Στο σημερινό «Α μπα»: είναι φιλία όταν…;

Στο σημερινό «Α μπα»: είναι φιλία όταν…; Facebook Twitter
38


__________________
1.

Αγαπητη Α μπα,

Αρκετα συχνα παρατηρω στις απαντησεις σου οταν καποιος βρισκεται σε διλλημα η οταν επαναλαμβανει ορισμενες συμπεριφορες να τον προτρεπεις να ξεκινησει να επισκεπτεται ψυχολογο. Θα ηθελα να μου αναπτυξεις την οπτικη σ' αυτό σου λιγο παραπανω.
Ιδανικα θα προτεινες σε οποιονδηποτε να παει σε ψυχολογο, αν ειχε την δυνατοτητα, από την αποψη ότι μια εξωτερικη οπτικη στα προβληματα σου μπορει να σε βοηθησει να βελτιωσεις θετικα τοσο την καθημερινοτητα σου οσο τον εαυτο σου?
'Η θα το προτεινες σε ατομα τα οποια αντιμετωπιζουν προβληματα και καταστασεις που είναι πολύ δυσκολο να αντιμετωπιστουν χωρις καθοδηγηση και ψυχολογικη υποστηριξη?
Μπορει κανεις να αναπτυξει την αυτογνωσια του και την ενσυναισθηση του αρκετα, ώστε να γινει ψυχολογος του εαυτου του?
Μηπως εχει γινει και λιγο μοδα βασικα?
-karikatourea


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ωραία το πήγαινες, μέχρι να φτάσεις στην τελευταία πρόταση.


Κάτι που είναι ταμπού και ο κόσμος δυσκολεύεται να αποφασίσει, δυσκολεύεται να παραδεχτεί, δεν ξέρει ακριβώς τι είναι, και αντιμετωπίζεται πολύ συχνά με δυσπιστία, δεν έχει γίνει λίγο μόδα. Δεν είναι καθόλου μόδα. Ίσως να ήμασταν όλοι λίγο καλύτερα αν ήταν πράγματι λίγο μόδα.


Δεν προτρέπω ψυχολόγο όταν κάποιος βρίσκεται σε δίλημμα ή όταν επαναλαμβάνει ορισμένες συμπεριφορές. Το προτείνω όταν κάποιος ξέρει ότι έχει ένα σύστημα συμπεριφοράς που του δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα του, ή στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, ρωτάει πώς να το αλλάξει, και δεν μπορεί να καταλάβει από πού έχει προκύψει. Τότε, η μόνη λύση είναι ο ψυχολόγος. Το προτείνω επίσης σε όσους έχουν σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις τους με τους άλλους (πχ με τους γονείς τους), και δεν βλέπουν καν το πρόβλημα. Τότε, επίσης είναι η μόνη λύση ο ψυχολόγος. Κατά τα άλλα, πιστεύω ότι ναι, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να ωφεληθεί από ψυχολόγο, αν θέλει να ωφεληθεί (δεν αρκεί να πας, χρειάζεται να πας έτοιμος να κάνεις σκληρή δουλειά).


Φυσικά και μπορεί κάποιος να αναπτύξει την αυτογνωσία του και την ενσυναίσθηση του αρκετά, ώστε να γίνει ψυχολόγος του εαυτού του. Πόσους τέτοιους ανθρώπους ξέρεις;

__________________
2.

Αγαπητη Αμπα,

Εχω ενα φιλο ο οποιος τελειωσε διδακτορικό στη Γερμανια ειναι 38 χρονων και αφου δεν καταφερε μετα απο Χ βιογραφικα που εστειλε αριστερα και δεξια (δε μπορω να ξερω ποσα εστειλε στην πργαματικοτητα) μαζεψε τα πραγματα του και γυρισε και βοηθαει τη μανα του στην ταβερνα στη Ζακυνθο.
Η δικια μου εκτιμηση ειναι οτι (χωρις να ειμαι σιγουρος) οτι εχει συνηθισει να θεωρει δεδομενο οτι οι αλλοι θα τον κυνηγησουν επειδη εχει διδακτορικο ή οτι θεωρει δεδομενο οτι οι αλλοι θα προσφερθουν να το βοηθησουν. Για να μη μακρυλογω θεωρω οτι συμπεριφερεται λες και ειναι αποφοιτος λυκειου.
Η ερωτηση μου ειναι πως να του δωσω να καταλαβει οτι το window of opportunity ολοενα και μικραινει και δεν τον παιρνει να συμπεριφερεται ετσι ή να τα παραδωσει τα οπλα. (ξερω οτι θα μου πεις οτι καποιος αλλαζει μονο οταν το αποφασισει)
-djwindows98


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αφού το ξέρεις, γιατί έστειλες την ερώτηση;


Είναι πολύ πιθανό να ξέρει πολύ καλά ότι το window of opportunity ολοένα και μικραίνει. Επίσης και τον παίρνει να συμπεριφέρεται έτσι, και μπορεί να παραδώσει τα όπλα. Ό,τι θέλει θα κάνει.

 

Δε νομίζω ότι ξέρεις πολλά για τη ζωή του και για τις συνθήκες που τον έκαναν να γυρίσει πίσω. Αν τελείωσε το διδακτορικό στα 38 – δεν μας λες πότε το τελείωσε, υποθέτω ότι το τελείωσε τώρα, και τι έκανε ενδιάμεσα, έκανε διδακτορικό επί δέκα χρόνια και βάλε; - δεν είναι ότι θα κάνουν και ουρά για να τον προσλάβουν. Αν ισχύει και αυτό που λες σχετικά με τις δικές του προσδοκίες, τότε ίσως να μην υπήρχε άλλη λύση για αυτόν. Τέλος, δεν προσδιορίζουν όλοι την επιτυχία ή την ευημερία όπως εσύ. Για κάποιον η καλή ζωή είναι στην ταβέρνα στο χωριό που μεγάλωσε.

__________________
3.

Πόσες φορές έχω ακούσει ότι οι Γιαπωνέζες βάζουν κάθε φορά 7 με 11 προϊόντα στο πρόσωπό τους για να διατηρήσουν τη λαμπερή επιδερμίδα πορσελάνινης κούκλας.. Κι αναρωτιέμαι, ποια ακριβώς είναι αυτά τα προϊόντα;! Όλο ψάχνω στο ίντερνετ και απάντηση ολοκληρωμένη δε βρίσκω, λες και τα γράφουν όλα τα μυστικά τους επίτηδες στα γιαπωνέζικα για μην τις πάρουμε πρέφα οι αλλοδαπές! Εγώ πάντως, αφού πλύνω με ουδέτερο σαπουνάκι πρόσωπο και λαιμό, βάζω μια λοσιόν τονωτική, ένα σέρουμ, μια κρέμα ματιών, και μία ενυδατική (καμιά φορά βάζω και δύο, περιμένοντας κανά τέταρτο μέχρι να απορροφηθεί η πρώτη). Σύνολο δηλ 4-5. Δε μπορώ να φανταστώ τι άλλο. Μήπως τελικά βάζω πολλές; (Το αποτέλεσμα είναι "καλό", αλλά εκτός κι αν έβαζα κρέμες μόνο στο μισό πρόσωπο και στο άλλο μισό τίποτα ώστε να συγκρίνω με το πέρασμα του χρόνου, γιατί μπορεί απλά να έχω καλά γονίδιά ή καλή αντιηλιακή, πού να ξέρεις;!) Βρε.. μήπως είμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ;!
-Ατσαλάκωτη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι μόνο οι Γιαπωνέζες, είναι κυρίως οι Κορεάτισσες, αλλά γενικότερα Ασιάτισσες. Είναι μια αρκετά διαφορετική φιλοσοφία περιποίησης του δέρματος σε σχέση με την δυτική. Εμείς δίνουμε μεγάλο βάρος στην «διόρθωση» μέσω του μέικ απ, το K beauty και το J beauty είναι βασισμένο κυρίως στην περιποίηση του δέρματος. Το μακιγιάζ υπάρχει για να τονίζει το περιποιημένο, καθαρό, λείο, κάτασπρο δέρμα.


Ο λόγος που βάζουν περισσότερα προϊόντα είναι ότι δεν χρησιμοποιούν κρέμες που αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα πολλά προβλήματα, άλλωστε αυτό δεν γίνεται κι όλας – η κάθε μία καταλαβαίνει τι χρειάζεται το δέρμα της, όχι μόνο σχετικά με ό,τι έχει κληρονομήσει, αλλά ανάλογα και με την ηλικία, την εποχή, την περίοδο, ακόμα και ανάλογα με διαφορετικές περιοχές του προσώπου, και χρησιμοποιεί προϊόντα στοχευμένα για κάθε θέμα που αντιμετωπίζει. Στο K Beauty δεν υπάρχει ας πούμε η έννοια «ενυδατική κρέμα». Είναι κάποιο ζουμάκι που αντιμετωπίζει την αφυδάτωση, αλλά κάθε δέρμα έχει διαφορετικές ανάγκες, και κάθε ζουμάκι έχει διαφορετικά επίπεδα διείσδυσης στο δέρμα. Έτσι ανάλογα με τι πιστεύεις ότι χρειάζεται το δέρμα σου κάθε φορά, μπορούν να μαζευτούν πολλά προϊόντα, που είναι κυρίως σε μορφή απαλού τζελ, διάφανης λοσιόν, σέρουμ, essence, και σπανιότερα σε μορφή βαριάς, συμπαγούς κρέμας. Το αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με τις αλλεπάλληλες στρώσεις.


Όχι μόνο δεν πρόκειται για μυστικό, αλλά οι σελίδες που είναι αφιερωμένες στο θέμα είναι για διδακτορικό. Όπως καταλαβαίνεις χρειάζεται αρκετή μελέτη για να καταλάβεις τι προσφέρεται, αρκετή για να καταλάβεις τι χρειάζεται το δικό σου δέρμα, και μετά πειραματισμός για να πετύχεις τον συνδυασμό που είναι για σένα. Τα προϊόντα είναι συχνά πολύ τολμηρά, με υλικά πρωτόγνωρα για την δική μας κουλτούρα, και το εντυπωσιακό είναι πόσο χαμηλά κρατάνε τις τιμές χωρίς να ρίχνουν την ποιότητα (αυτό κυρίως για τα K, τα J που έχουν cult status είναι μερικές φορές πολύ ακριβά). Επίσης η διαφορετική νομοθεσία εκεί, ειδικά στην Ιαπωνία, επιτρέπει στις εταιρείες να δημιουργούν αρκετά πιο πειραματικά προϊόντα χωρίς να χρειάζονται δεκαετίες να εγκριθούν, που καταλήγουν συχνά σε πατέντες που μετά αντιγράφονται σε όλη τη γη.


Εδώ μπορείς να δεις μια αρκετά τυποποιημένη διαδικασία, και αρκετά αξιοπρεπή, «μεταφρασμένη» για το αμερικάνικο κοινό, αλλά πρέπει να πω ότι μια Κορεάτισσα ή μια Γιαπωνέζα θα γελούσε με την προσπάθεια απλοποίησης και κονσερβοποίησης. Δεν χρησιμοποιούν όλες απαραίτητα 7-11 προϊόντα – η καθεμία φτιάχνει το δικό της πρόγραμμα, που δεν μένει σταθερό. Προσωπικά τα περισσότερα τα έχω μάθει από το reddit, όπου διάφοροι και διάφορες αναλύουν τις δικές τους δοκιμές και λένε τη γνώμη τους για διάφορα προϊόντα. Όπως εδώ ας πούμε.

Φαίνεται τρομερά δαιδαλώδες και απίστευτο χάσιμο χρόνου στην αρχή, αλλά αληθινά δεν είναι τόσο τρομερό τελικά (για κάποια που ενδιαφέρεται για το θέμα). Να σημειώσω βέβαια ότι εδώ που ζω είναι πολύ εύκολο να βρεθούν αυτά τα προϊόντα, και είναι τις περισσότερες φορές εντυπωσιακά φτηνότερα από τα αντίστοιχα φτηνά του δυτικού εμπορίου, οπότε ο πειραματισμός είναι αρκετά εύκολος. Βασική προϋπόθεση είναι να ξέρεις το δέρμα σου, να καταλαβαίνεις τι χρειάζεται, χωρίς να κολλάς στις ταμπέλες που έχουμε συνηθίσει, όπως είμαι άνω των 40 άρα χρειάζομαι το τάδε σούπερ βαρύ προϊόν, έχω σπυράκια άρα έχω λιπαρό δέρμα, και τα λοιπά. Το δέρμα είναι αρκετά πιο πολύπλοκο όργανο. Κατά κάποιο τρόπο, είναι κι αυτό ένα ταξίδι αυτογνωσίας.


__________________
4.

Αγαπητη Α,μπα,

Λοιπόν, κάνω πολύ στενή παρέα με μία κοπέλα. Έχω ξένη καταγωγή. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα της φίλης μου. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν είναι ρατσιστής. Όχι υπερβολικός αλλά ανήκει σε αυτούς που το κρύβουν επιμελώς. Που σε ανέχονται μεν, ως ένα σημείο δε. Η φίλη μου όμως επειδή ακριβώς δεν είναι οικονομικά ανεξάρτοποιημενη αλλά και μη απογαλακτισμενη υπακούει πίστα τον πατέρα της. Δεν της απαγορεύει να κάνει παρέα μαζί μου. Αντιθέτως όπως είπα και πριν μιλάμε συνέχεια, βλεπομαστε συνέχεια, έχουμε πάει διακοπές μαζί. Άλλα παρόλα αυτά θα της απαγορεύσει να κάνει τόσο ασήμαντα αλλά γελοία πράγματα που καταντά τραγικό και νευρικό όλη η κατασταση. Παράδειγμα δεν την αφήνει να μπει στο αυτοκίνητό μας. Εννοώ του πατέρα μου κυρίως. Δηλαδη ενώ θα μπορούσε να μας εξυπηρετήσει ο πατέρας μου με κάποια μετακίνηση, το αρνείται και περνούμε τα ΚΤΕΛ. Και να σημειώσω ότι αντικειμενικά μιλώντας είναι ένας νορμάλ άνθρωπος. Η θα την αφήσει να κάτσει μαζί μου μέχρι δώδεκα όχι παραπάνω. Όλα αυτά τα καταλαβα όταν πήγαμε διακοπές... Όπου υπακουε τις εντολές του. Όλες. Και έχω νευριάσει από τότε. Παρά πολύ. Από την μια προσπαθώ να την καταλάβω και να την δικαιολογήσω επειδη πραγματικά την σέβομαι και την αγαπώ και την εκτιμω αλλά απο την άλλη απλούστατα δεν μπορώ. Θέλω να σε ρωτήσω. Είμαι υπερβολική? Πιστεύεις ότι μια τέτοια φιλία υπό τέτοιους όρους μπορεί να συνεχιστεί?
-Ξένης καταγωγής


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ενώ δεν αμφιβάλλω για τη θεωρία σου, μολαταύτα, πριν προχωρήσεις σε δράση, είναι πολύ σημαντικό να βεβαιωθείς ότι πρόκειται για ρατσισμό. Ας πούμε, ότι δεν την αφήνει να μπαίνει στο αμάξι του πατέρα σου μπορεί να είναι άλλου είδους κάλος. Την αφήνει σε άλλα αυτοκίνητα; Αντιστοίχως, την αφήνει να κάθεται πέρα από τις 12 με άλλους; Αν αυτά συμβαίνουν μόνο με σένα, είναι πάρα πολύ πιθανό να ισχύει αυτό που πιστεύεις, μάλλον είναι το πιο πιθανό. Αλλά αν δεν συμβαίνει μόνο με σένα...αλλάζει πολύ η απάντηση. Άλλο ο ρατσιστής, άλλο ο καταπιεστικός πατέρας.


Ας πούμε ότι ισχύει η θεωρία σου (γιατί αν δεν ισχύει, απλοποιούνται αρκετά τα πράγματα). Τότε ο ρατσισμός του πατέρα μεταφέρεται μέσω της κόρης σε σένα. Δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ. Σημασία έχει αν για σένα μια τέτοια φιλία μπορεί να συνεχιστεί. Μην περιμένεις πρωτόκολλο. Εσύ ξέρεις τι νιώθεις, αυτό καθορίζει την απάντηση. Γιατί αλλιώς, πάρα πολλές φιλίες έχουν συνεχιστεί χωρίς να υπάρχει λόγος, ή ακόμα και ενώ θα έπρεπε να είχαν λήξει.

__________________
5.

Αγαπητή Α,μπα,
Θαυμαζω αληθινα τιςαπαντησεις.σου!Είμαι η Κ. και ειμαι 18 χρόνων. Μόλις τελείωσα το σχολείο και αναμενω τα αποτελέσματα.Το πρόβλημα μου είναι το εξης:Έως τώρα δεν έχω κάνει καμία σχέση,Δεν εχω δώσει 1ο φιλί...Εν ολιγοις,είναι παρθένα ! Να σημειώσω ότι κατά καιρούς έχουν υπαρξει crushes και άτομα που με ενδιέφεραν αλλα είτε ηταν μεγαλύτερα ειτε απλα Δεν έκαναν κίνηση και εγω δεν εκδήλωνα το ενδιαφέρον Μου! Για να καταλάβεις ειμαι κοπέλα με λιγα κιλα παραπάνω -τιποτα υπερβολικό βεβαια- δε ξερω αν αυτό μετράει και με "τυπικα" Καλό πρόσωπο τιποτα ιδιαίτερο όμως...Εχω κολλητους και παρεες.Ομως εχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και Γενικά, παρόλο που είμαι Κοινωνική, οταν πρόκειται για θέματα σχέσεων είμαι υπερβολικά διστακτική,νιώθω πως κανείς ποτε δε θα με θελήσει,δε θα ενδιαφερθεί ερωτικά...Νομιζω πως μου έχει δημιουργηθεί κόμπλεξ Γιατί ολες οι φίλες μου έχουν κατακτήσεις ή Δεν είναι παρθένες- Εκτός από μια- και ενω το παίζω άνετη μέσα μου νιώθω θλίψη και αμφιβολία...Τι προτείνεις να κανω;Τι φταιει; Μπορεί όντως να είμαι άσχημη και καθόλου ποθητή ; Θα αλλαξει ποτε αυτο...;Νιωθω απελπισμένη γιατι ενω σε ολους τους υπολοιπους τομεις τα παω καλα εκει υστερω και νιωθω κενη...Θέλω να πάω σε ψυχολογο αλλα νιώθω πως το πρόβλημα μου είναι τόσο 1st world problem που δεν αξίζει...Θα το εκτιμούσα πολυ αν απαντούσες!Ευχαριστώ!
-Κατ


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι καθόλου first world problem οι σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους, είτε οι φιλικές, είτε οι ερωτικές. Αντιθέτως είναι πολύ βασικό θέμα για κάθε ανθρώπινη ζωή, καθοριστικό. Αξίζει απόλυτα να πας σε ψυχολόγο, όχι γιατί πιστεύω ότι έχεις κάτι που δεν θα λυθεί αλλιώς, αλλά επειδή θα κερδίσεις πολύ χρόνο, που τώρα σπαταλάς σε αμφισβήτηση που δεν σε οδηγεί πουθενά, αντιθέτως σε ρίχνει ακόμη περισσότερο. Ο κάθε άνθρωπος μεγαλώνει και εξελίσσεται με άλλους ρυθμούς. Δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης παρθενίας. Τώρα δεν έχεις την εμπειρία και συγκρίνεσαι με τις διπλανές σου, χωρίς να συνειδητοποιείς ότι είσαι ανάμεσα σε πάμπολλες κοπέλες που ξεκίνησαν τα αισθηματικά τους στα 18 ή σε μεγαλύτερη ηλικία.

 

Μέχρι να πας, αν το αποφασίσεις, κοίτα να φροντίζεις τον εαυτό σου, τις φιλίες σου και να μην παραμελείς τις υποχρεώσεις σου. Ελπίζω τα αποτελέσματα των εξετάσεων να είναι αυτά που περίμενες και επιθυμούσες, αλλά έτσι και αλλιώς, του χρόνου θα αλλάξουν όλα, και θα αλλάξεις και εσύ.

 

Όλα θα πάνε καλά, μην φοβάσαι, αλλά να ξέρεις για το μέλλον ότι τα προβλήματα που έχουμε με τους άλλους είναι σοβαρά προβλήματα, ποτέ μην τα υποτιμήσεις. Τα προβλήματα που έχουμε με τους άλλους είναι ο καλύτερος καθρέφτης του εαυτού μας.


__________________
6.


Καλησπέρα.μπαινω στο ψητό:ειμαστε ενάμιση χρόνο μαζί, ορίσαμε ημερομηνία γάμου, αγαπιομαστε τρελά_ολα καλά.το πρόβλημα;οι γονείς μου.τον θεωρούν άνεργο επειδή εδώ κ κάποιους μήνες δεν έχει δουλειά κ θεωρούν πως πρέπει να αναβληθεί ο γάμος. το θέμα είναι πως αναβαλεις τα πάντα τελευταία στιγμή; έχω κ εγώ φόβο κ αμφιβολία για το μέλλον. Πέρα από αυτό, σέβομαι κ αγαπώ τους δικούς μου γιατί έχουν κάνει το παν για εμένα. Άσε που απειλούν πως αν τον πάρω τώρα, ούτε στο γάμο δε θα έρθουν κ να τους ξεχάσω. Άλλο πρόβλημα μαζί του δεν έχουν μόνο θεωρούν πως είναι λάθος το timing. Θα ήθελα να είμαι σίγουρη αλλά δεν ξέρω από τι να πιαστω για να έχω ελπίδα αφού ακόμα κ αυτός δεν ξέρει ποτε θα ξεκινήσει δουλειά.τι να κάνω; Θενξ
-Διχασμενη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν δηλαδή βρει δουλειά μεθαύριο, τότε είναι ο σωστός άνθρωπος για να περάσεις την υπόλοιπη σου ζωή μαζί του. Αν δεν βρει και τον παντρευτείς, τότε είναι ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο, και μάλιστα πρέπει να ξεχάσεις ότι έχεις γονείς. Μας λες ότι γονείς σου σε απειλούν ότι θα ξεγράψουν αν παντρευτείς κάποιον – με τον οποίο δεν έχουν πρόβλημα, όπως λένε – μια ακατάλληλη στιγμή, κατά τη γνώμη τους.


Ο φόβος και η αμφιβολία για το μέλλον που έχεις, θα εξαφανιστούν αν βρει δουλειά την επόμενη εβδομάδα; Αυτό είναι το πρόβλημα που έχεις για το μέλλον; Η ελπίδα που χρειάζεσαι για να οραματίζεσαι κοινή ζωή με έναν άνθρωπο – για όσο ζεις - είναι να βρει μια δουλειά μέσα στο 2018; Αν βρει, λύθηκαν όλα;


Είναι θλιβερό το πώς μεταφράζεις μέσα σου το «οι γονείς μου έχουν κάνει το παν για μένα», ή μάλλον, πώς σου το έχουν μεταφέρει αυτό οι γονείς σου, σε σημείο που σου φαίνεται φυσιολογικό να σε απειλούν ότι θα εξαφανιστούν από τη ζωή σου αν δεν κάνεις αυτό που θέλουν, το οποίο μάλιστα το έχεις δεχτεί και ως λογικό. Θα σου μιλήσω ακόμη πιο απότομα από τους γονείς σου. Δεν είμαι σίγουρη ότι είσαι αρκετά ώριμη για να μπεις σε έναν γάμο, με άνεργο άντρα ή χωρίς. Απορώ για το τι λέει αυτός ο άντρας για όλα αυτά, και γιατί παραμένει δίπλα σου.

_________________
7.

Αγαπητή Α, μπα,

Η μία από τις φίλες μου (είμαστε ένα γκρουπ που γνωρίζεται από τα φοιτητικά μας χρόνια) ειναι μια κοπέλα πραγματικά πανέμορφη και υπέροχη από κάθε άποψη. Είναι όμως παχύσαρκη εδώ και χρόνια, από τότε που γνωριστήκαμε αλλά με τα χρόνια τα κιλά της αυξήθηκαν αρκετά. Δυστυχώς -μπορεί να φαίνεται πεζό που το παρουσιάζω ως λόγο αλλα ενδεχομένως ίσως και εξαιτίας των κιλών της δεν είχε ποτέ της καμία σχέση αισθηματικής φύσεως. Δεν αποδίδω το γεγονός αυτό στο ότι δεν αρέσει - άλλωστε σε διαφορετικούς ανθρώπους αρέσουν διαφορετικοί σωματότυποι και υπάρχουν πολλές όμορφες σχέσεις για τις οποίες τα περισσότερα κιλά δεν αποτελούν πρόβλημα- όμως η φίλη μας έχει κλειστεί στον εαυτό της και στο σπίτι της και δε γνωρίζει καθόλου κόσμο (σε αυτό να προσθέσω ότι προέρχεται και από υπερπροστατευτική οικογένεια). Το θέμα κιλά για εκείνη είναι πολύ ταμπού διότι έχει τσακωθεί και αποκόψει ανθρώπους στο παρελθόν που την αποκάλεσαν υπέρβαρη αλλά μας έχει δώσει να καταλάβουμε ότι δεν θα ανεχόταν οποιαδήποτε κριτική για το σώμα της, αν και κατά περιπτώσεις την έχουν ρίξει σχόλια για την εμφάνισή ακόμη και τα αληθινά καλοπροαίρετα. 'Οποια προσπάθεια για δίαιτα και γυμναστήριο εγκατελήφθη κ είναι στα ίδια. Ως παρέα πιστεύουμε ότι θα της έκανε καλό να κάνει μια προσπάθεια να αλλάξει τη σχέση της με το φαγητό είτε πηγαίνοντας σε κάποιο διαιτολόγο είτε σε κάποιον ψυχολόγο (την έχουμε παραινέσει μόνο για το 2ο κ αυτό για να επιλύσει διαφορετικά προβλήματα). Όμως δεν είναι πρόθυμη να το συζητήσει, κλείνεται και γίνεται αμυντική αν η κουβέντα πάει προς τα εκεί. Προσωπικά δε θέλω να χαλάσω τη σχέση μου μαζί της και να της πω πράγματα που πιθανότατα ήδη έχει σκεφτεί γιατί φοβάμαι μήπως διαταράξει τη μεταξύ μας σχέση. Βασίζεται όμως η φιλία μας στο ότι αλληλοαποδεχόμαστε η μια την άλλη ως έχει; Είναι εγωιστικό το ότι προτιμούμε να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας για να περνάμε καλά μεταξύ μας η θα έπρεπε να βρούμε το θάρρος να της μιλήσουμε ανοιχτά για ένα θέμα που είναι πρωτίστως υγείας (σωματικής κι ψυχικής). Ποια είναι η πιο σωστή προσέγγιση, ειδικά όταν καλείσαι να απαντήσεις σε ερωτήσεις του τύπου "μα εμένα τι μου λείπει;"

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Από όσα καταλαβαίνω, έχετε κάνει προσπάθειες να θίξετε το θέμα, άρα δεν είναι ότι είσαστε στον κόσμο σας και σας ενδιαφέρει μόνο η επιφάνεια. Καλά κάνεις και μελετάς αντιδράσεις, καλά κάνεις και εκτιμάς την απομάκρυνση, αν πιέσεις κι άλλο, γιατί για έναν άνθρωπο που δεν έχει απολύτως ειλικρινείς κουβέντες με φίλους, το χειρότερο είναι να μην έχει καθόλου φίλους.


Πολύ σωστά καταλαβαίνεις ότι τα περισσότερα που θέλεις να της πεις, τα ξέρει και μόνη της. Από αυτά που λες φαίνεται ότι δεν είναι έτοιμη να αναλάβει την ευθύνη του εαυτού της, και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλωσε σε υπερπροστατευτική οικογένεια. Αυτά που μπορείς να κάνεις ως φίλη είναι περιορισμένα. Ό,τι εσένα σου φαίνεται προφανές (μα γιατί δεν πάει σε έναν ψυχολόγο) για αυτή είναι το μεγαλύτερο, το τρομαχτικότερο, το δυσκολότερο εμπόδιο που έχει στη ζωή της. Αν κάνει αυτή την κίνηση, μετά από όλα αυτά τα χρόνια, ποια είναι; Είναι σα να της ζητάς να αφήσει πίσω της όσα ξέρει, ό,τι ξέρει, ό,τι θεωρία έχει για τον εαυτό της, και να ξεκινήσει από την αρχή. Δηλαδή, να ξαναγεννηθεί. Σκέψου πόσο βουνό φαίνεται αυτό, πόσο δύσκολο, και σε ποιο σημείο πρέπει να φτάσει εξελικτικά για να πάρει τέτοια απόφαση.


Καταλαβαίνω πολύ καλά τον προβληματισμό σου: αν δεν μπορείτε να μιλήσετε για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, τότε τι φίλοι είσαστε; Αν πρέπει να μετράτε τα λόγια σας, τι φίλοι είσαστε; Αν δεν μπορείτε να την παρακινήσετε να βρει τον εαυτό της, είσαστε αληθινές φίλες; Η απάντηση είναι πολύ δύσκολη και καθόλου προφανής, γιατί πίσω από όλα αυτά που δεν λέτε, είναι αυτά που όλες ξέρετε ότι έχουν ήδη ειπωθεί. Από τον τρόπο που γράφεις εσύ, τουλάχιστον, μου φαίνεται ότι ένα βλέπεις, και δέκα καταλαβαίνεις. Υποθέτω ότι όλες έτσι είσαστε. Οπότε δεν θα βιαζόμουν να καταδικάσω τη σχέση σας ως μη επαρκή ή ως ψεύτικη. Για την ώρα κρατάτε μια υποστηρικτική στάση, χωρίς να συμφωνείτε με τον τρόπο που χειρίζεται ένα προσωπικό της θέμα. Ξέρεις, δεν είναι απαραίτητο ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα, και είναι πιθανό να ανατραπούν κάποτε οι ισορροπίες, ακόμα και να αντιστραφούν. Σε αυτή την περίπτωση, πώς θα ήθελες να φερθούν σε σένα;


Στην αγωνιώδη της ερώτηση η απάντηση είναι ότι δεν χρειάζεται να σου λείπει κάτι για να μην έχεις συντροφική σχέση. Μπορεί όμως να μην είσαι έτοιμος μέσα σου για έναν άνθρωπο στην ζωή σου, και αυτό λύνεται με αυτογνωσία. Δεν χρειάζεται να αναφερθείτε στα κιλά, άλλωστε αυτά είναι η πανοπλία της, δεν είναι το πρόβλημα της. Πρέπει να αντιμετωπίσει θέματα που αυτή τη στιγμή πιθανόν ούτε υποψιάζεται. Γι'αυτό, νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσετε να την παρακινείτε να πάει σε ψυχολόγο για να καταλάβει ποια είναι. Πρώτα αυτό, και βασικά, μόνο αυτό. Τα κιλά, αν ακολουθήσουν, είναι στο ακόμη πιο μακρινό μέλλον.

38

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
7. Όταν βγαίνει με τις φίλες της έξω δε θέλει να αναφέρονται στα κιλά της. Που ειναι το κακό; Δηλαδή, δεν της φτάνει που τα βλέπει στον καθρέφτη της, τα κουβαλάει κάθε μέρα όπου πάει, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί την κοιτούν για αυτά. Φυσικά και για σένα δεν είναι αρκετό το ότι έχει ακούσει τα ανεκδιήγητα για αυτά τα κιλά μπροστά-πίσω και πλαγίως από την πλάτη της αλλά θα πρέπει να έχει χρόνο, διάθεση, όρεξη και νεύρα να τα ακούει κι από ανθρώπους που θεωρεί ότι είναι μαζί της για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα της και πιστεύει ότι τα μάτια τους βλέπουν λίγο παραπέρα από την μεγάλη της περιφέρεια ή μεγάλη κοιλιά...Όχι, τα κιλά της δεν είναι ο "ελέφαντας στο δωμάτιο". Η εμμονή σου με τα κιλά της είναι ο ελέφαντας. Μήπως θες να μιλήσουμε για το κόλλημα που εσύ τρως μ' αυτά; Η φίλη σου κόβει την συζήτηση και κλείνεται στον εαυτό της κάθε φορά που πάει η συζήτηση προς τα εκεί. Σας δείχνει με τον τρόπο της ότι ενοχλείται για το θέμα κι ότι ενοχλείται που δεν σέβεστε την επιθυμία της. Σας δείχνει ότι γίνεστε τόσο ρατσίστριες, όσο και οι άλλοι.Περιττό να πω πως οι χοντροί απανταχού επί γης είναι η τελευταία κοινωνική ομάδα που δέχεται απίστευτο κοινωνικό ρατσισμό από όλους κι όλες. Κι όλοι βγάζουν μαμαδίστικα ή δασκαλίστικα απωθημένα πάνω τους "για το καλό τους". Όπως ίσως κατάλαβες κι από τους προηγούμενους, τα κιλά της δεν είναι η αιτία για την χαμηλή της αυτοπεποίθηση, είναι το σύμπτωμα. Επίσης, όπως ήδη ίσως κατάλαβες, στον κόσμο των λεπτών υπάρχουν επίσης προβλήματα που δεν λύνονται μαγικά όταν χάσεις κιλά.Είπες ότι την προτρέψατε να πάει σε ψυχολόγο για να λύσει κάποια άλλα θέματα. Προσωπικά, θα πρότεινα να συνεχίσετε να την προτρέπετε μόνο για αυτό γιατί πιστεύω ότι τα κιλά θα επέλθουν της προσοχής της όταν τα σοβαρότερα προβλήματά της λυθούν ή έστω δρομολογηθούν.
Οκ πεσατε να τη φατε την κοπέλα,η οποία μόνο ευαισθησία και διακριτικότητα βγάζει με την ερώτηση.Δυο points a.Ναι παιδιά μου τα παραπάνω κιλά σε βαθμό παχυσαρκίας είναι πρόβλημα στο dating , όχι επειδή δεν υπάρχουν παχουλόκομψοι σε καταπληκτικές σχέσεις, αλλά γιατί προυποθέτει εκτός από πλήρη και ακομπλεξάριστη αποδοχή της ύπαρξής τους και γενικότερη αναπροσαρμογή.Είναι απλώς ένας παράγοντας που ρίχνει τις πιθανότητες αυτόματης προσέγγισης από έναν άγνωστο στη μπάρα- ειδικά τα πολλά όχι υπέρβαρα αλλά παχύσαρκα κιλά.Το οτι ένας άνθρωπος είτε χοντρός είτε κοκκαλιάρης είτε μέτριoς εμφανισιακά μπορεί να γίνει πολύ ελκυστικός με το να αναδεικνύει την προσωπικότητά του, να μιλάει σε παρέες για πράγματα που τον συναρπάζουν, να έχει χιούμορ και ευχάριστο attitude δε σημαίνει οτι ένας ξινός και εσωστρεφης , κοινωνικά άπειρος μοντέλο και ένας ξινός και εσωστρεφής ,κοινωνικά άπειρος με 80 κιλά παραπάνω έχουν τις ίδιες πιθανότητες, ο δεύτερος δημιουργεί συνθηκες γνωριμίας που τείνουν προς το 0. β.Το υπερκλασσικό θέμα των ανθρώπων που έχουν ένα υπαρκτό θέμα που αν το είχαν αποδεχτεί και ενσωματώσει δεν θα ήταν θέμα, αλλά επιμένουν να το κρατάνε ελέφαντα στο δωμάτιο ,και συνήθως αυτός ο ελέφαντας συνδέεται απ αυτούς υποσυνείδητα με την αποτυχία στην ερωτική τους ζωή ( το οποιο μπορεί αυτό καθαυτό να επηρρεάζει 3% την ερωτικη ζωή ενώ το απορρέον κόμπλεξ και άρνηση κατά 70% πχ) είναι ακριβώς η ανάγκη να έρθει ένας να τους αποδείξει οτι ΔΕΝ είναι θέμα ,για να συνεχίσουν να το κρατάνε ασυνείδητο ,και η συνεπής ΓΚΡΙΝΙΑ μέχρι δακρυων με συνεχή αναγκη επιβαιβεωσης 'Γιατι μα γιατι τι έχω ,μια χαρα δεν είμαι ,τι μου λείπει,γιατί δεν έχω γκόμενο΄ ως θέμα που μπορεί να μονοπωλήσει άπειρες εξόδους κ συζητήσεις. Σιχαίνομαι τον ύπουλο και δήθεν υγιεινιστικό ρατσισμό σχετικά με τα κιλά , αλλά μην κρυβόμαστε πίσω απ τα δάχτυλά μας.
Δεν ξέρω πού βλέπεις την ευαισθησία και τη διακριτικότητα. Γενικά, διαβάζω μια πολύ comme-il-faut και chic γραμμένη ερώτηση γεμάτη με anti-fat bias. Γενικολογίες κι αοριστολογίες που αφήνουν την εντύπωση ότι η φίλη της είναι ένα άβουλο και τεμπέλικο πλάσμα.Καταρχάς, δεν αναφέρεται πουθενά πόσα κιλά παραπάνω από το κανονικό είναι η εν λόγω φίλη. Γενικά κι αόριστα αναφέρονται κάποια αρκετά παραπάνω κιλά. Επίσης δε μας λέει πόσο καιρό έκανε δίαιτα και γυμναστήριο και τι -αν είδε καθόλου- αποτελέσματα είδε. Αναφέρεται γενικά και σε αυτό και εστιάζει στο ότι η προσπάθεια εγκαταλήφθη (classic). Επίσης μας λέει ότι πιστεύουν... ποιοι, πού, πώς, πότε; Η άμεσα ενδιαφερόμενη πού είναι σε όλα αυτά; Και γιατί τολμά να ενοχλείται; Γιατί δε δέχεται τον ρόλο του τριψήφιου νούμερου (ή διψήφιου που να κοντεύει το τριψήφιο) και θέλει οι φίλες της να την βλέπουν ως οντότητα και να σεβαστούν τις ευαισθησίες της και το όχι της, όπως θα έπρεπε να κάνουν οι φίλες; Η τελοσπάντων, να μην την πληγώσουν ΚΑΙ αυτές; Πέστε και σε μένα την αδαή, όταν μια κανονική/λεπτή φίλη της κάνει ερώτηση του τύπου "Τι έχω/τι μου λείπει και δε με πλησιάζει άντρας;" (κι όχι, πού την είδες την γκρίνια, ρωτά μόνο πώς θ' αποφύγει να απαντήσει το κατ' εκείνην οφθαλμοφανές) τι θα απαντήσει; "Χάσε κιλά"; Στα κιλά δηλαδή ξεκινά και τελειώνει το πρόβλημα της υπέρβαρης φίλης ή το πρόβλημα όσων γυναικών αναρωτιούνται το ίδιο εν γένει;Πιστεύω ότι η ίδια αναφέρει την ρίζα, την αιτία του προβλήματος. Υπερπροστατευτική οικογένεια. Αλλά επίσης η ίδια επιλέγει να το αγνοεί και να πιστεύει ότι η δίαιτα είναι η λύση. Απόσταγμα σοφίας αιώνων...Ε, δεν είναι ρε κοπελιά. Ακόμα κι αν κάνει το πολυπόθητο η φίλη της, θα δυσκολευτεί πολύ στην πορεία γιατί δεν ξεκινά με σταθερή ψυχολογία. Αν δε, έχει να χάσει πολλά κιλά, θα έχει ν' αντιμετωπίσει κι άλλα μετά τη δίαιτα - πιθανώς κρεμασμένο δέρμα στην κοιλιά, πεσμένο στήθος, κλπ. Χώρια τα "πραγματικά καλοπροαίρετα κι αθώα σχόλια" γεμάτα δηλητήριο στην αρχή, καθ' όλη τη διάρκεια και για πολύ καιρό μετά το πέρας.Όλα αυτά χρειάζονται μια άλλη βάση, την οποία η φίλη της, έτσι όπως μας τα λέει, ΔΕΝ την έχει. Ο ψυχολόγος είναι ο μοναδικός που μπορεί να την βοηθήσει - όχι να αδυνατίσει επειδή μια κάποια άλλη θέλει, αλλά να ξαναβρεί η πανέμορφη κι υπέροχη (χωρίς το όμως-κατεβατό που ακολούθησε στην ερώτηση) φίλη τη θέληση να είναι μέσα στη ζωή της και να πάρει εκείνη αποφάσεις για τον εαυτό της και τα κιλά της. Τα οποία δε νομίζω ότι είναι μόνο στο σώμα της, μάλλον επεκτείνονται και στην ψυχή της. Και να σου πω, καλά κάνεις και δεν σου αρέσει αυτό το είδος του ρατσισμού. Ούτε εμένα μου αρέσει. Ούτε ο υποθάλπων ρατσισμός χαμηλών προσδοκιών με post hoc δικαιολογίες για την πάγια έκφραση προκαταλήψεων συνοδευόμενος από ταμπελίτσα "δήθεν" μου αρέσει όμως
#1 Πραγματικά δεν καταλαβαίνω καθόλου, γιατί κάποιοι αντιδρούν ως προς τη χρησιμότητα των ψυχολόγων, ψυχοθεραπευτών γενικά. Αν ήταν τόσο απλό, να διαχειριζόμαστε τις δυσλειτουργίες του ο καθένας ακούγοντας μουσικές και διαβάζοντας βιβλία, δε θα ήταν τόσο δυστυχισμένος ο κόσμος. Δε βλέπεις ότι αυτή η στήλη, είναι γεμάτη από ερωτήσεις ανθρώπων, που βασανίζονται, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο; Τι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Μήπως είναι χαζοί; Μήπως είναι αδύναμοι; Ενώ εσύ, τα έχεις καταφέρει; Κατ αρχήν έχει αλλάξει το επίπεδο της δυσκολίας ως προς την επιβίωση και κατά δεύτερον οι άνθρωποι έχουν πλέον μεγαλύτερες απαιτήσεις από τις ζωές τους. Τολμούν να θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και να ζουν καλύτερα. Εσύ σε τι δε συμφωνείς ακριβώς
#6"τον θεωρούν άνεργο επειδή εδώ κ κάποιους μήνες δεν έχει δουλειά "άρα δεν τον θεωρούνε άνεργο, είναι άνεργος.πολύ ωραία τα λέει η λένα, και πολυ ωραία τα λένε όσοι σχολίασαν το πως συνδυάζεται η ανεργία με τον γάμο, με τον να στηρίζεις τον σύντροφό σου, κλπ, αλλά έχω μία απορία:δεν μας είπες την δικη σου εργασιακή κατάσταση, την οικονομική σας κατάσταση ως ζευγάρι, κλπ.μπορείς ΕΣΥ να στηρίξεις την κοινή σας ζωή τον καιρό της ανεργίας του, η εκείνος με τις οικονομίες του, κλπ?μήπως έχετε την απαίτηση να σας συντηρούν οι γονείς και γι αυτό χοροπηδάνε???μία απλή ερώτηση κάνω..διότι συγνώμη ρε παιδιά, αλλά είτε με γάμο είτε χωρίς, πως να ξεκινήσεις μία συμβίωση αν δεν υπάρχουν οικονομικές προυποθέσεις???ένας απο τους δύο η και οι δύο πρέπει να μπορεί να ανταπεξέρχεται στα έξοδα.
Η κοπέλα είναι ώριμη και σίγουρα έχει τις απαντήσεις. Σου λέει αγαπιούνται τρελά-όλα καλά. Επίσης έχω και μια ακόμα απορία, ειλικρινή: Το αγόρι δεν έχει γονείς; Αν έχει, είναι σύμφωνοι να παντρευτεί το παιδί τους, όντας άνεργο και αβέβαιο μέλλον; Ή μήπως δεν τον θεωρούν άνεργο; Αν δεν υπάρχουν γονείς, μήπως φορτώνονται όλο το άγχος οι γονείς της ωριμότατης κοπέλας;Τουλάχιστον το δικό μας κελεπούρι, όταν το έφεραν με όλα τα μυαλά οι δικοί του για να λογοδοθεί στα 24 του την 22χρονη αδερφή μου, είχαμε πασοκ.
#4 Αυτό το "δεν την αφήνει να μπαίνει στο αμάξι του πατέρα μου" και το ότι "δεν μένει μαζί μου μετά τις 12" μου χτύπησε ένα άλλο καμπανάκι. Ίσως ο πατέρας της να μην εμπιστεύεται για κάποιον λόγο τον πατέρα της 4, για κάποιον λόγο όμως άνεξάρτητο από ρατσιστικές καταβολές. Του πατέρα μου πχ δεν του άρεσε όπως με κοίταζε ο πατέρας μιας φίλης μου και με "μάζευε" συνέχεια όταν ήτανε κοντά. Δεν με άφησε ποτέ να κοιμηθώ σπίτι της. (για την ιστορία, ο συγκεκριμένος- σε αντίθεση με έναν άλλον πατέρα φίλης που περνούσε τελείως ανυποψίαστος δεν έκανε ποτέ καμία κίνηση). Επίσης μπορεί ο πατέρας της φίλης σου να μην έχει εμπιστοσύνη στην οδήγησή του δικού σου. Ή στο αμάξι του. Ή στην γειτονιά που μένετε. Δεν λέω πως είναι αυτό αλλά η ρατσιστική μετάφραση αν και η εύκολη δεν είναι η μόνη. Το ότι η φίλη δεν είναι ανεξάρτητη ακόμα (μάλλον ούτε εσύ είσαι τελείως για να σας μεταφέρουν οι γονείς από το ένα μέρος στο άλλο-δεν λες ηλικία) είναι ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο που θα διαβαστεί καλύτερα με το πέρασμα του χρόνου.
Β' λυκείου, πάρτυ στο σπίτι μου. Ο πατέρας μου προσφέρθηκε να επιστρέψει με το αυτοκίνητο όσα παιδιά έμεναν λίγο πιο μακριά ή δεν μπορούσαν να τους πάρουν οι δικοί τους. Χτυπάει το τηλέφωνο, η μεγάλη αδελφή φίλης μου μού είπε να είμαι και εγώ στο αυτοκίνητο μαζι με της αδελφή της και τον μπαμπά μου, κατ'απαίτηση της μάνας τους. Είχα νιώσει πάρα πολύ άσχημα και είχα στενοχωρηθεί και ειχα θυμώσει γιατί η άλλη είχε σαφέστατα υπονοήσει ότι ο πατερας μου μπορεί, αν είναι ποτέ δυνατόν, το γράφω και εκνευρίζομαι από την αηδία, ότι θα πείραζε τη φίλη μου. Καταλαβαίνω ότι για την άλλη γυναίκα ήταν η κόρη της που θα έμπαινε στο αυτοκίνητο ενός αγνώστου (όχι μόνη της όμως, ήταν και άλλα 2 παιδιά) αλλά είχα προσβληθεί.
#3 πέρα από όλα αυτά έχεις δει πβς κυκλοφορούν οι γιαπωνέζες στον ήλιο; Εντελώς καλυμμένες! Μιλάμε για τελείως διαφορετική νοοτροπία και ναι αυτό από μόνο του κάνει τεράστια διαφορά στο δέρμα!
Το ανοιχτόχρωμο δέρμα υποδήλωνε αρχοντιά, πλούτο και (γονιδιακή) ανωτερότητα ...για να μην πω και συζυγική πίστη (η καλή γυναίκα που περιμένει τον άντρα της καρτερικά, κλεισμένη στο σπίτι, στο μισοσκόταδο) έναντι των …πληβείων που δεν είχαν άλλη επιλογή απ’ το να δουλεύουν στην ύπαιθρο εκτεθειμένοι στον ήλιο και τον άνεμο ή σε έτερες σκληρές συνθήκες, τελοσπάντων. Σήμερα αν και το πρόβλημα μπορεί να μην κάνει τόσο μπαμ όσο σε άλλες κοινωνίες (π.χ της Ινδίας ή Αφρικής) διαβάζω πως 4 στις 10 γυναίκες στο Χονκ Κονγκ, Μαλαισία, Φιλιππίνες και Νότια Κορέα χρησιμοποιούν λευκαντικές κρέμες κι αυτό είναι «προϊόν» του colorism/ shadeism (διακρίσεων βάση του τόνου του δέρματος) τα οποία δεν προτίθεται να εξιδανικεύσω σε καμία περίπτωση …Και το να κρατούν ομπρελίτσα μόνο οι γυναίκες, γιαπωνέζες κ.πλ., κάθε φορά που βγαίνουν από το σπίτι τους, δεν είναι «χαριτωμένο», εμένα, τουλάχιστον, μου φαίνεται κάπως κουραστικό και καταπιεστικό.
Θα ήθελα να είμαι σίγουρη αλλά δεν ξέρω από τι να πιαστω για να έχω ελπίδα αφού ακόμα κ αυτός δεν ξέρει ποτε θα ξεκινήσει δουλειά.τι να κάνω; Θενξ -Διχασμενη Να πιαστείς από έναν πλούσιο με στρωμένη δουλειά. Αφού αυτό θέλεις. Όλα τα άλλα που μας αραδιάζεις είναι μπαρμπούτσαλα.
@6 Με μοναδικές πληροφορίες οτι έχουν ενάμιση χρόνο σχέση, είναι πάνω στα μέλια και έχουν *ορίσει* ημερομηνία γάμου, που δεν συνεπάγεται ότι έχει πάρει μπρος η διαδιακασία του γάμου, και το ότι ο γαμπρός δεν έχει δουλειά, σπεύσατε μερικοί να τονίσετε το παρεμβατικό των γονιών. Μάλλον για να την τρώει θα τους έχει ανάγκη, πράγμα διόλου παράξενο τη σήμερον. Ειδικά τη σήμερον. Με τη ιδια βεβαιότητα που άλλοι υποθέτουν ότι η κοπέλα σκέφτεται ως αυτόνομη ενήλικη και οι γονείς της ασκούν έλεγχο, θα υποθέσω κι εγώ πως πρόκειται για μια επιπόλαιη απόφαση ενός νεαρού ζευγαριού που και οι δυο είναι άνεργοι επί του παρόντος, και βασίζονται στο εδώ και χρόνια δεδομένο, ότι θα τουςσπονσοράρουν οι γονείς. Πώς να δώσει κανείς βαρύτητα στα υπόλοιπα που λέει, μετά από το " οι γονείς μου ΘΕΩΡΟΥΝ άνεργο τον γαμπρό επειδη δεν εχει δουλειά." Σα δεν ντρέπονται. Ικανούς του εχω να τον θεωρήσουν και τεμπέλη, αν απορρίπτει δουλειές επειδή δε θα τους κάνει τη χάρη να τον εκμεταλλεύονται.
#6 Αν ο άντρας σου είναι άνεργος λόγω συγκυριών και όχι λόγω πεποίθησης (τύπου "θα δουλέψω όταν με κάνουν διευθυντή και μόνο τότε"), θεωρώ τους γονείς σου άδικους με την στάση που έχουν απέναντί του / σου / σας.Επειδή όμως υποψιάζομαι ότι δεν τα παρουσίασες όλα όπως είναι, θα ήθελα να ξέρω τις απαντήσεις στα εξής: Είστε 1 1/2 χρόνο μαζί, πόσο καιρό είναι άνεργος;Κανονίσατε τον γάμο σας, όσο ήταν άνεργος;Εσύ εργάζεσαι; Και αν ναι, τα εισοδήματά σου αρκούν για να ζήσετε; Αν δεν αρκούν, ποιος θα σας ενισχύει;Μένετε ή θα μείνετε μετά τον γάμο σε σπίτι που σου παραχώρησαν οι δικοί σου;Τα έξοδα του γάμου ποιος τα αναλαμβάνει;Δεν θέλω να κάνω τον δικηγόρο των γονιών σου, αλλά αν στηρίζεστε σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς για την κοινή σας ζωή, τότε ναι, έχουν λόγο σε αυτήν. Άλλο να τύχουν ατυχίες στην πορεία και να σε υποστηρίξουν οικονομικά (οικογένεια είναι εξάλλου) και άλλο εξ αρχής να βασίζεσαι στο πορτοφόλι τους.
Ετσι είναι. Δεν καταλαβαινω πώς κι αυτος θελει παντρειες. Γνωριζω περιπτωση που ειχανε βαλει μπρος για παιδι οχι μονο χωρις να εχουν παντρευτεί, αυτο το κανουν ολοι, αλλά χωρις μα εχουν καν πού να μεινουν και ουτε τα λεφτα για σπιτι.Κανανε παιδι, οι γονεις πηραν δανειο να τους παντρεψουν και τρια χρονια ζουσαν με στριμωγμενη την παιδικη κουνια στο παιδικο δωματιο του γαμπρού, μαζί με τους γονεις του κ τα αδερφια του. Πόση ανευθυνοτητα.Βεβαια αν η γραφουσα καθαριζει 2.000 ευρω τον μηνα οκ.
5. "Μπορεί όντως να είμαι άσχημη και καθόλου ποθητή ; Θα αλλαξει ποτε αυτο..." Εδώ θα ήθελα να σου γράψω ένα ωραίο κατεβατό, το οποίο βασίζεται κυρίως σε προσωπική εμπειρία και παρατήρηση. Την έχω κάνει πολλές φορές αυτή τη σκέψη όσο ήμουν στην ηλικία σου και μικρότερη. Και εγώ είχα μπει μικρή στο ερωτικό παιχνίδι και μάλιστα επιτυχημένα σύμφωνα με τις επιθυμίες μου. Αλλά αυτό δεν έφτανε για να με κάνει να νιώσω ελκιστική ή όπως θες πες το, γιατί οι ωραίες ιστορίες και η αποδοχή μας από το ερωτικό μας κοινό δεν είναι το κλειδί για την αποδοχή του εαυτού μας, ως προς αυτό τον τομέα τουλάχιστον.Σχόλιο 1: Καμία γυναίκα και ειδικά ένα ΝΕΟ κορίτσι στην ηλικία σου δεν είναι ποτέ όσο άσχημη μπορεί να νομίζει. Παρατήρησε διάφορες περιπτώσεις γύρω σου. Σίγουρα θα έχεις κάποια κοπέλα γύρω σου που την βρίσκεις κούκλα και όταν της το λες το αρνείται, όχι από ψευτομετριοφροσύνη, αλλά επειδή αυτή δεν μπορεί να δει αυτό που βλέπεις εσύ. Μπορεί αυτό να συμβαίνει και με σένα. Επίσης ρίξε μια ματιά σε κοπέλες που σου φαίνονται επίσης πανέμορφες και δείχνουν να έχουν πέραση ή να έχουν πετύχει στον ερωτικό τομέα. Αν τις καλοκοιτάξεις, θα δεις ότι δεν πρόκειται για τίποτα μυθικά πλάσματα, αλλά για κορίτσια της διπλανής πόρτας. Τίποτα το εξαιρετικά σπέσιαλ δηλαδή. Αυτό που βλέπεις όμως να μοιάζει ελκυστικό και ακαταμάχητο είναι το αποτέλεσμα της αγάπης και της αποδοχής ως προς τον εαυτό τους σε περισσότερα επίπεδα από το εμφανισιακό, και της προσωπικής τους φροντίδας. Κάπου εδώ, και να με συγχωρήσετε αν κάπου πιο πάνω άφησα να εννοηθεί το συσχετισμό εξωτερικής εμφάνισης-επιτυχημένης ερωτικής ζωής, θέλω να πω ότι τα πράγματα που κάνουν την ερωτική ζωή ενός ατόμου πετυχημένη δεν έχουν σχέση αποκλειστικά και μόνο με την εμφάνιση. Ο λόγος που αναφέρθηκα έτσι σε αυτό το θέμα είναι ότι όσο πιο μικρές είμαστε, τόσο πιο εύκολα κάνουμε αυτό το συσχετισμό στο μυαλό μας. Επίσης, πολύς κόσμος που μας φαίνεται να έχει επιτυχία στα ερωτικά του, μπορεί να μην είναι τόσο ευχαριστημένος όσο μας φαίνεται εμάς, που είμαστε εξωτερικοί παρατηρητές ότι είναι.Σχόλιο 2: Ναι, αυτό που λες φυσικά και θα αλλάξει, αρκεί να το θελήσεις, και χρειάζεται πολλή δουλειά και σε πολλά επίπεδα. Πέρα από δουλειά με ψυχολόγο που είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο, μπορείς να κάνεις ένα δύο απλά πράγματα. Το ένα είναι να κάτσεις να σκεφτείς για ποια πράγματα είσαι περίφανη για τον εαυτό σου (στοιχεία χαρακτήρα, επιτεύγματα, δραστηριότητες κλπ). Δες πόσο σε ικανοποιεί ό, τι έχεις πετύχει και μετά προχώρα παρακάτω, θέσε στόχους και προσπάθησε να τους ικανοποιήσεις. Θα δεις πόσο καλύτερα θα νιώσεις με τον εαυτό σου μετά από αυτό. Το άλλο είναι να φροντίσεις την εξωτερική σου εμφάνιση. Απέφυγε να φοράς ρούχα τα οποία νιώθεις ότι δεν σε κολακεύουν και φρόντισε το δέρμα σου. Παρατήρησε με προσοχή τα χαρακτηριστικά σου και διάλεξε ρούχα, κουρέματα, βάψιμο ή δεν ξέρω τι άλλο, που μπορούν να ταιριάξουν καλύτερα πάνω σε αυτά. Παρατήρησε ξανά τον εαυτό σου με προσοχή και φτιάξε μια εικόνα που αρέσει σε εσένα, μην χρησιμοποιείς σαν μέτρο τους άλλους. Αν αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη ικανοποιεί εσένα, αυτό δημιουργεί μια διάθεση την οποία οι άλλοι αντιλαμβάνονται. Και κάπως έτσι είναι που γίνεται ένα άτομο στ αλήθεια ελκυστικό.Καλή σου τύχη!
@3 οι Κορεατες εχουν αναγαγει το skincare σε κανονικη επιστημη. Προσωπικα επειδη κι εγω ενδιαφερομαι αλλα χαονομαι με την υπερπληθωρα πληροφοριων στο ιντερνετ, δοκιμαζω διαφορα προιοντα απο Κορέα κατα καιρους και βλεπω τι λειτουργει καλυτερα στο δικο μου δερμα. (Πχ εξεπλαγην ευχαριστα με μια μάσκα νυχτος για λευκανση δερματος, κατι που υπο κανονικες συνθηκες δε θα δοκιμαζα ποτε) επισης εχουν πολυ καλες ενυδατικες σε μορφη κανονικης μασκας (κατι σαν υφασμα σε σχημα μασκας προσωπου εμποτισμενο με σερουμ) με διαφορες ιδιοτητες. Εχε επιπλεον κατα νου οτι στην Κορέα οι πλαστικες επεμβασεις θεωρουνται ρουτινα. Ειναι ευρυτατα διαδεδομένες καθως στη συγκεκριμενη χωρα εχουν πολυ συγκεκριμενα προτυπα ομορφιας, οποτε αρκετες φορες αυτο που βλεπεις και θαυμαζεις μπορει να μην ωφειλεται σε μασκες κ κρεμες αλλα σε καποιον πολυ καλο πλαστικο χειρουργο (εχουν πολυ σωστους επαγγελματιες, τα αποτελεσματα ειναι πολυ φυσικα)ο οποιος χρησιμοποιησε ειτε νυστερι ειτε καποια θεραπεια λεηζερ.
#3 Εγώ πάντως που το γύρισα στα Κορεάτικα μετά από διάφορα προβλήματα ακμής, βρήκα την υγειά μου! Έπεσα τυχαία πάνω στην Pixel Perfect Beauty που είναι και ελληνίδα και ασχολείται πολύ με αυτά και ό,τι δοκίμασα μου έφτιαξε το δέρμα. Μιλάμε για άλλο level καλλυντικών!
#6 Χρειάζεσαι έγκριση από τους γονείς σου για το ποιον και πότε θα παντρευτείς????Δεν έχεις απογαλακτιστεί μου φαίνεται. Γιατί παντρεύεσαι ? Εκτιμάς τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου? Πας να ανοίξεις σπίτι με αυτόν ή με τους γονείς σου?Δεν μπορείς να πας κόντρα σε αυτό που σου λένε οι γονείς σου?Θέλουν να ελέγχουν την ζωή σου. Οκ, οι περισσότεροι Έλληνες γονείς έτσι είναι. Εσύ τι κάνεις?Μήπως σου χτυπάνε καμπανάκια για την σχέση σου και βάζεις μπροστά τους γονείς σου?Κατά την άποψη μου με τον άντρα με τον οποίο επιλέγεις να κάνεις οικογένεια δημιουργείτε μία νέα ομάδα την οποία βάζεις πάνω από την πατρική σου. Ποιος σου αποκλείει ότι και τώρα να βρει δουλειά δεν μπορεί να τη χάσει κάποια στιγμή στο μέλλον? ή να χάσεις εσύ την δουλειά σου ή εν γένει τα εισοδήματα σου? Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ζητήσει διαζύγιο φαντάζομαι...
Εγώ πάλι στο 7 δεν καταλαβαίνω καθόλου καλά τον προβληματισμό της, βοηθήστε με γιατί μετά το καλοκαίρι ρετάρω. Η κοπέλα είναι υπέρβαρη. Η ερωτώσα λέει ότι *μπορεί* αυτό να οφείλεται στα κιλά. Η ίδια παρακάτω αναγνωρίζει ότι υπάρχουν και υπέρβαροι σε σχέση, άρα μπορεί να φταίει κάτι άλλο, π.χ. η υπερπροστατευτική οικογένεια. Μπορεί να είναι και κάτι που δεν αναφέρεται καν. Γιατί λοιπόν τα παραπάνω κιλά είναι ο "ελέφαντας στο δωμάτιο", που θα σκάσουμε αν δεν μιλήσουμε για αυτό; Μήπως εμείς έχουμε πρόβλημα με τον χοντρό, κι όχι ο χοντρός με τον εαυτό του;Γιατί είναι περίεργο που οι φίλοι πρέπει να μετράμε τα λόγια μας για να μην πληγώσουμε το φίλο μας; Στο χτεσινό 7 αυτό ακριβώς δεν λέγαμε; Γιατί αν δεν πούμε στον χοντρό να αδυνατίσει δεν τον "παρακινούμε να τα βρει με τον εαυτό του"; Το να τα έχει βρει ήδη με τον εαυτό του και να τον έχουν πρήξει όσοι του λένε "όχι, δεν τα έχεις βρει στα αλήθεια, πρέπει να χάσεις κιλά" και γι' αυτό να τους κάνει πέρα το αποκλείουμε;
Αν και τα λέει λίγο μπερδεμένα, εγώ αυτό που συμπέρανα είναι ότι, αν φταίνε κιλά της, δεν φταίνε με την έννοια "ποιος θα γυρίσει να την κοιτάξει", αλλά με την έννοια ότι η ίδια δεν είναι ικανοποιημένη με την εικόνα της, δεν τα έχει καθόλου βρει με τον εαυτό της και έχει κλειστεί στον εαυτό της. Η απώλεια βάρους δεν είναι αυτοσκοπός (αν δεν τίθεται κάποιο ζήτημα υγείας). Σκοπός είναι να αποδεχθεί τον εαυτό της: είτε να νιώσει όντως καλά όπως είναι (όπως πάμπολλοι υπέρβαροι και παχύσαρκοι που έχουν αυτοπεποίθηση και πολύ ενεργό κοινωνική και ερωτική ζωή), είτε αν πραγματικά την ενοχλεί αυτό στην εικόνα της να κάνει βήματα για να το αλλάξει. Γενικώς η συμπεριφορά που περιγράφει δίνει την αίσθηση ότι και δεν νιώθει καλά, και δεν βρίσκει τη δύναμη να το αντιμετωπίσει.Το θέμα του βάρους μπορεί όντως να μην είναι το πλέον κεντρικό, μπορεί να είναι ένα απλό σύμπτωμα, αλλά αυτό που περιγράφει η φίλη (αν δεν έχει λόγους να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα) είναι ένα άτομο που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του.
#5 Εστιασε και προσπαθησε να εξελιξεις τα καλα χαρακτηριστικα σου, οπως λες στους υπολοιπους τομεις τα πας καλα. Αυτο απο μονο θα βοηθησει την αυτοπεποιθηση σου. Παραλληλα σιγα σιγα, χωρις βιασυνη και στρες δουλεψε το θεμα αυτο οπως λεει η Α,μπα.Επισης, νομιζω πως βιωνεις ενα αγχος που εν μερει οφειλεται στο οτι προσπαθεις να ταιριαξεις στο κοινωνικο προτυπο που θελει αντρες και γυναικες να βγαινουν ξεπαρθενιασμενοι και ολο τσαχπινια απο το λυκειο. Αμα ζουσες σε αλλη κοινωνια αυτοι θα ηταν καταπτυστοι και εσυ η πολυποθητη παρθενα. Τι ειναι σωστο και τι λαθος, ποιος το οριζει και στην τελικη γιατι καθομαστε και σκαμε;
#3 εντάξει καταλαβαίνω ότι ειναι χαωτικα και αρκετά μακρια απο το δυτικό τροπο σκέψης αλλα κι εσυ υπερβολική είσαι.Με ενα απλο γκουγκλαρισμα μπορείς να βρεις άπειρες πληροφοριες, δεν καταλαβαίνω γιατί το παρουσιάζεις τοσο δύσκολο. Επίσης αν όντως σε ενδιαφέρει εχει παρα πολλες Ασιατισσες (και όχι μόνο) στο youtube που ασχολούνται με το θέμα και εξηγούν τη φιλοσοφία περα από το να παρουσιάζουν απλά τα προϊόντα.Το σπονσοραρισμα παει σύννεφο φυσικά αλλα αυτό μπορεί να συμβεί και στα blogs πχ.Κατά τα άλλα ειναι ενα ενδιαφέρον πεδίο ,το πρόβλημα ,αν και καποιος μπορει να μη το βλεπει ετσι,ειναι οτι θελει αρκετη αναζητηση γιατί χρησιμοποιούν διαφορετικα συστατικά καποιες φορες και διαφορετικες φόρμουλες και αυτο ισως σε τρομαξει/ξενίσει.Και φυσικα το ότι δεν ειναι ολα ευκολα διαθεσιμα στην Ελλάδα και πρεπει να το ψάχνεις και συνηθως να τα παιρνεις ακριβοτερα.Γενικώς μπορει να φαίνεται απο pain in the ass και ούτε-που-να-με-πλήρωναν σε καποιους ,και λογικό, μέχρι τρομερά ενδιαφερον αν εχεις το ψώνιο.Καλά ψαξιματα !
#3 Καλές οι συμβουλές της Α,μπα; (τα λινκς θα μελετηθούν διεξοδικά), αλλά μην περιμένεις στα σοβαρά ότι θα αποκτήσεις κι εσύ τέτοιο δέρμα. Δηλαδή, το δέρμα του άντρα μου, ο οποίος είναι Ασιάτης και δεν βάζει τίποτε από κρέμες, είναι από φυσικού του όπως το δικό μου όταν έχω κάνει απολέπιση και βάλει καλή κρέμα σώματος. Πέρα από τη διατροφή, το βασικό είναι τα γονίδια, νομίζω ότι δεν είναι τυχαίο που Ασιάτες και Αφρικανοί μικροδείχνουν, ενώ οι Βορειοευρωπαίοι μεγαλοδείχνουν. Ενημερώσου, προστάτεψε το δέρμα σου αλλά μη σκας κιόλας με συγκρίσεις!!
Δυστυχώς τα γονίδια (όχι μόνο όσον αφορά τη φυλή αλλά και πολύ πιο ατομικά) ευθύνονται για αυτό που είμαστε -ειδικά δε σε θέματα εμφάνισης και υγείας- σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ'όσο θα θέλαμε να παραδεχτούμε. Καλό είναι να κάνουμε όσα περισσότερα περνούν από το χέρι μας, αλλά ποτέ να μην περιμένουμε θαύματα. (Μου θύμισες πάντων έναν κύριο από τη Νιγηρία που θα έπαιρνα όρκο ότι είναι κάτω από 45, στην κουβέντα δεν έβγαιναν τα νούμερα και με πληροφόρησε ότι είχε περάσει τα 70, κόκαλο εγώ.)
#2 Δεν τα παράτησε, τι πάει να πει "τα παρατάω"; Ο άνθρωπος έκανε ό,τι μπορούσε, το πάλεψε όπως μπορούσε και, ποιος ξέρει - εσύ σίγουρα όχι, μπορεί να κουράστηκε, να θέλησε να σταματήσει το ψάξιμο μέσα στην αβεβαιότητα και να ένιωσε την ανάγκη για κάτι πιο σίγουρο. Δε σημαίνει ότι τα παράτησε, επέλεξε έναν διαφορετικό τρόπο να ζήσει. Άλλαξε γνώμη. Δεν καταλαβαίνω γιατί εσύ θίγεσαι και ωρύεσαι τόσο πολύ.
Ασε που δεν φαινεται απο καπου αν ο διδακτωρ ειναι ή οχι ευχαριστημενος με την αποφαση του. Μπορει να ειναι μια χαρα το παλικαρι. Ο γραφων μηπως καπου πολυ βαθια ισως, μπορει να, λεω εγω τωρα , ζηλευει και λιγο την αποφαση του φιλου και γι' αυτο ωρυεται; Οτι ειχε ολα τα φοντα, ας πουμε, για καριερα στα εξωτερικα και εκανε τελικα αυτο που ηθελε, και που δεν περιμενε κανενας απο αυτον;
Συμφωνω απόλυτα zouker, η ζήλια ήταν και δική μου σκέψη. Επιπλέον, μπορεί ο γράφων να σκέφτεται ότι άμα δεν τα κατάφερε ο άλλος που προσπαθούσε τόσα χρόνια και έκανε διδακτορικό, ο ίδιος ίσως έχει ακόμα λιγότερες πιθανότητες και η σκέψη αυτή να του προκαλεί νευρικότητα.
#6# Άνεργος ναι, αλλά τί άνεργος? Άνεργος που πραγματικά τον ενδιαφέρει να βρει δουλειά γιατί δεν αντέχει να κάθεται άπραγος, που ψάχνει συνεχώς και επισταμένα, που το κυνηγάει, κατά το κοινώς λεγόμενο, που όσο παραμένει άνεργος φροντίζει να απασχολείται σε κάθε περίπτωση με κάτι, με την φροντίδα του σπιτιού σας π.χ., που έχει ενδιαφέροντα και καλή διάθεση, ή άνεργος που κάθεται και περιμένει απλά να του προσφερθεί κάποια στιγμή η καλή η θέση με τον καλό μισθό και στο μεταξύ αναλώνει όλο τον χρόνο του στα social media π.χ.? Αν ανήκει στην πρώτη κατηγορία, μην το φοβάσαι και μην δίνεις σημασία, οι γονείς σου θα το πάρουν απόφαση αργά ή γρήγορα, προχωρήστε με πίστη στην καρδιά και αγαπημένοι, δεν θα χαθείτε όσο είστε ενωμένοι! Αν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία όμως, θα έπρεπε κι εσύ να σκεφτείς την επ' αόριστον αναβολή, δεν παλεύεται αυτή η κατάσταση...