίτημα, τους λες οτι τους βάζεις πολύ ευχαρίστως, αλλά να ξέρουν οτι μόλις που το ανοίγεις, δεν σε εκφραζει και δεν εισαι καθόλου ενεργή στα μέσα αυτά.μετά μπλοκάρεις το περιεχόμενο σου ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ να μην βλέπουν ουτε φιλους ουτε δημοσιευσεις ουτε τπτ και κάνεις το κορόιδο. πολύ απλό. τέτοιου είδους μπλοκάρισμα μουγγό, δεν μπορούν να το αντιληφθούν.αν αλλάξεις δουλειά, τους διαγράφεις κιόλας και τέλος.
#6Ρε μεγάλε... αφού τα λες μόνος σου, τι συμβουλή περιμένεις;Βρες μια δουλειά, μια οποιαδήποτε δουλειά. Όχι για να ανέβεις στα μάτια της. Για σένα. Για να είσαι ανεξάρτητος και να μη σε λένε βδέλλα. Βρες ενδιαφέροντα. Μάθε ξεχωρίζεις την κουλτούρα από την ψευτοκουλτούρα. Συνέχισε το τέννις, υπάρχουν σωματεία, αν σου αρέσει το τέννις. Αν δεν φτάνουν τα λεφτά παίξε πινγκ πονγκ, που είναι σε μικρότερη κλίμακα. Προϋπόθεση να πιάσεις βουλειά βέβαια. Διαφορετικά, παίξε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ, που είναι πιο λαϊκά αθλήματα.Προφανώς, για να είναι μαζί σου κάτι σου βρίσκει. Την βοήθησες με τον τρόπο σου σε δύσκολες στιγμές, κάνεις καλό σεξ, σε συνήθισε και την κάνεις να αισθάνεται οικεία, κάτι σου βρίσκει. Αλλά αργά ή γρήγορα θα σε αφήσει. Πρώτον, γιατί είσαι σχεδόν σαν ένα συμπαθητικό κατοικίδιο και, δεύτερον, γιατί είσαι 21 και είναι 26. Σε λίγο θα αρχίσει να ψάχνεται για κάποιον με τον οποίο θα μπορεί να μοιραστεί τη ζωή της, να στηρίξει - και να στηριχτεί όμως, όχι μόνο να δίνει. Υ.Γ. Το βασικό είναι να αλλάξεις εσύ, για σένα. Αν δεν τρολλάρεις.Υ.Γ. 2 Βελτιώσου όσο προλαβαίνεις, γιατί σε λίγο καιρό προβλέπω να κόβεται το φαγητό.
χαχαχαπολύ ωραία τα λες. συμφωνώ σε όλα.ειδικά στο σημείο με το "κατοικίδιο"..δλδ, ελεος! σε όποια φάση απραξίας και να βρίσκεσαι, μπορείς αν μη τι άλλο να ξεκινήσεις να προσφέρεις μέσα στο σπίτι, κάτι που θέλει μόνο θέληση. ούτε ειδικές ικανότητες θέλει, ούτε εκπαίδευση.και να ξέρεις, ότι όλη αυτή η στάση σου, μπορεί να φαίνεται χαριτωμένη στα 20 σου και δεν ξερω στον ποσο χρόνο υπομονής δικής της, αφού ΗΔΗ σου κάνει νίξεις, για παραπάνω όμως δεν είναι..
#6 Λοιπόν, εσύ πρέπει να είσαι πολύ γοητευτική ύπαρξη για να κάθεται η Αργυρώ κοντά σου τόσον καιρό. Δηλαδή, ειδικά στο σημείο "... ή που δουλεύει και επιστρέφοντας εγώ θα είμαι σπίτι της και αν και κουρασμένη θα πρέπει να μου μαγειρεψει και να ασχοληθει μαζί μου." μου σηκώθηκε η τρίχα. Για κατούρημα σε βγάζει ή σου έχει πάνα μέσα στο σπίτι;Βγες από το κουκούλι σου μικρέ μου. Είσαι σε μια προστατευτική φούσκα και αρνείσαι να βγεις έξω στη ζωή και να ματώσεις. Μια Αργυρώ δε θα φέρει την άνοιξη. Δούλεψε, βγάλε χρήματα, αγωνίσου. Η εκκίνηση και τα πρώτα 20 χρόνια είναι δύσκολα. Μετά θα συνηθίσεις.
#6 Το να είναι κάποιος άερος όπως εσύ δεν τον κάνει alternative ή cool. Απλά δικαιολογείς την συμπεριφορά σου. Από τον τρόπο που γράφεις σαν να σου κακοφάνηκε που η Αργυρώ συνέχισε τις σπουδές της και έκανε κάτι με τη ζωή της. Δε σου είπε ψέμματα πάντως, ίσως όντως οταν την συνάντησες λόγω του προβλήματος υγείας του αδερφού της να τα είχε παρατήσει όλα και τώρα να ξαναγύρισε στις καθημερινές της συνήθειες. Κι εμένα μου κάνει εντύπωση που είναι ακόμα μαζί σου, αν ήμουν φίλη της θα της έλεγα να διακόψει, όχι λόγω διαφοράς ηλικίας αλλά επειδή δε θεωρείς πρόβλημα την ζωή σου, δε σκέφτεσαι να κάνεις κάτι. Είσαι 21, αν δε σου αρέσει η σχολή σου σπούδασε κάτι άλλο έχεις καιρό. Το να αργείς δε στη δουλειά και στις συνεντεύξεις δείχνει ανευθυνότητα. Δε σε προβληματίζει τι θα κάνεις στο μέλλον; Αν συνεχίσεις έτσι η Αργυρώ (που τώρα είναι νέα και ίσως να νομίζει οτι θα σε "σωσει") όντως θα βαρεθεί και θα φύγει, θα καταλαβει οτι την κρατάς πίσω. Και οι γονείς σου δε θα σε συντηρούν για πάντα. Θες να καταντήσεις ένας 40άρης που θα ζητιανεύει λεφτά απ τους γονείς του για να αγοράζει μπύρες και να τις πίνει στα παγκάκια;Αντί λοιπόν να σκέφτεσαι πως θα σώσει την σχέση σου με την Αργυρώ δες πως θα σώσει τον εαυτό σου. Εχεις την τύχη να έχεις βρει μια κοπέλα που σε αγαπά και μπορεί να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει να ορθοποδήσεις, όμως μόνο να το θελήσεις κι εσύ. Αδραξε την ευκαιρία πριν να είναι πολύ αργά.
6. Καποτε ειχα μια σχεση και ημουν η αργυρω της σχεσης. Ροκάς,άφραγκος..κλπ κλπ. Τον στηριξα παααρα πολυ. Ειχαμε κανει συζητησεις να μεινουμε μαζι αλλα ειχα ξεκαθαρισει οτι χωρις δουλεια,δεν παιζει τςτοια περιπτωση. Εγω ειχα τελειωσει τις σπουδες,εκανα μεταπτ.,δουλευα..βεβαια ποτε δεν τον υποτιμησα,αυτη η ελευθερια μου αρεσε που ειχε αλλα οχι παντου. Πχ επρεπε να παμε καπου και νομιζα οτι ειμαι η μαμα "παρε εκεινο","μη ξεχασεις το αλλο". Ε μετα απο 3 χρονια ειπα τελος γιατι δε μπορουσα να στηριχτω πανω του. Δεν ενιωθα ασφαλεια. Μπορει να ειμαι παλαιας κοπης αλλα ηθελα τον αντρα μπροστα. Ε ειχα γινει εγω ο αντρας και κουραστηκα. Και αντρας και μαμα. Διπλος ρολος. Τεσπα,χωρισαμε. Μετα απο 4 χρονια τον βλεπω ποσο αλλαγμενος και συνειδητοποιημενος ειναι. Ισως περνας μια φαση αλλα πρεπει σιγα σιγα να παιρνεις τα πανω σου γιατι η Αργυρω αυριο μεθαυριο θ θελει να πατε μια εκδρομη,θα ειναι αρρωστη και θα θελει να εισαι διπλα της κλπ κλπ
αυτή είναι ακριβώς η περίπτωση "τον στρώνεις και τον χαίρεται η επόμενη".... (και τι είναι ο άλλος να τον "στρώσεις" μαντάμ? αυτοκίνητο? οκ, μόνος του στρώνει, αλλά μπορει μια τέτοια σχέση και κυρίως το γεγονός οτι την έχασε, να τον πάει μπροστά)
Franny είναι και ο λόγος που πολλές δεν χωρίζουν. Λένε, να τον αφήσω και να κάνει με την επόμενη όλα αυτά που αρνιόταν σε εμένα (γιατί θα έχει φάει το στραπάτσο και θα έχει 'στρώσει'). Μεγάλη παγίδα.
#1 Απ όλα αυτά που είπες, αν ήμουν στη θέση σου, το λιγότερο που θα με ένοιαζε είναι το σεξ. Δηλαδή αν κάνατε σεξ αλλά συνεχίζατε να τσακώνεστε, συνέχιζε να είναι χειριστικός και να έχει μια "κακή φάση" (μετά από "κάποια χρόνια" δεν είναι φάση αλλά είναι μια σχεδόν μόνιμη κατάσταση) και να αδιαφορεί θα ήσουν ευτυχισμένη; Η έλλειψη σεξ είναι απόρροια της γενικότερης κατάστασης στην οποία βρίσκεστε. Δεν σε έχει προβληματίσει ποτέ ο λόγος που βρίσκετε σε άσχημη φάση τόσο καιρό; Και γιατί είναι αδιάφορος απέναντί σου; Εχεις αποκλείσει το ενδεχόμενο να υπάρχει τρίτο πρόσωπο;Προσπάθησε να εστιάσεις την συζήτηση στη ρίζα του προβλήματος κι όχι απλά στο σεξ.
True dat αλλά η κοπέλα ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ. Είναι ολοφάνερο ότι ανήκει στην συνομωταξία για την οποία είναι πάρα πολύ σημαντικό να έχει βαφτίσει αυτό που "έχει" (1 φορά το μήνα άθλιο σεξ...επί 2 χρόνια παρακαλώ) "σχέση" και να υπομένει και όλο το πακέτο παρά να είναι μόνη. Το πρόβλημα δεν είναι ο άλλος. Ο άλλος έτσι ήταν κι έτσι θα είναι εκτός αν τα βρεί αγγούρια και δεν σταυρώνει άνθρωπο στο μέλλον κι αναγκαστεί δια της βίας ν'αλλάξει. Το πρόβλημα είναι ότι στο μυαλό της είναι εντελώς λάθος τοποθετημένες κι οριοθετημένες οι έννοιες. Αν δεν τις επαναπροσδιορίσει και στον επόμενο πάλι θα σκοντάψει κάπου.
Αγαπητο 6, εχεις μια ενοχλητικη εφηβικη παραμυθα στο κεφάλι σου, αυτου του "χαμενος κορμι/παρια" και τα αφηγηματικα κοινα που έχεις με τους "λαικους ξανθόπουλους" είναι εξωφρενικα. Γεννήθηκες, ενηλικιώθηκες, εαν θελεις να κανεις κατι, guess what? ταλαιπωρίσου, συμβιβάσου και ακομα και έτσι μπορει να αποτυχεις, δισεκατομυρια νοματεοι αυτο κανουν και εσυ είσαι απλα αλλος ενας με "πιανο και γαλλικα(τενις εδω)"....join the humanity of the last thousands years all around the world.Φυγόπονος και μοιρολατρης είσαι όχι "παριας", θελεις να αλλαξεις (θεωρικα) αλλα χωρίς να αλλαξεις (πρακτικα) και χωρις πονο (ζητας κατανοηση για παραταση της καταστασης). Σοβαρεψου και άσε τα παιδιασματα και τις δικαιολογίες "ειμαι περιεργος, το ομολογω και λυπηθητε/κατανοηστε με", εχεις ανθρώπους που σε νοιάζονται και συ παλιπαιδίζεις. Αγαπας μια γυναικα που σε αγαπα και αυτη (απο ότι φαινεται) και συ...περα βρεχει...Ο μονος λογος που είμαι ΤΟΣΟ επιηκης μαζί σου είναι ότι είσαι 21χρονων παιδι. Εαν είσουν π.χ. 30 θα είχα την σταση "είσαι αξιος της μοιρα σου" και ξερεις κάτι; σε 9 χρόνια θα γίνεις τριάντα και όλα αυτα δεν θα είναι "χαριτομενα" στην 35ρα Αργυρω... τσακισου πήγαινε τώρα στο ΤΕΙ να πάρεις το πτυχίο σου, μοιρασε και κανα φυλλαδιο και να δεις πως θα προκόψεις γιατί η Αργυρω δεν θα σε τσονταρει για το υπολοιπο της ζωής της.Υ.Γ. Κατι τετοιες στιγμες είναι που νομιζω ότι θα γινομουν πολυ καλος πατερας ;P
μπορούμε άνετα να μαντέψουμε πάντως.γλυκούλης, καλό παιδί, puppy eyes, sex μέχρι να σβήσει ο ήλιος, διασκέδαση, αφοσίωση, θαυμασμός (προς την ίδια), κλπε αυτά φτάνουν και περισσεύουν και χωρίς να έχει ψυχοπαθολογία η κοπέλα όπως λέει ενας σχολιαστής, για μέχρι εδώ και για 26 της και τα 20 του χρόνια, για πολυ όμως δεν είναι και το ξέρει κι ο ίδιος.
Συμφωνώ με Franny. Να συμπληρώσω ότι αν σρεσάρεται, πιέζεται, δουλεύει πολύ κλπ μπορεί όντως να θέλει για σύντροφο κάποιον πιο χαλαρό. Νορμάλ μου φαίναιται. Και μπορεί να μην την ενοχλούσε αρχικά το στυλ του αλλά όσο προχώρησε η σχέση να είδε ότι παραρείναι χαλαρός. Αυτό είτε άρχισε να δυσκολεύει και την ίδια (που εδώ που τα λέμε έχει γίνει ψιλομάνα του) είτε ως πιο ώριμη, που σίγουρα θα είναι πιο ώριμη απο κείνον, βλέπει ότι ο τρόπος ζωής του δεν είναι "αλτέρνατιβ" αλλά μια στασιμότητα σκέτη, και άρχισε να τον παρακινελι για το καλό του.
Η αργυρω ξεζουμιζει το 21χρονο ρε παιδια που ολη μερα ειναι ξεκουραστος γιατι δεν κανει τιποτα κ το βραδυ που γυρναει απο τη δουλεια την περνανε φινα... φορτσα αργυρω! :P
Να σε πω Haif (την μοιρα σου, το ριζικο σου), τι μπορει να του βρήκε; η Franny επεσε μεσα ομως δεν είναι κακο παιδι, ανωριμος είναι. Το λέω αυτο γιατί απο τον "εναλλακτικο κοσμο" εκανα το περασμα μου και εγω, υπαρχουν πολλοι γλοιωδεις τυποι που εκμεταλευονται το "μητερα τερεζα/είμαι κατατρεγμενος παριας", το παλικαρακι ομως αυτο δεν ανηκει σε αυτους, είναι ρομαντικος ο μπαγάσας ΑΛΛΑ! θελει και μια σφαλιάρα να ξυπνησει και να είναι εντάξει απεναντι στην Αργυρω, ξερω ότι το μοτο του site είναι "καντο για σενα όχι για τους αλλους" αλλα εδω "πρεπει να το κανει και για την λατρεία του" και αυτο το λεω γιατί εκει δυσκολευεται στο να προσφερει ισοτιμα και στην ζωή πρεπει να κανουμε και για τους αλλους.Μου θυμηζει εναν παιδικο φίλο με παρόμοιο αφελη ρομαντισμο που είχε μεινει στην "εναλλακτικη" φαση και τωρα επεστρεψε 35 χρονων απογοητευμενος με τον εαυτο του, χωρις να έχει βρει "αυτο που θελει", χωρις την "Αργυρώ" του, χωρις δουλεια..χωρις...χωρις...χωρις...η ζωή τον προσπερασε και τωρα δεν ξερει τι να κανει.Υ.Γ. Τα περι ψυχοπαθολογίας για την Αργυρω δεν ξερω ποιος τα εργαψς αλλα είναι μεγάλη κακία παντως, ελεος με αυτα τα όλοι είναι κατι απολυτα προβληματικο.
#7 Μου άρεσε πολύ η τοποθέτηση του Παρίσιου, πιο πάνω. Θα συμπληρώσω κάτι δικά μου: Θέλεις να δεις σε έναν κόσμο ενηλίκων, οκ αλλά το ξέρεις και το βλέπεις ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Μόνο μη δείξεις ποτέ ότι τα σνομπάρεις τα παιδάκια, θα είναι κρίμα και για εκείνα αλλά και για τη σχέση σου με την αδελφή σου. Πάντως, καλό είναι να υπάρχει μια μίνιμουμ αλλά ειλικρινής σχέση γιατί είναι καλό να εμπιστεύονται έναν υπεύθυνο ενήλικα πέρα απ΄τους γονείς τους. Αν θέλεις φυσικά να έχεις τέτοια σχέση μαζί τους και να μπορούν να σου μιλάνε. Καταλαβαίνω εν μέρει την αμηχανία σου αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν καταλαβαίνω την απόρριψή σου. Θα ήταν δύσκολο να τις πήγαινες για παγωτό πχ; Φυσικά δεν έχει νόημα να το κάνεις με πίεση αλλά να μην το εκλάβουν εκείνες ως απόρριψη.
#6 Είσαι 21, δεν έχεις κάνει κάτι συγκλονιστικό στη ζωή σου γιατί είσαι μικρός ακόμη και γιατί απ'ό,τι κατάβα σπουδάζεις στην πόλη σου, άρα μένεις με τους γονείς σου, άρα δε σου δόθηκε η ευκαιρία να μπεις στα βαθιά από μικρός και να κολυμπήσεις αναγκαστικά. Βλέπεις όμως ότι δεν μπορείς να ζεις έτσι. Το είδες τώρα γιατί γνώρισες την Αργυρώ, θα το έβρισκες όμως μπροστά σου αργά ή γρήγορα. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Δεν μπορείς να είσαι αραχτός και αδιάφορος αλλά να θες να είναι όλα όπως σε συμφέρουν. Δε σου αρέσει η σχολή σου; Βρες κάτι άλλο να κάνεις. Αργείς στη συνέντευξη για τη δουλειά; Πάρτο απόφαση ότι δε σε παίρνει να αργείς και γίνε συνεπής. Δεν μπορείς αιωνίως να βασίζεσαι σε άλλους, όσο και αν το θες. Οι γονείς σου δε θα ζουν για πάντα και κανένας άλλος δε θα αναλάβει την ευθύνη σου. Θες να φροντίσεις την Αργυρώ; Μάθε να μαγειρεύεις, έστω μακαρόνια, για να βρει μια φορά έτοιμο φαΐ όταν θα έχει επιστρέψει απ΄τη δουλειά. Όταν νοιαζόμαστε, το δείχνουμε με πράξεις, δεν το λέμε απλά. Χρειάζεσαι ψυχολόγο αν θες να αλλάξεις. Το ερώτημα είναι: θέλεις;
#2 Οι άνθρωποι γενικά δικτυώνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι γίνονται φίλοι. Εγώ π.χ. είμαι συνδεδεμένη στα σόσιαλ σχεδόν όλον τον κόσμο που ξέρω - εννοείται ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι φίλοι μου, όμως μου αρέσει να ξέρω ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να έχω μια επικοινωνία με όποιον θέλω, μου αρέσει η δικτύωση. Φυσικά αν δε νιώθεις άνετα με το να έχεις τον κάθε άσχετο στο facebook, είναι απολύτως σεβαστό, απλά νομίζω πως πρέπει να το διευκρινίσεις. Να πεις ας πούμε στο συνάδελφο σου ευγενικά πως είδες το αίτημα φιλίας του, όμως δεν το δέχτηκες γιατί συνηθίζεις να έχεις μόνο λίγους κοντινούς σου ανθρώπους στο facebook. Όσο για το whatsapp, νομίζω πως τα group chat σε ομάδες συναδέλφων είναι πλέον καθεστώς. Θα πρότεινα να γίνεσαι μέλος σε αυτά για να μην είσαι αποκομμένη από την ομάδα.
Το κοινωνικό δίκτυο των επαγγελματικών είναι το LinkedIn και η συνύπαρξη των συναδέλφων στην ίδια εταιρεία εκεί είναι λίγο πολύ κάτι αναμενόμενο κι επιθυμητό (επειδή λειτουργεί ως βιογραφικό για τις επόμενες εργασιακές θέσεις.)Δεν μπορώ να σκεφτώ σοβαρή εταιρεία και δη στην Γηραιά Αλβιώνα που να βασίζεται στην δικτύωση του Facebook για τους εργαζόμενους! Όσο για την εφαρμογή του whatsapp έχει απόλυτο δίκιο η de sou lew.
Καλέ ναι, δεν εννοούσα ότι η εταιρεία βασίζεται στη δικτύωση του Facebook. Απλώς υπάρχει πολύς κόσμος (όπως εγώ) που κάνει εύκολα add άτομα που ξέρει, και εδικά άτομα τα οποία συναναστρέφεται καθημερινά. Αυτό που για εμένα είναι απολύτως λογικό, για κάποιον άλλον είναι παράξενο, ενοχλητικό, παρεμβατικό. Φυσικά και δεν είναι αναμενόμενο από εκείνη να δεχτεί αιτήματα από οποιονδήποτε ούτε πρέπει να το κάνει, απλώς λέω και την άλλη πλευρά όπως τη βλέπω εγώ.
Αγαπητό και πονεμένο 1.Για να διαπιστώσεις τι παίζει, βάλε μερικές γκει τσόντες και ένα δονητή στο συρτάρι και τσέκαρε τον συχνά αν έχει χρησιμοποιηθεί, όταν λείπεις.Αν δεν έχει, τότε μπορείς να εισαι σίγουρη ότι δεν σε γουστάρει.
Η πιθανότητα να είναι gay ή bisexual είναι πράγματι ισχυρή (Υπάρχει κι η πιθανότητα να πρόκειται για ace. Είχα ένα τέτοιο περιστατικό στον ευρύτερο κύκλο μου και η σύντροφος χτυπιόταν ότι ο σύζυγος ήταν πιστός.)Αυτό που λες περί δονητή όμως ίσως είναι υπεραπλούστευση. Υπάρχουν κι έτερο που επιζητούν/θα επιθυμούσαν pegging. Δεδομένου ότι οι περισσότερες φρικάρουν στην ιδέα μπορεί εκεόνος να το έχει καταπιεσμένη φαντασίωση και να μην το έχει ποτέ εξομολογηθεί ώστε να αιτιολογηθεί και η έλλειψη διάθεσης (προφανώς άμα κάνεις σεξ που δεν σου αρέσει δεν έχεις κι ιδιαίτερο ενθουσιασμό να το συνεχίσεις).
Καραβάν' ace? Δηλαδή;Ρε παιδιά δηλαδή οι ετεροφυλόφιλοι δεν περνάνε κατάθλιψη με αποτέλεσμα να μην μπορούν αν λειτουργήσουν; Πρέπει οπωσδήποτε να τρέχει κάτι άλλο;
Με τη δύναμη της ανωνυμίας να μοιραστλω τον πόνο μου καινα πω ότι έχω βιώσει ίδια κατάσταση με τον πρώην μου. Ηξερα εξαρχής ότι είναι άτομο που σιχαίνεται τις ανθρώπινες επαφές. Τον πρώτο χρόνο ίισως παλευόταν η κατάσταση (που ήμασταν "στα μέλια" ας πούμε). Μετά από πολλές συζητήσεις μου ξεκαθάρισε ότι δεν έχει sex drive σαν το δικό μου, και ότι πιέζαται για να με ικανοποιήσει. Από κει και πέρα μια φορά το μήνα, για δώρο μηνιαίας επαιτείου φαντάσου. Στη συνέχεια συγκατοικοίσαμε κιόλας. Ήθελε τη συντροφικότητα της σχέσης, τους ρομαντισμούς. Το άτομο όμως ήταν υποχόνδριο, σταμάτησε να με φιλάει, με αγκάλιαζε μόνο μετά που έκανα ντους και άλλαζε σεντόνια κάθε μέρα, μου ζήτησε να τρώει στα μπεζ και γω στα άσπρα πιάτα, εκείνος ντα χαμηλά και γω στα ψηλά ποτήρια, καταλάβατε. Το ότι δεν ήθελε σεξ μαζί μου δεν ήταν το πρόβλημα όπως νόμιζα, ήταν ένα μικρό δείγμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος.Θέλω να πω ότι το για ποιους λόγους κάποιος δε θέλει να κάνει σεξ μπορεί να μην τους φανταζόμαστε και να είναι βαθύτεροι από όσο νομίζουμε.Είναι πάρα πολύ πιθανό να ναι στρέητ και ο σύντροφος της 1. Είναι λίγο ασυνίθιστο (δεν ξέρω γιατί) να ακούμε γυναίκα να παραπονιέται για έλλειψη σεξ και τρέχουμε να βγάλουμε τον άντρα άπιστο ή γκέι που ναι μεν είναι ενδεχόμενα αλλά δεν είναι η μόνη εξήγηση.
Μα δεν είναι καθόλου δύσκολο στην Ελλάδα της κρίσης μια κακή φάση να κρατάει χρόνια. Και πλήττει πάρα πολύ τους σημερινούς 30-40 χρονών άνδρες που γαλουχήθηκαν με το μοντέλο του υπερεπιτυχημένου επαγγελματία που στα 40 του το πολύ θα είχε φτιάξει σπίτι, εξοχικό, μπορεί και ένα μικρό σκάφος, σίγουρα 2 παιδιά και θα πέρναγε τη ζωή του με εξόδους και διακοπές. Για πολλούς πλέον δεν είναι εφικτό ούτε σπίτι να νοικιάσουν, κι όσο για γάμο και παιδιά μόνο αν υπάρχει βοήθεια από πεθερικά. Όλο αυτό τους ρίχνει ψυχολογικά, μιλάμε για φοβερή ματαίωση των προσδοκιών και όσο βαθαίνει η κρίση τόσο βαθαίνει και η απόγνωση. Όλο αυτό βέβαια έχει επίπτωση και στο σεξουαλικό. Είναι πλήρης ματαίωση του κοινωνικού του ρόλου. Σίγουρα είναι εύκολο να πει κάποιος, άμα θέλει κανείς παλεύει και τα καταφέρνει. Μπορεί όμως να παλεύει αλλά και πάλι να μην του βγαίνει. Επίσης, για μας τις γυναίκες είναι πιο χαλαρά τα πράγματα γιατί κανείς δεν θα μας χτυπήσει στο οικονομικό(εμάς μας χτυπάνε στην εμφάνιση και την ηλικία). Άρα μια γυναίκα που έχει μείνει άνεργη για χρόνια και δεν έχει ούτε για τα ταμπόν της, είναι εντάξει από την κοινωνία, θα τη φροντίσουν είτε οι γονείς είτε ο άντρας της (και αλοίμονο του αν δεν το κάνει και τη θεωρήσει παράσιτο και τεμπέλα). Αν όμως ένας άντρας είναι χρόνια άνεργος τότε θεωρείται τεμπέλης, άχρηστος, ρεμάλι, λούζερ, παράσιτο κτλ και ειδικά αν τον συντηρεί η γυναίκα του είναι μια ειδική κατηγορία άχρηστου από μόνη της (και η γυναίκα του θεωρείται μεγάλο θύμα). Όλα αυτά φυσικά τα ειπράττει ο σύγχρονος άντρας και βέβαια έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσύνθεση του.
Συμφωνώ μαζί σου, είναι όντως φαινόμενο της εποχής μας. Αλλά δεν είναι δικαιολογία, δηλαδή για πόσο θεωρείται οκ κάποιος να έχει ματαιωνενες προσδοκίες; 2-3 χρόνια; Η κρίση κοντεύει να κλείσει 9 χρόνια... θα πάει γυμνασίο σε λίγο!!
Πού τα λέει όλα αυτά βρε Εξωγήινη; Δεν μας λέει καν αν είναι άνεργος ή αν έχει οικονομικά προβλήματα. Μας λέει μόνο ότι είναι σε μια άσχημη φάση που κρατάει χρόνια γιατί δεν κάνει τίποτα για να το αλλάξει. Με βάση αυτό, δεν είναι φάση. Είναι χρόνια κατάσταση.
Ναι TG όντως δεν εξηγεί τους λόγους, απλά μου φάνηκε λίγο αφοριστικό το σχόλιο σου, γιατί δυστυχώς το έχω δει γύρω μου να κρατάει χρόνια για τους λόγους που περιέγραψα. Φυσικά μπορεί να μην ισχύει στην περίπτωση του παιδιού, μπορεί όμως και να ισχύει. Μάγε του Οζ και βέβαια δεν είναι δικαιολογία, αλλά ο ψυχολογικός παράγοντας καθορίζει τελικά τη ζωή ενός ανθρώπου και δεν έχουν όλοι τη δύναμη να βγουν από το τέλμα, κυρίως γιατί αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται ένα καλύτερο μέλλον. Άλλο να έχεις κάτι να ελπίζεις και άλλο όσο και να προσπαθείς να πέφτεις σε τοίχο. Δεν έχει σχέση το πότε ξεκίνησε η κρίση γιατί δεν επλήγησαν όλοι την ίδια στιγμή. Δεν έγινε το 2008 το μπαμ και βρεθήκανε ξαφνικά οι μισοί νέοι χωρίς δουλειά. Σταδιακά όμως με κορύφωση αν δεν κάνω λάθος το 2015 πιάσαμε τελείως πάτο, εννοώντας ότι οι περισσότεροι νέοι άνδρες είναι πλέον σε πολύ δύσκολη κατάσταση. (και οι γυναίκες φυσικά αλλά εδώ μιλάμε για τους άντρες)
# 7# Προσωπικη εμπειρια: Εχω δυο θειες, μια αδελφη της μητερας μου και μια ξαδελφη του πατερα μου, και οι δυο πολυ κοντα σε ηλικια και με μικρη διαφορα ηλικιας απο εμενα και την αδελφη μου. Και οι δυο εμεναν μακρυα απο οταν ημουν περιπου 10 χρονων - η αδελφη της μητερας μου στην Αγγλια, η ξαδελφη του πατερα μου στην Κρητη (σαφως πιο κοντα). Με καμια απο τις δυο δεν ειχαμε συνεχη επικοινωνια, προφανως γιατι εμεναν μακρυα και ειμασταν πολυ μικρες. Ειδοποιος διαφορα, για τη μια ειμαστε τα μονα της ανιψια, για την αλλη οχι (η αδελφη του πατερα μου εχει κι αυτη δυο παιδια). Ε, παντα ειχαμε καλυτερη σχεση με την αδελφη της μητερας μου. Το σοι του πατερα μου παντα ειχε πιο στενες σχεσεις με τα ξαδελφια μου παρα με εμενα και την αδελφη μου. Εχει να κανει σε πολυ μεγαλο βαθμο το vibe που παιρνουν τα παιδια απο τους ενηλικες, αυτη η αγαπη που εχεις για τις ανηψιες σου τους ειναι προφανης. Δεν χρειαζεται να κανεις τιποτα παραπανω για τωρα. Οταν μεγαλωσουν και θελουν τη συμβουλη καποιου μεγαλυτερου που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΟΝΙΟΣ (σημαντικο, το τονιζω), τοτε θα εισαι κι εσυ λιγο πιο πολυ στο στοιχειο σου πιστευω.