Στο σημερινό «Α μπα»: το ακούσαμε κι αυτό

Στο σημερινό «Α μπα»: το ακούσαμε κι αυτό Facebook Twitter
152


__________________
1.


Αγαπητή Α μπα! Σου είχα γράψει μια ερώτηση αλλά δε μου απάντησες.. το θέμα ήταν η δουλειά και η κακη συμπεριφορά προς εμένα από μια διευθύντρια και μια ακόμα κοπέλα που δουλεύουν αρκετά χρόνια στην εταιρία. Εδώ και 1 χρόνο περίπου που πρέπει να τους δίνω εγώ μια αναφορά κάθε φορά γίνεται πανικός φωνάζουν όλη την ώρα. Βγάζει πράγματα από το μυαλό της παθαίνει υστερίες.. μιλάει και τρέμει ολόκληρη. Όλοι λένε Κάνε υπομονή πάντα έτσι ήταν δεν αλλάζει. Εγώ όμως δεν αντέχω άλλο πέρασα ένα πολύ δύσκολο χρόνο με αποτέλεσμα να μη μπορώ να λειτουργήσω και εκτός γραφείου να κλαίω.. Και το χειρότερο να μη μπορώ να παίξω ούτε με τα παιδιά μου (ειναι 2.5 κ 4.5 και μεχρι να γινει αυτο με τη δουλεια ημουν πολύ τρυφερη και γελαστη μανουλα) Είμαι 35 και δουλεύω από τα 14.. Είμαι αρκετά καλή στη δουλειά μου όλοι με στηρίζουν αλλά εμένα με επηρεάζει αρκετά και δε την αντέχω άλλο. Πως να της φερομαι κατα τη γνωμη σου? Δε ξέρω γιατί δε μου απάντησες τη 1η φορα αν δε μπορείς και τώρα δε πειράζει..
- Άστο καλύτερα..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν σου απάντησα γιατί δεν ξέρω τι να σου πω, επειδή δεν λες αρκετά.


Δεν λες τι δουλειά είναι, αν μπορείς να την αποφύγεις, αν υπάρχει ανώτερος από αυτή για να απευθυνθείς, αν μπορείς να αλλάξεις πόστο, αν, αν, αν. Δεν λες τι άλλαξε αυτόν τον χρόνο, γιατί είναι έτσι ειδικά απέναντι σε σένα, βασικά δεν μας λες τίποτα. Πολλά θα μπορούσες ίσως να κάνεις, αλλά εσύ πρέπει να τα βρεις, χωρίς να δίνεις μισή πληροφορία, δεν μπορεί να σου προτείνει κάποιος λύση.


Ας πάμε στο «πώς να της φέρομαι». Ούτε εκεί καταλαβαίνω ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα. Τι είδους πανικός γίνεται; Σου λέει ότι είσαι κακή στη δουλειά σου; Βρίσκει προβλήματα σε αυτά που κάνεις; Είναι διαφορετική η αντιμετώπιση αν σε αμφισβητεί επαγγελματικά με το να σου φέρεται πάρα πολύ άσχημα σε ανθρώπινο επίπεδο.


Αν σου πω να βρεις άλλη δουλειά, που φαίνεται να είναι η μόνη λύση, τι θα κάνεις;

__________________
2.

 

Αγαπητη Α, μπα,
Είμαι 21 και έχω ένα φίλο από σχολή γύρω στα 35, τον οποίο και γνωρίζω 3 χρόνια. Μιας και κάναμε αρκετή παρέα γνωρίζει πολλά πράγματα τα οποία αφορούν την προσωπική μου ζωή τον τελευταίο καιρό μαζί και τον πρώην μου με τον οποίο έχει για να λέμε την αλήθεια πολύ περισσότερα κοινά από ότι με μένα. Ξεκινήσαμε δλδ να κάνουμε παρέα με αυτόν να είναι κυρίως φίλος του πρώην μου. Στην πορεία άρχισε να έχει πολύ περισσότερες επαφές με μένα, μέχρι που τώρα, απ' όσο ξέρω με τον πρώην μου δεν έχει καθόλου επαφές. Μέσα από κουβέντες γνωρίζει ότι εγώ δεν πρόκειται να κάνω τίποτα κάποιον αρκετά μεγαλύτερο μου όπως αυτός και ψάχνομαι σε κοντινές ηλικίες με τη δική μου και πως είμαι πολύ χαλαρή στον τρόπο με τον οποίο κινούμαι στα ερωτικά μου. Κατά καιρούς μου προτείνει διάφορες εξόδους, μου γνωρίζει γκόμενους, με έχει προξενέψει σε φίλους του μπλα μπλά. Στις εξόδους που πρόκειται να είμαστε μόνοι μας έχω ρήξει χ γιατί για να είμαι ειλικρινής μερικές φορές κάτι δεν μου κολλάει. Συνολικά έχω ρήξει πέντε έξι άκυρα τον τελευταίο καιρό. Τώρα Συμβαίνουν διάφορα περίεργα όμως. Περίεργα του στυλ «π/ήγες σε live/ πάρταρες και μένα δεν μου είπες ». Μερικές φορές που παίρνει τηλέφωνο δεν το σηκώνω επειδή απλά βαριέμαι να μιλήσω με τον οποιονδήποτε εκείνη τη στιγμή, ή έχω δουλεια και τελικά το ξεχνάω. Έρχεται λοιπόν προχθές ένα τηλεφώνημα το οποίο επίσης δεν σηκώνω. Τον πήρα όμως αργότερα μιας είχα να επικοινωνίσω μαζί του καιρό. Κι εκεί κάπου μου λέει ότι δεν είναι και πολύ καλά γιατί μια γκόμενα δεν του φέρεται και πολύ καλά. Δλδ τι σου κάνει, του λέω. Μου λέει, προσπαθώ να επικοινωνίσω μαζί της και δεν σηκώνει το τηλέφωνο, της έχω πει να βγούμε πέντε έξι φορές και όλο ρίχνει άκυρο, αλλά το άκυρο δεν το ρίχνει ποτέ από κοντά, πάντα μου λέει θα δούμε ή θα το κανονίσουμε και το άκυρο μου το ρίχνει από τηλέφωνο συνήθως. Αυτή η περογραφή είναι δική μου 3/3. νιώθω πραγματικά ότι είμαι το αντικείμενο της περιγραφής εκτός πια αν είμαι τόσο εγωκεντρική που θεωρώ όλα περιστρέφονται γύρω από μένα. Δεν το λέω ειρωνικά, το θεωρώ πολύ πιθανό, μιας και τελευταία νιώθω αρκετά παραμελημένη. Υπάρχουν και κάποια σχόλια που έχει κάνει για μένα στο παρελθόν, ερωτικής φύσης, αλλά από δική του «ξακάθαρα φιλική τοποθέτηση», τύπου ότι είμαι καλό γκομένακι και να μην σκαλώνω να την πέσω όπου θέλω κι ότι μου το λέει για το καλό μου. Νομίζω μετά από όλα αυτά ότι δεν είναι φίλος μου. Θέλω να ξεκόψω. όμως υπάρχουν τα σόσιαλ, συν ότι δεν παραλείπει να με πάρει τηλ. Πως ξεκόβω?
- dislike


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Άσε τα σάπια με τα σόσιαλ και τα τηλέφωνα. Το πόσο εύκολο είναι να ξεκόψεις είναι σε ευθεία αναλογία με το πόσο πραγματικά θέλεις να ξεκόψεις. Τώρα που έχεις πάρει το ξεκάθαρο μήνυμα, κόψε με ξεκάθαρο τρόπο, να το ξέρει για να ψάξει αλλού.


__________________
3.


Α μπα, άκου τώρα να δεις τί μου συμβαίνει. Γνωρίζω διαδικτυακά έναν τύπο πριν από δώδεκα χρόνια και μιλάμε, και μιλάμε, και μιλάμε .. όλα αυτά τα χρόνια. Μέσω τηλεφώνου κ email.
Αποκλειστικά και μόνο δικού μου, καθώς δεν γνωρίζω τα δικά του στοιχεία. Μέσα σε αυτά τα δώδεκα χρόνια έχω κάνει υπεράριθμες προσπάθειες για να μάθω από τον ίδιο ή όπως μπορώ περισσότερα στοιχεία για αυτόν, να βρεθούμε από κοντά αλλά όπως καταλαβαίνεις ..τίποτα. Η επαφή μεταξύ μας είναι απίστευτη, με γνωρίζει και τον γνωρίζω όπως κανείς άλλος και ακόμα και αν μιλήσουμε μετά από ένα μήνα είναι σαν να συνεχίζουμε την προηγούμενη κουβέντα μας. Από την άλλη ούτε εγώ ξεκολλάω ενώ το ξέρω ότι θα έπρεπε και ότι δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει γνώμη και να βρεθούμε από κοντά. Δεν ξέρω τί να κάνω.. αλλά σκάω που δεν μπορώ να τον γνωρίσω από κοντά, σκάω που δεν μπορώ έστω να βεβαιωθώ ποιος είναι αυτός που μιλάω τόσα χρόνια. Πώς μπορείς να με βοηθήσεις θα μου πεις ..ίσως αν με ταρακουνήσεις βρίζοντάς με να δω την αλήθεια γραμμένη και να ξυπνήσω..
Ευχαριστώ,
- Burdamares


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι τόσο ανησυχητική η ιστορία που δεν είμαι σίγουρη αν θα σου κάνει καλό να μάθεις με ποιον μιλάς όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε μια εξήγηση που θα είναι κάπως εντός λογικού πλαισίου. Φυσικά το θέμα δεν είναι γιατί σου λέει ψέματα για τα πάντα, αλλά γιατί δεν ξεκολλάς ενώ λες ότι ξέρεις ότι αυτό πρέπει να κάνεις, και μάλιστα εδώ και μια δεκαετία. Δεν λες τίποτα άλλο για τη ζωή σου και δεν ξέρω τι να υποθέσω. Δεν θα σε βρίσω γιατί δε νομίζω ότι θα σε βοηθήσει σε κάτι, χρειάζεσαι βοήθεια για να δεις τι κάνεις, νομίζω ότι το αποφεύγεις. Το μήνυμα που έστειλες εδώ είναι ελπιδοφόρο αλλά δεν είναι αρκετό.

__________________
4.

Γειά σου αμπα!
Είμαι 36, παντρεμένη, με ένα παιδάκι 2.5ετων. Σταμάτησα τη δουλειά μου πριν γεννήσω, για να μεγαλώσω εγώ το γιο μου. Γενικά Δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας για να έχει το παιδάκι μας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να του δώσουμε. προσπαθούσαμε δηλαδη πάντα να ακολουθούμε τις ανάγκες του (συναισθηματικες κ επιβίωσης). . ήμουν κ είμαι πάντα εκεί, 2.5 χρόνια, υποστηρίζοντας την επιλογή μου. Περάσαμε δυσκολίες, ξενύχτια κ όλα αυτά που περνούν, μαλλον, όλοι οι γονείς. Δε δεχτήκαμε βοήθεια από κανένα για πολλούς λόγους κ αυτό έχει καλά κ κακά. Γιατί μεγαλώνουμε το αγόρι μας όπως εγώ κ άντρας μ θεωρουμε καλυτερα, ομως τα έφτυσα αμπα!Τα είδα όλα! Ειδικά η δική μου ζωή έχει αλλάξει 1000%. Κ μπορεί να αποζημιωνομαι όταν βλέπω ποσο καλα εξελίσσεται ή οταν με σφίγγουν τα δύο χεράκια του, όμως έχω κλατάρει. Φυσικα τώρα που το παιδί μεγαλώνει τα πράγματα είναι πιο εύκολα, πχ από Σεπτέμβρη θα πάει παιδικό ώστε να βρω δουλειά, αλλά και λίγο χρόνο για μένα.
Οπότε θα μου πεις το θέμα ποιο είναι?? με βασανίζει η ιδέα του δεύτερου παιδιού.. Ξερω ότι αν κάνω ό,τι έκανα με τον πρώτο θα πέσω ξερή απ την κουραση ή θα πάθω μελαγχολία ψάχνοντας τον εαυτό μου.. Γενικά αισθάνομαι ότι τώρα που εχουμε αρχίσει να περνάμε ωραία με το μικρό μας Ταζ δε θέλω να ξαναμπώ σε αυτή τη διαδικασία. Κ έχω τύψεις. Ο άντρας μου αφήνει την επιλογή σε μένα, αφού καταλαβαίνει ότι για τα δύο πρώτα χρόνια η κούραση είναι κυρίως δική μου. Φαντάσου ότι στην εγκυμοσύνη μου δεν κοιμόμουν από τον 5ο μήνα κ μετά, λόγω του κλοτσομπουνιδιου που... έτρωγα από το εμβρυο, ενώ αφού γέννησα, για 1 χρόνο, κάθε βράδυ, θηλαζα ανα 2 ωρες! Όλα αυτά δε στα λέω για να μου πεις μπράβο, άλλωστε ήταν όλα επιλογή μου, αλλά για να εξηγήσω γιατί η κούραση είναι δική μου..
Έχω λοιπον τύψεις γιατί δε θέλω να κάνω άλλο παιδι. Κ δε νομίζω ότι είμαι θύμα της άποψης που μου επέβαλλαν, ότι δηλαδή πρέπει να παντρευτώ, να κάνω παιδί, κ μετά δεύτερο παιδί κλπ(ή λες να είμαι λιγο?) αλλά με βασανίζει το ότι μπορεί μια μέρα να στεναχωριέται ο γιος μου που αυτός δε θα έχει αδερφι.
Θα με στείλεις ψυχολόγο εε??

Υγ: ήθελα να έχω μια φίλη σαν εσένα!

Taz-mana


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ναι, θα σε στείλω. Αφήνεις πολλά απ'έξω υπό τη γενική ομπρέλα «έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για το παιδί μου και δεν δέχτηκα καμία βοήθεια» και τα αφήνεις για να υποθέσουμε αυτόματα ότι ό,τι έκανες ήταν το σωστό. Δεν καταλαβαίνω γιατί θήλαζες ανά δύο ώρες επί ένα χρόνο, αλλά αυτό δεν ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει. Όχι μόνο δεν θα σου πω μπράβο για αυτό, και είμαι πολύ κατά της κριτικής απέναντι σε μανάδες, αλλά σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για εξαιρετικά τραβηγμένη πρακτική. Έχεις φτάσει σε σημείο να μην θέλεις άλλο παιδί επειδή τα έφτυσες, και σου λέω τη γνώμη μου επειδή τη ζήτησες. Δεν γίνεται να μην κοιμάται επί ένα χρόνο ένα παιδί και ένας ενήλικας για να θηλάζει ένα παιδί που χρειάζεται από ένα σημείο και μετά δώδεκα ώρες ύπνο και είναι σε θέση να φάει μπιφτέκι. Δεν είναι θέμα άποψης δικής μου ή δικής σου, κάτι πήγε λάθος. Και αυτό το λάθος, και μάλλον και άλλα που έκανες, είναι αυτά που σε κούρασαν. Από την προσπάθεια σου να τα κάνεις όλα τέλεια, έκανες πάρα πολλά που δεν χρειαζόταν, και αυτό είναι που σε κρατάει να κάνεις δεύτερο παιδί.


Είναι πάρα πολύ τζιζ το θέμα, αλλά αφού θα ήθελες να έχεις εμένα για φίλη, αυτά θα σου έλεγα, και μάλλον πολλά περισσότερα, αν ήξερα πόσο έχεις δυσκολέψει κάτι που δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο. Ίσως να μην χρειάζεται να είναι ο ψυχολόγος η πρώτη σου κίνηση, ίσως θα σε βοηθούσε να μιλούσες με ένα παιδοψυχολόγο ή έναν παιδίατρο που εμπιστεύεσαι, ή θα σε βοηθούσε να διάβαζες πολλά (και καλά, αναγνωρισμένα) βιβλία για την ανατροφή των μωρών, γιατί αυτοσχεδίασες πάρα πολύ και αν δεν έχεις βοήθεια ή επιρροή από άλλους μερικές φορές μπορεί να σου βγει σε κακό.

__________________
5.

Συγχαρητηρια καταρχην για τη στηλη σου.
Ειμαι 30 ετων, εχω σπουδασει και εργαστει στο εξωτερικο για καποια χρονια. Οι εντονοι ρυθμοι της μεγαλουπολης, η διαφορετικη νοοτροπια, αλλα και ο ελαχιστος προσωπικος χρονος που ειχα λογω της πολυωρης εργασιας μου, ειχαν ως αποτελεσμα να αισθανομαι μονιμως μοναξια, παρα το γεγονος οτι ειχα φιλους και εκανα κατα καιρους σχεσεις.
Γυρισα στην ελλαδα πριν 3 χρονια και πλεον εργαζομαι εδω. Εχω παντρευτει και περιμενω με χαρα το πρωτο μου παιδακι. Το προβλημα ειναι οτι ενω εχω κερδισει σαφεστατα την ποιοτητα στην προσωπικη μου ζωη, την εχω χασει κατα το μεγαλυτερο μερος απο τη δουλεια μου. Δεν μπορει να με ικανοποιησει οσον αφορα τις προοπτικες εξελιξης και κυριως αναφορικα με το οικονομικο σκελος. Πραγματικα ειμαι πιο ευτυχισμενη απο ποτε που ειμαι με την οικογενεια μου και εχω βρει τον ανθρωπο μου. Ομως αισθανομαι οτι δεν παιρνω καμια ανατροφοδοτηση απο την επαγγελματικη καθημερινοτητα μου εδω στην ελλαδα.. πως μπορει να αλλαξει αυτο εαν δε θελει κανεις να αλλαξει το αντικειμενο της δουλειας του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι κάπως ρομποτικός ο τρόπος που γράφεις. Όταν γύρισες στην Ελλάδα, ήξερες τι έκανες. Ζύγισες τα πράγματα και αποφάσισες τι είναι πιο σημαντικό για σένα. Ευτυχώς σου βγήκε το ρίσκο. Τώρα περιγράφεις αυτό που ζεις λες και προέκυψε κάποιο πρόβλημα που δεν είχες προβλέψει. Τι περίμενες να γίνει; Το «πρόβλημα» που έχεις δεν είναι δικό σου, είναι το πρόβλημα μιας ολόκληρης χώρας. Δεν λες και τίποτα για την δουλειά που κάνεις, είναι εντελώς αδύνατο να σου δώσει κανείς συμβουλή για το πώς να «ανατροφοδοτείσαι από την επαγγελματική σου δραστηριότητα».

 

Λένε ότι η κρίση κάνει τους ανθρώπους δημιουργικούς. Είναι φριχτό κλισέ για μένα, αλλά έχει μέσα μια αλήθεια: αν δεν προσαρμοστείς, υπάρχει κίνδυνος να χαθείς. Θα ανατροφοδοτηθείς λοιπόν όταν καταλάβεις ότι πρέπει να αλλάξεις στον τρόπο που σκέφτεσαι τον όρο «δουλειά». Οι όροι που έζησες στο εξωτερικό δεν ισχύουν, ούτε υπάρχει περίπτωση να τους ξαναβρείς σύντομα στην Ελλάδα. Ξεκίνα από εκεί.

 

__________________
6.


Άμπα μου γειά σου και χαρά σου! Συγκατοικώ εδώ και ένα χρόνο περίπου με μια κοπέλα και τα πάμε μπορω να πω πολύ καλα!Υπάρχει επικοινωνία και σεβασμός. Είμαστε σχετικά κοντά στην ηλικία εγω 30 η συγκάτοικος 27.Μπαίνω στο "πρόβλημα" τώρα,το αγόρι της. Έρχεται σπίτι μας χωρίς να το περιμένω και χωρίς να με ενημερώνει η συγκάτοικος οτι θα έχουμε επισκέψεις και αυτό το τελευταίο διάστημα συμβαίνει συχνά και δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ! Κάθονται στο σαλόνι και δεν πηγαίνουν ποτε στο δωμάτιο οπότε εγώ κάποια στιγμή θα αποτραβηχτώ στο δωμάτιο μου! Η αφορμή για να σου γράψω σήμερα ήταν ενα σκηνικό που με καταπίεσε αρκετα,είχα μόλις ξυπνήσει και κάθισα μπροστά στον υπολογιστή μου με τις πιτζάμες για να διαβάσω νέα και η συγκάτοικος ετοιμαζόταν να πάει για καφε ώσπου ξαφνικά έρχεται στο σαλόνι και μου λέει οτι ο φίλος της έρχεται τώρα σπίτι και άλλαξαν τα σχέδια υπονοώντας να βάλω ρούχα και είπε και σόρρυ! Εγώ όμως άφρισα απο το κακό μου και ήταν εμφανες αυτό! Σε αυτό το σημείο να σου πω οτι πάντα ενημερώνω όταν φέρνω κάποιον στο σπίτι.Επείδη όμως το σπίτι αυτό μοιράζεται δεν ξέρω που έχω δικαίωμα να μιλήσω και που όχι!Η ερώτηση μου λοιπόν είναι η εξής:είναι πρόβλημα αυτο που αναφέρω παραπάνω? ή όχι και απο την στίγμη που το σπίτι είναι και των δύο μας πρέπει να το αποδεχτώ? και αν είναι πρόβλημα τότε πως να το διαχειριστώ σωστά και δίκαια ώστε να μην δημιουργήσω κακό κλίμα στο σπίτι μας? Σ ευχαριστώ εκ των προτέρων και σου έυχομαι Να είσαι πάντα καλά γερή και δυνατή!
- Μπόλεκ


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε αυτά τα θέματα χρειάζεται λεπτότητα και κοινή λογική. Μοιράζεστε το σπίτι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι επισκέπτες θα έρχονται χωρίς προειδοποίηση. Και με τους γονείς σου να έμενες, πάλι θα χρειαζόταν ενημέρωση. Ναι, είναι πρόβλημα να έρχεται κάποιος και να φέρεται σα να είναι και αυτός μέρος του νοικοκυριού ενώ είναι επισκέπτης. Βεβαίως και έχεις δικαίωμα να μιλήσεις. Δεν θα της απαγορέψεις να φέρνει το αγόρι της, αλλά να τηρεί τους κανόνες καλής συμπεριφοράς ως οικοδέσποινα και ως συγκάτοικος.


Φοβάμαι πάντως ότι αν όλα αυτά για αυτή δεν είναι αυτονόητα και πρέπει να της τα εξηγήσεις θα αναγκαστείς να γίνεις δάσκαλος και μάλιστα δυσάρεστος δάσκαλος. Σκέψου αν έχεις την όρεξη να εκπαιδεύσεις κουτάβι, γιατί ίσως είναι καλύτερα να βρεις έναν συγκάτοικο που είναι εξοπλισμένος με αυτές τις πληροφορίες ώστε να μην νιώθεις και καταπιεσμένος, και αγενής. Κάνε μια προσπάθεια – ίσως είναι λίγο άπειρη και στον κόσμο της, αλλά μπορεί να είναι καλόκαρδη και να καταλάβει αμέσως γιατί καταπιέζεσαι. Αν βλέπεις ότι «δεν καταλαβαίνει ποιο είναι το πρόβλημα», θα χρειαστεί να λάβεις άλλα μέτρα, πιο μόνιμα.

_________________
7.

 

Αμπα..Νιωθω γενικοτερα χαζη, δεν ξερω απο γεωγραφια, ιστορια, τεχνη (θεατρο ψιλοπαμε 3-4 φορες το χρονο οικογενειακα και κατι γινεται), ουτε πολιτικα.. αλλα ειμαι πραγματικα απαραδεκτη.. θα πεταγα τις κοτσανες που βγαζουν καθε φορα στις ειδησεις την 28η οκτωβριου.. οταν εγινε το πραξικοπημα στην τουρκια, γκουγκλαρα τι ειναι πραξικοπημα.. ημουν απουσιολογος φαντασου, δεν ειναι οτι δε διαβαζα, απλα δε μου εμεινε τπτ απο τπτ.. και ξερεις κατι;
Σε μια ψυχολογο που τα λεγα μου πε "αν ηθελες θα τα μαθαινες" και ετσι ψιλοκαταλαβα οτι ο λογος που ειμαι ΤΟΣΟ ασχετη με ολα αυτα ειναι οτι ισως δε με ενδιαφερει οντως τοσο.. αδιαφορω πληρως για τα πολιτικα... Απλα αν ξερεις απο ολα τα παραπανω θεματα εστω τα βασικα, δειχνει ενα επιπεδο, εισαι καλλιεργημενος.. εγω το αποτελεσμα θελω, αλλα χωρις να με νοιαζουν οντως.. αξιζει να αφιερωσω τοσο χρονο ενω δε με νοιαζει πραγματικα να τα μαθω;; Επειδη θελω να φαινομαι καλλιεργημενη στους γυρω; Πειραζει που δε με ενδιαφερουν; Ξερω οτι ειναι σημαντικα, αλλα δε με ενδιαφερουν..


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η γη θα συνεχίσει να γυρίζει είτε σε ενδιαφέρουν τα πολιτικά είτε όχι, οπότε από αυτή την άποψη, καθόλου δεν πειράζει. Αν αυτή είναι η ερώτηση σου, αυτή είναι η απάντηση. Αν η ερώτηση είναι «αξίζει να αφιερώσω χρόνο επειδή θέλω να φαίνομαι καλλιεργημένη» η απάντηση είναι «και χρόνο να αφιερώσεις, δεν είναι καθόλου σίγουρο αν θα γίνεις ποτέ καλλιεργημένη, ακόμα και αν σε ενδιέφερε στην πραγματικότητα. Η καλλιέργεια δεν είναι συλλογή πληροφοριών. Εκτός από θέληση, χρειάζονται και άλλες ικανότητες». 


152

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4 θα προσπαθήσω να απαντήσω στην αρχική ερώτηση γιατί δυστυχώς ελάχιστοι ασχολήθηκαν με τη σκέψη που διατύπωσε η κοπέλα ασκώντας μόνο κριτική που δεν τους ζητήθηκε! Έχοντας περάσει τα Λοκ με 2 παιδιά το ενα μετά το άλλο και προσπαθώντας όσο μπορούσα να ακολουθήσω τις ανάγκες τους έχω να σου πω ότι εκεί κάπου στα 2.5 περνάς το peak της κούρασης που αδιαμφισβήτητα περνάμε ολες άσχετα με το πώς έχουμε επιλέξει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και την έντονη ανάγκη να επαναπροσδιοριστεις μετά τις τεράστιες εσωτερικές αλλαγές που φέρνει η μητρότητα. Για εμένα απόλυτα λογικό το ξέσπασμα σου και εκτός και αν είσαι ήδη 40βαλε δεν βρίσκω το λόγο να πιέζεσαι για δεύτερο. Χαλάρωσε, ξεκουράσου, γέμισε μπαταρίες και δέξου επιτέλους οποιαδήποτε βοήθεια υπάρχει τώρα που το παιδί έχει αρχίσει να μεγαλώνει. Το διαφορετικό, ακόμα και αν δεν είναι της απόλυτης έγκρισης σου, μόνο καλο θα του κάνει. Αν αποφασίσετε για δεύτερο να ξερεις ότι θα είσαι ήδη δύο φορές μαμά απ ότι στο πρωτο και τα πράγματα λόγω της εμπειρίας σου θα είναι πολύ διαφορετικά. Εκλογικευσε το φόβο και κάνε στο τέλος αυτό που θες πραγματικά εσύ και ο άντρας σου.
Ειμαι η μαμά της ερώτησης 4. Ευχαριστώ για την απάντηση τη δική σου και των αναγνωστών. Δε θέλω να υποθέσετε ότι έκανα το σωστό. Θέλω να καταλάβετε ότι έκανα αυτό που θεωρούσα εγώ και ο άντρας μου σωστό. Δεχομαι αυτο που λες ότι στην προσπάθεια μου να τα κάνω όλα τέλεια (κατά εμέ ) πιθανόν έκανα πράγματα που δε χρειαζόταν και κουράστηκα. Πχ στο θέμα με τη βοήθεια. Οι γιαγιάδες δεν ηταν διαθέσιμες να κρατούν το παιδί κάθε μέρα για να παω για δουλεια. Είναι μια δέσμευση που δεν μπορείς να επιβάλλεις σε κανέναν. Νταντά δεν ήθελα να πάρω γιατί φοβόμουν να εμπιστευτώ ότι πολυτιμότερο έχω σε κάποιον ξένο έστω και για μια ώρα. Και κουράστηκα όπως είπα. Όμως δε ζήτησα τα ρέστα γι αυτό. Πάλι το ίδιο θα έκανα. Όσο για την αϋπνία, δεν κατάλαβα που είναι η ένσταση. θήλαζα ανά δύο ώρες κάθε βράδυ για ένα χρόνο γιατί ο μικρός ξυπνούσε και πεινούσε. Το παιδί στους 4,5 μήνες άρχισε κρέμες όπως συστησε ο παιδίατρος. Κάπου στον 6ο έτρωγε και κρέας.ναι , πολύ πριν το χρόνο έτρωγε μπιφτέκια και ότι άλλο έπρεπε να φάει!Το βράδυ όμως ήθελε και γαλα. Οπότε θήλαζε. κατά τον 6ο μηνα έκανα προσπάθεια να τον σταματήσω, ομως δεν ήθελε.εκλαιγε και δεν έπινε από μπουκάλι, είτε ηταν φόρμουλα, είτε δικό μου. Να σημειωθεί ότι ενα παιδί που πίνει φόρμουλα δε συνεπάγεται ότι κοιμάται όλη νυχτα.επιπλεον η διαδικασία με το θηλαστρο δε μου άρεσε καθόλου και για μένα ήταν μακράν πιο εύκολο να θηλάζω κατευθείαν.οποτε συνεχίσαμε και στον 12ο μήνα ένα βράδυ απλά δεν ηθελε να θηλασει. Ετσι ξαφνικά. Του έδωσα φόρμουλα και το ηπιε! Απλά. Όμως και πάλι ξύπναγε για να με ψάξει. Από το 18ο μήνα κοιμάται όλη νύχτα, εκτός απροόπτου (πχ ασθένεια). Σε τέτοια αναφερομαι όταν λέω οτι ακολούθησα τις ανάγκες του παιδιου. Εκανα αυτό που θεώρησα σωστό. Επαναλαμβάνω, δεν περιμένω να πάρω κάποιο επαινο γιατί πολλοί γονείς ζουν παρόμοια περιστατικά. Ήθελα να εξηγήσω ομως τι με κούρασε.Δεν ξέρω τι σε έκανε να πιστέψεις ότι αυτοσχεδιασα. Όμως συμβουλευτηκαμε και τον παιδίατρο και παιδοψυχιατρο αλλά και τη μαία μου (την τελευταία για θέματα θηλασμού). Και ακολούθησα τις συμβουλές τους. Κ εμείς επιστήμονες είμαστε οπότε πιστεψε με ξέρω που πρέπει να απευθυνθώ για ειδικές συμβουλές.Σου έγραψα για να σου πω ότι δε θέλω να ξαναμπώ σε αυτή τη διαδικασία και αισθάνομαι άβολα (τύψεις) όταν σκέφτομαι ότι ο γιος μου δε θα ζήσει πχ αυτό που έζησα εγώ με το δικό μου αδερφο που είναι και ο κολλητός μου. Γιατι και δεύτερο παιδί να κάνουμε παλι τις ανάγκες του θα ακολουθουμε οπότε είναι πολύ πιθανό να επαναληφθεί το ίδιο μοτιβο. Ειναι ένα θέμα που σκέφτομαι αρκετά.Με συγχωρείς που δεν σε βοήθησα να εστιάσεις στο πού ακριβώς είναι το θέμα μου..ελπίζω τώρα να εξήγησα λίγο καλυτερα.Όσο για τους αναγνώστες που ρωτούν που είναι ο άντρας μου σε όλο αυτο, είναι πάντα δίπλα μου και πολύ κοντά στο παιδί. Αποτελει υπόδειγμα πατερα και συντρόφου. Μίλησα κυρίως για εμένα για να αποφύγω το σεντόνι που μόλις έγραψα.Τέλος, για τους αναγνώστες που θεώρησαν ότι επειδή θηλάζω είμαι μανούλα του Facebook και ταιζω το παιδί μόνο βιολογικά κλπ, καλό είναι παιδάκια να μην διαβάζετε τις μανουλες του Facebook.Αυτά. Καλή συνέχεια σε όλους.
Κλάιν Μάιν, δύο πράγματα από την προσωπική μου εμπειρία:1.Ως μοναχοπαίδι η ίδια, σε διαβεβαιώνω ότι ο Ταζ δεν θα πάθει τίποτα αν δεν έχει αδερφάκι. Δεν ξέρω τι είναι η αδερφική σχέση, οπότε δε μου λείπει κιόλας.2.Έζησα ακριβώς το ίδιο σκηνικό με το πρώτο μου παιδί. Δύσκολος ύπνος, δεν έπαιρνε το μπιμπερό, πιπίλα ούτε γι’ αστείο, ξένο γάλα δεν έπινε, διαθέσιμες γιαγιάδες να βοηθήσουν δεν υπήρχαν κλπ. Καταφχαριστήθηκα μεν τον θηλασμό, αλλά κουράστηκα πολύ. Στο δεύτερο παιδί μου πάλι θήλασα, αλλά έδινα ξένο γάλα μία φορά κάθε 2-3 μέρες, μόνο και μόνο για να συνηθίζει την αίσθηση του μπιμπερό στο στόμα του. Αυτό με βοήθησε πολύ και στη συνέχεια ο απογαλακτισμός ήταν πιο εύκολος. Tip για την περίπτωση που αποφασίσετε για δεύτερο παιδί.Φιλιά στον Ταζ!
"Δεν ξέρω τι σε έκανε να πιστέψεις ότι αυτοσχεδιασα" Πηγή: www.lifo.grΕε αυτό:"Δε δεχτήκαμε βοήθεια από κανένα" Πηγή: www.lifo.grΚαι αυτό:"μεγαλώνουμε το αγόρι μας όπως εγώ κ άντρας μ θεωρουμε καλυτερα" Πηγή: www.lifo.grόπως και αυτό:"προσπαθούσαμε δηλαδη πάντα να ακολουθούμε τις ανάγκες του" Πηγή: www.lifo.grΕιλικρινά από την ερώτησή σου φαίνεται πως κάνατε του κεφαλιού σας από μόνοι σας. Αυτά που γράφεις στα σχόλια είναι εντελώς μα εντελώς διαφορετικά πράγματα. Και αν είχες διευκρινίσει πως ακολουθείς συμβουλές ειδικού πιστεύω πως θα είχες πάρει και διαφορετική απάντηση. Εδώ να συμπληρώσω πως υπάρχουν ειδικοί που εχουν ξεφύγει τελείως με το θηλασμό. Ξέρω παιδίατρο που συνηθίζει να κατσικώνεται στο σπίτι των γονιών ακόμα και ξημερώματα για να αναγκάσει τη μάνα να θηλάζει! (true story)
Όλα αυτά που παραθέτεις δεν είναι λογοι για να σκεφτείς ότι αυτοσχεδιασα. Τεσπα το σχόλιο για τον αυτοσχεδιασμό απευθυνόταν στην αμπα οπότε δε θα απαντήσω στους λόγους που εσύ υπεθεσες ότι αυτοσχεδιασα.Αυτό που δεν ξέρω γιατί γίνεται είναι ότι αδυνατειτε να καταλάβετε (κάποιοι) ότι ο λόγος που έγραψα δεν ήταν για να κρίνετε όλοι οι 'ειδικοι' το αν είναι σωστοί οι λόγοι που κουράστηκα. Οποιος έχει μωρό καταλαβαίνει ότι η κούραση υπάρχει.ειτε θηλασεις (που κόντευετε να με δειρετε όλοι οι άσχετοι μιας που σας φάνηκε υπερβολικο που τάιζα το παιδί γάλα τη νύχτα γιατί πεινούσε), είτε όχι!Ο λόγος που έγραψα είναι ότι ενω δε θέλω να ξαναπεράσω αυτην την κουραση έχω τύψεις με αυτή μου την επιλογή.Δε σκοπεύω να απαντήσω σε κάτι επιπλέον. Καλό καλοκαίρι και μάθετε ορισμένοι να διαβαζετε..
Klein mein,κατανοητό.Ο καθείς και τα όριά του,σωματικά και ψυχικά. Μηπως,λέω μήπως,προκειμένου να μην αυτο...(συμπλήρωσέ εσύ) για το συγκεκριμένο θέμα που έγραψες κι έγινε Βιετνάμ εδώ,να κάνεις μια συζητησουλα με κάποιον professional? Αν καλά κατάλαβα, ζεις εκτός;Θα σε ανακουφίσει ίσως. Πολλές πολλές γυναίκες έχουν βρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση.Δεν είναι κακό να ζητάμε βοήθεια,όταν ζοριζoμαστε.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα μόνη σου,ή ό,τι άλλο. Σκέψου το.Εν τέλει,οι αντεγκλησεις εδώ,για άσχετους μ αυτό που ρώτησες λόγους,δεν ΣΕ πολυβοηθησαν,μάλλον εκνευριστηκες,χωρίς να φταίνε απαραίτητα και όλοι οι σχολιαστές. Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη και δεν βγαίνει άκρη. Επίσης,δεν καταλαβαίνουν όλοι τα ίδια.Δες το πάντως.Καλή ξεκούραση!
Δεν είναι θέμα άποψης δικής μου ή δικής σου, κάτι πήγε λάθος. Και αυτό το λάθος, και μάλλον και άλλα που έκανες, είναι αυτά που σε κούρασαν. Πηγή: www.lifo.grΕγώ πάλι μέχρι σήμερα νόμιζα ότι λάθος είναι να κακοποιείς και να παραμελείς ένα βρέφος, τον θηλασμό δεν θα το χαρακτήριζα ποτέ λάθος. Λοιπόν, το ακούσαμε κι αυτό.Όταν κριτικάρουμε γυναίκες επειδή επέλεξαν τον αποκλειστικό θηλασμό είμαστε το ίδιο με αυτούς που τις επικρίνουν για τον αντίθετο λόγο. Απλά σε ανεστραμμένο είδωλο
Ναι μονο που δεν την κριτικαρε για τον αποκλειστικό θηλασμό ,(άλλωστε στην περιοδο που αναφέρονται το μωρο έτρωγε στερεες ),την "κριτικαρε" που θεωρουσε φυσιολογικό και καθήκον να μην κοιμάται κανενα βράδυ ενω το παιδί εχει χρονίσει αλλά θηλαζει σαν νεογεννητο.Και για διάφορα αλλα.Το ότι κατάλαβες οτι την κατηγορεί για το θηλασμο μακάρι να είναι απροσεξία και όχι μύγιασμα..
Αγαπητό 4, όπως βλέπεις ο καθένας έχει τη γνώμη του. Δεν υπάρχει πουθενά γραμμένος ο σωστός τρόπος να μεγαλώσεις το παιδί σου. Άλλες θηλάζουν αλλες οχι. Αλλες δινουν βιολογικα αλλες οχι. Αλλες δεν δινουν αλατι αλλες δινουν πατατακια. Κανε ο.τι νομιζεις. Λαθος αντικειμενικό ειναι μονο να δωσεις αλκοολ ναρκωτικα να μην κανεις εμβολια κλπ. Ως προς το δευτερο παιδι: εγω σκεφτομαι οτι θα ηθελα να κανω γιατι θελω να ξαναζησω σχεδον ο.τι ζω με το πρωτο μου. Εννοειται θα προτιμουσα να γλιτώσω τις γκρινιες απο τα δοντια και το ξενυχτι. Αλλα θελω να ξαναζησω τη γεννα τη μυρωδια τις πρωτες λεξεις τα πρωτα βηματα κλπ. Θελω να ξαναζησω πως ειναι να εχεις μωρο! Το λεω μηπως σε βοηθησει στην αποφαση...
#7 Στη φίλη που θέλει το αποτέλεσμα χωρίς να την ενδιαφέρει και δε θέλει να αφιερωσει χρόνο, θα έλεγα να μήν ανησυχεί για πράγματα που δέν την ενδιαφέρουν, αλλά να βρεί τι είναι αυτό που την ενδιαφέρει και να επενδύσει το χρόνο της εκεί, να διαβάσει για αυτά που την ενδιαφέρουν, δε μπορεί κατι θα υπάρχει, ταξιδιωτικοί προορισμοί, μόδα, κόσμημα, ιστορία της τέχνης, διακόσμηση, fitness, διατροφή..τί στο καλό τίποτα δε την ενδιαφέρει...; δε μπορεί! δεν εργάζεται, τί κάνει στον ελεύθερο της χρόνο;
4. Το γάλα αποτελεί την βασική τροφή ενός βρέφους τον πρώτο χρόνο της ζωής του. Τους πρώτους 6 μήνες πίνει μόνο γάλα και μετά τους 6 μήνες αποτελεί τη βασική τροφή και σιγά σιγά γίνονται οι εισαγωγές στέρεων τροφών. Οι μαμάδες που θηλάζουν προσφέρουν κατ απαίτηση του βρέφους, χωρίς ωράριο. Τους πρώτους μήνες μέχρι να εδραιωθεί ο θηλασμός το βρέφος μπορεί να είναι κολλημένο στο στήθος. Μπορεί όμως να συμβεί το ίδιο και κατα τη διάρκεια των αλμάτων ανάπτυξής, όταν βγάζει δόντια, όταν έχει ανάγκη απο αγκαλιά κλπ. Φυσιολογικός αποθηλασμός πριν τα 2 έτη δεν υφίσταται. Ποια είναι η τραβηγμένη πρακτική στην οποία αναφέρεσαι; Έχεις να μας παραθέσεις κάποιο επιστημονικό άρθρο, μελέτη κλπ ή είναι άποψη;Το μωρό δεν είναι σε θέση να φάει μπιφτέκι, τους 12 πρώτους μήνες η βασική τροφή του είναι το γάλα. Στο τραπέζι της οικογένειας το παιδί κάθεται όταν είναι παιδί, από τους 12 μήνες και μετά δηλαδή, πριν είναι μωρό.
Όταν λες δεν υφίσταται φυσιολογικός αποθηλασμός πριν τα 2 έτη τι ακριβώς εννοείς; Επίσης επειδή αναρωτήθηκες τι γινόταν πριν εφευρεθεί το γάλα σε σκόνη να σε ενημερώσω ότι γινόταν ακριβώς αυτό που γινόταν πριν εφευρεθούν τα αντιβιωτικά και τα εμβόλια. Η επιστήμη είναι στη διάθεσή μας για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη και μεγαλύτερη σε διάρκεια. Ο θηλασμός κατ'απαίτηση του βρέφους, σε βρέφη με πολύ μεγάλες ανάγκες σε γάλα είναι εξοντωτικός για τη μητέρα. Οπότε επέτρεψε μου να θεωρώ το γάλα σε σκόνη επιλογή και όχι λύση ανάγκης και σωτηρίας.
Έλα βρε νερό που "φυσιολογικός αποθηλασμός πριν τα 2 έτη δεν υφίσταται". Το μωρό πριν τους 12 πρώτους μήνες δεν είναι σε θέση να φάει μπιφτέκι; Αυτά τα θεωρείς επιστημονικά δεδομένα δηλαδή, και όχι απόψεις; Δυσκολεύεις πολύ τη συζήτηση με αυτά που γράφεις.
Εννοεί ότι αν αφήσεις το παιδί ελεύθερο να θηλαζει κατά βούληση, δεν θα απόθηλασει από μόνο του πριν τα δύο έτη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ένα παιδί 2 ετών θηλαζει συνεχεια όπως ένα νεογεννητο. Και δεν είναι προσωπική άποψη αυτό. Επίσης σύμφωνα με τον που κ τις διεθνείς παιδίατρικες εταιρείες, το γάλα, μητρικό η μη, είναι η κύρια τροφή του μωρού το πρώτο έτος της ζωής του. Καθε οικογένεια αποφασίζει τι αντέχει και βρίσκει μόνη της ισορροπίες όσον αφορά την ανατροφή γενικά, η οποία περιλαμβάνει και την τροφή. Δεν νομίζω ότι η κοπέλα ζήτησε άποψη για το θηλασμό. Κοπελια το παιδάκι σου μεγαλώνει κ πρεπει σιγά σιγά να ανακτησεις μέρος της ζωής σου. Όταν βρεις τις ισορροπίες σου, θα σου είναι πολύ πιο ξεκάθαρο αν θέλεις άλλο παιδί η όχι και πότε. Δεν είναι κακό παντως να ζητήσεις βοήθεια από τους γύρω σου και περισσότερα από το σύντροφο σου. Καλά, αυτό με τα Μόναχο παιδιά που είναι 'μόνα στον κόσμο' είναι αστείο πια
Νερό, επιμένεις χωρίς να είσαι ειδικός κ δεν έχεις δίκιο....http://journals.lww.com/jpgn/Fulltext/2017/01000/Complementary_Feeding___A_Position_Paper_by_the.21.aspxΕυρωπαϊκές επίσημες ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ οδηγίες.Σύσταση για αποκλειστικό θηλασμό έως 4 μηνών. Έναρξη στερεάς τροφής 4-6 μηνών. Μετά τους 6 μήνες το παιδί τρώει φαγητό. Αν θηλάζει ταυτόχρονα, οκ. Η κύρια πηγή θρεπτικών συστατικών είναι τα στερεά τρόφιμα. ΤΕΛΟΣ.
#7 Απλά,αν ξέρεις από τα παραπάνω θέματα,είσαι πιο ενημερωμένη και υπεύθυνη στις πολιτικές σου επιλογές.Ξεκινα να διαβάζεις πολιτικά μυθιστορήματα που συνήθως,αλλά όχι πάντα είναι κι αστυνομικά,εννοώ μία μεγάλη μερίδα λογοτεχνίας που μεταφράζεται,κυκλοφορεί και διαβάζεται.Θα σου κινήσει το ενδιαφέρον να ερευνήσεις σε βάθος και να μάθεις πράγματα. Πολύ καλό αυτής της κατηγορίας, το Νυχτερινές ικεσίες του Santiago Gamboa,κολομβιανού συγγραφέα , ισάξιου του Gabriel García Márquez. Καλό διάβασμα everybody!
#4# Εγω θα σου έλεγα το εξής : Εάν τελικά αποφασίσεις να μην κάνεις δεύτερο παιδί, το πιθανότερο είναι πως κάποια στιγμή θα το μετανοιώσεις. Εάν γίνει το αντίθετο δεν θα το μετανοιώσεις ποτε.....
Δεν κατάλαβα γιατί με ειρωνεύεσαι , είπα ότι πιθανότατα θα το μετανοιωσει μιλώντας καθαρά από προσωπική εμπειρία. Ναι, Αν θες το υπογράφω κιόλας.
4. Νομιζω οτι ειναι πολυ φυσιολογικα ολα αυτα που νιωθεις, αλλα μου φαινεται οτι δεν αφηνεσαι. Γιατι πρεπει οπωσδηποτε να γινει τωρα η συζητηση για δευτερο παιδι; Ξεκουρασου, βρες δουλεια και βλεπεις. Κι αν δεν ερθει για καποιο λογο θα ειναι. Εχω θηλασει και ξερω ποσο δυσκολο ειναι, αλλα γενικα απο τη μητροτητα καταλαβα οτι θελει ευελιξια. Δεν υπαρχουν απολυτοι γενικοι κανονες, γιατι η καθε τριαδα μητερα-πατερα-παιδιου ειναι διαφορετικη. Γνωμη μου ειναι οτι κακως αφησες τη δουλεια σου. Σε λιγο επιστρεφω στη δουλεια μου και το ποσο με στεναχωρει που δε θα βλεπω το παιδι μου τη μιση μερα δεν περιγραφεται. Αλλα χιλιες φορες που εχω τη δουλεια μου. Εχεις αναγκη σαν προσωπικοτητα να εχεις και ζωη και εκτος σπιτιου, χωρια το οικονομικο. Μην ξεχνας οτι στο δευτερο που θα ειναι ενα διαφορετικο παιδι, μπορεις με μια ειλικρινη αυτοκριτικη να μην ξανακανεις τα ιδια λαθη.
#2 Αν όντως θες να ξεκόψεις μαζί του τα social media δεν σε εμποδίζουν, απλά τον διαγράφεις και τέλος. Όμως νομίζω ότι σου αρέσει η προσοχή που σου δίνει και δεν είσαι απόλυτα ξεκάθαρη μαζί του κι αφήνεις ένα παραθυράκι. Αν θεωρείς ότι δεν μπορείτε να είστε φίλοι να είσαι ξεκάθαρη, όμως πρώτα ξεκαθάρισε αυτό που θες εσύ.
#3 Βρε καλό μου 3, ο άνθρωπος αυτός έχει τους λόγους του να μην θέλει να φανερωθεί κι εσύ έχεις σκάσει να τον δεις κι από κοντά; Το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι είναι φυλακή. Μπορεί να μένει σε άλλη χώρα, μπορεί σε άλλον πλανήτη, να είναι υπόδικος, να είναι κατάσκοπος, να είναι πάρα πολύ διάσημος, να είναι πάρα πολύ πλούσιος και να φοβάται, χίλια δυο μπορεί... Σκέψου ότι αυτός ο λόγος που έχει και κρύβεται διαρκεί δώδεκα χρόνια, άρα είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος τουλάχιστον για αυτόν.Οπότε άστο να πάει στην ευχή, να μην σκας άλλο κι εσύ. Ή θέσε τελεσίγραφο: "ή μου λες λεπτομέρειες για εσένα ή μην με ξαναπάρεις ποτέ." Ή μην ξαναπαντήσεις εσύ σε οποιαδήποτε επικοινωνία εκ μέρους του.Υγιές σκηνικό, πάντως, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, δεν είναι. Μην το παιδεύεις άλλο.
Εγώ επειδή έβλεπα παλιά μία εκπομπή ΜΤV Catfish, που έψαχνε να βρει ποιος/ποιά κρύβεται πίσω από διάφορα προφίλ στα κοινωνικά δίκτυα, με πολλές περιπτώσεις σα τη κοπέλα να καταλήγουν σε μεγάλη απογοήτευση. Αν μπορούσα να ποντάρω θα έλεγα ότι ο τύπος που κρύβεται είναι γνωστός/γνωστή που απλά δεν θέλει να τον/την αποκάλυψη... Πάντως 12 χρόνια είναι τρομακτικό,για να μην πω λίγο αρρωστημένο ;(
Να πούμε βέβαια ότι οι πιθανότητες να είναι διάσημος ή πλούσιος είναι απειροελάχιστες(μην αρχίσει τώρα να ζει κανα παραμύθι από μόνη της του τύπου ο πρίγκηπας στο άσπρο άλογο και δεν ξεκολάει ποτέ!) Αλλά η φυλακή θα ήταν μια πολύ καλή δικαιολογία. Ή να είναι ο νούμερο ένα καταζητούμενος ξέρω εγώ. Πάντως κάτι νορμάλ δεν παίζει να είναι και ελπίζω για το καλό της ο τύπος να μην εμφανιστεί ποτέ.
Καταζητούμενος και κατάσκοπος ούτε γι αστείο.Για διαβάστε λίγο αστυνομική λογοτεχνία βρε κορίτσια. Ένα πολύ καλό είναι ο φύλακας άγγελος,Ζερόμ Λερουά. Είναι και πολιτικό βέβαια...Να μην ξεχνιόμαστε!
rosa nera Πήρα ένα εξαιρετικό βιβλίο μετά από πρόταση δική σου.Τον Αστερισμό ζωτικών φαινομένων.Και να είσαι καλά που μου το έκανες γνωστό.Συνέχισε έτσι.
Loysi,είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία πλέον!Και το δεύτερο βιβλίο του είναι πολύ καλό,του Anthony Marra,ο τσάρος της αγάπης και της τέκνο.Κάποιοι φίλοι δεν μπορούν ν αποφασίσουν ποιό τους άρεσε περισσότερο!Ακόμα και τώρα πάντως, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτά τα δύο αριστουργήματα, γράφτηκαν από 28χρονο και δη Αμερικανό!Όποιος τα διαβάσει,θα καταλάβει γιατί το γράφω.
#3 12 χρόνια μιλάς για όλα τα προσωπικά σου θέματα με έναν άγνωστο, που επιθυμεί να παραμείνει άγνωστος για σένα, ενώ αυτός ξέρει τα τηλέφωνα σου , τουλάχιστον . Αντιλαμβάνεσαι πόσο τρομαχτικό ακούγεται;
Μα πώς είναι δυνατόν να μιλάνε στο τηλέφωνο και να μην ξέρει το δικό του για 12 χρόνια; Πάντα με απόκρυψη την παίρνει ή από τηλεφωνικό θάλαμο; Πολύ περίεργα πράγματα... Ή παντρεμένος είναι ο τύπος ή στη φυλακή ή στο ψυχιατρείο, αυτά μου έρχονται ως πιθανότητες.
Ψηφίζω φυλακή ή ψυχιατρείο,γιατί και παντρεμένος να ήταν ε κάποια στιγμή θα ήθελε να ρίξει κι έναν π.... ρε παιδί μου!(ξέρω γίνομαι brutal και κυνική).Το πιο τρομακτικό από όλα όμως είναι ότι η κοπέλα επί 12 χρόνια για κάποιο λόγο τα έχει δεχτεί αυτά ως φυσιολογικά και κάθεται εκεί! Αυτος δε θα μάθουμε ποτέ γιατί το κάνει,εσύ όμως βρε κοπέλα μου γιατί; Τι σου προσφέρει όλο αυτό; Τι κενά σου καλύπτει; Γιατί ψάχνεις αφορμές να μη ζήσεις τη ζωή σου;Και φυσικά να σου πω το ότι εσύ εκμυστηρεύεσαι σε κάποιον τα πάντα αυτό δε σημαίνει αυτόματα ότι αυτός σου λέει αλήθειες,οπότε όχι, δεν τον ξέρεις τόσο καλά όσο νομίζεις και σίγουρα όχι καλύτερα από τον καθένα!Να πω λοιπόν εδώ και μια δική μου παρόμοια ιστοριούλα, μιλούσα με τυπάκι σε ένα datting site και συνεχίσαμε την συνομιλία στο σκάιπ. Υποτίθεται ήξερα το πλήρες ονοματεπώνυμο του και πολλά άλλα στοιχεία για αυτόν. Υποτίθεται ότι έλειπε για κάποια δουλειά Αθήνα και θα επέσρεφε σε κανα μήνα οπότε και θα βρισκόμασταν,και υποτίθεται ότι δεν μου έδινε το νούμερο του γιατί είχε χάσει το τηλέφωνο του,είχε ένα κινητό της εταιρίας που θα του δημιουργούσε πρόβλημα αν το χρησιμοποιούσε για δουλειά και η διαδικασία να πάρει άλλο κινητί καθυστερούσε γιατι και καλά το νούμερο του το έιχαν δώσει αλλού και δεν ήθελε να αλλάξει νούμερο και πήγαινε μέσω δικηγορου και κάτι τέτοια που εγώ τα πίστεψα το βόδι. Οπότε λοιπόν με έπαιρνε αυτός τηλέφωνο από κάποιο σταθερό(χωρίς απόκρυψη) και μιλούσαμε.Και μιλούσαμε και μιλούσαμε και νόμιζα ότι υπήρχε επικοινωνία κτλ. Και ξαφνικά ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ!!!!! Έτσι απλά. Δεν ξαναμπήκε skype δεν ξαναπήρε τηλέφωνο. προσπάθησα να πάρψ εγώ στο νούμερο αυτό να δω τι γίνεται και έβγαινε ένα απροσδιόριστο τηλεφωνικό κέντρο με το οποίο άκρη δεν έβγαζες. Άρχισα να ψάχνω τα στοιχεία του,να δω τι μπορώ να βρω. Ξέρεις τι βρήκα; Ένα απόλυτο τίποτα!Ακόμα και το αυτοκίνητο που έλεγε ότι είχε έβαλα άτομο από αστυνομία να το ψάξει και πολύ απλά υπήρχε μόνο ένα στην πόλη μου που ταίριαζε στα χαρακτηριστικά αλλά ανήκε σε κάποιον άσχετο(και το αφήσαμε εκεί γιατί για κάποιο λόγο ήταν σημειωμένο το αμάξι γιατί κάτι είχε κάνει αυτός που το είχε). Συμπέρασμα; Τίποτα από ότι είχε πει δεν ήταν αλήθεια,ούτε καν το όνομά του, κι εγώ πήρα ένα πολύ σημαντικό μάθημα για την εμπιστοσύνη που πρέπει να δείχνουμε σε αγνώστους(και ναι ξέρω λίγο creepy το όλο ψάξιμο που έκανα αλλά έπρεπε να μάθω και έβαλα όλα τα διαθέσιμα μέσα!)
Προφανώς είναι πολύ προσεκτικός, έξυπνος και μεθοδικός.Και το παραμύθι που πούλησε,έπιασε στην συγκεκριμένη.Θα μπορούσε να είναι στρατιωτικός ή κάτι συναφές. Είναι σφόδρα πιθανό να είναι παντρεμένος ή και gay. Επίσης,ενδέχεται να έχει κάποια δυσμορφία ή ειδικές ανάγκες. Οπωσδήποτε έχει δώσει ένα καμβά στοιχείων που η φίλη τα εξοβέλισε και χαρούμενη που επικοινωνεί μαζί της ένας άνθρωπος ο οποίος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, συνέχισε να επενδύει στο τίποτα.Η φίλη αρνείται να σκεφτεί ότι ΑΥΤΟΣ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
Επίσης δεν παίζει ψυχιατρείο.Έγκλειστος κάποιος επί 12ετία ;(τα ψυχιατρεία έκλεισαν και κλείνουν κατ αρχάς και αντικαθιστωνται από άλλες δομές)και να διατηρεί τέτοιας διάρκειας επαφή ασκώντας τέτοια γοητεία;Ούτε και φυλακή.12ετης κάθειρξη(διότι μιλάμε για κάθειρξη με τόσα χρόνια ποινή),επιμετράται σε συγκεκριμένα κακουργήματα. Θεωρητικά δε,απαγορεύεται το κινητό.Ούτε αυτό φαίνεται να παίζει.Βέβαια ποτέ δεν ξέρει κανείς τι ποιο σημείο μπορεί να οδηγήσει η ευφυΐα του ένα απελπισμένο,ή διαταραγμένο άτομο...
Rosa, είναι σύνηθες να έχουν κινητά οι κρατούμενοι στη φυλακή. Απλά πρέπει να πέσει χρήμα για να το μεταφέρει ο φρουρός. Μου το έχει πει γνωστός πρόσφατα αποφυλακισμενος.
Πείτε το βρε παιδιά και δεν βγάζω άκρη με την ιστορία. Και εγώ κόλλησα με την επικοινωνία. Εκείνη δεν τον καλεί ποτέ; Είναι από μόνη της τρομακτική η όλη υπόθεση, διάβασα και τα σχόλιά σας, δεν με βλέπω να κοιμάμαι το βράδυ. Mitsi, ευχαριστούμε για την ιστορία σου! Ήταν ενδιαφέρουσα και ωραίο παράδειγμα για να γίνουμε πιο επιφυλακτικοί.
#4 Μήπως τελικά δεν ήταν 100% δική σου επιλογή να αφοσιωθείς στο μεγάλωμα του μωρού με τόσο αποκλειστικό τρόπο; Μήπως ακολούθησες κάποια στερεότυπα άλλων ή του περιβάλλοντος σου χωρίς να το συνειδητοποιήσεις; Αλλά και αυτό να μην έχει συμβεί μπορεί να ακολούθησες ένα δρόμο και τελικά να ανακάλυψες πως δεν τον αντέχεις. Δεν σε εμποδίζει κανείς να μην κάνεις δεύτερο παιδί, ούτε και να το κάνεις με διαφορετικές επιλογές, αν υπάρχουν. Ξεκουράσου όμως πρώτα. Δεν είναι απαραίτητο να το κάνεις στα 2 χρόνια του πρώτου μωρού το δεύτερο (γι αυτό αναρωτιέμαι για στερεότυπα που ακολουθείς) κι να θυμάσαι πως και τα παιδάκια που οι μητέρες τους εργάζονται κι έχουν προσωπικό χρόνο μεγαλώνουν εξίσου ισορροπημένα και καλά. Σε κάθε περίπτωση μην κάνεις ένα παιδί επειδή πρέπει αν σε αυτή τη φάση της ζωής σου δεν έχεις κουράγιο να το μεγαλώσεις. Πρωτίστως αυτή η δουλειά χρειάζεται καλή διάθεση.
#4Η απάντηση στο 4 δεν μου άρεσε καθόλου. Τι θα πει δεν θηλάζουμε επειδή το παιδί τρώει μπιφτέκια. Ο θηλασμός δεν είναι μόνο θρέψη. Είναι παρηγοριά, αγκαλιά, ηρεμία, είναι χίλια δυο. Όταν αποφασίζεις να μεγαλώσεις το παιδί σου με σεβασμό και το "ακους" δεν μπορεί να κοπεί ο θηλασμός ξαφνικά. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι πολύ μεγάλες. Η συμβουλή γι παιδοψυχολογο επειδή θηλαζε 1 έτους μου φαίνεται τελείως αστεία. Και όχι μόνο ανά δύο ώρες, μπορεί και ανά μισάωρο να θηλάζουν. Περνάνε άλματα, βγάζουν δόντια, ασθένειες κλπ. Attachment parenting λέγεται.. Το δύσκολο και ίσως που πρέπει να δει η μητέρα είναι η βοήθεια που πρέπει να προσφέρει ο σύζυγος στο σπίτι. Και ίσως και γιαγιάδες ή κάποια κοπέλα που ακολουθεί τον τρόπο διαπαιδαγωγησης. Όχι δεν είμαι από τις μανούλες του fb και το παιδί μου δεν τρωει βιολογικά μπροκολα. Αλλά είναι άδικο να χρεώνουμε την μάνα αυτή για τα αυτονόητα. Ποιος είπε ότι το μεγάλωμα βρέφους και νηπιου είναι εύκολη δουλειά.
Κανείς δεν είπε οτι είναι εύκολη δουλειά, αλλά ούτε ότι είναι υποχρεωτικό να χάσεις τον εαυτό σου. Η κοπέλα μίλησε για πολύ συγκεκριμένα προβλήματα. Ξέρω τι ειναι attachment parenting και είναι μια φιλοσοφία που δεν με βρίσκει σύμφωνη, όπως βλέπεις. Δεν είναι κακό να διαφωνούμε. Συζήτηση γίνεται. Ο καθένας μεγαλώνει το παιδί του όπως νομίζει, αλλά ρώτησε τη γνώμη μου και αυτή είναι. Υπάρχουν επιχειρήματα και από την αλλη πλευρά.
Πες τα βρε κοπέλα μου! Σε εκτίμησα για άλλη μια φορά :-) Έχω κουραστεί τα τελευταία χρόνια να βλέπω τρίχρονα παιδάκια να τρέχουν και να παίζουν και από πίσω να τα κυνηγάνε οι μαμάδες τους για να τα θηλάσουν γιατί "το έχουν ανάγκη, γιατί είναι παρηγοριά" και όλα αυτά που υποθέτουν.
Ναι συμφωνώ ότι δεν χρειάζεται να χάνεις τον εαυτό σου. Απλά ήθελα να εστίασω ότι δεν είναι ο θηλασμός το πρόβλημα αλλά ίσως η μη υποστήριξη από τον σύζυγό σε δουλειές ή η επιλογή να μην έχουν καθόλου βοήθεια. Και τα νύχια μπορεί να κάνει, και καφέ με φίλες και ποτό και γυμναστήριο και πόσα ακόμα την ευχαριστούν. Αλλά δεν ευθύνεται ο θηλασμός. Μόνο αυτό ήθελα να ξεκαθαρίσω από την προσωπική μου εμπειρία. Μακάρι η κόρη μου να αποθηλαζε σήμερα.
Εγώ θα διαφωνήσω με το σημείο της απάντησης που λέει να ρωτήσει κάποιον ειδικό, να διαβάσει βιβλία και ότι πολύ αυτοσχεδίασε. Δεν ξέρουμε αν αυτοσχεδίασε. Και πολλοί ειδικοί γιατροί βιβλία κλπ είναι της άποψης ότι το να θηλάζεις για ένα έτος το μωρό σου ανά δυο μήνες είναι νορμάλ.
Θέλει να σου πει ότι από την στιγμή που το μωρό τρώει μπιφτέκια, δεν χρειάζεται να σε ξυπνάει κάθε δύο ώρες τις νύχτες για να θηλάσει. Αυτά είναι για τον πρώτο καιρό, στον χρόνο πάνω εμένα έτρωγε παϊδάκια.
Δεν ξυπνάει από πείνα για να πιει γάλα. Απλά κάθε παιδί με κάτι συνδέει τη έλευση του ύπνου. Άλλο με πιπιλα, άλλο με στήθος, άλλο με αγκαλιά, άλλο με κούνημα κλπ. Και επίσης μπορεί ένα παιδί με την μαμά να έχει σύνδεσει την έλευση του ύπνου με στήθος και με τον πατέρα απλά άγγιγμα.
kati thelo, αυτά που λες περί θηλασμού τα έχω δει copy paste στη γνωστή ομάδα του facebook. Το να παπαγαλίζεις δέκα τσιτάτα από τα βιβλία της Μίλλερ και τις οδηγίες του ΠΟΥ και να μην ανοίγεις το μυαλό σου να σκεφτείς τι πραγματικά ταιριάζει σε σένα είναι απλά ημιμάθεια. Και η ημιμάθεια ,ως γνωστόν, είναι χειρότερη από την αμάθεια. Εν προκειμένω, τα παιδιά που δε θηλάζουν δηλαδή δεν παρηγορούνται και ηρεμούν με άλλους τρόπους; Δεν μπορεί ο πατέρας να κάνει μια αγκαλιά το μωρό του για να ηρεμήσει;Μόνο στήθος υπάρχει;Η μήπως οι μαμάδες δε δίνουν χώρο και στους υπόλοιπους της οικογένειας να βρουν τρόπο να συνδεθούν με το παιδί γιατί το να είσαι μανούλα είναι ιερό και πράσινα άλογα;υγ. τα σχόλιά μου έγιναν με αφορμή το δικό σου σχόλιο, δεν αναφέρομαι προσωπικά σε σένα αλλά στο τι συναντώ στο ίντερνετ και in real life στο μοντέλο Μανούλες 2017.
Φούστα κλαρωτη έχεις παιδάκια; Τα θηλασες; Εγώ έχω και το θηλαζω και όχι δεν είναι κοπι πειστ από ομάδα στο fb, αλλά αυτό που ζω καθημερινά. Η κόρη μου τρώει παϊδάκια από 7 μηνών. Ο θηλασμός είναι άσχετο. Εννοείται ότι κάθε ένας φροντιστης βρίσκει τον κώδικα επικοινωνίας με το μωρό-παιδί. Εννοείται πως ο πατέρας έχει την σημαντική του θέση στην φροντίδα. Επίσης και παιδιά που δεν θηλάζουν ξυπνάνε την νύχτα και πίνουν γάλα ή κουνιέμαι στην αγκαλιά ή ακόμα και στο καρότσι. Αυτό είναι πιο εύκολο νομίζεις; Όχι. Αν θηλαζεις και ξαπλώνεις με το παιδί απλά κοιμάσαι ενώ απλά θηλαζει. Κι όταν λέμε θηλαζει μπορεί να είναι 2 λεπτά μόνο ή να Πιπιλαει γιατί από επιλογή οι φροντιστες δεν έδωσαν πιπιλα. Καλύτερα εσύ να μην λες τσιτάτα που ακούς από τους εναντίου του θηλασμού και να σκεφτείς πριν κρίνεις
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και πιστεύω ότι όλη αυτή η ιερότητα και η αίσθηση του "έκανα παιδί άρα είμαι ευλογημένη", πάει πακέτο με το attachment parenting, θηλασμό και συγκοίμηση μέχρι να πάει λύκειο, εμμονή με αλλεργίες, διατροφή με ό,τι πιο δυσεύρετο υπάρχει, απαξίωση των παιδιάτρων, των εμβολίων, των φαρμάκων, συμμετοχή σε γκρουπ και υιοθέτηση απόψεων μη ειδικών ατόμων που όμως είναι και αυτές μανούλες και ξέρουν και γενικότερη υπεροψία και μισογυνισμό προς άλλες μαμάδες που επιλέγουν άλλες μεθόδους ανατροφή των παιδιών τους.
αγαπητή kati thelo, ξαναδιάβασε το σχόλιο μου, you are missing the point. Με ρωτάς αν έχω παιδιά και αν έχω θηλάσει. Ναι και στα δυο αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ρωτάς. Αν ημουν άντρας ή αν δεν ειχα θηλάσει παιδί δε θα είχα δικαίωμα άποψης; Κι εκεί ακριβώς νομίζω ότι έγκειται ένα μέρος του προβλήματος αν το καλοσκεφτείς. Το να γίνεσαι μάνα δε σε κάνει ούτε μύστη ούτε απόλυτο γνώστη ούτε αγία ούτε ήρωα.ΥΓ1. οι ενάντιοι στο θηλασμό είναι κάτι σαν τους αρνητές του ολοκαυτώματος? ΥΓ2. για βρες ένα τσιτάτο στο σχόλιό μου. Αντιθέτως η φράση σου περι θηλασμού είναι παρμένη από ένα κείμενο του Παπαβέντση και τη βλέπω συνέχεια μπροστά μου σε μαμαδοομάδες. Χαίρομαι πολύ για την καθημερινή σου εμπειρία με το θηλασμό, κι εμένα κάπως έτσι ήταν. Αυτό που προσπαθούσα να πω επίσης είναι οτι λόγω lifestyle οι μαμάδες προσπαθούν να αναπαράγουν ένα μοντέλο που πλασάρεται τα τελευταία 3-4 χρόνια άσχετα αν δεν τους βγαίνει πάντα. Τα σχετικά μαμαδογκρουπάκια βρίθουν με πολύ πολύ συγκεκριμένες προτάσεις βιβλίων και πηγών - εξ ου και τα τσιτάτα-με αποτέλεσμα να υπάρχουν νεοι γονείς με πολύ περιορισμένοι και μονοπλευρη ενημέρωση. Πολυ φανατισμένοι και, όπως είπα, ημιμαθείς.
Kati thelo ο θηλασμός δεν είναι ούτε παρηγοριά, ούτε ηρεμία, ούτε αγκαλιά. Είναι αποκλειστικά και μόνο διατροφή, που όμως έχει και το θετικό της ηρεμίας και της σωματικής επαφής με τη μητέρα. Αν θηλάζεις το παιδί σου μόνο και μόνο για να μη γκρινιάζει, για παρηγοριά, κάτι έχεις κάνει dreadfully λάθος. Επίσης το attachment parenting είναι ένα "κίνημα". Μια άποψη. Δε σημαίνει ότι είναι ΤΟ παγκόσμιο σωστό. Υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα για πολλές από τις "διαδικασίες" του. Και αν το μωρό 1μιση έτους ξυπνάει μέσα στη νύχτα ανά δύο ώρες γιατί θέλει παρηγοριά το στήθος, δεν το λες θηλασμό. Το λες κάψιμο. Ρώτα τον παιδίατρο να σου πει αν είναι οκ ένα παιδί να μην κοιμάται σερί σε αυτή την ηλικία.
Σε συμπαθώ πολύ από τις απαντήσεις σου όλα τα χρόνια που διαβάζω α, μπα. Σήμερα όμως διαφωνώ. Δεν είναι μόνο θρέψη και καλό είναι να διαβάσεις λιιιιγο παραπάνω. Να μιλήσεις με θηλαζουσες. Οι παιδιατροι ευχαριστώ αλλά κατά την πλειοψηφία τους είναι ευρωλατρες και προωθούν σκονογαλατα. Η φύση ξέρει. Πριν 100 χρόνια, πριν 500, πριν 1000 πως μεγάλωνε η ανθρωπότητα; Αν ένα παιδί ξυπνάει μέσα στην νύχτα 1,5 2 ή παραπάνω χρόνων μπορεί να είναι για πολλούς λόγους. Όπως και οι ενήλικες ξυπνούν αλλά μπορούν και από κοιμούνται αμέσως. Τα νήπια πρέπει αυτό να το κατακτήσουν. Κάποια παιδιά συνδέουν την έλευση του ύπνου με στήθος. Αλλά με πιπιλα. Η πιπιλα δηλαδή σας φαίνεται φυσιολογική;
Ο θηλασμος δεν είναι μόνο διατροφή. Είναι παρηγοριά και επαφή. Τα βρέφη δεν πίνουν μόνο, πιπιλανε κιόλας, κάτι που τους προσφέρει πολύ μεγάλη ευχαριστηση. Εξ'ου και η δυσκολία από αποχωρισμου της πιπιλανε, του υποκαταστατου του στήθους δηλαδή.
@Kati thelo χαλάρωσε λίγο με το τσουβάλιασμα των παιδιάτρων. Οι περισσότεροι ίσα-ίσα που βοηθάνε και ενθαρρύνουν πολύ τις μητέρες τον πρώτο καιρό που είναι δύσκολος ο θηλασμός. Εννοείται όμως ότι αν θηλάζεις αποκλειστικα και το παιδί δεν παίρνει βάρος, δεν θα σου πει γιατροσόφια για να κατεβάσεις γάλα, θα σου πει να το ταΐσεις επειγόντως με υποκατάστατο, γιατί προέχει η υγεία του παιδιού. Θα ήταν εγκληματική ανευθυνότητα εκ μέρους του παιδιάτρου να πει στην μητέρα ενός ελλιποβαρούς νεογέννητου, "πάνε σπίτι και πάλεψέ το, και βλέπουμε". Ένας σημαντικός λόγος που έχει μειωθεί κατακόρυφα η βρεφική θνησιμότητα στην σύγχρονη εποχή είναι ότι υπάρχουν υποκατάστατα γάλακτος. Πριν 100, 500 και 1000 χρόνια μπορεί να μεγάλωνε η ανθρωπότητα όπως λες, αλλά από τα παιδιά που γεννούσε η κάθε γυναίκα συνήθως ούτε τα μισά δεν έφταναν στην ενηλικίωση.
@ Kati thelo 16:43Σχετικά με την ανθρωπότητα πριν 100, 500 & 1000 χρόνια και την ιατρική πρόοδο.Πριν 100, 500 & 1000 χρόνια, η μέλλουσα μάνα είχε σοβαρές πιθανότητες να μην επιζήσει του τοκετού. Το τότε προσδόκιμο ζωής φαντάζει ανέκδοτο σήμερα.Ναι, δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι γιατροί. Μεταξύ μας, υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά αν η φύση ξέρει, όπως λες, γιατί μια γυναίκα δεν πεθαίνει με την ίδια συχνότητα πια πάνω στον τοκετό;Έγινε ξαφνικά η φύση πιο ευαίσθητη; Όχι. Η φράση που ψάχνω είναι η ιατρική πρόοδος. Ο παράγων άνθρωπος. Αν ο Χ πάθαινε έμφραγμα, πριν 100, 500 & 1000 χρόνια θα ετοιμάζαμε τα φτυάρια. Τώρα θα τον πάμε σε καρδιολόγο. Αλλά πάλι, μπορεί οι ευρωλάτρες να είναι ειδική σέχτα, μόνο για παιδίατρους. Not.
Κατι θελω μετα το ευρωλατρες και το σκονογάλα εκλεισα τα αυτιά μου αλλα μπαινω στον πειρασμό να σχολιάσω οτι απο τη μια μας λες οτι ''ειναι άδικο να χρεωνουμε τη μάνα για τα αυτονόητα '' αλλα εσυ πρωτη και καλύτερη παρουσιαζεις το parental attachment ως την πρέπουσα νόρμα.Και οι γυναίκες δηλαδή που δεν μπορουν ?Ειναι κακές μάνες?Υπάρχουν γυναίνες που δεν μπορουν η δεν θέλουν να μπούν σε αυτη τη διαδικασία .Χθες η Λενα σε δικό μου σχόλιο απάντησε οτι ο γονιός πρέπει να ειναι δυνατός για να ειναι εκει για το παιδί του.Με το να εξαντληθουν οι αντοχές μιας νέας μητερας ,σε τι θα ωφελήσει αυτό το έμβρυο δηλαδη?Το παιδί σου πιο πολύ θα ζημιωθει απο την εξαντληση και την απογοητευση παρα απο τη μη προσκόληση.Η 4 πιστευω οτι εχει καλες προθέσεις αλλα λυπάμαι αγαπητο μου 4,συνουσιαστηκες μαζι του και ψόφησε.Μην ανησυχεις και να το αφηνες κανα βράδυ στη γιαγια η αν δεν ησουν ΠΑΝΤΑ εκει ,δεν θα εβγαζε κανα κέρατο ο γιος σου.Ουτε αμα το παραστέκεις ολη μερα θα γίνει ο Ομπάμας.Ουτε αντι να σου πιάνει το χερι με το χεράκι του θα σου ριχνει καμια μουτζα αν δεν πάθεις υπερκόπωση για χάρη του.Παν μετρον αριστον.
Δεν ήξερα το attachment parenting (έριξα μια ματιά τώρα, θηλασμός μέχρι τα 4 - 6.... εγώ θα έλεγα μέχρι τα 14 why not!), ξέρω το attachment theory του Bowlby και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για όποιον θέλει να πάρει μια ιδέα. (Zητώ συγγνώμη για την ειρωνεία αλλά θυμώνω λίγο με κάτι τέτοια).
#3 Έχεις εκθέσει τον εαυτό σου σε έναν εντελώς άγνωστο, επί 12 χρόνια ανοίγεσαι χωρίς την παραμικρή δικλειδα ασφαλείας. Ειλικρινά, συντηρείς αυτή την κατάσταση τόσο καιρό που δεν ξέρω πώς θα βρεις τη δύναμη να ξεκόψεις (και μετά να αλλάξεις σπίτι, αριθμό τηλεφώνου, μη σου πω και αριθμό ταυτότητας). Γίνεται και μπορείς να ξεκόψεις, το θέμα είναι να το πάρεις απόφαση μια και καλή.#4 Ως μοναχοπαίδι, θα σου πω ότι ναι, υπάρχει τεράστια πιθανότητα να στενοχωριέται που δε θα έχει αδέρφια αλλά είναι πιο σημαντικό να έχει δύο γονείς ψυχικά υγιείς. Η προσωπική σου ηρεμία είναι τρομερό παράδειγμα για το παιδί, εγώ δεν το είχα αυτό στο σπίτι μου και φαίνονται οι ελλείψεις και τα παρελκόμενα. Αφιερώσου στον εαυτό σου, δώσε χρόνο σε σένα να ξελαμπικάρεις και σε 3-4 χρόνια το ξανασκέφτεστε με τον άντρα σου, πολλά αδέρφια έχουν 6-7 χρόνια διαφορά. Και για τον όποιο λόγο, μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Δε σε κάνει λιγότερο καλή μάνα το να ζητήσεις από κάποιον (γιαγιά/παππού ή επί πληρωμή) να σου κρατήσει το παιδι για λίγες ώρες ή να σου καθαρίσει το σπίτι ή να σου μαγειρεύει μια φορά την εβδομάδα ή ό,τι άλλο.
Αναρωτιέται κανείς, πώς είναι η προσωπική και επαγγελματική ζωή της κοπέλας που έστειλε την ερώτηση.Και αν αυτή η στήλη είναι ο πρώτος αποδέκτης της αποκάλυψης.Εάν ναι,επείγει να αποταθεί σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας.
#4# Μαλλον καμια επαφη με θηλασμο δεν εχουν αυτοι που δεν καταλαβαινουν γιατι θηλαζες ανα δυο ωρες.Δεν ξερω αν εχουν κ καμια επαφη καν με παιδια,η απλα δεν εχουν καταλαβει τι αναγκες εχει ενα μωρο κ ποσο διαφορετικο ειναι το καθε παιδακι.Εννοειται οτι θελεις να τα κανεις ολα οσο πιο σωστα γινεται(συμφωνα με τις αποψεις του καθενα παντα).Καταλαβαινω σε τι φαση εισαι.Τωρα που απεκτησες μια σχετικη ελευθερια δεν θελεις να αποκτησεις ενα ακομη μωρο απολυτα εξαρτημενο.Θελεις λιγο να απολαυσεις καποια πραγματα που θα σε κανουν να ξαναβρεις τον εαυτο σου.Καντο! Ξαναφορτισε τις μπαταριες σου για λιγο κ ρωτα τον εαυτο σου παλι σε ενα εξαμηνο η χρονο,αν θελεις τελικα αλλο παιδι
#4 Αχ αυτός ο θηλασμός!!! Πόσα προβλήματα προκαλεί και σε αυτές που θηλάζουν και σε αυτές που δε θηλάζουν! Ανήκω στη 2η κατηγορία, δεν κουράστηκα στο θέμα του ύπνου, ταίζαμε εναλλάξ με τον άντρα μου το μωρό ΑΛΛΑ το bullying που έφαγα από μανάδες/μπαμπάδες και (ω ναι) αγνώστους που με βλέπαν με το μπιμπερό δε λέγεται!! Δεν ξέρω γιατί έχει επικρατήσει ότι μητρότητα=πλήρης αυταπάρνηση και βασανιστήριο! κακή κακή Κακή νοοτροπία!!
Διαφωνώ κάθετα με το bullying. Ο καθένας οργανώνει το πρόγραμμά του καταπώς βολεύεται και δεν πέφτει λόγος σε τρίτους. Κακώς όμως ερμηνεύουμε τον θηλασμό ως πλήρη αυταπάρνηση στο πλαίσιο της μητρότητας. Η πρώτη περίοδος με τα μωρά είναι δύσκολη από μόνη της, δεν χρειάζεται να την φορτώνουμε με περιττά πρόσθετα.Εγώ γέλασα που υπονόησε η #4 ότι τώρα που πήγε το παιδί 2,5 χρονών ξαλάφρωσε κάπως ("περνάμε ωραία"). Το τρέξιμο συνεχίζεται μέχρι να το ενηλικιώσεις κι ίσως και παραπέρα (κλαψ).